Ataxie Blutsje: Nano

Suikertante: Monique van Uchelen en Suikernonkel: John Cornelissen

Ook onze Nano kwam in het voorjaar van 2013 bij ons binnen. Zij en nog een groepje kittens werden buiten geboren. Uiteindelijk kwamen beide nestjes bij ons binnen, maar helaas bleken zij het dodelijke parvovirus met zich mee te dragen. Alle katjes buiten één katertje zijn doodziek geworden en alleen Nano heeft het overleefd van de zieke katjes. Zij is echt door het oog van de naald gekropen en om eerlijk te zijn? We hadden niet verwacht dat ze het zou overleven. We hadden het wel gehoopt natuurlijk! Nano heeft dagen niets gegeten want ze braakte alles onmiddellijk terug uit. Ook medicijnen kwamen er gelijk weer uit, alleen het vocht dat onderhuids in gespoten werd, bleef in haar lijfje. Ze poepte puur bloed en elke dag had ik zo'n bang om haar niet meer levend terug te zien. Tot ze op een morgend zelfstandig begon te eten, dat eten bleef in haar buikje zitten en het overgeven stopte. En zo veranderde ook het pure bloed dat ze poepte weer in normale drollen. En zoals verwacht bleek Nano ook Ataxie te hebben waardoor ze wiebelend door het leven gaat. Maar dat laat Nano niet aan haar hartje komen, ze is gelukkig dat ze leeft en ondanks haar kleine beperking staat ze volop in het leven. Ze weet ieders hart te veroveren door haar lieve karakter en fluffy uiterlijk.