Volg hier het wel en wee uit ons tehuis 2018:
Maandag 30 april 2018
Abi-muis woont in haar eigen kleine wereldje en doet een beetje anders dan de andere Blutsjes. Dat uit zich niet alleen in haar gekke waggelpasje, maar ook in haar slaapritueel. 💤 Want ze puzzelt zich soms in de meest vreemde houdingen en het ligt nog eens heel comfortabel volgens haar. Heel vaak ligt haar voorpootje over haar hoofdje gebogen en soms ligt die ene achterpoot er ook nog eens over gepuzzeld. 🤭 Momenteel zijn verlamde Blutsjes Zazou en Chamar een beetje de oppasbroertjes-van-dienst. Want daar ligt ze het vaakst tegenaan te dutten. Chamar is dan nog eens extra lief om haar af en toe van een wasbeurt te voorzien. 💕 Ook Finte-kind nodigt haar vaak uit voor een 'robbertje speelvechten', maar Abi begrijpt die signalen niet en gaat dan meteen in de verdedigingshouding liggen. Maar Finte geeft niet op! 😸 Elke dag probeert ze meerdere keren om Abi over de streep te trekken. En wie weet lukt dat ooit wel een keertje. Want hoe klein de stapjes ook zijn, Abi boekt wel kleine beetjes vooruitgang. Dus: blijven proberen Finte! ✌
Abi-muis woont in haar eigen kleine wereldje en doet een beetje anders dan de andere Blutsjes. Dat uit zich niet alleen in haar gekke waggelpasje, maar ook in haar slaapritueel. 💤 Want ze puzzelt zich soms in de meest vreemde houdingen en het ligt nog eens heel comfortabel volgens haar. Heel vaak ligt haar voorpootje over haar hoofdje gebogen en soms ligt die ene achterpoot er ook nog eens over gepuzzeld. 🤭 Momenteel zijn verlamde Blutsjes Zazou en Chamar een beetje de oppasbroertjes-van-dienst. Want daar ligt ze het vaakst tegenaan te dutten. Chamar is dan nog eens extra lief om haar af en toe van een wasbeurt te voorzien. 💕 Ook Finte-kind nodigt haar vaak uit voor een 'robbertje speelvechten', maar Abi begrijpt die signalen niet en gaat dan meteen in de verdedigingshouding liggen. Maar Finte geeft niet op! 😸 Elke dag probeert ze meerdere keren om Abi over de streep te trekken. En wie weet lukt dat ooit wel een keertje. Want hoe klein de stapjes ook zijn, Abi boekt wel kleine beetjes vooruitgang. Dus: blijven proberen Finte! ✌
Er druppelen steeds meer berichtjes binnen met de vraag of ik 'pretty please' nog meer filmpjes van de kamers in ons nieuwe Blutsjestehuis wil tonen. Dus bij deze: de Felv-jes ruimte. 😉 Over deze kamer hebben we heel erg in spanning gezeten, want het was niet zeker of deze wel gerenoveerd kon worden. Deze ruimte behoort namelijk toe tot het grote bijgebouw dat compleet gerenoveerd moet worden, tot een nieuw dak toe. 🙈 Want hetgene wat er nu op ligt lekt regen en de dakpannen die erop liggen zijn duidelijk aan pensioen toe. Ooit hopen we dit grote project te kunnen verwezenlijken zodat we niet alleen nog meer Felv-jes die furrrever thuis kunnen bieden (want we krijgen steeds meer aanvragen binnen van collega-opvangen omdat deze katjes eigenlijk nergens terecht kunnen omdat de adoptiekansen zo goed als nihil zijn - er staan momenteel zelfs 4 leucose katjes op onze wachtlijst! 😺) en dan kunnen we ook een soort rusthuis-afdeling realiseren waar hoogbejaarde katjes welkom zijn. 🙏 Want onze mailbox zit ook steeds vaker vol met aanvragen om deze seniors onder onze hoede te nemen. Maar nu terug naar deze ruimte. Uiteindelijk is het toch gelukt om deze ruimte een totale make-over te geven zodat hij een volwaardige opvangruimte is. 💪 De vloer moet ooit wel vervangen worden, maar voorlopig kan ie nog dienst doen. Ik denk dat onze Felv-jes best tevreden zijn met hun eigen plekje en ons Stafke ligt het merendeel van de dag op de balk. En stiekem is hij heel erg trots dat dit 'zijn' plekje is. Ik moet er wel bij vertellen dat hij met zijn brute geweld een stuk van de krabpaal aan het raam heeft afgebroken tijdens het op- of afspringen van de balk. 😹 Vandaar dat we er gemakkelijkheidshalve nog een krabpaal - net onder de balk - bij geplaatst hebben, haha. 🤭
Zondag 29 april 2018;
Het is met een droef en verscheurd hart dat ik moet melden dat ons Franckje zijn vleugeltjes heeft aangetrokken die al een tijdje op hem lagen te wachten. 💫 Hij heeft zo hard gevochten tegen die vreselijke ziektes die hem van het leven wilden beroven. Want hij wilde zo graag leven. Hij wilde zo graag geliefd zijn. Hij wilde zo graag knuffeltjes en kusjes, elke dag. Tot het laatste moment is hij vrolijk geweest. Ging hij nog steeds rollebollen om over zijn buikje gekroeld te worden. Maar zijn kleur werd steeds geler, wat betekent dat de Fip steeds meer macht over zijn lichaampje kreeg. Tot hij niet meer kon. En dan was het moment dat we hem moesten loslaten en laten vliegen, hoog en ver. Buiten bereik. 🌈 Mijn hart heeft gehuild en leek er elk moment uit te poppen van de pijn. Ook al weet ik dat het afscheid niet lang meer op zich ging laten wachten en hebben we van elke moment genoten. Toch doet het pijn. Ik gunde hem de wereld. Zoveel meer tijd bij ons, in ons tehuis. Dit werk heeft zoveel mooie kanten, maar dit is de allervreselijkste. Slaapwel Franckje, ik ben zo bijzonder trots op jou. Je kon niet winnen tegen deze ziektes en ik kon je deze keer niet beter toveren. Ik weet zeker dat je daar ergens op die plek die ik niet ken weer het vrolijke ventje uit gaat hangen en de wereld daar een stukje mooier gaat kleuren. Daaaag allerliefste schat! 💔
🔸 Voor de Blutsjesvrienden die Franckje zijn palliatieve update gemist hebben. Je kan hem teruglezen als je naar de update van 18 april 2018 scrolt. 🔸
Het is met een droef en verscheurd hart dat ik moet melden dat ons Franckje zijn vleugeltjes heeft aangetrokken die al een tijdje op hem lagen te wachten. 💫 Hij heeft zo hard gevochten tegen die vreselijke ziektes die hem van het leven wilden beroven. Want hij wilde zo graag leven. Hij wilde zo graag geliefd zijn. Hij wilde zo graag knuffeltjes en kusjes, elke dag. Tot het laatste moment is hij vrolijk geweest. Ging hij nog steeds rollebollen om over zijn buikje gekroeld te worden. Maar zijn kleur werd steeds geler, wat betekent dat de Fip steeds meer macht over zijn lichaampje kreeg. Tot hij niet meer kon. En dan was het moment dat we hem moesten loslaten en laten vliegen, hoog en ver. Buiten bereik. 🌈 Mijn hart heeft gehuild en leek er elk moment uit te poppen van de pijn. Ook al weet ik dat het afscheid niet lang meer op zich ging laten wachten en hebben we van elke moment genoten. Toch doet het pijn. Ik gunde hem de wereld. Zoveel meer tijd bij ons, in ons tehuis. Dit werk heeft zoveel mooie kanten, maar dit is de allervreselijkste. Slaapwel Franckje, ik ben zo bijzonder trots op jou. Je kon niet winnen tegen deze ziektes en ik kon je deze keer niet beter toveren. Ik weet zeker dat je daar ergens op die plek die ik niet ken weer het vrolijke ventje uit gaat hangen en de wereld daar een stukje mooier gaat kleuren. Daaaag allerliefste schat! 💔
🔸 Voor de Blutsjesvrienden die Franckje zijn palliatieve update gemist hebben. Je kan hem teruglezen als je naar de update van 18 april 2018 scrolt. 🔸
Patiëntje Line woont nog maar van vrijdagavond in ons tehuis, maar wat laat ze zich al bijzonder goed hanteren door mij. 😻 Door haar achtergrond - zij en haar zusje zijn mishandeld geweest en daardoor heeft ze een rugletsel die een verlamde blaas veroorzaakt - dacht ik dat het misschien een beetje tijd zou kosten vooraleer ik haar zou mogen verzorgen. Maar niks is minder waar! 🙏 Ze is nog wel een beetje onwennig in het filmpje, maar dat komt omdat ik haar voor de eerste keer op de behandeltafel verzorg. De vorige keren deed ik dat namelijk gewoon in de ziekenboegkooi. Ze krijgt antibiotica op dit moment en ook haar kontje wordt gezalfd omdat ze begin deze week nog een kleine medische ingreep ondergaan heeft. 😷 Er had zich namelijk een stuk wild weefsel op haar kontje gehecht doordat haar vorige opvanggezin haar stimuleerde. En dat stukje is weggesneden. Het is namelijk niet zo evident om de blaas te vinden, maar haar plas moest er wel uit. Vandaar dat stimuleren ook een optie is. 👍 Ik moet toegeven dat het een beetje zoeken is in haar buikje naar haar blaas omdat ze best een behoorlijk laagje buikvet heeft en al helemaal als je dat niet gewend bent om dagelijks te doen. Bij mij is dat natuurlijk een routine, want ik leeg dagelijks een heleboel blaasjes en dat 3x per dag. 💪
Zaterdag 28 april 2018:
Ons Ataxie-kindje Badu eiste dat ik vandaag een fotootje van hem online zou zetten. Want hij is een beetje bang dat jullie hem anders zouden vergeten. 🙈 Maar ik heb hem toevertrouwd dat dit nooit zal gebeuren, dat hij in zovele hartjes woont. Stiekem heeft hij wel een beetje gelijk natuurlijk, want het is een hele poos geleden dat hij 'gedag' kwam zeggen. 🤭 We willen graag iedereen bedanken voor de positieve feedback op onze Patreon en alle lieve mensen die Patron geworden zijn, maar evengoed ook een centje hebben overgemaakt op onze Blutsjesrekening. 🧡 Het is duidelijk dat wij de beste Blutsjesvrienden ter wereld hebben! Ik heb echt het gevoel dat we samen nog veel moois gaan doen voor zovele Blutsjes in nood. Samen sterk, toch? 🙏
Zaterdagavond in De Boomhut: ons auto-immuun patiëntje Leo hangt als een echte 'pacha' te chillen in de hangmat! 😻✌
Vrijdag 27 april 2018:
Vanaf vandaag kunnen jullie onze Blutsjes ook met een vast bedrag per maand steunen via Patreon: https://www.patreon.com/dekattenbrigade . 🐈 Voor de Blutsjesvrienden die Patreon nog niet kennen: Patreon zorgt eigenlijk voor maandelijkse stabiele steun aan de vzw. Een vast bedrag waarover wij kunnen beschikken voor medische uitgaven, labokosten en speciale voeding waarvan de kosten echt maandelijks de pan uit swingen. 💸 Maandelijks hebben wij als vzw heel veel uitgaven. Boekjaar 2017 hebben we afgesloten met een verlies van meer dan 10 000 euro. 📉 Om een goede werking te kunnen garanderen en onze Blutsjes alle nodige verzorging te geven die zij nodig hebben, moeten er nu eenmaal gewoon meer inkomsten binnenkomen. 🙏 We proberen dit grotendeels zelf op te vangen door de verkoop van spulletjes in onze Blutsjes-boutique en we zullen binnenkort ook meer op standjes te vinden zijn, maar we kunnen dit helaas niet alleen oplossen! We hopen daarom dat er velen onder jullie even een kijkje willen nemen op onze Patreon en misschien zelfs onze maandelijkse Patron willen worden. 😻In ruil krijgen jullie via Patreon exclusieve weetjes en foto's van bvb nieuwkomers en zullen we af en toe ook een exclusief item verloten onder alle Patrons. We hopen hiermee als vzw iets stabieler te worden zodat we in de toekomst alle Blutsjes de verzorging kunnen blijven geven die ze zo hard nodig hebben en nieuwe Blutsjes kunnen blijven verwelkomen in ons Blutsjestehuis. Zonder jullie, onze Blutsjesvrienden, kunnen we dit gewoonweg niet blijven verwezenlijken! 💖
Vanaf vandaag kunnen jullie onze Blutsjes ook met een vast bedrag per maand steunen via Patreon: https://www.patreon.com/dekattenbrigade . 🐈 Voor de Blutsjesvrienden die Patreon nog niet kennen: Patreon zorgt eigenlijk voor maandelijkse stabiele steun aan de vzw. Een vast bedrag waarover wij kunnen beschikken voor medische uitgaven, labokosten en speciale voeding waarvan de kosten echt maandelijks de pan uit swingen. 💸 Maandelijks hebben wij als vzw heel veel uitgaven. Boekjaar 2017 hebben we afgesloten met een verlies van meer dan 10 000 euro. 📉 Om een goede werking te kunnen garanderen en onze Blutsjes alle nodige verzorging te geven die zij nodig hebben, moeten er nu eenmaal gewoon meer inkomsten binnenkomen. 🙏 We proberen dit grotendeels zelf op te vangen door de verkoop van spulletjes in onze Blutsjes-boutique en we zullen binnenkort ook meer op standjes te vinden zijn, maar we kunnen dit helaas niet alleen oplossen! We hopen daarom dat er velen onder jullie even een kijkje willen nemen op onze Patreon en misschien zelfs onze maandelijkse Patron willen worden. 😻In ruil krijgen jullie via Patreon exclusieve weetjes en foto's van bvb nieuwkomers en zullen we af en toe ook een exclusief item verloten onder alle Patrons. We hopen hiermee als vzw iets stabieler te worden zodat we in de toekomst alle Blutsjes de verzorging kunnen blijven geven die ze zo hard nodig hebben en nieuwe Blutsjes kunnen blijven verwelkomen in ons Blutsjestehuis. Zonder jullie, onze Blutsjesvrienden, kunnen we dit gewoonweg niet blijven verwezenlijken! 💖
Deze twee prachtige zusjes zijn via Catshelter bij ons komen wonen. Onze eerste bewonertjes die we in ons nieuwe Blutsjestehuis hebben welkom geheten. 💕 En oh, wat zijn ze zo ontzettend lief en dat na zo'n traumatisch verleden. Ongelofelijk! Al blijven ze van mannen een vreselijke schrik hebben. De zusjes werden door een zwerfkattenproject steriel gemaakt toen ze tienertjes waren en weer uitgezet omdat ze te wild bleken en daardoor niet plaatsbaar. Dit is toch wat de knip in hun oortje ons vertelt. 🔮 We weten niet exact wat er precies gebeurd is, maar de vermoedens zijn groot dat beide dames mishandeld geweest zijn. Want het kan niet dat beide katjes zomaar plots met zulke letsels gevonden zijn. Het is te gek voor woorden dat de zusjes door die mishandeling zoveel pijn geleden hebben. 💔 We mogen dankbaar zijn dat ze deze mishandeling overleefd hebben. Line kwam bij Catshelter binnen met een grote wonde waar maden in zaten. Gelukkig is dat mooi genezen. Maar ze heeft wel een letsel aan haar rug waardoor ze een verlamde blaas heeft. Zij kan haar blaasje niet zelfstandig legen en moet hierbij dus geholpen worden. Line is één van onze vele patiëntjes wiens blaasje ik 3x per dag zal legen. 💪 Zusje Lore haar heupje was zodanig kapot gemaakt, dat de femurkop verwijderd moest worden. Helaas bleef zij na haar operatie lange tijd pijn hebben. Ondanks dat ze in het begin echt wild waren, zijn de meisjes compleet bijgedraaid door hun intensieve verzorging bij de opvangmama van Catshelter die een voortreffelijke job gedaan heeft. 🙏 Nog wel een beetje timide in het begin, maar toch wonderbaarlijk dat ik hen meteen mag kroelen. Ze waren wel ongelofelijk moe na hun lange autorit om ons Blutsjestehuis te bereiken. Ze hebben welgeteld 3 uurtjes in de auto gezeten. 🚗 Deze zusjes mogen de rest van hun leventje bij elkaar blijven, dat was een grote wens van Catshelter. En net omdat zo'n traumatisch verleden achter de rug hebben, gunden we Line en Lore een plekje in ons tehuis. 💚 Maar ook omdat de meisjes niet plaatsbaar waren en nergens anders terecht konden. Momenteel verblijven ze nog eventjes in de quarantainekooi zodat ik hen de eerste dagen goed in de gaten kan houden of ze wel voldoende eten en drinken. En natuurlijk om Line gewend te maken aan haar nieuwe verzorgroutine. 😉 Binnenkort mogen ze bij Stix en co gaan wonen. En zoals gebruikelijk zoeken we voor beide zusjes een suikertante of -nonkel die hen met een maandelijks bedragje naar keuze wilt sponsoren zodat we hen de verzorging kunnen bieden die ze nodig hebben. 🤗
Donderdag 26 april 2018:
Ondanks dat ons verlamde Blutsje Elu met een heftige lever- en galwegeninfectie kampt, kunnen we aan zijn gedrag absoluut niet zien dat hij zo ziek is. Want hij vreet de oren van onze kop! 😳 Hij vraagt wel 3 tot 4 porties natvoer op een dag en dat verorbert hij allemaal met heel veel smaak. Dat eten zorgt ervoor dat hij tonnen energie heeft en hij schuifelt van de ziekenboeg naar de keuken en de extra ruimte die straks alle verlamde Blutsjes mogen in gebruik nemen. Af en toe een dutje om weer bij te tanken en hop, daar schuifelt hij weer. 💪 En hij krijgt maar geen genoeg van knuffeltjes! Ik moet toegeven, nu hij ziek is wordt hij toch nog een tikkeltje meer vewend en daar maakt hij gretig gebruik van. Want als ik hem voorbij stap zonder een zoen op zijn snoet te planten, dan zet hij zijn grootste alarm op en dat stemmetje kan zeurpieten, jeetje mina. 🙈🤭 Ik heb er hoop op dat de medicatie die infectie klein gaat krijgen. Want ik vind stiekem zijn plas er al ietsje beter uitzien. Nog steeds heel erg geel, maar niet meer zo donker. Binnen een twee-tal weekjes laten we opnieuw bloed prikken en dan weten we ineens hoe zijn waarden staan. 💉 Maar tot die tijd wordt hij extra in de watten gelegd zodat ie snel opknapt en weer de nodige grammetjes bijkomt. Maar dat laatste moet snel in orde komen, dat kan toch niet anders? Met alle porties die hij naar binnen werkt. 😉
Ondanks dat ons verlamde Blutsje Elu met een heftige lever- en galwegeninfectie kampt, kunnen we aan zijn gedrag absoluut niet zien dat hij zo ziek is. Want hij vreet de oren van onze kop! 😳 Hij vraagt wel 3 tot 4 porties natvoer op een dag en dat verorbert hij allemaal met heel veel smaak. Dat eten zorgt ervoor dat hij tonnen energie heeft en hij schuifelt van de ziekenboeg naar de keuken en de extra ruimte die straks alle verlamde Blutsjes mogen in gebruik nemen. Af en toe een dutje om weer bij te tanken en hop, daar schuifelt hij weer. 💪 En hij krijgt maar geen genoeg van knuffeltjes! Ik moet toegeven, nu hij ziek is wordt hij toch nog een tikkeltje meer vewend en daar maakt hij gretig gebruik van. Want als ik hem voorbij stap zonder een zoen op zijn snoet te planten, dan zet hij zijn grootste alarm op en dat stemmetje kan zeurpieten, jeetje mina. 🙈🤭 Ik heb er hoop op dat de medicatie die infectie klein gaat krijgen. Want ik vind stiekem zijn plas er al ietsje beter uitzien. Nog steeds heel erg geel, maar niet meer zo donker. Binnen een twee-tal weekjes laten we opnieuw bloed prikken en dan weten we ineens hoe zijn waarden staan. 💉 Maar tot die tijd wordt hij extra in de watten gelegd zodat ie snel opknapt en weer de nodige grammetjes bijkomt. Maar dat laatste moet snel in orde komen, dat kan toch niet anders? Met alle porties die hij naar binnen werkt. 😉
Woensdag 25 april 2018:
Deze opvangruimte - waar een aantal patiëntjes wonen die goed in de gaten gehouden moeten worden en de blinde Blutsjes (omdat ze het in een kleinere groep gewoon beter doen),- lijkt in niks nog op de ruimte toen we ons nieuwe Blutsjestehuis pas kochten. 😯 Op de plek waar het raam zit zat een houten plank vastgeschroefd, waardoor het een erg donkere ruimte was. Als we het kleine peertje aanknipperden, keken we op de buitenmuren van ons tehuis aan. 🙈 Het straalde absoluut niet de warmte uit, die het nu wel doet. De trap stond in het midden van de kamer waardoor het er krap aanvoelde. Diezelfde trap gaat binnenkort de deur uit en ik kan haast niet wachten tot dat gebeurt. 🙌 Want deze trap is allesbehalve veilig. Het voelt een beetje aan als een ladder-die-kleine-buigingen maakt als we hem oplopen en de plankjes staan ook niet evenwijdig van elkaar, waardoor het lijkt alsof we hem met klungelvoeten oplopen. Niet meteen de handigste trap om met een stofzuiger of emmer water in de hand naar boven te lopen om dagelijks De Boomhut schoon te maken. 🙄 Het was niet de makkelijkste ruimte om in te richten doordat er maar één volledig muur is en daar hebben we dan de kasten moeten neerpoten (want de dekentjes en ander spul moeten toch ergens opgeborgen worden). En toch ben ik er blij mee. En de Blutsjes ook. Het is een frisse, lichte ruimte geworden. 🙏 En ik kan het vooral aan Hillie zien. Want zij is heel relaxt nu en niet meer die oude humeurige taart van vroeger. 😉 Wat alleen postitief is voor haar gezondheid aangezien ze diabeet is. En Levi heeft zijn plekje ook gevonden. Uren kan hij daar liggen dutten helemaal bovenaan de balk en terwijl genietend om de rest van de bende te overzien. 💤 Geweldig vind ik dat! 💚
Deze opvangruimte - waar een aantal patiëntjes wonen die goed in de gaten gehouden moeten worden en de blinde Blutsjes (omdat ze het in een kleinere groep gewoon beter doen),- lijkt in niks nog op de ruimte toen we ons nieuwe Blutsjestehuis pas kochten. 😯 Op de plek waar het raam zit zat een houten plank vastgeschroefd, waardoor het een erg donkere ruimte was. Als we het kleine peertje aanknipperden, keken we op de buitenmuren van ons tehuis aan. 🙈 Het straalde absoluut niet de warmte uit, die het nu wel doet. De trap stond in het midden van de kamer waardoor het er krap aanvoelde. Diezelfde trap gaat binnenkort de deur uit en ik kan haast niet wachten tot dat gebeurt. 🙌 Want deze trap is allesbehalve veilig. Het voelt een beetje aan als een ladder-die-kleine-buigingen maakt als we hem oplopen en de plankjes staan ook niet evenwijdig van elkaar, waardoor het lijkt alsof we hem met klungelvoeten oplopen. Niet meteen de handigste trap om met een stofzuiger of emmer water in de hand naar boven te lopen om dagelijks De Boomhut schoon te maken. 🙄 Het was niet de makkelijkste ruimte om in te richten doordat er maar één volledig muur is en daar hebben we dan de kasten moeten neerpoten (want de dekentjes en ander spul moeten toch ergens opgeborgen worden). En toch ben ik er blij mee. En de Blutsjes ook. Het is een frisse, lichte ruimte geworden. 🙏 En ik kan het vooral aan Hillie zien. Want zij is heel relaxt nu en niet meer die oude humeurige taart van vroeger. 😉 Wat alleen postitief is voor haar gezondheid aangezien ze diabeet is. En Levi heeft zijn plekje ook gevonden. Uren kan hij daar liggen dutten helemaal bovenaan de balk en terwijl genietend om de rest van de bende te overzien. 💤 Geweldig vind ik dat! 💚
Dinsdag 24 april 2018:
Finte komt elke dag een paar keer op visite bij verlamd Blutsje Elu die tijdelijk in de ziekenboeg woont door zijn lever- en galwegeninfectie. Hij ligt lekker relaxt Finte en Blutskipje Lizzy in de gaten te houden vanuit het peperkoekenhuisje, nadat hij zijn buikje tonnetjes rond gegeten had. 👀 En ik had het al een paar daagjes in het snuitje dat Finte elke keer met Lizzy wilt spelen als ze eventjes losloopt terwijl ik haar verblijfje schoonmaak. 🧡 Ik blijf het prachtig vinden dat hier geen onderscheid gemaakt wordt en dat alles en iedereen het goed met elkaar kan vinden. 🐱🐔 Finte is nog wel een beetje bang van Lizzy, maar ik merk aan haar gedrag dat ze heel vaak toenadering zoekt. En Lizzy? Die vindt dat allemaal niet erg. Zij loopt zonder vrees tussen de katten hier. 💪 Haar gehoopte verderdracht blijft uit. Elke keer als er wat pluimpjes lijken te ontspruiten, dan breken ze na een tijdje af. Dus ik vrees dat Lizzy voor altijd een naaktkipje zal zijn. 😉
Finte komt elke dag een paar keer op visite bij verlamd Blutsje Elu die tijdelijk in de ziekenboeg woont door zijn lever- en galwegeninfectie. Hij ligt lekker relaxt Finte en Blutskipje Lizzy in de gaten te houden vanuit het peperkoekenhuisje, nadat hij zijn buikje tonnetjes rond gegeten had. 👀 En ik had het al een paar daagjes in het snuitje dat Finte elke keer met Lizzy wilt spelen als ze eventjes losloopt terwijl ik haar verblijfje schoonmaak. 🧡 Ik blijf het prachtig vinden dat hier geen onderscheid gemaakt wordt en dat alles en iedereen het goed met elkaar kan vinden. 🐱🐔 Finte is nog wel een beetje bang van Lizzy, maar ik merk aan haar gedrag dat ze heel vaak toenadering zoekt. En Lizzy? Die vindt dat allemaal niet erg. Zij loopt zonder vrees tussen de katten hier. 💪 Haar gehoopte verderdracht blijft uit. Elke keer als er wat pluimpjes lijken te ontspruiten, dan breken ze na een tijdje af. Dus ik vrees dat Lizzy voor altijd een naaktkipje zal zijn. 😉
Maandag 23 april 2018:
We kunnen niet gelukkiger zijn met het weer van de afgelopen dagen. 🙏Zelfs de konijntjes en schaapjes hielden telkens een grote siësta in de namiddag - ergens verscholen tussen al dat plantengoed - omdat het zo warm was. 🌿 Vandaag liep de tempartuur ietsje minder hoog op, maar het is droog gebleven en de zon kwam af en toe piepen. Dus we klagen absoluut niet! Blutskipje Paloma was vanmorgen al zo uitbundig en vrolijk, dat ze me al rennend tegemoet kwam lopen. 🐔 Iedereen was al vroeg uit de veren, behalve Blutshaantje Brutus en konijntjes Guusje en Pluto. Ik zag nadien - toen ik de ontbijtbordjes ging vullen - dat zij nog lekker lagen te dutten in het stalletje. 💤 De konijnenmeisjes Lise en Marie wonen voorlopig nog binnen. Zij mogen nog niet los in dit gedeelte van de tuin omdat ze zouden kunnen ontsnappen. Zij hebben namelijk wilde genen in hun lijfjes wonen en klimmen zo die draad over. 🙈 We hopen snel de overdekte ren/afsluiting te kunnen laten plaatsen in het stukje tuin naast het grote bijgebouw (niet te zien op het filmpje) zodat ook zij naar buiten kunnen om volop binkies te maken in het gras. 🐰🤞
We kunnen niet gelukkiger zijn met het weer van de afgelopen dagen. 🙏Zelfs de konijntjes en schaapjes hielden telkens een grote siësta in de namiddag - ergens verscholen tussen al dat plantengoed - omdat het zo warm was. 🌿 Vandaag liep de tempartuur ietsje minder hoog op, maar het is droog gebleven en de zon kwam af en toe piepen. Dus we klagen absoluut niet! Blutskipje Paloma was vanmorgen al zo uitbundig en vrolijk, dat ze me al rennend tegemoet kwam lopen. 🐔 Iedereen was al vroeg uit de veren, behalve Blutshaantje Brutus en konijntjes Guusje en Pluto. Ik zag nadien - toen ik de ontbijtbordjes ging vullen - dat zij nog lekker lagen te dutten in het stalletje. 💤 De konijnenmeisjes Lise en Marie wonen voorlopig nog binnen. Zij mogen nog niet los in dit gedeelte van de tuin omdat ze zouden kunnen ontsnappen. Zij hebben namelijk wilde genen in hun lijfjes wonen en klimmen zo die draad over. 🙈 We hopen snel de overdekte ren/afsluiting te kunnen laten plaatsen in het stukje tuin naast het grote bijgebouw (niet te zien op het filmpje) zodat ook zij naar buiten kunnen om volop binkies te maken in het gras. 🐰🤞
Zondag 22 april 2018:
We hebben afgelopen dagen - naast de verzorging van de Blutsjes - ons de hele tijd bezig gehouden met het opruimen in en rond het nieuwe Blutsjestehuis. 😓 Ontzettend veel verhuisdozen die nog uitgepakt moesten worden en de volledige garage inpalmden en de tweede ruimte voor de verlamde Blutsjes. Deze laatste ruimte kan komende week eindelijk in gebruik genomen worden. En ik sta echt te popelen want ik kan haast niet wachten om mijn verzorghoekje in te richten. 🙌 Er staat inmiddels een volle container voor de deur om morgen opgehaald te worden. 😳 Want we hebben van het mooie weer gebruik gemaakt om de tuin volledig - of toch bijna - uit te ruimen en alle takken en boomstammen (jeetje, daar waren echt een aantal stuks bij waar we onze spierballetjes voor moesten opwarmen! 💪) op de container te gooien. 🌳 Nu zijn het nog de laatste krabpaaltjes en huisjes die in elkaar getoverd moeten worden om de opvangkamers verder op te leuken. En eens dat allemaal achter de rug is, dan kan ik eindelijk een rondleiding geven van ons tehuis. 😊 De Blutsjes in De Boomhut ontpopten zich weer tot ware toezichters en gingen alles tot in de puntjes keuren. Stiekem genieten ze ook wel van die extra aandacht natuurlijk. 🤭 Vanavond moeten we nog een gaatje vinden om alle snijplankjes verzendingsklaar te maken waarvan de betaling al binnengekomen is. 📦 Dankjewel dat deze fundraiser ook weer een groot succes is! 🧡
We hebben afgelopen dagen - naast de verzorging van de Blutsjes - ons de hele tijd bezig gehouden met het opruimen in en rond het nieuwe Blutsjestehuis. 😓 Ontzettend veel verhuisdozen die nog uitgepakt moesten worden en de volledige garage inpalmden en de tweede ruimte voor de verlamde Blutsjes. Deze laatste ruimte kan komende week eindelijk in gebruik genomen worden. En ik sta echt te popelen want ik kan haast niet wachten om mijn verzorghoekje in te richten. 🙌 Er staat inmiddels een volle container voor de deur om morgen opgehaald te worden. 😳 Want we hebben van het mooie weer gebruik gemaakt om de tuin volledig - of toch bijna - uit te ruimen en alle takken en boomstammen (jeetje, daar waren echt een aantal stuks bij waar we onze spierballetjes voor moesten opwarmen! 💪) op de container te gooien. 🌳 Nu zijn het nog de laatste krabpaaltjes en huisjes die in elkaar getoverd moeten worden om de opvangkamers verder op te leuken. En eens dat allemaal achter de rug is, dan kan ik eindelijk een rondleiding geven van ons tehuis. 😊 De Blutsjes in De Boomhut ontpopten zich weer tot ware toezichters en gingen alles tot in de puntjes keuren. Stiekem genieten ze ook wel van die extra aandacht natuurlijk. 🤭 Vanavond moeten we nog een gaatje vinden om alle snijplankjes verzendingsklaar te maken waarvan de betaling al binnengekomen is. 📦 Dankjewel dat deze fundraiser ook weer een groot succes is! 🧡
|
|
Zaterdag 21 april 2018:
Rond de middag belde onze dierenarts de resultaten van de bloednames door, die eerder deze week genomen werden. En ik moest me toch eventjes op de bureaustoel plaçeren om behoorlijk veel aantekeningen te maken. 😉 Ik zal beginnen met het goede nieuws, daarna komt het slecht nieuws aan bod (foto 1) en daarna het fantastische nieuws (foto 2). 📝
- Onze dove Nome bleek erg afgevallen, maar in zijn bloed is 'niks-aan-de-hand' te vinden, op een paar ontstekingseiwitten na. Maar dat valt te linken aan zijn ontstoken bekje, waar hij gelukkig al een prikje antibiotica voor gekregen heeft. Komende dagen moet ik hem wel behandelen met 'Extra kracht' en wat extra voertjes in de hoop zo snel weer wat spek rond zijn billetjes te krijgen. 💪
- Diabeetje Hillie haar Fructosamine stond perfect en ook alle andere waardes van haar senioronderzoek. 🙌 Ook weer een klein ontstekingsbeeld, maar ze heeft af en toe een voorpootje waarmee ze wat mank loopt en dat kan daaraan te verklaren zijn. Daarvoor krijgt ze ontstekingsremmer - als ze mank loopt tenminste, vooral bij kouder weer - en dan gaat het weer een tijdje goed met haar. 🤞
- Wiggel waggelkontje Lucy haar bloedresultaten waren ook tip top, buiten dat er net zoals bij de andere twee een ontstekingsbeeld te vinden is. Haar bekje ziet er oké uit en het valt ook niet aan haar plas te verklaren, aangezien Lucy altijd onzindelijk is. 🙈 Dus het is ook niet dat er hier plots een verandering in gedrag is. Voor de zekerheid krijgt ze wel 10 dagen antibiotica om zo die verhoogde witte bloedcellen stabiel te krijgen. 💊
Ons verlamde Blutsje Elu kreeg het slechtste verdict van allemaal. 😞 Maar stiekem had ik het wel een beetje verwacht door de kleur van zijn urine: een lever- en galwegeninfectie. Dat wordt komende dagen aan de antibiotica en Epato (al zullen we hem met dat laatste wel een stuk langer behandelen). De eerste portie van dat laatste heeft hij al binnen en hij vindt het gelukkig niet vreselijk slecht smaken. 🤭 Zijn slechte leverwaarden rijmen niet met zijn eetpatroon, want hij eet als een bootwerker. Zoveel te beter natuurlijk! Nu ga ik hem intensief behadelen om die infectie zo snel mogelijk uit zijn lijfje te bannen. Over een drie-tal weekjes laten we opnieuw bloed prikken om de infectiewaarden te vergelijken. 💉
Ik had er op gehoopt dat Levi zijn nierwaarden stabiel gebleven waren of een klein beetje verbeterd. Maar op dit geweldige nieuws had ik nooit durven hopen: hij is nierpatiënt af! 😳 Alle waardes van Ureum, Creatinine tot Fosfor toe zijn allemaal normaal. En dat terwijl ze een paar maanden geleden nog torenhoog waren. Het enige wat in zijn bloed te vinden was, waren ook weer verhoogde witte bloedcellen, maar dat komt omdat hij Fiv-positief is. ✔ Ik denk dat hij straks een vreugdedansje doet als hij merkt dat hij geen medicatie meer hoeft, want de Pronefra vond hij toch maar een vies smaakje hebben. Ik kan niet dolgelukkiger zijn met deze uitslag! 🎉
Rond de middag belde onze dierenarts de resultaten van de bloednames door, die eerder deze week genomen werden. En ik moest me toch eventjes op de bureaustoel plaçeren om behoorlijk veel aantekeningen te maken. 😉 Ik zal beginnen met het goede nieuws, daarna komt het slecht nieuws aan bod (foto 1) en daarna het fantastische nieuws (foto 2). 📝
- Onze dove Nome bleek erg afgevallen, maar in zijn bloed is 'niks-aan-de-hand' te vinden, op een paar ontstekingseiwitten na. Maar dat valt te linken aan zijn ontstoken bekje, waar hij gelukkig al een prikje antibiotica voor gekregen heeft. Komende dagen moet ik hem wel behandelen met 'Extra kracht' en wat extra voertjes in de hoop zo snel weer wat spek rond zijn billetjes te krijgen. 💪
- Diabeetje Hillie haar Fructosamine stond perfect en ook alle andere waardes van haar senioronderzoek. 🙌 Ook weer een klein ontstekingsbeeld, maar ze heeft af en toe een voorpootje waarmee ze wat mank loopt en dat kan daaraan te verklaren zijn. Daarvoor krijgt ze ontstekingsremmer - als ze mank loopt tenminste, vooral bij kouder weer - en dan gaat het weer een tijdje goed met haar. 🤞
- Wiggel waggelkontje Lucy haar bloedresultaten waren ook tip top, buiten dat er net zoals bij de andere twee een ontstekingsbeeld te vinden is. Haar bekje ziet er oké uit en het valt ook niet aan haar plas te verklaren, aangezien Lucy altijd onzindelijk is. 🙈 Dus het is ook niet dat er hier plots een verandering in gedrag is. Voor de zekerheid krijgt ze wel 10 dagen antibiotica om zo die verhoogde witte bloedcellen stabiel te krijgen. 💊
Ons verlamde Blutsje Elu kreeg het slechtste verdict van allemaal. 😞 Maar stiekem had ik het wel een beetje verwacht door de kleur van zijn urine: een lever- en galwegeninfectie. Dat wordt komende dagen aan de antibiotica en Epato (al zullen we hem met dat laatste wel een stuk langer behandelen). De eerste portie van dat laatste heeft hij al binnen en hij vindt het gelukkig niet vreselijk slecht smaken. 🤭 Zijn slechte leverwaarden rijmen niet met zijn eetpatroon, want hij eet als een bootwerker. Zoveel te beter natuurlijk! Nu ga ik hem intensief behadelen om die infectie zo snel mogelijk uit zijn lijfje te bannen. Over een drie-tal weekjes laten we opnieuw bloed prikken om de infectiewaarden te vergelijken. 💉
Ik had er op gehoopt dat Levi zijn nierwaarden stabiel gebleven waren of een klein beetje verbeterd. Maar op dit geweldige nieuws had ik nooit durven hopen: hij is nierpatiënt af! 😳 Alle waardes van Ureum, Creatinine tot Fosfor toe zijn allemaal normaal. En dat terwijl ze een paar maanden geleden nog torenhoog waren. Het enige wat in zijn bloed te vinden was, waren ook weer verhoogde witte bloedcellen, maar dat komt omdat hij Fiv-positief is. ✔ Ik denk dat hij straks een vreugdedansje doet als hij merkt dat hij geen medicatie meer hoeft, want de Pronefra vond hij toch maar een vies smaakje hebben. Ik kan niet dolgelukkiger zijn met deze uitslag! 🎉
|
|
Vrijdag 20 april 2018:
Trrriiiinnnggg, de bel ging vanmorgen. 🎶 We hadden zelf een grote bestelling geplaatst bij Zooplus, want we hebben ontzettend veel buikjes dagelijks te vullen. Maar de pakketjesman stond nog met iets extra in zijn handen aan de deur: een babybedje voor Franck. 😻 Jippie! Veerle was zo lief om gelijk een bedje te bestellen na mijn vorige update en vandaag is het al gearriveerd. Eigenlijk was ik op dat moment nog met 10 andere dingen tegelijk bezig (want die 1001 klusjes moeten dagelijks opgeknapt en opgelost worden). Maar ik kon mezelf niet bedwingen en ik heb gelijk alles laten vallen om Franck zijn bedje in elkaar te knutselen. 💪 En hij vindt het heerlijk! Franck ligt super relaxt neer en ik hoef me geen zorgen meer te maken, want in dit bedje heeft hij minder kans om zich te bezeren. Ik kan alleen maar dankbaar zijn voor zulke lieve Blutsjesvrienden in ons leven, want er zijn nog een aantal mensen die bedjes wil(d)en doneren. 🧡 Dank dank dank! 😽
Trrriiiinnnggg, de bel ging vanmorgen. 🎶 We hadden zelf een grote bestelling geplaatst bij Zooplus, want we hebben ontzettend veel buikjes dagelijks te vullen. Maar de pakketjesman stond nog met iets extra in zijn handen aan de deur: een babybedje voor Franck. 😻 Jippie! Veerle was zo lief om gelijk een bedje te bestellen na mijn vorige update en vandaag is het al gearriveerd. Eigenlijk was ik op dat moment nog met 10 andere dingen tegelijk bezig (want die 1001 klusjes moeten dagelijks opgeknapt en opgelost worden). Maar ik kon mezelf niet bedwingen en ik heb gelijk alles laten vallen om Franck zijn bedje in elkaar te knutselen. 💪 En hij vindt het heerlijk! Franck ligt super relaxt neer en ik hoef me geen zorgen meer te maken, want in dit bedje heeft hij minder kans om zich te bezeren. Ik kan alleen maar dankbaar zijn voor zulke lieve Blutsjesvrienden in ons leven, want er zijn nog een aantal mensen die bedjes wil(d)en doneren. 🧡 Dank dank dank! 😽
Donderdag 19 april 2018:
Finte-kind en ons verlamde Blutsje Matei doen elke dag aan 'robbertjes-speelvechten'. 💪 Dat gaat er soms behoorlijk heftig aan toe. En het is ook altijd kort, maar krachtig. Ze hebben op dat gebied elkaar echt gevonden en ze zijn ook aan elkaar gewaagd. 😳 Wanneer Matei lekker ligt te dutten, dan vliegt Finte op hem om Matei wakker te maken en aan te manen om te spelen. Maar omgekeerd ook. Deze keer was het Matei die zijn verlies moest incasseren van dat kleine poppemieke. 🙈 Maar zoals altijd doen katten alsof er niks aan de hand is. 'Huh, is er iets? Ik was hiermee aan het spelen hoor'. 'Yeah right, Matei, ik geloof je direct'. 🤭 Maar ook dat speelmomentje duurde niet lang. Gekke Matei toch!
Finte-kind en ons verlamde Blutsje Matei doen elke dag aan 'robbertjes-speelvechten'. 💪 Dat gaat er soms behoorlijk heftig aan toe. En het is ook altijd kort, maar krachtig. Ze hebben op dat gebied elkaar echt gevonden en ze zijn ook aan elkaar gewaagd. 😳 Wanneer Matei lekker ligt te dutten, dan vliegt Finte op hem om Matei wakker te maken en aan te manen om te spelen. Maar omgekeerd ook. Deze keer was het Matei die zijn verlies moest incasseren van dat kleine poppemieke. 🙈 Maar zoals altijd doen katten alsof er niks aan de hand is. 'Huh, is er iets? Ik was hiermee aan het spelen hoor'. 'Yeah right, Matei, ik geloof je direct'. 🤭 Maar ook dat speelmomentje duurde niet lang. Gekke Matei toch!
Poeh, wat was dat een drukke bedoening in ons Blutsjestehuis. 💪 Vandaag kwam één van onze dierenartsen voor de eerste keer langs op onze nieuwe locatie, want er stond heel wat op de agenda! 📝 5 bloednames, wat algemene onderzoekjes, een aantal Convenia-spuitjes die gezet moesten worden en Blutskipje Lizzy die haar huidje moest laten onderzoeken.
Bij de bloedonderzoeken waren dit diegene die bloed mochten doneren:
💉 Wiggel waggelkontje Lucy valt de laatste tijd op haar voer aan om dan maar bitterweinig te eten. Eens grondig screenen kan geen kwaad.
💉 Dove Nome is altijd al een smalle wiet geweest, maar op de vorige locatie is zijn gewicht enorm naar omlaag gegaan. Hij is puur een wandelend skeletje geworden, terwijl hij toch bijzonder goed eet. Omdat zijn gewicht op onze nieuwe plek niet bijtrekt, vond ik het nodig om ook bij hem een bloedname te doen. En op de koop toe heeft hij ook een ontstoken bekje, dus kreeg hij er een extra prikje Convenia achteraan.
💉 Verlamd Blutsje Elu zijn plas ziet er niet goed uit - is veel te donker - en hij is ook vermagerd. Een staaltje urine gaat richting het labo, net zoals zijn bloed om te kijken wat er precies allemaal schort in zijn lijfje.
💉 Diabeetje Hillie was tegen alle verwachtingen in heel flink en liet zonder morren bloed prikken. Al is ze spuitjes wel gewend natuurlijk. Want ik spuit haar 2 x per dag. Haar Fructosamine zal bepaald worden en er zal ook een seniorenonderzoek gedaan worden. Ik ben benieuwd wat er uit de bus zal vallen.
💉 En als laatste mocht onze Fiv- en nierpatiënt Levi bloed laten nemen. Dit om zijn nierwaarden te vergelijken met de vorige test. Stiekem hoop ik dat zijn waardes verbeterd zijn of op zijn minst stabiel gebleven. Zijn hartruisje klonk nog heel luid aanwezig.
De patiëntjes die een prikje Convenia kregen waren onze chronische snotpatiënt Gizmo, want hij heeft een vreselijk ontstoken bekje. Gelukkig eet hij nog steeds goed. 🙏 En ook ons Abi-muisje mocht hiervoor plaatsnemen op de behandeltafel, want zij blijft maar snotneusjes en slijmpjes hebben. Alle voorgaande medicijntjes lijken niet te helpen, dus dan maar deze optie genomen. Haar longetjes klonken gelukkig wel zuiver. 😸
Blutskipje Lizzy werd eens grondig nagekeken want zij heeft regelmatig gele letseltjes op haar huidje. 🐔 Haar huid is heel fragiel en het zijn dus kleine wondjes die dan ontsteken en een gele smurrie achterlaten. Ook zij krijgt er een kuur Baytril tegenaan. 💊 Komende zomer mag zij buiten in een afgesloten rennetje van de buitenlucht genieten overdag. Om haar broze huidje te beschermen, zullen we haar niet alleen een plekje in de schaduw geven, maar haar ook eerst insmeren met een zonnecrème met een hoge factor. En ook ons zieke Felv-je Franck werd nog een keertje nagekeken en voorlopig goed bevonden. 🙌 Zijn huidje begint wel geler te zien door de Fip. Maar hij heeft getoond dat hij nog vol levenslust zit en nog niet snel aan opgeven denkt. Daarom hebben we morgen (en hopelijk ook komende dagen) nog een grote verrassing voor hem in petto. Zodat we zijn laatste dagen nog heel erg mooi gaan maken. 💚
Een serieuze lijst aan patiëntjes die afgewerkt moest worden vandaag, maar ik ben blij dat dit al achter de rug is. Nu is het nog in spanning op de resultaten van de plas van Elu wachten en alle bloedonderzoeken. 🙈 Onze dierenarts zei dat ze behoorlijk veel zenuwen had voor de bloednames, gezien de voorgaande catastrofale gevalletjes. Maar ze stond ervan te kijken hoe vlot het thuis allemaal ging. Dus voortaan staan er meerdere huisbezoekjes gepland, want dit geeft veel minder stress voor de Blutsjes en stiekem voor ons ook. 😉
Bij de bloedonderzoeken waren dit diegene die bloed mochten doneren:
💉 Wiggel waggelkontje Lucy valt de laatste tijd op haar voer aan om dan maar bitterweinig te eten. Eens grondig screenen kan geen kwaad.
💉 Dove Nome is altijd al een smalle wiet geweest, maar op de vorige locatie is zijn gewicht enorm naar omlaag gegaan. Hij is puur een wandelend skeletje geworden, terwijl hij toch bijzonder goed eet. Omdat zijn gewicht op onze nieuwe plek niet bijtrekt, vond ik het nodig om ook bij hem een bloedname te doen. En op de koop toe heeft hij ook een ontstoken bekje, dus kreeg hij er een extra prikje Convenia achteraan.
💉 Verlamd Blutsje Elu zijn plas ziet er niet goed uit - is veel te donker - en hij is ook vermagerd. Een staaltje urine gaat richting het labo, net zoals zijn bloed om te kijken wat er precies allemaal schort in zijn lijfje.
💉 Diabeetje Hillie was tegen alle verwachtingen in heel flink en liet zonder morren bloed prikken. Al is ze spuitjes wel gewend natuurlijk. Want ik spuit haar 2 x per dag. Haar Fructosamine zal bepaald worden en er zal ook een seniorenonderzoek gedaan worden. Ik ben benieuwd wat er uit de bus zal vallen.
💉 En als laatste mocht onze Fiv- en nierpatiënt Levi bloed laten nemen. Dit om zijn nierwaarden te vergelijken met de vorige test. Stiekem hoop ik dat zijn waardes verbeterd zijn of op zijn minst stabiel gebleven. Zijn hartruisje klonk nog heel luid aanwezig.
De patiëntjes die een prikje Convenia kregen waren onze chronische snotpatiënt Gizmo, want hij heeft een vreselijk ontstoken bekje. Gelukkig eet hij nog steeds goed. 🙏 En ook ons Abi-muisje mocht hiervoor plaatsnemen op de behandeltafel, want zij blijft maar snotneusjes en slijmpjes hebben. Alle voorgaande medicijntjes lijken niet te helpen, dus dan maar deze optie genomen. Haar longetjes klonken gelukkig wel zuiver. 😸
Blutskipje Lizzy werd eens grondig nagekeken want zij heeft regelmatig gele letseltjes op haar huidje. 🐔 Haar huid is heel fragiel en het zijn dus kleine wondjes die dan ontsteken en een gele smurrie achterlaten. Ook zij krijgt er een kuur Baytril tegenaan. 💊 Komende zomer mag zij buiten in een afgesloten rennetje van de buitenlucht genieten overdag. Om haar broze huidje te beschermen, zullen we haar niet alleen een plekje in de schaduw geven, maar haar ook eerst insmeren met een zonnecrème met een hoge factor. En ook ons zieke Felv-je Franck werd nog een keertje nagekeken en voorlopig goed bevonden. 🙌 Zijn huidje begint wel geler te zien door de Fip. Maar hij heeft getoond dat hij nog vol levenslust zit en nog niet snel aan opgeven denkt. Daarom hebben we morgen (en hopelijk ook komende dagen) nog een grote verrassing voor hem in petto. Zodat we zijn laatste dagen nog heel erg mooi gaan maken. 💚
Een serieuze lijst aan patiëntjes die afgewerkt moest worden vandaag, maar ik ben blij dat dit al achter de rug is. Nu is het nog in spanning op de resultaten van de plas van Elu wachten en alle bloedonderzoeken. 🙈 Onze dierenarts zei dat ze behoorlijk veel zenuwen had voor de bloednames, gezien de voorgaande catastrofale gevalletjes. Maar ze stond ervan te kijken hoe vlot het thuis allemaal ging. Dus voortaan staan er meerdere huisbezoekjes gepland, want dit geeft veel minder stress voor de Blutsjes en stiekem voor ons ook. 😉
|
|
Woensdag 18 april 2018:
Ze zijn er weer: de snijplankjes! 🔪 En komt dat even goed uit. Want ons spaarpotje is bijna leeg en we hebben nog een heleboel rekeningen die betaald moeten worden. 💸 Onze dierenarts komt deze week langs voor een aantal bloedonderzoeken, wat ook weer een torenhoge (labo)rekening zal worden. 😷 Dus gooien we de snijplankjes in de Blutsjes-boutique in de hoop zo de nodige centjes bij elkaar te sprokkelen. 🙏
Deze keer hebben we twee formaten in de aanbieding:
✔ de snijplankjes van 20 cm x 30 cm aan 7 euro per stuk
✔ en snijplanken van 28 cm x 40 cm aan 10 euro per stuk ➡ uitverkocht!
Snel zijn is de boodschap voor de grotere snijplanken, want hier hebben we slechts 2 stuks van beschikbaar! 🙈 De verzendkosten bedragen 5,50 euro (binnen België). 📮 Heb je graag dat één van deze snijplankjes je keuken komt opvrolijken? Doe ons dan snel een mailtje of pb'tje om verder af te spreken. 📧 Dikke dankjewel namens ons en de Blutsjes. 😽
Ze zijn er weer: de snijplankjes! 🔪 En komt dat even goed uit. Want ons spaarpotje is bijna leeg en we hebben nog een heleboel rekeningen die betaald moeten worden. 💸 Onze dierenarts komt deze week langs voor een aantal bloedonderzoeken, wat ook weer een torenhoge (labo)rekening zal worden. 😷 Dus gooien we de snijplankjes in de Blutsjes-boutique in de hoop zo de nodige centjes bij elkaar te sprokkelen. 🙏
Deze keer hebben we twee formaten in de aanbieding:
✔ de snijplankjes van 20 cm x 30 cm aan 7 euro per stuk
✔ en snijplanken van 28 cm x 40 cm aan 10 euro per stuk ➡ uitverkocht!
Snel zijn is de boodschap voor de grotere snijplanken, want hier hebben we slechts 2 stuks van beschikbaar! 🙈 De verzendkosten bedragen 5,50 euro (binnen België). 📮 Heb je graag dat één van deze snijplankjes je keuken komt opvrolijken? Doe ons dan snel een mailtje of pb'tje om verder af te spreken. 📧 Dikke dankjewel namens ons en de Blutsjes. 😽
|
|
Terwijl we dachten dat het allemaal de goede kant uitging met ons Felv-je Franck is zijn geluk afgelopen weekend gekeerd. 😞 We merkten namelijk dat hij van de ene op de andere moment blind geworden is. Zomaar. In een oogwenk, tenminste zo leek het wel. Zijn pupillen reageren op niks meer, zelfs geen licht. Nader (bloed)onderzoek heeft uitgewezen dat zijn leucose uitgebroken is. 💉 En dat hadden we eigenlijk wel een beetje verwacht. Franck is als kitten namelijk besmet geraakt met dit virus en dan is de levensverwachting niet zo hoog. Voor de Blutsjesvrienden die niet goed weten wat leucose precies is: het is leukemie, maar dan in de feline-vorm. Bijkomend staan zijn bloedplaatjes veel te laag. Gevaarlijk laag zelfs. We moeten Franck echt beschermen en ervoor zorgen dat hij zich niet kan bezeren. 🍀 Want als hij nu een wondje krijgt of een inwendige bloeding, dan is zijn bloed niet meer in staat om te stollen. Dit is allemaal gerelateerd aan zijn leucose en dit is ook wat zijn beroerte veroorzaakt heeft. Komt er nog eens bij dat hij bloedarmoede heeft, ook weer gelinkt aan die Felv, maar ook aan iets anders. En dat laatste is ook hetgene wat zijn blindheid heeft veroorzaakt: droge Fip. Alles in de bloedtest wijst hierop. Het enige lichtpuntje is dat het om de droge variant gaat. En hoe het komt dat hij Fip heeft? Ook dat wordt weer gelinkt aan die Felv. Conclusie: ons manneke zijn virus is uitgebroken. 💔 Het enige wat we nu kunnen doen is hem ondersteunen en nog van zijn laatste dagen laten genieten. Hoe lang of hoe kort die dagen ook zijn. Hij is nog vrolijk, rollebolt nog steeds en wilt het liefste duizend kusjes per dag in ontvangst nemen. 😽 We bekijken het dag per dag. Franck zal zelf wel aangeven wanneer zijn tijd gekomen is. Ook hij heeft tijd nodig om zich voor te bereiden op wat komt en afscheid te nemen van dit leven. Maar het is hartverscheurend dit werk. Het liefste wil ik dat al onze Blutsjes 20 jaar worden. Maar de realiteit is anders. Van Leucose katjes zullen we in mijn ogen altijd te vroeg afscheid moeten nemen. 💫 En ook al wordt mijn hart er elke keer uitgerukt en is het vreselijk hard werken en heel veel dagelijkse zorgen, toch zal ik dit werk blijven doen. Altijd. Nooit zal ik mijn rug toekeren aan hen die een veilige haven nodig hebben. We gaan nu even kijken of we geen baby reisbedje voor Franck op de kop kunnen tikken. Als hij daar niet uitklimt, dan is dat het meest ideale plekje dat we voor hem kunnen voorzien. 🙏 Omdat hij daar lekker zacht zal in liggen en zich niet kan bezeren. Want vooral dat laatste is erg belangrijk. We gaan er gewoon voor om zijn laatste daagjes te vullen met liefde. Heel veel liefde.
Dinsdag 17 april 2018:
Stikkapot en helemaal uitgeteld is ze, ons Finte-kindje. 😴 Ze heeft me een ganse morgen en namiddag achterna gehold. Van de ene naar de andere kamer. Soms stiekem tussen mijn-voeten-glippend door. Huppelend op haar veel te korte pootjes. 🤭 Haar neus overal tussen stekend. En dat is heel vermoeiend natuurlijk voor zo'n klein poppemieke. Finte heeft haar peperkoekenhuisje opgezocht om energie bij te tanken. 💤 Een paar uurtjes slapen om straks weer vol levenslucht achter me aan te hollen. En ik kijk er al naar uit. 💚😉
Stikkapot en helemaal uitgeteld is ze, ons Finte-kindje. 😴 Ze heeft me een ganse morgen en namiddag achterna gehold. Van de ene naar de andere kamer. Soms stiekem tussen mijn-voeten-glippend door. Huppelend op haar veel te korte pootjes. 🤭 Haar neus overal tussen stekend. En dat is heel vermoeiend natuurlijk voor zo'n klein poppemieke. Finte heeft haar peperkoekenhuisje opgezocht om energie bij te tanken. 💤 Een paar uurtjes slapen om straks weer vol levenslucht achter me aan te hollen. En ik kijk er al naar uit. 💚😉
Vorige week had onze blinde Mokka nog een heftige dip door haar mondprobleempjes en het was eventjes bang afwachten hoe ze hier weer uit zou klauteren. De hele rimram werd boven gehaald van warmtelamp tot onderhuids vocht. En na een paar daagjes ging het gelukkig weer beter met haar. 🙏 Ondertussen woont ze terug in de 'patiëntjes-ruimte', al hebben we haar voorlopig wel in een slaapkamertje gehuisvest. Op die manier heeft ze alles dicht bij de hand en kan ik haar komende dagen beter monitoren of ze wel voldoende eet. En in de gaten houden hoe haar conditie evolueert nu ze niet meer in de ziekenboeg vertoeft. 👀 Mokka vindt kleinere ruimtes gelukkig niet eng, in tegendeel zelfs. Ik heb het idee dat dit wat meer rust in haar hoofdje brengt omdat ze alles makkelijker vindt. Soms durft ze namelijk al eens de weg kwijt te zijn. 🐾 Na al die maanden dat ze bij ons woont, kan ik haar nog steeds niet lezen. Het lijkt alsof ze in haar eigen wereldje woont. En dat is oké. Mokka mag hier gewoon zijn wie ze is. Geen druk, geen verwachtingen want alles kan en niets moet. 💫🧡
|
|
Maandag 16 april 2018:
Inmiddels woont ons verlamde Blutsje Ballerina meer dan drie jaar bij ons. Al meer dan drie jaar leeg ik haar blaasje 3x per dag en gaat ze om de dag in bad. Dat zijn heel wat zorgen, maar ook zoveel liefde. 💕Want ik kan niet eens in woorden uitdrukken hoeveel liefde er in mijn hart woont voor dat kind. Ooit zo'n fragriel poppetje. Een vlindertje waar voorzichtig mee omgesprongen moest worden. 🦋 Want haar toen zo tengere lijfje had zoveel ontbering gekend. En nu is ze één van de stoerste grieten die hier woont. 💪 Ze klimt krabpalen als een volleerd atleet. Ze zet andere Blutsje met één blik op hun plek. En jeetje, wat kan ze mompelen! 🤭 Maar ook knuffelen. Zo grijpt ze mijn nek vast om nooit meer los te laten. En heel soms, heeft ze ook die dolle vijf seconden waarbij ze gek doet met een speeltje. En dan explodeert mijn hart nog meer. 😻
Inmiddels woont ons verlamde Blutsje Ballerina meer dan drie jaar bij ons. Al meer dan drie jaar leeg ik haar blaasje 3x per dag en gaat ze om de dag in bad. Dat zijn heel wat zorgen, maar ook zoveel liefde. 💕Want ik kan niet eens in woorden uitdrukken hoeveel liefde er in mijn hart woont voor dat kind. Ooit zo'n fragriel poppetje. Een vlindertje waar voorzichtig mee omgesprongen moest worden. 🦋 Want haar toen zo tengere lijfje had zoveel ontbering gekend. En nu is ze één van de stoerste grieten die hier woont. 💪 Ze klimt krabpalen als een volleerd atleet. Ze zet andere Blutsje met één blik op hun plek. En jeetje, wat kan ze mompelen! 🤭 Maar ook knuffelen. Zo grijpt ze mijn nek vast om nooit meer los te laten. En heel soms, heeft ze ook die dolle vijf seconden waarbij ze gek doet met een speeltje. En dan explodeert mijn hart nog meer. 😻
Zondag 15 april 2018:
Elke dag opnieuw herhaalt zich datzelfde tafereeltje. 🙈 Als ik de voerton open om de bakjes met korrelvoer bij te vullen in De Boomhut, dan is er maar één die gelijk in de ton duikt en zich buit maakt aan al dat lekkers: onze chronische snotpatiënt Gizmo. 🤭 Ik moet er stiekem altijd mee lachen, want hij kan er zo van genieten om te 'pikkedieven' en een stel brokjes naar binnen te werken. 💕
Elke dag opnieuw herhaalt zich datzelfde tafereeltje. 🙈 Als ik de voerton open om de bakjes met korrelvoer bij te vullen in De Boomhut, dan is er maar één die gelijk in de ton duikt en zich buit maakt aan al dat lekkers: onze chronische snotpatiënt Gizmo. 🤭 Ik moet er stiekem altijd mee lachen, want hij kan er zo van genieten om te 'pikkedieven' en een stel brokjes naar binnen te werken. 💕
Zaterdag 14 april 2018:
We hebben al die tijd een geheimpje gehad en stiekem is dat geheim een zwart schattig meisje. 🐱 Een hele poos geleden werd Fenna namelijk bij ons gedumpt. Zomaar. Waarschijnlijk omdat ze zwart is en soms een beetje scheel kijkt. 🙈 Ik durfde er eigenlijk amper melding van online te maken, gewoon omdat ik een beetje bang was dat dit andere mensen zou inspireren om nog meer doosjes voor de poort achter te laten met daarin om ter schattigste katjes. 📦 Op onze vorige locatie kon dat namelijk makkelijk. Hier gaat dit gelukkig een stuk minder. 😉 Fenna is al steriel gemaakt en helemaal ingeburgerd bij onze andere bewoners. Eigenlijk ging dat helemaal vanzelf, dat we besloten dat ze bij ons mocht blijven wonen. 🙏 Er gebeurt namelijk nooit zomaar iets en we wilden haar het gevoel geven dat ze bij de juiste mensen achtergelaten werd. Zij woont in De Boomhut en ze vindt het daar geweldig. 🍀 Fenna is de enige die bovenaan de balken zit. Geen enkel ander Blutsje heeft zich daar al op gewaagd. Maar Fenna wel. Vanaf dag één zelfs. Zo'n vrolijke avonturier is ze. 🤭 Een onverwachts cadeautje is ze. En ondanks dat het behoorlijk schrikken was, zijn we heel erg blij met haar. 🧡
We hebben al die tijd een geheimpje gehad en stiekem is dat geheim een zwart schattig meisje. 🐱 Een hele poos geleden werd Fenna namelijk bij ons gedumpt. Zomaar. Waarschijnlijk omdat ze zwart is en soms een beetje scheel kijkt. 🙈 Ik durfde er eigenlijk amper melding van online te maken, gewoon omdat ik een beetje bang was dat dit andere mensen zou inspireren om nog meer doosjes voor de poort achter te laten met daarin om ter schattigste katjes. 📦 Op onze vorige locatie kon dat namelijk makkelijk. Hier gaat dit gelukkig een stuk minder. 😉 Fenna is al steriel gemaakt en helemaal ingeburgerd bij onze andere bewoners. Eigenlijk ging dat helemaal vanzelf, dat we besloten dat ze bij ons mocht blijven wonen. 🙏 Er gebeurt namelijk nooit zomaar iets en we wilden haar het gevoel geven dat ze bij de juiste mensen achtergelaten werd. Zij woont in De Boomhut en ze vindt het daar geweldig. 🍀 Fenna is de enige die bovenaan de balken zit. Geen enkel ander Blutsje heeft zich daar al op gewaagd. Maar Fenna wel. Vanaf dag één zelfs. Zo'n vrolijke avonturier is ze. 🤭 Een onverwachts cadeautje is ze. En ondanks dat het behoorlijk schrikken was, zijn we heel erg blij met haar. 🧡
Vrijdag 13 april 2018:
Onze verlamde Blutsjes moeten regelmatig geborsteld of gekamd worden, vooral aan de buik- en staartzone, want daar worden heel snel klitten gevormd door het schuifelen. 🙈 En aangezien onze Chamar ook nog eens langer haar heeft, moet hij quasi dagelijks onder handen genomen worden. Al loopt dat nooit volgens planning. 😉 Niet omdat hij borstelen niet leuk vindt, integendeel zelfs. Hij gaat er elke keer gek bij doen en hij kronkelt van de ene naar de andere kant. Borstelen of kammen is op die manier niet zo handig, maar wel lachwekkend. 😹 Met zijn buikje moet ik echt geluk hebben. Als hij zich op zijn zij werpt, dan kan ik dat stukje kammen, samen met zijn okseltjes. Maar ik kan hem helaas niet in alle bochten wringen door de manier waarop hij verlamd is, dus moet het maar zo. Elke dag een klein stukje, tot groot genoegen van hem. Want hij vindt al die aandacht heerlijk! 😻🧡
Onze verlamde Blutsjes moeten regelmatig geborsteld of gekamd worden, vooral aan de buik- en staartzone, want daar worden heel snel klitten gevormd door het schuifelen. 🙈 En aangezien onze Chamar ook nog eens langer haar heeft, moet hij quasi dagelijks onder handen genomen worden. Al loopt dat nooit volgens planning. 😉 Niet omdat hij borstelen niet leuk vindt, integendeel zelfs. Hij gaat er elke keer gek bij doen en hij kronkelt van de ene naar de andere kant. Borstelen of kammen is op die manier niet zo handig, maar wel lachwekkend. 😹 Met zijn buikje moet ik echt geluk hebben. Als hij zich op zijn zij werpt, dan kan ik dat stukje kammen, samen met zijn okseltjes. Maar ik kan hem helaas niet in alle bochten wringen door de manier waarop hij verlamd is, dus moet het maar zo. Elke dag een klein stukje, tot groot genoegen van hem. Want hij vindt al die aandacht heerlijk! 😻🧡
Donderdag 12 april 2018:
Het voelde als een warm, heerlijk bad al die lieve reacties voor ons Felv-je Franck na zijn beroerte. 💞 Ik kan trots zeggen dat het inmiddels weer een stukje beter met hem gaat. Zijn twitchend oogje is helemaal bijgetrokken en ook het wiebelen is een stuk minder. Het enige wat nog niet helemaal tip top is, is zijn eetlust. 🍴 Hij eet maar mondjesmaat, dus voer ik hem nog steeds bij. Franck begint ook terug interesse te hebben in speeltjes, al gaat het nog wel een beetje traag dat 'muisje-vangen'. 😉 Ik zag hem echt denken: 'Wat moet ik hier nou mee? Oh ja, met mijn pootje naar het muisje graaien. Komt slim!' 🙏 Stiekem hoop ik dat hij volgende week weer fit genoeg is om uit de ziekenboeg te ontslaan zodat hij terug bij de andere Felv-jes te gaan wonen, want Nala mist hem verschrikkelijk. Maar voor nu ben ik al heel tevreden en trots op zijn herstel. Wat een kanjer is hij toch! 😻
Het voelde als een warm, heerlijk bad al die lieve reacties voor ons Felv-je Franck na zijn beroerte. 💞 Ik kan trots zeggen dat het inmiddels weer een stukje beter met hem gaat. Zijn twitchend oogje is helemaal bijgetrokken en ook het wiebelen is een stuk minder. Het enige wat nog niet helemaal tip top is, is zijn eetlust. 🍴 Hij eet maar mondjesmaat, dus voer ik hem nog steeds bij. Franck begint ook terug interesse te hebben in speeltjes, al gaat het nog wel een beetje traag dat 'muisje-vangen'. 😉 Ik zag hem echt denken: 'Wat moet ik hier nou mee? Oh ja, met mijn pootje naar het muisje graaien. Komt slim!' 🙏 Stiekem hoop ik dat hij volgende week weer fit genoeg is om uit de ziekenboeg te ontslaan zodat hij terug bij de andere Felv-jes te gaan wonen, want Nala mist hem verschrikkelijk. Maar voor nu ben ik al heel tevreden en trots op zijn herstel. Wat een kanjer is hij toch! 😻
Woensdag 11 april 2018:
Kabouter Finte in actie! 💪🎈
Een piepklein meisje aan de speel met een knuffelbeertje van gepast formaat! 😉🐻
Kabouter Finte in actie! 💪🎈
Een piepklein meisje aan de speel met een knuffelbeertje van gepast formaat! 😉🐻
Dinsdag 10 april 2018:
Er lopen inmiddels een heleboel aanvragen om nieuwe Blutsjes op te nemen in ons tehuis. En van zodra we een beetje meer gesetteld zijn gaan we onze eerste nieuwkomers verwelkomen. 👋 Waaronder opaatje Marcel. Het geluk staat niet echt aan zijn kant want hij is zowel Fiv als Felv-positief. En bovendien heeft hij een lelijke hoest en snotneusje. Maar hij krijgt alle kansen nu. 🙏 Marcel werd buiten gevonden en daar had hij het niet lang meer getrokken met zijn vervilte vacht en mager lijfje. Momenteel eventjes onder de hoede van vzw Oscar en binnenkort slaan wij onze vleugels over hem uit. 💫 En ik kan haast niet wachten om dit knappe snoetje in het echt te ontmoeten. Ik weet nu al dat hij een hartenbreker is! 💕
Er lopen inmiddels een heleboel aanvragen om nieuwe Blutsjes op te nemen in ons tehuis. En van zodra we een beetje meer gesetteld zijn gaan we onze eerste nieuwkomers verwelkomen. 👋 Waaronder opaatje Marcel. Het geluk staat niet echt aan zijn kant want hij is zowel Fiv als Felv-positief. En bovendien heeft hij een lelijke hoest en snotneusje. Maar hij krijgt alle kansen nu. 🙏 Marcel werd buiten gevonden en daar had hij het niet lang meer getrokken met zijn vervilte vacht en mager lijfje. Momenteel eventjes onder de hoede van vzw Oscar en binnenkort slaan wij onze vleugels over hem uit. 💫 En ik kan haast niet wachten om dit knappe snoetje in het echt te ontmoeten. Ik weet nu al dat hij een hartenbreker is! 💕
Maandag 09 april 2018:
Om heel eerlijk te zijn: ik had immense stress om de schapenmeisjes te verhuizen. 🙈 Dat zijn niet zomaar dieren die je eventjes onder de arm neemt of in een transportmand kan zetten. En bovendien zijn het ook zo'n gevoelige dieren die snel oppikken wanneer we iets van plan zijn. Onze dames zijn oud, heuse oude taarten zelfs en hun zicht is niet zo goed en dat zou alleen maar in ons voordeel werken. 🙌 Vanaf de weide op de huurlocatie probeerde ik hen met voer naar de sluis - waar ooit de konijnenmeisjes zaten - te lokken. Sab zat roerloos achter de poort te wachten zodat ze die onmiddellijk kon sluiten als Noirin en Numnoom zich in de sluis waagden. 🐑 Met aanmoediging en de voerbak schudden lukte het me niet om hen te lokken. Tot ik me ging verstoppen en niet veel later zette Noirin de eerste stapjes in de sluis. Ze begon gretig te eten en na een tijdje maakte ze kleine blaatgeluidjes naar Numnoom alsof ze wilde zeggen: kom maar, de kust is veilig. 🎶Numnoom stapte ook de sluis binnen, ging smullen van de groentjes en schapenkorrel en op dat moment zag Sab haar kans schoon om de poort te sluiten. Hebbes! 🤭 Maar dan kwam het moeilijkste gedeelte. Het vervoersmiddel van de meisjes had nu niet echt bepaald een trapje waar ze met gemak konden oplopen, dus moesten we hen oppakken. Jeetje mina! Gelukkig kikte de adrenaline in waardoor we met z'n tweetjes onze loodzware dames in hun transportmiddel konden tillen. Gelukt! 💪 Eenmaal thuis hadden we ook alles tot in de puntjes uitgekiend, maar Numnoom vond een handje hulp niet nodig. Zij sprong zelf met haar artrosepootjes uit het vervoersmiddel en liep gelijk (!) het poortje door richting haar nieuwe thuis. Noirin had een klein beetje hulp nodig, maar volgde Numnoom al snel op de voet. En het klinkt gek, maar ze kwamen thuis. 💕 Niks stress, geen drama,.. Ze gingen eten en lagen zich neer. Ik heb de meisjes eerlijk gezegd nog nooit zo relaxt als hier gezien. 💤 Noirin die ik anders amper zag slapen, ligt nu uren haar oogjes te sluiten en te genieten van het eerste lentezonnetje dat gisteren in al haar glorie kwam piepen. We zijn allemaal thuis. 💫
Om heel eerlijk te zijn: ik had immense stress om de schapenmeisjes te verhuizen. 🙈 Dat zijn niet zomaar dieren die je eventjes onder de arm neemt of in een transportmand kan zetten. En bovendien zijn het ook zo'n gevoelige dieren die snel oppikken wanneer we iets van plan zijn. Onze dames zijn oud, heuse oude taarten zelfs en hun zicht is niet zo goed en dat zou alleen maar in ons voordeel werken. 🙌 Vanaf de weide op de huurlocatie probeerde ik hen met voer naar de sluis - waar ooit de konijnenmeisjes zaten - te lokken. Sab zat roerloos achter de poort te wachten zodat ze die onmiddellijk kon sluiten als Noirin en Numnoom zich in de sluis waagden. 🐑 Met aanmoediging en de voerbak schudden lukte het me niet om hen te lokken. Tot ik me ging verstoppen en niet veel later zette Noirin de eerste stapjes in de sluis. Ze begon gretig te eten en na een tijdje maakte ze kleine blaatgeluidjes naar Numnoom alsof ze wilde zeggen: kom maar, de kust is veilig. 🎶Numnoom stapte ook de sluis binnen, ging smullen van de groentjes en schapenkorrel en op dat moment zag Sab haar kans schoon om de poort te sluiten. Hebbes! 🤭 Maar dan kwam het moeilijkste gedeelte. Het vervoersmiddel van de meisjes had nu niet echt bepaald een trapje waar ze met gemak konden oplopen, dus moesten we hen oppakken. Jeetje mina! Gelukkig kikte de adrenaline in waardoor we met z'n tweetjes onze loodzware dames in hun transportmiddel konden tillen. Gelukt! 💪 Eenmaal thuis hadden we ook alles tot in de puntjes uitgekiend, maar Numnoom vond een handje hulp niet nodig. Zij sprong zelf met haar artrosepootjes uit het vervoersmiddel en liep gelijk (!) het poortje door richting haar nieuwe thuis. Noirin had een klein beetje hulp nodig, maar volgde Numnoom al snel op de voet. En het klinkt gek, maar ze kwamen thuis. 💕 Niks stress, geen drama,.. Ze gingen eten en lagen zich neer. Ik heb de meisjes eerlijk gezegd nog nooit zo relaxt als hier gezien. 💤 Noirin die ik anders amper zag slapen, ligt nu uren haar oogjes te sluiten en te genieten van het eerste lentezonnetje dat gisteren in al haar glorie kwam piepen. We zijn allemaal thuis. 💫
Zondag 08 april 2018:
Onze blinde Mokka - met haar gekke waggelpasje - zorgt ervoor dat ik regelmatig met mijn handen in het haar zit. 🤦♀Ondanks dat haar bloedwaarden perfect zijn en alle orgaantjes tiptop werken, heeft zij een heel zwak immuunsysteem. Bij het minste steekt haar stomatitis de kop op en bovendien heeft ze ook last van Calici-letseltjes. Waarschijnlijk zal haar 8 jaar (voormalig) straatleven er wel voor iets tussen zitten dat ze bij het minste een dipje krijgt. 😔 Voor onze verhuizing had ze last van een letsel in haar mond waardoor ze niet meer at en sterk vermagerd was. Bij onze dierenarts kreeg ze een waslijst aan medicatie mee. Al die tijd hebben we haar goed verzorgd van medicijntjes toedienen tot extra voertjes. 💊 Maar ik wist dat ik haar goed in de gaten moest houden. Want haar conditie was nog niet echt top te noemen. En inderdaad, vorige week was het weer zo ver. Een immense dip. Sterke ondertemperatuur en dat riep weer voor een paar nachtjes warmtelamp op haar snoet. 🤒 De hele rimram haalde ik boven, van dwangvoeren tot medicatie en zelfs onderhuids vocht toedienen. Het gekke is dat ik dat allemaal mag doen als ze zo'n dip heeft. Maar een drie-tal daagjes later voelde ze zich beter en toen ik haar ziekenboegbedje wilde verschonen, kwam ze eruit. En toen ik haar medicatie wilde geven, beet ze in mijn broek. 🙈 Ik dacht gelijk: jij bent echt een stuk beter eh meid? Nu moet ik de medicijntjes dus tussen het natvoer verstoppen, want haar hanteren is absoluut niet meer mogelijk. En zo gaat dat altijd. Als ze vreselijk ziek en zwak is, is ze zo mak als een lammetje. Maar o wee als ze zich beter voelt! 👻 We kunnen het haar ook niet kwalijk nemen. Ze is buiten geboren en is nooit gesocialiseerd geweest. Voorlopig blijft ze nog eventjes in de ziekenboeg tot ze wat meer spek rond haar billetjes heeft en dat begint aardig te lukken. 🍀 Want ze krijgt onbeperkt droogvoer en 3 tot 4 keer per dag natvoer geserveerd wat ze allemaal keurig opsmikkelt. Eind volgende week mag ze weer bij Sjoefke en co gaan wonen. En dan maar hopen dat de volgende dip een stuk langer op zich laat wachten. 🙏
Onze blinde Mokka - met haar gekke waggelpasje - zorgt ervoor dat ik regelmatig met mijn handen in het haar zit. 🤦♀Ondanks dat haar bloedwaarden perfect zijn en alle orgaantjes tiptop werken, heeft zij een heel zwak immuunsysteem. Bij het minste steekt haar stomatitis de kop op en bovendien heeft ze ook last van Calici-letseltjes. Waarschijnlijk zal haar 8 jaar (voormalig) straatleven er wel voor iets tussen zitten dat ze bij het minste een dipje krijgt. 😔 Voor onze verhuizing had ze last van een letsel in haar mond waardoor ze niet meer at en sterk vermagerd was. Bij onze dierenarts kreeg ze een waslijst aan medicatie mee. Al die tijd hebben we haar goed verzorgd van medicijntjes toedienen tot extra voertjes. 💊 Maar ik wist dat ik haar goed in de gaten moest houden. Want haar conditie was nog niet echt top te noemen. En inderdaad, vorige week was het weer zo ver. Een immense dip. Sterke ondertemperatuur en dat riep weer voor een paar nachtjes warmtelamp op haar snoet. 🤒 De hele rimram haalde ik boven, van dwangvoeren tot medicatie en zelfs onderhuids vocht toedienen. Het gekke is dat ik dat allemaal mag doen als ze zo'n dip heeft. Maar een drie-tal daagjes later voelde ze zich beter en toen ik haar ziekenboegbedje wilde verschonen, kwam ze eruit. En toen ik haar medicatie wilde geven, beet ze in mijn broek. 🙈 Ik dacht gelijk: jij bent echt een stuk beter eh meid? Nu moet ik de medicijntjes dus tussen het natvoer verstoppen, want haar hanteren is absoluut niet meer mogelijk. En zo gaat dat altijd. Als ze vreselijk ziek en zwak is, is ze zo mak als een lammetje. Maar o wee als ze zich beter voelt! 👻 We kunnen het haar ook niet kwalijk nemen. Ze is buiten geboren en is nooit gesocialiseerd geweest. Voorlopig blijft ze nog eventjes in de ziekenboeg tot ze wat meer spek rond haar billetjes heeft en dat begint aardig te lukken. 🍀 Want ze krijgt onbeperkt droogvoer en 3 tot 4 keer per dag natvoer geserveerd wat ze allemaal keurig opsmikkelt. Eind volgende week mag ze weer bij Sjoefke en co gaan wonen. En dan maar hopen dat de volgende dip een stuk langer op zich laat wachten. 🙏
Zaterdag 07 april 2018:
Ons Franckje kon zijn oogjes niet geloven toen hij al die beterschapswensen van onze Blutjesvrienden onder de loep nam. 🔍🤩Dankjewel zegt ie, met heel veel kusjes en kirretjes erbovenop. 🧡😽
Ons Franckje kon zijn oogjes niet geloven toen hij al die beterschapswensen van onze Blutjesvrienden onder de loep nam. 🔍🤩Dankjewel zegt ie, met heel veel kusjes en kirretjes erbovenop. 🧡😽
Vrijdag 06 april 2018:
Terwijl ik druk bezig ben met mijn verzorgrondes, vermaken de Blutsjes zich opperbest. 🙌 In de Boomhut was het gisteren: 'We spelen een spel vanavond'. Verstoppertje, dat stond er op de agenda. ✔ Natuurlijk hadden ze unaniem beslist dat Zitto diegene was die iedereen moest lopen zoeken. Dat had de rest van de bende slim bekeken. Aangezien hij doof is, kan hij niet op zijn gehoor afgaan. Moeilijk dus dat hij enkel maar zijn oogjes kan gebruiken om verstopte Blutsjes te spotten. 👀 En ons (half) blinde Shane maakte de moeilijkheidsgraad nog een stukje groter door helemaal camouflage te gaan. 🌿 Zitto zat erbij en vond haar niet... 🙈🤭
Terwijl ik druk bezig ben met mijn verzorgrondes, vermaken de Blutsjes zich opperbest. 🙌 In de Boomhut was het gisteren: 'We spelen een spel vanavond'. Verstoppertje, dat stond er op de agenda. ✔ Natuurlijk hadden ze unaniem beslist dat Zitto diegene was die iedereen moest lopen zoeken. Dat had de rest van de bende slim bekeken. Aangezien hij doof is, kan hij niet op zijn gehoor afgaan. Moeilijk dus dat hij enkel maar zijn oogjes kan gebruiken om verstopte Blutsjes te spotten. 👀 En ons (half) blinde Shane maakte de moeilijkheidsgraad nog een stukje groter door helemaal camouflage te gaan. 🌿 Zitto zat erbij en vond haar niet... 🙈🤭
Een week geleden kon ik zelfs nog niet denken dat ons Franckje zich zo snel zou herpakken na zijn beroerte. 💪 Want hij kon op dat moment helemaal niks meer. Het enige wat nog lukte was zijn hoofdje al trillend omhoog heffen en zich een beetje verschuiven van de ene kant van de ziekenboeg naar de andere. Maar zijn revalidatie gaat voortreffelijk! 🙌Sinds eergisteren eet hij weer kleine muizenhapjes zelf(standig), kan hij weer een beetje stappen en maakt hij gebruik van de kattenbak. Jippie! 🎈 Ik blijf hem nog steeds dwangvoeren, al is dat zonder dwang uiteraard. Want Franckje vindt die voermomentjes heerlijk. 😻 Extra aandacht denkt ie. Op die manier ben ik er zeker van dat hij voldoende energie per dag binnenkrijgt. Zijn oogje blijft nog steeds een beetje twitchen en misschien blijft dat ook wel zo. We zullen zien hoe zijn herstel de komende dagen evolueert. Maar voor nu zijn we meer dan tevreden. Echt waar. 💚
Donderdag 05 april 2018:
Toen ik vorige week vertelde dat ons Felv-je Franck een snotneusje had, wist ik nog niet wat er de volgende dag zou gebeuren... 🤧 Hij had zich overdag weggestopt in één van de krabpalen en dat vond ik op zich al een beetje apart. Want meestal is hij de eerste die ons komt begroeten en de oren van ons hoofd kletst. Want dat manneke heeft zoveel te vertellen! 🎶 Toen ik eventjes dichterbij ging kijken, zag ik al meteen dat er iets fout aan de hand was met hem. Want hij leek dronken en zelfstandig kon hij niet uit het krabpaalhuisje komen. Ons ventje had een beroerte gehad! 😔 Ik heb meteen de nieuwe ziekenboegkooi ingericht en een lekker zacht bedje voor hem gemaakt. Met warme Snugglesafes onder zijn kont. En daar genoot hij van. Hij kon niks meer... Stappen lukte niet meer, zelfstandig eten ook niet en hij gaf zich helemaal over aan mijn verzorging. Het is een intense week geweest, met vele verzorguurtjes en (knuffel)therapie. 😷 Maar beetje bij beetje gaat het weer ietsje beter met hem. Morgen post ik een filmpje waarin Franckje toont wat hij inmiddels terug kan. En ik ben zo ontzettend trots op hem. Bijzonder trots zelfs! 💞
Toen ik vorige week vertelde dat ons Felv-je Franck een snotneusje had, wist ik nog niet wat er de volgende dag zou gebeuren... 🤧 Hij had zich overdag weggestopt in één van de krabpalen en dat vond ik op zich al een beetje apart. Want meestal is hij de eerste die ons komt begroeten en de oren van ons hoofd kletst. Want dat manneke heeft zoveel te vertellen! 🎶 Toen ik eventjes dichterbij ging kijken, zag ik al meteen dat er iets fout aan de hand was met hem. Want hij leek dronken en zelfstandig kon hij niet uit het krabpaalhuisje komen. Ons ventje had een beroerte gehad! 😔 Ik heb meteen de nieuwe ziekenboegkooi ingericht en een lekker zacht bedje voor hem gemaakt. Met warme Snugglesafes onder zijn kont. En daar genoot hij van. Hij kon niks meer... Stappen lukte niet meer, zelfstandig eten ook niet en hij gaf zich helemaal over aan mijn verzorging. Het is een intense week geweest, met vele verzorguurtjes en (knuffel)therapie. 😷 Maar beetje bij beetje gaat het weer ietsje beter met hem. Morgen post ik een filmpje waarin Franckje toont wat hij inmiddels terug kan. En ik ben zo ontzettend trots op hem. Bijzonder trots zelfs! 💞
Woensdag 04 april 2018:
Ik krijg regelmatig de vraag waarom een aantal van onze verlamde Blutsjes luiertjes dragen. En ik zeg altijd: het is niet voor de leuk, maar van de moet. 😉 Sommige Blutsjes schuifelen op zo'n manier dat ze anders wondjes aan hun kont of geslachtsdeel krijgen. En de luier dient dus louter als protectie-middel. 💪 Stiekem hoopte ik erop dat onze Zazoe blote billetjes zou kunnen dragen. Want dat scheelt me toch wat aan werk tijdens de verzorgrondes. In eerste instantie leek dat erop. Tot ik (nog voor onze verhuizing) kleine schaafwondjes op zijn kontje ontdekte. 🙈 Gelijk met zalf in de weer geweest en het zag ernaar uit dat de wondjes genazen. Tot ik vond dat hij toch wel vreselijk stil was en heel vaak sliep. Toen ik hem in bad stopte, ontdekte ik plots dat zijn ene bil opgezet was. Vreselijk opgezet zelfs. 😳 Ik heb meteen de boel ontsmet en 's avonds alles nog een keertje met een arendsoog bekeken. En toen zag ik een klein gaatje. Ik dacht nog bij mezelf: toch geen abces zeker? En toen ik een klein beetje druk zette, kwam er alleen maar pus en etter uit. Duidelijk een abces dus! 🙄 Gelukkig kreeg ik alles wat er niet in hoorde te zitten vrij snel eruit en mits elke dag meerdere keren te ontsmetten zijn we eindelijk op goede weg. Zijn billetje geneest goed. 🙏 Maar dat betekent wel dat onze Zazoe dus ook tot de luierbende hoort om zijn kontje in de toekomst te beschermen. En weten jullie nog dat zijn billetjes en pootjes volledig kaal waren toen hij pas bij ons kwam wonen? Wel, ook dat is verleden tijd. Hij heeft weer een harig kontje zoals het hoort! 🤭
Ik krijg regelmatig de vraag waarom een aantal van onze verlamde Blutsjes luiertjes dragen. En ik zeg altijd: het is niet voor de leuk, maar van de moet. 😉 Sommige Blutsjes schuifelen op zo'n manier dat ze anders wondjes aan hun kont of geslachtsdeel krijgen. En de luier dient dus louter als protectie-middel. 💪 Stiekem hoopte ik erop dat onze Zazoe blote billetjes zou kunnen dragen. Want dat scheelt me toch wat aan werk tijdens de verzorgrondes. In eerste instantie leek dat erop. Tot ik (nog voor onze verhuizing) kleine schaafwondjes op zijn kontje ontdekte. 🙈 Gelijk met zalf in de weer geweest en het zag ernaar uit dat de wondjes genazen. Tot ik vond dat hij toch wel vreselijk stil was en heel vaak sliep. Toen ik hem in bad stopte, ontdekte ik plots dat zijn ene bil opgezet was. Vreselijk opgezet zelfs. 😳 Ik heb meteen de boel ontsmet en 's avonds alles nog een keertje met een arendsoog bekeken. En toen zag ik een klein gaatje. Ik dacht nog bij mezelf: toch geen abces zeker? En toen ik een klein beetje druk zette, kwam er alleen maar pus en etter uit. Duidelijk een abces dus! 🙄 Gelukkig kreeg ik alles wat er niet in hoorde te zitten vrij snel eruit en mits elke dag meerdere keren te ontsmetten zijn we eindelijk op goede weg. Zijn billetje geneest goed. 🙏 Maar dat betekent wel dat onze Zazoe dus ook tot de luierbende hoort om zijn kontje in de toekomst te beschermen. En weten jullie nog dat zijn billetjes en pootjes volledig kaal waren toen hij pas bij ons kwam wonen? Wel, ook dat is verleden tijd. Hij heeft weer een harig kontje zoals het hoort! 🤭
Dinsdag 03 april 2018:
Mevrouw Giraffe had toch wel grote trek vanmorgen! Iskra en Ballerina heeft ze als ontbijt verorberd en Finte-kind als toetje. 🍰 😉 Ik geloof dat onze Blutsjes heel erg blij zijn met hun nieuwe vriendinnetje. 💕🤭
Mevrouw Giraffe had toch wel grote trek vanmorgen! Iskra en Ballerina heeft ze als ontbijt verorberd en Finte-kind als toetje. 🍰 😉 Ik geloof dat onze Blutsjes heel erg blij zijn met hun nieuwe vriendinnetje. 💕🤭
|
|
|
Goh, wat deed ons Felv-je Stafke me schrikken! 👻 Toen ik mijn ochtendronde deed, vond ik hem nergens. Elk mandje, hoekje, kantje en zelfs kattenbak heb ik ondersteboven gekeerd. En ik voelde mijn hart in mijn keel bonken. Ik wist wel dat hij nergens heen kon zijn, maar toch sloeg de paniek toe. 'Komaan nou Staf, waar ben je?'. 🙈 Hij woont bijna twee jaar bij ons en al die tijd is zijn gezondheid een soort van gekwakkel geweest. Hij mag gerust 'chronische snotteraar' genoemd worden. 🤧 Ik probeerde mijn oren te spitsen en ja hoor, daar hoorde ik zijn befaamde snuifgeluidje dat hij met zijn verstopte neusje produceert. 🎶 Yes, hij zat er nog. Maar waar? Tot ik mijn hoofd instinctief draaide en richting het plafond keek. Daar zat hij met een brede grijns vanaf de balk naar me te piepeloeren. 👀 Stafke toch! 🤭
Maandag 02 april 2018:
Ik heb van het Paasweekend gebruik gemaakt om de kamers verder in te richten. En toen ik deze mevrouw Giraffe uit de garage toverde, was ons verlamde Blutsje Iskra er prompt verliefd op geworden. 💕 Het was de bedoeling dat dit zeteltje naar 'De Boomhut' zou verhuizen om daar de Blutsjes gezelschap te houden, maar dat was dus duidelijk buiten onze Iskra gerekend. 🤭 Nou, jullie kunnen al raden zeker waar mevrouw Giraffe haar kont heeft neer geplant? Juist ja, bij de verlamde Blutsjes! 😉
Ik heb van het Paasweekend gebruik gemaakt om de kamers verder in te richten. En toen ik deze mevrouw Giraffe uit de garage toverde, was ons verlamde Blutsje Iskra er prompt verliefd op geworden. 💕 Het was de bedoeling dat dit zeteltje naar 'De Boomhut' zou verhuizen om daar de Blutsjes gezelschap te houden, maar dat was dus duidelijk buiten onze Iskra gerekend. 🤭 Nou, jullie kunnen al raden zeker waar mevrouw Giraffe haar kont heeft neer geplant? Juist ja, bij de verlamde Blutsjes! 😉
Zondag 01 april 2018:
Ons verlamde Blutsje Cake wilde de bloemetjeskrabpaal niet delen met Andreas. En dat terwijl ons ventje zo graag naar buiten wilde kijken. 👀 Dus hebben we vlug nog een extra krabpaal in elkaar getoverd en wat was hij blij! Onze gekke Matei ging er ook meteen aan bengelen en eigende zich een plekje toe. 💕 De ruimte van de verlamde Blutsjes, Abi-muis en Finte-kind is nog maar provisorisch ingericht. Dit komt omdat ze er nog een tweede ruimte bij krijgen, maar dat staat momenteel nog vol met verhuisspul waar we een ander plekje voor moeten uitzoeken. 🙈 Die andere ruimte zal deels ook een verzorghoekje worden waar mijn behandeltafel komt te staan, de droogcabine, enkele baby-bedjes en in de toekomst hopelijk ook een echt kattenbad (maar daar moeten we eerst nog hard voor gaan sparen 💸). De muren hebben we ook (nog) niet geschilderd omdat we de print eigenlijk heel graag willen bewaren. De elektricien heeft ze deels moeten beschadigen tijdens het leggen van de nieuwe elektriciteit. Mocht er iemand verstand hebben van Art Deco muren te restaureren, dan horen we het graag?! 😉🙏
Ons verlamde Blutsje Cake wilde de bloemetjeskrabpaal niet delen met Andreas. En dat terwijl ons ventje zo graag naar buiten wilde kijken. 👀 Dus hebben we vlug nog een extra krabpaal in elkaar getoverd en wat was hij blij! Onze gekke Matei ging er ook meteen aan bengelen en eigende zich een plekje toe. 💕 De ruimte van de verlamde Blutsjes, Abi-muis en Finte-kind is nog maar provisorisch ingericht. Dit komt omdat ze er nog een tweede ruimte bij krijgen, maar dat staat momenteel nog vol met verhuisspul waar we een ander plekje voor moeten uitzoeken. 🙈 Die andere ruimte zal deels ook een verzorghoekje worden waar mijn behandeltafel komt te staan, de droogcabine, enkele baby-bedjes en in de toekomst hopelijk ook een echt kattenbad (maar daar moeten we eerst nog hard voor gaan sparen 💸). De muren hebben we ook (nog) niet geschilderd omdat we de print eigenlijk heel graag willen bewaren. De elektricien heeft ze deels moeten beschadigen tijdens het leggen van de nieuwe elektriciteit. Mocht er iemand verstand hebben van Art Deco muren te restaureren, dan horen we het graag?! 😉🙏