Neurologisch Blutsje: Lucy

Suikertante: Matea Rooms

Enkele weken geleden kwam Lucy helemaal vanuit Nederland bij ons wonen. Haar baasje kon niet langer meer voor haar zorgen wegens emigratie-plannen. Ze had al diverse opvangen gecontacteerd, maar het was erg moeilijk om een gepast plekje voor Lucy te vinden. Want ook in Nederland zijn tehuisjes voor Blutskatjes maar weinig bezaaid, net zoals in België trouwens. Maar gelukkig vond ze dat bij ons en konden wij nog een plekje vrijmaken. Het heeft echter even geduurd vooraleer ik kon verkondigen dat we er een nieuwe bewoner bij hebben en wel om dit: Lucy is namelijk bij binnenkomst helemaal over haar toeren gegaan. Zij heeft een zware vorm van Ataxie en zulke katjes nemen prikkels dubbel zo hard binnen als 'gewone' katjes. De lange autorit en plots in het gezelschap zijn van andere bewoners heeft Lucy helemaal doen transformeren tot een vuurspuwend draakje en een katje dat absoluut niet te benaderen viel. Dat is meteen ook de reden waarom we haar (tijdelijk) op de 'Seniorkamer' boven gehuisvest hebben. In eerste instantie zat ze in een bench om bij te komen van alles en ons te leren kennen, maar inmiddels mocht ze verhuizen naar het ex-bedje van onze trilkittens. Ze heeft best een zware vorm van Ataxie waardoor haar achterpootjes bij het minste uitschuiven en ze zichzelf dan nog amper recht krijgt. Ze kan om die reden ook geen krabpaal klimmen. En vandaar dat ze zich het veiligst voelt met een dekentje of kussentje onder haar teentjes. We hebben Lucy alle tijd van de wereld gegeven om te wennen aan haar nieuwe-voor-altijd-thuisje en aan ons en ik moet zeggen: ze heeft ons helemaal in haar hartje gesloten. Wij hadden haar al in ons hart gesloten vanaf het moment dat ze hier kwam wonen. Natuurlijk heeft ze af en toe nog een rare kortsluiting in haar hoofdje, maar dat is typisch Lucy en dat vinden wij meer dan oké. Welkom mooie meid, we zijn van plan om heel lang voor je te zorgen en je lief te hebben! ​