Verlamd Blutsje: Chamar

Suikertante: Kristel Boels

Brigitte's Maine Coon meisje kreeg in mei een prachtig nestje. Alles leek goed te gaan, tot 3 weken na de geboorte. Dan begonnen de zorgen om Chamar groter te worden. Een guitig ventje met de meest prachtige kraaloogjes wiens verhaal van in het begin niet echt serieus genomen werd door een handvol dierenartsen. Brigitte merkte al snel op dat hij achterbleef in groei en zijn achterpootjes niet naar behoren werkten. Ze werd werkelijk van 'het kastje naar de muur gestuurd' en elke keer kreeg ze de woorden: 'komt wel in orde, er is immers niet aan de hand' te horen. Ze kreeg het advies om Chamar met de hand bij te voeden, want inmiddels was zijn gewicht en grootte gehalveerd ten opzichte van zijn zusje. De laatste dierenarts nam Chamar's probleem gelukkig wel een beetje meer serieus en nam een RX. Daaruit bleek dat ons ventje een uitgebreid letsel heeft aan T-6-7-8 en 9. De wervels lijken gecomprimeerd en beginnen te vergroeien aan elkaar. Bovendien had hij ook een blaasontsteking te pakken omdat zijn blaas verlamd is en ondertussen zich ontwikkeld had tot een overloopblaas. Ook zijn de darmpjes verlamd waardoor hij hulp nodig heeft om te ontlasten. Brigitte zag al snel in dat Chamar geen katje is om verder te verkopen bij particulieren of voor de fok. Dus schakelde ze onze hulp in. Het advies van de dierenarts was namelijk om hem te laten inslapen, amper 5 dagen na het innemen van de medicatie - ook voor zijn blaasontsteking. Want de dierenarts vond dat Chamar in die periode op de medicatie zou moeten reageren en beginnen stappen. Maar een verlamde kat met zulk letsel aan de rug zal nooit kunnen stappen... Gelukkig kreeg Brigitte dit advies niet over haar hart en bracht ze kleine pinnemuts naar ons Blutsjestehuis. Chamar is een guitig klein kleutertje die blij is om te leven. Die gelukkig is ondanks zijn handicap en zichzelf in de zevende hemel waant dat hij mag leven. Hij speelt er op los, doet ondeugende dingen en zijn kraaloogjes laten zien dat hij zoveel liefde te geven heeft. Momenteel heeft hij nog steeds een groei-achterstand en ook zijn gewicht is blijven hangen. Stiekem hoop ik dat hij niet al te groot zal worden, want zijn papa heeft een gewicht van 10 kg en mams weegt 6 kg. Voor een Maine Coon is dit perfect normaal, maar Chamar's achterpootjes zijn verlamd en dat is gewicht dat hij in de toekomst met zijn voorpootjes zal moeten meeslepen. Hoe groter het gewicht van de kat, hoe meer de voorpootjes belast worden. Maar dit bekijken we wel eens hij wat begint te groeien en aan het puberen gaat. Hopelijk kunnen we mits fysiotherapie en massages zijn nekje en voorpootjes soepel houden. Bij binnenkomst bleken zijn darmpjes ook propvol harde ontlasting te zitten. Gelukkig kreeg ik al enkele keutels uit zijn darmpjes gemasseerd en lukt het legen van zijn ieniemienie blaasje ook bijzonder vlot. Al moet zijn verlamde blaas wel nog een blaas-leeg-geheugen krijgen, wat het legen van zijn blaas in de toekomst stukken makkelijker maakt. We zetten nog even door met medicatie om zijn blaasinfectie zo snel mogelijk aan te pakken. En van zodra dit probleem van de baan is, mag hij gaan kennis maken met de andere verlamde Blutsjes en dit wordt dolle pret verzekerd! Ik ben er zeker van dat ons kleine aapje in een mum van tijd in één van de krabpalen zal bengelen. Ik moet toegeven dat ik hem super cute vind met zijn luiertje aan! Niet voor de leuk, maar voor de moet. Want hij stimuleert zichzelf bij het schuifelen en constant met een lange natte vacht zitten is ook geen pretje. Zometeen staat zijn eerste poepbadje op het programma. Dankbaar dat mensen steeds vaker de weg naar ons weten te vinden en dat wij zulke prachtige wezentjes een furrr-ever thuis mogen bieden - hoe lang die furrr-ever ook is.