Een brand verwoestte ons tehuis op 16/02/2016 en vele levens:
Donderdag 16 februari 2017:
De brand: een jaar later.
Maandag 15 februari 2016: het is een drukke dag, want er komt bezoek over de vloer. Het is aanpoten om de boel tijdig op orde en de Blutsjes verzorgd te krijgen tegen wanneer de vrijwilligers van asiel Schoten voor de deur staan. Maar het lukt nipt, oef. Alles is spik en span. De Blutsjes laten zich gewillig in de armen nemen en er worden verhalen in het rond gegooid. Er heerst een fijne sfeer, eentje die we koesteren. De avond valt, nog vlug een dierenartsbezoekje met Opa Cela en alle avondklusjes aan een sneltempo afwerken. Een keertje vroeg onder de wol, 00.30 - wat best vroeg is voor mijn doen - want er staat ook de volgende dag een druk programma op de agenda. Ritjes naar het containerpark! Het enige plekje dat we nog aan de Blutsjes konden geven: de kelder. Daar wilden we een snoezelruimte creëren. Eentje waarbij de mobiele Blutsjes daar konden gaan snoezen, via een geheime doorgang. Spannend! Alleen haalden we die dag niet. Voor ons werd het niet dinsdag. Ons leven stond plots stil toen we wakker werden in een brandend huis. Plots liep het huis vol brandweermannen en -vrouwen en stond alles stil. Alle seconden tikten tergend traag voorbij... Alles is een waas en toch ook niet, een hele vreemde gewaarwording. Ik was niet voorbereid op de schade in ons voormalige Blutsjestehuis, maar al helemaal niet bij het zien van al die levensloze lichaampjes die weggenomen werden door de brand. Ik heb gebruld, gebraakt en nog harder gebruld toen we de lichaampjes van onze overleden Blutsjes daar buiten haalden om te laten cremeren. Intens verdrietig om de overlevende diertjes daar buiten te halen, die zo'n immens trauma hadden opgelopen. Want zij hadden de brandweermannen talloze keren door het huis zien rennen om de Blutsjes die ze wel konden vangen of vastnemen in veiligheid te brengen en de brand te blussen. Toch ook opluchting bij het zien van alle kopjes die het wel gehaald hadden. Onze wereld draaide vierkant door niet meer te draaien. Grote zorgen om Felv-je Jefke die in rook leek opgegaan te zijn en waar we het raden naar hebben wat er echt gebeurd is... We hebben ons staande gehouden, terwijl ik eigenlijk liever niet meer op deze wereld wilde zijn. Het was onmogelijk om dat huis weer op te knappen en daar terug te gaan wonen. Ik zou gek geworden zijn van verdriet. En de dieren zouden dat trauma elke keer weer opnieuw beleefd hebben. Een nieuwe locatie was broodnodig om de dieren rust te geven, maar ook om van die noodoplossing weg te hollen. Want het bleek nood te zijn, in plaats van een oplossing... Gelukkig vonden we een (huur)plek waar we met z'n allen welkom waren: de Blutsjesboerderij. Soms krijgen we de vraag of we hier niet liever wonen. Maar op die vraag kan ik geen antwoord geven. We hadden een leven voor de brand in ons voormalige Blutsjestehuis en dit is ons leven nà de brand op de Blutsjesboerderij. Alles is veranderd. Het is een zwaar jaar geweest. Een jaar van overleven en de eerste maanden compleet op automatische piloot. Ik heb bijna een jaar in het verleden geleefd. Zo erg dat het me bijna kapot maakte. Wat als, vroeger, voor de brand,... Het vrat me leeg. Het vrat me kapot vanbinnen. Het vrat me op. Ons voormalige tehuis was niet alleen een plek waar de Blutsjes zich wonderwel voelden, het was ook mijn veilige haven. Mijn eigen gecreëerde wereld die plots voorbij was. Het huis is inmiddels verkocht. Want dat was het nog: een huis, geen Blutsjestehuis. We hebben er een financiële kater aan over gehouden, waardoor het allemaal een bittere pil is. Ik heb mezelf beloofd om niet meer in het verleden te leven, dat leven is voorbij. Ik kan en mag alleen nog aan onze sterretjes denken, iets wat we elke dag doen, maar niet maar aan dat leven voor de brand. Geen dag gaat voorbij of we halen wel een (gek) verhaal van hen naar boven. Geen dag gaat voorbij waar hun gezichtje voor mijn ogen flitst. Geen dag zonder een traan, om hen. Mijn familie, mijn kindjes. Nog steeds kan ik alle mensen niet genoeg bedanken die ons toen uitgeholpen hebben met (financiële) donaties. Zonder al die hulp zou het een stuk moeilijker geweest zijn om uit dat diepe dal te kruipen. Dankjewel, uit het diepste van ons hart. En ik zou tegen iedereen willen schreeuwen: voed je gedachten enkel met je dromen en niet met je nachtmerries, want op een dag komt die nachtmerrie uit. Net zoals de mijne werkelijkheid werd... Geef enkel je dromen energie, laat enkel je dromen uitkomen! Vanaf vandaag kijk ik enkel nog naar de toekomst, want ik ben er zeker van dat we nog mooie dingen gaan realiseren voor zovele dieren, samen met onze Blutsjesvrienden aan onze zijde. Stiekem ben ik opgelucht dat dàt jaar voorbij is - beetje vreemd gevoel en net vandaag kregen we hierover een 'teken'. 't Is best raar hoe het leven in elkaar zit...
De brand: een jaar later.
Maandag 15 februari 2016: het is een drukke dag, want er komt bezoek over de vloer. Het is aanpoten om de boel tijdig op orde en de Blutsjes verzorgd te krijgen tegen wanneer de vrijwilligers van asiel Schoten voor de deur staan. Maar het lukt nipt, oef. Alles is spik en span. De Blutsjes laten zich gewillig in de armen nemen en er worden verhalen in het rond gegooid. Er heerst een fijne sfeer, eentje die we koesteren. De avond valt, nog vlug een dierenartsbezoekje met Opa Cela en alle avondklusjes aan een sneltempo afwerken. Een keertje vroeg onder de wol, 00.30 - wat best vroeg is voor mijn doen - want er staat ook de volgende dag een druk programma op de agenda. Ritjes naar het containerpark! Het enige plekje dat we nog aan de Blutsjes konden geven: de kelder. Daar wilden we een snoezelruimte creëren. Eentje waarbij de mobiele Blutsjes daar konden gaan snoezen, via een geheime doorgang. Spannend! Alleen haalden we die dag niet. Voor ons werd het niet dinsdag. Ons leven stond plots stil toen we wakker werden in een brandend huis. Plots liep het huis vol brandweermannen en -vrouwen en stond alles stil. Alle seconden tikten tergend traag voorbij... Alles is een waas en toch ook niet, een hele vreemde gewaarwording. Ik was niet voorbereid op de schade in ons voormalige Blutsjestehuis, maar al helemaal niet bij het zien van al die levensloze lichaampjes die weggenomen werden door de brand. Ik heb gebruld, gebraakt en nog harder gebruld toen we de lichaampjes van onze overleden Blutsjes daar buiten haalden om te laten cremeren. Intens verdrietig om de overlevende diertjes daar buiten te halen, die zo'n immens trauma hadden opgelopen. Want zij hadden de brandweermannen talloze keren door het huis zien rennen om de Blutsjes die ze wel konden vangen of vastnemen in veiligheid te brengen en de brand te blussen. Toch ook opluchting bij het zien van alle kopjes die het wel gehaald hadden. Onze wereld draaide vierkant door niet meer te draaien. Grote zorgen om Felv-je Jefke die in rook leek opgegaan te zijn en waar we het raden naar hebben wat er echt gebeurd is... We hebben ons staande gehouden, terwijl ik eigenlijk liever niet meer op deze wereld wilde zijn. Het was onmogelijk om dat huis weer op te knappen en daar terug te gaan wonen. Ik zou gek geworden zijn van verdriet. En de dieren zouden dat trauma elke keer weer opnieuw beleefd hebben. Een nieuwe locatie was broodnodig om de dieren rust te geven, maar ook om van die noodoplossing weg te hollen. Want het bleek nood te zijn, in plaats van een oplossing... Gelukkig vonden we een (huur)plek waar we met z'n allen welkom waren: de Blutsjesboerderij. Soms krijgen we de vraag of we hier niet liever wonen. Maar op die vraag kan ik geen antwoord geven. We hadden een leven voor de brand in ons voormalige Blutsjestehuis en dit is ons leven nà de brand op de Blutsjesboerderij. Alles is veranderd. Het is een zwaar jaar geweest. Een jaar van overleven en de eerste maanden compleet op automatische piloot. Ik heb bijna een jaar in het verleden geleefd. Zo erg dat het me bijna kapot maakte. Wat als, vroeger, voor de brand,... Het vrat me leeg. Het vrat me kapot vanbinnen. Het vrat me op. Ons voormalige tehuis was niet alleen een plek waar de Blutsjes zich wonderwel voelden, het was ook mijn veilige haven. Mijn eigen gecreëerde wereld die plots voorbij was. Het huis is inmiddels verkocht. Want dat was het nog: een huis, geen Blutsjestehuis. We hebben er een financiële kater aan over gehouden, waardoor het allemaal een bittere pil is. Ik heb mezelf beloofd om niet meer in het verleden te leven, dat leven is voorbij. Ik kan en mag alleen nog aan onze sterretjes denken, iets wat we elke dag doen, maar niet maar aan dat leven voor de brand. Geen dag gaat voorbij of we halen wel een (gek) verhaal van hen naar boven. Geen dag gaat voorbij waar hun gezichtje voor mijn ogen flitst. Geen dag zonder een traan, om hen. Mijn familie, mijn kindjes. Nog steeds kan ik alle mensen niet genoeg bedanken die ons toen uitgeholpen hebben met (financiële) donaties. Zonder al die hulp zou het een stuk moeilijker geweest zijn om uit dat diepe dal te kruipen. Dankjewel, uit het diepste van ons hart. En ik zou tegen iedereen willen schreeuwen: voed je gedachten enkel met je dromen en niet met je nachtmerries, want op een dag komt die nachtmerrie uit. Net zoals de mijne werkelijkheid werd... Geef enkel je dromen energie, laat enkel je dromen uitkomen! Vanaf vandaag kijk ik enkel nog naar de toekomst, want ik ben er zeker van dat we nog mooie dingen gaan realiseren voor zovele dieren, samen met onze Blutsjesvrienden aan onze zijde. Stiekem ben ik opgelucht dat dàt jaar voorbij is - beetje vreemd gevoel en net vandaag kregen we hierover een 'teken'. 't Is best raar hoe het leven in elkaar zit...
Het heeft ons bloed, zweet en tranen gekost, maar... we hebben een nieuwe huurlocatie gevonden! Alle verhalen zijn weer als vanouds hier te lezen: http://www.dekattenbrigade.com/verhalen-2016-deel-1.html
Dinsdag 19 april 2016:
Dit berichtje schreef ik vorige week op de dag dat Toki ingeslapen werd, maar ik kon het niet eerder online geplaatst krijgen. Want dat zou betekenen dat het echt is, terwijl mijn hoofd ook wel weet dat Toki niet meer is, hunkert mijn hart nog steeds naar een plekje vroeger in de tijd. Naar een plekje waar knuffels met Toki nog echt waren. Ik heb zelf even tijd nodig gehad om het verlies van mijn grote geliefde Toki te verwerken, voor ik zijn fans op de hoogte breng...
Mijn wereld is vandaag voor de zoveelste maal ingestort... Onze lieve verlamde Blutsje Toki werd vandaag vredig ingeslapen in de liefdevolle armen van Sab. Ik was er niet bij toen mijn grote liefde een engeltje werd. Want de verzorging om onze andere Blutsjes moest doorgaan en bovendien stond er een afspraak op de agenda in ons afgebrand Blutsjestehuis. Gelukkig was mijn zus erbij, want ik kon die mensen met mijn rode en dikke gezwollen ogen niet onder ogen komen... En het lijkt alsof mijn hart elk moment uit mijn lichaam kan bonken van verdriet. Een gebroken hart, ik weet precies hoe het voelt... Rond de Kerstperiode hebben we een helse tijd beleefd. Tokito moest een penisamputatie en -reconstructie ondergaan en na zoveel nieuwe pogingen die gedaan werden om de huid te hechten, leek het erop dat de laatste hechtingen die gezet werden eindelijk gepakt hadden. Zoveel zorgen, zoveel liefde om ons ventje. Op één of andere manier heb ik altijd een voorgevoel gehad dat de plaats waar zijn nieuwe piemeltje gezet werd - namelijk net boven zijn anus - voor problemen zou zorgen. En mijn voorgevoel kwam uit. Dinsdag kon ik zijn blaas niet meer handmatig legen en werd hij opgenomen bij onze dierenarts. Daar werd een katheter geplaatst, maar die scheurde na één dag al uit. Gisteravond laat kregen we telefoon dat zijn plasbuis niet meer gevonden kon worden, een nieuwe katheter prikken lukte dus niet meer en dat zijn blaas middels een blaasprik geleegd moest worden. Dit ging haar petje te boven en ze vroeg of we Toki zo snel mogelijk wilden laten behandelen door een gespecialiseerde dierenkliniek. Sab moest werken, maar kon gelukkig geregeld krijgen dat ze vroegtijdig mocht stoppen zodat ze in de voormiddag haar weg al naar de dierenkliniek kon verderzetten met Toki. Ik had gevraagd of ze nog even met Toki hier wilde stoppen zodat ik nog even met ons ventje kon knuffelen. Maar ik kon toen al zien dat hij zich barslecht voelde. Een immens verschil met dinsdag... Nog vlug een Snugglesafe opgewarmd, want hij is gek van warmtebronnetjes en ik wist dat die warmte hem deugd zou doen. Vanmorgen vroeg had ik al een afspraak geprikt in de dierenkliniek, zo'n anderhalf uur rijden bij ons vandaan en hoopten we dat daar een wonder kon gebeuren én dat ons ventje over een tijdje mee zou kunnen verhuizen naar onze nieuwe toekomstige locatie. Maar daar kwam het ene na het andere slechte nieuws aan het licht. Zijn nierwaarden waren ontzettend slecht, zijn blaas zat vol bloed terwijl ik maandag nog nette gele urine uit zijn blaasje kon duwen en zijn kaliumwaarden waren zodanig slecht dat hij hartritmestoornissen had. Ook de gespecialiseerde dierenartsen konden niets meer voor hem doen, zijn plasbuis was ondertussen weer dichtgegroeid, er zat weer necroseweefsel rondom zijn plassertje en er was geen optie meer om de urineleider nog een keertje te verleggen. Omdat ons ventje zich zo slecht voelde, hebben we gedaan wat het beste voor hem was. Er kon geen oplossing uit de mouw getoverd worden die ons lieve ventje weer heel zou maken, hem weer beter zou doen voelen. Ik kan niet stoppen met huilen, mijn grote liefde is niet meer... Lieve Toki, mijn grote lieve knuffelbeer. Ik weet dat er een heleboel mensen verdrietig gaan zijn, want jij was zo'n innemende kat. Je wist iedereen om je pootjes te winden en iedereen liep dan ook graag met jou op de arm. Elke verzorgingsronde met jou was een feest. Want je werkte je medicatie voorbeeldig naar binnen en je duwde altijd je neusje tegen mijn gezicht. Dat waren onze tuttelmomentjes waar we beiden zoveel van genoten. Ik kan het nog steeds niet geloven dat jij niet meer naar huis komt en dat ik je niet meer kan zien. Nooit meer knuffelen, nooit meer je pootjes rond mijn hals en je neusje tegen mijn gezicht. Nooit meer een luier om je kont en nooit meer die zorgen om je piemeltje. Nooit meer dat gelukzalige kreetje van jou als er natvoer geserveerd wordt. Nooit meer je zachte vacht onder mijn hand. Nooit meer je toegeknepen oogjes als je geaaid werd. Nooit meer jouw kriebelende haren in mijn neus. Al die tijd leefde je in geleende tijd en kregen we zowaar een paar maanden extra cadeau. Maanden waar ik intens van genoten heb en waarvan ik hoopte dat ze langer zouden duren. Dat maanden jaren werden en dat afscheid in onze wereld niet bestond. Ik kan alleen maar dankbaar zijn dat je maandag nog ontzettend verwend werd door mijn zus. Want zij wist je altijd met kip te verrassen en wat vond je het heerlijk om die stukjes naar binnen te werken. Iedereen komt ooit wel een wezentje in zijn leven tegen waarvan de tijd samen veel te kort is en waarvan de liefde veel te groot is. Jij bent dat wezentje voor mij. Slaapwel mijn allerliefste Tookje, bedankt dat je in mijn leven kwam en dat je me nog sterker gemaakt hebt. Ik heb moeten vechten als een leeuwin voor jou om die geleende tijd te krijgen, maar het lukte ons. Bedankt dat jij zovele mensen in hun hartje geraakt hebt. Slaapzacht lieverd!
Dit berichtje schreef ik vorige week op de dag dat Toki ingeslapen werd, maar ik kon het niet eerder online geplaatst krijgen. Want dat zou betekenen dat het echt is, terwijl mijn hoofd ook wel weet dat Toki niet meer is, hunkert mijn hart nog steeds naar een plekje vroeger in de tijd. Naar een plekje waar knuffels met Toki nog echt waren. Ik heb zelf even tijd nodig gehad om het verlies van mijn grote geliefde Toki te verwerken, voor ik zijn fans op de hoogte breng...
Mijn wereld is vandaag voor de zoveelste maal ingestort... Onze lieve verlamde Blutsje Toki werd vandaag vredig ingeslapen in de liefdevolle armen van Sab. Ik was er niet bij toen mijn grote liefde een engeltje werd. Want de verzorging om onze andere Blutsjes moest doorgaan en bovendien stond er een afspraak op de agenda in ons afgebrand Blutsjestehuis. Gelukkig was mijn zus erbij, want ik kon die mensen met mijn rode en dikke gezwollen ogen niet onder ogen komen... En het lijkt alsof mijn hart elk moment uit mijn lichaam kan bonken van verdriet. Een gebroken hart, ik weet precies hoe het voelt... Rond de Kerstperiode hebben we een helse tijd beleefd. Tokito moest een penisamputatie en -reconstructie ondergaan en na zoveel nieuwe pogingen die gedaan werden om de huid te hechten, leek het erop dat de laatste hechtingen die gezet werden eindelijk gepakt hadden. Zoveel zorgen, zoveel liefde om ons ventje. Op één of andere manier heb ik altijd een voorgevoel gehad dat de plaats waar zijn nieuwe piemeltje gezet werd - namelijk net boven zijn anus - voor problemen zou zorgen. En mijn voorgevoel kwam uit. Dinsdag kon ik zijn blaas niet meer handmatig legen en werd hij opgenomen bij onze dierenarts. Daar werd een katheter geplaatst, maar die scheurde na één dag al uit. Gisteravond laat kregen we telefoon dat zijn plasbuis niet meer gevonden kon worden, een nieuwe katheter prikken lukte dus niet meer en dat zijn blaas middels een blaasprik geleegd moest worden. Dit ging haar petje te boven en ze vroeg of we Toki zo snel mogelijk wilden laten behandelen door een gespecialiseerde dierenkliniek. Sab moest werken, maar kon gelukkig geregeld krijgen dat ze vroegtijdig mocht stoppen zodat ze in de voormiddag haar weg al naar de dierenkliniek kon verderzetten met Toki. Ik had gevraagd of ze nog even met Toki hier wilde stoppen zodat ik nog even met ons ventje kon knuffelen. Maar ik kon toen al zien dat hij zich barslecht voelde. Een immens verschil met dinsdag... Nog vlug een Snugglesafe opgewarmd, want hij is gek van warmtebronnetjes en ik wist dat die warmte hem deugd zou doen. Vanmorgen vroeg had ik al een afspraak geprikt in de dierenkliniek, zo'n anderhalf uur rijden bij ons vandaan en hoopten we dat daar een wonder kon gebeuren én dat ons ventje over een tijdje mee zou kunnen verhuizen naar onze nieuwe toekomstige locatie. Maar daar kwam het ene na het andere slechte nieuws aan het licht. Zijn nierwaarden waren ontzettend slecht, zijn blaas zat vol bloed terwijl ik maandag nog nette gele urine uit zijn blaasje kon duwen en zijn kaliumwaarden waren zodanig slecht dat hij hartritmestoornissen had. Ook de gespecialiseerde dierenartsen konden niets meer voor hem doen, zijn plasbuis was ondertussen weer dichtgegroeid, er zat weer necroseweefsel rondom zijn plassertje en er was geen optie meer om de urineleider nog een keertje te verleggen. Omdat ons ventje zich zo slecht voelde, hebben we gedaan wat het beste voor hem was. Er kon geen oplossing uit de mouw getoverd worden die ons lieve ventje weer heel zou maken, hem weer beter zou doen voelen. Ik kan niet stoppen met huilen, mijn grote liefde is niet meer... Lieve Toki, mijn grote lieve knuffelbeer. Ik weet dat er een heleboel mensen verdrietig gaan zijn, want jij was zo'n innemende kat. Je wist iedereen om je pootjes te winden en iedereen liep dan ook graag met jou op de arm. Elke verzorgingsronde met jou was een feest. Want je werkte je medicatie voorbeeldig naar binnen en je duwde altijd je neusje tegen mijn gezicht. Dat waren onze tuttelmomentjes waar we beiden zoveel van genoten. Ik kan het nog steeds niet geloven dat jij niet meer naar huis komt en dat ik je niet meer kan zien. Nooit meer knuffelen, nooit meer je pootjes rond mijn hals en je neusje tegen mijn gezicht. Nooit meer een luier om je kont en nooit meer die zorgen om je piemeltje. Nooit meer dat gelukzalige kreetje van jou als er natvoer geserveerd wordt. Nooit meer je zachte vacht onder mijn hand. Nooit meer je toegeknepen oogjes als je geaaid werd. Nooit meer jouw kriebelende haren in mijn neus. Al die tijd leefde je in geleende tijd en kregen we zowaar een paar maanden extra cadeau. Maanden waar ik intens van genoten heb en waarvan ik hoopte dat ze langer zouden duren. Dat maanden jaren werden en dat afscheid in onze wereld niet bestond. Ik kan alleen maar dankbaar zijn dat je maandag nog ontzettend verwend werd door mijn zus. Want zij wist je altijd met kip te verrassen en wat vond je het heerlijk om die stukjes naar binnen te werken. Iedereen komt ooit wel een wezentje in zijn leven tegen waarvan de tijd samen veel te kort is en waarvan de liefde veel te groot is. Jij bent dat wezentje voor mij. Slaapwel mijn allerliefste Tookje, bedankt dat je in mijn leven kwam en dat je me nog sterker gemaakt hebt. Ik heb moeten vechten als een leeuwin voor jou om die geleende tijd te krijgen, maar het lukte ons. Bedankt dat jij zovele mensen in hun hartje geraakt hebt. Slaapzacht lieverd!
Vrijdag 15 april 2016:
Het blijkt dat onze Tim nog een 'echte' vent is momenteel. We waren in de veronderstelling dat hij al gecastreerd was, want dit stond ook zo netjes op zijn paspoort genoteerd. Andreaa was ervan overtuigd dat hij al gecastreerd was en wij eigenlijk ook wel, want er waren immers geen balletjes te zien. Tot hij vorige week toch wel ineens een knoert van een bal onder zijn kont had bengelen. We wisten niet zo goed waar we ons aan moesten verwachten, want balletjes waren toch uitgesloten? Maar het balletje werd groter en Tim likte er ook de hele tijd aan waardoor er ontsteking kwam op te zitten. Daarom werd er een ritje dierenarts ingepland en ook zij stond ervan te kijken. Toch maar even gecheckt of het geen verzakking van orgaantjes waren, maar neen hoor, duidelijk een testikel. Onze schattigaard is ondertussen een jaar oud geworden en hij is gewoon erg laat met indalen. Normaal gezien stond zijn castratie vandaag ingepland, want die ontsteking moest eerst verdwijnen middels een spuitje antibiotica. Maar ik heb de castratie nog even uitgesteld. Ik denk dat we deze operatie beter inplannen eens we op onze nieuwe toekomstige locatie zitten, zodat hij ook kan herstellen in een ziekenboegkooi. Bij verlamde Blutsjes verlopen operaties en nazorg toch net een tikkeltje anders en ik volg gewoon weer even mijn buikgevoel. Ik geloof dat Tim wel blij is dat hij de dans ontsprongen is, voor even dan toch.
Het blijkt dat onze Tim nog een 'echte' vent is momenteel. We waren in de veronderstelling dat hij al gecastreerd was, want dit stond ook zo netjes op zijn paspoort genoteerd. Andreaa was ervan overtuigd dat hij al gecastreerd was en wij eigenlijk ook wel, want er waren immers geen balletjes te zien. Tot hij vorige week toch wel ineens een knoert van een bal onder zijn kont had bengelen. We wisten niet zo goed waar we ons aan moesten verwachten, want balletjes waren toch uitgesloten? Maar het balletje werd groter en Tim likte er ook de hele tijd aan waardoor er ontsteking kwam op te zitten. Daarom werd er een ritje dierenarts ingepland en ook zij stond ervan te kijken. Toch maar even gecheckt of het geen verzakking van orgaantjes waren, maar neen hoor, duidelijk een testikel. Onze schattigaard is ondertussen een jaar oud geworden en hij is gewoon erg laat met indalen. Normaal gezien stond zijn castratie vandaag ingepland, want die ontsteking moest eerst verdwijnen middels een spuitje antibiotica. Maar ik heb de castratie nog even uitgesteld. Ik denk dat we deze operatie beter inplannen eens we op onze nieuwe toekomstige locatie zitten, zodat hij ook kan herstellen in een ziekenboegkooi. Bij verlamde Blutsjes verlopen operaties en nazorg toch net een tikkeltje anders en ik volg gewoon weer even mijn buikgevoel. Ik geloof dat Tim wel blij is dat hij de dans ontsprongen is, voor even dan toch.
Dinsdag 12 april 2016:
Deze foto van ons verlamd Blutsje Matei wilde ik al een paar dagen geleden online plaatsen. Toch kwam het er maar niet van. Maar vandaag voelt aan als dé perfecte dag, want de foto sluit ontzettend goed aan bij mijn gevoel dat ik sinds gisteren met me meedraag. Vandaag hebben we weer een ritje naar de dierenarts ondernomen. Onze verlamde Blutsjes Tokito en Tim moesten onderzocht worden. Tokito wordt ofwel vanavond nog of morgen geopereerd en hij komt donderdag weer naar huis. Tim moet donderdagavond binnengebracht worden en wordt dan ook geopereerd. Updates volgen later, van zodra we zelf ook meer weten. Bij Tim is het gelukkig maar een kleine, alledaagse ingreep. Maar ik kan niet wachten tot het weekend begint, zodat onze jongens weer thuis zijn. Het voelt een beetje leeg aan zonder mijn grote liefde Toki hier. Achter de schermen zijn we ook druk bezig om onze website een beetje aan te passen. We kregen steeds vaker de terechte opmerking dat de button 'Onze vaste bewoners' vastliep. Daar proberen we nu iets aan te veranderen, alleen gaat er ontzettend veel tijd in zitten om alles aan te passen. Maar eens dat werkje erop zit, kunnen we dit weer van ons vreselijk lange to-do lijstje schrappen.
Deze foto van ons verlamd Blutsje Matei wilde ik al een paar dagen geleden online plaatsen. Toch kwam het er maar niet van. Maar vandaag voelt aan als dé perfecte dag, want de foto sluit ontzettend goed aan bij mijn gevoel dat ik sinds gisteren met me meedraag. Vandaag hebben we weer een ritje naar de dierenarts ondernomen. Onze verlamde Blutsjes Tokito en Tim moesten onderzocht worden. Tokito wordt ofwel vanavond nog of morgen geopereerd en hij komt donderdag weer naar huis. Tim moet donderdagavond binnengebracht worden en wordt dan ook geopereerd. Updates volgen later, van zodra we zelf ook meer weten. Bij Tim is het gelukkig maar een kleine, alledaagse ingreep. Maar ik kan niet wachten tot het weekend begint, zodat onze jongens weer thuis zijn. Het voelt een beetje leeg aan zonder mijn grote liefde Toki hier. Achter de schermen zijn we ook druk bezig om onze website een beetje aan te passen. We kregen steeds vaker de terechte opmerking dat de button 'Onze vaste bewoners' vastliep. Daar proberen we nu iets aan te veranderen, alleen gaat er ontzettend veel tijd in zitten om alles aan te passen. Maar eens dat werkje erop zit, kunnen we dit weer van ons vreselijk lange to-do lijstje schrappen.
Zondag 10 april 2016:
Ons trilkittentje Hanna vond het wel een faire deal dat zij het mandje van Chanelle inpalmde terwijl wij met de tondeuse aan de slag gingen. Chanelle is namelijk de hond van mijn zus en we hebben haar een heuse zomercoupe aangemeten. En eigenlijk vonden wij dit ook wel een faire deal: want Hanna heeft immens genoten van haar dutje en Chanelle die was achteraf blij dat haar mandje voorverwarmd was. Want Chanelle die bibberde toch wel een beetje van top tot teen toen haar weelderige lokken eraf geschoren werden. Inmiddels loopt ze met een knalrood vestje rond en speelt Hanna weer met haar zusje Bluebelle. Fijne zondag iedereen!
Ons trilkittentje Hanna vond het wel een faire deal dat zij het mandje van Chanelle inpalmde terwijl wij met de tondeuse aan de slag gingen. Chanelle is namelijk de hond van mijn zus en we hebben haar een heuse zomercoupe aangemeten. En eigenlijk vonden wij dit ook wel een faire deal: want Hanna heeft immens genoten van haar dutje en Chanelle die was achteraf blij dat haar mandje voorverwarmd was. Want Chanelle die bibberde toch wel een beetje van top tot teen toen haar weelderige lokken eraf geschoren werden. Inmiddels loopt ze met een knalrood vestje rond en speelt Hanna weer met haar zusje Bluebelle. Fijne zondag iedereen!
Zaterdag 09 april 2016:
Deze foto werd op 2 januari genomen. Een dag zoals altijd in ons Blutsjestehuis, met gelukzalige Blutsjes die een siësta hielden. Op een zacht warm dekentje of hangmatje ergens op een krabpaal. Een moment terug in de tijd waarop we met z'n allen nog gelukkig waren. De brand leek op dat moment nog zo ver af en op dat moment wisten we ook nog niet dat onze lieve InneMinne vandaag een engeltje zou worden. Op de foto ligt ze helemaal achteraan op de krabpaal. Een favoriet plekje waar ze graag lag te dutten en als er natvoer geserveerd werd, dan kwam ze kirrend aangelopen. Vandaag is ons meisje niet meer... Een mokerslag in ons gezicht. Een telefoontje dat we vanmorgen niet wilden ontvangen, maar toch kregen... Gisteren werd ons meisje nog opgenomen en de dierenarts vertelde dat van zodra Sab de praktijk had verlaten, ons meisje zich helemaal liet gaan. Tegen de avond aan kon er gelukkig wel een infuus geprikt worden, maar vanmorgen werd ons meisje een engeltje-voor-atlijd. Onze prachtige meid bleek een snelgroeiende tumor te hebben in haar lever en daar was haar lichaampje niet tegenop gewassen. Vreselijk te weten dat ze zoveel stress gehad heeft door de brand en ook de tijd daarna en nu is ze niet meer... Ik vervloek die brand met elke vezel in mijn lichaam... Lieve Sninne zoals we jou vaak noemden, wat vonden we het geweldig dat jij in ons leven bent gekomen. Als een klein hoopje ellende, een mager mamaatje die de zorg had van 3 kleine babies. Je lichaampje was zo mager en we vroegen ons af waar je die melk nog vandaan kon toveren. Je bracht je kleintjes met de grootste zorg groot en stiekem zagen we jou ook veranderen in een voluptueuze dame. En stiekem genoten we daar van. Want je was zo mager bij binnenkomst dat we het fijn vonden dat je nu tonnetjerond was. Je was zo bang toen je pas bij ons kwam wonen. Het leven is zo oneerlijk voor je geweest en we weten niet hoeveel ellende je op straat hebt moeten pikken. Maar dat het niet fijn was, dat konden we van je gezichtje lezen. Je begon weer te genieten en je voelde je veilig bij ons. Je was ook niet meer bang, want je kwam kirrend naar ons toe en je had geleerd dat handen ook zachtaardig kunnen zijn. Dat ze de meest geweldige kriebeltjes en kroeltjes kunnen geven en daar genoot je van. Ik kan het nog steeds niet geloven dat ik nooit meer mijn neus in je zachte vacht kan duwen en nooit meer je stemmetje zal horen. Lieve meid, het leven is niet eerlijk geweest voor je. Maar ik ben wel blij dat je gelukkig was bij ons en dat je ons vertrouwde. Een groter geschenk kon je ons niet geven. Onze belofte komen we na: je verhuist met ons mee naar onze nieuwe toekomstige locatie. Niet op de manier die ik wil, maar je urne komt op een mooi plekje te staan. Slaapwel lieverd, voor altijd...
Deze foto werd op 2 januari genomen. Een dag zoals altijd in ons Blutsjestehuis, met gelukzalige Blutsjes die een siësta hielden. Op een zacht warm dekentje of hangmatje ergens op een krabpaal. Een moment terug in de tijd waarop we met z'n allen nog gelukkig waren. De brand leek op dat moment nog zo ver af en op dat moment wisten we ook nog niet dat onze lieve InneMinne vandaag een engeltje zou worden. Op de foto ligt ze helemaal achteraan op de krabpaal. Een favoriet plekje waar ze graag lag te dutten en als er natvoer geserveerd werd, dan kwam ze kirrend aangelopen. Vandaag is ons meisje niet meer... Een mokerslag in ons gezicht. Een telefoontje dat we vanmorgen niet wilden ontvangen, maar toch kregen... Gisteren werd ons meisje nog opgenomen en de dierenarts vertelde dat van zodra Sab de praktijk had verlaten, ons meisje zich helemaal liet gaan. Tegen de avond aan kon er gelukkig wel een infuus geprikt worden, maar vanmorgen werd ons meisje een engeltje-voor-atlijd. Onze prachtige meid bleek een snelgroeiende tumor te hebben in haar lever en daar was haar lichaampje niet tegenop gewassen. Vreselijk te weten dat ze zoveel stress gehad heeft door de brand en ook de tijd daarna en nu is ze niet meer... Ik vervloek die brand met elke vezel in mijn lichaam... Lieve Sninne zoals we jou vaak noemden, wat vonden we het geweldig dat jij in ons leven bent gekomen. Als een klein hoopje ellende, een mager mamaatje die de zorg had van 3 kleine babies. Je lichaampje was zo mager en we vroegen ons af waar je die melk nog vandaan kon toveren. Je bracht je kleintjes met de grootste zorg groot en stiekem zagen we jou ook veranderen in een voluptueuze dame. En stiekem genoten we daar van. Want je was zo mager bij binnenkomst dat we het fijn vonden dat je nu tonnetjerond was. Je was zo bang toen je pas bij ons kwam wonen. Het leven is zo oneerlijk voor je geweest en we weten niet hoeveel ellende je op straat hebt moeten pikken. Maar dat het niet fijn was, dat konden we van je gezichtje lezen. Je begon weer te genieten en je voelde je veilig bij ons. Je was ook niet meer bang, want je kwam kirrend naar ons toe en je had geleerd dat handen ook zachtaardig kunnen zijn. Dat ze de meest geweldige kriebeltjes en kroeltjes kunnen geven en daar genoot je van. Ik kan het nog steeds niet geloven dat ik nooit meer mijn neus in je zachte vacht kan duwen en nooit meer je stemmetje zal horen. Lieve meid, het leven is niet eerlijk geweest voor je. Maar ik ben wel blij dat je gelukkig was bij ons en dat je ons vertrouwde. Een groter geschenk kon je ons niet geven. Onze belofte komen we na: je verhuist met ons mee naar onze nieuwe toekomstige locatie. Niet op de manier die ik wil, maar je urne komt op een mooi plekje te staan. Slaapwel lieverd, voor altijd...
Vrijdag 08 april 2016:
Onze lieve InneMinne gaat niet zo goed... De brand heeft er bij iedereen ingehakt, maar naarmate de weken verstreken merkten we dat ons meisje zich steeds meer afzonderde. Naar ons toe bleef ze echter heel lief en ze genoot van alle kroeltjes en aaitjes die ze kreeg. Daarbij kan ze dan zo gek kronkelen en met haar hoofdje gekscherend in het rond zwieren, met daarbij de meest lieve kir ooit. Een kleine twee weken geleden merkten we dat ze minder begon te eten. Van ons meisje-tonnetjerond is niet veel meer te merken... En door haar verminderde weerstand, stak niesziekte de kop op. In eerste instantie weten we dit aan stress door de nasleep van de brand. Er werd daarom vorige week een ritje dierenarts ingepland waar ze een spuitje antibiotica kreeg om die nies onder controle te krijgen. We maakten ons toch best wat zorgen, want ze miepte ook elke keer we haar oppakten. Maar de dierenarts van dienst wilde eerst de nies onder controle krijgen en daarna bekijken of een bloedonderzoek nodig is. De volgende dagen bleven we haar behandelen met medicijntjes en dwangvoerden we haar. Het heeft even geduurd voor ze zelf haar eerste hapjes natvoer nam en we deden dan ook een vreugdedansje om dat moment te vieren. Het waren steeds kleine muizenhapjes, maar iets is beter dan niets! Gisteren weigerde ons meisje echter weer te eten en toen haar urine vanmorgen ontzettend donker zag, moesten we snel ingrijpen. We hebben meteen een afspraak geprikt om haar aan het infuus te hangen en een algemeen bloedonderzoek te laten uitvoeren. Sab heeft InneMinne na haar werk binnengebracht bij de dierenarts en daaruit bleek dat het allemaal niet zo goed gaat met ons meisje. Haar lever voelt vergroot aan en dat is meteen ook de reden waarom InneMinne miept bij het oppakken. Bloedprikken of een infuus steken lukte niet omdat haar bloeddruk zo laag was. Dus krijgt ze nu onderhuids vocht toegediend tot dat onder controle is en er bloed en een infuus geprikt kan worden. We hopen dat ons meisje zich snel een beetje beter voelt en dat het infuus soelaas biedt. Een lever kan zich herstellen -gelukkig maar-, maar het ligt er ook een beetje aan waardoor hij verdikt/ziek is. Ze blijft in ieder geval tot na het weekend bij de dierenarts in de ziekenboeg en we hopen dat ze snel opknapt! Vandaag is maar weer gebleken hoeveel nood we hebben aan die nieuwe toekomstige locatie en hoezeer ik onze bewoners allemaal weer vrolijk en stressvrij bij elkaar wil hebben. Komaan lieve meid, snel weer beter worden hoor!
Onze lieve InneMinne gaat niet zo goed... De brand heeft er bij iedereen ingehakt, maar naarmate de weken verstreken merkten we dat ons meisje zich steeds meer afzonderde. Naar ons toe bleef ze echter heel lief en ze genoot van alle kroeltjes en aaitjes die ze kreeg. Daarbij kan ze dan zo gek kronkelen en met haar hoofdje gekscherend in het rond zwieren, met daarbij de meest lieve kir ooit. Een kleine twee weken geleden merkten we dat ze minder begon te eten. Van ons meisje-tonnetjerond is niet veel meer te merken... En door haar verminderde weerstand, stak niesziekte de kop op. In eerste instantie weten we dit aan stress door de nasleep van de brand. Er werd daarom vorige week een ritje dierenarts ingepland waar ze een spuitje antibiotica kreeg om die nies onder controle te krijgen. We maakten ons toch best wat zorgen, want ze miepte ook elke keer we haar oppakten. Maar de dierenarts van dienst wilde eerst de nies onder controle krijgen en daarna bekijken of een bloedonderzoek nodig is. De volgende dagen bleven we haar behandelen met medicijntjes en dwangvoerden we haar. Het heeft even geduurd voor ze zelf haar eerste hapjes natvoer nam en we deden dan ook een vreugdedansje om dat moment te vieren. Het waren steeds kleine muizenhapjes, maar iets is beter dan niets! Gisteren weigerde ons meisje echter weer te eten en toen haar urine vanmorgen ontzettend donker zag, moesten we snel ingrijpen. We hebben meteen een afspraak geprikt om haar aan het infuus te hangen en een algemeen bloedonderzoek te laten uitvoeren. Sab heeft InneMinne na haar werk binnengebracht bij de dierenarts en daaruit bleek dat het allemaal niet zo goed gaat met ons meisje. Haar lever voelt vergroot aan en dat is meteen ook de reden waarom InneMinne miept bij het oppakken. Bloedprikken of een infuus steken lukte niet omdat haar bloeddruk zo laag was. Dus krijgt ze nu onderhuids vocht toegediend tot dat onder controle is en er bloed en een infuus geprikt kan worden. We hopen dat ons meisje zich snel een beetje beter voelt en dat het infuus soelaas biedt. Een lever kan zich herstellen -gelukkig maar-, maar het ligt er ook een beetje aan waardoor hij verdikt/ziek is. Ze blijft in ieder geval tot na het weekend bij de dierenarts in de ziekenboeg en we hopen dat ze snel opknapt! Vandaag is maar weer gebleken hoeveel nood we hebben aan die nieuwe toekomstige locatie en hoezeer ik onze bewoners allemaal weer vrolijk en stressvrij bij elkaar wil hebben. Komaan lieve meid, snel weer beter worden hoor!
Donderdag 07 april 2016:
Toen ik deze schattige kinderstoeltjes bij de Ikea zag staan, kon ik niet anders dan er eentje in het blauw, roze en wit te kopen... voor de Blutsjes! Ik beeld mezelf in hoe ze hierin liggen te dutten, met de zon op hun gezichtje... Een oog dat een keertje open gaat als ik voorbij wandel en weer sluit als ze weten dat alles veilig is op onze toekomstige nieuwe locatie. Ik kan het beeld in mijn hoofd bijna aanraken! Ik kan zelfs bijna voelen wat een geweldige dromen onze Blutsjes in die geweldige stoeltjes gaan beleven. Maar dat beeld is momenteel nog maar een beeld en ik hoop weldra een foto te kunnen plaatsen van gelukzalige Blutsjes in deze stoeltjes. Nog even hoop houden, nog even doorbijten en we komen er wel. Maar de stoeltjes heb ik al en de voorpret ook.
Toen ik deze schattige kinderstoeltjes bij de Ikea zag staan, kon ik niet anders dan er eentje in het blauw, roze en wit te kopen... voor de Blutsjes! Ik beeld mezelf in hoe ze hierin liggen te dutten, met de zon op hun gezichtje... Een oog dat een keertje open gaat als ik voorbij wandel en weer sluit als ze weten dat alles veilig is op onze toekomstige nieuwe locatie. Ik kan het beeld in mijn hoofd bijna aanraken! Ik kan zelfs bijna voelen wat een geweldige dromen onze Blutsjes in die geweldige stoeltjes gaan beleven. Maar dat beeld is momenteel nog maar een beeld en ik hoop weldra een foto te kunnen plaatsen van gelukzalige Blutsjes in deze stoeltjes. Nog even hoop houden, nog even doorbijten en we komen er wel. Maar de stoeltjes heb ik al en de voorpret ook.
|
|
Woensdag 06 april 2016:
Onze Blutsjes Jake en Cake hadden vandaag een gek speelmoment! |
Maandag 04 april 3016:
Met heel veel trots stellen we deze unieke Bluts-truien voor. Speciaal ontworpen voor onze Blutsjesfans door Freya en Bert! Wil jij ook graag met deze exclusieve trui door de straten lopen of gewoon lekker in huis mee bankhangen? Bestel dan snel! Want er zijn slechts 38 stuks beschikbaar. De grijze truien komen met een zwarte opdruk en de blauwe truien met een witte in de maten small, medium, large en extra-large. Deze unieke trui kost 35 euro per stuk en wordt met heel veel liefde vervaardigd. Verzendkosten zijn 5 euro voor België (met Bpost) en 7,50 euro naar Nederland (met Kiala). Bestellen kan door een mailtje te sturen naar: [email protected] en Freya zal je zo snel mogelijk van een antwoordje voorzien met de nodige instructies. We hopen voor alle truien een trotse eigenaar te vinden, want alle opbrengst gaat integraal naar de verzorging van de Blutsjes en de werking van ons nieuwe toekomstige Blutsjestehuis. Dankjewel!
Met heel veel trots stellen we deze unieke Bluts-truien voor. Speciaal ontworpen voor onze Blutsjesfans door Freya en Bert! Wil jij ook graag met deze exclusieve trui door de straten lopen of gewoon lekker in huis mee bankhangen? Bestel dan snel! Want er zijn slechts 38 stuks beschikbaar. De grijze truien komen met een zwarte opdruk en de blauwe truien met een witte in de maten small, medium, large en extra-large. Deze unieke trui kost 35 euro per stuk en wordt met heel veel liefde vervaardigd. Verzendkosten zijn 5 euro voor België (met Bpost) en 7,50 euro naar Nederland (met Kiala). Bestellen kan door een mailtje te sturen naar: [email protected] en Freya zal je zo snel mogelijk van een antwoordje voorzien met de nodige instructies. We hopen voor alle truien een trotse eigenaar te vinden, want alle opbrengst gaat integraal naar de verzorging van de Blutsjes en de werking van ons nieuwe toekomstige Blutsjestehuis. Dankjewel!
Zaterdag 02 april 2016:
Jippie! Vanaf 01 april tot en met 31 mei zijn wij het goede doel bij Zooplus: http://www.zooplus.nl/content/goede_doelen/. Als je een bestelling plaatst bij Zooplus (liefst via de banner op onze website - helemaal naar onder scrollen en dan op het icoontje klikken), dan kan je voortaan je bonuspunten aan ons Blutsjestehuis schenken. Alle nodige informatie staat beschreven op de link bovenaan. Maar in principe geldt de regel: hoe meer bonuspunten we kunnen verzamelen, hoe een leuker en/of groter pakket er samengesteld zal worden voor onze Blutsjes door het team van Zooplus. We zijn er heel benieuwd naar! Een ontzettende dikke dankjewel aan alle lieve mensen die hun bonuspuntjes in de komende 2 maanden aan onze Blutsjes zullen doneren. We kunnen jullie niet genoeg bedanken!
Jippie! Vanaf 01 april tot en met 31 mei zijn wij het goede doel bij Zooplus: http://www.zooplus.nl/content/goede_doelen/. Als je een bestelling plaatst bij Zooplus (liefst via de banner op onze website - helemaal naar onder scrollen en dan op het icoontje klikken), dan kan je voortaan je bonuspunten aan ons Blutsjestehuis schenken. Alle nodige informatie staat beschreven op de link bovenaan. Maar in principe geldt de regel: hoe meer bonuspunten we kunnen verzamelen, hoe een leuker en/of groter pakket er samengesteld zal worden voor onze Blutsjes door het team van Zooplus. We zijn er heel benieuwd naar! Een ontzettende dikke dankjewel aan alle lieve mensen die hun bonuspuntjes in de komende 2 maanden aan onze Blutsjes zullen doneren. We kunnen jullie niet genoeg bedanken!
Vrijdag 01 april 2016:
Wat zijn we trots om ons nieuwe logo te kunnen voorstellen! Jeroen van Krokant mailde ons een tijdje geleden met het fantastische nieuws dat ze ons een logo geheel gratis wilden sponsoren. Daar zeiden we uiteraard geen 'nee' tegen, want na de brand konden we dit beetje goede nieuws wel gebruiken! Na enkele suggesties van onze kant, werden er een aantal logo's uitgewerkt waar we mochten uit kiezen. Na een beetje feedback heen en weer werd vandaag ons kersverse logo geboren. We zijn er ontzettend blij mee! Het voelt een beetje aan als een nieuw hoofdstuk in een nog onbeschreven boek. Een boek dat we graag met zovele verhalen willen vullen, verhalen van Blutsdieren die we hopelijk over een tijdje weer een volwaardig Blutsjestehuis kunnen bieden. Voor alle sprekende communicatie kunnen we één geweldig adres aanraden: www.krokant.be. Jeroen en team, ontzettend bedankt!
Wat zijn we trots om ons nieuwe logo te kunnen voorstellen! Jeroen van Krokant mailde ons een tijdje geleden met het fantastische nieuws dat ze ons een logo geheel gratis wilden sponsoren. Daar zeiden we uiteraard geen 'nee' tegen, want na de brand konden we dit beetje goede nieuws wel gebruiken! Na enkele suggesties van onze kant, werden er een aantal logo's uitgewerkt waar we mochten uit kiezen. Na een beetje feedback heen en weer werd vandaag ons kersverse logo geboren. We zijn er ontzettend blij mee! Het voelt een beetje aan als een nieuw hoofdstuk in een nog onbeschreven boek. Een boek dat we graag met zovele verhalen willen vullen, verhalen van Blutsdieren die we hopelijk over een tijdje weer een volwaardig Blutsjestehuis kunnen bieden. Voor alle sprekende communicatie kunnen we één geweldig adres aanraden: www.krokant.be. Jeroen en team, ontzettend bedankt!
Donderdag 31 maart 2016:
Het blijft hartverwarmend nieuws regenen, want Nightnurse Wendy en Tattoo Perre organiseren een benefiet ten voordele van onze Blutsjes en de wederopbouw van ons (nieuw) tehuis.
De benefiet gaat door op zondag 5 juni van 13u tot 18u. Acteur en auteur Pol Goossen komt die dag een voordracht geven over 'dierenleed en -liefde', een verhalenreeks die erg aangrijpend is. Voor de smullers zal er ook een overheerlijk gebakbuffet te vinden zijn en tevens is er een tombola voorzien. Inschrijven kan via: [email protected] of via volgend facebookevenement: https://www.facebook.com/events/1721021061513453/?active_tab=posts. Kaarten kosten 8 euro per stuk en de opbrengst komt helemaal ten goede aan ons Blutsjestehuis. We zijn zelf ontzettend benieuwd naar die dag en we hopen dat het een groot succes mag worden. Dankjewel Wendy en co voor het opzetten van dit geweldige event!
Het blijft hartverwarmend nieuws regenen, want Nightnurse Wendy en Tattoo Perre organiseren een benefiet ten voordele van onze Blutsjes en de wederopbouw van ons (nieuw) tehuis.
De benefiet gaat door op zondag 5 juni van 13u tot 18u. Acteur en auteur Pol Goossen komt die dag een voordracht geven over 'dierenleed en -liefde', een verhalenreeks die erg aangrijpend is. Voor de smullers zal er ook een overheerlijk gebakbuffet te vinden zijn en tevens is er een tombola voorzien. Inschrijven kan via: [email protected] of via volgend facebookevenement: https://www.facebook.com/events/1721021061513453/?active_tab=posts. Kaarten kosten 8 euro per stuk en de opbrengst komt helemaal ten goede aan ons Blutsjestehuis. We zijn zelf ontzettend benieuwd naar die dag en we hopen dat het een groot succes mag worden. Dankjewel Wendy en co voor het opzetten van dit geweldige event!
|
Woensdag 30 maart 2016:
Ons verlamde Blutsje Cake deed vanmorgen haar naam alle eer aan - ze ging aan de haal met een keukenschort en winkeltas, haha. Kijk die boeventronie eens, dikke fun verzekerd! |
|
Dinsdag 29 maart 2016:
Het is hartverwarmend dat er 6 weken na onze verwoestende brand nog steeds acties op poten gezet worden. Zo mailde Chris ons een tijdje geleden om te laten weten dat er door 'BilliGatto' een ludieke actie op poten gezet werd. Enkele weken streken voorbij, want het 'hand'maken van zulke geweldige zakdoekhoesjes neemt heel wat tijd in beslag namelijk. Maar inmiddels zijn er een heleboel hoesjes door de handen van Chris gegaan en zijn ze klaar om verkocht te worden, ten voordele van onze Blutsjes. Ik moet toegeven: de zakdoekhoesjes zien er prachtig uit! Ik zal maar niet verklappen van welk motiefje ik het meeste fan ben of ligt het een beetje voor de hand? Wil jij onze Blutsjes ook steunen door de aankoop van een hoesje? Ze kosten 5 euro per stuk en ze kunnen besteld worden via: [email protected] of via hun facebookpagina: https://www.facebook.com/1640266976220484/photos/a.1673743432872838.1073741831.1640266976220484/1727867997460381/?type=3&theater. Met het hooikoortsseizoen voor de boeg, is het vast geen slecht idee om deze aankoop te doen. Dikke dankjewel namens ons en onze Blutsjes!
Het is hartverwarmend dat er 6 weken na onze verwoestende brand nog steeds acties op poten gezet worden. Zo mailde Chris ons een tijdje geleden om te laten weten dat er door 'BilliGatto' een ludieke actie op poten gezet werd. Enkele weken streken voorbij, want het 'hand'maken van zulke geweldige zakdoekhoesjes neemt heel wat tijd in beslag namelijk. Maar inmiddels zijn er een heleboel hoesjes door de handen van Chris gegaan en zijn ze klaar om verkocht te worden, ten voordele van onze Blutsjes. Ik moet toegeven: de zakdoekhoesjes zien er prachtig uit! Ik zal maar niet verklappen van welk motiefje ik het meeste fan ben of ligt het een beetje voor de hand? Wil jij onze Blutsjes ook steunen door de aankoop van een hoesje? Ze kosten 5 euro per stuk en ze kunnen besteld worden via: [email protected] of via hun facebookpagina: https://www.facebook.com/1640266976220484/photos/a.1673743432872838.1073741831.1640266976220484/1727867997460381/?type=3&theater. Met het hooikoortsseizoen voor de boeg, is het vast geen slecht idee om deze aankoop te doen. Dikke dankjewel namens ons en onze Blutsjes!
Maandag 28 maart 2016:
Bijna dagelijks komen er nog vraagjes binnen of de Blutsjes nog spulletjes kunnen gebruiken en dat vinden we ontzettend lief natuurlijk! Kattenbakvulling: liefst houtkorrel of Catsan in verband met het gewicht, natvoer: zowel gewoon als dieetvoer -heel graag Gastro Intestinal voor de verlamde Blutsjes want hun eetlust lijkt na de brand groter geworden te zijn!-, incontinentiedoeken en vochtige billendoekjes kunnen we goed gebruiken. Afgelopen weekend zijn we zelf een voorraad billendoekjes gaan inslaan, want die vliegen er hier door. De verlamde Blutsjes hun blaasjes moeten 3x daags handmatig geleegd worden en dan zijn die billendoekjes een must om de boel onderaan weer schoon te maken en de incontinentiedoeken dienen om de inhoud van hun blaas (en soms ook darmen) op te vangen. En toeval wil dat ze bij het Kruidvat in de promotie staan, met een handige doos erbovenop. Het zou leuk zijn mochten we een grote voorraad billendoekjes kunnen aanleggen, maar ook een voorraad dozen. Want ik zie mezelf hier in de toekomst medicatie en luiertjes-die-van-staartgat-voorzien-zijn in bewaren. Op die manier wordt het een stuk overzichtelijker voor ons, blijven de luiertjes netjes bewaard en kunnen we allerhande soorten medicatie op datum sorteren. Klaus was zo lief om op de doos te poseren, al had hij in dat poseren allesbehalve zin. De vogeltjes in de tuin trokken zijn aandacht en niets of niemand kon hem daarvan afleiden. En vanaf die doos leek het alsof hij op een troon zat, tenminste dat was toch Klaus zijn idee. Gekke worst!
Bijna dagelijks komen er nog vraagjes binnen of de Blutsjes nog spulletjes kunnen gebruiken en dat vinden we ontzettend lief natuurlijk! Kattenbakvulling: liefst houtkorrel of Catsan in verband met het gewicht, natvoer: zowel gewoon als dieetvoer -heel graag Gastro Intestinal voor de verlamde Blutsjes want hun eetlust lijkt na de brand groter geworden te zijn!-, incontinentiedoeken en vochtige billendoekjes kunnen we goed gebruiken. Afgelopen weekend zijn we zelf een voorraad billendoekjes gaan inslaan, want die vliegen er hier door. De verlamde Blutsjes hun blaasjes moeten 3x daags handmatig geleegd worden en dan zijn die billendoekjes een must om de boel onderaan weer schoon te maken en de incontinentiedoeken dienen om de inhoud van hun blaas (en soms ook darmen) op te vangen. En toeval wil dat ze bij het Kruidvat in de promotie staan, met een handige doos erbovenop. Het zou leuk zijn mochten we een grote voorraad billendoekjes kunnen aanleggen, maar ook een voorraad dozen. Want ik zie mezelf hier in de toekomst medicatie en luiertjes-die-van-staartgat-voorzien-zijn in bewaren. Op die manier wordt het een stuk overzichtelijker voor ons, blijven de luiertjes netjes bewaard en kunnen we allerhande soorten medicatie op datum sorteren. Klaus was zo lief om op de doos te poseren, al had hij in dat poseren allesbehalve zin. De vogeltjes in de tuin trokken zijn aandacht en niets of niemand kon hem daarvan afleiden. En vanaf die doos leek het alsof hij op een troon zat, tenminste dat was toch Klaus zijn idee. Gekke worst!
Zondag 27 maart 2016:
Pasen, vrolijk Pasen denkt Timpie-poes?
Het was vannacht wel een uurtje minder slapen, een uurtje minder dat ik aan mijn schoonheidsslaapje kon werken. Wat is daar dan vrolijk aan? Ik zeg wel dat het vandaag gewoon Pasen is, niets vrolijk aan. Ik heb niet eens de tijd gehad om mijn haarcoupe in de plooi te leggen of je staat daar al met die camera.
Kop op Tim, of je haar nou in de plooi ligt of niet, je blijft even schattig! Je lijkt zelfs een beetje op één van de hoofdpersonages in 'The Lion King'.
Oh, echt?
Ja, Tim, je bent überschattig en ik ben er zeker van dat er niemand zal merken dat je een 'bad hair day' hebt vandaag.
Vrolijk Pasen iedereen van ons allemaal!
Pasen, vrolijk Pasen denkt Timpie-poes?
Het was vannacht wel een uurtje minder slapen, een uurtje minder dat ik aan mijn schoonheidsslaapje kon werken. Wat is daar dan vrolijk aan? Ik zeg wel dat het vandaag gewoon Pasen is, niets vrolijk aan. Ik heb niet eens de tijd gehad om mijn haarcoupe in de plooi te leggen of je staat daar al met die camera.
Kop op Tim, of je haar nou in de plooi ligt of niet, je blijft even schattig! Je lijkt zelfs een beetje op één van de hoofdpersonages in 'The Lion King'.
Oh, echt?
Ja, Tim, je bent überschattig en ik ben er zeker van dat er niemand zal merken dat je een 'bad hair day' hebt vandaag.
Vrolijk Pasen iedereen van ons allemaal!
Zaterdag 26 maart 2016:
Luxe kennen we niet en dat geeft ook niet, want we hebben zelf voor dit leven gekozen. Ten allen tijde gaan de dieren voor en dan moeten er keuzes gemaakt worden. Een dure tv of een nieuw Blutsje liefdevol opnemen die medische zorg nodig heeft? Tja, dan is de keuze snel gemaakt, want tijd voor tv is er toch niet eens. Maar wat was het een luxe om in de brievenbus deze pakketjes te vinden. Veerle stuurde ons chocolade toe en dit speciale opkikkertje konden we echt wel gebruiken! We hebben er van gesmuld, want chocolade van een echte chocolatier smaakt 10 keer lekkerder natuurlijk. Rosa stuurde helemaal vanuit Amerika 3 t-shirts toe en wat hebben we gegierd toen we de shirts zagen, heerlijk! Daarbij stuurde ze ook nog eens een centje en een emotionele brief. Voor ons zijn zulke dingen luxe, meer dan luxe zelfs. Ik kan het niet eens onder woorden brengen hoe lief we dit vinden, dat mensen speciaal tijd vrij maken om zo'n meer-dan-geweldige attentie op te sturen. Dat ze ons uit de put hebben proberen te trekken na die vreselijke brand. Alle briefjes, kaartjes en zoveel meer die ons na de brand bereikt hebben, heb ik bewaard in de grote enveloppe van Rosa en die worden op ons nieuwe plekje in ons bureautje uitgehangen. Ik wil ook alle mensen bedanken die ons afgelopen weken pakketjes hebben opgestuurd voor de Blutsjes. Vaak zijn deze pakketjes anoniem, maar weet dat ze met heel veel liefde in ontvangst en gebruik genomen worden. Ik hoop over een tijdje weer voluit te kunnen schrijven, al mijn gevoelens -die bij het runnen van een Blutsjestehuis komen kijken- te kunnen neerpennen, leuke foto's en filmpjes te maken van onze Blutsjes om op die manier alle mensen te bedanken. Momenteel lukt het me nog niet, maar ik hoop dat dit moment er snel zal komen. Babystapjes schreef iemand onlangs en zo is het ook, tenminste zo voelt het echt.
Luxe kennen we niet en dat geeft ook niet, want we hebben zelf voor dit leven gekozen. Ten allen tijde gaan de dieren voor en dan moeten er keuzes gemaakt worden. Een dure tv of een nieuw Blutsje liefdevol opnemen die medische zorg nodig heeft? Tja, dan is de keuze snel gemaakt, want tijd voor tv is er toch niet eens. Maar wat was het een luxe om in de brievenbus deze pakketjes te vinden. Veerle stuurde ons chocolade toe en dit speciale opkikkertje konden we echt wel gebruiken! We hebben er van gesmuld, want chocolade van een echte chocolatier smaakt 10 keer lekkerder natuurlijk. Rosa stuurde helemaal vanuit Amerika 3 t-shirts toe en wat hebben we gegierd toen we de shirts zagen, heerlijk! Daarbij stuurde ze ook nog eens een centje en een emotionele brief. Voor ons zijn zulke dingen luxe, meer dan luxe zelfs. Ik kan het niet eens onder woorden brengen hoe lief we dit vinden, dat mensen speciaal tijd vrij maken om zo'n meer-dan-geweldige attentie op te sturen. Dat ze ons uit de put hebben proberen te trekken na die vreselijke brand. Alle briefjes, kaartjes en zoveel meer die ons na de brand bereikt hebben, heb ik bewaard in de grote enveloppe van Rosa en die worden op ons nieuwe plekje in ons bureautje uitgehangen. Ik wil ook alle mensen bedanken die ons afgelopen weken pakketjes hebben opgestuurd voor de Blutsjes. Vaak zijn deze pakketjes anoniem, maar weet dat ze met heel veel liefde in ontvangst en gebruik genomen worden. Ik hoop over een tijdje weer voluit te kunnen schrijven, al mijn gevoelens -die bij het runnen van een Blutsjestehuis komen kijken- te kunnen neerpennen, leuke foto's en filmpjes te maken van onze Blutsjes om op die manier alle mensen te bedanken. Momenteel lukt het me nog niet, maar ik hoop dat dit moment er snel zal komen. Babystapjes schreef iemand onlangs en zo is het ook, tenminste zo voelt het echt.
Donderdag 24 maart 2016:
In de Blutsbestelling-mailbox zat er een ontzettend leuk mailtje van Joke, vergezeld met fotootjes. Haar kat Floes vertrekt volgende week voor een weekje op logement en alle spulletjes van Floes zitten netjes verpakt in onze Tim-tas. Geweldig dat de linnen tassen voor diverse zaken gebruikt worden en nog leuker is dat er zelfs een katje mee op vakantie gaat! Er zijn nog enkele exemplaren beschikbaar van de Noro-, Tim- en Tokito-tassen, alle opbrengst gaat integraal naar de verzorging van onze Blutsjes en de wederopbouw van ons Blutsjestehuis. Wil jij ons ook steunen door de aankoop van een tas (15 euro, verzendkosten inbegrepen - ook naar het buitenland!), stuur dan een mailtje naar [email protected] en we sturen jou zo snel mogelijk een linnen tas met heel veel liefde op.
In de Blutsbestelling-mailbox zat er een ontzettend leuk mailtje van Joke, vergezeld met fotootjes. Haar kat Floes vertrekt volgende week voor een weekje op logement en alle spulletjes van Floes zitten netjes verpakt in onze Tim-tas. Geweldig dat de linnen tassen voor diverse zaken gebruikt worden en nog leuker is dat er zelfs een katje mee op vakantie gaat! Er zijn nog enkele exemplaren beschikbaar van de Noro-, Tim- en Tokito-tassen, alle opbrengst gaat integraal naar de verzorging van onze Blutsjes en de wederopbouw van ons Blutsjestehuis. Wil jij ons ook steunen door de aankoop van een tas (15 euro, verzendkosten inbegrepen - ook naar het buitenland!), stuur dan een mailtje naar [email protected] en we sturen jou zo snel mogelijk een linnen tas met heel veel liefde op.
|
Woensdag 23 maart 2016:
Het geluid van liefde: spinnende Ballerina. |
|
Maandag 21 maart 2016:
Vandaag mochten wij een prachtige donatie droogvoer Friskies en ProPlan in ontvangst nemen van de firma Nestlé Belgilux. Met deze donatie zijn onze Blutsjes verzekerd van maandenlang smulplezier! En wij kunnen de centjes die we normaal gezien zouden spenderen aan hun droogvoer nu gebruiken voor (toekomstige) huisvesting en de aankoop van broodnodige materialen die vervangen dienen te worden. Wij willen graag een dikke dankjewel uitsturen naar de firma Nestlé Belgilux die onze Blutsjes enorm verwend hebben. Ook een dikke dankjewel aan de firma IMS Schmolz+Bickenbach en in het bijzonder aan Chantal voor de stockage ruimte die zij hiervoor spontaan ter beschikking gesteld hebben.
Vandaag mochten wij een prachtige donatie droogvoer Friskies en ProPlan in ontvangst nemen van de firma Nestlé Belgilux. Met deze donatie zijn onze Blutsjes verzekerd van maandenlang smulplezier! En wij kunnen de centjes die we normaal gezien zouden spenderen aan hun droogvoer nu gebruiken voor (toekomstige) huisvesting en de aankoop van broodnodige materialen die vervangen dienen te worden. Wij willen graag een dikke dankjewel uitsturen naar de firma Nestlé Belgilux die onze Blutsjes enorm verwend hebben. Ook een dikke dankjewel aan de firma IMS Schmolz+Bickenbach en in het bijzonder aan Chantal voor de stockage ruimte die zij hiervoor spontaan ter beschikking gesteld hebben.
Zondag 20 maart 2016:
Vandaag is het 'International Happiness Day' en voorlopig vieren wij dat nog een beetje met tranen in de ogen. Niet van geluk deze keer, maar van zorgen en verdriet om het trauma dat ons sinds een aantal weken in zijn greep houdt. Over een tijdje hopen we Ballerina's oogjes weer te zien fonkelen zoals vanouds, maar dat kan alleen als er snel een locatie op ons pad komt waar de Blutsjes tot rust kunnen komen. Ook wij hebben een plekje nodig om onszelf te helen. Het trauma van de brand heeft er vreselijk ingehakt. Ik ben zoveel kwijt, maar vooral een groot stuk van mijn hart. Want dat is diezelfde nacht gestorven, samen met zovele prachtige dieren. Ons verlamde Blutsje Ballerina is één van onze zonnetjes tijdens donkere dagen. Zij is het gezicht van onvoorwaardelijke liefde!
Vandaag is het 'International Happiness Day' en voorlopig vieren wij dat nog een beetje met tranen in de ogen. Niet van geluk deze keer, maar van zorgen en verdriet om het trauma dat ons sinds een aantal weken in zijn greep houdt. Over een tijdje hopen we Ballerina's oogjes weer te zien fonkelen zoals vanouds, maar dat kan alleen als er snel een locatie op ons pad komt waar de Blutsjes tot rust kunnen komen. Ook wij hebben een plekje nodig om onszelf te helen. Het trauma van de brand heeft er vreselijk ingehakt. Ik ben zoveel kwijt, maar vooral een groot stuk van mijn hart. Want dat is diezelfde nacht gestorven, samen met zovele prachtige dieren. Ons verlamde Blutsje Ballerina is één van onze zonnetjes tijdens donkere dagen. Zij is het gezicht van onvoorwaardelijke liefde!
Donderdag 17 maart 2017:
Speciaal voor alle lieve mensen die er na de brand voor ons en de Blutsjes waren!
Speciaal voor alle lieve mensen die er na de brand voor ons en de Blutsjes waren!
|
Woensdag 16 maart 2016:
Thor probeert je te hypnotiseren - in slowmotion weliswaar! |
|
Zondag 13 maart 2016:
Willen jullie samen met Timpie-poes en zijn Blutsvriendjes allemaal mee zoeken naar een nieuwe (al dan niet tijdelijke) locatie voor De Katten-Brigade? Aangezien er wat verwarring ontstaan is over het zoekgebied heeft Tim een cirkeltje geplaatst in het gebied dat ideaal zou zijn voor de nieuwe locatie. Wij willen aan iedereen vragen die in dit gebied (ruime regio zo'n 75 km rond 1840 Londerzeel) woont of werkt om mee uit te kijken naar boerderijen of vrijstaande woningen die particulier (dus liefst niet via Immo) te huur staan of via huurkoop te koop staan. Heb je zo'n pand gezien, neem er dan liefst een fotootje van en stuur dit samen met de nodige info door naar [email protected] of neem meteen contact op met Diny of Sab via pb of 0496/85.57.59. Wij hebben de regio erg ruim genomen over de provincies Antwerpen, Vlaams-Brabant, Waals-Brabant en Oost-Vlaanderen maar zie je toch ergens een fantastische locatie die niet gelegen is in dit gebied neem dan zeker ook contact op! Wij zijn immers niet plaatsgebonden en onze Blutsjes en wijzelf kunnen ons mits een goede planning overal wel settelen in België. Wij hopen om zo snel mogelijk een boerderij of vrijstaande woning te vinden zodat onze Blutskatjes terug in die huiselijke en familiale sfeer terechtkomen die zij nu zo hard moeten missen. Ook al houden ze zich super kranig, wij zouden hen graag terug allemaal zo snel mogelijk herenigd zien. Dus heb je ergens weet van een boerderijtje die te huur staat of een grote vrijstaande woning met eventuele stallingen en veel plaats waar we ons werk kunnen verder zetten, laat ons zo snel mogelijk iets weten en wie weet komen de Blutsjes wel in jouw dorp wonen!
P.S.: met een boerderij bedoelen wij geen moderne gerenoveerde hoeve maar nog een echte boerderij waar dieren welkom zijn!
Willen jullie samen met Timpie-poes en zijn Blutsvriendjes allemaal mee zoeken naar een nieuwe (al dan niet tijdelijke) locatie voor De Katten-Brigade? Aangezien er wat verwarring ontstaan is over het zoekgebied heeft Tim een cirkeltje geplaatst in het gebied dat ideaal zou zijn voor de nieuwe locatie. Wij willen aan iedereen vragen die in dit gebied (ruime regio zo'n 75 km rond 1840 Londerzeel) woont of werkt om mee uit te kijken naar boerderijen of vrijstaande woningen die particulier (dus liefst niet via Immo) te huur staan of via huurkoop te koop staan. Heb je zo'n pand gezien, neem er dan liefst een fotootje van en stuur dit samen met de nodige info door naar [email protected] of neem meteen contact op met Diny of Sab via pb of 0496/85.57.59. Wij hebben de regio erg ruim genomen over de provincies Antwerpen, Vlaams-Brabant, Waals-Brabant en Oost-Vlaanderen maar zie je toch ergens een fantastische locatie die niet gelegen is in dit gebied neem dan zeker ook contact op! Wij zijn immers niet plaatsgebonden en onze Blutsjes en wijzelf kunnen ons mits een goede planning overal wel settelen in België. Wij hopen om zo snel mogelijk een boerderij of vrijstaande woning te vinden zodat onze Blutskatjes terug in die huiselijke en familiale sfeer terechtkomen die zij nu zo hard moeten missen. Ook al houden ze zich super kranig, wij zouden hen graag terug allemaal zo snel mogelijk herenigd zien. Dus heb je ergens weet van een boerderijtje die te huur staat of een grote vrijstaande woning met eventuele stallingen en veel plaats waar we ons werk kunnen verder zetten, laat ons zo snel mogelijk iets weten en wie weet komen de Blutsjes wel in jouw dorp wonen!
P.S.: met een boerderij bedoelen wij geen moderne gerenoveerde hoeve maar nog een echte boerderij waar dieren welkom zijn!
Vrijdag 11 maart 2016:
Wat waren het spannende dagen, want we kregen bericht dat de bestelde bedrukte linnen tassen onze kant opgestuurd werden. Toen het pakketje vandaag arriveerde, opende ik de grote envelop met ingehouden adem, maar wat zijn ze prachtig geworden! De prints zijn heel mooi van kwaliteit en ik ben er zeker van dat er na het weekend een heleboel blije mensen met een Noro-, Tim-, of TokiTas gaan rondlopen! We zijn er meteen ingevlogen en de eerste bestellingen -waarvan de betaling al binnen kwam- werden verzendklaar gemaakt. Mochten er nog mensen overstag gaan na het zien van deze tas, ze kunnen nog steeds besteld worden via: [email protected]. Voor de mensen die reeds besteld en betaald hebben: hou zeker de brievenbus in de loop van volgende week in de gaten, want de tassen komen jullie kant uit. Dikke kus van Noro, Tim en Toki, want wat zijn ze trots dat ze binnenkort met hun kopje over je schouder mogen hangen en overal mee naartoe mogen gaan!
Wat waren het spannende dagen, want we kregen bericht dat de bestelde bedrukte linnen tassen onze kant opgestuurd werden. Toen het pakketje vandaag arriveerde, opende ik de grote envelop met ingehouden adem, maar wat zijn ze prachtig geworden! De prints zijn heel mooi van kwaliteit en ik ben er zeker van dat er na het weekend een heleboel blije mensen met een Noro-, Tim-, of TokiTas gaan rondlopen! We zijn er meteen ingevlogen en de eerste bestellingen -waarvan de betaling al binnen kwam- werden verzendklaar gemaakt. Mochten er nog mensen overstag gaan na het zien van deze tas, ze kunnen nog steeds besteld worden via: [email protected]. Voor de mensen die reeds besteld en betaald hebben: hou zeker de brievenbus in de loop van volgende week in de gaten, want de tassen komen jullie kant uit. Dikke kus van Noro, Tim en Toki, want wat zijn ze trots dat ze binnenkort met hun kopje over je schouder mogen hangen en overal mee naartoe mogen gaan!
Ons verlamde Blutsje Bubbels ligt er wel heel relaxt bij! Ik zou zo naast hem willen gaan liggen, maar helaas pindakaas, er staat een heleboel werk op de planning. Bovendien zitten we met z'n allen tegen een griepje aan te hikken, ofwel weegt de vermoeidheid gewoon door, dat kan ook. Want de nachten zijn nog steeds gebroken... Ik ben een aantal uurtjes bij de dieren te vinden, terwijl Sab haar pad verder zet en enkele adresjes aandoet waar spulletjes op ons te wachten staan. Ook moet ze nog even langs het huis passeren om daar het één en het ander voor de opkuisfirma klaar te zetten. Freya is nog steeds erg druk om alle bestellingen van de linnen tasjes te verwerken en deze gaan binnenkort allemaal de bus op. Eén van onze oude Blutsjes is op dit moment erg ziek, dus daar ben ik extra druk mee. Medicatie en dwangvoer uitdelen, ettelijke keren per dag. De stress die de brand met zich meegebracht heeft, heeft haar weerstand serieus verlaagd waardoor ze nu met een verkoudheid kampt. Gelukkig is haar snotneusje weer een beetje onder controle, alleen moet ze nu echt wel zelf terug aan het eten gaan. Want ondanks dat ik haar dwangvoer, is zelf eten nog steeds het beste om meer energie binnen te krijgen om die vervelende verkoudheid klein te krijgen. Onze oude taart is gelukkig een taaie tante, dus we zetten samen onze beste beentjes en pootjes voor!
Donderdag 10 maart 2016:
Vanmorgen klokslag 7u werd Sab aan ons afgebrand Blutsjestehuis verwacht, want de opkuisfirma die via onze verzekering aangesteld is, kwam de eerste keer puin ruimen. Ik kon niet mee omdat de verzorging van de katjes steeds door- en voorgaat en dat vond ik eerlijk gezegd niet erg! Want ik krijg nog steeds dat vreselijke misselijke gevoel op weg naar het huis, dus ik was blij dat Sab die taak op zich nam en dat ik gewoon kon doen wat ik het liefste doe: namelijk de Blutsjes hun verblijf schoonmaken en verzorgen. De mannen gingen vlot aan het werk en tegen het einde van de dag waren de keuken, badkamer en veranda al volledig leeggeruimd. Echt ontzettend lieve mensen waarvan we blij zijn dat zij aan de slag zijn in ons tehuis, want de assistant project manager van de opkuisfirma gaf ons een geweldig compliment! Door haar ervaring met brand- en waterschade (door het blussen van de brand vliegen er wel een aantal dingen in het rond, want er zit ontzettend veel kracht achter zo'n waterslang) kan zij natuurlijk door het puin en roet zien die een brand met zich meebrengt en ze zei dat we werkelijk een ontzettend net en proper Blutsjestehuis zijn. Ze kon het haast niet geloven dat er zovele katjes bij ons woonden, want ze zei dat ons tehuis één van de netste woningen is die ze al betreden heeft met zovele dieren. Een groter compliment kan je ons niet geven! Stiekem ben ik wel blij dat er eindelijk wat schot in de zaak zit en dat er -hopelijk- weldra weer opgebouwd kan worden. En we hopen dat alle mensen die hulp aangeboden hebben, ons hierbij nog steeds willen helpen want alleen kunnen we dat niet. Het lijkt alsof we op dit moment 3 fulltime jobs combineren en diegene die het hardste door weegt, is de job waarbij we het verlies om onze overleden Blutsjes een plek moeten geven. Elke dag is er eentje met vallen en opstaan, maar 't belangrijkste is dat we door de dag raken en elke dag wordt er wel een obstakel getackeld of aangepakt. Er is maar één weg voor ons en dat is diegene die naar onze (ver)nieuw(d)e Blutsjestehuis leidt...
Vanmorgen klokslag 7u werd Sab aan ons afgebrand Blutsjestehuis verwacht, want de opkuisfirma die via onze verzekering aangesteld is, kwam de eerste keer puin ruimen. Ik kon niet mee omdat de verzorging van de katjes steeds door- en voorgaat en dat vond ik eerlijk gezegd niet erg! Want ik krijg nog steeds dat vreselijke misselijke gevoel op weg naar het huis, dus ik was blij dat Sab die taak op zich nam en dat ik gewoon kon doen wat ik het liefste doe: namelijk de Blutsjes hun verblijf schoonmaken en verzorgen. De mannen gingen vlot aan het werk en tegen het einde van de dag waren de keuken, badkamer en veranda al volledig leeggeruimd. Echt ontzettend lieve mensen waarvan we blij zijn dat zij aan de slag zijn in ons tehuis, want de assistant project manager van de opkuisfirma gaf ons een geweldig compliment! Door haar ervaring met brand- en waterschade (door het blussen van de brand vliegen er wel een aantal dingen in het rond, want er zit ontzettend veel kracht achter zo'n waterslang) kan zij natuurlijk door het puin en roet zien die een brand met zich meebrengt en ze zei dat we werkelijk een ontzettend net en proper Blutsjestehuis zijn. Ze kon het haast niet geloven dat er zovele katjes bij ons woonden, want ze zei dat ons tehuis één van de netste woningen is die ze al betreden heeft met zovele dieren. Een groter compliment kan je ons niet geven! Stiekem ben ik wel blij dat er eindelijk wat schot in de zaak zit en dat er -hopelijk- weldra weer opgebouwd kan worden. En we hopen dat alle mensen die hulp aangeboden hebben, ons hierbij nog steeds willen helpen want alleen kunnen we dat niet. Het lijkt alsof we op dit moment 3 fulltime jobs combineren en diegene die het hardste door weegt, is de job waarbij we het verlies om onze overleden Blutsjes een plek moeten geven. Elke dag is er eentje met vallen en opstaan, maar 't belangrijkste is dat we door de dag raken en elke dag wordt er wel een obstakel getackeld of aangepakt. Er is maar één weg voor ons en dat is diegene die naar onze (ver)nieuw(d)e Blutsjestehuis leidt...
Woensdag 09 maart 2016:
Wendy contacteerde Q-music een paar daagjes na de brand die onze Blutsjestehuis verwoestte, om een oproepje te lanceren waarin ze hulp vroeg. Geheel onverwachts ging de radiozender hier ook op in en zij regelden zowaar 8 paletten voer bij Whiskas voor onze Blutsjes. Op dat moment zaten we nog een beetje in een waas, waardoor we niet alles mee hebben gekregen. Maar de bewuste ochtend waarin Q dit goede nieuws verkondigde zaten we wel voor de buis gekluisterd en ik moet toegeven dat het toch best een hele grote verrassing was voor ons. Vandaag werden de paletten geleverd en jeetje, wat een hoeveelheid! Het gaat zowel om droog-, als verschillende soorten natvoer en een heleboel snoepjes voor onze lekkerbekken. Ondanks dat we beurs zijn door het vele sjouwen van al dat voer en het stockeren in onze opslagruimte, zijn we ontzettend blij dat Whiskas deze mooie geste gedaan heeft en dit allemaal dankzij de lieve mensen van Q-music die hiervoor gezorgd hebben. Hier kunnen we weer even mee vooruit en we zijn iedereen ontzettend dankbaar die hieraan bijgedragen hebben! En kijk eens, zelfs onze Jake keek zijn ogen uit toen hij te horen kreeg dat er in de stockageruimte zoveel voer op hem te wachten staat.
Wendy contacteerde Q-music een paar daagjes na de brand die onze Blutsjestehuis verwoestte, om een oproepje te lanceren waarin ze hulp vroeg. Geheel onverwachts ging de radiozender hier ook op in en zij regelden zowaar 8 paletten voer bij Whiskas voor onze Blutsjes. Op dat moment zaten we nog een beetje in een waas, waardoor we niet alles mee hebben gekregen. Maar de bewuste ochtend waarin Q dit goede nieuws verkondigde zaten we wel voor de buis gekluisterd en ik moet toegeven dat het toch best een hele grote verrassing was voor ons. Vandaag werden de paletten geleverd en jeetje, wat een hoeveelheid! Het gaat zowel om droog-, als verschillende soorten natvoer en een heleboel snoepjes voor onze lekkerbekken. Ondanks dat we beurs zijn door het vele sjouwen van al dat voer en het stockeren in onze opslagruimte, zijn we ontzettend blij dat Whiskas deze mooie geste gedaan heeft en dit allemaal dankzij de lieve mensen van Q-music die hiervoor gezorgd hebben. Hier kunnen we weer even mee vooruit en we zijn iedereen ontzettend dankbaar die hieraan bijgedragen hebben! En kijk eens, zelfs onze Jake keek zijn ogen uit toen hij te horen kreeg dat er in de stockageruimte zoveel voer op hem te wachten staat.
Dinsdag 08 maart 2016:
Gisteren zat er een cadeautje in de brievenbus waar ik heel stil en emotioneel van werd... Een prachtig fotoboek ontworpen door Liesbeth, met fotootjes van onze sterretjes die de brand niet overleefd hebben. Het heeft even geduurd vooraleer ik het boekje kon doorbladeren, want het verdriet om onze overleden dieren is nog steeds groot, heel groot, té groot... Terwijl ik in het boekje keek, liepen de tranen naar beneden en wat is het een gemis om zoveel prachtige dieren niet meer te knuffelen, te aaien of gewoon mijn neus tussen hun vacht te duwen,... Ergens hoop ik nog steeds dat het allemaal gewoon een nachtmerrie is, een test om te kijken hoe sterk we zijn, hoeveel onze dieren en ons Blutsjestehuis voor ons betekenen en dat onze 15 dieren gewoon ergens op een veilig plekje zitten te wachten tot we die test doorlopen hebben en met glans geslaagd zijn. Ik weet ook dat dit maar ijdele hoop is en daar zijn de 2 urnes tastbare feiten van. Toch ben ik Liesbeth ontzettend dankbaar dat ze ons verrast heeft met zo'n onbeschrijfbaar waardevol cadeau. Als we ooit weer op ons plekje zitten, dan krijgt dit boekje een heel mooi plekje. Ik vind het echt ontzettend lief dat er mensen zijn die zoiets tastbaars uit hun mouw weten te schudden en ons hiermee verrassen. Dankjewel Liesbeth voor dit prachtige geschenk! Draakje is trots om zo'n lieve suikertante als jij te hebben! En we zijn zoveel mensen een 'dankjewel' verschuldigd, want elke donatie die we ontvangen wordt met zoveel liefde in ontvangst genomen. Jullie zijn nog steeds onze ruggengraat en met jullie achter ons, moet het ons wel lukken om ooit weer een nieuw Blutsjestehuis uit de grond te stampen, ergens in de toekomst. Het moet gewoon! Dankbaar ook dat mijn zus en vader achter de schermen meewerken, want zij plannen zelfs een tour in om deze week en komende week vele gedoneerde spulletjes op te halen. We hebben momenteel een stockageruimte waarin we alle gedoneerde spulletjes willen stockeren tot we een stekje gevonden hebben waar we met z'n allen naartoe kunnen verhuizen. Vanaf die centrale stockageplaats is het makkelijker om alles in één keer naar onze tijdelijke stek te verhuizen zodat we alles snel bij de hand hebben. Mochten er nog mensen zijn die spulletjes hebben staan en ons nog niet eerder persoonlijk gecontacteerd hebben, geef maar een gil via pb of mail. Voor de mensen die ons al gecontacteerd hebben: we proberen alle mails en pb's zo snel mogelijk bij te werken en dan komen we jullie zo snel mogelijk verlossen van al dat spul. Nogmaals dank voor alles, voor alle steun en lieve woorden!
Gisteren zat er een cadeautje in de brievenbus waar ik heel stil en emotioneel van werd... Een prachtig fotoboek ontworpen door Liesbeth, met fotootjes van onze sterretjes die de brand niet overleefd hebben. Het heeft even geduurd vooraleer ik het boekje kon doorbladeren, want het verdriet om onze overleden dieren is nog steeds groot, heel groot, té groot... Terwijl ik in het boekje keek, liepen de tranen naar beneden en wat is het een gemis om zoveel prachtige dieren niet meer te knuffelen, te aaien of gewoon mijn neus tussen hun vacht te duwen,... Ergens hoop ik nog steeds dat het allemaal gewoon een nachtmerrie is, een test om te kijken hoe sterk we zijn, hoeveel onze dieren en ons Blutsjestehuis voor ons betekenen en dat onze 15 dieren gewoon ergens op een veilig plekje zitten te wachten tot we die test doorlopen hebben en met glans geslaagd zijn. Ik weet ook dat dit maar ijdele hoop is en daar zijn de 2 urnes tastbare feiten van. Toch ben ik Liesbeth ontzettend dankbaar dat ze ons verrast heeft met zo'n onbeschrijfbaar waardevol cadeau. Als we ooit weer op ons plekje zitten, dan krijgt dit boekje een heel mooi plekje. Ik vind het echt ontzettend lief dat er mensen zijn die zoiets tastbaars uit hun mouw weten te schudden en ons hiermee verrassen. Dankjewel Liesbeth voor dit prachtige geschenk! Draakje is trots om zo'n lieve suikertante als jij te hebben! En we zijn zoveel mensen een 'dankjewel' verschuldigd, want elke donatie die we ontvangen wordt met zoveel liefde in ontvangst genomen. Jullie zijn nog steeds onze ruggengraat en met jullie achter ons, moet het ons wel lukken om ooit weer een nieuw Blutsjestehuis uit de grond te stampen, ergens in de toekomst. Het moet gewoon! Dankbaar ook dat mijn zus en vader achter de schermen meewerken, want zij plannen zelfs een tour in om deze week en komende week vele gedoneerde spulletjes op te halen. We hebben momenteel een stockageruimte waarin we alle gedoneerde spulletjes willen stockeren tot we een stekje gevonden hebben waar we met z'n allen naartoe kunnen verhuizen. Vanaf die centrale stockageplaats is het makkelijker om alles in één keer naar onze tijdelijke stek te verhuizen zodat we alles snel bij de hand hebben. Mochten er nog mensen zijn die spulletjes hebben staan en ons nog niet eerder persoonlijk gecontacteerd hebben, geef maar een gil via pb of mail. Voor de mensen die ons al gecontacteerd hebben: we proberen alle mails en pb's zo snel mogelijk bij te werken en dan komen we jullie zo snel mogelijk verlossen van al dat spul. Nogmaals dank voor alles, voor alle steun en lieve woorden!
|
Zoals ik eerder al vertelde, hadden enkele van onze verlamde Blutsjes een blaasontsteking te pakken. Verlamde katjes zijn daar sowieso al vatbaarder voor, want ondanks dat ik hun blaas 3x per dag handmatig leegdruk, blijft er toch kans dat er een restje urine in de blaas achterblijft doordat deze uiteraard ook verlamd is. Dat restje urine zorgt regelmatig voor een bacteriële blaasinfectie, al is de ene kat daar vatbaarder voor dan de andere. Gelukkig ging het de laatste tijd goed met onze verlamde Blutsjes, maar ik wist dat er een aantal tegen een blaasontsteking zaten aan te hikken. De dag van de brand heb ik amper de tijd gehad om blazen te legen en de volgende dagen werd al duidelijk dat Noro, Célestine, Tokito, Thor en Tasha er eentje te pakken hadden. Alle verzorgproducten en medicatie was ik door de brand kwijt, maar gelukkig arriveerde het ene doosje met hulpmiddelen na het andere waardoor ik gelijk met medicatie kon starten. Trots kan ik zeggen dat alle blaas-perikelen momenteel achter de rug zijn en Noro kreeg gisteravond zijn laatste spuitje Metacam. Hij weet nog niet dat zijn kuur gisteravond afliep en wat gaat hij het vreselijk vinden om vanavond geen spuitje voorgeschoteld te krijgen met dat volgens-hem-heerlijke-goedje. Zie hem nu eens gretig likken en het spuitje in alle richtingen volgen, grappig worstje! Stiekem ben ik wel blij dat deze zorgen achter de rug zijn, want er komt momenteel zoveel op ons af. Een beetje te overweldigend soms... Ook fan van deze gekke worst? Vergeet dan geen linnen draagtas te bestellen met deze heerlijke prins als print want Freya zit nog steeds te stuiteren bij elk mailtje dat binnen sijpelt en handelt alle bestellingen met heel veel liefde af: [email protected].
|
|
Maandag 07 maart 2016:
Op speciaal verzoek zijn er ook Tokito-tassen beschikbaar! Ons verlamde Blutsje werd prachtig op de foto gezet door Freya en ik moet toegeven dat deze print tot één van mijn favorieten hoort. Deze linnen tas kan besteld worden door een mailtje te sturen naar: [email protected] en mijn zus stuurt je met veel liefde een antwoordje met alle nodige info terug. Verzenden naar Nederland is mogelijk! Ook deze tas kost 15 euro, verzendkosten inbegrepen. Dankjewel namens onze Blutsjes en ons!
Op speciaal verzoek zijn er ook Tokito-tassen beschikbaar! Ons verlamde Blutsje werd prachtig op de foto gezet door Freya en ik moet toegeven dat deze print tot één van mijn favorieten hoort. Deze linnen tas kan besteld worden door een mailtje te sturen naar: [email protected] en mijn zus stuurt je met veel liefde een antwoordje met alle nodige info terug. Verzenden naar Nederland is mogelijk! Ook deze tas kost 15 euro, verzendkosten inbegrepen. Dankjewel namens onze Blutsjes en ons!
Zondag 06 maart 2016:
Dit weekend werden wij uitgenodigd door Kristof van Felis Belgica om tijdens hun internationale kattenshow te Tienen met een standje te staan naar aanleiding van onze brand. We kregen een tafeltje toegewezen net naast de kassa en zo werden de bezoekers al tijdens hun eerste minuten op de kattenshow aan onze stand voorgesteld. Het was werkelijk verbazend te horen hoeveel mensen ons kenden en iedereen had wel ergens iets gehoord of gelezen over onze tragedie. Er werden dan ookspontaan centjes gedoneerd en er waren zelfs enorm veel mensen die hun gewonnen tombolaprijzen aan onze Blutskatjes kwamen schenken. Ook vele standhouders en deelnemers schonken kwaliteitsvoer, kattenbakvulling, melk en speeltjes aan onze Blutsjes. Anouk van 'Handmade by Anouk' schonk naast voeding en vochtige doekjes ook geweldig stinkende zakjes waar onze Blutsjes uren speelplezier van zullen hebben! Jeannine had zelfs speciaal cakejes en bodding gebakken die ze dan ter plaatse verkocht en waarvan de opbrengst volledig ten goede kwam aan ons. Zelfs een percentage van de georganiseerde tombola komt nog onze kant uit. Onze Blutskatjes waren misschien zelfs 'Best in show' in Tienen haha! Zaterdag heb ik (Sab) zelf voor mijn rekening genomen en zondag konden we rekenen op Freya en Bert om het standje te bemannen. En wat werden we daar verwend door de organisatie! Kristof die zelf alles in goede banen moest leiden kwam geregeld eens langs om te horen of er nog iets nodig was. We kregen een heerlijke lunch aangeboden en drankjes waren er ook meer dan voldoende. Het was voor mij een beetje een welkome afleiding ook al gingen bijna alle verhalen natuurlijk over onze brand, maar het was werkelijk hartverwarmend om zoveel steun te krijgen van bezoekers, exposanten en organisatie. Kristof, een dikke dankjewel voor jouw uitnodiging en behulpzaamheid. De mensen aan de kassa die regelmatig spontaan over ons begonnen te vertellen en mensen aanspoorden om iets te doneren. Joeri die ook telkens via de microfoon opriep om onze Blutsjes te steunen en iedereen die ter plaatse iets doneerden of hun steun betuigden een dikke grote dankjewel! We kunnen zelfs al verklappen dat wij ook in de toekomst nog aanwezig zullen zijn op de shows van Felis Belgica.
Dit weekend werden wij uitgenodigd door Kristof van Felis Belgica om tijdens hun internationale kattenshow te Tienen met een standje te staan naar aanleiding van onze brand. We kregen een tafeltje toegewezen net naast de kassa en zo werden de bezoekers al tijdens hun eerste minuten op de kattenshow aan onze stand voorgesteld. Het was werkelijk verbazend te horen hoeveel mensen ons kenden en iedereen had wel ergens iets gehoord of gelezen over onze tragedie. Er werden dan ookspontaan centjes gedoneerd en er waren zelfs enorm veel mensen die hun gewonnen tombolaprijzen aan onze Blutskatjes kwamen schenken. Ook vele standhouders en deelnemers schonken kwaliteitsvoer, kattenbakvulling, melk en speeltjes aan onze Blutsjes. Anouk van 'Handmade by Anouk' schonk naast voeding en vochtige doekjes ook geweldig stinkende zakjes waar onze Blutsjes uren speelplezier van zullen hebben! Jeannine had zelfs speciaal cakejes en bodding gebakken die ze dan ter plaatse verkocht en waarvan de opbrengst volledig ten goede kwam aan ons. Zelfs een percentage van de georganiseerde tombola komt nog onze kant uit. Onze Blutskatjes waren misschien zelfs 'Best in show' in Tienen haha! Zaterdag heb ik (Sab) zelf voor mijn rekening genomen en zondag konden we rekenen op Freya en Bert om het standje te bemannen. En wat werden we daar verwend door de organisatie! Kristof die zelf alles in goede banen moest leiden kwam geregeld eens langs om te horen of er nog iets nodig was. We kregen een heerlijke lunch aangeboden en drankjes waren er ook meer dan voldoende. Het was voor mij een beetje een welkome afleiding ook al gingen bijna alle verhalen natuurlijk over onze brand, maar het was werkelijk hartverwarmend om zoveel steun te krijgen van bezoekers, exposanten en organisatie. Kristof, een dikke dankjewel voor jouw uitnodiging en behulpzaamheid. De mensen aan de kassa die regelmatig spontaan over ons begonnen te vertellen en mensen aanspoorden om iets te doneren. Joeri die ook telkens via de microfoon opriep om onze Blutsjes te steunen en iedereen die ter plaatse iets doneerden of hun steun betuigden een dikke grote dankjewel! We kunnen zelfs al verklappen dat wij ook in de toekomst nog aanwezig zullen zijn op de shows van Felis Belgica.
Zaterdag 05 maart 2016:
De enthousiaste reacties op Freya's foto's stromen binnen en het doet onze hartjes sneller slaan. Daarom kwam zij op het ludieke idee om echte 'Blutsjestassen' te ontwerpen. Momenteel pronken onze verlamde Blutsjes Noro en Tim op de linnen tassen. Mijn zus handelt tevens alles in verband met de bestellingen af en deze kunnen geplaatst worden via: [email protected]. En als ik haar stuiter-stuiter rond zie springen, dan denk ik dat ze er helemaal klaar voor is om overstelpt te worden met bestellingen. Een tas kost 15 euro per stuk, verzendkosten inbegrepen. We hopen dat Noro en Tim binnenkort over ieders schouder hangen, want deze tassen staan symbool voor onze toekomst, ons nieuw Blutsjestehuis.
De enthousiaste reacties op Freya's foto's stromen binnen en het doet onze hartjes sneller slaan. Daarom kwam zij op het ludieke idee om echte 'Blutsjestassen' te ontwerpen. Momenteel pronken onze verlamde Blutsjes Noro en Tim op de linnen tassen. Mijn zus handelt tevens alles in verband met de bestellingen af en deze kunnen geplaatst worden via: [email protected]. En als ik haar stuiter-stuiter rond zie springen, dan denk ik dat ze er helemaal klaar voor is om overstelpt te worden met bestellingen. Een tas kost 15 euro per stuk, verzendkosten inbegrepen. We hopen dat Noro en Tim binnenkort over ieders schouder hangen, want deze tassen staan symbool voor onze toekomst, ons nieuw Blutsjestehuis.
Vrijdag 04 maart 2016:
Mijn zus heeft een aantal van onze Blutsjes prachtig vastgelegd en dit is haar favoriete foto. Ons verlamde Blutsje Tim die dromend de wereld toekijkt. Stiekem hoop ik binnenkort net zo'n dromerige blik in mijn ogen te hebben, als we zelf ook weten welk pad te bewandelen. Want momenteel staat de tijd nog steeds stil voor ons, maar toch ook niet... Een hele vreemde gewaarwording! Feit is dat we blijven knokken en dat zullen we blijven doen, tot onze Blutsjes en toekomstige bewoners weer een veilige haven hebben.
Mijn zus heeft een aantal van onze Blutsjes prachtig vastgelegd en dit is haar favoriete foto. Ons verlamde Blutsje Tim die dromend de wereld toekijkt. Stiekem hoop ik binnenkort net zo'n dromerige blik in mijn ogen te hebben, als we zelf ook weten welk pad te bewandelen. Want momenteel staat de tijd nog steeds stil voor ons, maar toch ook niet... Een hele vreemde gewaarwording! Feit is dat we blijven knokken en dat zullen we blijven doen, tot onze Blutsjes en toekomstige bewoners weer een veilige haven hebben.
Het zijn drukke tijden voor ons en vooral de twee laatste dagen hakken er een beetje in... Tijd achter de computer is beperkt waardoor mailtjes en pb'tjes nog even blijven liggen, maar ik probeer dit weekend nog een heleboel antwoordjes de deur uit de doen. Vandaag werden we ook in de Okay te Buggenhout verwacht, want daar hadden de lieve mensen die daar werken voor ons een verrassing. Zij hebbennamelijk centjes ingezameld voor de heropbouw van ons Blutsjestehuis, maar wat me het meeste charmeerde en naar de keel greep waren deze prachtige tekeningen die een medewerkster gemaakt heeft. Voor mij zijn deze prachtige tekeningen zoveel waard en we bewaren elk briefje, kaartje of wat-dan-ook dat onze kant uitkomt waarin mensen steun betuigen. Van zodra we ooit weer op onze pootjes staan, komen al deze aandenkens op een groot prikbord te hangen zodat we nooit of te nimmer de steun vergeten die ons na de brand tegemoet kwam. Ik kan het niet genoeg zeggen: dankjewel iedereen!
Donderdag 03 maart 2016:
Vannacht zat ik op een update te broeden en ik had beter gelijk de laptop (van mijn zus, want onze eigen computers kunnen we nog steeds niet gebruiken omdat ze door de veelvuldige rook schade kunnen opgelopen hebben en eerst in een speciale ruimte geplaatste moeten worden) bij de hand genomen. De uren voor de brand slaap ik een beetje, maar erna lig ik uren wakker... Te tobben, te herhalen, na te denken,... We moeten nog vaak naar het huis in verband met de verzekering, post op te halen en uit te kijken naar ons nog-steeds-vermiste Jefke. Mijn maag draait al om als ik weet dat we weer naar daar moeten en ook de rit naar huis is gevuld met misselijkheid. Er is geen spatje vreugde of liefde meer te beleven en ons huis dat ooit ons Blutsjetehuis was, is nu een afgebrand huis waar ik helemaal niet graag vertoef. Ik heb ontiegelijk veel mensen te bedanken die ons geholpen hebben en acties op poten gezet hebben. De meeste acties van de eerste anderhalve week zijn ons een beetje ontgaan omdat we toen echt in shock waren. Op dat moment geloofden we dat zelf niet, want we stonden immers nog recht en deden de verzorging van de Blutsjes die het wel gered hebben. Maar uiteindelijk waren we dat wel, want we zijn immers zelf aan de dood ontsnapt. Iets dat ook nog niet altijd doordringt... Soms hoop ik dat onze overleden dieren gewoon ook op een locatie vertoeven en wachten tot we weer een tijdelijke locatie gevonden hebben waar we met z'n allen samen kunnen zijn. Sab was dit weekend aan de telefoon en ik hoorde haar vertellen dat de Blutsjes die de meeste medische zorg nodig hebben bij ons verblijven. Toen sloeg de paniek toe, want ik bedacht me dat Sterre niet bij ons is. Waar is Sterre, hij heeft zijn pilletjes nodig...? Tot het weer tot me doordrong dat hij de brand niet overleefd heeft. Ik wil ook heel graag mijn zus en vader bedanken, al weet ik dat ze geen publiekelijke bedanking willen, toch doe ik het. Want het zijn zij die onze dieren vellig ondergebracht hebben terwijl wij op weg naar en in het ziekenhuis opgenomen werden. Mijn zus die eerst op de bank sliep en nu op een luchtmatrasje. Die haar living opengesteld heeft en waar de meeste zorgenkindjes nu vertoeven tot we zelf weer een tijdelijk plekje gevonden hebben. Mijn zus die holderdebolder verliefd is geworden op de Blutsjes en hen verwent met allerlei lekkers. Die ons de eerste week geholpen heeft met telefoontjes beantwoorden, want de telefoon stond letterlijk geen seconde stil. Mijn vader die de Blutsjes een aai over hun bol geeft en Jake liefkozend 'Snorremans' noemt. Mijn zus die onnoemelijk veel talent heeft en onze Blutsjes weet vast te leggen zoals geen ander dat kan. Die blikken en liefde weet vast te leggen op een foto, een herinnering voor altijd. Ik zal vast nog wel vaker dankjewel-updates plaatsen, gewoon omdat het recht uit mijn nog-steeds-gebroken hart komt. We zijn alle mensen die ons steunen ontzettend dankbaar en we hopen stiekem in de toekomst op jullie steun te kunnen blijven rekenen zodat we ooit weer een volwaardig Blutsjestehuis zijn met een toekomst. Een toekomst voor gehandicapte dieren, dieren met een beperking en aandoening, want zij zijn het waard!
Vannacht zat ik op een update te broeden en ik had beter gelijk de laptop (van mijn zus, want onze eigen computers kunnen we nog steeds niet gebruiken omdat ze door de veelvuldige rook schade kunnen opgelopen hebben en eerst in een speciale ruimte geplaatste moeten worden) bij de hand genomen. De uren voor de brand slaap ik een beetje, maar erna lig ik uren wakker... Te tobben, te herhalen, na te denken,... We moeten nog vaak naar het huis in verband met de verzekering, post op te halen en uit te kijken naar ons nog-steeds-vermiste Jefke. Mijn maag draait al om als ik weet dat we weer naar daar moeten en ook de rit naar huis is gevuld met misselijkheid. Er is geen spatje vreugde of liefde meer te beleven en ons huis dat ooit ons Blutsjetehuis was, is nu een afgebrand huis waar ik helemaal niet graag vertoef. Ik heb ontiegelijk veel mensen te bedanken die ons geholpen hebben en acties op poten gezet hebben. De meeste acties van de eerste anderhalve week zijn ons een beetje ontgaan omdat we toen echt in shock waren. Op dat moment geloofden we dat zelf niet, want we stonden immers nog recht en deden de verzorging van de Blutsjes die het wel gered hebben. Maar uiteindelijk waren we dat wel, want we zijn immers zelf aan de dood ontsnapt. Iets dat ook nog niet altijd doordringt... Soms hoop ik dat onze overleden dieren gewoon ook op een locatie vertoeven en wachten tot we weer een tijdelijke locatie gevonden hebben waar we met z'n allen samen kunnen zijn. Sab was dit weekend aan de telefoon en ik hoorde haar vertellen dat de Blutsjes die de meeste medische zorg nodig hebben bij ons verblijven. Toen sloeg de paniek toe, want ik bedacht me dat Sterre niet bij ons is. Waar is Sterre, hij heeft zijn pilletjes nodig...? Tot het weer tot me doordrong dat hij de brand niet overleefd heeft. Ik wil ook heel graag mijn zus en vader bedanken, al weet ik dat ze geen publiekelijke bedanking willen, toch doe ik het. Want het zijn zij die onze dieren vellig ondergebracht hebben terwijl wij op weg naar en in het ziekenhuis opgenomen werden. Mijn zus die eerst op de bank sliep en nu op een luchtmatrasje. Die haar living opengesteld heeft en waar de meeste zorgenkindjes nu vertoeven tot we zelf weer een tijdelijk plekje gevonden hebben. Mijn zus die holderdebolder verliefd is geworden op de Blutsjes en hen verwent met allerlei lekkers. Die ons de eerste week geholpen heeft met telefoontjes beantwoorden, want de telefoon stond letterlijk geen seconde stil. Mijn vader die de Blutsjes een aai over hun bol geeft en Jake liefkozend 'Snorremans' noemt. Mijn zus die onnoemelijk veel talent heeft en onze Blutsjes weet vast te leggen zoals geen ander dat kan. Die blikken en liefde weet vast te leggen op een foto, een herinnering voor altijd. Ik zal vast nog wel vaker dankjewel-updates plaatsen, gewoon omdat het recht uit mijn nog-steeds-gebroken hart komt. We zijn alle mensen die ons steunen ontzettend dankbaar en we hopen stiekem in de toekomst op jullie steun te kunnen blijven rekenen zodat we ooit weer een volwaardig Blutsjestehuis zijn met een toekomst. Een toekomst voor gehandicapte dieren, dieren met een beperking en aandoening, want zij zijn het waard!
Woensdag 02 maart 2016:
Ik ontdekte dat Tania weer haar schrijftalent bovengehaald heeft en een stukje over De Katten-Brigade schreef op Katzenworld:http://katzenworld.co.uk/2016/02/29/a-new-beginning/. We zijn haar ontzettend dankbaar dat ze - sinds haar knuffelbezoekje een aantal weken geleden - ook mensen uit het buitenland kennis wilt laten maken met onze Blutsjes en hetgeen we doen. Dankjewel Tania, voor alles - want dit betekent ontzettend veel voor ons!
Ik ontdekte dat Tania weer haar schrijftalent bovengehaald heeft en een stukje over De Katten-Brigade schreef op Katzenworld:http://katzenworld.co.uk/2016/02/29/a-new-beginning/. We zijn haar ontzettend dankbaar dat ze - sinds haar knuffelbezoekje een aantal weken geleden - ook mensen uit het buitenland kennis wilt laten maken met onze Blutsjes en hetgeen we doen. Dankjewel Tania, voor alles - want dit betekent ontzettend veel voor ons!
|
Trilkitten Bluebelle voelt zich weer helemaal in haar sas en met een verenstokje bij de hand - euh poot, is het altijd dolle pret! Maar dit heeft wel even geduurd vooraleer zij en zusje Hanna zich weer een beetje veilig voelden. Het was duidelijk dat alles omtrent de brand een serieuze indruk gemaakt had en in het begin hadden onze meisjes last van verlatingsangst. Hanna en Bluebelle zijn geen oppakkittens, al komen ze wel graag knuffelen en naast ons liggen, maar oppakken is niet echt aan hen besteed. De eerste week na de tragedie eisten ze om elke keer veilig in de armen genomen te worden en protesteerden ze als ze weer op de grond gezet werden. Bluebelle zette dan haar keel wijd open en wat was het vreselijk om haar zo in paniek te zien. Inmiddels heeft de paniek gelukkig plaats geruimd voor speelsheid en puberteit! Want ook al spreek ik nog steeds over trilkittens, eigenlijk moet ik nu trilpubers zeggen. Wat de meisjes willen is wet en ze hebben gelijk ook!
|
|
Dinsdag 01 maart 2016:
Ook Dag Allemaal besteedde aandacht aan de brand in ons tehuis en vandaag verscheen dit artikel. Dankjewel Melissa dat we vorige week ons hart mochten luchten!
Ook Dag Allemaal besteedde aandacht aan de brand in ons tehuis en vandaag verscheen dit artikel. Dankjewel Melissa dat we vorige week ons hart mochten luchten!
Ik ben er even helemaal stil van geworden en in mijn hart doe ik een vreugdedansje, want ik had nooit gedacht dat we bij de genomineerden zouden horen. Maar toch is het zo? Dankzij jullie, dankzij al die lieve mensen die ons genomineerd hebben. Nu volgt er nog een stemronde en we hopen dat jullie nog een keertje willen stemmen zodat we hopelijk de waardebon van 500 euro kunnen winnen voor een nieuw dierenverblijf. Stiekem hopen we daar toch wel een beetje op, want de brand heeft zoveel schade aangericht en we kunnen elke vorm van steun gebruiken om weer een volwaardig Blutsjestehuis te worden in de toekomst. Dankjewel, uit de grond van ons hart! Dank voor jullie stem, steun en liefde! Stemmen kan via deze link: tab.fo/stem_hier en dan De Kattenbrigade Opvang aanklikken.
Vandaag zijn we de konijntjes gaan verrassen met bloemkoolloof. Guus zijn ogen vielen er bijna uit en zelfs tijdens het nemen van de foto kon hij zichzelf niet bedwingen om al even aan de blaadjes te knabbelen. Bunny Lee lag lekker lui te wezen op de krabpaal onderaan. Ook Pamukje zijn we daarna nog even gaan kroelen en ook al weten we dat ze door Wendy goed verzorgd worden, toch is het altijd hartbrekend om afscheid te nemen. Hoe langer de tijd voorbij kruipt, hoe moeilijker het wordt dat ons dierengezinnetje niet compleet is. Stiekem wilde ik al even in de toekomst kunnen kijken zodat ik zou weten dat alles goed komt. Het deed deugd om onze bunnies en Pamukje te zien en aan die gedachte trekken we ons op. Nog even doorbijten...
Maandag 29 februari 2016:
Vroeger vond ik de tijd veel te snel gaan en leek het alsof een dief aan mijn uren knabbelde. Nooit leek ik uren genoeg te hebben, want er kruipt ontzettend veel werk in het runnen van een Blutsjestehuis. En nu ben ik op een punt gekomen dat ik mijn leven enkele maanden zou willen fastforwarden. Naar een moment zoals vroeger, al zal het nooit meer zoals vroeger zijn. Het gemis om onze overleden dieren is groot, té groot... Maar ik hunker wel naar het moment dat we weer een klein beetje een toekomst kunnen hebben en stiekem droom ik er alweer van om ooit weer nieuwe Blutsjes te verwelkomen. Momenteel zijn die dromen 's nachts nog nachtmerries en kruipen de uren 's nachts tergend langzaam voorbij. Uren wakker liggen en de brand weer beleven, zijn een stukje van ons leven geworden. En ik weet dat we hierdoor moeten, maar het is soms ook allemaal zo beangstigend. Samen met Andreas, ons verlamde Blutsje, mijmer ik over betere tijden... Hopelijk gaat ooit de zon weer een klein beetje schijnen, maar ik weet nu al dat ik anders in het leven sta. De brand heeft ons veranderd, hervormd en daar moeten we mee leren leven. Het is voor onze Blutsjes dat ik sterk blijf, maar soms zijn er momenten bij waarbij ik me allesbehalve sterk voel en even van de wereld wil verdwijnen. Samen met Andreas mijmer ik verder, verdrink ik in zijn grote sprekende ogen en gaan we verder. We moeten, voor hen, maar ook voor de toekomstige Blutsjes die ik ooit in de armen wil nemen. Het moet... ooit!
Vroeger vond ik de tijd veel te snel gaan en leek het alsof een dief aan mijn uren knabbelde. Nooit leek ik uren genoeg te hebben, want er kruipt ontzettend veel werk in het runnen van een Blutsjestehuis. En nu ben ik op een punt gekomen dat ik mijn leven enkele maanden zou willen fastforwarden. Naar een moment zoals vroeger, al zal het nooit meer zoals vroeger zijn. Het gemis om onze overleden dieren is groot, té groot... Maar ik hunker wel naar het moment dat we weer een klein beetje een toekomst kunnen hebben en stiekem droom ik er alweer van om ooit weer nieuwe Blutsjes te verwelkomen. Momenteel zijn die dromen 's nachts nog nachtmerries en kruipen de uren 's nachts tergend langzaam voorbij. Uren wakker liggen en de brand weer beleven, zijn een stukje van ons leven geworden. En ik weet dat we hierdoor moeten, maar het is soms ook allemaal zo beangstigend. Samen met Andreas, ons verlamde Blutsje, mijmer ik over betere tijden... Hopelijk gaat ooit de zon weer een klein beetje schijnen, maar ik weet nu al dat ik anders in het leven sta. De brand heeft ons veranderd, hervormd en daar moeten we mee leren leven. Het is voor onze Blutsjes dat ik sterk blijf, maar soms zijn er momenten bij waarbij ik me allesbehalve sterk voel en even van de wereld wil verdwijnen. Samen met Andreas mijmer ik verder, verdrink ik in zijn grote sprekende ogen en gaan we verder. We moeten, voor hen, maar ook voor de toekomstige Blutsjes die ik ooit in de armen wil nemen. Het moet... ooit!
|
|
Zaterdag 27 februari 2016:
Stiekem had ik het wel verwacht dat een aantal van onze verlamde Blutsjes een blaasontsteking te pakken zouden krijgen, waaronder ons kleine ventje: Thor. De dag van de brand heb ik hun blaas niet voldoende kunnen legen en dat laat nu zijn sporen na. Dankzij alle donaties die onze kant uitkwamen, waaronder een heleboel soorten medicatie (ook uit Nederland en zelfs Duitsland!), kon ik gelijk starten met een antibioticakuur want we hadden niets meer van bruikbare verzorgspullen. En ondertussen gaat het gelukkig beter met hen! De ballenbaan valt als vanouds in de smaak en de vele gedoneerde speeltjes zorgen voor afleiding. Vandaag kwam het zonnetje ook piepen en dat zorgt ervoor dat de meeste Blutsjes in de namiddag diep in een siësta verzonken zijn. En gelukkig maar, want slapen werkt voor hen therapeutisch! |
Vrijdag 26 februari 2016:
Dit artikeltje uit de Streekkrant deed vanmorgen onze adem stokken. De tekst is allesomvattend, maar de foto dateert van voor de brand. Toen ons leven nog normaal was, toen ons huis nog een écht Blutsjestehuis was en toen we duidelijk nog konden lachen. Toen ons huis nog bruiste van de energie en heerlijk speelse Blutsjes. De zoektocht naar een tijdelijk plekje verloopt moeizaam, al doen we hard ons best... Dankjewel lieve mensen van De Streekkrant en in het bijzonder Marleen, voor de steun en sympathie!
Dit artikeltje uit de Streekkrant deed vanmorgen onze adem stokken. De tekst is allesomvattend, maar de foto dateert van voor de brand. Toen ons leven nog normaal was, toen ons huis nog een écht Blutsjestehuis was en toen we duidelijk nog konden lachen. Toen ons huis nog bruiste van de energie en heerlijk speelse Blutsjes. De zoektocht naar een tijdelijk plekje verloopt moeizaam, al doen we hard ons best... Dankjewel lieve mensen van De Streekkrant en in het bijzonder Marleen, voor de steun en sympathie!
|
Donderdag 25 februari 2016:
Na de brand waren onze overlevende Blutsjes onze grootste zorg, maar ook onze overleden bewoners... Dinsdag heb ik gelijk het crematorium gebeld om onze sterretjes met de grootste zorg te laten cremeren. De geweldige mensen van de brandweer hadden hen in de kattenren buiten gelegd, maar ik wilde niet dat ze langer in het huis zouden blijven dat hun leven ontnomen had. Ik wilde graag dat ze een waardig afscheid zouden krijgen, dus werden ze diezelfde namiddag al opgehaald door Wim van het huisdierencrematorium te Boom. Op dat moment waren we zo in shock, dat we beslist hebben om hen allemaal samen te laten cremeren. Momenteel zijn mijn emoties hier rond een beetje een jojo en stel ik me de vraag: hadden we ze niet beter apart laten cremeren met elk een mooie urne? Maar ze zijn samen in de brand omgekomen en daarom horen ze ook een beetje bij elkaar? Het is gewoon vreselijk moeilijk nu om een urne te omarmen in plaats van die prachtige levenslustige dieren en is er enkel nog die herinnering aan hen. Ik wil ontzettend hard de mensen bedanken die aangeboden hebben om bij te dragen in de crematiekosten! Als we ooit weer gesetteld zijn, dan komt er een speciale muur voor onze overleden sterretjes zodat ze nooit of te nimmer vergeten worden. Dit drama kunnen we nooit meer uit onze geheugen of hart wissen... |
|
Woensdag 24 februari 2016:
Ons verlamde Blutsje Matei gooit iedereen die ons op welke manier dan ook steunt, helpt, doneert,... een vlinderkusje toe!
Ons verlamde Blutsje Matei gooit iedereen die ons op welke manier dan ook steunt, helpt, doneert,... een vlinderkusje toe!
Dinsdag 23 februari 2016:
Vandaag even tijd vrij gemaakt om ons Blutsje Pamuk en de konijntjes te gaan bezoeken. Zij logeren momenteel namelijk bij Wendy. Wat was het heerlijk om onze witte prinses weer even te kunnen aaien en kusjes te geven!
Vandaag even tijd vrij gemaakt om ons Blutsje Pamuk en de konijntjes te gaan bezoeken. Zij logeren momenteel namelijk bij Wendy. Wat was het heerlijk om onze witte prinses weer even te kunnen aaien en kusjes te geven!
Maandag 22 februari 2016:
Bijna een week geleden werd ons leven compleet overhoop gegooid. De Blutsjes hun vertrouwde omgeving kwijt en ons hart in duizend stukken gebroken doordat de verwoestende brand zovele levens geëist heeft... Prachtige dieren die nu niet meer zijn en waar we -tal van mooie herinneringen aan hebben. Herinneringen die pijn doen, want wat zouden we er alles aan doen om hen terug bij ons te hebben in ons -wat we ooit dachten- veilige tehuis. Vorige week leefden we een beetje in een waas en werden we gedragen door zovele mensen. Maar nu wordt pas duidelijk hoe hard ons leven door elkaar geschud is en hoeveel miserie zo'n brand met zich meebrengt. Het lijkt alsof we vast zitten, stil staan in de tijd en dat is ook zo. Er is nu even geen vooruit, maar zeker ook geen achteruit. Al zou ik graag een toverstokje bij de hand hebben om de tijd terug te draaien en de nacht van maandag op dinsdag onbestaande willen laten maken. Er ontbreekt nog één puzzelstukje en dat is ons Jefke die tijdens de brand ontsnapt is. Hij wordt gelukkig in de buurt gespot en ik hoop dat hij zich snel laat vangen door de talloze vangkooien die opgesteld staan, want hij moet dringend aan de medicatie. Dankbaar voor de mensen die door weer en wind gaan om flyers uit te delen en regelmatig de kooien checken. Op de foto: ons verlamde Blutsje Tasha die de gedoneerde spulletjes koestert en zich geborgen voelt in haar gedoneerde mandje. Nog steeds zijn we overweldigd door alle steun, lieve reacties en zoveel meer. Het zal nog even duren vooraleer alle berichtjes doorgespit zijn, want de verzorging van de Blutsjes gaat nog steeds door en zoveel andere zaken die momenteel op ons afgevuurd worden. Ook de zoektocht naar een huurboerderijtje gebeurt allemaal achter de schermen, want de Blutsjes hebben nood aan routine en een vertrouwde huiselijke omgeving waar ze dit drama toch een klein beetje een plekje kunnen geven. Wij zullen dat nooit kunnen, maar we moeten verder voor de diertjes die ons momenteel en in de toekomst nodig hebben. Al lijkt het soms alsof we verdrinken in die hevige brand en het gevoel ons overstelpt dat niets nog in orde komt. Maar dan is er weer ons vangnet dat zegt dat alles goedkomt en daar hopen we op. Dankjewel aan alle mensen die ons op welke manier dan ook helpen!
Bijna een week geleden werd ons leven compleet overhoop gegooid. De Blutsjes hun vertrouwde omgeving kwijt en ons hart in duizend stukken gebroken doordat de verwoestende brand zovele levens geëist heeft... Prachtige dieren die nu niet meer zijn en waar we -tal van mooie herinneringen aan hebben. Herinneringen die pijn doen, want wat zouden we er alles aan doen om hen terug bij ons te hebben in ons -wat we ooit dachten- veilige tehuis. Vorige week leefden we een beetje in een waas en werden we gedragen door zovele mensen. Maar nu wordt pas duidelijk hoe hard ons leven door elkaar geschud is en hoeveel miserie zo'n brand met zich meebrengt. Het lijkt alsof we vast zitten, stil staan in de tijd en dat is ook zo. Er is nu even geen vooruit, maar zeker ook geen achteruit. Al zou ik graag een toverstokje bij de hand hebben om de tijd terug te draaien en de nacht van maandag op dinsdag onbestaande willen laten maken. Er ontbreekt nog één puzzelstukje en dat is ons Jefke die tijdens de brand ontsnapt is. Hij wordt gelukkig in de buurt gespot en ik hoop dat hij zich snel laat vangen door de talloze vangkooien die opgesteld staan, want hij moet dringend aan de medicatie. Dankbaar voor de mensen die door weer en wind gaan om flyers uit te delen en regelmatig de kooien checken. Op de foto: ons verlamde Blutsje Tasha die de gedoneerde spulletjes koestert en zich geborgen voelt in haar gedoneerde mandje. Nog steeds zijn we overweldigd door alle steun, lieve reacties en zoveel meer. Het zal nog even duren vooraleer alle berichtjes doorgespit zijn, want de verzorging van de Blutsjes gaat nog steeds door en zoveel andere zaken die momenteel op ons afgevuurd worden. Ook de zoektocht naar een huurboerderijtje gebeurt allemaal achter de schermen, want de Blutsjes hebben nood aan routine en een vertrouwde huiselijke omgeving waar ze dit drama toch een klein beetje een plekje kunnen geven. Wij zullen dat nooit kunnen, maar we moeten verder voor de diertjes die ons momenteel en in de toekomst nodig hebben. Al lijkt het soms alsof we verdrinken in die hevige brand en het gevoel ons overstelpt dat niets nog in orde komt. Maar dan is er weer ons vangnet dat zegt dat alles goedkomt en daar hopen we op. Dankjewel aan alle mensen die ons op welke manier dan ook helpen!
Zaterdag 20 februari 2016:
Onze dagen zijn momenteel zo druk dat het ons door de dag loodst. Af en toe zijn er momenten bij waarbij het gemis van de dieren te groot wordt en 's nachts beleven we de brand opnieuw. Van het begin tot het einde beleef ik alles opnieuw, waar het ergste moment hetgene was waarbij we zagen welke Blutsjes er om het leven gekomen zijn. Ons leven zal nooit meer hetzelfde zijn, nooit meer zorgeloos en altijd bang voor vuur. Een rokende schouw, een kaarsje dat brandt,... elk van die visuele dingen brengen me weer naar dat moment en dan proef ik de brandgeur op mijn lippen. Alle spullen die door de brand verwoest zijn, zijn vervangbaar, maar onze prachtige Blutsjes die we verloren zijn niet... Het is gewoon één grote nachtmerrie allemaal en ik ben dankbaar voor de mensen die ons steunen, ons vangnet zijn. De Blutsjes doen het gelukkig iets beter, al is Draakje nog steeds erg getraumatiseerd. De medicatie doet zijn werk en ze lijken zich allemaal een beetje neer te leggen bij hetgeen gebeurd is en in de situatie waarin ze zich nu bevinden. Ze kunnen ook niet anders, samen moeten we hier doorheen. Het is voor de overlevende Blutsjes dat we ons best doen om zo snel mogelijk weer een veilige haven te creëren. En ondanks dat dit ongetwijfeld zoveel stress bij onze Blutsjes bezorgd heeft, ben ik zo ontzettend trots op hen. Ze zijn allemaal zo dapper! Vandaag is een klein beetje routine terug gekomen waar ik zo dankbaar voor ben! Kate bracht een behandeltafel langs die een beetje op mijn oude verzorgtafel lijkt. Ook de verlamde Blutsjes zijn blij dat ze weer die vertrouwde tafel onder hun kont geschoven krijgen tijdens het legen van hun blaas. Dankbaar voor alle broodnodige verzorgproducten die onze kant uitgekomen zijn om onze Blutsjes weer tiptop te verzorgen. Zoveel mensen die ons steunen, zowel financieel als met de broodnodige spulletjes. Ik hoop snel een stekje te vinden waar ze zich weer veilig voelen, waar we weer onze vertrouwde routine kunnen opbouwen en waar ze hopelijk een klein beetje het trauma van de brand achter zich kunnen laten...
Onze dagen zijn momenteel zo druk dat het ons door de dag loodst. Af en toe zijn er momenten bij waarbij het gemis van de dieren te groot wordt en 's nachts beleven we de brand opnieuw. Van het begin tot het einde beleef ik alles opnieuw, waar het ergste moment hetgene was waarbij we zagen welke Blutsjes er om het leven gekomen zijn. Ons leven zal nooit meer hetzelfde zijn, nooit meer zorgeloos en altijd bang voor vuur. Een rokende schouw, een kaarsje dat brandt,... elk van die visuele dingen brengen me weer naar dat moment en dan proef ik de brandgeur op mijn lippen. Alle spullen die door de brand verwoest zijn, zijn vervangbaar, maar onze prachtige Blutsjes die we verloren zijn niet... Het is gewoon één grote nachtmerrie allemaal en ik ben dankbaar voor de mensen die ons steunen, ons vangnet zijn. De Blutsjes doen het gelukkig iets beter, al is Draakje nog steeds erg getraumatiseerd. De medicatie doet zijn werk en ze lijken zich allemaal een beetje neer te leggen bij hetgeen gebeurd is en in de situatie waarin ze zich nu bevinden. Ze kunnen ook niet anders, samen moeten we hier doorheen. Het is voor de overlevende Blutsjes dat we ons best doen om zo snel mogelijk weer een veilige haven te creëren. En ondanks dat dit ongetwijfeld zoveel stress bij onze Blutsjes bezorgd heeft, ben ik zo ontzettend trots op hen. Ze zijn allemaal zo dapper! Vandaag is een klein beetje routine terug gekomen waar ik zo dankbaar voor ben! Kate bracht een behandeltafel langs die een beetje op mijn oude verzorgtafel lijkt. Ook de verlamde Blutsjes zijn blij dat ze weer die vertrouwde tafel onder hun kont geschoven krijgen tijdens het legen van hun blaas. Dankbaar voor alle broodnodige verzorgproducten die onze kant uitgekomen zijn om onze Blutsjes weer tiptop te verzorgen. Zoveel mensen die ons steunen, zowel financieel als met de broodnodige spulletjes. Ik hoop snel een stekje te vinden waar ze zich weer veilig voelen, waar we weer onze vertrouwde routine kunnen opbouwen en waar ze hopelijk een klein beetje het trauma van de brand achter zich kunnen laten...
Klik op de foto om het hele artikel van Katzenworld te lezen!
Donderdag 18 februari 2016:
Ik zit hier al een hele tijd doelloos naar het scherm te staren, terwijl schrijven me normaal gezien makkelijk afgaat. Zoveel zorgen, zoveel verdriet... Het beeld van de overleden dieren dat elke keer weer in mijn hoofd duikt en me gek maakt. Me elke keer weer laat instorten en mijn hart voelbaar in stukken breekt... Allerlei papierwerk dat geregeld moet worden voor de verzekering en andere nodige afspraken die met de brand te maken hebben. Het tehuis dat afgebrand is moet ook weer opgeruimd en in oorspronkelijke staat hersteld worden. En dan zijn er nog onze Blutsjes die ons nodig hebben en die veel verzorging nodig hebben. Maar zij zijn net diegene die ervoor zorgen dat we aan-het-overleven zijn, samen met alle mensen die spontaan uit allerlei hoeken en steun aanbieden. Een groot aantal van onze bewoners hebben een trauma opgelopen door al de stress en rookontwikkeling die de brand veroorzaakt heeft. Dat ze nu op een vreemde locatie zitten, vinden ze niet leuk. De verlamde katjes, Jake en de Ataxie-kittens voelen zich echter wel al redelijk op hun gemak omdat we hier ook altijd zijn. De andere katjes leven pas op als we even langsgaan. Zelfs de schuwe katten die we voordien bijna nooit konden aanraken of aaien, vragen nu zoveel liefde. Ik hoop dat ze mettertijd over dit trauma komen en dat ze weer als vanouds zich goed gaan voelen. Gisteren is ook onze dierenarts langsgeweest om onze Blutsjes te onderzoeken, want sommigen zijn erg ziek geworden. Van kuchen, tot niezen en snotteren. Ook Tokito die pas hersteld was van zijn operatie moeten we goed in de gaten houden. Want doordat hij door de gang geschuifeld heeft waar de brandweermannen al talloze keren gepasseerd waren en er glas op de grond lag door het stukslaan van het raam aan de voordeur, is er kans dat er terug ontsteking ontstaat. Richard heeft een heleboel katjes voorzien van een antibioticaspuit, ontstekingsremmer en Kamiel kreeg een spuitje om zijn nieren te beschermen. Want ook hij was niet lekker en als nierpatiënt moet hij extra in de gaten gehouden worden. Vandaag zien we witte neusjes eindelijk weer wat roze kleuren. Een tijdelijke plek is broodnodig! We zijn nog steeds dringend op zoek naar een huisje of boerderij dat we voor een 6-tal maanden (of misschien langer) mogen huren zodat we snel weer met alle bewoners samen zijn en het verzorgen van de diertjes makkelijker gaat. De gemeente kon ons geen noodwoning voorzien omdat deze volzet is en een studio die gedeeld moet worden met asielzoekers is wel beschikbaar, maar daar kunnen de dieren niet mee. Dus die optie valt ook af... Want de katjes kunnen ook niet lang meer blijven wonen op de tijdelijke plekjes waar ze nu zitten. Dat is prioriteit nu! Er zijn een heleboel mensen die ons rekeningnummer vragen, dus dat deel ik ook even mee in deze update:
Rekeningnummer: BE54 0004 2835 2097 op naam van De Katten-Brigade vzw
Paypal: [email protected]
We zijn ontzettend dankbaar voor alle hulp die aangeboden is! Er komen zoveel berichtjes, telefoontjes, smsjes en mailtjes binnen. We doen ons best om iedereen van een (kort) antwoordje te voorzien, maar het zal even duren voor alles beantwoord is. Maar ik wil graag via deze weg zeggen dat we overweldigd zijn door zoveel solidariteit en hulp. Mensen die we voordien niet kenden, bieden zomaar hulp aan. Zoveel collega-opvangen die ons helpen en van steun woordjes voorzien. Flyeracties die opgezet worden om Jefke weer met Stigge en ons te herenigen. Ik kan alleen maar zeggen: dankjewel iedereen! Hulp blijft nog steeds welkom. Voor het inzamelen of langsbrengen van spulletjes verwijs ik graag door naar de groep: https://www.facebook.com/groups/505353966304576/?fref=ts omdat deze mensen achter de schermen zoveel regelen en weten waar de stockage ruimtes zich bevinden en wat er precies allemaal al verzameld is. Dankjewel, uit het diepste van ons gebroken hart!
Ik zit hier al een hele tijd doelloos naar het scherm te staren, terwijl schrijven me normaal gezien makkelijk afgaat. Zoveel zorgen, zoveel verdriet... Het beeld van de overleden dieren dat elke keer weer in mijn hoofd duikt en me gek maakt. Me elke keer weer laat instorten en mijn hart voelbaar in stukken breekt... Allerlei papierwerk dat geregeld moet worden voor de verzekering en andere nodige afspraken die met de brand te maken hebben. Het tehuis dat afgebrand is moet ook weer opgeruimd en in oorspronkelijke staat hersteld worden. En dan zijn er nog onze Blutsjes die ons nodig hebben en die veel verzorging nodig hebben. Maar zij zijn net diegene die ervoor zorgen dat we aan-het-overleven zijn, samen met alle mensen die spontaan uit allerlei hoeken en steun aanbieden. Een groot aantal van onze bewoners hebben een trauma opgelopen door al de stress en rookontwikkeling die de brand veroorzaakt heeft. Dat ze nu op een vreemde locatie zitten, vinden ze niet leuk. De verlamde katjes, Jake en de Ataxie-kittens voelen zich echter wel al redelijk op hun gemak omdat we hier ook altijd zijn. De andere katjes leven pas op als we even langsgaan. Zelfs de schuwe katten die we voordien bijna nooit konden aanraken of aaien, vragen nu zoveel liefde. Ik hoop dat ze mettertijd over dit trauma komen en dat ze weer als vanouds zich goed gaan voelen. Gisteren is ook onze dierenarts langsgeweest om onze Blutsjes te onderzoeken, want sommigen zijn erg ziek geworden. Van kuchen, tot niezen en snotteren. Ook Tokito die pas hersteld was van zijn operatie moeten we goed in de gaten houden. Want doordat hij door de gang geschuifeld heeft waar de brandweermannen al talloze keren gepasseerd waren en er glas op de grond lag door het stukslaan van het raam aan de voordeur, is er kans dat er terug ontsteking ontstaat. Richard heeft een heleboel katjes voorzien van een antibioticaspuit, ontstekingsremmer en Kamiel kreeg een spuitje om zijn nieren te beschermen. Want ook hij was niet lekker en als nierpatiënt moet hij extra in de gaten gehouden worden. Vandaag zien we witte neusjes eindelijk weer wat roze kleuren. Een tijdelijke plek is broodnodig! We zijn nog steeds dringend op zoek naar een huisje of boerderij dat we voor een 6-tal maanden (of misschien langer) mogen huren zodat we snel weer met alle bewoners samen zijn en het verzorgen van de diertjes makkelijker gaat. De gemeente kon ons geen noodwoning voorzien omdat deze volzet is en een studio die gedeeld moet worden met asielzoekers is wel beschikbaar, maar daar kunnen de dieren niet mee. Dus die optie valt ook af... Want de katjes kunnen ook niet lang meer blijven wonen op de tijdelijke plekjes waar ze nu zitten. Dat is prioriteit nu! Er zijn een heleboel mensen die ons rekeningnummer vragen, dus dat deel ik ook even mee in deze update:
Rekeningnummer: BE54 0004 2835 2097 op naam van De Katten-Brigade vzw
Paypal: [email protected]
We zijn ontzettend dankbaar voor alle hulp die aangeboden is! Er komen zoveel berichtjes, telefoontjes, smsjes en mailtjes binnen. We doen ons best om iedereen van een (kort) antwoordje te voorzien, maar het zal even duren voor alles beantwoord is. Maar ik wil graag via deze weg zeggen dat we overweldigd zijn door zoveel solidariteit en hulp. Mensen die we voordien niet kenden, bieden zomaar hulp aan. Zoveel collega-opvangen die ons helpen en van steun woordjes voorzien. Flyeracties die opgezet worden om Jefke weer met Stigge en ons te herenigen. Ik kan alleen maar zeggen: dankjewel iedereen! Hulp blijft nog steeds welkom. Voor het inzamelen of langsbrengen van spulletjes verwijs ik graag door naar de groep: https://www.facebook.com/groups/505353966304576/?fref=ts omdat deze mensen achter de schermen zoveel regelen en weten waar de stockage ruimtes zich bevinden en wat er precies allemaal al verzameld is. Dankjewel, uit het diepste van ons gebroken hart!
Woensdag 17 februari 2016:
Dinsdag 16 februari 2016:
Lieve mensen,
ik weet niet waar te beginnen... Vandaag is onze grootste nachtmerrie waarheid geworden. Ons ooit zo veilige tehuis voor onze bewoners werd vannacht door een vurig en allesverwoestend monster vernietigd. Er brak brand bij ons uit en ons ooit zo veilige haven werd in een mum van tijd verwoest en nam een groot aantal slachtoffers in zijn verwoestende golf mee... Vannacht rond 2u30 was ik in een soort-half-slaapmodus toen ik een soort van brandgeur opmerkte, als een wonder werd ik klaarwakker en toen ik het licht wilde aandoen om te kijken wat die vreselijke geur was, werkte dat zelfs niet meer. In het diepste donker kon ik een soort van waas op onze zolderkamer waarnemen en ik wist gelijk dat er iets vreselijks aan de hand was. Ik opende het zolderdakraam in de hoop zo wat frisse lucht binnen te krijgen en toen wilde ik gelijk naar beneden stormen om zoveel mogelijk van onze bewoners te redden. Maar ik raakte niet eens een stap verder na het openen van de deur, want in de traphal hing een vreselijke geur en rookwalm waar we niet doorheen konden. Gelukkig hadden we een gsm bij de hand zodat Sab gelijk de brandweer kon opbellen, terwijl we met ons hoofd buiten het dakraam hingen. Daarna belde ik in allerijl mijn zus en Sab's broer op in de hoop dat zij konden helpen met de opvang van onze bewoners. Tot die tijd heb ik de hele buurt bij elkaar geschreeuwd in de hoop dat iemand ons zou horen. Maar het was oorverdovend stil buiten en na een tijdje begonnen de honden uit de buurt aan te slaan, terwijl onze honden net oorverdovend stil werden. Op datzelfde ogenblik zagen we steeds meer rookontwikkeling op de benedenverdieping en werden we bevangen door de stinkende geur zowel binnen als buiten. Als een wonder stond onze buurvrouw plots in de tuin te roepen om te vragen waar we ons precies bevonden. Ik denk dat ze ons door de dikke rookwalm niet goed kon zien, dus schreeuwden we het uit dat we boven op het dak zaten en of ze ervoor kon zorgen dat er zoveel mogelijk dieren gered werden. Ondertussen hoorden we ook de brandweermannen de voordeur in beuken, maar alles leek voor ons besef zo lang te duren, terwijl het in werkelijkheid vast maar een fractie van een seconde duurde. Dankzij onze buurvrouw en haar man werd de brandweer verwittigd waar wij ons precies bevonden en werd er via hun tuin en platte dak ladders geplaatst om ons te bereiken. Toen voelden we ook de veilige handen rond ons slaan van de brandweermannen die ons tehuis hadden betreden en alles vanaf dan is een beetje een waas. Ik weet dat we het dak afgegaan zijn en op een stoel in de tuin geplaatst werden met zuurstofmasker. In tussentijd schreeuwde ik het uit dat we zoveel dieren hebben die gered moesten worden en toen kwam mijn zus daar aangerend met Tokito in haar armen. Hij moet uit zijn slaapkamertje ontsnapt zijn en als een wonder zag ons zus hem door de gang schuifelen richting de voordeur. Net voor we de ambulance moesten instappen -wat ik eigenlijk niet wilde maar waar ik toe gedwongen werd omdat we best veel giftige rook hadden ingeademd- zag ik dat Andreas, Nome en Lucy in veiligheid gebracht waren en dat ook Matei op datzelfde moment uit de woning gehaald werd. Ik kan de brandweer niet dankbaar genoeg zijn dat zij zoveel dieren er hebben buiten gehaald, terwijl het binnen zo donker was en vol rook hing. Er werd zelfs een nieuwe lading zuurstof gebracht zodat ze nog een keertje binnen konden gaan en er werd met warmtekijkers gekeken. Sommige katten waren zo overstuur dat ze de hulpverleners gebeten hebben. In het ziekenhuis bereikte ons het nieuws dat onze honden het niet gehaald hebben... en later zou blijken dat ook Chyna, Moby, DaisyBoo, June, Toetie, Mimimuis, Célia, Sterre, Stacey, Beethoven, Clowntje, Kitty en Minou de brand niet overleefd hebben. Nadat we uit het ziekenhuis ontslaan werden, zijn we gelijk onze overlevende Blutsjes gaan bezoeken en wat was het vreselijk om hen zo getraumatiseerd te zien! Daarna zijn we gelijk naar ons huis gereden en ik was niet bereid op wat ik zou zien. Er zaten op dat moment nog een aantal schuwe katjes in ons tehuis die we nog buiten moesten halen daar. Wonder boven wonder lieten ze zich heel makkelijk door mij opnemen en in een aantal -versmeulde- transportboxen plaatsen. In de eerste ruimtes ziet het er op wat waterschade redelijk uit, maar toen ik de keukendeur opende ben ik beginnen roepen en tieren. Alles is verwoest, alles is weggesmolten, tot de badkamer toe. Ook in de veranda is ontzettend veel schade en toen was ons duidelijk dat alle dieren die in die ruimtes verbleven niet meer waren. De brandweer had alle lijkjes buiten gelegd en toen ik hen zag, ben ik gewoon gebroken. Sab ook, samen hebben we gebruld en gehuild en dat doen we nog steeds. Onze prachtige poppetjes die niet meer zijn... Ik leef en ik leef niet meer... Ik weet niet hoe me sterk te houden, maar we moeten! We moeten nu zo snel mogelijk een nieuw plekje vinden waar we zo snel mogelijk weer samen kunnen zijn met onze Blutjses. Ze zitten op dit moment verdeeld op 3 locaties en ik wil ons gezin snel weer een klein beetje compleet, op onze sterretjes na. Maar zij zijn ondertussen al opgehaald door het crematorium en komen ons snel weer vervoegen. We zoeken een huisje of boerderijtje in de buurt dat we voor een 3 à 4 -tal maanden kunnen huren, want tot die tijd zal ons Blutsjestehuis onbewoonbaar zijn (als ik ooit nog terug wil, want het trauma van onze verbrande en dode Blutsjes zal me voor altijd achtervolgen...). Er is zoveel schade, zoveel vuil en zoveel hartpijn. Mijn poppetjes waar we zoveel van hielden zijn gedood door een monster, ze moeten zoveel paniek gehad hebben en ze moeten geprobeerd hebben om te vluchten, tot ze bevangen werden en uiteindelijk gedood werden. Ik hou het niet meer uit... Ik word gillend gek van verdriet en Sab ook. Sab die haar anders zo sterk kan houden, breekt om de haverklap. We kunnen zoveel gebruiken, want alles voor de bewoners moet vernieuwd worden. Wat niet verwoest is door brand, is wel verwoest door geur. Al het eten is verschroeid en zelfs mijn handige verzorgtafel heeft schade opgelopen door de hevige brand. Ik durf het niet te vragen, want ik ben helemaal zo niet, maar we hebben ook financiële hulp nodig voor nu. Mochten er mensen zijn die ons willen steunen, heel erg graag. Alle hulp is welkom! De overlevende bewoners zijn veilig voor nu, maar ze zijn o-zo bang. Ze hebben een vreselijk trauma opgelopen en dat kunnen ze niet verwerken als we niet allemaal samen zijn. Zijn er mensen die soms een huisje of boerderijtje in de buurt weten waar we allemaal tijdelijk welkom zijn, tot de ergste nachtmerrie een beetje voorbij is en tot onze Blutsjes hun wonden een klein beetje geheeld zijn? Ik kan niet genoeg benadrukken hoe fijn wij alle steun vinden, alle acties die opgestart worden en zoveel meer. Ik probeer iedereen de komende dagen van een berichtje te voorzien, want zelfs door het vele verdriet kunnen we echt zien dat er zovele mensen voor onze bewoners en ons klaar staan. Maar vandaag en komende dagen is er nog zoveel te regelen. Dankjewel voor alle reacties en de steun. Ik kan alleen maar dankbaar zijn voor zovele prachtige mensen in ons leven! De foto's tonen niet eens hoe de realiteit is, want de verschrikkelijke geur is walgelijk en de schade is groter dan men kan inbeelden. Dit is een trauma dat we nooit kunnen en zullen te boven komen! We willen ook de brandweer, ambulanciers, burgemeester en politie van Buggenhout ontzettend hard bedanken voor hun snelle en doortastende optreden naar de dieren toe, alsook iedereen die geholpen heeft met dieren buiten te halen, in veiligheid te brengen, onze buren, familie en een aantal lieve mensen die vandaag de eerste noodzakelijke spullen zijn gaan kopen. Helaas is door alle hectiek ons Felv-je Jefke ontsnapt uit de brandende woning en tot hiertoe weten we niet naar waar hij gevlucht is. We plaatsen ook zometeen zijn vermissing online in de hoop dat alles mensen uit de omgeving van de Vitsstraat te Buggenhout in de gaten houden of er soms niet plots een langharige tijger op de proppen komt. Hij is tevens hartpatiënt en heeft dringend medicatie nodig!
Lieve mensen,
ik weet niet waar te beginnen... Vandaag is onze grootste nachtmerrie waarheid geworden. Ons ooit zo veilige tehuis voor onze bewoners werd vannacht door een vurig en allesverwoestend monster vernietigd. Er brak brand bij ons uit en ons ooit zo veilige haven werd in een mum van tijd verwoest en nam een groot aantal slachtoffers in zijn verwoestende golf mee... Vannacht rond 2u30 was ik in een soort-half-slaapmodus toen ik een soort van brandgeur opmerkte, als een wonder werd ik klaarwakker en toen ik het licht wilde aandoen om te kijken wat die vreselijke geur was, werkte dat zelfs niet meer. In het diepste donker kon ik een soort van waas op onze zolderkamer waarnemen en ik wist gelijk dat er iets vreselijks aan de hand was. Ik opende het zolderdakraam in de hoop zo wat frisse lucht binnen te krijgen en toen wilde ik gelijk naar beneden stormen om zoveel mogelijk van onze bewoners te redden. Maar ik raakte niet eens een stap verder na het openen van de deur, want in de traphal hing een vreselijke geur en rookwalm waar we niet doorheen konden. Gelukkig hadden we een gsm bij de hand zodat Sab gelijk de brandweer kon opbellen, terwijl we met ons hoofd buiten het dakraam hingen. Daarna belde ik in allerijl mijn zus en Sab's broer op in de hoop dat zij konden helpen met de opvang van onze bewoners. Tot die tijd heb ik de hele buurt bij elkaar geschreeuwd in de hoop dat iemand ons zou horen. Maar het was oorverdovend stil buiten en na een tijdje begonnen de honden uit de buurt aan te slaan, terwijl onze honden net oorverdovend stil werden. Op datzelfde ogenblik zagen we steeds meer rookontwikkeling op de benedenverdieping en werden we bevangen door de stinkende geur zowel binnen als buiten. Als een wonder stond onze buurvrouw plots in de tuin te roepen om te vragen waar we ons precies bevonden. Ik denk dat ze ons door de dikke rookwalm niet goed kon zien, dus schreeuwden we het uit dat we boven op het dak zaten en of ze ervoor kon zorgen dat er zoveel mogelijk dieren gered werden. Ondertussen hoorden we ook de brandweermannen de voordeur in beuken, maar alles leek voor ons besef zo lang te duren, terwijl het in werkelijkheid vast maar een fractie van een seconde duurde. Dankzij onze buurvrouw en haar man werd de brandweer verwittigd waar wij ons precies bevonden en werd er via hun tuin en platte dak ladders geplaatst om ons te bereiken. Toen voelden we ook de veilige handen rond ons slaan van de brandweermannen die ons tehuis hadden betreden en alles vanaf dan is een beetje een waas. Ik weet dat we het dak afgegaan zijn en op een stoel in de tuin geplaatst werden met zuurstofmasker. In tussentijd schreeuwde ik het uit dat we zoveel dieren hebben die gered moesten worden en toen kwam mijn zus daar aangerend met Tokito in haar armen. Hij moet uit zijn slaapkamertje ontsnapt zijn en als een wonder zag ons zus hem door de gang schuifelen richting de voordeur. Net voor we de ambulance moesten instappen -wat ik eigenlijk niet wilde maar waar ik toe gedwongen werd omdat we best veel giftige rook hadden ingeademd- zag ik dat Andreas, Nome en Lucy in veiligheid gebracht waren en dat ook Matei op datzelfde moment uit de woning gehaald werd. Ik kan de brandweer niet dankbaar genoeg zijn dat zij zoveel dieren er hebben buiten gehaald, terwijl het binnen zo donker was en vol rook hing. Er werd zelfs een nieuwe lading zuurstof gebracht zodat ze nog een keertje binnen konden gaan en er werd met warmtekijkers gekeken. Sommige katten waren zo overstuur dat ze de hulpverleners gebeten hebben. In het ziekenhuis bereikte ons het nieuws dat onze honden het niet gehaald hebben... en later zou blijken dat ook Chyna, Moby, DaisyBoo, June, Toetie, Mimimuis, Célia, Sterre, Stacey, Beethoven, Clowntje, Kitty en Minou de brand niet overleefd hebben. Nadat we uit het ziekenhuis ontslaan werden, zijn we gelijk onze overlevende Blutsjes gaan bezoeken en wat was het vreselijk om hen zo getraumatiseerd te zien! Daarna zijn we gelijk naar ons huis gereden en ik was niet bereid op wat ik zou zien. Er zaten op dat moment nog een aantal schuwe katjes in ons tehuis die we nog buiten moesten halen daar. Wonder boven wonder lieten ze zich heel makkelijk door mij opnemen en in een aantal -versmeulde- transportboxen plaatsen. In de eerste ruimtes ziet het er op wat waterschade redelijk uit, maar toen ik de keukendeur opende ben ik beginnen roepen en tieren. Alles is verwoest, alles is weggesmolten, tot de badkamer toe. Ook in de veranda is ontzettend veel schade en toen was ons duidelijk dat alle dieren die in die ruimtes verbleven niet meer waren. De brandweer had alle lijkjes buiten gelegd en toen ik hen zag, ben ik gewoon gebroken. Sab ook, samen hebben we gebruld en gehuild en dat doen we nog steeds. Onze prachtige poppetjes die niet meer zijn... Ik leef en ik leef niet meer... Ik weet niet hoe me sterk te houden, maar we moeten! We moeten nu zo snel mogelijk een nieuw plekje vinden waar we zo snel mogelijk weer samen kunnen zijn met onze Blutjses. Ze zitten op dit moment verdeeld op 3 locaties en ik wil ons gezin snel weer een klein beetje compleet, op onze sterretjes na. Maar zij zijn ondertussen al opgehaald door het crematorium en komen ons snel weer vervoegen. We zoeken een huisje of boerderijtje in de buurt dat we voor een 3 à 4 -tal maanden kunnen huren, want tot die tijd zal ons Blutsjestehuis onbewoonbaar zijn (als ik ooit nog terug wil, want het trauma van onze verbrande en dode Blutsjes zal me voor altijd achtervolgen...). Er is zoveel schade, zoveel vuil en zoveel hartpijn. Mijn poppetjes waar we zoveel van hielden zijn gedood door een monster, ze moeten zoveel paniek gehad hebben en ze moeten geprobeerd hebben om te vluchten, tot ze bevangen werden en uiteindelijk gedood werden. Ik hou het niet meer uit... Ik word gillend gek van verdriet en Sab ook. Sab die haar anders zo sterk kan houden, breekt om de haverklap. We kunnen zoveel gebruiken, want alles voor de bewoners moet vernieuwd worden. Wat niet verwoest is door brand, is wel verwoest door geur. Al het eten is verschroeid en zelfs mijn handige verzorgtafel heeft schade opgelopen door de hevige brand. Ik durf het niet te vragen, want ik ben helemaal zo niet, maar we hebben ook financiële hulp nodig voor nu. Mochten er mensen zijn die ons willen steunen, heel erg graag. Alle hulp is welkom! De overlevende bewoners zijn veilig voor nu, maar ze zijn o-zo bang. Ze hebben een vreselijk trauma opgelopen en dat kunnen ze niet verwerken als we niet allemaal samen zijn. Zijn er mensen die soms een huisje of boerderijtje in de buurt weten waar we allemaal tijdelijk welkom zijn, tot de ergste nachtmerrie een beetje voorbij is en tot onze Blutsjes hun wonden een klein beetje geheeld zijn? Ik kan niet genoeg benadrukken hoe fijn wij alle steun vinden, alle acties die opgestart worden en zoveel meer. Ik probeer iedereen de komende dagen van een berichtje te voorzien, want zelfs door het vele verdriet kunnen we echt zien dat er zovele mensen voor onze bewoners en ons klaar staan. Maar vandaag en komende dagen is er nog zoveel te regelen. Dankjewel voor alle reacties en de steun. Ik kan alleen maar dankbaar zijn voor zovele prachtige mensen in ons leven! De foto's tonen niet eens hoe de realiteit is, want de verschrikkelijke geur is walgelijk en de schade is groter dan men kan inbeelden. Dit is een trauma dat we nooit kunnen en zullen te boven komen! We willen ook de brandweer, ambulanciers, burgemeester en politie van Buggenhout ontzettend hard bedanken voor hun snelle en doortastende optreden naar de dieren toe, alsook iedereen die geholpen heeft met dieren buiten te halen, in veiligheid te brengen, onze buren, familie en een aantal lieve mensen die vandaag de eerste noodzakelijke spullen zijn gaan kopen. Helaas is door alle hectiek ons Felv-je Jefke ontsnapt uit de brandende woning en tot hiertoe weten we niet naar waar hij gevlucht is. We plaatsen ook zometeen zijn vermissing online in de hoop dat alles mensen uit de omgeving van de Vitsstraat te Buggenhout in de gaten houden of er soms niet plots een langharige tijger op de proppen komt. Hij is tevens hartpatiënt en heeft dringend medicatie nodig!
