Volg hier het wel en wee uit ons tehuis 2018:
Woensdag 28 februari 2018:
Koning Winter heeft serieus toegeslagen vandaag. ❄ Zo erg zelfs dat ik geen wasjes kon draaien. Een dikke ramp hier, want dagelijks moet ik een berg dekentjes en mandjes in de machine gooien! Maar de waterleidingen zijn bevroren. 🆘 Dat was de voorbije twee dagen ook al zo, maar tegen de middag aan herstelde zich dat en kon ik weer vlijtig aan de slag met wasjes wegwerken. Gelukkig voorspellen ze terug zachter weer de komende dagen en daar kijk ik naar uit. 🙏 Echt waar! De Blutsjes hebben vandaag voor genoeg afleiding gezorgd, zodat ik niet steeds aan die berg was zat te denken, haha. Op de foto: onze dove Zitto met de gekke ticjes in zijn favoriete slaapplekje, die zich van dat ganse wasavontuur niks, maar dan ook helemaal niks aantrekt. En gelijk heeft ie! 😉
Koning Winter heeft serieus toegeslagen vandaag. ❄ Zo erg zelfs dat ik geen wasjes kon draaien. Een dikke ramp hier, want dagelijks moet ik een berg dekentjes en mandjes in de machine gooien! Maar de waterleidingen zijn bevroren. 🆘 Dat was de voorbije twee dagen ook al zo, maar tegen de middag aan herstelde zich dat en kon ik weer vlijtig aan de slag met wasjes wegwerken. Gelukkig voorspellen ze terug zachter weer de komende dagen en daar kijk ik naar uit. 🙏 Echt waar! De Blutsjes hebben vandaag voor genoeg afleiding gezorgd, zodat ik niet steeds aan die berg was zat te denken, haha. Op de foto: onze dove Zitto met de gekke ticjes in zijn favoriete slaapplekje, die zich van dat ganse wasavontuur niks, maar dan ook helemaal niks aantrekt. En gelijk heeft ie! 😉
Dinsdag 27 februari 2018:
4 snuggelende Blutsjes-katers in 2 mandjes op kleur gesorteerd! 😉Auto-immuun patiëntje Leo, Fiv+ & nierpatiëntje Levi en de twee konijnenkontjes Stix en Koda. Over dat laatste konijnenkontje volgt er morgen een update, want hij is net terug thuis van een nachtje logeren bij de dierenarts. 😷 Terwijl de Blutsjes zich nog een keertje omdraaien en elkaars warmte opslorpen, zijn wij al tijden druk in de weer. Natuurlijk hebben ze wel in het snuitje dat er iets gaande is, want we zijn behoorlijk gestresseerd. 🙈 Op de nieuwe locatie wordt er naarstig geklust en die drukte zal vanaf volgende week alleen maar toenemen, want onze deadline van verhuizing komt alsmaar dichterbij. 😱Inmiddels hebben ook al wat spul de overstap gemaakt. Uiteraard niks van ons, maar allemaal spul om de toekomstige kamers min of meer mee in te richten. En er moet achter de schermen zoveel geregeld worden, soms een beetje om gek van te worden. 😓 Want het ene kan maar pas geregeld worden als het andere al in orde is enzovoort. De Vinyl voor de twee opvangkamers is ondertussen ook besteld en wordt hopelijk snel geplaatst. 🙏 Voor de zolder hebben we de grasgroene versie gekozen en voor de kamer van de diabeetjes, nierpatiëntjes en blinde Blutsjes een iets lichtere versie. Via de website leek het op een licht roze Vinyl, maar Sab vond het er in het echt wat geler uitzien. 😳Maar aangezien Sab voor sommige kleuren kleurenblind is, blijft het nog een beetje spannend wat de kleur nou precies is. Nou ja, ik hou wel van verrassingen, haha. 😹
4 snuggelende Blutsjes-katers in 2 mandjes op kleur gesorteerd! 😉Auto-immuun patiëntje Leo, Fiv+ & nierpatiëntje Levi en de twee konijnenkontjes Stix en Koda. Over dat laatste konijnenkontje volgt er morgen een update, want hij is net terug thuis van een nachtje logeren bij de dierenarts. 😷 Terwijl de Blutsjes zich nog een keertje omdraaien en elkaars warmte opslorpen, zijn wij al tijden druk in de weer. Natuurlijk hebben ze wel in het snuitje dat er iets gaande is, want we zijn behoorlijk gestresseerd. 🙈 Op de nieuwe locatie wordt er naarstig geklust en die drukte zal vanaf volgende week alleen maar toenemen, want onze deadline van verhuizing komt alsmaar dichterbij. 😱Inmiddels hebben ook al wat spul de overstap gemaakt. Uiteraard niks van ons, maar allemaal spul om de toekomstige kamers min of meer mee in te richten. En er moet achter de schermen zoveel geregeld worden, soms een beetje om gek van te worden. 😓 Want het ene kan maar pas geregeld worden als het andere al in orde is enzovoort. De Vinyl voor de twee opvangkamers is ondertussen ook besteld en wordt hopelijk snel geplaatst. 🙏 Voor de zolder hebben we de grasgroene versie gekozen en voor de kamer van de diabeetjes, nierpatiëntjes en blinde Blutsjes een iets lichtere versie. Via de website leek het op een licht roze Vinyl, maar Sab vond het er in het echt wat geler uitzien. 😳Maar aangezien Sab voor sommige kleuren kleurenblind is, blijft het nog een beetje spannend wat de kleur nou precies is. Nou ja, ik hou wel van verrassingen, haha. 😹
Maandag 26 februari 2018:
Ons Fiv+ en nierpatiëntje Levi woont hier nog niet zo bijster lang, maar hij heeft zich inmiddels niet alleen tot charmeur ontpopt (want ohja, dit manneke geeft graag zoentjes! 😽), ook papegaai-spelen behoort tot zijn dagelijkse job. Als hij de kans ziet, dan springt hij op onze schouders om zo de boel af te loeren. 👀 Of zich gewoon neer te vleien en als het van hem zou afhangen, dan zou hij daar een ganse dag vertoeven. Ik zit momenteel niet in de makkelijkste positie dit stukje over hem te schrijven, want kan je al raden waar hij uithangt? 🙈 Juist ja! Gekke Levi toch. 💚
Zondag 25 februari 2018:
Ataxie-kindje Badu is een beetje een locomotiefje als het op drinken aankomt. 🚂 Het duurt allemaal even vooraleer hij 'the hang of it' heeft, maar eens hij vertrokken is, dan is er geen stoppen meer aan... tot het drinkbakje helemaal leeg is! 🥛😉
Ataxie-kindje Badu is een beetje een locomotiefje als het op drinken aankomt. 🚂 Het duurt allemaal even vooraleer hij 'the hang of it' heeft, maar eens hij vertrokken is, dan is er geen stoppen meer aan... tot het drinkbakje helemaal leeg is! 🥛😉
Zaterdag 24 februari 2018:
Elke dag wordt er 's avonds laat natvoer uitgedeeld en da's altijd een erg drukke bedoening! 🤭 Inmiddels hebben Sab en ik hierin een nieuwe routine gevonden, want zij neemt nu ook het verdelen van het natvoer voor haar rekening. Op die manier kan ik al aan mijn laatste verzorgronde beginnen, want er moeten heel wat blaasjes geleegd worden en luiers verschoond! ✔ Maar natvoer uitdelen is hier niet zo simpel! Er zijn altijd kapers op de kust die ofwel van bordjes liggen te proeven die niet voor hen zijn of met hun snoet in het bordje hangen waar Sab net een portie op wilt schotelen. 🙈 Bij de verlamde Blutsjes is het dan net weer een kunst om al die hongerige boefjes te ontwijken. Want ze komen zo snel aan geschuifeld en het is goed uitkijken waar we onze voeten moeten neerplanten. 👀 Idem dito met de Ataxie-kindjes. Hanna staat al een uur of twee op voorhand te roepen. Waar blijft mijn eten nou? ⏰ En dat terwijl er doorheen de dag en nacht onbeperkt brokjes staan. En ja, Ataxie-kindjes zijn niet de meest nette eters. Er ligt dan ook altijd een behoorlijke hoeveelheid voer naast het bord als ze gedaan hebben met eten. Bende smospotten, haha!👻
Elke dag wordt er 's avonds laat natvoer uitgedeeld en da's altijd een erg drukke bedoening! 🤭 Inmiddels hebben Sab en ik hierin een nieuwe routine gevonden, want zij neemt nu ook het verdelen van het natvoer voor haar rekening. Op die manier kan ik al aan mijn laatste verzorgronde beginnen, want er moeten heel wat blaasjes geleegd worden en luiers verschoond! ✔ Maar natvoer uitdelen is hier niet zo simpel! Er zijn altijd kapers op de kust die ofwel van bordjes liggen te proeven die niet voor hen zijn of met hun snoet in het bordje hangen waar Sab net een portie op wilt schotelen. 🙈 Bij de verlamde Blutsjes is het dan net weer een kunst om al die hongerige boefjes te ontwijken. Want ze komen zo snel aan geschuifeld en het is goed uitkijken waar we onze voeten moeten neerplanten. 👀 Idem dito met de Ataxie-kindjes. Hanna staat al een uur of twee op voorhand te roepen. Waar blijft mijn eten nou? ⏰ En dat terwijl er doorheen de dag en nacht onbeperkt brokjes staan. En ja, Ataxie-kindjes zijn niet de meest nette eters. Er ligt dan ook altijd een behoorlijke hoeveelheid voer naast het bord als ze gedaan hebben met eten. Bende smospotten, haha!👻
Vrijdag 23 februari 2018:
Ook dit jaar kan je weer overheerlijke Paaschocolade kopen ten voordele van KattenopvangWaasland en onze Blutsjes. 🍫 Het begint zo stilaan een wel heel erg lekkere traditie te worden! 😻 Dit jaar werd het assortiment zelfs uitgebreid met gevulde chocolade neusjes, een echt artisanaal streekproduct en voor de chocoholics onder ons zeker eens het bestellen waard! 👌Bestellingen dienen doorgegeven te worden aan Kattenopvang Waasland ten laatste op 10 maart, zie bestelformulier voor meer info. Dankjewel namens ons allemaal! 😽
Ik moet altijd zo vreselijk lachen als ik onze Stumper in zijn typische houding zie zitten. 😹 Dat komt natuurlijk door zijn 'blutsje', want ook zijn stapje is een beetje vreemd. Maar hij trekt goed zijn plan en inmiddels is hij door de operatie die we aan zijn heup hebben laten uitvoeren ook van de pijn verlost. 🙏 In het begin kon hij de andere Blutsjes amper in zijn buurt verdragen. Hij was een beetje chagrijnig. Maar dat lag vast aan de pijn die hij gehad heeft en dan kwam er nog een keertje de revalidatie na zijn operatie er bovenop. 😷 Ik moet toegeven dat hij ook een beetje vreemde signalen gaf aan de andere bewoners. Want eerst leek het alsof hij hen uitdaagde om een robbertje te spelen, om dan als een brulaap de andere Blutsjes de stuipen op het lijf te jagen. 🙈 Nu is hij alleen nog chagrijnig als er natvoer geserveerd wordt, want hij deelt niet graag, haha. Verder is hij echt een lieverd en hij zet altijd zo'n lief kirretje op als hij gekroeld wilt worden. Daarbij knippert hij de hele tijd lief met zijn oogjes en tja, dan kunnen we niet anders dan zwichten! 🤗😻
Donderdag 22 februari 2018:
"Ooooh! Hoor ik daar nu een zakje snoepjes knisperen? 🍭 Wàààcht! Daar kom ik graag mijn krabpaalholletje voor uitgekropen. Zelfs nog met de slaapprut in mijn oogjes! 😴"
Blutskipje Lizzy blijft ons in spanning houden! 🙈 Gaat ze ooit een weelderige verendracht hebben? Ik weet het niet... In het begin was ik vrij optimistisch omdat ik kleine veertjes her en der zag ontkiemen, maar inmiddels is dat proces volledig gestopt. Al heeft ze op haar rug wel een hele prachtige veer. 😲 Maar die zit netjes verstopt onder haar truitje. Want tja, daar moeten we heel zuinig op zijn! Ze krijgt nog steeds kwaliteitsvoer geserveerd en druppeltjes vitamine in haar drinkwater, want ze kan alle energie goed gebruiken. 💪 En verder gaat het heel erg goed met haar. Ze wordt zelfs een beetje brutaal naar de katten toe en ik ben ook steeds veel te traag met het vullen van haar bordje graantjes, want dat kan volgens haar niet snel genoeg gaan. Je wilt niet weten wat dit meisje dagelijks naar binnen werkt, haha! 🤭
Woensdag 21 februari 2018:
We hadden al de broodplankjes-versie in onze webshop, maar nu hebben we ook heuse snijplankjes te koop.🔪 Met allemaal ludieke en handgemaakte katten- of hondenprints. De afmetingen van de plankjes zijn: 30 x 20 x 1,8 cm . Ze kunnen gebruikt worden om groentjes op te snijden of een boterham op te smeren. 🍎 Of als leuk decoritem om de keuken op te leuken. De opbrengst van de plankjes gaat integraal naar de werking van ons Blutsjestehuis. 🐾 Bestellen kan door een mailtje: [email protected] te sturen en graag ook even vermelden welke print je het liefste in ontvangst neemt. De snijplankjes kosten 7 euro per stuk en er komen 5 euro verzendkosten bij (verzending in België). 📬 De Blutsjes kunnen haast niet wachten om de eerste verzending de deur uit te doen! 😉😽
We hadden al de broodplankjes-versie in onze webshop, maar nu hebben we ook heuse snijplankjes te koop.🔪 Met allemaal ludieke en handgemaakte katten- of hondenprints. De afmetingen van de plankjes zijn: 30 x 20 x 1,8 cm . Ze kunnen gebruikt worden om groentjes op te snijden of een boterham op te smeren. 🍎 Of als leuk decoritem om de keuken op te leuken. De opbrengst van de plankjes gaat integraal naar de werking van ons Blutsjestehuis. 🐾 Bestellen kan door een mailtje: [email protected] te sturen en graag ook even vermelden welke print je het liefste in ontvangst neemt. De snijplankjes kosten 7 euro per stuk en er komen 5 euro verzendkosten bij (verzending in België). 📬 De Blutsjes kunnen haast niet wachten om de eerste verzending de deur uit te doen! 😉😽
Gisteravond was ik - zoals altijd - 's avonds laat nog wat administratief werk aan het wegwerken en toen ik over het scherm van mijn laptop tuurde, zag ik mijn twee mannekes zo ontzettend schattig samen dodo doen. 😻 Een Blutsjestehuis runnen is zwaar en stresserend werk. Maar als ik dan zo'n tafereel kan aanschouwen, dan verdwijnen alle zorgen en stress eventjes naar de achtergrond. 💫 Dit is waarom we elke dag zo hard werken en ons best doen om de Blutsjes die onder onze vleugels wonen een fijne tijd te bezorgen. Zouden Stix en Badu stiekem al van onze nieuwe plek dromen? 😉💤 P.s: Momenteel liggen ze weer samen knus bij elkaar! 💜
Dinsdag 20 februari 2018:
Toen ons verlamde Blutsje Cake een aantal jaren geleden bij ons kwam wonen, wist ik vanaf minuut één dat ik haar ontmoette dat we onze handen vol zouden hebben aan haar. 🤭 Letterlijk. Ze werd als kitten van een dag of twee oud gedumpt gevonden in een... jawel, Cake-vorm in Griekenland. 🥧 Achter haar naam zit dus een beetje een droevige betekenis, maar het verwijst tegelijk ook naar haar geschiedenis. Ana die haar met de fles heeft grootgebracht, heeft een uitstekende job gedaan. 🍼 Alleen waren er in dat huishouden geen andere katjes te vinden, maar wel een hond. En Cake werd ook een beetje opgevoed als een tweede hond, waardoor ze nooit de kattentaal onder de knie gekregen heeft. 🙈 Het bijten in onze handen is daar een voorbeeld van. Ik had gehoopt dat onze andere Blutsjes ons pittige meisje alles konden leren van de kattengedragscode, maar helaas pindakaas. Iedereen die met Cake speelt, geef het nogal snel op. ❌ Want ze speelt het spel niet volgens de eerlijke regels en komt er daardoor altijd als winnaar uit. 🏆 Haha! 😹
Toen ons verlamde Blutsje Cake een aantal jaren geleden bij ons kwam wonen, wist ik vanaf minuut één dat ik haar ontmoette dat we onze handen vol zouden hebben aan haar. 🤭 Letterlijk. Ze werd als kitten van een dag of twee oud gedumpt gevonden in een... jawel, Cake-vorm in Griekenland. 🥧 Achter haar naam zit dus een beetje een droevige betekenis, maar het verwijst tegelijk ook naar haar geschiedenis. Ana die haar met de fles heeft grootgebracht, heeft een uitstekende job gedaan. 🍼 Alleen waren er in dat huishouden geen andere katjes te vinden, maar wel een hond. En Cake werd ook een beetje opgevoed als een tweede hond, waardoor ze nooit de kattentaal onder de knie gekregen heeft. 🙈 Het bijten in onze handen is daar een voorbeeld van. Ik had gehoopt dat onze andere Blutsjes ons pittige meisje alles konden leren van de kattengedragscode, maar helaas pindakaas. Iedereen die met Cake speelt, geef het nogal snel op. ❌ Want ze speelt het spel niet volgens de eerlijke regels en komt er daardoor altijd als winnaar uit. 🏆 Haha! 😹
Maandag 19 februari 2018:
Een dikke drie weken geleden leek het net alsof er op de oorschelp van Wiggel waggelkontje Lucy een schaafwondje zat. Dus maar gelijk honingzalf gesmeerd zodat de boel snel zou genezen. Tenminste dat dachten we toch... 🙈 Tot Sab een drie-tal dagen later plots zei: 'maar Loesje toch, wat voor een smurrie hangt er hier nou in je hals?' En die smurrie bleek etter te zijn. Wat bleek? Lucy had net onder haar oor een abces. 😳 Die is gelukkig gebarsten en niet in haar bloedbaan terecht gekomen. Ik ben gelijk met medicatie gestart en het schoonmaken van dat abces. Maar waar ik me niet aan verwacht had, was dat er twee weken aan een stuk elke dag pus zou uitkomen. 😱Soms moest ik haar abces wel 2x per dag open maken, pus eruit halen en spoelen. Loesje was gelukkig een bikkel en liet zich goed verzorgen. Al was ze de verzorging op het einde wel beu. 😉 We waren alle twee dan ook ontzettend opgelucht toen de boel aan het genezen ging. Ik heb nu pas een filmpje gemaakt zodat het niet grafisch meer is. Het ziet er mooi uit. Nu is het gewoon weer wachten tot die haartjes gaan groeien, maar het eerste donslaagje komt al stilletjes aan piepeloeren. 🙌 En ja, Lucy is best een mopperkont, haha. Dat kunnen knuffelaars beamen. Want ze is heel lief, tot ze er genoeg van heeft. En menig Blutsjesvriend heeft al een klap in ontvangst mogen nemen. 🐾 Maar dat is wiggel waggelkontje Lucy nou eenmaal. 👻
Een dikke drie weken geleden leek het net alsof er op de oorschelp van Wiggel waggelkontje Lucy een schaafwondje zat. Dus maar gelijk honingzalf gesmeerd zodat de boel snel zou genezen. Tenminste dat dachten we toch... 🙈 Tot Sab een drie-tal dagen later plots zei: 'maar Loesje toch, wat voor een smurrie hangt er hier nou in je hals?' En die smurrie bleek etter te zijn. Wat bleek? Lucy had net onder haar oor een abces. 😳 Die is gelukkig gebarsten en niet in haar bloedbaan terecht gekomen. Ik ben gelijk met medicatie gestart en het schoonmaken van dat abces. Maar waar ik me niet aan verwacht had, was dat er twee weken aan een stuk elke dag pus zou uitkomen. 😱Soms moest ik haar abces wel 2x per dag open maken, pus eruit halen en spoelen. Loesje was gelukkig een bikkel en liet zich goed verzorgen. Al was ze de verzorging op het einde wel beu. 😉 We waren alle twee dan ook ontzettend opgelucht toen de boel aan het genezen ging. Ik heb nu pas een filmpje gemaakt zodat het niet grafisch meer is. Het ziet er mooi uit. Nu is het gewoon weer wachten tot die haartjes gaan groeien, maar het eerste donslaagje komt al stilletjes aan piepeloeren. 🙌 En ja, Lucy is best een mopperkont, haha. Dat kunnen knuffelaars beamen. Want ze is heel lief, tot ze er genoeg van heeft. En menig Blutsjesvriend heeft al een klap in ontvangst mogen nemen. 🐾 Maar dat is wiggel waggelkontje Lucy nou eenmaal. 👻
Zondag 18 februari 2018:
"Badu'ke jij bent precies een Kerstboom, maar wel nen hele mooie eh"! 🎄😹
"Badu'ke jij bent precies een Kerstboom, maar wel nen hele mooie eh"! 🎄😹
Zaterdag 17 februari 2018:
We zouden pas over een dikke maand met de Blutsjes overgaan naar onze nieuwe locatie omdat we nog een berg werk te verzetten hebben en we het liefste alles zo goed mogelijk klaar hebben. Maar nu de verwarming er hier uit geknald is, gaan we onze verhuizing toch ietsje proberen te versnellen. 🙏 Het probleem is dat er op onze nieuwe locatie ook nog geen werkende verwarming is, al wordt daar hard aan geklust. We hebben voor propaan gekozen, omdat er geen aardgasaansluiting ligt in de straat. Maar helaas kregen we te horen dat de tank zowat midden in de tuin geplaatst moet worden. 🙈 Terwijl er net beloofd was dat die naast het huis kon. Ingraven zeiden we dan maar, maar ook dat kan niet. Echt balen! Maar we zullen warmte hebben en da's het belangrijkste. 🔥 Misschien moeten we dan maar wat diervriendelijke planten over de tank laten groeien om het zich toch een beetje mooier en avontuurlijker te maken, haha? 😉🌿 We proberen ons hier op alle mogelijke manieren te verwarmen op de boerderij en ik kan alleen maar dankbaar zijn dat het zonnetje ons de nodige warmte bezorgt overdag en dat we niet te maken hebben met een winterprik. ☀Ons verlamde Blutsje Kiss moest er begin deze week eventjes aan wennen dat het hier niet zo aangenaam warm is als anders, maar ook daar hebben we de nodige hulpmiddelen voor. Ons Ataxie-kindje Badu heeft inmiddels een heuse kleerkast aangelegd dankzij creatieve Blutsjesvrienden die hem afgelopen maanden lekkere warme handgemaakte truitjes hebben toegestuurd. 💖 Dit haute couture vestje bleek voor Badu ietsje te groot, maar voor Kiss past ie perfect. En hij staat er nog knap mee ook! 😻
We zouden pas over een dikke maand met de Blutsjes overgaan naar onze nieuwe locatie omdat we nog een berg werk te verzetten hebben en we het liefste alles zo goed mogelijk klaar hebben. Maar nu de verwarming er hier uit geknald is, gaan we onze verhuizing toch ietsje proberen te versnellen. 🙏 Het probleem is dat er op onze nieuwe locatie ook nog geen werkende verwarming is, al wordt daar hard aan geklust. We hebben voor propaan gekozen, omdat er geen aardgasaansluiting ligt in de straat. Maar helaas kregen we te horen dat de tank zowat midden in de tuin geplaatst moet worden. 🙈 Terwijl er net beloofd was dat die naast het huis kon. Ingraven zeiden we dan maar, maar ook dat kan niet. Echt balen! Maar we zullen warmte hebben en da's het belangrijkste. 🔥 Misschien moeten we dan maar wat diervriendelijke planten over de tank laten groeien om het zich toch een beetje mooier en avontuurlijker te maken, haha? 😉🌿 We proberen ons hier op alle mogelijke manieren te verwarmen op de boerderij en ik kan alleen maar dankbaar zijn dat het zonnetje ons de nodige warmte bezorgt overdag en dat we niet te maken hebben met een winterprik. ☀Ons verlamde Blutsje Kiss moest er begin deze week eventjes aan wennen dat het hier niet zo aangenaam warm is als anders, maar ook daar hebben we de nodige hulpmiddelen voor. Ons Ataxie-kindje Badu heeft inmiddels een heuse kleerkast aangelegd dankzij creatieve Blutsjesvrienden die hem afgelopen maanden lekkere warme handgemaakte truitjes hebben toegestuurd. 💖 Dit haute couture vestje bleek voor Badu ietsje te groot, maar voor Kiss past ie perfect. En hij staat er nog knap mee ook! 😻
Vrijdag 16 februari 2018:
16 februari 2016, a day we want to forget, but yet, never will... ✨ Ik weet nog dat er een aantal mensen zeiden: jullie gaan hier sterker uitkomen, let maar op. En het enige wat ik kon bedenken was: hoe dan? Ik voelde me zwak, depressief en ik bevond me plots in een situatie en een leven waarin ik niet wilde zitten. Ik heb heel lang vastgehouden aan dat vorige leven. Te lang. En dan moest ik wel loslaten. Of het verteerde me. Het at me op. Net zoals de paniekaanvallen en die vreselijke vermoeidheid die daardoor ontstond. We hebben heel lang moeten watertrappelen om niet te verdrinken. Maar we hebben getrappeld. We zijn niet verdronken. We hebben gedaan wat we moesten voor de overlevende dieren van de brand. En we hebben gedaan wat we moesten doen voor de Blutsjes die daarna op ons pad kwamen. We hebben dat ontkiemende zaadje van onze vzw zo hard beschermd tegen alles wat moest. En zelfs al herkende ik mezelf niet meer in de spiegel, mijn ogen fonkelden niet meer en er was geen oprechte lach te bespeuren. Want dat is wat een depressie doet. Toch heb ik diep in mijn hart weten graven en heb ik alles weer gevonden waarom ik ooit dit werk gestart ben. Ik heb mijn passie, mijn obsessie en mijn missie weer gevonden. En nu is het meer dan ooit de tijd om dit werk verder te zetten in ons nieuwe Blutsjestehuis. Bijna, bijna,... 🙏
Donderdag 15 februari 2018:
Voor straks zoete dromen gewenst van deze snoezelige bende! 💤😽
Voor straks zoete dromen gewenst van deze snoezelige bende! 💤😽
Woensdag 14 februari 2018:
Ons verlamde Blutsje Cake eiste dat ik de stoere zwarte bandages van vorige keer achterwege liet en voor de mierzoete hartjesversie ging. Want het is tenslotte Valentijn en daar horen inderdaad heel veel hartjes bij. 💖 Dus werden haar schuifelpootjes ingepakt in dit prachtig kleurtje en ik moet toegeven dat het perfect bij haar roze neusje past. 😉 We willen van de gelegenheid nog een keertje gebruik maken om alle Blutsjesvrienden te bedanken die ons op welke manier dan ook steunen. Dit betekent ontzettend veel voor ons! Heel veel liefs en Happy Valentine's Day van ons allemaal! 😽
Dinsdag 13 februari 2018:
Elpida kan er wat van: pats, boem, klets! 💪 Ze heeft altijd zo'n pret met de ballenbaan.
En Kiss? Die zat erbij en keek ernaar! 😹
Elpida kan er wat van: pats, boem, klets! 💪 Ze heeft altijd zo'n pret met de ballenbaan.
En Kiss? Die zat erbij en keek ernaar! 😹
Maandag 12 februari 2018:
Gisteren hebben we een aantal uurtjes uitgetrokken om de zolder te isoleren in ons nieuwe Blutsjestehuis. We hopen deze week nog een gaatje te vinden om de rest onder handen te nemen. 💪 Maar het is altijd een beetje voor en na en tussen de andere werkjes door. Want de verzorging van de dieren blijft doorgaan, ook als we moeten klussen op locatie. Ondanks dat de isolatie vreselijk prikt (zelfs met handschoenen, want dat prikgedoe waait overal tussen!), werkt het toch ook een beetje therapeutisch om alles beetje bij beetje opgebouwd te zien worden en die dikke matten tussen de latten te proppen. ✨ Volgende week hopen we een eerste kamer met een nieuw kleurtje te kunnen verrassen en ook zullen we onze behangkunsten moeten bovenhalen. Ahum, als dat maar goedkomt, haha!? 🙈 We zijn er nog niet over uit of we elke kamer een ander kleurtje gaan geven, of de benedenverdieping helemaal in dezelfde kleur, de bovenverdieping dan weer een andere en de zolder nog een ander kleurtje. We hebben wel besloten om voor pasteltinten te gaan. 🖌 Toen we 's avonds weer op de boerderij arriveerden, was de verwarming eruit geknald. Echt balen! We hebben pas vanaf november met chauffage de boel hier kunnen verwarmen omdat we een stuk moesten laten vervangen aan 400 euro en de reparatie-man liet toen al weten dat hij hoopte dat het ding zou werken tot eind maart/begin april. Maar helaas heeft het ons eerder in de steek gelaten. 😤 Gelukkig hadden we de elektrische vuurtjes nog niet opgeborgen - 't was alsof we al een klein voorgevoel hadden! Nog een dikke maand doorbikkelen en op de tanden bijten. Maar het komt goed, want er is licht aan het einde van de tunnel! 😉 🙏
Gisteren hebben we een aantal uurtjes uitgetrokken om de zolder te isoleren in ons nieuwe Blutsjestehuis. We hopen deze week nog een gaatje te vinden om de rest onder handen te nemen. 💪 Maar het is altijd een beetje voor en na en tussen de andere werkjes door. Want de verzorging van de dieren blijft doorgaan, ook als we moeten klussen op locatie. Ondanks dat de isolatie vreselijk prikt (zelfs met handschoenen, want dat prikgedoe waait overal tussen!), werkt het toch ook een beetje therapeutisch om alles beetje bij beetje opgebouwd te zien worden en die dikke matten tussen de latten te proppen. ✨ Volgende week hopen we een eerste kamer met een nieuw kleurtje te kunnen verrassen en ook zullen we onze behangkunsten moeten bovenhalen. Ahum, als dat maar goedkomt, haha!? 🙈 We zijn er nog niet over uit of we elke kamer een ander kleurtje gaan geven, of de benedenverdieping helemaal in dezelfde kleur, de bovenverdieping dan weer een andere en de zolder nog een ander kleurtje. We hebben wel besloten om voor pasteltinten te gaan. 🖌 Toen we 's avonds weer op de boerderij arriveerden, was de verwarming eruit geknald. Echt balen! We hebben pas vanaf november met chauffage de boel hier kunnen verwarmen omdat we een stuk moesten laten vervangen aan 400 euro en de reparatie-man liet toen al weten dat hij hoopte dat het ding zou werken tot eind maart/begin april. Maar helaas heeft het ons eerder in de steek gelaten. 😤 Gelukkig hadden we de elektrische vuurtjes nog niet opgeborgen - 't was alsof we al een klein voorgevoel hadden! Nog een dikke maand doorbikkelen en op de tanden bijten. Maar het komt goed, want er is licht aan het einde van de tunnel! 😉 🙏
|
|
Zondag 11 februari 2018:
Ataxie-kindje Badu wilde gisteren carnaval vieren, maar hij moest ook in bad. 🛁 Dus hebben we beide maar gecombineerd! 🎭 😉 Fijne zondag iedereen! 😽
💘 Valentijnsveiling voor de Blutsjes! 💘 Via onze Facebookpagina:
Over amper enkele daagjes is het Valentijn en we hebben hier een aantal schilderijtjes en kussentjes die nog een fijne bestemming zoeken. Dus wat beter om er een Valentijnsveiling aan te koppelen? 💘 De schilderijtjes zijn one of a kind, net zoals de kussentjes - met de hand vervaardigd en overgoten met de liefde van Loes en Thérèse. En op die manier kunnen wij weer de nodige centjes bij elkaar sprokkelen om nog wat extra klusjes op onze nieuwe locatie te kunnen opknappen voor we onze verhuizing inzetten. 🙏🔮
1⃣, 2⃣, 3⃣ ➡ De Valentijnsveiling start vanaf nu en loopt uiteraard op Valentijnsdag af. ⏰ Tot en met 20u die dag kan er geboden worden, onder elke foto. Startbod vanaf 5 euro (er komen ook nog verzendkosten bij, voor België is dit 5 euro en naar Nederland verzenden kost 16,40 euro 😉). De maten van de schilderijtjes en kussentjes staan bij elke foto genoteerd. 📷
Dikke dankjewel namens ons allemaal! 😽 We nemen nadien contact op met de hoogste bieder via pb of mail om verder af te spreken. 📧
Over amper enkele daagjes is het Valentijn en we hebben hier een aantal schilderijtjes en kussentjes die nog een fijne bestemming zoeken. Dus wat beter om er een Valentijnsveiling aan te koppelen? 💘 De schilderijtjes zijn one of a kind, net zoals de kussentjes - met de hand vervaardigd en overgoten met de liefde van Loes en Thérèse. En op die manier kunnen wij weer de nodige centjes bij elkaar sprokkelen om nog wat extra klusjes op onze nieuwe locatie te kunnen opknappen voor we onze verhuizing inzetten. 🙏🔮
1⃣, 2⃣, 3⃣ ➡ De Valentijnsveiling start vanaf nu en loopt uiteraard op Valentijnsdag af. ⏰ Tot en met 20u die dag kan er geboden worden, onder elke foto. Startbod vanaf 5 euro (er komen ook nog verzendkosten bij, voor België is dit 5 euro en naar Nederland verzenden kost 16,40 euro 😉). De maten van de schilderijtjes en kussentjes staan bij elke foto genoteerd. 📷
Dikke dankjewel namens ons allemaal! 😽 We nemen nadien contact op met de hoogste bieder via pb of mail om verder af te spreken. 📧
Zaterdag 10 februari 2018:
De telefoon ging over en ik wist het... En voelde het alsof de wereld onder mijn voeten vandaan weggleed. Timmy werd gisteren opgenomen omdat ik 's morgens zijn blaas niet meer geleegd kreeg. Zelfs de Diazepam die de voorbije dagen wonderen deed, hielp niet. Zijn blaasje voelde ook hard aan. Een beetje vreemd, aangezien zijn blaasontsteking de goede kant leek op te gaan. Terwijl zijn plas maandag nog rood kleurde, was hij weer helder geworden. Het was gewoon nog een kwestie van tijd dat de ettervlokken zouden verdwijnen eenmaal de medicatie de tijd had om zijn werk te doen. Maar hij moest opgenomen worden om zijn blaas te sonderen en tevens zouden we ook een medische blaasspoeling laten doen. Op die manier zou zijn blaasje sneller kunnen herstellen. Maar het mocht niet zijn... Toen Timmy onder narcose gebracht werd, stopte zijn hartje met kloppen. 💔Reanimatie hielp niet meer. Ik ben er helemaal ondersteboven van. Want niets leek erop te wijzen dat dit zou kunnen gebeuren. Hij was inderdaad niet lekker doordat die blaas vol zat (doordat zijn plasbuis geblokkeerd zat) en hij had ondertemperatuur, maar Timmy had net voor hij naar onze dierenarts vertrok nog zelfstandig gedronken. Een telefoontje dat blijft nazinderen en waar er niet eens afscheid genomen kon worden. Zijn leven stond plots stil, op de behandeltafel. En dat terwijl ik hem beloofd had dat hij weer naar huis zou komen... De plek waar hij het liefste was. Lieve Timmy, je hebt me serieus doen schrikken man! Weet je nog toen je pas bij ons kwam wonen en dat ik even jouw karakter moest aftasten en dat dat niet altijd vlot verliep? Je was groot, stoer en heel soms was je een boos wolfje. Zeker als ik je blaasje moest legen of je in bad moest stoppen. Want daar had jij geen tijd voor. Nee, je wilde kei-hard tegen de ballenbaan slaan. De andere Blutsjes de stuipen op het lijf jagen en stiekem bezorgde jou dat enorm veel plezier. Je vond het heerlijk om stoer naar hen toe te schuifelen, waardoor zij het op een gillen zaten en niet snel genoeg bij je vandaan konden schuifelen. En jij trok dan zo'n triomfantelijke kop. Eten, dat was nog zo'n hobby van je. Ik kon geen bak met droogvoer bij vullen, of daar was je. Meestal stak je net je hoofd in die pot als ik de zak uitkapte, met een brokkenfestijn op de grond tot gevolg. Idem dito met het water. En je was echt niet de makkelijkste, dat geef ik eerlijk toe. We hebben vaak discussies gehad. Maar wat wist jij nou van blazen legen of een schone luier om je billen. Maar toch ga ik al die dingetjes missen. Vreselijk missen. Het spijt me Timmy. Ik had nooit kunnen bedenken dat ons geen afscheid gegund was. Slaapwel lieve bully. Ik stuur een vlinderkusje jouw kant uit, vang hem. 💫
De telefoon ging over en ik wist het... En voelde het alsof de wereld onder mijn voeten vandaan weggleed. Timmy werd gisteren opgenomen omdat ik 's morgens zijn blaas niet meer geleegd kreeg. Zelfs de Diazepam die de voorbije dagen wonderen deed, hielp niet. Zijn blaasje voelde ook hard aan. Een beetje vreemd, aangezien zijn blaasontsteking de goede kant leek op te gaan. Terwijl zijn plas maandag nog rood kleurde, was hij weer helder geworden. Het was gewoon nog een kwestie van tijd dat de ettervlokken zouden verdwijnen eenmaal de medicatie de tijd had om zijn werk te doen. Maar hij moest opgenomen worden om zijn blaas te sonderen en tevens zouden we ook een medische blaasspoeling laten doen. Op die manier zou zijn blaasje sneller kunnen herstellen. Maar het mocht niet zijn... Toen Timmy onder narcose gebracht werd, stopte zijn hartje met kloppen. 💔Reanimatie hielp niet meer. Ik ben er helemaal ondersteboven van. Want niets leek erop te wijzen dat dit zou kunnen gebeuren. Hij was inderdaad niet lekker doordat die blaas vol zat (doordat zijn plasbuis geblokkeerd zat) en hij had ondertemperatuur, maar Timmy had net voor hij naar onze dierenarts vertrok nog zelfstandig gedronken. Een telefoontje dat blijft nazinderen en waar er niet eens afscheid genomen kon worden. Zijn leven stond plots stil, op de behandeltafel. En dat terwijl ik hem beloofd had dat hij weer naar huis zou komen... De plek waar hij het liefste was. Lieve Timmy, je hebt me serieus doen schrikken man! Weet je nog toen je pas bij ons kwam wonen en dat ik even jouw karakter moest aftasten en dat dat niet altijd vlot verliep? Je was groot, stoer en heel soms was je een boos wolfje. Zeker als ik je blaasje moest legen of je in bad moest stoppen. Want daar had jij geen tijd voor. Nee, je wilde kei-hard tegen de ballenbaan slaan. De andere Blutsjes de stuipen op het lijf jagen en stiekem bezorgde jou dat enorm veel plezier. Je vond het heerlijk om stoer naar hen toe te schuifelen, waardoor zij het op een gillen zaten en niet snel genoeg bij je vandaan konden schuifelen. En jij trok dan zo'n triomfantelijke kop. Eten, dat was nog zo'n hobby van je. Ik kon geen bak met droogvoer bij vullen, of daar was je. Meestal stak je net je hoofd in die pot als ik de zak uitkapte, met een brokkenfestijn op de grond tot gevolg. Idem dito met het water. En je was echt niet de makkelijkste, dat geef ik eerlijk toe. We hebben vaak discussies gehad. Maar wat wist jij nou van blazen legen of een schone luier om je billen. Maar toch ga ik al die dingetjes missen. Vreselijk missen. Het spijt me Timmy. Ik had nooit kunnen bedenken dat ons geen afscheid gegund was. Slaapwel lieve bully. Ik stuur een vlinderkusje jouw kant uit, vang hem. 💫
Vrijdag 09 februari 2018:
Zazou is uit zijn ziekenboegbedje ontslagen en mocht vandaag voor het eerst kennis maken met de andere verlamde Blutsjes. Niet meer langs het glas van zijn slaapkamertje, maar 'echt' tussen hen schuifelen. 😻En die kennismaking verliep voortreffelijk! Kiss dacht direct bij zichzelf: 'leuk, gaan we een robbertje speelvechten?' en ook Matei heeft zijn nieuwe broertje volledig goedgekeurd door neusje-neusje te doen. 🤭Zazou heeft inmiddels de grootste kamer in elk hoekje geïnspecteerd, de kleinste kamer moet ie nog ontdekken. 👀 En toen zag ik hem lonken naar de grote krabpaal. Zijn oogjes fonkelden toen ik hem op de paal zette en hij het grote binnenplein kon overzien. Want daar dwarrelen momenteel sneeuwvlokjes neer. ❄ Introductie Zazou bij de rest van de bende: 10/10! ✔
De voorspelde sneeuwvlokjes hebben deze keer de boerderij niet overgeslagen! Rond de middag begonnen ze heftig neer te dwarrelen en zorgden ze voor een prachtig wit tafereeltje. ❄ Op het binnenplein veranderde dat al snel in een 'eikes-bah brij', maar gelukkig konden konijnenkontje Koda en (half)blinde Shane toch hun pootafdrukjes achterlaten op een stuk dat er onberispelijk bij lag. 🐾 De sneeuw op de weide bleef wel liggen en daar lag inmiddels een dik laagje waar de konijntjes heerlijk konden door banjeren. Bunny Lee was door het dolle heen en maakte de ene binkie na de andere. 🐰 Ook de schapenmeisjes zijn een wandelingetje in de sneeuw komen maken en Numnoom ging er stiekem zelfs een hap van nemen. De rest verkoos toch een lekker warm plekje binnen of in de stallen. 🤗 Zelfs Choco (in het begin van het filmpje) kon niet snel genoeg van een kattenbakritje weer naar de stal lopen (en dat terwijl er in de stallen ook kattenbakken staan, haha). Gekkerd! 😹
Donderdag 08 februari 2018:
Ons verlamde Blutsje Timmy heeft echt geen chance, want hij ligt weer in de lappenmand. 🤒 📆 Maandag had ie ineens een heftige blaasinfectie te pakken, waarbij zijn plas rood kleurde. Niet getreurd dacht ik nog, gelijk aan de medicatie en hopen dat die infectie snel een kopje kleiner gemaakt wordt. 📆 Dinsdag kon ik zijn blaas echter weer niet legen. Het leek alsof er een propje in zijn plasbuis vast zat. Eigenlijk exact hetzelfde tafereel als enkele maanden geleden. Dus hops Diazepam erbij genomen zodat zijn blaas kon ontspannen en gelukkig had ie zichzelf tijdens het schuifelen gestimuleerd zodat er plas in zijn luier zat. Oefff! Tegen de avond aan kon ik zijn blaas gelukkig wel terug legen. 📆 Maar gisteren herhaalde zich dat ik-kan-zijn-blaas-niet-legen-tafereel weer. Dus nogmaals Diazepam en hem een plekje onder de warmtelamp gegeven. Want hij zat de hele tijd te rillen. Gelukkig was er ondertussen een bloedprop en ontzettend veel etter uit zijn plasbuis gekomen. Dat was wat die blockage veroorzaakte. 🙈 Toen ik zijn blaas leegde, zag zijn plas er gelukkig wel stukken beter uit (zelfs helder eigenlijk), maar wel nog vol met propjes etter. Bah! Ons manneke voelt zich echt niet zo lekker. Ik hoop dat de medicatie snel zijn werk doet. 💊Ik moet hem ook onderhuids vocht geven, maar da's bij Timmy makkelijker gezegd dan gedaan. 😱 Ondanks dat hij geen werkende achterpootjes heeft - want die hangen er als stijve stokjes bij - zit hij geen seconde stil en heeft hij bijzonder veel kracht in zijn voorpootjes. 📆 Vanmorgen kon ik hem gelukkig zo'n 10 ml subcutaan vocht geven, terwijl Sab hem min of meer stil probeerde te houden. En terwijl hij anders altijd de stoere bully uithangt, is hij nu zo'n triest wezentje dat de hele tijd geknuffeld wilt. Het liefste zou hij in mij kruipen. Arme Timmy toch! 💙
Ons verlamde Blutsje Timmy heeft echt geen chance, want hij ligt weer in de lappenmand. 🤒 📆 Maandag had ie ineens een heftige blaasinfectie te pakken, waarbij zijn plas rood kleurde. Niet getreurd dacht ik nog, gelijk aan de medicatie en hopen dat die infectie snel een kopje kleiner gemaakt wordt. 📆 Dinsdag kon ik zijn blaas echter weer niet legen. Het leek alsof er een propje in zijn plasbuis vast zat. Eigenlijk exact hetzelfde tafereel als enkele maanden geleden. Dus hops Diazepam erbij genomen zodat zijn blaas kon ontspannen en gelukkig had ie zichzelf tijdens het schuifelen gestimuleerd zodat er plas in zijn luier zat. Oefff! Tegen de avond aan kon ik zijn blaas gelukkig wel terug legen. 📆 Maar gisteren herhaalde zich dat ik-kan-zijn-blaas-niet-legen-tafereel weer. Dus nogmaals Diazepam en hem een plekje onder de warmtelamp gegeven. Want hij zat de hele tijd te rillen. Gelukkig was er ondertussen een bloedprop en ontzettend veel etter uit zijn plasbuis gekomen. Dat was wat die blockage veroorzaakte. 🙈 Toen ik zijn blaas leegde, zag zijn plas er gelukkig wel stukken beter uit (zelfs helder eigenlijk), maar wel nog vol met propjes etter. Bah! Ons manneke voelt zich echt niet zo lekker. Ik hoop dat de medicatie snel zijn werk doet. 💊Ik moet hem ook onderhuids vocht geven, maar da's bij Timmy makkelijker gezegd dan gedaan. 😱 Ondanks dat hij geen werkende achterpootjes heeft - want die hangen er als stijve stokjes bij - zit hij geen seconde stil en heeft hij bijzonder veel kracht in zijn voorpootjes. 📆 Vanmorgen kon ik hem gelukkig zo'n 10 ml subcutaan vocht geven, terwijl Sab hem min of meer stil probeerde te houden. En terwijl hij anders altijd de stoere bully uithangt, is hij nu zo'n triest wezentje dat de hele tijd geknuffeld wilt. Het liefste zou hij in mij kruipen. Arme Timmy toch! 💙
Als de temperatuur 's nachts onder nul dropt, dan weet ik al dat ik geen al te comfortabele nacht tegemoet ga. 😉 Want meestal komen er dan een aantal Blutsjes dicht tegen me aan liggen. En ik snap niet eens waarom, want de slaapkamer is de koudste kamer omdat de verwarming er niet werkt. ❄ Om 4u45 schoot ik wakker omdat ik hevige pijn in mijn linker voet voelde. Ik voelde "iets" zwaars op mijn voeten liggen, dus verdwaasd neem ik mijn gsm bij de hand om een beetje bij te schijnen en eventjes goed te kunnen kijken wie er op mijn voeten lag. Niet alleen Lou lag lekker op mijn voeten te slapen, ook Catootje lag er opgekruld bij. 🐱 Stilletjes probeerde ik mijn voet te bevrijden in de hoop dat de pijn wat kon wegtrekken. Dan bedacht ik me dat ik toch wel heel dringend een plasje moest deponeren. Maar dat bleek een probleem te zijn! 😳 Want ik lag helemaal ingesloten tussen een heleboel Blutsjes. Gizmo en Stix lagen allebei aan mijn linkerzij - Gizmo tegen mijn benen en Stix tegen mijn armen-, terwijl Mirre langs mijn rechterzij lag. Leo lag luxueus uitgestrekt op mijn benen en buik, jeetje! En Finte die deelde samen met mijn hoofd mijn hoofdkussen. Wat een geluk dat dat kleine prulleke amper plek inpikt! 🤭 Ik heb welgeteld een kwartier liggen bedenken hoe ik het beste uit het bed raakte en zo min mogelijk Blutsjes stoorde in hun slaap. Maar waar ik niet aan gedacht had, was dat - na het lozen van mijn plasje - het nog veel moeilijker was om terug in bed te kruipen! 🙈 Want enkel Mirre was samen met me opgestaan, al de rest lag nog lekker te ronken. 💤 Ik heb mezelf in alle bochten moeten wringen en me tussen al die Blutsjes moeten puzzelen. Uiteindelijk ben ik half onder de deken kunnen kruipen en daar lag ik dan, met een Finte naast me die plots klaarwakker was en bedacht dat 5u05 toch wel een leuk tijdstip was om met mijn haar en handen te spelen. Haha! 😹
Woensdag 07 februari 2018:
Trude is het (half)zusje van ons naakte Blutskipje Lizzy, al zou je dat helemaal niet zeggen. 😉 Want Trude is net wel gezegend met een grote haardos. Al zien die pluimpjes er toch ook best wel een beetje vreemd uit, een beetje gefriseerd zelfs. Toen we haar aan Blutskipje Paloma en Blutshaantje Brutus introduceerde, was ze gelijk dikke vriendjes met Brutus. Maar hij is dan ook een echte goofy en de meest zachtaardige haan ooit. 💚 Hij is blind aan één oogje, door het andere ziet hij niet goed en hij heeft een hersenletsel. Dat alles gecombineerd maakt dat ik hem bij goed weer op de weide moet zetten en 's avonds weer in zijn bedje moet stoppen. 💤 Want zelf doet hij dat niet. Zelfs zijn bordje voer moeten we hem voorschotelen. Maar Trude had het erg op Paloma gemunt en de pikorde werd heftig uitgevochten waarbij ons witte meisje het onderspit delfde. Haar rugje begon er kaler en kaler uit te zien en net toen we besloten hadden om hen uit elkaar te halen, werden ze vriendinnetjes. 😯 Sterker nog: ze werden beste vriendinnetjes! Elke dag lopen ze zij aan zij te speuren naar insectjes en waarbij Trude als winnaar van het 'regenworm-zoeken' uit de bus komt. 🐛 En onze wilde haardos is ook naar ons toe een beetje minder bang geworden. In het begin mochten we zelfs nog geen blik in haar richting werpen of we werden getrakteerd op een hoop scheldwoorden waarbij ze een halve meter de lucht in fladderde. 🐔 Niet dat ze nu tam is of dat we haar kunnen aaien, maar ze raakt gelukkig niet meer in paniek. En dat betekent al erg veel voor ons, dat ze zich veilig voelt en gewoon haar ding mag en kan doen. Tijd, geduld en liefde zijn de enige echte sleutelwoorden om van elke rescue een succesverhaal te maken! 🙏
Trude is het (half)zusje van ons naakte Blutskipje Lizzy, al zou je dat helemaal niet zeggen. 😉 Want Trude is net wel gezegend met een grote haardos. Al zien die pluimpjes er toch ook best wel een beetje vreemd uit, een beetje gefriseerd zelfs. Toen we haar aan Blutskipje Paloma en Blutshaantje Brutus introduceerde, was ze gelijk dikke vriendjes met Brutus. Maar hij is dan ook een echte goofy en de meest zachtaardige haan ooit. 💚 Hij is blind aan één oogje, door het andere ziet hij niet goed en hij heeft een hersenletsel. Dat alles gecombineerd maakt dat ik hem bij goed weer op de weide moet zetten en 's avonds weer in zijn bedje moet stoppen. 💤 Want zelf doet hij dat niet. Zelfs zijn bordje voer moeten we hem voorschotelen. Maar Trude had het erg op Paloma gemunt en de pikorde werd heftig uitgevochten waarbij ons witte meisje het onderspit delfde. Haar rugje begon er kaler en kaler uit te zien en net toen we besloten hadden om hen uit elkaar te halen, werden ze vriendinnetjes. 😯 Sterker nog: ze werden beste vriendinnetjes! Elke dag lopen ze zij aan zij te speuren naar insectjes en waarbij Trude als winnaar van het 'regenworm-zoeken' uit de bus komt. 🐛 En onze wilde haardos is ook naar ons toe een beetje minder bang geworden. In het begin mochten we zelfs nog geen blik in haar richting werpen of we werden getrakteerd op een hoop scheldwoorden waarbij ze een halve meter de lucht in fladderde. 🐔 Niet dat ze nu tam is of dat we haar kunnen aaien, maar ze raakt gelukkig niet meer in paniek. En dat betekent al erg veel voor ons, dat ze zich veilig voelt en gewoon haar ding mag en kan doen. Tijd, geduld en liefde zijn de enige echte sleutelwoorden om van elke rescue een succesverhaal te maken! 🙏
Ons Fiv+ en nierpatiëntje Levi werd amper 6 jaar oud geschat, maar ik vind hem echt een oude ziel in een jong lichaam. Hij straalt zo'n wijsheid uit zoals alleen oude katten dat kunnen. 😻 Hij heeft een attitude waarbij alle andere Blutsjes een soort van ontzag voor hem hebben, maar hem tegelijk ook meteen in het hart sluiten. Heeft hij veel meegemaakt in zijn vorige leventje, wie zal het zeggen? Zelfs onze dove Friebel taalde er niet om dat Levi prompt naast hem kwam liggen, dicht tegen zijn lange haardos. Zij aan zij snoezelend, wetende dat ze veilig zijn en nooit meer hoeven te zwerven. 💫 Terwijl onze vriend in het begin gretig van zijn nierdieet at, is dat de laatste dagen ietsje minder. Hij begint bepaalde smaakjes en merkjes minder lekker te vinden. Enkel de versheidszakjes van Royal Canin vindt hij nog te (vr)eten. 😉 Dus hebben we maar een nieuwe bestelling online geplaatst en vandaag werd er een speciale levering gebracht: alleen maar nierdieet voor hem. 📦 Zijn ribbetjes zijn gelukkig niet meer zichtbaar, maar zijn lichaampje lijkt toch nog steeds op dat van een slungelige puber. Lang, smal en uiterst breekbaar, in mijn ogen althans. En ik heb het idee dat hij door al zijn probleempjes wel altijd met zo'n slanke lijn zal rondlopen. 🙈 Maar dat geeft niet, want hij eet, hij is geliefd en krijgt elke dag 2x medicatie voor zijn nierprobleempjes. We zijn zo ontzettend dankbaar dat we hem mochten verwelkomen in ons Blutsjestehuis, want dit manneke heeft ons volledig en compleet rond zijn pootjes gewonden! 💜
Dinsdag 06 februari 2018:
We hebben gemerkt dat onze schapenmeisjes Noirin en Numnoom echt getreurd hebben om het verlies van Nutmeg. 💔 Ondanks dat we hen de kans gegeven hebben om afscheid te nemen van Nutmeg, was het hartverscheurend om vooral Noirin helemaal van haar melk te zien. Toen we ons meisje wegdroegen uit de stal en we daarna terug op de weide kwamen, keek Noirin telkens naar de staldeur om vervolgens naar de poort te kijken waar ze Nutmeg voor het laatst had gezien. 😿Mijn hart brak en tranen vloeiden weer op dat moment. Wat zijn schapen toch zulke gevoelige en liefdevolle dieren! Ondertussen hebben de meisjes het leven zonder Nutmeg weer opgepikt en hun vriendschap is nog intenser dan voorheen. 💜 🐑 Samen genieten ze elke dag van hun bakje groenten, want verwennerij voor onze oude meisjes staat prior op onze agenda! 🥕 📝
We hebben gemerkt dat onze schapenmeisjes Noirin en Numnoom echt getreurd hebben om het verlies van Nutmeg. 💔 Ondanks dat we hen de kans gegeven hebben om afscheid te nemen van Nutmeg, was het hartverscheurend om vooral Noirin helemaal van haar melk te zien. Toen we ons meisje wegdroegen uit de stal en we daarna terug op de weide kwamen, keek Noirin telkens naar de staldeur om vervolgens naar de poort te kijken waar ze Nutmeg voor het laatst had gezien. 😿Mijn hart brak en tranen vloeiden weer op dat moment. Wat zijn schapen toch zulke gevoelige en liefdevolle dieren! Ondertussen hebben de meisjes het leven zonder Nutmeg weer opgepikt en hun vriendschap is nog intenser dan voorheen. 💜 🐑 Samen genieten ze elke dag van hun bakje groenten, want verwennerij voor onze oude meisjes staat prior op onze agenda! 🥕 📝
Morgen 7 februari start Tom & co weer met de actie 'Eetkommen van het hart' die loopt tot 18 februari. 💚 Tijdens deze periode kunnen jullie in elke winkel voeding of andere dierenbenodigdheden doneren aan een asiel of opvang. Tom & co Aalst zamelt integraal in voor onze Blutsjes. 🐱 Wie in de buurt woont en graag een blikje natvoer of een zakje droogvoer of kattenbakvulling aan onze Blutsjes wil schenken, kan dit doen in de gezellige winkel van Aalst. 👍 Ook spulletjes zoals krabpaaltjes, speeltjes en mandjes zijn heel erg welkom om de kamers in ons nieuwe Blutsjestehuis mee in te richten. Dankjewel Tom en Co Aalst dat jullie ons Blutsjestehuis uitkozen als goede doel! 😻 Onze Blutsjes kijken er heel erg naar uit!
Maandag 05 februari 2018:
Abi lag vanmorgen nog goed te pitten, maar als ze me ontbijt hoort serveren, dan kunnen haar oogjes niet snel genoeg open gaan. 👀 🤭Ja, het ochtendprut moest ze nog eventjes weg wrijven, haha. Het is ongelofelijk wat dit kleine meisje allemaal op een dag opeet. Dat is iets wat haar intens gelukkig maakt: voer. 😋 Of het nou nat- of droogvoer is, dat maakt haar allemaal niet uit. Want ze vindt beide erg lekker. 👌 En stiekem is ze heel erg makkelijk, want ook de smaakjes en merkjes maken haar niks uit. Zo lang het haar buikje maar vult. En van een buikje gesproken: ook 'buikje-kroel' vindt ze heerlijk! 💚
Abi lag vanmorgen nog goed te pitten, maar als ze me ontbijt hoort serveren, dan kunnen haar oogjes niet snel genoeg open gaan. 👀 🤭Ja, het ochtendprut moest ze nog eventjes weg wrijven, haha. Het is ongelofelijk wat dit kleine meisje allemaal op een dag opeet. Dat is iets wat haar intens gelukkig maakt: voer. 😋 Of het nou nat- of droogvoer is, dat maakt haar allemaal niet uit. Want ze vindt beide erg lekker. 👌 En stiekem is ze heel erg makkelijk, want ook de smaakjes en merkjes maken haar niks uit. Zo lang het haar buikje maar vult. En van een buikje gesproken: ook 'buikje-kroel' vindt ze heerlijk! 💚
Ik heb er nog nooit eerder last van gehad, maar nu zat ik tegen een winterdipje aan te hikken. 🙈 Van dat donkere, regenachtige weer werden zowel de Blutsjes als ik niet vrolijk. Maar vandaag wel! 🙏 Ondanks dat het berekoud was, was het heerlijk buiten vertoeven. Het was zowaar een feest met dat zonnetje. ☀ En bij een feestje horen nu eenmaal snoepjes! De Blutsjes zijn helemaal gek van die malse stokjes, dus dat stond er op het menu. 😸
Zondag 04 februari 2018:
Ik zou liegen als ik zei dat het avontuur waarin we ons momenteel bevinden niet ontzettend stresserend is. 😱 Het is ook niet niks natuurlijk om een nieuwe locatie om te toveren tot ons magische Blutsjestehuis. En dat terwijl Sab haar dagelijkse job zoveel van haar vergt, ik er doordeweeks helemaal alleen voorsta en de zorg draag over 80+ Blutsjes en al het werk dat daarbij komt kijken en we de vzw draaiende moeten houden met al zijn administratief werk. 📋 Maar als ik dan rondom mij kijk en al die snoetjes zie die zo afhankelijk van ons zijn, dan weet ik weer waarom we dit allemaal doen. 💚 De toekomstige Felv-kamer in het bijgebouw begint ook een beetje meer vorm aan te nemen. De deur die de verlamde Blutsjeskamer met de Felv-kamer verbindt is gemaakt. Er steekt inmiddels een nieuw plafond want het andere kwam te laag en dan zouden we ons hoofd stoten als we gebruik maken van de nieuwe (nog te plaatsen) deur. 🤕 De fotootjes zijn helaas niet zo duidelijk omdat ze in het donker gemaakt zijn. De elektricien moet nog een paar kleine details komen afwerken waardoor er momenteel nog geen werkende verlichting is. 💡 We hebben ons budget uitgeperst en gerekt tot de rek er helemaal uit is. Centjes voor een nieuwe vloer zijn er helaas niet meer. Dat moeten we later bij elkaar zien te sprokkelen, zodat ook de Felv-jes mettertijd hun voetjes kunnen neerplanten op een nette, makkelijk te poetsen vloer. 🐾 Er zijn nog -tal van projecten die gefinancierd moeten worden (zoals de Vinyl op de zolder en ruimte waar de diabeetjes en nierpatiëntjes komen te wonen) en waar we erg creatief mee zullen moeten omspringen. Daarom houden we volgende week zondag een heuse Valentijnsveiling om zo hopelijk weer een klein beetje centjes bij elkaar te verzamelen. 💘 En ik moet toegeven dat ik de veiling stiekem heel erg leuk vind, hopelijk jullie ook? 😉
Ik zou liegen als ik zei dat het avontuur waarin we ons momenteel bevinden niet ontzettend stresserend is. 😱 Het is ook niet niks natuurlijk om een nieuwe locatie om te toveren tot ons magische Blutsjestehuis. En dat terwijl Sab haar dagelijkse job zoveel van haar vergt, ik er doordeweeks helemaal alleen voorsta en de zorg draag over 80+ Blutsjes en al het werk dat daarbij komt kijken en we de vzw draaiende moeten houden met al zijn administratief werk. 📋 Maar als ik dan rondom mij kijk en al die snoetjes zie die zo afhankelijk van ons zijn, dan weet ik weer waarom we dit allemaal doen. 💚 De toekomstige Felv-kamer in het bijgebouw begint ook een beetje meer vorm aan te nemen. De deur die de verlamde Blutsjeskamer met de Felv-kamer verbindt is gemaakt. Er steekt inmiddels een nieuw plafond want het andere kwam te laag en dan zouden we ons hoofd stoten als we gebruik maken van de nieuwe (nog te plaatsen) deur. 🤕 De fotootjes zijn helaas niet zo duidelijk omdat ze in het donker gemaakt zijn. De elektricien moet nog een paar kleine details komen afwerken waardoor er momenteel nog geen werkende verlichting is. 💡 We hebben ons budget uitgeperst en gerekt tot de rek er helemaal uit is. Centjes voor een nieuwe vloer zijn er helaas niet meer. Dat moeten we later bij elkaar zien te sprokkelen, zodat ook de Felv-jes mettertijd hun voetjes kunnen neerplanten op een nette, makkelijk te poetsen vloer. 🐾 Er zijn nog -tal van projecten die gefinancierd moeten worden (zoals de Vinyl op de zolder en ruimte waar de diabeetjes en nierpatiëntjes komen te wonen) en waar we erg creatief mee zullen moeten omspringen. Daarom houden we volgende week zondag een heuse Valentijnsveiling om zo hopelijk weer een klein beetje centjes bij elkaar te verzamelen. 💘 En ik moet toegeven dat ik de veiling stiekem heel erg leuk vind, hopelijk jullie ook? 😉
|
|
Zaterdag 03 februari 2018:
Het is nu een dikke week geleden dat verlamd Blutsje Zazou bij ons kwam wonen en het gaat eigenlijk ongelofelijk goed met hem! 🙏 Het is voor mij ook altijd een beetje afwachten en aftasten hoe goed patiëntjes zich laten verzorgen, maar onze vriend is er een kei in. Vanaf het eerste moment liet hij zijn blaasje door me leegdrukken en ook zijn medicatie neemt hij voorbeeldig in. 😷 Ook poepbadjes lukken en dat was in het begin toch echt wel nodig! Zijn huidje had enorm geleden onder de urinebrand waardoor zijn haar zelfs uitgevallen was. Maar nu ziet zijn huidje er een stuk kalmer uit, de wondjes helemaal genezen, klaar om terug de eerste donshaartjes te laten groeien. 😸 Zijn snoet op de foto spreekt boekdelen: 'ség mams, je hebt me net in bad gestopt en nu moet ik ook nog met mijn blote billen op de foto, pffff'! 😉💚
|
|
📷 1: Zazou net bij ons, rode huid door urinebrand. - 📷 2: Zazou net uit bad en de huid al een stuk gekalmeerd.
Vrijdag 02 februari 2018:
Ik vrees dat er iemand binnenkort onze konijntjes gaat missen als we verhuisd zijn naar onze nieuwe locatie! 🐰
Sinds enkele weken komt dit wilde konijntje - vanaf de namiddag tot de nacht valt - rondhangen in het gezelschap van onze jongens. 🌠🐇 Elke dag trouw op post. Hoe lief is dit? 💕 Geen nood, onze 5 konijnenmeisjes en -jongens zijn allemaal steriel en netjes geënt. 😉 💉
Ik vrees dat er iemand binnenkort onze konijntjes gaat missen als we verhuisd zijn naar onze nieuwe locatie! 🐰
Sinds enkele weken komt dit wilde konijntje - vanaf de namiddag tot de nacht valt - rondhangen in het gezelschap van onze jongens. 🌠🐇 Elke dag trouw op post. Hoe lief is dit? 💕 Geen nood, onze 5 konijnenmeisjes en -jongens zijn allemaal steriel en netjes geënt. 😉 💉
Donderdag 01 februari 2018:
Och, dit is de normaalste zaak van de wereld in ons Blutsjestehuis: een naakte kip tussen een stel katten, haha! 💚 😉 Lizzy's pluimpjes groeien traag, heel erg traag. Of ze ooit draagster wordt van een weelderige verendracht? Dat zal de tijd uitwijzen. ⏰ Maar momenteel worden alleen haar halsje, nekje en vleugeltjes voorzien van enkele ontkiemende pluimpjes. De laatste update was er eentje waar ik over het abces aan haar oogje vertelde. Maar da's gelukkig mooi genezen ondertussen door haar de nodige medicatie toe te dienen. 💊 Lizzy was dan ook een voorbeeldige patiënt die netjes alle antibiotica naar binnen werkte en haar oogje liet zalven. Uiteraard mag ze alleen onder toezicht tussen de boefjes lopen. 🐔 Niet dat de Blutsjes haar (bewust) pijn zouden doen. Maar in een gekke bui zouden ze met die scherpe nageltjes heel snel haar huidje kunnen beschadigen en dat willen we natuurlijk niet! 💫
Och, dit is de normaalste zaak van de wereld in ons Blutsjestehuis: een naakte kip tussen een stel katten, haha! 💚 😉 Lizzy's pluimpjes groeien traag, heel erg traag. Of ze ooit draagster wordt van een weelderige verendracht? Dat zal de tijd uitwijzen. ⏰ Maar momenteel worden alleen haar halsje, nekje en vleugeltjes voorzien van enkele ontkiemende pluimpjes. De laatste update was er eentje waar ik over het abces aan haar oogje vertelde. Maar da's gelukkig mooi genezen ondertussen door haar de nodige medicatie toe te dienen. 💊 Lizzy was dan ook een voorbeeldige patiënt die netjes alle antibiotica naar binnen werkte en haar oogje liet zalven. Uiteraard mag ze alleen onder toezicht tussen de boefjes lopen. 🐔 Niet dat de Blutsjes haar (bewust) pijn zouden doen. Maar in een gekke bui zouden ze met die scherpe nageltjes heel snel haar huidje kunnen beschadigen en dat willen we natuurlijk niet! 💫