Diabetes patiëntje: Sjoef
Suikertante: Tania De Pauw
Afgelopen zaterdag (09/07/2016) kwam diabeetje Sjoef bij ons wonen. Hij stond al van vorig jaar op onze wachtlijst, maar toen het drama rond de brand afspeelde, zocht Renate toch verder naar een plekje waar Sjoef welkom was. Helaas werd dat niet gevonden, zelfs niet toen Hanneke van Stichting Hanna zo lief was om hem een paar keer te delen op haar pagina. Dus contacteerde Renate ons opnieuw of we toch geen plekje voor hem konden vrijmaken. Doordat zijn ziekte niet goed onder controle te krijgen was, begon hij ook in huis te plassen. En dat maakte dat hij buiten moest gaan wonen. Op zich was dat momenteel zo erg niet, maar de winter staat binnenkort wel voor de deur en dan zoeken katjes toch liever binnen een plekje op. Dus lieten we ons hart spreken en mocht hij bij ons komen wonen. Ik heb ervaring met insuline spuiten en bovendien ben ik al een ganse dag Blutsjes aan het verzorgen, dus 2x daags een prikje kan er nog wel bij. Sjoef had bij binnenkomst een rit van 3 uur achter de kiezen, waardoor hij best gestresst was. Dat hij de eerste twee dagen niet aan het eten ging, vond ik best normaal. Renate had ons daar immers al voor gewaarschuwd dat hij ook niet wilde eten toen hij een keertje opgenomen werd bij haar dierenarts. Vandaar dat ik ook besloot om hem niet te spuiten, tot hij aan het eten zou gaan. Maar ik vond Sjoef toch wel een beetje vreemd doen, ondanks dat ik zijn gedrag nog niet helemaal kon doorgronden. Want dat is nou net het lastige met zieke katjes die hier pas wonen, dan moet ik echt op mijn buikgevoel afgaan. En da's meteen ook de reden waarom binnenkomers altijd in de ziekenboeg gehuisvest worden. Op die manier kan ik hen goed in de gaten houden en pik ik abnormaal gedrag sneller op. Sjoefs buikje voelde dik en hard aan en zijn vreemde slaaphouding deed me denken dat hij buikpijn had. Ik hoorde hem ook vaak klagelijk miauwen en bij het plassen leek hij vaak pijn te hebben. Dit alles maakte dat we niet langer konden wachten en boekte ik vandaag een afspraakje bij onze dierenarts. Ook zij zag meteen dat Sjoef zich helemaal niet lekker voelde en kon een massa harde stoelgang in zijn buikje voelen. Ondanks dat hij zich best beroerd voelde, is hij zo'n lieverd! Hij wilt niets liever dan gekroeld en geaaid worden en hij was dan ook ontzettend flink toen er bloed genomen werd. Zijn bloed zag er erg donker uit en het was moeilijk om bloed af te nemen omdat het al aan het stollen was. Het zou kunnen dat Sjoef met verzuring kampt... Hij verblijft nu bij onze dierenarts aan het infuus en we hopen zo snel mogelijk de resultaten van zijn bloed te ontvangen zodat we hem gericht kunnen behandelen, want we willen hem uiteraard nog heel lang die beloofde furrr-ever thuis bieden! Zet 'em op Sjoefke!
Update 16 juli 2016: Ons Sjoefke is sinds eergisteravond weer thuis, na twee nachtjes hospitalisatie bij onze dierenarts. Het bloedonderzoek wees gelukkig uit dat hij geen last had van Ketoacidose, want zijn Elektrolyten waren helemaal in orde, maar zijn Fructosamine stond helaas veel te hoog. Dat laatste geeft toch aan dat zijn glucose al een hele lange tijd niet op orde stond. Dit in combinatie met de stress van de verhuizing heeft ervoor gezorgd dat ons ventje zich helemaal niet lekker voelde en dus opgenomen moest worden toen hij amper 3 daagjes bij ons woonde. Uit alle onderzoekjes is toch wel gebleken dat Sjoefke een groter zorgenkindje is dan eerst gedacht. We kregen ook zijn waslijst aan dierenartsuitslagen binnen van zijn vorige baasjes en ik ken werkelijk geen één kat die meer naar de dierenarts geweest is dan Sjoefke! Naast diabeetpatiëntje heeft hij ook last van blaasproblemen, vandaar dus dat hij makkelijk naast de bak plast. Zijn plas rook bij binnenkomst enorm penetrant en daardoor hebben we een antibioticakuurtje opgestart. De geur is al minder hardnekkig en met momenten gaat hij toch al op de kattenbak plassen. Maar hij zal levenslang blaasontspanners krijgen om zoveel mogelijk problemen met zijn blaas in de toekomst te voorkomen. Ook werken zijn darmpjes niet naar behoren, waardoor hij dagelijks Laxulon moet toegediend krijgen zodat hij makkelijker zijn darmpjes kan legen en niet met volle darmpjes blijft rondlopen wat hem dan weer een ongemakkelijk gevoel geeft. Ook bij onze dierenarts wilde hij niet zelfstandig eten waardoor hij gedwangvoerd moest worden. 's Avonds heb ik hem na het zetten van zijn insuline ook nog gedwangvoerd, maar zowaar begon hij de volgende dag 's morgens gelijk zelf een beetje te eten. Tot vandaag heb ik hem nog gedwangvoerd, maar ik geloof dat ik daar mee kan stoppen. Want hij eet steeds meer en hij lijkt ook weer zichtbaar te genieten van het eten. Sjoefke is een katertje die heel veel bevestiging nodig heeft en heel veel nood aan liefde heeft. Zijn oogjes lichten op als hij aaitjes krijgt en daarbij heft hij zijn kontje in de lucht om onderaan op zijn rugje gekriebeld te worden. Ook het spuiten laat hij ontzettend goed toe en eigenlijk is hij best een grote lieve reus. Volgende week moeten we alweer naar onze dierenarts voor een bloedcontrole en in samenspraak zijn eenheden te verhogen zodat we hopelijk zijn diabetes snel onder controle krijgen. De foto is genomen toen hij 's avonds weer thuis kwam van bij onze dierenarts: helemaal moe van alle indrukken en duidelijk blij om weer thuis te zijn. Ik geloof echt dat hij ons Blutsjestehuis ondertussen helemaal als zijn nieuwe thuisje beschouwt en daar ben ik ontzettend blij/opgelucht over!