Lange tijd wilde ik geen knopje 'Wie zijn wij' op onze website. Vooral omdat ik helemaal niet graag in de kijker loop, maar ik merk dat er steeds meer mensen graag te weten willen komen wie er nou precies achter De Katten-Brigade zit. En stiekem moet ik toegeven dat dit ook het knopje is naar waar ik ga kijken als ik op een website beland. Zelf zitten we al erg lang in het dieren-rescue-wereldje. In de 11 jaar dat we ons nu vrijwillig inzetten zijn er al meer dan 1000 dieren ons huisje gepasseerd en hebben we voor hen bijna allemaal een thuisje gevonden en het kan natuurlijk ook niet anders, inderdaad, een groot aantal kneusjes zijn hier door de jaren heen blijven plakken. We hebben voor talrijke organisaties vrijwilligerswerk gedaan en dat ging van katjes, konijntjes en cavia'tjes opvangen, adverteren, webshop beheren, projectleider bij vzw Jodipro, gsm-drager,... We merkten echter dat er in onze nabije buurt ook heel wat noodoproepen kwamen waar we op dat moment geen gehoor konden aangeven. Toen we ook nog eens zwerfkatten zijn beginnen voeren wat we ondertussen ook al zo'n 6 à 7 jaar doen, zijn we in december 2011 gestart met ons eigen projectje. Ik moet toegeven dat een opvang runnen heel zwaar werk is. Vooral omdat wij maar
met z'n tweetjes zijn en dus instaan voor de verzorging van de katjes die allen in ons kleine huisje wonen tot er een permante thuis gevonden wordt, website/facebook/twitter beheren, dagelijks heel wat mailtjes en telefoontjes
beantwoorden, dierenartsritjes maken, katjes gaan vangen, onze zwervers buiten gaan voeren en hier bovenop ook nog eens een gewone job hebben.
met z'n tweetjes zijn en dus instaan voor de verzorging van de katjes die allen in ons kleine huisje wonen tot er een permante thuis gevonden wordt, website/facebook/twitter beheren, dagelijks heel wat mailtjes en telefoontjes
beantwoorden, dierenartsritjes maken, katjes gaan vangen, onze zwervers buiten gaan voeren en hier bovenop ook nog eens een gewone job hebben.
Ik ben Diny (1984) en eigenlijk heb ik altijd al een speciale band gehad met dieren. Toen ik een piepklein meisje was, ben ik altijd omringd geweest door dieren en ook door Kazan, een super grote kater die bij mij in de wieg kroop. Helaas werd ik op m'n 7de levensjaar allergisch aan katten en ben ik dus verder opgegoeid zonder katjes en door omstandigheden ook zonder diertjes. Op m'n 19de ben ik uit het
ouderlijke huis getrokken en al snel kwam het ene kneusje na het andere bij ons wonen en net voor Kerstmis 2006 kwam er een zwart zwerfkatertje ons huisje en hartje binnengelopen. Hij had zijn huisje uitgekozen en ondanks mijn allergie (waar ik tot op heden nog erg veel last van heb en eigenlijk mijn gezondheid ondermijn) mocht hij bij ons blijven wonen. Helaas hebben we iets langer dan een jaartje gezelschap gehad van onze Mooky, hij bleek in een vergevorderd stadium van fiv te zitten en toen hij op minder dan een uur tijd verlamd raakte en niet reageerde op de medicijnen, hebben we ons zwarte vriendje moeten laten gaan. Ik kan heel slecht tegen onrecht en het liefste van al zou ik de hele wereld willen redden. Vaak zeggen ze weleens: Diny, je kan niet alles redden. En dat weet ik ook wel. Maar als iedereen zo'n houding zou hebben, dan gebeuren er geen veranderingen en dat is nou wat ik wel wil: een betere wereld voor dieren. Ik kom heel wat dierenleed tegen en dat is moeilijk te aanschouwen, laat staan te begrijpen. Maar ik kan m'n ogen en hart niet sluiten en al wil ik soms de handdoek in de ring gooien, ik kan niet stoppen met diertjes helpen. Verder ben ik ook al zo'n 10 jaar vegetariër en mocht ik de ruimte en de financiën hebben, dan stampte ik zo'n opvang als www.stichtingmelief.nl uit de grond. Dit is namelijk een grote droom van me... Maar voor nu probeer ik zoveel mogelijk katjes te helpen en af en toe komt er ook eens een ander diertje op ons pad dat
hulp nodig heeft, waar we de hand aan reiken. Mensen zijn een beetje verwonderd als ze voor de deur staan, want we wonen inderdaad in een klein huisje. Maar waar er liefde heerst, gebeuren er wonderen! Ik hoop op nog vele adopties, want als er een katje geadopteed wordt, kunnen we weer een katje dat momenteel nog op straat leeft helpen. Het is een visieuze cirkel en één adoptie betekent ook het leven redden van nog een ander diertje. Tevens ben ik er trots op dat wij een no-kill shelter zijn en alle dieren een kans geven. Vooral de Blutskatjes liggen me nauw aan het hart. Ik geloof in kleine wondertjes omdat ik ze al vaak genoeg aanschouwd heb. Ik hoop dit werk mijn hele leven te kunnen verder zetten, samen met Sab aan m'n zijde, maar dat kan alleen door middel van donaties. En ik ben dankbaar dat we dit de voorbije jaren mochten ontvangen, zonder dit alles zouden we niet het aantal katjes kunnen helpen zoals we nu
doen. Dankjewel uit de grond van mijn hart en die van de katjes. Ik blijf knokken en vechten voor diegene zonder stem...
ouderlijke huis getrokken en al snel kwam het ene kneusje na het andere bij ons wonen en net voor Kerstmis 2006 kwam er een zwart zwerfkatertje ons huisje en hartje binnengelopen. Hij had zijn huisje uitgekozen en ondanks mijn allergie (waar ik tot op heden nog erg veel last van heb en eigenlijk mijn gezondheid ondermijn) mocht hij bij ons blijven wonen. Helaas hebben we iets langer dan een jaartje gezelschap gehad van onze Mooky, hij bleek in een vergevorderd stadium van fiv te zitten en toen hij op minder dan een uur tijd verlamd raakte en niet reageerde op de medicijnen, hebben we ons zwarte vriendje moeten laten gaan. Ik kan heel slecht tegen onrecht en het liefste van al zou ik de hele wereld willen redden. Vaak zeggen ze weleens: Diny, je kan niet alles redden. En dat weet ik ook wel. Maar als iedereen zo'n houding zou hebben, dan gebeuren er geen veranderingen en dat is nou wat ik wel wil: een betere wereld voor dieren. Ik kom heel wat dierenleed tegen en dat is moeilijk te aanschouwen, laat staan te begrijpen. Maar ik kan m'n ogen en hart niet sluiten en al wil ik soms de handdoek in de ring gooien, ik kan niet stoppen met diertjes helpen. Verder ben ik ook al zo'n 10 jaar vegetariër en mocht ik de ruimte en de financiën hebben, dan stampte ik zo'n opvang als www.stichtingmelief.nl uit de grond. Dit is namelijk een grote droom van me... Maar voor nu probeer ik zoveel mogelijk katjes te helpen en af en toe komt er ook eens een ander diertje op ons pad dat
hulp nodig heeft, waar we de hand aan reiken. Mensen zijn een beetje verwonderd als ze voor de deur staan, want we wonen inderdaad in een klein huisje. Maar waar er liefde heerst, gebeuren er wonderen! Ik hoop op nog vele adopties, want als er een katje geadopteed wordt, kunnen we weer een katje dat momenteel nog op straat leeft helpen. Het is een visieuze cirkel en één adoptie betekent ook het leven redden van nog een ander diertje. Tevens ben ik er trots op dat wij een no-kill shelter zijn en alle dieren een kans geven. Vooral de Blutskatjes liggen me nauw aan het hart. Ik geloof in kleine wondertjes omdat ik ze al vaak genoeg aanschouwd heb. Ik hoop dit werk mijn hele leven te kunnen verder zetten, samen met Sab aan m'n zijde, maar dat kan alleen door middel van donaties. En ik ben dankbaar dat we dit de voorbije jaren mochten ontvangen, zonder dit alles zouden we niet het aantal katjes kunnen helpen zoals we nu
doen. Dankjewel uit de grond van mijn hart en die van de katjes. Ik blijf knokken en vechten voor diegene zonder stem...
Ik ben Sab (1984) en ben eigenlijk in de dieren-rescue gerold sinds ik het ouderlijke huis uit ben gegaan 10 jaar geleden. Voor mijn beroep ben ik hoofdzakelijk op de baan en dan kom je al gauw dieren in nood tegen. Tenminste als je dieren in nood WIL zien uiteraard, er zijn helaas mensen genoeg die hun ogen hiervoor sluiten en doen
of ze die gewonde merel of aangereden kat niet zagen liggen maar bij mij gebeurt dit automatisch. Ik zou ze zelfs met m'n ogen dicht kunnen spotten, ik heb daar als het ware een extra zintuig voor. Zo heb ik al rijdend aan 120 kilometer per uur onze Wannes zielig zien zitten in een openstaand kooitje op de pechstrook van de A12 te Breendonk. Ik zag net 2 zwart/witte flappers in een wip voorbijschieten maar ik heb wel de eerstvolgende afslag genomen en ben teruggereden om hem te gaan oppikken. In die 10 jaar heb ik zo talloze merels, kauwen, duiven, egels en andere dieren geholpen maar helaas komt die hulp voor de meeste dieren die aangereden worden te laat. Waar ik echt een bloedhekel aan heb zijn mensen die doelbewust naar een dier op straat toe rijden en nog extra gas geven. Helaas zijn deze mensen zo dom dat in discussie gaan met hen gewoon tijdsverlies is. Verder stop ik ook altijd om een aangereden overleden kat van straat te halen en ergens aan kant te leggen. De meeste mensen kijken dan altijd raar maar het zal jouw kat maar zijn die daar ligt en tot moes gereden wordt. Het aantal katten die ik zo van straat gehaald heb kan ik helaas niet meer bijhouden. Zo komt het dat je alsmaar meer dieren in nood tegenkomt en daar ook zelf alsmaar meer voor wil doen. Zo zijn we voor verschillende organisaties jaren vrijwilliger geweest en hebben we met de meest uiteenlopende zaken uitgeholpen. Uiteindelijk hebben we dan besloten om ons huisje open te stellen voor de talloze zwerfkatjes die helaas nog steeds een erg zwaar leven hebben anno 21e eeuw en zelf een volwaardige (zwerf)kattenopvang te worden in december 2011. Aangezien ik voltijds werk is dit eigenlijk te zwaar om met 2 personen alleen te dragen maar we doen het toch maar. Uiteindelijk heeft iedereen een doel nodig in zijn of haar leven en voor ons is dit dieren helpen, hoe zwaar of hoe moeilijk ook soms... tenslotte krijg ik enorm veel liefde en aandacht terug van mijn opvangertjes en zullen ze mij onvoorwaardelijk steunen en trouw zijn en dat is iets waardoor ik toch kan blijven doorgaan...
of ze die gewonde merel of aangereden kat niet zagen liggen maar bij mij gebeurt dit automatisch. Ik zou ze zelfs met m'n ogen dicht kunnen spotten, ik heb daar als het ware een extra zintuig voor. Zo heb ik al rijdend aan 120 kilometer per uur onze Wannes zielig zien zitten in een openstaand kooitje op de pechstrook van de A12 te Breendonk. Ik zag net 2 zwart/witte flappers in een wip voorbijschieten maar ik heb wel de eerstvolgende afslag genomen en ben teruggereden om hem te gaan oppikken. In die 10 jaar heb ik zo talloze merels, kauwen, duiven, egels en andere dieren geholpen maar helaas komt die hulp voor de meeste dieren die aangereden worden te laat. Waar ik echt een bloedhekel aan heb zijn mensen die doelbewust naar een dier op straat toe rijden en nog extra gas geven. Helaas zijn deze mensen zo dom dat in discussie gaan met hen gewoon tijdsverlies is. Verder stop ik ook altijd om een aangereden overleden kat van straat te halen en ergens aan kant te leggen. De meeste mensen kijken dan altijd raar maar het zal jouw kat maar zijn die daar ligt en tot moes gereden wordt. Het aantal katten die ik zo van straat gehaald heb kan ik helaas niet meer bijhouden. Zo komt het dat je alsmaar meer dieren in nood tegenkomt en daar ook zelf alsmaar meer voor wil doen. Zo zijn we voor verschillende organisaties jaren vrijwilliger geweest en hebben we met de meest uiteenlopende zaken uitgeholpen. Uiteindelijk hebben we dan besloten om ons huisje open te stellen voor de talloze zwerfkatjes die helaas nog steeds een erg zwaar leven hebben anno 21e eeuw en zelf een volwaardige (zwerf)kattenopvang te worden in december 2011. Aangezien ik voltijds werk is dit eigenlijk te zwaar om met 2 personen alleen te dragen maar we doen het toch maar. Uiteindelijk heeft iedereen een doel nodig in zijn of haar leven en voor ons is dit dieren helpen, hoe zwaar of hoe moeilijk ook soms... tenslotte krijg ik enorm veel liefde en aandacht terug van mijn opvangertjes en zullen ze mij onvoorwaardelijk steunen en trouw zijn en dat is iets waardoor ik toch kan blijven doorgaan...