Op 16/02/2016 maakte 'n brand vele slachtoffers in ons tehuis:
|
|
Lieve mensen,
ik weet niet waar te beginnen... Vandaag is onze grootste nachtmerrie waarheid geworden. Ons ooit zo veilige tehuis voor onze bewoners werd vannacht door een vurig en allesverwoestend monster vernietigd. Er brak brand bij ons uit en ons ooit zo veilige haven werd in een mum van tijd verwoest en nam een groot aantal slachtoffers in zijn verwoestende golf mee... Vannacht rond 2u30 was ik in een soort-half-slaapmodus toen ik een soort van brandgeur opmerkte, als een wonder werd ik klaarwakker en toen ik het licht wilde aandoen om te kijken wat die vreselijke geur was, werkte dat zelfs niet meer. In het diepste donker kon ik een soort van waas op onze zolderkamer waarnemen en ik wist gelijk dat er iets vreselijks aan de hand was. Ik opende het zolderdakraam in de hoop zo wat frisse lucht binnen te krijgen en toen wilde ik gelijk naar beneden stormen om zoveel mogelijk van onze bewoners te redden. Maar ik raakte niet eens een stap verder na het openen van de deur, want in de traphal hing een vreselijke geur en rookwalm waar we niet doorheen konden. Gelukkig hadden we een gsm bij de hand zodat Sab gelijk de brandweer kon opbellen, terwijl we met ons hoofd buiten het dakraam hingen. Daarna belde ik in allerijl mijn zus en Sab's broer op in de hoop dat zij konden helpen met de opvang van onze bewoners. Tot die tijd heb ik de hele buurt bij elkaar geschreeuwd in de hoop dat iemand ons zou horen. Maar het was oorverdovend stil buiten en na een tijdje begonnen de honden uit de buurt aan te slaan, terwijl onze honden net oorverdovend stil werden. Op datzelfde ogenblik zagen we steeds meer rookontwikkeling op de benedenverdieping en werden we bevangen door de stinkende geur zowel binnen als buiten. Als een wonder stond onze buurvrouw plots in de tuin te roepen om te vragen waar we ons precies bevonden. Ik denk dat ze ons door de dikke rookwalm niet goed kon zien, dus schreeuwden we het uit dat we boven op het dak zaten en of ze ervoor kon zorgen dat er zoveel mogelijk dieren gered werden. Ondertussen hoorden we ook de brandweermannen de voordeur in beuken, maar alles leek voor ons besef zo lang te duren, terwijl het in werkelijkheid vast maar een fractie van een seconde duurde. Dankzij onze buurvrouw en haar man werd de brandweer verwittigd waar wij ons precies bevonden en werd er via hun tuin en platte dak ladders geplaatst om ons te bereiken. Toen voelden we ook de veilige handen rond ons slaan van de brandweermannen die ons tehuis hadden betreden en alles vanaf dan is een beetje een waas. Ik weet dat we het dak afgegaan zijn en op een stoel in de tuin geplaatst werden met zuurstofmasker. In tussentijd schreeuwde ik het uit dat we zoveel dieren hebben die gered moesten worden en toen kwam mijn zus daar aangerend met Tokito in haar armen. Hij moet uit zijn slaapkamertje ontsnapt zijn en als een wonder zag ons zus hem door de gang schuifelen richting de voordeur. Net voor we de ambulance moesten instappen -wat ik eigenlijk niet wilde maar waar ik toe gedwongen werd omdat we best veel giftige rook hadden ingeademd- zag ik dat Andreas, Nome en Lucy in veiligheid gebracht waren en dat ook Matei op datzelfde moment uit de woning gehaald werd. Ik kan de brandweer niet dankbaar genoeg zijn dat zij zoveel dieren er hebben buiten gehaald, terwijl het binnen zo donker was en vol rook hing. Er werd zelfs een nieuwe lading zuurstof gebracht zodat ze nog een keertje binnen konden gaan en er werd met warmtekijkers gekeken. Sommige katten waren zo overstuur dat ze de hulpverleners gebeten hebben. In het ziekenhuis bereikte ons het nieuws dat onze honden het niet gehaald hebben... en later zou blijken dat ook Chyna, Moby, DaisyBoo, June, Toetie, Mimimuis, Célia, Sterre, Stacey, Beethoven, Clowntje, Kitty en Minou de brand niet overleefd hebben. Nadat we uit het ziekenhuis ontslaan werden, zijn we gelijk onze overlevende Blutsjes gaan bezoeken en wat was het vreselijk om hen zo getraumatiseerd te zien! Daarna zijn we gelijk naar ons huis gereden en ik was niet bereid op wat ik zou zien. Er zaten op dat moment nog een aantal schuwe katjes in ons tehuis die we nog buiten moesten halen daar. Wonder boven wonder lieten ze zich heel makkelijk door mij opnemen en in een aantal -versmeulde- transportboxen plaatsen. In de eerste ruimtes ziet het er op wat waterschade redelijk uit, maar toen ik de keukendeur opende ben ik beginnen roepen en tieren. Alles is verwoest, alles is weggesmolten, tot de badkamer toe. Ook in de veranda is ontzettend veel schade en toen was ons duidelijk dat alle dieren die in die ruimtes verbleven niet meer waren. De brandweer had alle lijkjes buiten gelegd en toen ik hen zag, ben ik gewoon gebroken. Sab ook, samen hebben we gebruld en gehuild en dat doen we nog steeds. Onze prachtige poppetjes die niet meer zijn... Ik leef en ik leef niet meer... Ik weet niet hoe me sterk te houden, maar we moeten! We moeten nu zo snel mogelijk een nieuw plekje vinden waar we zo snel mogelijk weer samen kunnen zijn met onze Blutjses. Ze zitten op dit moment verdeeld op 3 locaties en ik wil ons gezin snel weer een klein beetje compleet, op onze sterretjes na. Maar zij zijn ondertussen al opgehaald door het crematorium en komen ons snel weer vervoegen. We zoeken een huisje of boerderijtje in de buurt dat we voor een 3 à 4 -tal maanden kunnen huren, want tot die tijd zal ons Blutsjestehuis onbewoonbaar zijn (als ik ooit nog terug wil, want het trauma van onze verbrande en dode Blutsjes zal me voor altijd achtervolgen...). Er is zoveel schade, zoveel vuil en zoveel hartpijn. Mijn poppetjes waar we zoveel van hielden zijn gedood door een monster, ze moeten zoveel paniek gehad hebben en ze moeten geprobeerd hebben om te vluchten, tot ze bevangen werden en uiteindelijk gedood werden. Ik hou het niet meer uit... Ik word gillend gek van verdriet en Sab ook. Sab die haar anders zo sterk kan houden, breekt om de haverklap. We kunnen zoveel gebruiken, want alles voor de bewoners moet vernieuwd worden. Wat niet verwoest is door brand, is wel verwoest door geur. Al het eten is verschroeid en zelfs mijn handige verzorgtafel heeft schade opgelopen door de hevige brand. Ik durf het niet te vragen, want ik ben helemaal zo niet, maar we hebben ook financiële hulp nodig voor nu. Mochten er mensen zijn die ons willen steunen, heel erg graag. Alle hulp is welkom! De overlevende bewoners zijn veilig voor nu, maar ze zijn o-zo bang. Ze hebben een vreselijk trauma opgelopen en dat kunnen ze niet verwerken als we niet allemaal samen zijn. Zijn er mensen die soms een huisje of boerderijtje in de buurt weten waar we allemaal tijdelijk welkom zijn, tot de ergste nachtmerrie een beetje voorbij is en tot onze Blutsjes hun wonden een klein beetje geheeld zijn? Ik kan niet genoeg benadrukken hoe fijn wij alle steun vinden, alle acties die opgestart worden en zoveel meer. Ik probeer iedereen de komende dagen van een berichtje te voorzien, want zelfs door het vele verdriet kunnen we echt zien dat er zovele mensen voor onze bewoners en ons klaar staan. Maar vandaag en komende dagen is er nog zoveel te regelen. Dankjewel voor alle reacties en de steun. Ik kan alleen maar dankbaar zijn voor zovele prachtige mensen in ons leven! De foto's tonen niet eens hoe de realiteit is, want de verschrikkelijke geur is walgelijk en de schade is groter dan men kan inbeelden. Dit is een trauma dat we nooit kunnen en zullen te boven komen! We willen ook de brandweer, ambulanciers, burgemeester en politie van Buggenhout ontzettend hard bedanken voor hun snelle en doortastende optreden naar de dieren toe, alsook iedereen die geholpen heeft met dieren buiten te halen, in veiligheid te brengen, onze buren, familie en een aantal lieve mensen die vandaag de eerste noodzakelijke spullen zijn gaan kopen. Helaas is door alle hectiek ons Felv-je Jefke ontsnapt uit de brandende woning en tot hiertoe weten we niet naar waar hij gevlucht is. We plaatsen ook zometeen zijn vermissing online in de hoop dat alles mensen uit de omgeving van de Vitsstraat te Buggenhout in de gaten houden of er soms niet plots een langharige tijger op de proppen komt. Hij is tevens hartpatiënt en heeft dringend medicatie nodig!
ik weet niet waar te beginnen... Vandaag is onze grootste nachtmerrie waarheid geworden. Ons ooit zo veilige tehuis voor onze bewoners werd vannacht door een vurig en allesverwoestend monster vernietigd. Er brak brand bij ons uit en ons ooit zo veilige haven werd in een mum van tijd verwoest en nam een groot aantal slachtoffers in zijn verwoestende golf mee... Vannacht rond 2u30 was ik in een soort-half-slaapmodus toen ik een soort van brandgeur opmerkte, als een wonder werd ik klaarwakker en toen ik het licht wilde aandoen om te kijken wat die vreselijke geur was, werkte dat zelfs niet meer. In het diepste donker kon ik een soort van waas op onze zolderkamer waarnemen en ik wist gelijk dat er iets vreselijks aan de hand was. Ik opende het zolderdakraam in de hoop zo wat frisse lucht binnen te krijgen en toen wilde ik gelijk naar beneden stormen om zoveel mogelijk van onze bewoners te redden. Maar ik raakte niet eens een stap verder na het openen van de deur, want in de traphal hing een vreselijke geur en rookwalm waar we niet doorheen konden. Gelukkig hadden we een gsm bij de hand zodat Sab gelijk de brandweer kon opbellen, terwijl we met ons hoofd buiten het dakraam hingen. Daarna belde ik in allerijl mijn zus en Sab's broer op in de hoop dat zij konden helpen met de opvang van onze bewoners. Tot die tijd heb ik de hele buurt bij elkaar geschreeuwd in de hoop dat iemand ons zou horen. Maar het was oorverdovend stil buiten en na een tijdje begonnen de honden uit de buurt aan te slaan, terwijl onze honden net oorverdovend stil werden. Op datzelfde ogenblik zagen we steeds meer rookontwikkeling op de benedenverdieping en werden we bevangen door de stinkende geur zowel binnen als buiten. Als een wonder stond onze buurvrouw plots in de tuin te roepen om te vragen waar we ons precies bevonden. Ik denk dat ze ons door de dikke rookwalm niet goed kon zien, dus schreeuwden we het uit dat we boven op het dak zaten en of ze ervoor kon zorgen dat er zoveel mogelijk dieren gered werden. Ondertussen hoorden we ook de brandweermannen de voordeur in beuken, maar alles leek voor ons besef zo lang te duren, terwijl het in werkelijkheid vast maar een fractie van een seconde duurde. Dankzij onze buurvrouw en haar man werd de brandweer verwittigd waar wij ons precies bevonden en werd er via hun tuin en platte dak ladders geplaatst om ons te bereiken. Toen voelden we ook de veilige handen rond ons slaan van de brandweermannen die ons tehuis hadden betreden en alles vanaf dan is een beetje een waas. Ik weet dat we het dak afgegaan zijn en op een stoel in de tuin geplaatst werden met zuurstofmasker. In tussentijd schreeuwde ik het uit dat we zoveel dieren hebben die gered moesten worden en toen kwam mijn zus daar aangerend met Tokito in haar armen. Hij moet uit zijn slaapkamertje ontsnapt zijn en als een wonder zag ons zus hem door de gang schuifelen richting de voordeur. Net voor we de ambulance moesten instappen -wat ik eigenlijk niet wilde maar waar ik toe gedwongen werd omdat we best veel giftige rook hadden ingeademd- zag ik dat Andreas, Nome en Lucy in veiligheid gebracht waren en dat ook Matei op datzelfde moment uit de woning gehaald werd. Ik kan de brandweer niet dankbaar genoeg zijn dat zij zoveel dieren er hebben buiten gehaald, terwijl het binnen zo donker was en vol rook hing. Er werd zelfs een nieuwe lading zuurstof gebracht zodat ze nog een keertje binnen konden gaan en er werd met warmtekijkers gekeken. Sommige katten waren zo overstuur dat ze de hulpverleners gebeten hebben. In het ziekenhuis bereikte ons het nieuws dat onze honden het niet gehaald hebben... en later zou blijken dat ook Chyna, Moby, DaisyBoo, June, Toetie, Mimimuis, Célia, Sterre, Stacey, Beethoven, Clowntje, Kitty en Minou de brand niet overleefd hebben. Nadat we uit het ziekenhuis ontslaan werden, zijn we gelijk onze overlevende Blutsjes gaan bezoeken en wat was het vreselijk om hen zo getraumatiseerd te zien! Daarna zijn we gelijk naar ons huis gereden en ik was niet bereid op wat ik zou zien. Er zaten op dat moment nog een aantal schuwe katjes in ons tehuis die we nog buiten moesten halen daar. Wonder boven wonder lieten ze zich heel makkelijk door mij opnemen en in een aantal -versmeulde- transportboxen plaatsen. In de eerste ruimtes ziet het er op wat waterschade redelijk uit, maar toen ik de keukendeur opende ben ik beginnen roepen en tieren. Alles is verwoest, alles is weggesmolten, tot de badkamer toe. Ook in de veranda is ontzettend veel schade en toen was ons duidelijk dat alle dieren die in die ruimtes verbleven niet meer waren. De brandweer had alle lijkjes buiten gelegd en toen ik hen zag, ben ik gewoon gebroken. Sab ook, samen hebben we gebruld en gehuild en dat doen we nog steeds. Onze prachtige poppetjes die niet meer zijn... Ik leef en ik leef niet meer... Ik weet niet hoe me sterk te houden, maar we moeten! We moeten nu zo snel mogelijk een nieuw plekje vinden waar we zo snel mogelijk weer samen kunnen zijn met onze Blutjses. Ze zitten op dit moment verdeeld op 3 locaties en ik wil ons gezin snel weer een klein beetje compleet, op onze sterretjes na. Maar zij zijn ondertussen al opgehaald door het crematorium en komen ons snel weer vervoegen. We zoeken een huisje of boerderijtje in de buurt dat we voor een 3 à 4 -tal maanden kunnen huren, want tot die tijd zal ons Blutsjestehuis onbewoonbaar zijn (als ik ooit nog terug wil, want het trauma van onze verbrande en dode Blutsjes zal me voor altijd achtervolgen...). Er is zoveel schade, zoveel vuil en zoveel hartpijn. Mijn poppetjes waar we zoveel van hielden zijn gedood door een monster, ze moeten zoveel paniek gehad hebben en ze moeten geprobeerd hebben om te vluchten, tot ze bevangen werden en uiteindelijk gedood werden. Ik hou het niet meer uit... Ik word gillend gek van verdriet en Sab ook. Sab die haar anders zo sterk kan houden, breekt om de haverklap. We kunnen zoveel gebruiken, want alles voor de bewoners moet vernieuwd worden. Wat niet verwoest is door brand, is wel verwoest door geur. Al het eten is verschroeid en zelfs mijn handige verzorgtafel heeft schade opgelopen door de hevige brand. Ik durf het niet te vragen, want ik ben helemaal zo niet, maar we hebben ook financiële hulp nodig voor nu. Mochten er mensen zijn die ons willen steunen, heel erg graag. Alle hulp is welkom! De overlevende bewoners zijn veilig voor nu, maar ze zijn o-zo bang. Ze hebben een vreselijk trauma opgelopen en dat kunnen ze niet verwerken als we niet allemaal samen zijn. Zijn er mensen die soms een huisje of boerderijtje in de buurt weten waar we allemaal tijdelijk welkom zijn, tot de ergste nachtmerrie een beetje voorbij is en tot onze Blutsjes hun wonden een klein beetje geheeld zijn? Ik kan niet genoeg benadrukken hoe fijn wij alle steun vinden, alle acties die opgestart worden en zoveel meer. Ik probeer iedereen de komende dagen van een berichtje te voorzien, want zelfs door het vele verdriet kunnen we echt zien dat er zovele mensen voor onze bewoners en ons klaar staan. Maar vandaag en komende dagen is er nog zoveel te regelen. Dankjewel voor alle reacties en de steun. Ik kan alleen maar dankbaar zijn voor zovele prachtige mensen in ons leven! De foto's tonen niet eens hoe de realiteit is, want de verschrikkelijke geur is walgelijk en de schade is groter dan men kan inbeelden. Dit is een trauma dat we nooit kunnen en zullen te boven komen! We willen ook de brandweer, ambulanciers, burgemeester en politie van Buggenhout ontzettend hard bedanken voor hun snelle en doortastende optreden naar de dieren toe, alsook iedereen die geholpen heeft met dieren buiten te halen, in veiligheid te brengen, onze buren, familie en een aantal lieve mensen die vandaag de eerste noodzakelijke spullen zijn gaan kopen. Helaas is door alle hectiek ons Felv-je Jefke ontsnapt uit de brandende woning en tot hiertoe weten we niet naar waar hij gevlucht is. We plaatsen ook zometeen zijn vermissing online in de hoop dat alles mensen uit de omgeving van de Vitsstraat te Buggenhout in de gaten houden of er soms niet plots een langharige tijger op de proppen komt. Hij is tevens hartpatiënt en heeft dringend medicatie nodig!
