Ataxie-Blutsje: Beata

​Suikertante: Lisa Van Damme

​We hebben weer jong kittengeweld in ons Blutsjestehuis wonen! Deze aandoenlijke ukjes hebben een zware vorm van Ataxie, maar dat belet ze niet om kittenkwaad uit te halen en de ondeugd is van hun gezichtjes te lezen. Hun verhaal gaat als volgt: mams werd hoogzwanger in de dierenwinkel Tom & co te Aalst binnengebracht. Bijna onmiddellijk is ze daar bevallen en alles leek voorspoedig te gaan, tot de kleintjes een leeftijd van 4 weken bereikten en niet meer op hun pootjes konden staan of hun hoofdjes optillen. Alle registers werden opengetrokken: de dierenarts werd erbij gehaald en allerlei medicatie werd voorgeschoteld aan deze kleine ukkepukken. Niets leek te werken en dan kwam de dierenarts tot de conclusie dat Ataxie de enige juiste diagnose is. Uiteraard konden de kleintjes niet eeuwig in de dierenwinkel blijven wonen en werd er een zoektocht gestart naar een geschikt plekje voor hen. Door hun zware handicap konden ze niet zomaar eender waar geplaatst worden en uiteindelijk kwamen ze bij ons aankloppen. Mamapoes is gelukkig ook goed terechtgekomen en ook zij heeft haar gouden mandje te pakken! Ondertussen hebben wij de kleintjes al een beetje beter leren kennen en wat een fantastische Blutsjes zijn het. Vol energie, altijd in een goede bui en gekkerdegek! Bruno is het snuffel- en bijtmonster. Elke keer als hij aan onze handen ruikt, gaat hij zo gek flemen. En een veelvraat, dat is hij ook! Zijn buikje staat bijna altijd op springen, want dat manneke steekt een hoeveelheid voer weg. Maar dat moet ook, want Ataxie kost boordevol energie en gelukkig weet Bruno hoe hij zijn energielevel moet aanvullen. Beata is het enige meisje en ondanks dat ze er als een prinsesje uitziet, is ze iemand die haar avontuurschoenen aantrekt en bergen klimt. Want ja hoor, ze hangt elke keer weer aan de rand van het bedje te bengelen. Badu is de kleinste van de bende en hij is werkelijk zo'n klein lief tenger ventje. Elke keer wanneer hij nieuwsgierig of opgewonden is, gaat hij schuddebollen met zijn kopje en dat maakt hem cuter-de-cute! Momenteel verblijven ze nog eventjes in hun quarantaine bedje, maar binnenkort mogen ze een grote ruimte onveilig gaan maken. Genezen zullen ze niet en ze zullen altijd moeite hebben met stappen, want Ataxie is tenslotte een evenwichtsstoornis. Maar uit ervaring weten we dat Ataxie-katjes steeds beter met hun handicap weten om te gaan en dat hun spiertjes geoefend worden wanneer ze spelen. En oh jeetje, spelen kunnen ze als de beste. Ontzettend blij dat deze kleintjes een kans kregen en bij ons mochten komen wonen!