Verhalen 2017 deel 1

Volg hier het wel en wee uit ons tehuis 2017 deel 1:

Woensdag 31 mei 2017:
Sssstttt, nog niet verklappen! Want het is stiekem nog een beetje een geheim. Onze (verlamde) Blutsjes weten namelijk nog van niks, maar deze betoverende krabpalen mogen binnenkort plaats nemen in de ruimtes waar (hopelijk - fingers crossed! 🤞) dit weekend de make-over zal plaatsvinden. Ik ben benieuwd of ze de palen net zo leuk gaan vinden als wij. Het heeft ons een rib uit ons lijf gekost, maar ik hoop dat deze krabpalen een beetje langer meegaan en 'smeerkaasbestendig' zijn. 😉 Stoffen krabpalen worden met onze verlamde (en dus ook incontinente) Blutsjes, konijnenkontjes en helemaal-niet-zindelijke-Ataxie-katjes heel snel vuil en de stof scheurt langs alle kanten stuk door de verlamde Blutsjes die krabpalen kunnen klimmen en zich met de voorpootjes omhoog weten te hijsen. Als alles een beetje meezit zijn deze palen net makkelijk te poetsen en ze zien er nog leuk uit ook. Wat kan ik me nog meer wensen? Benieuwd of ik dit weekend glunderende gezichtjes ga zien. 👻 Spannend! 🙃

We konden het toch niet laten en we hebben de (verlamde) Blutsjes hun grote verrassing al getoond! Ze hebben de nieuwe graskrabpalen zelfs al meteen in gebruik genomen. 💞 Wel één groot baalding: ze pasten niet door de deur(en). Grmbl! 😱 We hebben die loodzware palen met z'n tweetjes door de ramen geheven en op een-rug-die-her-en-der-wat-scheef-zit, is het gelukkig gelukt. Yes! 😊 We hebben er wat uurtjes extra werk aan gebreid en dat maakt dat de boel inmiddels al voor de helft 'ge-make-overt' is. Ik ben zo ontzettend blij dat het idee dat in mijn hoofd woonde, stilletjes aan zichtbaar wordt en ik denk dat onze (verlamde) Blutsjes er net zo blij mee (gaan) zijn als ik. Wordt vervolgd! 😉

Dinsdag 30 mei 2017:
Bijna al onze Blutsjes hebben een bijnaam en soms kan die behoorlijk gek in de mond klinken. 😲 Maar konijnenkontje Koda, die heeft helemaal zelf voor zijn bijnaam gezorgd. Hij miauwt niet, maar daarentegen maakt hij zo'n gek 'kwaak-geluid'. Net alsof hij een eend is. 🦆 Vandaar zijn bijnaam: 'Kwaker', haha. En hij is de meest relaxte kat ooit! Na een klein stukje wandelen, vindt hij het al tijd om zich met een heerlijke plof neer te gooien. Moe zal hij op die manier nooit worden, gelukkiger des te meer! Gekke kwakende Koda toch! 💚

Aan het schilderen in de 'nursery' met deze knappe charmeur aan mijn zijde. 💞 Chamar raakt werkelijk betoverd door de verfborstel en hetgeen ik op de muur tover, want zijn blik is constant op deze twee dingen gefocust. ✨

Maandag 29 mei 2017:
Ik heb gisteren even de tondeuse bovengehaald en onze oude taartjes: diabeetje Hillie en blaaspatiëntje Amélie een zomer coupe aangemeten. 😊Met deze zwoele temperaturen geen overbodige luxe! Hillie heeft een hele dikke en stugge vacht die makkelijk in de klit gaat. Door haar niet-zo-makkelijke karakter kan ik haar niet borstelen zoals het hoort en zij heeft geen zin om haar vacht te onderhouden. Een beetje oppervlakkig borstelen vindt ze nog oké, maar daarmee haal ik die klitten niet weg natuurlijk. 😵 Ik stond er van te kijken dat ze onder een beetje gemopper wel toeliet dat ik de tondeuse over haar rugje liet vleien. Stiekem had ze er nog deugd van ook, maar oh nee, dat wilde ze toch liever niet toegeven! Moppertaart! 😉 En ons Amélietje (Poulain) da's een ander paar mouwen. Ik weet niet hoe ze het doet en ik ben het nog nooit eerder tegengekomen. Maar er ontstaan allemaal kleine knoopjes in haar vacht. Amper zichtbaar voor het oog, maar wel ontzettend voelbaar als we een hand door haar vacht haalden. 😲 Knoopjes die zich ongeveer in het midden van haar haar nestelden. Dus niet tegen de huid, maar ook niet bovenaan. Een beetje moeilijk om uit te leggen. En hoe meer knoopjes ik eruit haalde, hoe vaker ze zich vermenigvuldigden. Dus hops, tondeuse erover en klaar. Bye bye knoopjes! 👋

Een hittegolf overdag = 's avonds een binnenplein bezaaid met genietende buitenBlutsjes. 🌞 💞 Ik heb voor de zekerheid alle dekentjes en mandjes al binnengehaald, want na een dag zoals vandaag is een onweer nooit veraf. 💨 ⚡

Zondag 28 mei 2017:
Onze verlamde Blutsjes zijn best modieus te noemen! 🙃 Er zijn er een aantal die met een luiertje schuifelen, een andere met een broekje, kleurrijke bandage of een shirt. Gribouille heeft af en toe zelfs een dragbag rond haar kont. Maar onze Iskra, die laat pas zien wat mode is! ✌ Haar lijfje gehuld in een haast haute-couture 'engelen-tutu' waar menig super model zelfs een jaloerse blik zou op werpen. 😉 Mira die 9 maanden lang voor haar in Servië zorgde, heeft dit met de hand vervaardigd. En ik moet toegeven het staat onze Iskra prachtig! 💞

Ons konijnen- en knuffelkontje Kally lag voor pampus door de hitte. 💤Maar voor zoentjes wilde ze haar prachtige kijkertjes wel eventjes openen. 😉 💞

Zaterdag 27 mei 2017:
Ondertussen is onze internetspeurtocht ten einde en hebben we alle items voor de make-over van de ruimtes van de (verlamde) Blutsjes bijna in huis, of zijn ze onderweg naar ons Blutsjestehuis. 🙌 Omdat standaard materialen niet meer voldoen, hebben we deze keer voor duurzame stukken gekozen om de ruimtes in en op te vullen om onze Blutsjes veel speelplezier te bezorgen. Maar dat duurzame heeft ook een prijskaartje - helaas. De make-over zal dus een stukje duurder uitkomen dan gehoopt. 😲 Maar ik hoop op die manier de ruimtes niet alleen functioneler te kunnen maken, maar ook makkelijker in onderhoud. Om een ieniemienie deeltje van de rekeningen te kunnen betalen, gaan we deze ludieke t-shirts in de webshop gooien, met de opdruk:

💞 " Een kloppend hart
is een kloppend hart
ook al is de buitenkant
een beetje geblutst of verfromfraaid.
De Katten-Brigade vzw" 💞

Ze komen in vier verschillende kleurtjes en enkel dit aantal is beschikbaar:
✔ Blauw: S: 1, M: 3, L: 4 en XL: 1
✔ Paars: S: 1, M: 4, L: 4 en XL: 1
✔ Groen: S: 1, M: 4, L: 4 en XL: 1
✔ Bordeaux: S: 1, M: 4 en L: 3

Het gaat om unisex shirts en Sab heeft maatje S aan, ter illustratie. Bestellen kan door een mailtje te sturen naar: [email protected] met vermelding van de kleur en maat t-shirt die je verkiest, samen met het adres naar waar de shirt verzonden mag worden. 📬 Een shirt kost 15 euro per stuk, verzendkosten inbegrepen. Het belooft heerlijk t-shirt weer te worden, dus kom maar op met die bestellingen, haha! 😉

Vrijdag 26 mei 2017:
Een tijdje geleden werden we gecontacteerd door Ranka - een kattenrescuer in Servië - die hopeloos op zoek was naar een permanente thuis voor Iskra. Een verlamd Blutsje die in de zomer van 2016 gevonden werd aan een tankstation nadat ze aangevallen werd door honden. 😟 Door die aanval raakte ons meisje permanent verlamd en daar lag ze dan helemaal onder het vuil, haar kontje nat van de plas. Twee dagen lag ze daar en niemand die hulp bood. Tot Ranka 'to-the-rescue' kwam en Iskra onderbracht bij een dierenarts. Daar verbleef ze twee weekjes en daarna mocht ze tijdelijk naar een opvanggezin van Ranka verhuizen die ondertussen tevergeefs verder zocht naar een oplossing voor Iskra. Want het gastgezin heeft zelf al een boel katjes die allemaal op een thuis zitten te wachten en Iskra spendeerde daarom veel tijd in een kooi. Er werden een heleboel andere 'toevluchtsoorden' gecontacteerd, maar ook zij konden niet die ene thuis bieden die Iskra nodig had. Haar verlamde pootjes zijn ondertussen helemaal stijf geworden door contracturen, waardoor deze vooruit steken. Gelukkig weet ons meisje zich hier perfect mee te redden. 💪 Toen ik dat allemaal las, kreeg ik het niet over mijn hart om Ranka en Iskra een 'nee' te verkopen. Ze hadden immers al zo vaak de deur op hun neus gekregen. En voor verlamde Blutsjes kunnen we altijd wel een plekje toveren, da's een belofte die ik gemaakt heb. Dus kwam Iskra helemaal vanuit het verre Servië bij ons wonen en ze voelde zich wonderbaarlijk snel thuis bij ons. 😊 Een heerlijk praatgraag meisje met de mooiste oogjes. Aan haar stijve verlamde pootjes heb ik behoorlijk wat werk en ik vrees dat ik enkel de voorste gewrichtjes wat soepel kan maken. Die zithouding kan ik never nooit fixen, want de boel is inmiddels helemaal vergroeid met elkaar. Haar integreren bij de andere (verlamde) Blutsjes ging bijzonder vlot! 🙌 De eerste dag kwam er enkel wat geblaas van haar kant toen de andere Blutsjes nieuwsgierig kwamen snuffelen. Maar ondertussen draait Iskra hier mee alsof ze nooit ergens anders gewoond heeft. Omdat verlamde Blutsjes bijzonder veel verzorging nodig hebben, zijn we ook voor haar op zoek naar een suikertante of -nonkel die haar maandelijks met een bedragje naar keuze wilt sponsoren. Want alleen op die manier kunnen we katjes zoals Iskra in de toekomst blijven helpen. Hopelijk weet Iskra iemand om haar (stijve) pootjes te winden! 😉 💞

Donderdag 25 mei 2017:
Konijnenkontjes lijken geen grote zorgenkindjes, maar daar schuilt net het gevaar. Want dat zijn ze wel! Door de ooit gebroken staart, hebben ze een verlamde blaas te pakken die handmatig geleegd moet worden. Anders gaan ze aan het urine-druppelen door de overvolle blaas en net dat is dan weer een broeihaard voor infecties. In de meeste gevallen werken de darmen ook niet naar behoren, of zijn deze zelfs verlamd. Het is dus altijd goed opletten geblazen of konijnenkontjes wel keutelen en geen verstopping hebben. En laat dat laatste nou net iets zijn wat onze Koda had. 😵 Een serieuze verstopping dan nog wel! Ik merkte dat hij met moeite keutels naar buiten gewerkt kreeg, ondanks dat hij hiervoor dagelijks Laxulon krijgt. Tijdens het legen van zijn blaas voelde ik dat zijn darmen vol zaten en dat vollere werd de komende dagen alleen maar erger. Want ik kreeg zijn keutels er met geen moeite van de wereld uitgemasseerd! Ik dreef de Laxulon op, hij kreeg er zelfs nog wat extra supplementen bij om de boel binnenin zachter de maken. Maar het werkte voor geen meter. 😕 Het ene warm water chlysma na het andere, bracht niet het resultaat waar ik op hoopte. Gelukkig kon ik al die tijd zijn blaas wel blijven legen, want meestal lukt dat ook niet meer als de darmen overvol zitten. Het enige wat ik nog kon bedenken was hem meer aan het wandelen krijgen om zo die darmen min of meer in beweging te krijgen. Dus mocht hij een nieuwe ruimte gaan ontdekken en dat hielp. Ik zag hem overal op en af springen en dat gaf me weer een beetje hoop. 🤞 Stiekem hadden we al een afspraak bij onze dierenarts geprikt om zijn darmen onder narcose te laten leeghalen, maar we zouden het nog enkele daagjes aankijken. En voilà, dat leek de toverspreuk te zijn. 🔮 Want eergisteren kon ik zowaar zijn darmen leegmasseren. Ineens kwam alles naar buiten, yes! Oefff, opluchting alom want het moet behoorlijk vervelend geweest zijn voor Koda dat opgeblazen gevoel steeds. 🎉

Woensdag 24 mei 2017:
Snoepjes als ontbijt? 🍭 In ons Blutsjestehuis kan het allemaal! 😉

Onze Gizmo - 'chief pakketjesopener' - vindt dat ie een heerlijke pauze verdiend heeft. Want donatiepakketjes openen, controleren en soms al eens voorproeven is behoorlijk vermoeiend natuurlijk. 😉 En dat geeft mij dan de gelegenheid om er ineens een donatie-dankjewel-update aan vast te breien, want daar loop ik ontzettend mee achter. En dat terwijl elke donatie (in welke vorm dan ook) zo hard gewaardeerd wordt. Ik kan onze Blutsjesvrienden niet genoeg bedanken voor de steun die dankzij jullie op ons pad komt. De postbode en pakketjesbezorgers zorgen ervoor dat onze Gizmo zijn taak als 'chief pakketjesopener' heel vaak kan uitoefenen en daar zijn we zo blij om. Elk pakketje voelt als een vervroegde Kerst aan! 🎁 Elke geldelijke donatie zorgt ervoor dat we de torenhoge rekeningen kunnen blijven betalen. En dat allemaal door onze vaste of eenmalige donateurs en suikertante's en -nonkels. We hadden er stiekem op gehoopt, maar nooit durven dromen dat er respons zou gegeven worden aan ons oproepje voor de droogcabine voor de verlamde Blutsjes en dankzij jullie is deze cabine ondertussen besteld en zelfs betaald! 🙌 Nu wachten we in spanning op de verzending en dan zal het 'iene-miene-mutte'-geblazen worden welk verlamd Blutsje als eerste de droogcabine mag uittesten. Dankbaar ook voor de steun die onze kant uitkwam voor de staartamputatie van Koda en de heupoperatie van Stumpertje. Ik weet dat ik tot vervelens toe in herhaling val, maar jullie vormen allemaal mee de basis van ons Blutsjestehuis. 💞 En we hopen nog lang op jullie steun te mogen rekenen. Een like of reactie op onze social media wordt evenzeer geapprecieerd, echt waar. En Gizmo kwam me nog net in mijn oor fluisteren: de Blutsjesvrienden zijn de beste vrienden van allemaal en ik kan onze kleine opdonder alleen maar gelijk geven! 👻

Dinsdag 23 mei 2017:
Onze Bubbels is één van onze verlamde Blutsjes die eigenlijk amper ziek geweest is sinds hij bij ons is komen wonen. Zelfs blaasinfecties hou ik bij hem aardig onder controle en dat is alleen maar goed natuurlijk. 😊 Maar als hij dan toch een keertje ziek wordt, dan heeft hij het ook behoorlijk te pakken. Twee weken geleden zag ik eerst een traanoogje, gevolgd door een snotneusje. Nou niet zo erg, want meestal zijn onze Blutsjes wel fit genoeg om dat te overwinnen zonder medicatie, enkel ondersteund met wat weerstandboosters. Maar dat was dan toch buiten dat griepje gerekend wat onze Bubbels in zijn macht had. 😕 Het snotteren ging van kwaad naar erger en zijn ooit-zo-bolle-wangetjes verdwenen als sneeuw voor de zon. Plots moet ik ook zijn billetjes in een luiertje maat 1 hullen, terwijl hij normaal gezien maatje 2 draagt. Dan maar met medicatie aan de slag gegaan en wat extra supplementen zoals Flumax erboven op. Bubbels houdt niet zo van medicijntjes, dus trok hij elke keer zijn kopje achteruit en trok hij hierbij een grimas à la: 'eikes'! Daarbij opende hij zijn bekje, want zo wilde hij nog meer zijn walging voor dat spul uiten. 😉Alleen had hij niet in de gaten dat hij mij hiermee een aardig handje hielp. Want op die manier kon ik alle siroopjes en supplementjes gewoon naar binnen kegelen. Stilletjes aan begon hij mondjesmaat weer te eten en die extra energie zorgde ervoor dat hij dat griepmonster kon verslaan. 💪 Zijn bolle wangetjes zijn nog niet wat ze geweest zijn, maar ze beginnen toch weer een beetje 'Bubbels-eigen' te worden. 💜

Begin mei kregen wij een mailtje van Aimée - reporter bij Dag Allemaal - in onze postbus. 📧 Zij en haar collega's zijn wekelijks op zoek naar speciale dieren en hun verzorgers om deze in de kijker te zetten in de rubriek 'Bijzonder Dier'. Aimée had wat op internet zitten speuren en belandde op die manier op onze website en ze vond het wel leuk om een stukje over ons Blutsjestehuis te schrijven. Of we hieraan wilden meewerken? Nou ja, heel graag zelfs! 😊 Het is altijd fijn om een stukje over ons levenswerk gepubliceerd te zien en het is nog leuker geworden dan we hadden durven hopen! Begin vorige week kwam de fotograaf langs en hij nam de ene foto na de andere. Hij hoopte dan ook dat er een boel fotootjes in het stukje verwerkt zouden worden en dat werd het ook! 📸 Twee daagjes later volgde dan het telefonisch interview: ook behoorlijk spannend en dit is het resultaat. Dankjewel lieve Aimée voor het leuke stukje - ontzettend fijn dat onze Blutsjes op die manier in de kijker gezet worden! 💞 En vooral onze verlamde Blutsjes die hopelijk op die manier een beetje ambassadeur worden voor katjes die na een aanrijding of ongeluk verlamd zijn geraakt en tonen dat katjes met een verlamming nog een fijn en avontuurlijk leven kunnen hebben. 🙏

Maandag 22 mei 2017:
Onze Felv-jes doen het ongelofelijk goed, zelfs qua gezondheid loopt momenteel alles op rolletjes *afkloppen! - en hopen dat ik met de uitspraak de boel niet bejinx! 😉*. Het roze kamertje is een stuk vrolijker geworden sinds Basje erbij is komen wonen. Want Nala is niet alleen een vreselijk snoepmonster, ook de term 'speelvogel' is haar op het lijf geschreven. Alleen had ze nooit echt vriendjes om mee te spelen. Want Stafke is best een luie donder - zie hem daar eens op zijn troon liggen! - en mama Serafini houdt het ook liever rustig - want ze kans soms vreselijk aan het reutelen gaan en dan is het niet meer dan normaal dat ze liever geen gekke dingen uithaalt. Maar Nala die wilde spelen, niet alleen, want da's ook saai natuurlijk. 😵 Maar met een kattenvriendje die mee balletjes in de goal stoot of tikkertje speelt. Het heeft even geduurd, maar sinds een paar weekjes heeft ons Basje zich ontpopt tot Nala's grote speelvriend. In het filmpje komt hij over als een regelrechte droogstoppel, maar da's gelukkig schone schijn. 👻 Hij is ook de enige van de bende die knuffeltjes komt halen en van kroeltjes over zijn bol maar geen genoegen krijgt. Zij blij, wij blij! 💞

Zondag 21 mei 2017:
Onze konijnenkontjesfamilie breidt steeds uit, want ook voor zulke Blutsjes worden we steeds vaker gecontacteerd. Kally werd als kitten van een week of 8 gevonden, met een gebroken staart. 😟 Die breuk zorgt ervoor dat haar blaas en darmen verlamd zijn en ze niet zelfstandig kan plassen en poepen en hierbij dus geholpen moet worden. Net zoals onze verlamde Blutsjes moet haar blaas 3 x per dag handmatig geleegd worden. Af en toe werpt ze zelf een keutel naar buiten, maar meestal moet ik haar daar ook mee helpen. Haar rescuer zocht lang een plekje voor Kally. Meerdere opvangen en asielen werden gecontacteerd, maar helaas kreeg ze steeds een 'nee' te horen. Blutsjes zoals Kally vinden - hoe raar het ook klinkt - nog minder snel een plekje dan verlamde katjes. Toen wij de vraag kregen of Kally bij ons mocht komen wonen, zeiden we 'ja', natuurlijk wel. 😽 Een behoorlijk zorgenkindje erbij, maar 't is net voor zulke fragiele wezentjes dat we ons Blutsjestehuis in het leven hebben geroepen. Kally is ondertussen een behoorlijke puber en dat hebben we geweten. Mix dat nog eens met een behoorlijk pittig Grieks karakter en het is dan ook geen wonder dat mijn handen vol staan met handtekeningen van haar achterpootjes. Want bij het legen van haar blaas komt er serieus wat 'kunst- en vliegwerk' kijken. 😉 Ooit had Kally een lange staart (zoals op de RX te zien is), maar daar stak ze vakkundig een stokje voor. Eigenhandig heeft ze die staart ingekort waardoor ze nu dus als konijnenkontje door het leven gaat. Verder is ze echt heel lief en heeft ze natuurlijk gelijk een streepje voor, want ik ben gek van zwarte monstertjes! 👻 Ondertussen heeft ze ook al mogen kennismaken met onze dierenarts. Want door de reis (en een omstandigheid wat daarmee gepaard ging), ging haar milde blaasontsteking over tot een zware infectie waarbij ze puur bloed druppelde. Alarmbellen! 🚨 De medicatie die haar rescuer meegaf, sloeg niet aan. En daarom mocht ze bij onze dierenarts gaan logeren. Er werd een blaasprik genomen en de urine werd op cultuur gezet zodat we exact te weten kwamen welke bacteriële infectie zich in haar blaas had genesteld. Aan alles bleek de infectie resistent te zijn, behalve aan Doxybactin en daar zijn we nu al aardig mee aan het behandelen. Van puur bloed naar mooie heldere plas is een pure overwinning voor mij. 🏆 Kally behoort tot onze duurdere patiëntjes en daarom zoeken we ook voor haar een suikertante of -nonkel die haar met een maandelijks bedragje naar keuze steunt. Wie wilt deze taak op zich nemen? 🙏 Ohja, ons meisje heeft zelf gekozen waar ze wilde wonen: bij de verlamde Blutsjes. Ze stond al een paar uur richting die ruimte te loeren en toen ik de deur opende, wandelde ze naar binnen alsof ze er al jaren woont. En ik denk dat ons verlamde Blutsje Chamar stiekem een oogje op haar heeft. Want hij ligt de hele tijd met verliefde oogjes naar haar te loeren: hij onderaan de krabpaal, zij bovenaan. Ik voel dat er liefde in de lucht hangt! 💞

Zaterdag 20 mei 2017:
Guusje 🐰 en Noirin 🐑 samen aan de wortel. 🥕 Wat hou ik toch van de diversiteit in ons Blutsjestehuis en de liefde tussen de verschillende interspecies. 💞

Ons verlamde Blutscavia'tje Krekel begint zijn 'poepbadjes' steeds vaker te appreciëren! 🛁 Terwijl hij in het begin haast mijn vingers opat - om op die manier zijn ongenoegen te uiten 😉 - hangt hij nu met zijn voorpootjes op de rand van het badje te chillen. ✌ Hij vindt het heerlijk dat zijn buikje, kontje en (verlamde) achterpootjes grondig geschrobd worden met een doekje. Vandaag was ie zelfs in een opperbeste bui, want hij wilde nog poseren voor een foto ook. Wat een heerlijk ding is hij toch! 💞

De ruimtes van de (verlamde) Blutsjes zijn aan een grondige make-over toe! Dit om de ruimtes niet alleen functioneler te maken, maar ook makkelijker in onderhoud. Laat het onze verlamde Blutsjes niet horen, maar zij kunnen behoorlijke smeerkazen zijn. 😉 Ik heb al een klein ideetje in mijn hoofd dat aan het ontkiemen is over hoe ik de ruimtes wil aanpakken en inrichten. Alleen hebben we daarbij een heleboel peuterbedjes nodig. Ik heb het internet al afgespeurd, maar die bedjes zijn toch behoorlijk prijzig - zeker omdat we er een groot aantal tegelijk moeten aanschaffen. Daarom mijn oproepje: zijn er soms Blutsjesvrienden die nog ergens op zolder zo'n verborgen schat hebben liggen, wiens kindjes of kleinkindjes hieruit gegroeid zijn en onze Blutsjes hier erg gelukkig mee willen maken? 😊 Uren snoezelen en siësta vieren verzekerd, dankzij jullie hulp! Wie een peuterbedje te geef heeft, mag altijd een mailtje sturen naar: [email protected], vergezeld van een fotootje van het bedje. Niet omdat we kieskeurig zijn, absoluut niet zelfs, maar niet alle peuterbedjes zijn geschikt voor onze verlamde Blutsjes (denk bijvoorbeeld aan spijlen etc.). Dankjewel alvast en ik kan niet wachten om de make-over binnenkort met jullie te delen! 💚

Vrijdag 19 mei 2017:
Afgelopen woensdag hebben we mogen proeven van de zomer, wat een heerlijke zwoele dag was dat! 🌝 Niet dat we er echt veel van hebben kunnen genieten, want er stond namelijk een heel belangrijke afspraak op de agenda (in verband met fase één van ons grote project) en we waren daarom een paar uurtjes van huis - tja, zal je net zien. 😉 Het was daarom aanpoten om alles en iedereen verzorgd en gepoetst te krijgen vooraleer we in de auto stapten. Maar Sab toverde gelukkig nog een beetje tijd om een aantal actie-en-minder-actie-fotootjes te schieten van onze buitenBlutsjes die heerlijk genoten van de zonnestralen op hun snoet. 📸Al moesten sommigen toch een plekje in de schaduw opzoeken, want het was behoorlijk heet op het binnenplein. In de auto was het werkelijk puffen geblazen, niet alleen door de warmte, maar ook door de stress. Er waren werken aan de gang aan de afrit die we net moesten nemen en daardoor sloeg onze (verouderde gps) helemaal tilt. Maar gelukkig waren we nog net op tijd daar. Vannacht was het weer dan plots helemaal anders, bye bye zomer. Regen bij de vleet. 💦 Maar ook daar maken de buitenBlutsjes geen punt van. Want toen de laatste restjes tranen naar beneden gekegeld werden, kwam Igani al aan het raam zitten terwijl ik de verlamde Blutsjes hun nachtelijke verzorging gaf. De insectjes werden aangetrokken tot het licht in de nursery en pats, boem, Igani wist gelijk een heleboel vliegjes en zoveel meer te vangen (en ja hoor, naar binnen te werken ook 🙈). Slimmerd hoor! 👻

Ons diabeetje Hillie is - om het mild te zeggen - niet de makkelijkste bewoner in ons tehuis. Zo heeft ze haar nukken en dan moet alles en iedereen wijken. Regelmatig krijgen we dan een klauw, zelfs als we haar nog maar passeren. Ze heeft dan wel de air om elke keer in een deuropening te gaan liggen, zodat ze nog meer gefrustreerd raakt als er andere Blutsjes of wij passeren. Tja, kattenlogica zeker? 😵 Maar nu was ze ziek, een dikke snotneus om precies te zijn. En ondanks haar felle karakter, is dat bij ziek-zijn net anders. Dan laat ze zich helemaal en compleet gaan. Een simpel snotneusje veroorzaakt heel veel drama bij haar. Dan doet ze alsof haar laatste uren geslagen zijn. 😉 Ze zondert zicht af, miept de hele tijd en ook eten is er niet meer bij dan. Voor een diabeetje is dit absoluut niet goed en het baart me dan ook de nodige kopzorgen! Ik ga liever niet te vaak met medicatie (zowel de reguliere als homeopathische) aan de slag, maar ook hier kon het niet anders. Hillie vermagerde zienderogen en weigerde 3 dagen om haar mandje uit te komen. Ondanks dat de medicatie leek aan te slaan, herpakte ze zich niet. Ik kon niet anders dan onderhuids vocht toe te dienen en yes, dat bleek een schot in de roos te zijn! 😷Gelukkig is Hillie gewend aan spuitjes waardoor het vocht toedienen heel makkelijk ging. Anders had het drama geweest, vrees is. Ondertussen is ze weer een beetje opgeknapt, al heeft ze nog steeds last van dat reutelende neusje. Maar ze eet weer en ze hangt alweer de lastpost uit. 👻 Missie geslaagd! ✌

Donderdag 18 mei 2017:
Van ter-dood-veroordeeld tot 'koning' van ons magische Blutsjestehuis: Fiv-je Capuchon 👑 💞

Een goeie start vanaf de geboorte bij een Ataxie-kittentje is van groot belang! Badu (links) kreeg die kans gelukkig wel dankzij de mensen van Tom & co in Aalst. Ondanks dat zijn mama heel onderkomen en ondervoed bij hen binnenkwam, werd zij vanaf dat moment liefdevol opgevangen en omringd met de beste zorgen. Dat maakte dat ook haar babietjes - die allemaal Ataxie hebben - de beste kansen kregen. 💞 Deze kans kreeg Hanna helemaal niet... Zij werd als kleine ukkepuk van amper een week of 4 gevonden in een tuin. Zij werd buiten geboren als kleintje van een zwerfkat. Het leven van zwerfkatjes is al zo bijzonder zwaar en mamapoes werd vermoedelijk vergiftigd. Zoveel verdriet! Want plots zaten de kleine ukjes daar zonder mama en zonder zorgen. 😟 Gelukkig werd Hanna tijdig gevonden en ondergebracht bij een gastgezin van Catrescue. Zij schakelden vervolgens onze hulp in, want Hanna (en haar zusje Bluebelle) hebben een behoorlijk erge vorm van Ataxie. Hanna is een aantal keren letterlijk door het oog van de naald gekropen. Haar leven heeft meermaals aan een zijden draadje gehangen. En in plaats van te groeien, ging alle energie naar haar ziek-zijn. Naar dat dalletje waar ze elke keer weer moest uit zien te klauteren, met mijn hulp. Maar het is gelukt! 🙌 Dat maakt dat ze een echt miniatuurkatje is. 👻 Zeker als je bekijkt dat Badu een pubertje is (maar wel met nog een ergere graad Ataxie) en even groot is als haar. Terwijl Hanna komende zomer 2 jaartjes oud wordt. Maar grootte zegt helemaal niks, want ons meisje heeft zich helemaal herpakt en ze zijn beide om ter liefst en schattigst! 😻

Woensdag 17 mei 2017:
Onze-anders-immer-fotogenieke-Marthalina had vandaag niet veel zin in een fotoshoot. 📸 Maar de foto die op het eerste zicht mislukt leek, blijkt uiteindelijk nog dé leukste te zijn! 😉

P.s: Haar prikje medicatie lijkt aan te slaan - voorlopig zijn haar tand(vlees)probleempjes eventjes van de baan. 😊 Oefff!

Onze schone slaper Noro helemaal ingecheckt in dromenland. 😴 Aan zijn gesnurk te horen zal hij daar nog wel een tijdje vertoeven. Siësta vieren doen onze verlamde Blutsjes als echte kampioenen! 🏆

Dinsdag 16 mei 2017:
Sneak preview van ons nieuw gezinslid: verlamd Blutsje Iskra! 😻 Een heel bijzonder poppetje die aangevallen werd door honden en daarna twee dagen hulpeloos op straat moest weten te overleven. Gelukkig werd haar rescuer gealarmeerd en schoot zij gelijk in actie om Iskra bij de dierenarts te laten helpen. Ons meisje zat onder het vuil en de wonden. Gelukkig is daar ondertussen niks meer van te merken, buiten de verlamde pootjes natuurlijk. Die pootjes zijn ondertussen stijve stokjes geworden, dus ik ben heel benieuwd of mijn massagetechniek ook bij haar de nodige contracturen kan tegen gaan en alles weer een beetje soepel kan maken. 🔮 We worden de laatste tijd werkelijk overspoeld met aanvragen om verlamde Blutsjes en katjes met een blaasverlamming op te nemen in ons tehuis. Daardoor hebben we beslist om ons in de toekomst steeds vaker op deze doelgroep te gaan richten, samen met Ataxie-katjes en Felv-jes. We hebben gemerkt dat deze Blutsjes meestal tussen schip en wal eindigen en daar willen we natuurlijk zoveel mogelijk verandering in brengen. 😉 Voor de "andere" Blutsjes zijn we gevraagd om mee te stappen in een bijzonder project en daar vinden binnenkort de eerste gesprekken over plaats. Nog niets is zeker, maar het belooft behoorlijk spannend te worden als alles doorgaat. 😮 Maar voor nu: heerlijk genieten van ons nieuwe meisje! 💞

Gisteren kregen onze Blutshondjes spaghetti geserveerd en toen onze Thomas dat rook, ging hij aan het miauwen. Want hij wilde ook een portie. Met heel veel smaak werkte hij alle pieren naar binnen en die ene portie werd zelfs een tweede. 😉 Vandaag was er nog een beetje spaghetti over en dat werd dus weer smullen geblazen voor hem. Nadat hij zijn buikje rond en bol gesmikkeld had, moest hij toch wel even uitbuiken - de smulpaap. 🍴 💞 Na zijn ongelofelijke dip - niet zo lang geleden - door zijn auto-immuun ziekte, was hij behoorlijk afgevallen. Dus we zijn dan ook ontzettend blij dat hij de nodige porties voer naar binnen werkt, zodat hij weer een beetje bijkomt in gewicht. Hij is er nog lang niet, maar we hopen toch snel weer een vollere Thomas te zien. 😊

Maandag 15 mei 2017:
Zij-project 2: illustratie voor onze sociale media - ✔ afgehandeld!
Toen mijn kleine grote vriendje Thor het aardse leven inruilde, ging de wc-deur om de haverklap open. Een paar dagen aan een stuk. Zomaar. Uit het niets. Er is geen tocht in dat kleine kamertje, laat staat een raam. Ik wist dat hij het was die me iets wilde vertellen. Want toen hij in de bureau mocht schuifelen, ging hij altijd rollebollen voor diezelfde deur. Alleen wist ik nooit waarom hij dat precies deed. Waarom precies daar. Tot dan... Een deur die plots open gaat, zelfs nadat ze stevig in slot is. Da's magie, toch? 💫 En toen wist ik het... Wij waren gaande weg onze magie verloren. Die drukke maanden vol verdriet en pijn hadden ons volledig opgeslorpt. Zonder dat we het wilden, zonder dat we het wisten. Wanneer had ik laatst nog eens over ons magische Blutsjestehuis gesproken? Terwijl ik dat vroeger (voor die noodlottige brand) zo vaak deed. Want toen voelde ik het. De magie. 🍄 De dieren zijn hem altijd blijven voelen. Zij geloofden er nog wel in. En dat is wat Thor me wilde zeggen. Stilletjes aan ben ik de magie-draad weer beginnen op te nemen en hij komt terug. Nog niet helemaal. Maar bijna. Om onze magie nooit meer te verliezen - zelfs niet in onze donkerste momenten - wilde ik graag een illustratie laten maken. Om ons hieraan te herinneren, altijd. Toen ik per ongeluk op de illustraties van Elise (www.darkfaeriecreations.com - vegan artieste!✌) botste, wist ik het zeker. Zij was de geknipte persoon om dat weer te geven. De zon en de maan staan voor ons heel symbolisch en natuurlijk kon een rolstoelBlutsje niet ontbreken. 😉 Alleen wilde ik daar liever een slakkenhuis-katje van laten maken, magie/sprookjesachtig weet je wel? Als je goed kijkt, zie je zelfs dat ons verlamde (én één-oog) Blutsje Elpida hier model heeft voor gestaan. 😊 En natuurlijk moest mijn kleine grote liefde Thor er ook op staan, met zijn favoriete roze pyjama broekje aan in zijn favoriete pose: zijn pootjes rond mijn nek. Want tenslotte was hij het die ons weer deed geloven in hetgeen we verloren waren. Thank you so much Elise for the most perfect drawing - we love it! 💞

Zondag 14 mei 2017:
De eerste knuffeldag van dit jaar zit erop! 🙌 De 'eigenlijke eerste' was letterlijk in het water gevallen en ook bij deze editie hielden we onze hartjes vast. Want alhoewel het er 's morgens perfect weer uitzag - met stralend zonnetje, kwamen er dreigende wolken opzetten naarmate de middag naderde. En ja hoor, we kregen de ene bui na de andere te verwerken. Maar toen de knuffeldag bijna van start ging, werd het beter en zijn we niet één keer natgeregend. Jippie! Titza en karrende Bobita liepen de knuffelaars tegemoet en het knuffelen kon van start gaan. ✌ Er werden snoepjes bovengehaald en dat maakt toch (altijd) dat er meer katjes zich durven tonen. Want voor zoiets lekkers durven zelfs de schuwe en timide katjes boven water komen. Er werden à volonté selfies gemaakt en zelfs de selfiestick werd bovengehaald. Onze Blutsjes waanden zich echte beroemdheden, haha. 📸 De twee uurtjes knuffeldag vlogen werkelijk voorbij. Zowel wij als de Blutsjes werden verschrikkelijk verwend en talrijke knuffelaars hebben hun vegetarische kookkunsten bovengehaald voor ons (wat we ontzettend lief vinden en dat wordt zeker en vast smullen geblazen 🍽!). Dankjewel voor de liefde, de complimentjes en de leuke gesprekjes. 💞 We hebben er met z'n allen van genoten! Behoorlijk moe, maar helemaal voldaan zullen we vannacht (na nog een heleboel taakjes) ons bedje inrollen, gesandwiched tussen een heleboel Blutsjes. 😉

Zaterdag 13 mei 2017:
Ons verlamde Blutsje Chamar is op 26 mei jarig - dan wordt hij één jaar oud en mag hij één kaarsje uitblazen, waarvan hij bijna 10 maandjes bij ons woont. 🎂 En hij kreeg gisteren een geweldig pakketje toegestuurd via de post van zijn suikertante Kristel! Een beetje te vroeg, maar dat vindt onze grote vent helemaal niet erg. Hij keek de oogjes uit zijn kopje bij het openen van het pakket en hij kreeg daarbij hulp van Sab en een heleboel andere Blutsjes. 🎁 Lieve Kristel, we vinden het geweldig dat je aan ons grote aapje gedacht hebt. De (verlamde) Blutsjes smullen de oren van onze kop, dus dit nierdieetvoer komt meer dan goed van pas. Dikke kus van je grote hartendief! 😽

Vrijdag 12 mei 2017:
- Jongens? Wat zijn jullie daar in de gaten aan het houden? 👀
- Mams, je zegt toch altijd 's vrijdags dat het weekend voor de deur staat. Wel, daar zijn we op aan het wachten! ⏰
- Da's een uitdrukking lieverds! 😹
- Oh, dan wachten we al op de knuffelaars die zondag langskomen. 🙌
- Ja, doe dat gekkerds! 💜

Ons verlamde Blutsje Benito - met de mooiste blauwe oogjes 💞 - had me gefopt! Ik dacht werkelijk dat het kattenveertje tussen zijn tanden vaststak - niet dus. Gekke worst! 😜 Het mooie is dat zijn rug en achterpoten niet meer zo vast zitten en stijf zijn, waardoor hij zich een stuk beter in zijn vel voelt. Zijn neusje kleurt elke dag weer mooie roze zoals het hoort en niet dat bleek witte waardoor ik wist dat hij behoorlijk veel last had van die stijve rug. 🍀 ✌

Donderdag 11 mei 2017:
Onze Griekse prins heeft nu ook de speeltjes in ons tehuis ontdekt en is aan het spelen gegaan. Daar maken onze hartjes sprongetjes van! 💙
Een beter verjaardagsgeschenk kan ik me niet inbeelden 😉

🚨 ~ ADVIES & HULP GEVRAAGD IN VERBAND MET INTERNETSNELHEID VOOR LIVE STREAM ~ 🚨
Mogelijk zij-project 1: Live stream via 'Animals Life Net'! 🎥
Dit jaar hebben we ons voorgenomen om alle kansen die ons Blutsjestehuis toegeworpen krijgt te grijpen. Met beide handen. Zodat ik me als ik (hopelijk) oud ben, niet zou afvragen: had ik maar toen dat gedaan of daarop toch 'ja' gezegd. En wordt het uiteindelijk niets of loopt het niet zoals gehoopt, dan hebben we het tenminste toch geprobeerd! 😉 Een tijdje geleden werden we door Eef - vrijwilligster bij Animals Life Net en tevens dierenartsassistente - gecontacteerd met de vraag of we willen samenwerken. Animals Life Net is een wereldwijd project dat asielen overal ter wereld wilt helpen. Voornamelijk door het vergaren van voer en accessoires via de website, maar ook het aanbieden van (gratis) live stream om zo meer bekendheid te verwerven (en adopties te doen toenemen voor de asielen die zich hierin specialiseren). Voor ons zou het ontzettend fijn zijn om te live streamen op het binnenplein. Op die manier zouden onze Blutsjesvrienden dagelijks kunnen piepeloeren naar hetgeen de buitenBlutsjes op dat moment allemaal aan het uitspoken zijn. ✌ 😊Alleen daar knelt het schoentje. Onze internetverbinding/snelheid is te zwak. Toen ik enkele weken geleden een meting deed, kwam ik op amper 0.22 Mbps uit. Terwijl we minstens 1,5 - 2,00 Mbps upload speed nodig hebben. Is er soms iemand onder onze Blutsjesvrienden die ons hierin kan begeleiden hoe we de snelheid kunnen optrekken? We werken hier wel met een (verouderde) telefoonlijn. Er werd ons gezegd door de techniekers van Animals Life Net dat we eventueel kunnen overgaan tot mobiel internet, maar hiervoor hebben we unlimited internet nodig op de gsm. Bijkomend probleem is dat we ook met onze gsm hier vaak een hele slechte verbinding hebben, zowel om te bellen als mobiel internet te gebruiken. Kortom: we hebben hulp nodig! 🚨 Wie-o-wie kan ons meer informatie geven (via mail, pb of telefoon) zodat we jullie hopelijk snel een kijkje kunnen gunnen op het binnenplein! 😸

Woensdag 10 mei 2017:
Een doorgaans gesprek tussen 'Wiggel Waggelkontje' Lucy en mezelf:
- Ik: Lucy, zou je niet beter het gras afrijden in je huis in plaats van je toilet te maken - het staat nogal lang namelijk! 🍀
- Lucy: Waarom lopen die schapen en konijnen hier rond denk je? Om op hun luie krent te zitten? 😲
- Ik: Touché! 🤘
😉

Ik probeer onze sociale media zo goed mogelijk bij te houden en al onze Blutsjesvrienden op de hoogte te houden van het reilen en zeilen binnen ons tehuis. Maar het lijkt erop dat fase één van ons 'grote project, maar nog geheime project' eindelijk in orde komt. 🙌 Dat betekent dat we een ontzettend druk jaar tegemoet gaan. Spannend en overweldigend tegelijk! Achter de schermen spelen er nog een aantal zij-projectjes wat dan misschien weer voor nog meer avontuur gaat zorgen. 😲 Allemaal nog in zijn kinderschoenen en nog geen concrete plannen, maar dat wordt het misschien wel. Ik kan alleen verklappen dat ik er enorm veel zin in heb en jullie allemaal meeneem van zodra ik meer informatie kan delen. Als jullie dat willen tenminste? 😉 Op de foto: auto-immuun patiëntje en ex-flessertje 🍼 Leo die elke keer zo met zijn rug naar me gaat zitten als hij aandacht wilt. Dan speelt hij 'hard-to-get' en het werkt nog ook! 💞

Dinsdag 09 mei 2017:
Liefde is... samen een appeltje delen! 🍏 💞

Het was al een paar ochtenden dat we 's morgens op weg naar de keuken een aantal lege snoepverpakkingen tegenkwamen. 🍭Hondensnoep om precies te zijn! We konden gelukkig al een aantal Blutsjes uitsluiten van dit 'crimineel-gedrag', want het snoep ligt behoorlijk hoog weggestopt en niet alle Blutsjes kunnen hoog springen, laat staan klimmen. Maar het waren er nog een handvol die aan de haal konden gaan met een volle zak snoep. Tot we Stix op heterdaad betrapten. Natuurlijk! 👻 Wie anders. Al dat snoep heeft er voor gezorgd dat meneertje nu stevig aan de diarree gegaan is. Bah! Konijnenkontje Stix heeft niet alleen een verlamde blaas, maar ook zijn darmpjes werken niet naar behoren. Dat maakt dat ik hem elke dag moet helpen om die keutels uitgepoept te krijgen. Maar bij diarree werkt het net andersom, het is net een lekkend kraantje omdat hij geen controle over zijn darmen heeft, laat staan dat hij de boel voelt druppen. 😾 Dat maakt dus dat hij momenteel weer even aan de luier is. Tot de diarree over is. Al wilde ik hem liever niet meer in luiertjes hullen omwille van zijn blaasontsteking-historie. Maar het kan nu even niet anders. Ik moet er gewoon voor zorgen dat hij dagelijks -tig keer verschoond wordt. En ik kan al verklappen dat de luiertjesstapel zienderogen slinkt. 😉 Laat die diarree - please - snel voorbij zijn! 🤞 🔮

Maandag 08 mei 2017:
Ochtenddrukte? 👻 Zelfs de vogels zijn wakkerder dan de meeste buitenBlutsjes! 😉🐦

Een aantal van onze verlamde Blutsjes vertonen contracturen aan hun verlamde pootjes. Vooral bij kouder weer (zoals vandaag) dreigen gewrichtjes in slot te gaan en dus is het mijn taak om de boel zo soepel mogelijk te houden door dagelijks rek- en strekoefeningen te doen. ✌
Meestal doe ik dit nadat ik de blaas handmatig geleegd heb en/of billetjes in een schone luier gehuld heb. Bij Andreas is het voornamelijk belangrijk om dit te doen zodat hij niet met stijve achterpootjes rond schuifelt. Het gaat natuurlijk niet elke dag zo makkelijk als in het filmpje, want soms heeft hij gewoon geen geduld hiervoor en dan moppert hij erop los. 😉 Zo van: 'komaan mams, zet me nou op die krabpaal zodat ik naar buiten kan kijken, want ik ben veel te druk vandaag om therapie-oefeningen te doen'. 👻 Therapie bij katten gaat zoals zij het willen. Wanneer zij geen zin hebben, dan hou ik ermee op en probeer ik het later gewoon opnieuw. 😊

Zondag 07 mei 2017:
Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad om een scheerder te vinden die onze meisjes onder handen wou nemen! 🐑 Toen ze in september arriveerden, droegen ze al een dikke jas, die wellicht twee of drie jaar eerder voor het laatst geschoren werd. 😔 Dankzij de hulp van Carine en Isabelle was Pascal bereid om onze meisjes van hun meer-dan-wollige-jas te ontdoen. Alleen stond toen de herfst voor de deur, met een winters kantje. Omdat onze meisjes reuma hebben, werd toen geopperd om hen de winter in hun dikke jas te laten doorbrengen en begin mei een afspraak te prikken om hen poedelnaakt te scheren. En die dag was gisteren! 🙌Ontzettend veel respect voor Pascal die bijna 4 uur tijd nodig had om de wol weggeschoren te krijgen en onze meisjes met de grootste zorg behandelde. Ik kan alleen maar zeggen dat ze er tiptop uitzien nu. 💜 En ze zijn ontzettend blij om eindelijk van al dat gewicht verlost te zijn! Gisteravond (toen ik het filmpje maakte) waren ze nog een beetje onder de indruk en niet amused door het feit dat ze een paar uurtjes voordien in allerlei bochten gelegd werden. Maar vandaag voelen ze zich goed en terwijl Noirin en Nutmeg in de stal geslapen hebben, heeft Numnoom de nacht buiten gespendeerd - in haar blootje. 🍀 Blij dat we dit van ons to-do lijstje konden schrappen! ✌

De magie van ons Blutsjestehuis: iedereen leeft in harmonie samen! ✨ 💞

Zaterdag 06 mei 2017:
Aandacht❗ Aandacht ❗ Momenteel speelt er zich een heel bizar natuurfenomeen af op het binnenplein van het Blutsjestehuis: reuze sneeuwballen in mei! ❄ 😹
💙 Nome & Friebel 💙

De schapenmeisjes worden op dit eigenste moment ein-de-lijk geschoren. 🐑 Jippie! 🙌 Onze Noirin loopt al in haar zomerjasje rond ✌ 💞

Vrijdag 05 mei 2017:
Gisteren was het weer 'poep-bad-dag' en ook ons verlamde Blutscavia'tje Krekel 🐹 (links) moest voor het eerst sinds hij in ons tehuis woont in bad. 🛁 Alleen was ie het daar niet mee eens! Ik moest opletten waar ik mijn vingers rond zijn lijfje sloeg, want anders was ik een paar perforatiegaatjes rijker door dat 'oranje-wortel-lipstick-bekje'. 😉 Maar 't was nodig en achteraf voelde hij zich frisser-dan-fris. En dat vond Flore ook! Want kijk haar eens dicht tegen haar Krekeltje aangeplakt! 💞

Foto 1: Onze Marthalina kijkt met grote ogen toe hoe Sab dichterbij sluipt met de transportmand - nee! *Bedenk zelf zo'n spannend horrorfilm-geluidje hierbij!* 😲
Foto 2: Mamie, als ik nou mijn pootjes rondom jou sla, hoef ik dan nog naar de dierenarts? 💞
'Tja, toch wel lieve schat!' En zo vertrok onze kleine meid gisteren samen met Sab richting onze dierenarts. 🚗 Ze is een tijdje geleden al wegens tandproblemen op controle geweest, maar de kuur medicatie die ik toen moest geven bracht niet het nodige effect. Wanneer ze een snoepje at, gilde ze het weer uit van de pijn. 😟 Maar toen ze ook pijn had bij het geeuwen, was de maat vol en werd er weer een ritje dierenarts ondernomen. Deze keer kreeg ze een spuit medicatie geprikt die hopelijk de nodige verlichting brengt. 💉 💊 Want in tegenstelling tot vorige keer, was nu haar gehele tandvlees achteraan ontstoken, wat een beetje aan auto-immune ziekte doet denken. Dus als dit spuitje niet helpt, dan zullen haar molaren operatief verwijderd moeten worden. Want tandpijn en ontstoken tandvlees hebben, da's ook niks! Vanmorgen kwam ze me vrolijk tegemoet gelopen en ging ze zelfs aan het natvoerbuffet smullen zonder pijn deze keer! Al zou het me wel verbazen mocht die spuit al zo snel werken. 😉

Donderdag 04 mei 2017:
Onze Griekse prins Timmy had het geluk dat hij bij de juiste dierenartsen werd binnengebracht, die hem een kans gaven nadat hij door een roedel honden werd aangevallen en verlamd achterbleef. Hij kreeg de juiste verzorging, want zijn blaas had bij binnenkomst al een 'blaasleeggeheugen', wat toch heel bijzonder is! 😊 Maar voor vele verlamde Blutsjes is het een realiteit dat ze klein gehuisvest worden. Eens ze hier komen wonen en uit quarantaine ontslagen worden, dan mogen ze à volonté schuifelen. Zelfs krabpalen klimmen voor de stoere binken. ✌ Maar dat betekent de eerste dagen ook spierpijn. Spiertjes die ze nog nooit eerder gebruikt hebben, worden nu aangesproken. En tja, we weten allemaal hoe dat voelt! 😉
Timmy ook. Hij heeft zich momenteel ontpopt tot 'kabouter Mopper'. Iedereen die te dicht in zijn buurt komt krijgt een scheldtirade naar zijn of haar kop gesmeten. Natvoer delen is er ook nog niet bij, want hij eist de volledige bak op en gaat er als een bullebak voorzitten. En ohja, jaloers is ie ook! 😲 Ik ben van hem en van niemand anders heeft ie besloten. Als hij tussen mijn benen komt zitten, mag er niemand komen knuffelen. Want dat mag ik alleen met hem. Charmant? De pijnlijke spiertjes daar zorgen we wel voor, middels massages en pijnstilling. En dat jaloerse- en bullebakgedrag verdwijnt ook wel. Daar hebben we genoeg ervaring mee. Eens hij beseft dat er hier in ons Blutsjestehuis voldoende voer en liefde heerst - elke dag opnieuw. 💞Komt goed! 💋

Woensdag 03 mei 2017:
Het is een ongelofelijke 'blegh-dag'! 🍂 En het ziet er niet naar uit dat het zonnetje snel zijn snoet zal laten zien. Grijs, alleen maar een grijze lucht. En miezerregen afwisselend met regenbuien, dat ook. 💦 Gelukkig laten de buitenBlutsjes het niet aan hun hartjes komen en maken ze er gewoon een extra snuggledag van en placeren ze zich met z'n allen lekker in een mandje, stoeltje of bed. Comfy! 🙌 Een aantal waaghalzen kunnen het toch niet laten om een sprintje buiten te trekken of vogels te spotten 🐦 - want die zijn momenteel druk in de weer om hun kleintjes te voeden of materiaal op te snorren om halfvergane nestjes weer tot leven te wekken: weer of geen weer. In ons Blutsjestehuis lonkt er altijd wel avontuur. 👀 Het kan hier allemaal! Iedereen doet gewoon zijn ding en ik geniet met volle teugen (ondanks dat ik helemaal niet van regen hou 😉). 💞

De laatste paar dagen heb ik ongelofelijke heimwee naar onze kleine Thorreman. Een gevoel van gemis dat me meermaals per dag overvalt. Zomaar. Misschien omdat ik hem zo vaak in Stix herken en hij daarom een beetje dichtbij blijft... Ook al werd hij enkele weekjes geleden verwacht en onverwachts een fonkelend sterretje aan de hemel. 💫 En net vandaag vind ik een allermooist kadootje van Marijke in onze brievenbus. Alsof ze het wist dat ik mijn grote liefde nog steeds ongelofelijk mis... Een kleine doosje met het grootste en prachtigste geschenkje ooit. 🎁 Hoe iemand die we nog nooit in het echt ontmoet hebben, helemaal in een ander land zoiets voor me doet. Zij heeft precies mijn liefde en gemis in een hangertje kunnen vastleggen. Simpel, maar o-zo mooi! Ik ben een beetje sprakeloos lieve Marijke. ❤ Toen je vertelde dat er een verrassing onderweg was, had ik nooit durven denken dat je zoiets voor elkaar zou weten toveren. Dankjewel, echt waar. Zo bijzonder dit. En op het juiste moment. Dikke kus! 💋

Dinsdag 02 mei 2017:
Hé daar! 👻 Slaapkopje! 💤
Tja, na een verlengd weekend hebben sommige Blutsjes het ietsje moeilijker om vroeg in de ochtend de pootjes uit bed te zetten, nietwaar Stix? 😉

Stumpertje: de knappe man van de charmante 'zit-poses'! 😻

Maandag 01 mei 2017:
Ik weet dat er een aantal Blutsjesvrienden op het officiële voorstelstukje van verlamd Blutsje Timmy zaten te wachten. Alleen werkte onze Griekse prins niet echt mee qua beeldmateriaal verzamelen. Want bij het minste dat ik me hurkte, kwam hij naar me toegeschuifeld wat een heleboel wazige en onbruikbare foto's opleverde, haha. 👻 Zijn verhaal begint ontzettend droef... Hij werd op een dag bij de dierenarts van een rescue-organisatie binnengebracht nadat hij door een roedel honden gegrepen werd. Zijn verwondingen logen er niet om. Gebroken ruggenwervel en een gebroken en een gedisloceerd been. 😟 Het is een wonder dat hij deze aanval overleefd heeft! De gebroken ruggenwervel heeft ervoor gezorgd dat hij als verlamd Blutsje door het leven gaat of beter gezegd: schuifelt. Zijn linker achterpoot is praktisch onbruikbaar door het letsel en staat stokstijf. Gelukkig weet Timmy zijn plan hiermee te trekken en ben ik al aardig aan de slag gegaan om de onderste gewrichtjes in dat been soepel te krijgen, want er begonnen al contracturen te ontstaan. Ondanks alles wat hij heeft meegemaakt, is hij een vrolijk manneke. 💞 Dat zagen de dierenartsen in Griekenland ook, waardoor ze alles op alles gezet hebben en hem een kans gaven. Een kans op leven, een kans om één van onze ambassadeurs voor andere verlamde Blutsjes te worden. De rescue-organisatie zelf zit overvol met katjes, zowel in het asiel als bij de vrijwilligers thuis. Er moest snel een oplossing gevonden worden voor Timmy, want hij kon natuurlijk niet zijn ganse leven in een dierenartshokje doorbrengen. En daarom werden wij gecontacteerd. Natuurlijk mocht Timmy hier komen wonen! ✌ Verlamde Blutsjes zijn heel speciaal voor mij en krijgen ten allen tijde voorrang op een plekje in ons Blutsjestehuis. Net omdat ze zulke specifieke zorgen vergen en er maar heel weinig adresjes voor hen gekend zijn. Timmy werd met alles in orde gemaakt, van vaccin, chip tot castratie en dan mocht hij eindelijk die langverwachte vliegtuigreis naar ons ondernemen. Ondertussen woont ie al een tijdje bij de andere verlamde Blutsjes en ook al was het even wennen voor hem, hij vindt het hier wel fijn. Zijn eigen luxe zeteltje waar hij heerlijke dromen in beleeft en altijd voer bij de hand. Als er natvoer geserveerd wordt eist hij zijn eigen potje op, niemand mag dan in de buurt komen want dan krijgen ze met een mopperende Timmy te maken.😉 Van pechvogel tot geluksvogel, hoe het allemaal zo kan... Omdat verlamde Blutsjes zoals Timmy heel veel specifieke benodigdheden nodig hebben (zoals luiertjes, incontinentiedoeken, speciaal dieetvoer, bandages, zalfjes, dierenartsbezoekjes, medicatie,...), zoeken we voor Timmy een suikertante of -nonkel die hem met een maandelijks bedragje naar keuze wilt ondersteunen. Van deze kroelerd krijg je alvast een vlinderkusje als bedanking! 🦋 💋

Zoete dromen gewenst voor straks van dit luie konijnenkontje! 😜 ✨
💚 Koda 💚

Zondag 30 april 2017:
Ons auto-immuun patiëntje Thomas (rechts) heeft een serieus dipje gehad! De laatste update die ik over hem postte, was de foto waarop hij op zijn kont zat om zijn pijnlijke sponsvoetjes te ontzien. Maar daar bleef het niet bij... Niet alleen zijn voetjes kregen een opdoffer te verwerken, ook zijn gehele immuunsysteem ontkwam er niet aan. 😟 Het leek een beetje op een straatje zonder einde. Ik ben niet alleen met pijnstilling en ontstekingsremmer aan de slag gegaan, ook allerlei potjes vitamines en immuunboosters werden boven gehaald. Pasta's met extra kracht of Nutri plus en het smaakte hem allemaal! Zo erg zelfs, dat hij nu natvoer weigert te eten zonder dat er iets van pasta of Lysine onder gemengd is, haha. De stinkerd! 😉 Hij is weer uit zijn dalletje gekropen en ons ventje doet het beduidend beter. 🙌 Ook zijn sponsvoetjes spelen hem voor het eerst sinds lange tijd minder parten en hij heeft het rieten mandje in de keuken toegeëigend als zijn koningszetel. Al moet hij het af en toe met onze geweldige Smurf(in) delen. Maar delen is leuk en extra warm, zo kont aan kont! 💜 ✨

Hoe gaat het nu met Stumper? Wel, heel erg goed! 👍 Hij mag al sinds een tijdje elke dag zijn pootjes strekken, want dit hoort bij zijn revalidatieproces. Eerst was het een uurtje dat hij zijn ziekenboegbedje mocht verlaten en dat hebben we zo opgebouwd tot enkele uurtjes per dag. Hij geeft zelf aan wanneer hij graag weer even wilt gaan slapen om wat energie bij te tanken. 💤 Zijn operatiewonde heelt voortreffelijk en ook zijn eerste donslaagje haartjes komt alweer piepen. In het filmpje ligt konijnenkontje Stix hem op de achtergrond uit te dagen voor een robbertje speelvechten. Alleen had hij er niet op gerekend dat Stumper zo'n sprintje zou trekken. En ik eerlijk gezegd ook niet, haha. Nou ja, het toont in ieder geval dat hij dat ook al kan, zelfs zo kort na zijn heupoperatie. 👏 En het mooiste van al, die scherpe pijn die hij voelde is helemaal verdwenen. Want hij staat ook niet meer op pijnmedicatie. En dat hebben we bewust gedaan zodat hij zijn eigen grenzen niet zou overschrijden. Maar hij gaat dus de goeie kant uit, gelukkig maar! ✌ Zelfs kattenbakbezoekjes gebeuren nu zoals het hoort. We willen nogmaals al onze Blutsjesvrienden bedanken die een bijdrage geleverd hebben voor zijn heupoperatie! Dankzij jullie hulp loopt er hier nu een heel vrolijk (pijnvrij) Stumpertje rond! 💞 💫

Zaterdag 29 april 2017:
Zaterdagochtend: er wacht een stapel werk op ons. 💪 Alleen steekt daar een konijnenkontje toch wel een groot stokje voor, want hij heeft Sab prompt tot zijn persoonlijke lakei gekroond! 👑 Om hem van de ene naar de andere bestemming te dragen, met veel knuffeltjes tussendoor. 😜

Vorig jaar was dit nog ons courgette-hofje 🥒, maar momenteel heeft Paloma 🐔 besloten om dit te bombarderen tot haar persoonlijke beauty & wellnesscenter! 💅

Vrijdag 28 april 2017:
Kousjes! Kousjes met kattenprint dan nog wel! 💪 Welke kattenfan heeft er nu geen in zijn kast liggen, of rondom zijn/haar voeten op dit moment? Dat kunnen er gelukkig nu nog een stel meer worden, want we hebben er een aantal in onze webshop te koop. 😊 Ik moet toegeven dat ik er ook zo 'eentje' ben. Met mijn kattenkousjes voel ik me een beetje zoals superwoman, maar dan in de 'cat lady' versie. 😉 De kosten lopen hoog op en op die manier willen we onze stapel rekeningen de baas krijgen. Help jij ons hiermee, door een paar kousjes te kopen? Ze kosten 5 euro per paar, verzendkosten inbegrepen! Bestellen kan door een mailtje te sturen naar: [email protected] en dan door te geven welk nummertje kousjes je verkiest. Dankjewel en een hele dikke zoen van al onze Blutsjes! 💋

Als alles meezit, dan hangt dit zwarte konijnenkontje momenteel ook hoog in de wolken. ✈ Ze heeft een ticket gedoneerd gekregen van haar Griekse rescuer richting ons tehuis - haar furrever thuisje en straks staat 'taxi Nadine' haar weer op te wachten! 🙌 Ze heeft maanden in opvang gezeten, er werd tevergeefs gezocht naar een plekje. Allerlei asielen en opvangen werden gecontacteerd, maar niemand wilde Kally. Dit omdat ze incontinent is - nou ja, niet echt natuurlijk, ze heeft een verlamde blaas en die moet gewoon 3x daags geleegd worden. Punt. 😉 Anders gaat ze aan het urine-druppelen. Een beetje zoals een altijd lekkend kraantje. Hoe ze aan dat korte staartje komt, verschijnt in haar officiële voorstelstukje. Maar ze had ooit een lange, weliswaar verlamde staart. En er is geen operatie aan te pas gekomen. Mysterie! 😮 Maar dat wordt weldra onthuld. Welkom lieve meid, we kijken al naar jouw komst uit! 💚

Donderdag 27 april 2017:
Hilde schreef een tijdje geleden: hoe krijgen jullie al dat werk gedaan op een dag met zoveel afleiding in de buurt? 😲 Want dat is er inderdaad. En kusjes, dàt ook! 😽

Ons Guusje zijn pootje is aan de beterhand en hij mag straks weer naar buiten! 🙌 Ik ben alleen een beetje bang dat hij dat binnenshuis leven terug fijn vond, want zie hem nou in dat zeteltje zitten, haha. 💞Maar er wacht buiten weer zoveel avontuur op hem en bovendien missen de andere boerderijBlutsjes hem. Dus hops, straks weer de weide op! 🥕 🐰

Woensdag 26 april 2017:
Ons verlamde Blutsje Gribouille heeft de smaak te pakken! Elke dag zeurt ze de oren van mijn kop om in de wandelwagen te mogen. Dus als het zonnetje komt piepen, dan maken we daar dankbaar gebruik van want ze vindt het heerlijk. 🙌 's Avonds haal ik haar dan ook elke keer weer onder groot gemopper naar binnen - ze zou haast in die wandelwagen willen wonen. Begin deze week kwam het zonnetje ietsje eerder piepeloeren dan verwacht en toen ze me met die lieve oogjes aankeek en daarbij prrrttt-geluidjes maakte die ik vertaal als: komaan, doe die dragbag rond mijn kont en hijs me in de buggy - kon ik niet anders dan zwichten. 😉 Alleen zat haar roze dragbag op dat moment in de wasmachine, nog volop rondjes te draaien. En daarna moest ie nog in de droogtrommel. Probleem! Gelukkig wist ik nog ergens een kleurrijke dragbag van 'Fancy Pants' vandaan te toveren, alleen was het de vraag of Gribouille's bips daar zouden in passen. Want deze is een stuk kleiner dan de roze. Gelukkig wel! 👍 En zo kon ons meisje een aantal uurtjes extra buiten vertoeven, met een picknick en warme Snugglesafe bij de hand. ✌

Dinsdag 25 april 2017:
Nieuw in onze webshop: super leuke beursjes voor kleingeld - in de vorm van een kattenkopje! 😻 Makkelijk en handig in formaat, ideaal om al die kleine muntjes in op te bergen en toch wel een klein beetje een must-have voor al die kattenliefhebbers. 👻 Want zie die oogjes jou smeken? En het mooiste van al: onze Blutsjes worden er mee gesteund! Wil je graag zo'n kattenkopje in je brievenbus ontvangen? Stuur ons dan een mailtje naar: [email protected] om verder af te spreken. Een beursje kost 8 euro per stuk en daar komen nog verzendkosten bovenop. 5 euro voor verzending in België via Bpost en 7,50 euro verzendkosten naar Nederland via Kiala. Snel zijn is de boodschap, want we hebben maar een beperkt aantal smekende oogjes... euh portefeuilletjes te koop! 😉

Dat het bij ons konijnenkontje Stix allemaal een tikkeltje anders gaat, dat wist ik al langer! 👻 Blutsjes zoals Stix hebben een blaasverlamming (en in zijn geval ook een darmverlamming) en die blaas moet ik 3x daagjes handmatig legen. Koda en Amélie zijn bijvoorbeeld ook zulke patiëntjes (én natuurlijk ook alle verlamde Blutsjes - mijn verzorguurtjes lopen daardoor behoorlijk op! 😉). Zij staan netjes met de vier pootjes op de behandeltafel, maar Stix niet! Nee, al van in het begin zet hij zijn twee voorpootjes op mijn schouders en ik moet mijn hand in allerlei bochten wringen om die blaas geleegd te krijgen, haha. Maar moeilijk gaat ook natuurlijk. ✌ Een kijk eens aan, nog steeds plas waar ik een dansje voor doe. Een vreugdedansje! Van puur bloed naar dit, is dat vreugdedansje dubbel en dik waard. 🙏

Maandag 24 april 2017:
Ons Guusje heeft een 'auwertje'. Donderdagavond stond Sab door het keukenraam naar buiten te kijken en zei ze plots: Guus zit daar een beetje vreemd met opgetrokken pootje. Dat klonk niet goed! 😟 Toen ik naar buiten ging om zijn pootje gade te slaan, zag ik dat hij er gelukkig nog wel kon op lopen. Maar het was duidelijk dat hij behoorlijk last had van die rechter voorpoot. Pijnstilling toegediend en gehoopt dat dit zou helpen. Vrijdag nog een keertje herhaald, maar Guusje's pootje bleef pijn doen. Zaterdag was het 'stallen-poets-dag' en toen vond ik het genoeg geweest. Dus onderwierp ik hem aan een grondige inspectie en toen ontdekte ik de boosdoener: een abces. 😲 Het poetswerk kon eventjes blijven wachten, want Guusje behandelen ging voor! Een ziekenboegbedje klaar getoverd, de abces open gemaakt en alle pus naar buiten geduwd en daarna de wonde goed ontsmet. En wat een opluchting was dat voor ons kleine vegetariërtje! 🥕 Zijn pootje deed plots niet meer zo 'auw' meer en hij tilt het gelukkig niet meer de lucht in. Hij blijft nog tot donderdag binnen wonen, want zijn pootje moet elke dag ontsmet worden en hij staat nog steeds op pijnstilling en antibiotica. Binnenshuis werkt dat verzorgen toch allemaal net een tikkeltje makkelijker (én hygiënischer). Gelukkig hebben we met een voorbeeldige patiënt te maken die zelfs zijn medicatie naar binnen slurpt! Yeah! ✌ 🐰

Ons konijnenkontje Koda heeft ook al een tijdje geleden zijn ontslag uit zijn ziekenboegbedje gekregen. Zijn amputatiewonde genas voortreffelijk en ik vond het tijd dat hij weer à volonté zijn pootjes kon strekken. 🙌 Ondanks dat zijn kopje soms anders zegt, is hij echt zo'n makkelijke kat. Hij kan (bijna) met alles en iedereen, al heeft hij nog niet echt een beste vriendje. Maar dat komt nog wel! Ook het legen van zijn blaas gaat als een fluitje van een cent en zijn keutels floept ie er - gelukkig - zelf uit. 😉 Afgelopen weekend was het tijd om zijn hechtingsdraadjes te verwijderen. Ik met de schaar in de aanslag en Sab mocht hem in "bedwang" houden. De draadjes gingen er met gemak uit, met een klein beetje gemopper van zijn kant want hij wilde zich liever op zijn (luie) krent zetten, maar dat kon even niet. Zijn konijnenkontje ziet er beeldig uit - onze dierenarts heeft werkelijk voortreffelijk werk geleverd. Wij blij en Koda blij, wat willen we nog meer!? 😊 💋

Zondag 23 april 2017:
'De Ridders van de Ronde Tafel'... of toch zoiets! 😉 👻
💜 Gizmo, Friebel & Kigo 💜

Toen ons Blutshondje Titza afgelopen zomer in ons Blutsjestehuis kwam wonen, droeg zij een heel donker en zwaar geheim met zich mee. Eentje die ze voor iedereen verborgen had weten houden. Zij woonde aan een pizzeria in Roemenië, als straathondje, jaren aan een stuk. Ze werd aangereden, verloor daarbij een oogje en toen werd er ook ontdekt dat ze melkkliertumoren had. 😟 Haar rescuer - Adina - liet ervoor zorgen dat Titza hieraan geopereerd werd, maar dat bleek de kanker niet te doen stoppen. We ontdekten namelijk dat ze uitzaaiingen had, richting haar vagina... Niet operabel en zo ontzettend verschrikkelijk! We stelden een mijlpaal, want we wilden dat ons senior meisje hier haar eerste (en meteen ook haar laatste) Kerst zou vieren. 🎄 En dat haalden we, met gemak zelfs als ik er achteraf zo over nadenk. Ondanks dat de tumoren groeiden en nog steeds groeien, doet Titza het voortreffelijk. Ze staat op pijnmedicatie en supplementen en alles gaat een beetje trager. Ze is snel moe, maar elke dag komt die speelse puppy die ze in zichzelf draagt nog piepen. En daar zijn we heel blij om! Vanaf Kerst stelden we geen mijlpalen meer, maar zouden we het van dag tot dag bekijken... En kijk eens aan! 💞 Ons meisje heeft zelfs Pasen gevierd. Nou ja, niet dat we feestdagen vieren, want daar hebben we het veel te druk voor met het reilen en zeilen van ons tehuis. Maar ze is er nog steeds! En daar maken onze hartjes huppeltjes en sprongen van. Durven we stiekem te hopen dat ze hier komende zomer ook nog steeds van het zonnetje mag genieten? 🔮 🌞 We gaan ervoor! 💪

Zaterdag 22 april 2017:
Belangrijk bericht voor onze Blutsjesvrienden die binnenkort langskomen op onze knuffeldagen. Zie je dat kopje? Dat is onze deugeniet die ongegeneerd op je schoot komt zitten! Trek daarom comfy kleren aan die voorzien mogen worden van exclusieve 'Gizmo-haartjes' en misschien zelfs ook voorzien worden van een perforatiegaatje (of twee of meer...). Af en toe een snottebelletje hoort er ook bij, ondertekend als Chronisch Snotpatiënt. 😝 Het begint al bij het binnenkomen. Hij heeft je gelijk in het vizier! Als je niet snel genoeg reageert, zal hij op zijn achterpootjes staan, met zijn voorpootjes op je been gericht. Als je nog niet kijkt, dan zal hij zijn scherpe nageltjes inzetten als 'kijk-ik-ben-hierrrr'-middel. Dan zal je een pootje zien zwaaien en dan geeft hij het signaal: 'neem-mij-in-je-armen'. Doe dit zo snel mogelijk! ⏰ Maar neem hem niet op zoals je bij elke andere "standaard" kat zou doen. Nee, voor Gizmo mag het allemaal net een tikkeltje anders! Draag hem als een baby en plooi zijn staart nog het liefste richting zijn neus op. Dan zal hij gek beginnen doen en zijn staart als 'kijk-eens-hoe-cute-ik-ben'-middel gebruiken. En je zal er nog voor vallen ook! 💚 🌟 Mocht je hem op die manier gemist hebben, geen nood! Als je neerzit, komt hij zomaar op je schoot zitten. Maar daar heeft hij geen genoegen aan. Nee nee, meestal heeft hij nood aan een schouder om op te hangen, heel charmant, ongegeneerd en vooral heel warm. Wees gewaarschuwd, dit ventje kruipt ook in je handtas, maar vooral in je hart. Dus niet vergeten: comfy kleren die tegen een 'Gizmo-stootje' kunnen! 😉

Timmy's eerste nacht in ons Blutsjestehuis is perfect verlopen! ✌ Hij had vannacht zijn bakje droogvoer tot de laatste kruimel opgegeten en ik stond er eerlijk gezegd wel van te kijken hoe hij dat allemaal naar binnen heeft kunnen werken. Want 't is best een ranke kerel! Maar zo'n lange reis is vermoeiend natuurlijk en die opgebruikte energie moet weer aangevuld worden. Zijn blaasje legen gaat als een tierelier. 😊 En wat ik ontzettend fijn vind, is dat zijn blaas al een 'blaasleeggeheugen' heeft. Tijd zal uitwijzen of we zijn linker achterpoot middels fysiotherapie en stretchen een beetje minder 'stokstijf' kunnen maken, maar ik twijfel er een beetje aan omwille van de kwetsuur die hij opgelopen heeft aan dat been. Hij heeft het zich ondertussen een stuk makkelijker gemaakt en hij heeft zich eindelijk in zijn mandje genesteld. En kijk daar eens, een eerste beginnende 'headtilt', dat voorspelt alleen maar: 'hartenbreker-gedoe'. 🔮 😉

Het was vandaag 'poep-bad-dag', maar konijnenkontje Stix had duidelijk andere plannen: siësta vieren! 💤 😹

Vrijdag 21 april 2017:
Als alles goed gegaan is, hangt deze lieve prins momenteel hoog in de wolken, op weg naar ons Blutsjestehuis. ✈ Hij komt onze 'verlamde-Blutsjes-bende' vergezellen! ✌ 'Taxi Nadine' zal hem straks staan opwachten en hem veilig escorteren naar zijn nieuwe thuis. Spannend allemaal! 💙

Timmy is thuis! Nadine zorgde voor een heus 'welkom-thuis-gevoel' op de luchthaven, want ze stond daar met een 'welcome Timmy' pamflet te zwaaien. Hoe cool is dat? 💜 Ons manneke is meer dan 12 uur onderweg geweest en toch is hij ontzettend kalm. Hij heeft zijn buikje onmiddellijk rond gegeten met natvoer, ook korrelvoer wist zijn weg naar zijn maagje te vinden, maar aan slapen denkt hij nog niet. Vanaf zijn slaapbedje zit hij alles en iedereen in de gaten te houden en roept hij ons af en toe voor een knuffel en een aai. 😊 Zijn blaasje is ondertussen geleegd en hij is klaar voor de nacht. Nog eventjes in quarantaine en dan mag hij binnenkort kennis gaan maken met de andere verlamde Blutsjes en dan komt zijn officiële voorstelstukje ook online, samen met het verhaal hoe het komt dat hij nu als verlamd Blutsje door het leven gaat. Maar voor nu: blij dat ie veilig gearriveerd is! 💫

Eindelijk kunnen we ons verlamde Blutshondje Bobita ook weer zijn karretje onder zijn kont binden. Hij had er namelijk bij de dermatoloog niet beter op gevonden dat hij zijn harnasje als krabmiddel kon gebruiken. 😵 Dus elke keer wanneer ik hem in zijn karretje zette, begon hij als een gek met dat harnasje te schurken en schuren. Het was werkelijk geen zicht! Inmiddels kunnen we de pagina van zijn schurft-verhaal bijna omslaan, want de verschrikkelijke jeuk is verdwenen en zijn jasje begint weer op een jasje te lijken. ✌ Geen gerafeld tafereel meer waar er zich precies een mot aan tegoed had gedaan (nou ja, nog een beetje dan, maar niet meer zo erg als voordien 😉). En we hoeven hem niet meer te (ver)hullen in zijn 'Bumble-bee' jasje. Het heeft allemaal ietsje langer geduurd dan gehoopt, maar we zijn op goede weg. Eindelijk kan ie weer karren zoals het hoort en hij geniet er dan ook weer met volle teugen van. 😊

Donderdag 20 april 2017:
Ons verlamde Blutsje Matei gaf sinds lange tijd over. Eerst dacht onze dierenarts dat het om maagzuur ging dat steeds naar boven kwam, maar toen zelfs die (maagzuurrem)pilletjes na een tijdje niet meer werkten - lieten we een bloedonderzoek uitvoeren. Daaruit bleek dat onze rode prins (een soort van) 'ziekte van Crohn' heeft. Vervelend! 😟 Want dat maakte dat we hem op een strikt dieet moesten zetten - nóg een ander dieet dan hij voordien kreeg -, 4 weken antibiotica erbovenop en nog eens een extra ontwormingskuur. We toverden een slaapkamertje voor hem klaar, want daar zou hij zijn ziekteperiode moeten in vertoeven. Het ging een beetje met vallen en weer opstaan, of bij hem met: overgeven en dan weer niet. Maar we zagen gelukkig wel verbetering. 👍 Want zo veranderden de hoopjes in enkel een beetje smurrie in plaats van onverteerd voer. En zo zijn er dagen bij waarop hij niets uitbraakt en dan een dagje waarop ik weer een hoopje vind. Stukken beter dan voordien dus! Omdat hij ook een beetje bijgekomen is in gewicht en er verder ontzettend goed uitziet, mag hij voortaan weer uit zijn slaapkamertje als ik in die ruimte aan het werk ben of de verlamde Blutsjes aan het verzorgen ben. Elke keer doet ie super stoer tegen de anderen, zo van: hey, kijk eens: ik ben er weer! 👻 Gisteren vloog ie letterlijk de krabpaal op. Net alsof ie Tarzan was. Met zijn twee voorpootjes razendsnel de stam op, om dan prinsheerlijk naar buiten te staren. Er heeft zich een stel duifjes genesteld en dat bezorgt uren kijkplezier. Zie hem genieten en stralen onze vent - gelukkig helemaal beter nu (op de kleine hoopjes na). 💞

Ons Blutsjestehuis voelt een beetje internationaal aan met katjes uit allerlei windstreken. 👻 En ik moet toegeven dat de katjes uit de Zuiderse landen wel het meeste pit hebben. Kijk maar naar onze Elpida die plots besloot dat ze toch niet meer wilde karren en dit alleen omdat ze bandages aan moest om haar achterpootjes te beschermen tegen de ruwe ondergrond buiten, haha. Pittig meisje hoor, die weet wat ze wilt! ✌

Woensdag 19 april 2017:
Een heel goeie morgen gewenst van Stumpertje 💫 - die druk bezig is met zijn 'medicatie-ontbijt' naar binnen te werken! 💪

Ons verlamde Blutsje Benito heeft eventjes op zijn rolstoeltje moeten wachten. Het was namelijk de bedoeling dat dit gelijk met hem meekwam vanuit Spanje. ✈ Want dat hadden zijn rescuers voor hem geregeld in de hoop hem zo weer aan het stappen te doen krijgen. Alleen mocht het rolstoeltje niet mee het vliegtuig op omdat zijn vluchtbegeleidster alleen handbagage had. Dus werd het nagestuurd per post. Gelukkig arriveerde zijn karretje heelhuids en konden we weer aan het oefenen gaan. En dat bleek toch net ietsje moeilijker dan verwacht. 😉 Want het was net of Benito al zijn voorgaande rolkarritjes al vergeten was. Hij leek panisch te worden als hij dat karretje nog maar in het vizier kreeg. Dus heb ik hem er stilletjes aan weer vertrouwd mee gemaakt. De eerste keer dat ik hem er volledig ingezet kreeg, draaide uiteindelijk nog op een fiasco uit... Maar zie nou! Niet alle verlamde katjes zijn gebaat met een rolstoeltje en voor hen is dat ook eerder een beperking dan een hulpmiddel. Maar bij onze prins met de mooie blauwe oogjes niet! ✌ Zijn achterpootjes stappen mee en gaan behoorlijk snel. Ik laat hem per dag zo'n 4 à 5 keer van de keuken naar de deur van de ruimte van de verlamde Blutsjes rollen - tussen alle andere werkzaamheden door - en dan is het voldoende geweest. Anders gaat zijn linkerachterpootje trillen en slaat zijn rechter in de knoop. Maar voor nu ben ik heel erg trots op ons manneke. Elke dag een beetje meer en langer oefenen tot hij binnenkort genoeg zelfvertrouwen heeft om op het binnenplein te karren, samen met Elpida en Bobita. 😊

Dinsdag 18 april 2017:
Ons Ataxie-meisje Paige doet het ongelofelijk goed! 😻 Ze heeft zichzelf inmiddels aangeleerd om op het houten huisje te klimmen. Daarop zit ze dan vol trots te glunderen, want het is behoorlijk wat voor haar om te doen. Stiekem doet ze dit ook omdat ze dan 'dichter' bij mij is. Ze is erg op me gesteld en tijdens de verzorgronde van de verlamde Blutsjes moet ik dan ook zien waar ik mijn voeten neerplant. Want plots zit ze daar, ineens, zomaar,... tussen mijn voeten in. Voor knuffeltjes of kittenkwaad uit te halen - de kleine deugniet! 👻 Het huisje af klauteren is dan weer andere koek, want dan gaat ze nog regelmatig op haar bekje. Maar alles gebeurt bij Ataxie-katjes met vallen en weer opstaan, elke keer opnieuw. Niet laten ontgoochelen, volgende keer gewoon beter doen.✌En oefenen, heel veel oefenen! En zonder dat ze het goed en wel beseffen, geven ze me ook elke keer weer dat tikkeltje volharding. Als ik compleet op mijn bek ga, doe ik gewoon zoals hen. Weer opstaan en doorgaan. Als zij dat kunnen, dan ik ook. 😉

Ik geloof dat onze verlamde Blutsjes Elpida en Benito hiermee willen aantonen dat het 'rolstoel-oefen-gebeuren' genoeg geweest is voor vandaag 😉 Bikkels! 💪

Een boekenkast? 🐱 Niet echt! In ons Blutsjestehuis gaat alles net een tikkeltje anders en Capuchon en Stix maken er gewoon een 'katten-speel-kast' van. Speelplezier ten top! 👻

Maandag 17 april 2017:
Zoals het er nu naar uitziet, valt de knuffeldag letterlijk in het water... 💦 😱 De Blutskatjes blijven veilig in de stallen zitten, knus weggedoken in mandjes en nestjes. En ook de boerderijBlutsjes zijn nu met geen stokken buiten te krijgen. Enkel Paloma waagt zich af en toe aan een 'regenworm-zoektocht'. 🐔 We blijven echter alles in gereedheid brengen en hoop houden dat er straks met een magisch toverstafje gezwaaid wordt en er enkele zonnestraaltjes tevoorschijn komen. Lieve knuffelaars: we houden jullie op de hoogte! 🤞

Ons verlamde Blutsje Klaus is een echte 'Don Juan', tenminste dat denkt ie toch! 😉 Ik zou hem eerder een 'flierefluiter' noemen, want hij schuifelt vaak achter de meisjes aan. Vandaag was Cake weer de pineut! Overal waar ze naartoe schuifelde, had ze een mekkerende Klaus achter haar kont. Zelfs een rustige siësta houden zat er niet in, want meneertje plofte zich naast haar neer en hield haar met verliefde oogjes in de gaten. 💙 Zij deed alsof ze hem niet zag, al vond ze zijn aanwezigheid heel storend voor haar schoonheidsslaapje. Cake is niet zo van dat gesmodder en geknuffel met soortgenootjes. Zij geeft liever dikke zoenen en kopjes aan de mamie's. Afsnauwen helpt niet, want Klaus heeft daar geen oren naar. Morgen is hij Cake alweer vergeten en ik heb zo'n donkerbruin vermoeden dat hij dan weer voor Paige' totally in love' zal vallen. Zijn Roemeense rescuer had hem beter ooit de naam 'Casanova' gegeven in plaats van 'Klaus', haha. Er valt altijd iets te beleven met die verlamde Blutsjes, dat is zeker! 👻

Zondag 16 april 2017:
Ons Blutsjestehuis opende haar deuren enkele weken geleden voor dit prachtige poppetje met de meest speciale oogjes. Ze doet een beetje Alien-achtig aan, niet? 👽 Het is een beetje een raadsel waarom haar oogjes er zo vreemd uitzien. Daarom boekten we 'een ritje dokter' om haar toch een keertje grondig te laten nakijken, maar ook onze dierenarts zag niet direct een reden waarom haar oogjes zo ontzettend vergroot zijn. Haar pupillen zijn helemaal verdwenen en het enige wat overduidelijk is, is een klein letseltje op haar rechter oogje. Maar dat kan niet de reden zijn waarom ze blind is natuurlijk. Mocht ze ooit last krijgen van haar veel te grote oogjes, dan zal er niks anders op zitten dan ze operatief te laten verwijderen. Niet dat het voor Ada iets uitmaakt, want met of zonder oogjes - ze ziet geen steek. Veel weten weten we ook niet over haar, want ons lieve meisje werd zomaar gevonden. 😟 Ze werd tijdelijk in huis genomen en ter adoptie aangeboden via Fieke's Poezenhuisje. Helaas kwam er geen respons op dit zwarte pareltje en sijpelde de vraag binnen of wij haar een plekje konden bieden en dat konden we. Ze heeft op haar tijdelijke adresje maanden vaak in de bench vertoefd omdat ze niet zindelijk bleek te zijn, maar we kunnen vol trots zeggen dat ze ondertussen helemaal de weg naar de kattenbak vindt en dat ze netjes haar keutels en plasjes in de bak deponeert. ✌ Ik heb zo'n vermoeden dat een kattenbaktrauma ervoor zorgde dat ze in het begin niet zindelijk was, want ze kon zomaar in paniek slaan als ze in de buurt van de kattenbak kwam. Geduld is altijd het sleutelwoord, ook bij Ada! 🙏 Ondertussen heeft ze ook al kennis gemaakt met de andere (binnen)Blutsjes en dat gaat perfect. Verder is ze een heel aanhankelijk poppetje die graag veel aandacht krijgt en daarbij gekke praatjes verkoopt. Welkom lieve schat, we zijn blij dat je er bent! 💞

Zaterdag 15 april 2017:
❗ BELANGRIJK IVM AANSTAANDE KNUFFELDAG ❗
Helaas belooft het Paasweekend op 'weergebied' geen hoogvlieger te worden. Aangename temperaturen hoeven niet persé, al zou dat wel mooi meegenomen zijn natuurlijk. 😉 Maar wat ons wel wat zorgen baart, zijn die mogelijk intense regenbuien, windvlagen en hagel die voorspeld worden voor maandag. En laat maandag nou net de eerste knuffeldag van 2017 doorgaan! ✌ Wij weten ondertussen al uit ervaring dat het hier heel erg winderig kan zijn op het binnenplein en de boerderijBlutsjesweide. Geef daar nog een paar uur hevige buien, vergezeld met al dan niet een kleine donderslag en wat hagel en de knuffeldag valt letterlijk helemaal in het water. 💦 💨 Aangezien de knuffeldagen volledig buitenshuis (met uitzondering van de stallen) doorgaan, hangen wij echt volledig af van het weer. We brengen dit weekend allesinds alles in gereedheid om de knuffeldag maandag toch te laten doorgaan. Alles zal dan afhangen van wat het weer ons maandagvoormiddag brengt. Valt deze hier in Celles echt volledig in het water, dan zullen wij iedereen die ingeschreven is contacteren met het spijtige nieuws dat we deze knuffeldag helaas moeten annuleren. 😟 Hopelijk brengen de Paasklokken ons toch nog een droge Paasmaandag zodat de knuffelaars en de Blutsjes kunnen genieten. De Blutsjes en wij kijken alvast uit naar een droge knuffeldag! 🐣 😊

Vrijdag 14 april 2017:
Ik weet dat ik onze Blutsjesvrienden de laatste tijd behoorlijk met 'Stix-updates om de oren sla', maar ik wil heel graag zijn vooruitgang tonen. Een aantal weekjes geleden was ik eerlijk gezegd ontzettend bang om hem te verliezen, want het zag er allesbehalve goed uit. Een heftige blaasinfectie maakte hem zo ziek, dat hij het uitbrulde van de pijn, onderkoeld was en geen eten kon binnen houden. 😟 Een infuus, dat was het enige dat hem op de been hield en hij heeft dan ook drie weken bij onze dierenarts vertoefd. Toen hij weer naar huis kwam, zat er nog steeds behoorlijk veel bloed in zijn urine. Zijn blaas handmatig legen zat er niet in, want zijn piemeltje was een lekkend kraantje. Maar kijk nu eens: droge billetjes (al zullen er nog een aantal badjes nodig zijn om zijn pootjes weer 'parelwit' te krijgen 😉)! En dat is goed nieuws, want dat betekent dat we de infectie aan het klein krijgen zijn. 💪 Ook zijn plas ziet er weer helder uit, al moeten we nog even doorbijten met medicatie. Nog zo'n drie weken om precies te zijn. Toen we deze week een prachtig pakketje van Andrée en Tania kregen, zag ik dat truitje ertussen zitten en ik kon het niet laten om onze Stixieboy hierin te hullen. En hij vond het nog leuk ook, de flapdrol, haha! Hij zat er zelfs vogels mee te spotten vanachter het raam. 👀

We hebben het lang uitgesteld, maar nu konden we er toch niet meer omheen. Het runnen van een Blutsjestehuis bevat toch aardig wat werk en we kunnen wel een handje hulp gebruiken bij het verwerken van de administratieve taakjes. Dus hielden we een sollicitatiedag! ✌Was dat eventjes balen dat er 'maar' drie Blutsjes kwamen opdagen. We hebben nochtans niet zoveel eisen! Computerkennis is toch wel een beetje aan de orde als je als secretaresse aan de slag wilt en verder wilden we toch ook graag een beetje enthousiasme zien. Liefde en passie voor het werk zoals dat heet. 😉 Volgens mij hebben we wel de juiste keuze gemaakt, want onze Ballerina die ging vlijtig aan het typen en toonde dat ze toch wel over een aantal 'computerskills' beschikt. Welkom in ons team Ballerina! Voortaan mag jij die stapel mails voor jouw rekening nemen, haha. 👻

Donderdag 13 april 2017:
Een hele goeie morgen gewenst van deze twee 'ballenbaanpretvogels'! 😊 Ik sta er eigenlijk al lang niet meer van te kijken hoe snel nieuwe Blutsjes opgenomen worden door onze bestaande groepjes. Soms merken ze niet eens dat er plots een nieuweling bijloopt 😉 Maar om één of andere reden heeft onze Elpida toch altijd een beetje meer tijd nodig om te wennen aan een nieuwkomer. Maar bij Paige niet! 💞 Zij heeft zoiets waarbij ze iedereen om haar pootjes wint. Plots ligt ze helemaal languit naast Benito, slaat ze een balletje met één van de 'ballenbaanspeelvogels' of speelt ze tikkertje met de andere Ataxie-kittentjes. En ik? Ik sta regelmatig 'zomaar ineens' met Paige in mijn armen waarvan ik denk: tien, was ik zonet nu niets aan doen en nu sta ik jou kusjes te geven? Kijk Elpida zelfs als schuifelend sluipen en helemaal opgaan in het spel - ik ben super trots op haar! 💫 En ja hoor, voor de oplettende Blutsjesvrienden: ook hier kon onze 'pampieboy' Jake het niet laten om eventjes in beeld te verschijnen, haha! 🎬

Onze Stumper heeft zijn heupoperatie goed doorstaan en is inmiddels weer thuis! Aan de tonen van zijn gespin hoor ik dat hij behoorlijk wat last heeft, maar gelukkig bestaat daar pijnstilling voor. Tijdens het maken van het filmpje was hij druk aan de poets, want die dierenartsgeurtjes moeten natuurlijk zo snel mogelijk verdwijnen - vindt ie. 😉 Hij ziet er wel een beetje clownachtig uit met zijn ene kale billetje en grote snee. Maar gelukkig weten we dat wondjes en hechtingsdraadjes snel weer verdwijnen en dat nieuwe haartjes ook weer snel aan het oppervlak zullen verschijnen. Toen we daarnet onze natvoerronde startten, hing hij zelfs al aan de tralies van de ziekenboeg te bengelen. Nou, da's toch geen goed plan hoor Stumper! Niet zo snel gekke toeren uithalen na je operatie. 🙈 Hij heeft zijn buikje rond gesmikkeld met Recovery en nu ligt hij te dutten en da's maar goed ook: want slapen = genezen. Dankjewel voor de vele duimpjes - onze knappe vent is er erg blij mee! 💙

Woensdag 12 april 2017:
Sleeping beauty 'Smurfje' - the fairest of them all?! 💞 Helemaal afgezakt en ingecheckt in dromenland... 💤

Morgen wordt een hele spannende (en toch ook wel een beetje stresserende!) dag voor onze Stumper, want dan staat zijn heupoperatie gepland! Hij werd vanavond al uitlogeren gebracht door Sab zodat hij morgen fris en fruitig in het dierenartsencentrum ontwaakt. Ik vrees alleen dat hij dat 'nuchter zijn' niet zo leuk zal vinden, want hij is werkelijk een vreetvarkentje! 😉 Het verhaal heeft best wel een droevig staartje gekregen, want Stumper werd bijna exact een jaar geleden aan diezelfde heup geopereerd. Hij was namelijk een nachtje ontsnapt en lag de volgende dag in de tuin, mét gebroken heup. Zijn ex-baasjes hebben kosten noch moeite gespaard, alleen werd de operatie compleet verkeerd uitgevoerd. Er werd veel te weinig van de femurkop verwijderd en de femurnek werd in zijn geheel ter plaatse gelaten. Kortweg gezegd: Stumper heeft al die tijd vreselijke pijn gehad, nog meer pijn dan voor die operatie zelfs. 😟 En zijn knietje heeft veel te verduren gehad en op de nieuwe foto's is meer slijtage te zien. Maar daar gaan we vanaf morgen verandering in brengen! Nou ja, eerst die revalidatie nog doorstaan. En zijn vreemde en unieke loopje zal hij wellicht ook blijven behouden, maar dan zonder pijn! Duimen jullie allemaal mee voor ons manneke morgen? 👍 Dankjewel aan alle lieve mensen die een bijdrage geleverd hebben voor de operatiekost - jullie zijn geweldig! 💞

Ons Fiv-je Capuchon is overdag steeds vaker buiten te vinden, maar alleen onder deze voorwaarden:
✔ Het zonnetje moet schijnen, anders zet hij geen stap buiten! 🌞
✔ 's Avonds komt hij gezellig weer naar binnen, want hij is immers een mama's kindje en wilt zijn portie kroeltjes en één-op-één aandacht van 'zijn' Sabje! 😉
Hij geniet met volle teugen van het leven en pakt elke nieuwe dag vast met zijn pootjes, grijpt het en laat het niet meer los. Het is best jammer dat er nog steeds een stigma op aidskatten rust en dat had ook bijna zijn doodsvonnis betekend. Want hij kon volgens zijn vorige baasje niet met haar andere katten om (na het ontdekken van zijn aids - voordien bleken er geen problemen te zijn!) en daarom moest hij 'maar' geëuthanaseerd worden. Gelukkig stak onze dierenarts daar een stokje voor en regelde een permanent plekje in ons Blutsjestehuis. Capuchon is werkelijk zo'n teder en lief zieltje - hij kan met alles en iedereen overweg. 💞 Hij wandelt zo van de ene binnengroep naar de buitenBlutsjes en begroet daarbij iedereen heel enthousiast. Buiten heeft hij zelfs een horde fans achter zich lopen en stiekem streelt dat wel zijn ego. Nee, Fiv-katjes zijn zoveel meer dan een doodsvonnis en daar is onze rode vriend het bewijs van! 😊

Dinsdag 11 april 2017:
We spelen een spel vanavond: 'Wie kukelt er het snelst in slaap'!? 💤En ik heb zo'n donkerbruin vermoeden dat onze Bruno deze ronde als winnaar uit de bus zal komen! 🏆 😉

Weet je wat ik mij nu afvraag? 🤔 Of ons Guusje 'ongegeneerd' aan het luistervinken is wat Paloma en Bunny Lee te discussiëren hebben! 😉

Kijk eens wie er steeds vaker de clown uithangt? Inderdaad, konijnenkontje Stix! Hij heeft de wandelwagen tot zijn speelfort gebombardeerd. Gekke worst toch! 👻
En nog meer goed nieuws: Sab is geslaagd als asielmedewerkster! 🎉
Vandaag kwam er een mailtje binnen dat ze 16,20/20 behaald heeft en dat in een heel donkere periode. Toen had ze namelijk de ene paniekaanval na de andere (door de brand) en had ze zelfs geen tijd om te studeren door de drukte in ons Blutsjestehuis en haar dagelijkse job. Ze is letterlijk naar het examen vertrokken met enkel de kennis die ze tijdens de lessen had opgedaan en daarom zijn de Blutsjes en ik meer dan ontzettend trots op haar! Ik plaats dit stiekem, want ze vindt al die aandacht maar niets. 😉Maar ik doe het toch, want ze heeft het toch maar geklaard. Dankjewel lieve Sab, dat je dit voor ons (tehuis) gedaan hebt! ✌

Maandag 10 april 2017:
Ik geloof dat onze Noro - stiekem - een klein beetje verliefd is op 'Mevrouw Giraf'! 💞 😉

We hebben inmiddels achterhaald wat de oorzaak van onze Krekel zijn achterhandverlamming is... Geen botbreuken of vitamine C tekort, maar epileptische aanvallen! Hij heeft er vorige week twee gehad en die waren behoorlijk heftig voor zo'n klein wezentje. 😵 Gelukkig waren de aanvalletjes van korte duur en begon hij niet veel later weer van zijn wortel te eten. We gaan nu in de gaten houden hoe snel zo'n aanvalletjes op elkaar volgen en anders zal hij toch aan de medicatie moeten. 💊 Helaas pindakaas!

Stumpertje kwam een paar weekjes geleden helemaal uit Nederland bij ons wonen en hij doet zijn naam alle eer aan, want hij is een behoorlijke stumper! Hij werd met zwempootjes geboren en volgens zijn ex-baasjes kreeg ie er nog eens een ongeluk bovenop. Zijn achterlijfje lijkt op een puzzel die maar niet in elkaar wilt klikken. Hij heeft er dan ook een behoorlijk vreemde wandelgang op na gehouden! Een vreemde stap vinden we hier helemaal niet zo vreemd of erg, maar wat me wel enorm zorgen maakt is dat hij heel veel pijn heeft. 😔Sinds zijn komst staat hij op pijnstilling en dat spul likt hij inmiddels gretig uit het spuitje. Hij weet dat die pijnstilling hem een paar uurtjes van zijn naarste en scherpste pijntjes afhelpt. Ik heb hem ook nog niet op de kattenbak weten plassen en hij doet zijn behoefte een beetje waar hij ligt. Is het omdat hij niet goed kan doorzakken met zijn achterhand of omdat het kattenbakritueel hem veel pijn bezorgt? We zullen het snel te weten komen! Want vorige week werd onze Stumper reeds bij onze dierenarts verwacht. Hij mocht zijn tandjes 'tandpastawit' poetsen, zijn bigste smile opzetten, zijn modellenlook bovenhalen en zich onder het röntgenapparaat neervleien voor twee hele mooie (RX)foto's. 📷 Daarop is een behoorlijke ellende te zien en geen wonder dat hij pijn heeft! Zijn heup en knie zijn er erg aan toe. Zo erg dat hij binnenkort al onder het mes moet bij een gespecialiseerde orthopeed! De heupkop moet verwijderd worden en de dokter hoopt dat zijn knietje zal bijtrekken eens die heup weer in de juiste positie staat. Zo niet, dan wacht onze Stumper over een tijdje weer een operatie. De kosten worden geschat op 550 euro - we weten niet in hoeverre nazorg en medicatie hierin begrepen zijn. Meestal loopt die operatiekost toch een stukje hoger op. Ik weet dat ik de laatste tijd een behoorlijke zeurmiep ben, maar mocht er iemand onder onze Blutsjesvrienden een eurootje of twee kunnen missen. Een koffietje bij de Starbucks deze week wilt overslaan om dit te schenken aan onze Stumper? 😉 Daar zouden we heel erg geholpen mee zijn! Want onze vent zijn heup en knie moeten zo snel mogelijk weer in de juiste positie gebracht worden, maar dat is nog niet alles. We hebben een lange revalidatieperiode voor de boeg - ons manneke zal zijn ziekenboegplekje helaas nog niet snel kunnen verruilen. Al gaan we onze stinkende best doen om hem snel weer op de rails te krijgen, da's beloofd! 👍

Zondag 09 april 2017:
Dromerig konijnenkontje Stix in het zonnetje 💞

P.s: Het bloed in zijn urine begint een beetje te minderen, maar we zijn er nog lang niet! 2x Doxybactin en 1x Cystease per dag is nog steeds aan de orde. Gelukkig hebben we met een meewerkende patiënt te maken! 😉

We hebben ontzettend veel naampjes doorgekregen voor het namenspel voor 'Jack II' en ik moet toegeven dat het best een moeilijke keuze was. Maar we hebben hem laten meebeslissen en zijn nieuwe naam is geworden: *tromgeroffel* 'Koda'. Want een beetje anders geschreven - namelijk coda - betekent dat staart in het Italiaans. En laat dat nou net het lichaamsdeel zijn dat we hebben laten amputeren dankzij de centjes die het namenspel heeft opgeleverd, zomaar eventjes 232,50 euro. Wow! 😲 Dankjewel aan iedereen die hieraan heeft bijgedragen! En dan stellen we Koda nu officieel voor: hij werd binnengebracht bij Kattenopvang Waasland nadat hij tot 2x toe aangereden werd door een auto. Onze vent heeft dus echt ontzettend veel geluk gehad dat hij er met 'een verlamde blaas en staart vanaf gekomen is', want het had zoveel erger kunnen zijn. Hij was uiteraard in shock en zijn verlamde blaas zorgde ervoor dat hij geen pipi meer kon doen. Een katheter steken was aan de orde en dat heeft hem letterlijk gered, want zijn blaas stond op knappen. Blutsjes zoals Koda vergen specifieke zorgen en daarom vroeg Kate of wij de zorg konden overnemen. Koda's blaas moet namelijk handmatig geleegd worden, 3 x per dag. Op die manier probeer ik de kans op (bacteriële) blaasinfecties in te perken en houdt het de boel gewoon een stuk hygiënischer, want geen natte kontjes en pootjes op die manier. 😉Koda's staart bleek niet alleen verlamd te zijn, maar zat ook boordevol etter. Een behoorlijk infectie had zich in het puntje van zijn staart genesteld en begon zijn weg naar boven te zoeken. In eerste instantie wilde onze dierenarts een langer stukje staart behouden, maar dat bleek toch niet te lukken. Koda gaat dus officieel als konijnenkontje door het leven. ✌
Momenteel moet hij nog een aantal daagjes in de ziekenboeg verblijven tot zijn hechtingswonde goed genezen is en dan mag hij kennis gaan maken met de andere Blutsjes. En wij? Wij zijn inmiddels al dikke vriendjes! Knuffelen kan ie als de beste! Mocht iemand zich geroepen voelen om suikertante of -nonkel te worden van deze hele lieve beer? Graag! Want patiëntjes zoals Koda blijken toch altijd dure vogeltjes te zijn. Denk maar aan de incontinentiedoeken waarop ik zijn blaas handmatig leeg, het speciale dieetvoer, af en toe een antibioticakuur en zoveel meer. 😊

Zaterdag 08 april 2017:
Je hebt katjes die van (plastic) dozen houden óf van (rug)zakken en dan heb je Blutsjes die niet kunnen kiezen en hun kont dan maar in beide etaleren, nietwaar Figaro!? 😹

Een fijne zaterdagavond is ons verlamde Blutsje Gribouille die samen met de buitenBlutsjes nog van een laatste streepje zon geniet en wij die vlijtig aan ons grote project aan het werken zijn. 😊

Vrijdag 07 april 2017:
Een hele goeie morgen gewenst van dit hartendiefje! Ons lief Ataxie-meisje Paige voelt zich hier 💯 thuis! Ze heeft alle hoekjes en kiertjes van de (verlamde) Blutsjesruimte al verkend. Elk mandje, stoeltje of zelfs huisje werd al vakkundig door haar beslapen en daarin heeft ze de mooiste dromen gedroomd. Elke keer komt ze me al 'prrrrttt-end' achterna gelopen om een kroel en zoen te halen. 💋 En met de andere Ataxie-kittentjes beleeft ze de dikste fun. Zo ontzettend dankbaar dat dit meisje bij ons mocht komen wonen! 😊

Een handmatig geleegde blaas: ✔
Billetjes gehuld in een schone luier: ✔
Pootjes gewikkeld in de coolste bandages: ✔
Had zijn koninklijke majesteit 'Klaus-e-bout' verder nog iets gewenst? 👑 😉

Ik kan er niet omheen, ons Blutsjestehuis huist inderdaad een stel grapjassen bij elkaar! 🤣
💞 Verlamd Blutsje Noro & Ataxie-kitten Badu 💞

Donderdag 06 april 2017:
Donderdagmorgen, een week geleden en ik sta op. Ik weet het, ik voel het. Ik weet dat de telefoon een paar uurtjes later ongenadigbaar over zal gaan. En toen dat ook gebeurde, stond mijn hart alsnog stil. Toen ik hoorde dat je in coma was gegaan, wist ik dat eigenlijk al. Ik voelde dat je aan je reis begonnen was. En eigenlijk heb ik het altijd geweten dat je veel te kort bij ons zou zijn. Iets in mij wist dat je niet oud zou worden. Misschien daarom dat ik veel te veel liefde in een veel te kort leven wilde proppen. Ik zei wel 1000x 'I love you so so much' op een dag en dat zeg ik nu nog. Maar eigenlijk zou ik 'I miss you so so much' moeten zeggen, maar ik kan het niet. Ik kan je niet loslaten. Je zit verweven in elke vezel van mijn lichaam. Ik kan je niet loslaten. In plaats van de 1000 kusjes op een dag, zijn het nu evenveel huilbuien om jou. Een paar weekjes geleden nam ik een foto (zie reacties) van jou en toen was het duidelijk. Jouw leven ging weldra ophouden. Maar ik wilde het eigenlijk niet zien. Ik zei er daarom ook niets over tegen Sab, want als ik het uitsprak dan werd het misschien wel waarheid... maar dat werd het ook. Ik zit met zoveel vragen en vooral de 'waarom-vraag'. Eentje die ik eigenlijk nog nooit eerder gesteld heb. Maar bij jou wel. Want er zijn zoveel vragen, maar geen antwoorden. Waarom maakte je plots zoveel beenmerg aan? Onze dierenarts kan niet verklaren waarom en ook de internist die geraadpleegd werd staat voor een raadsel. Ik liet autopsie op je uitvoeren omdat ik dit raadsel zo graag wil ontrafelen, begrijpen waarom dit gebeurde. Maar je orgaantjes zagen er zo goed uit. Alleen die verdomde rode bloedplaatjes die in je lichaampje woekerden en je ziek maakten. Ik vervloek ze met gans mijn hart. Als je in de bureau kwam schuifelen, ging je altijd voor de wc-deur rollebollen en schurken. Ik begreep nooit goed waarom. Nu wel. Tot zondag ging die deur altijd om onverklaarbare reden open. Zomaar, verschillende keren per dag. Ik wist dat jij 't was. Het gaf me een beetje troost. Ik wil zo graag onder een deken kruipen en teruggaan in de tijd. Dat ik na elke verzorgbeurt je wangetjes tegen de mijne voelde. Ons kleine ritueeltje. Ik zie je broekjes liggen en je luiertjes en ik kan het niet laten om te huilen. Ik mis je zo hard, dat ik er geen woorden voor heb. 💔 Ik heb het altijd geweten en toch snap ik niet waarom je niet langer bij ons mocht blijven. De liefde was zo groot - ik kan je niet loslaten. Ik wil je zo graag terug toveren of mijn ziel zelfs verkopen, zo lang ik de jouwe maar terug krijg. Zoveel vragen, zo weinig antwoorden. Ik weet alleen dat je graag gezien werd, ontzettend graag. Slaapwel kleine lieve man, hopelijk tot ooit! 🌟

Woensdag 05 april 2017:
Dubbeldekker? Gizmo vindt van wel! 😊 De wandelwagen van verlamd Blutsje Gribouille ligt heerlijk onder zijn kont. 💞

Onze Figaro, oftwel Meneer Walrus, moest gisteren ook mee naar de dokter. Ik begon me een beetje zorgen te maken. Hij is bij ons komen wonen met een stevige hoest die al deels op zijn longetjes geslagen was, maar met een kuur Baytril kregen we dat een beetje - min of meer - onder controle. Al blijft hij reutelen en snotteren, da's chronisch. Maar het was nu al een paar nachten op een rij dat ik elke keer wakker schoot omdat hij vreselijk aan het hoesten ging. En hij raakte maar niet uit die hoest zonder hulp. 😵 Ik weet zelf hoe dat voelt aangezien ik ook vaak benauwd ben door mijn astma (door kattenallergie) en da's niet prettig. Ik was bang dat hij een longontsteking te pakken had. Maar da's gelukkig niet het geval! In tegendeel, zijn longetjes klonken veel schoner dan vorige keer. Hoera! 👍 Hij kreeg wel een spuitje Convenia en dat zullen we waarschijnlijk over twee weekjes nog een keertje moeten herhalen. En voorts mag hij een paar keer per dag plaatsnemen in de aërosol - met Lysomucil (dat stinkt, haha! 😉). We gaan er alles aan doen om hem van dat benauwde(re) gevoel af te krijgen. Gelukkig laat ons manneke alles heel gemoedelijk over zich heen komen! 💞

Onze "Jack II" werd vandaag met succes geopereerd aan zijn verlamde staartje! De infectie zat al behoorlijk hoog waardoor hij nu officieel als konijnenkontje door het leven gaat. ✌ Niet dat het hem iets uitmaakt en voor mij maakt dat het legen van zijn blaas toch net ietsje makkelijker (geen staarttillen meer en kraantje vollenbak!). Hij vertoeft momenteel nog een beetje in 'lala-roze-olifanten-land' door de narcose en komt momenteel bij onder de warmtelamp. Heerlijk vindt ie dat! 😊 En in het weekend maken we dan zijn nieuwe naam bekend. Heel erg benieuwd wat dat gaat worden, want uiteraard mag hij mee kiezen. 😉

Dinsdag 04 april 2017:
Bij het ochtendkrieken is iedereen al wakker behalve onze 'pampieboy' Jake... dus ssssttt - trippelvoetjes! 💫 Tja, de aandacht naar je toetrekken in bijna elk filmpje is best vermoeiend hoor 😉

Exact drie weken heeft ons konijnenkontje Stix bij onze dierenarts gelogeerd, maar vandaag vonden we het tijd dat hij weer naar huis kwam! 💞 Helaas is zijn bacteriële blaasinfectie nog steeds niet onder controle en dat gaat eigenlijk een beetje op en af. De ene dag is zijn plas helder, om de volgende dag weer vol bloed te zitten. Hij krijgt nog steeds zijn kuur Doxycycline, de enige antibiotica waaraan de infectie niet resistent is. Sinds vorige week woensdag is hij volledig van het infuus gekoppeld, maar ook dat loopt nog steeds niet van een leien dakje. Want soms krijgt hij weer een dipje, gaat dan minder eten en met onderhuids vocht krijgt hij ineens weer een boost. Ik heb mijn zak met Natriumchloride al binnen handbereik liggen, samen met een spuitje. 😉 Als hij morgen een dipje krijgt, geef ik hem onderhuids vocht en dat zou hem weer moeten helpen. Onze Stix is dus echt een puzzeltje dat maar niet opgelost raakt. Hij is wel heel blij om weer thuis te zijn. Hangt weer als vanouds de clown uit, klimt overal op (en maakt daarbij een heleboel brokken!) en hij hangt zelfs een beetje de macho uit tegenover de andere Blutsjes. Een beetje zoals: jow, I'm back - Stix is in da house! ✌ Ik ben zo ontzettend blij dat mijn konijnenkontje er weer is, want we hebben hem verschrikkelijk hard gemist! Nu maar duimen dat we dat bloed in die plas toch onder controle gaan krijgen, net zoals die dipjes. Maar voor nu toch even extra hard genieten, met vele knuffeltjes en kusjes erbovenop. 💋

Maandag 03 april 2017:
Hmm Hillie, dat prikje insuline toedienen wordt zo wel een beetje moeilijk hoor! 💉 😉

Het zal je maar overkomen dat je als Ataxiekittentje geadopteerd wordt. Samen met je broertje dan nog wel, die net dezelfde aandoening heeft. Jippie! Het geluk van deze bengels kan niet op, net zoals dat van de opvang. Tot de nieuwe mensjes de verzorging onderschat hebben en met je naar de dierenarts gaan. Want je kontje is vaak vuil en dat wassen is toch maar een last. Je broertje mag wel blijven, want zijn Ataxie is niet zo erg als die van jou. Ook de dierenarts gaat mee in het verhaal en raadt euthanasie aan. Want een kitten met Ataxie? Jeetje! Nog een andere dierenarts vindt ook dat je dood moet, want dat gebeurt nu eenmaal met kittens met (zware) Ataxie. 😟 Dat je zelf geen hinder hebt van je handicap deert hen niet. Je wordt bestempeld als een last. Gelukkig staat er in het adoptiecontract van vzw Happy Cat House dat je niet geëuthanaseerd mocht worden en vervolgens vroeg Ilse van de opvang of wij een plekje voor je konden vrijmaken en dat konden we lieverd. Jij hoeft niet dood, jij hoort te leven! 🎉 Ik weet dat je vaak een ongelukje hebt, maar dat is nou eenmaal zo met wiebelkatjes. Ik weet dat je soms al liggend je behoefte doet en dat geeft niet lieverd. Zo nodig stoppen we je gewoon in bad en maken we je weer schoon. Ik weet dat je een beetje gek eet en dat je daardoor op een kip lijkt die graantjes pikt. Geeft niet lieverd, ook niet als je morst. Dat ruimen we gewoon weer op. Lieve Paige, wij zijn blij dat je hier bent en doe maar lekker gek. Ik weet dat je je hier al helemaal thuis voelt en dan maakt mijn hart een sprongetje. We houden van je en zien wie je bent: gewoon Paige! We hopen voor jou een suikertante of -nonkel te vinden die net zo gek is van jou en je maandelijks met een bedragje naar keuze wilt sponsoren of af en toe een shampoo'tje jouw richting uitstuurt. Want tja, af en toe een poepbadje hoort er gewoon bij! Welkom mooie meid! 💞
P.s: Ja, zelfs in dit voorstelfilmpje van Paige moet 'pampieboy' Jake weer alle aandacht naar zich toetrekken, haha - gekke man toch! 🤣

Zaterdag 01 april 2017:
Terwijl ons wiggel waggelkontje Lucy tijdens de herfst en winter uren in bed lag, is ze nu elke dag vroeg uit de veren. Want ze zet weer wiggelstapjes in de weide (wereld) en is duidelijk uit haar winterslaap ontwaakt! 😉

Frie en Sandra sturen ons de ene verrassing na de andere om in onze webshop te gooien. Deze keer prachtige rugzakken - mét ons logo uiteraard, in de kleuren groen en blauw. De vele vakken maakt dat de rugzak erg handig is in gebruik, er best een heleboel in verstopt kan worden (want er zijn vast wel meer mensen zoals ik die een hele huisraad meenemen onderweg, van extra kledij tot deodorant etc 😉) en je maakt nog een keertje extra reclame voor ons Blutsjestehuis. Hoe cool is dat? Snel zijn is de boodschap want er zijn maar 9 exemplaren beschikbaar. Unieker dan uniek dus! Sab heeft zichzelf al een groene aangeschaft, want die werd haast wild toen ze die rugzakken zag. Ze zijn ook prachtig, écht! 💞 En ze kosten amper 20 euro per stuk. Wil je ons graag steunen door de aanschaf van een rugzak? Doe ons een mailtje: [email protected] om verder af te spreken. Geef ook even de kleur van je voorkeur door en mocht je verzending naar Nederland wensen, laat dan ook je gekozen Kialapunt weten. In België komen er 5 euro verzendkosten bij en naar Nederland 7,50 euro. We zijn heel benieuwd wie van onze Blutsjesvrienden binnenkort met een échte Blutsjesrugzak op zijn rug rondloopt!? ✌

Vrijdag 31 maart 2017:
Dit guitige manneke heeft een nieuwe naam nodig en we schakelen daarom de hulp van onze Blutsjesvrienden in! Want zijn huidige naam is Jack, alleen hebben we hier al een Jack rondsloffen en een Jake ook. En laat dat al behoorlijk verwarrend zijn, haha! 😉 Zijn voorstelstukje houden we nog eventjes geheim, zodat we dat samen met zijn nieuwe naam kunnen aankondigen. Binnenkort heeft hij waarschijnlijk een staartamputatie nodig, want zijn staartje is vanaf de helft tot zijn puntje helemaal ontstoken, dik en voelt koud aan. We maken er dan ineens een konijnenkontje van. Kan geen kwaad, want zijn blaas moet dagelijks geleegd worden en anders wordt die staart toch maar nat. Hij wordt een tweede Stixje dus! 😊 Daarom dachten we om er ineens een fundraiser aan te koppelen. Op die manier hopen we toch al wat centjes in te zamelen voor zijn aankomende operatie. Help ons mee zijn nieuwe naam te zoeken door een bedragje tussen 1 en 5 euro over te maken op ons rekeningnummer:
BE54 0004 2835 2097 op naam van De Katten-Brigade vzw
BIC: BPOTBEB1
of paypal: [email protected]
en bij vermelding: 'Namenspel: en de door jou gekozen naam' door te geven. We zijn heel benieuwd welke namen jullie voor hem gaan uitkiezen: iets stoers, iets unieks, iets schattigs,... of een tongbreker en of het voor ons wel makkelijk zal zijn om daaruit een keuze te maken? Namen en centjes kunnen doorgegeven worden tot en met woensdag 5 april. In het weekend maken we dan zijn nieuwe naam bekend, spannend!

Nog één van de voordelen die de lente met zich meebrengt: heerlijke paardenbloemen die nu volop groeien op de weide. 🌼 De konijnenmeisjes worden hiermee af en toe verwend, naast hun dagelijkse porties korrelvoer, groentjes & fruitjes en hooi. Maar ik moet snel zijn met plukken, want anders zijn de andere konijnen en schapen ermee weg! 😉 Een echte lekkernij en nog eens gratis ook. Geweldig toch wat moeder natuur allemaal te bieden heeft! En tegen dat geknabbel kan geen mooiste liedje tegenop. Heerlijk dat geluid van knabbelende konijntjes. 🎼 En kijk eens wie er ook gedag komt zeggen? Ons Felv-je Stafke! Zo trots op hem want hij ziet er tip top uit (en een beetje - veel - verdikt, dàt ook!). 💜

Donderdag 30 maart 2017:
Toeval bestaat niet zeggen ze toch? Ik probeer al sinds vanochtend een filmpje online te krijgen op onze Facebookpagina. Alleen lijkt dat niet te lukken... Soms lukt het als we even overschakelen op ons 4G netwerk, alleen lukt dat hier binnen (of zelfs buiten) niet. Daarvoor moeten we helemaal naar de straatkant lopen. Maar ook dat gesmeden plannetje liep niet zoals gehoopt. 😵 Want terwijl ons Wifi-bereik zich normaal gezien enkel beperkt tot binnenshuis en het binnenplein, had het vanavond andere plannen. Geen 4G netwerk en het lijkt erop dat het filmpje uploaden ook niet lukt. Maar plots zag Sab in het schemer een hondje naar haar toelopen. Vanaf de overkant van 't straat, daarbij een aantal auto's ontwijkend. Heel gevaarlijk dus! Sab loodste het hondje de sluis binnen en gelukkig had hij een halsband om met adresgegevens en een stel gsmnummers zelfs. Lucky is een heerlijk ding! 🐶 Heel onstuimig en gaf kusjes bij de vleet. Gelukkig werd aan de andere kant van de lijn opgenomen en niet veel later stond hier een heel gelukkig baasje aan de poort, met een fles wijn uit dankbaarheid. Hoe ontzettend lief! Lucky blijkt wel vaker te ontsnappen - vooral als ze hem een seconde uit het oog verliezen want dan neemt meneer de benen - en het zou dus best wel eens kunnen dat we hem nog vaker gaan zien (aangezien het erop leek dat hij ons best aardig vond! 💞). Soms is een slechtwerkende internetverbinding een redding voor verloren gelopen hondjes! 😉

Woensdag 29 maart 2017:
Vorige week schreef ik nog hoe goed mijn grote liefde Thorrieman het deed en inmiddels is hij opgenomen bij de dierenarts. Hoe snel ons geluk kan keren... In het weekend zag ik hem wat stiller worden. Dat gebeurt wel vaker. Thor is altijd al een ventje van ups en downs geweest, net zoals zijn gewicht altijd al een jojo geweest is. In het tent-filmpje dat ik afgelopen zondag maakte en maandag postte is dat al te zien. Want hij zit er maar stilletjes bij in de tunnel en hij gaat niet in op de avances van Chamar om te spelen. Maar van zondag op maandagnacht keerde het enorm, in het nadeel van Thor. Hij begon te braken en lag er apathisch bij. Thermometer bij de hand genomen en 36,4 °C, verdorie ondertemperatuur! 🤒 Cerenia gegeven tegen het braken. Mijn ziekenboeg/quarantaine zat net een paar uurtjes voordien vol met nieuwkomers - hoe ironisch! Om half vier 's nachts wilt mijn ganse lichaam zich liever in bed nestelen, maar daar kwam niks van in huis. Want ik moest nadenken en handelen. Thor moest het warm krijgen, zijn temperatuur moest omhoog. Dan maar naar de stockageruimte gewandeld, een transporter gehaald, een Snugglesafe opgewarmd, onder Thor zijn kont geschoven en de transportmand tegen de chauffage gezet. Tegen de morgen aan was zijn temperatuur gelukkig gestegen naar 37,1°C. 👍 Maar iets in mij zei dat hij zijn dipje deze keer niet zou overwinnen zonder all the way te gaan en dit eindelijk een keertje tot op de bodem uit te zoeken. Helaas staat mijn auto in een soort van panne waardoor ik niet zelf kon rijden. Gelukkig was onze dierenarts bereidt om hem te komen ophalen en aan het infuus te hangen, want hij vertoonde inmiddels tekenen van uitdroging. Bloed nemen stond er op het programma en wat daar uitgekomen is, is niet zo fijn! 😟 Ik kan het natuurlijk niet zo in geuren en kleuren uitleggen als onze dierenarts, maar feit is dat er jonge rode bloedcellen aangemaakt worden, terwijl zijn oude rode bloedcellen niet volledig afgebroken worden. Het labo vond dit zo eigenaardig dat ze dit verder onderzocht hebben en er zijn 3 mogelijkheden waardoor dit komt:

✖ 1) Fiv of Felv positief, maar Thor werd hierop gelukkig een tijdje geleden negatief getest - en zijn aidstest werd nog een keertje herhaald, maar ook deze kwam negatief terug - omdat er toen naar alle waarschijnlijk een telfout gebeurd werd in het labo met zijn witte bloedplaatjes.

✖ 2) Auto-immuun ziekte, maar aangezien Thor hiervan geen tekenen vertoont, twijfelt onze dierenarts hieraan.

✔ 3) Een parasiet in het bloed en de enige mogelijkheid om deze te bestrijden is Thor blootstellen aan een kuur Doxycycline van 4 weken. Het enige probleem is dat ons kleine ventje aan bijna alle antibiotica allergisch is. Dat wordt hem dus goed in de gaten houden, vandaar dat hij nog even bij onze dierenarts moet verblijven.

Inmiddels is hij niet meer uitgedroogd, maar eten weigert hij momenteel zelfstandig te doen. Ondertussen wordt hij gedwangvoerd, want hij staat inmiddels scherper dan een wielrenner op zijn best. Mijn twee grote liefdes, Thor en Stix, samen bij onze dierenarts... Konijnenkontje Stix ging steeds op en af, vandaar dat mijn updates over hem uitblijven. We weten inmiddels wel aan welke antibiotica zijn blaasinfectie resistent is en dat is aan alle, behalve Doxycycline. Dat krijgt hij nu sinds zaterdag en zijn plas begint gelukkig ietsje te beteren. Nu alleen kijken of hij zonder infuus en warmtelamp kan. Grote zorgen, groot gemis en pijnlijke hartjes! 💔

Het is weer die tijd van het jaar waarin het zonnetje weelderig komt piepen, alles in bloei staat, de vogels om onze oren fluiten en dat betekent één ding: ons verlamde Blutsje Gribouille mag weer plaats nemen in de wandelwagen! 😊 Iets wat ze fantastisch vindt en toch wel gemist heeft. Maandag mocht ze voor het eerst weer buiten, want toen was de wind wat gaan liggen en leek het me ideaal 'Gribouille-weer'. Ze keek zo verwonderd, dat het leek alsof ze de wandelwagenritjes van vorig jaar al vergeten was. 😉 In tegenstelling tot vorig jaar, doe ik haar dit jaar voor de zekerheid wel een dragbag aan. Want ik maakte me afgelopen jaar toch wel zorgen om die groene vliegen (met maden tot gevolg) en aangezien die binnenkort weer hun opmars maken, wil ik echt geen risico's nemen. In de late namiddag haal ik een licht protesterende bengel naar binnen die eigenlijk liever nog wat langer in de wandelwagen wilt blijven zitten. Volgens mij wilt ze daar zelfs blijven in wonen, haha! 💞
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Onze verlamde Blutsjes dromen van een droogcabine met lichttherapie: https://www.gofundme.com/Blutsjesdroogcabine. Help jij hen die droom waar te maken? 🙏 Dikke dankjewel aan al onze lieve Blutsjesvrienden die reeds een donatie overmaakten en daarmee die droom een klein beetje dichterbij laten komen! 💕

Dinsdag 28 maart 2017:
Ons verlamde Blutsje Chamar is helemaal gek van de speeltunnel die hij van zijn suikertante gekregen heeft en bij het tentje hoort. 💞 Even lijkt het de saaie kant op te gaan, tot Matei in de buurt komt en werd die gefopt ség! 👻 Onze rode prins mocht zondag ook eventjes zijn beentjes laten schuifelen buiten de ziekenboeg en dikke fun had hij zeker! 🎉
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Onze verlamde Blutsjes dromen van een droogcabine met lichttherapie: https://www.gofundme.com/Blutsjesdroogcabine. Help jij hen die droom waar te maken? 🙏

Mocht ons auto-immuun patiëntje Thomas nou een betere achtergrond hebben uitgekozen om te "poseren", dan zouden we er zelfs nog een tekst kunnen bijplakken hebben à la: 'I sitz on my buttz' en wie weet was de foto viraal gegaan. 😉 Maar eigenlijk schuilt er niks grappigs achter deze foto. Want Thomas zit op zijn kont om zijn sponsvoetjes te ontlasten. Sinds hij binnen woont gaat het wel veel beter met hem. Hij is weer bijgekomen in gewicht en zijn gele huid is weggetrokken. Maar ondanks dat hij nog niet zo heel lang geleden Cortisone kreeg voor zijn pijnlijke voetjes, heeft hij nu alweer een opstoot. Op twee van zijn kussentjes staat een dikke blaar. Zijn witte neusje verraadt ook dat hij zich niet lekker voelt. Maar om hem nou weer een shot Cortisone te laten toedienen? Met dat medicijn moet echt heel voorzichtig omgesprongen worden, want er kan bijvoorbeeld suikerziekte door ontstaan. Ik heb hem dan op een kuur Metacam gezet en dat lijkt voorlopig toch soelaas te bieden. 👍 Want hij komt 's avonds weer tot in de keuken gewandeld als ik natvoerpotjes sta te vullen en hij eet weer als een bootwerker. De Metacam zorgt ervoor dat de ontsteking gaat liggen en dat zijn voetjes pijnvrij zijn. En dat is wat we ons ventje gunnen! 💞

Maandag 27 maart 2017:
Gevangen! 😸

Kristel stuurde een fotootje van een tentje door met de vraag of we dat konden gebruiken. Zij zamelt allerlei leuke spulletjes in en dankzij haar hebben nu ook de boerderijBlutsjes een extra plastieken schuilhuisje op de wei. Toen ik dat tentje zag, wist ik gelijk dat onze verlamde Blutsjes daar helemaal gek van zouden zijn. 😊 Ik voorzag uren speelplezier in mijn gedachte en dat werd het in het echt ook! Opperhoofd Cake moest natuurlijk de tent als eerste controleren en haar eventjes van haar minder mooie kant tonen. Toch voor zo'n tien minuten, daarna was de fun er voor haar af en mocht de rest van de bende de tent voor zich hebben zonder een mokkende Cake in de buurt, haha. 😉 Het is werkelijk een hit! Kijk maar. 💞
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Onze verlamde Blutsjes dromen van een droogcabine met lichttherapie: https://www.gofundme.com/Blutsjesdroogcabine. Help jij hen die droom waar te maken? 🙏

Zondag 26 maart 2017:
Lieve Blutsjesvrienden, onze verlamde Blutsjes zouden enorm veel baat hebben bij een droogcabine met kleurentherapie na hun badje. Na 'poep-bad-tijd' zouden zij met deze cabine even lekker kunnen relaxen en genieten van de heerlijke warmte op hun lijfje en tevens kan er zelfs gewerkt worden met bepaalde kleuren die elk hun eigen therapeutische werking hebben. ✌ Aangezien onze verlamde Blutsjes om de dag in bad gaan, zou deze cabine zeker geen overbodige luxe zijn. Ze drogen niet alleen sneller, de warmte helpt tevens ook om hun gewrichtjes en spiertjes soepel te houden. Wij zouden aan al onze lieve Blutsjesvrienden willen vragen om indien mogelijk een kleine of grote gift over te maken zodat wij deze cabine heel snel kunnen bestellen. De cabine komt samen met de verzendkosten, recupelbijdrage en btw op 2298,56 euro. Dit zijn heel veel centjes, maar we weten dat Blutsjes zoals Thor, Klaus en de andere verlamdjes hier ontzettend veel baat bij zouden hebben. 💞 Dankjewel aan iedereen die een centje kan bijdragen en geen nood, ook door dit te delen help je onze Blutsjes een stukje dichter bij hun eigen droogcabine! Onze Go-fund-me pagina is hier te vinden: https://www.gofundme.com/Blutsjesdroogcabine. 😊
Groetjes,
Diny en Sab

Onze zonneklopper Zitto heeft vandaag zijn hartje kunnen ophalen! Uren in het warme jasje van de zon vertoefd. Stiekem werd hij daar wel heel erg moe van. 😉 Of zou het gapen eerder door de vele afspraken komen die op de agenda stonden? Of zou het snoepjesfestijn dat Agna uitdeelde er eerder voor iets tussen zitten? Want tja, van zoveel snoepjes moet je uitbuiken en daar horen natuurlijk gaapjes bij. 🍭Fijne zondagavond iedereen!
P.s: Hou morgen en overmorgen onze social media in de gaten want er komen twee hele leuke speelfilmpjes van de verlamde Blutsjes online. 🙈

Vrijdag 24 maart 2017:
Het was ons Ataxie-Smurfje die ons waarschuwde dat er een duifje in één van de ongebruikte schouwen vast zat. Ze deed dit door ervoor te gaan zitten en onze aandacht op haar te vestigen. Op dat moment hoorden we een vreemd geluid en wisten we dat we to-the rescue moesten schieten. Gelukkig konden we het jonge duifje via een gaatje onderaan bevrijden en in eerste instantie wilden we het zo laten wegvliegen. Maar daar had Meneer Duif geen zin, of eerder gezegd geen fut voor. 😵 Staartje een beetje verrafeld en duidelijk zin in water en graantjes om op krachten te komen. Sab toverde zo snel ze kon een hospitalisatiekooitje in elkaar om het duifje tijdelijk te huisvesten. Best een knappe verschijning, want Meneer Duif lijkt een beetje op een kruising tussen een reis- en bosduif te zijn. 💕 De graantjes werden opgesmikkeld, het kommetje water slonk en Meneer Duif kwam duidelijk snel op krachten. Inmiddels kreeg hij weer zijn vrijheid en daar hoorde een mooi afscheid bij. Hij bleef een tijdje op de stal van de schaapjes zitten, met de zon op zijn vleugeltjes. Kom snel nog een keertje voorbij vliegen Meneer Duif zodat we weten dat het goed met je gaat en euh, geen gekke dingen meer uithalen hoor! 😉

Betty is weer aan het haken gegaan en stuurde ons een geweldig pakketje met haakseltjes uit Nederland op. Deze mogen we verkopen ten voordele van ons Blutsjestehuis en met het oog op ons grote (maar nog geheime 😉) project is elke fundraiser mooi meegenomen. De haakseltjes zijn allemaal om ter schattigst en ook onze Marthalina keek haar oogjes uit toen ze al die kleurrijke dingetjes op tafel zag liggen. De haakseltjes kunnen tijdens knuffeldagen of beurzen gekocht worden, maar uiteraard kunnen we ze ook opsturen. 📬 Voor België komt daar 5 euro verzendkosten bij (verzending via Bpost) en voor Nederland komt dit op 7,50 euro (verzending via Kiala - graag via de mail je gekozen Kialapunt doorgeven).
De prijsjes per haakseltje:
🐶 Teckel: 10 euro
🐕 Mopshondje: 10 euro
🐱 Lapjespoes: 10 euro
🐣 Gonnie het gansje + kindervoorleesboekje: 15 euro
🐰 Nijntje: 5 euro
🍼 Babysokjes: 3 euro (1,50 euro verzendkosten)
🌸 Corsage: 3 euro (1,50 euro verzendkosten)
Wil je ons graag steunen door de aankoop van één van deze haakseltjes? Doe ons dan een mailtje: [email protected] om verder af te spreken. Lieve Betty, dankjewel voor jouw steun en we hopen voor al jouw creatieve stukjes leuke plekjes te vinden bij onze Blutsjesvrienden. 💜

Donderdag 23 maart 2017:
Een hele goeie morgen gewenst van deze twee verkleedvogels! 🌞

We zijn zonet met onze Bobita naar de dermatoloog geweest en we hebben ein-de-lijk een juiste diagnose voor zijn kale plekken en jeuk. Yes! 😊 Vanavond volgt een volledige update met meer info over welke "beestjes" Bobi lastig vallen. 😉

Vanmorgen in de vroege ochtend Max uit zijn 'bumble-bee jasje' getild, want dat moest nog vlug in de wasmachine een toertje draaien. Ons verlamde Blutsje Bobita moest namelijk vandaag naar de dermatoloog en tja, dat jasje was toch wel een must om zijn kale buikje en rugje te bedekken. 😉 Ik begon me de laatste tijd steeds vaker af te vragen of hij wel degelijk een voedselallergie heeft. De jeuk werd steeds erger, ondanks aangepast voer en toen ook Max tekenen van jeuk begon te vertonen, viel het kwartje dat er toch echt wel meer aan de hand was. Sab nam daarom vorige week contact op met een dermatoloog om een keertje grondig naar Bobita's schilferige huid te kijken. Met zijn karretje maakte hij al grote indruk, want de mensen in de wachtzaal moesten spontaan lachen toen onze "stoere" vent daar zo vrolijk kwam binnen rollen. ✌ Hij rolde zo de behandelkamer binnen bij de dokter die hem - na het invullen van de medische fiche - grondig onderzocht. Eventjes foto's genomen, daarna een afschraapsel van zijn staartje om onder de microscoop te bekijken en dan zagen we de "beestjes" onder de microscoop. Bobita heeft helaas schurft... Iets wat niet vaak voorkomt in België en wat heel vaak aanzien wordt als voedselallergie. Maar Bobita is natuurlijk van Roemenië afkomstig en daar is schurft nog een heel vaak voorkomend probleem. Hij heeft deze 'ongenodigde gasten' dus zonder ons medeweten meegebracht. 😉 Het goede nieuws is dat het vrij makkelijk te behandelen valt en dat dankzij de medicatie zijn ergste jeuk over een twee-tal weekjes verdwenen is en dat dan zijn huidje ook weer mooi gaat herstellen. Hij kreeg vandaag een injectie Ivomec in combinatie met pijnstiller en morgen mag hij nog een Bravecto pilletje naar binnen werken dat drie maanden actief is. Max en Titza hebben uit voorzorg vandaag ook al zo'n pil gekregen en heel bijzonder: het ruikt naar snoep en het smaakt volgens hen ook zo. Want in een mum van tijd was dat pilletje richting maag vertrokken. Bobita kreeg het ene complimentje na het andere van de dokter: 'dat hij zo'n vrolijk ding is en dat hij zo braaf is'. En wij stonden er trots bij te wezen. Oef, eindelijk weten we wat er aan de hand is, hoeven we hem niet meer op strikt dieet te houden en gaat het vanaf nu alleen maar goed gaan. Yes! 🎉

Woensdag 22 maart 2017:
Onze kleine Tjorrieman doet het goed! Hij heeft net zijn kuur antibiotica achter de rug, tegen zijn zin weliswaar. Maar ons speelse ventje komt weer loeren! ✌ Hij schuifelt als een gek achter me aan, roept de boel bij elkaar als hij me niet ziet en eist elke keer om op schoot te komen. Probeer maar eens werk achter de laptop te verrichten met een Thor op schoot die niets liever wilt dan kroeltjes en kusjes in ontvangst te krijgen, haha. 😽 Het enige waar ik me een beetje zorgen om maak is zijn knietje. Enkele weken geleden zat daar plots een gat in. Zijn broekje had er dus niet voor kunnen zorgen dat zijn verlamde achterpootjes niet ongehavend uit de strijd zouden komen tijdens het schuifelen van hot naar her. Een abces was hier waarschijnlijk de oorzaak van, had zijn weg - g͟e͟l͟u͟k͟k͟i͟g͟!͟ - naar buiten gevonden, maar liet wel een gapend gat achter. Op zich genas dat vrij snel, alleen wegen de laatste loodjes echt het zwaarst. Want terwijl het gat vrij vlot heelde, blijft zijn knietje er verder heel erg rauw uitzien. Al tijden zorg ik ervoor dat zijn knietje zo goed mogelijk beschermd is door een extra dik gaasje, samen met een make-up watje en bandage rond te wikkelen. Niet simpel, want zijn knietje staat helemaal krom en scheef. Maar toch zit zijn knietje elke dag goed verpakt. Het doet me zo'n beetje denken aan de tijd toen ik jong was en elke dag van de zomervakantie rolschaatste, later werd dat rollerskaten. Toen droegen alle vriendjes zo'n kniebeschermers, maar dat weigerde ik resoluut. Want dat was niet cool, haha. 😉 Maar op zo'n kniebeschermer lijkt het dus, wat ik elke dag 2x daags rond zijn knietje produceer. Binnenkort moet hij weer naar onze dierenarts voor een nieuwe bloedname. Hopelijk verloopt de rit van en naar ginder zonder al te veel gegil en is hij bij thuiskomst niet weer stikkapot. Maar het moet. We moeten zijn witte bloedcellen vergelijken, of deze gedaald zijn na zijn antibioticakuur. Stiekem denk ik van wel, maar we zijn pas zeker als het resultaat van het bloedonderzoek ons dat ook vertelt. Tot die tijd laat ik hem nog even in de waan en zal hij pas merken dat hij ritje dierenarts geboekt is als de transportmand bovengehaald wordt. 😉

Slaperige broerieliefde tussen Badu en Bruno. 😴 💕 En ja, beide Ataxiekittentjes gebruiken verlamd Blutsje Chamar zijn poep als hoofdkussen. 😉 Zo gaat dat hier, iedereen is lief voor elkaar! 😻

Maandag 20 maart 2017:
Het 'bumble-bee jasje' heeft zijn nut al bewezen en is al rond elk Blutshondjes 'lijfje gehuld 😊 Max moest gisteren in bad én aangezien hij een koukleum is, werd het jasje weer boven gehaald. Valt het op dat ie net een snoepje naar binnen heeft gewerkt? 🍭 😉

Hmmm Klaus, je kijkt net alsof je betrapt werd door de paparazzi? 👻 Wat was je nu weer van plan? 😼

Ondanks dat de foto misschien anders doet vermoeden, is ons Stixje nog altijd opgenomen bij onze dierenarts. Bijna een week ondertussen... 😟 Even leek het de goede kant uit te gaan en hadden we zelfs hoop dat hij vandaag weer naar huis mocht komen. De warmtelamp werd weggehaald, want zijn temperatuur bleef stabiel en hij at zelfs zelfstandig twee blikjes A/D, plus een handvol korrelvoer. Tot zijn infuus losgekoppeld werd... Onze dierenarts belde om te laten weten dat hij weer last begon te krijgen van ondertemperatuur en dat zijn eetlust minderde. Daarom werd besloten om hem vandaag onder lichte sedatie te brengen om een nieuw infuus te prikken, maar ook om een nieuw bloedonderzoek te laten uitvoeren en een blaasprik te nemen. 💉 Ondertussen weten we al dat zijn niertjes gelukkig nog oké zijn (oef-er-de-oef!), dat hij Fiv en Felv negatief is, maar wel dat zijn witte bloedcellen nog steeds veel te hoog zijn. Dat komt omdat er nog altijd bloed in zijn urine zit. Nog steeds... ondanks al die antibiotica. Via de cultuur van de blaasprik hopen we snel te weten te komen om welke bacteriële infectie het gaat en dan kan onze dierenarts gerichter gaan behandelen. Dankzij het infuus is zijn eetlust terug beter vandaag en verder is het dus afwachten. Maar ik moet toegeven dat het allemaal een beetje begint door te wegen, steeds dat zweven tussen hoop en wanhoop. En we missen Stix verschrikkelijk! Ik kan alleen maar hopen dat de resultaten van het antibiogram snel binnen zijn en dat we een nieuw vertrekpunt hebben om ons konijnenkontje beter te maken zodat hij weer (gezond) naar huis kan. 💕

Zondag 19 maart 2017:
De knuffeldagen dit jaar zullen een tikkeltje anders zijn dan de voorbije jaren, maar daarom niet minder leuk natuurlijk! 😉 Om de rust in ons tehuis te bewaren, starten de knuffeldagen vanaf 15u en eindigen om 17u. ⏰ Dit omdat ik kort hierna mijn verzorgronde moet starten bij de verlamde Blutsjes die zitten te wachten op een schone luier en een lege blaas. We kunnen per knuffeldag maximum 10 à 15 Blutsjesvrienden verwelkomen.

De knuffeldagen dit jaar gaan door op:
📆 Maandag 17 april (Paasmaandag)
📆 Zondag 14 mei
📆 Zondag 11 juni
📆 Zondag 09 juli
📆 Zondag 06 augustus
📆 Zondag 03 september
📆 Zondag 01 oktober

Inschrijven kan door een mailtje te sturen naar [email protected] met als onderwerp 'Knuffeldag'. Graag ook even vermelden met hoeveel personen je wenst langs te komen en geef naast je voorkeursdag ook twee reservedata op. We proberen iedereen gelukkig te maken met zijn voorkeursmoment, maar helaas zullen sommige dagen al volgeboekt zijn. Er zal in de sluis vooraan een winkelstandje te vinden zijn, maar ook een plekje waar er gratis drankjes verorberd kunnen worden, samen met wat zoetigheden. 🍪

Mocht je verlet zijn om op de gereserveerde knuffeldag langs te komen, gelieve dan minstens 24u op voorhand te verwittigen. Op die manier hebben wij kans om mensen die op de reservelijst staan te verwittigen zodat zij je geannuleerde plekje kunnen innemen. 😊

⌨ P.s: Op de knuffeldagen zamelen we ook lege cartridges, toners en klein ict-materiaal in. Heb je deze nog ergens in een kast of schuif rondslingeren? Breng deze zeker mee en deponeer deze in de daarvoor voorziene dozen.

📧 P.s 2: Het kan best zijn dat een antwoordje op de knuffelmail eventjes uitblijft, omdat deze eerst verwerkt moeten worden en we alles zorgvuldig moeten inplannen en kijken wie wanneer kan langskomen.

👍 P.s 3: Check regelmatig deze button op onze website: http://www.dekattenbrigade.com/knuffeldagen.html, want hierop zullen updates geplaatst worden of een bepaalde knuffeldag al dan niet al volzet is.

❗ P.s 4: Knuffeldagen zijn steeds onder voorbehoud en kunnen van onze kant uit door onvoorziene omstandigheden of wanneer er Blutsjes ziek zijn ook geannuleerd worden. Uiteraard verwittigen wij onze Blutsjesvrienden hierover 24u op voorhand. Gelieve daarom bij de mail een gsmnummer te voegen zodat we naast een annulatiemailtje ook een smsje kunnen sturen.

Tot binnenkort! 👋

Zaterdag 18 maart 2017:
Kiekeboe! 😺 Dikke kusjes van dromerige Chamar 💋

Ons Fiv-je Capuchon werd enkele weekjes geleden geopereerd aan zijn tandjes. 😷 Na een lang verleden van de ene mondontsteking na de andere - zelfs lang voor hij in ons Blutsjestehuis kwam wonen -, zwaaiden we zijn rotte tandjes uit en verwelkomden we gekke speelmomentjes. 👋 Het is fantastisch om hem elke dag wel een paar keer die dolle 5 minuten te zien hebben. Hij voelt zich duidelijk stukken beter in zijn velletje en dit zijn zo'n kleine dingetjes die ervoor zorgen dat we blijven doen wat we doen. Gekke vent toch! 💜

Vrijdag 17 maart 2017:
Schone slaper Sjoefke die het bed heel eventjes voor zich alleen had 😴

Het is weekend, het is weekend en daar wordt trilkitten Beata helemaal wild van! 😉 Ik stiekem ook, of net niet, want dat betekent extra klusjes van onze to-do lijstjes afwerken en verder brainstormen over ons 'mogelijke nieuwe grote project'. Spannend allemaal én druk, dàt ook! Fijn weekend iedereen 💕

Gisteren was het een heus feest op het binnenplein. 🎉 Al van 's morgensvroeg was het zonnetje fel van de partij wat maakte dat er een heleboel zonnende buitenBlutsjes volop gebruik maakten van de dekentjes, stoeltjes, ligbed en het allerfavoriete klimrek om zoveel mogelijk vitamine D op te slaan. 🌞 Insectjes achterna jagen was ook iets waar de meeste Blutsjes zich mee bezig hielden, tot in de late uurtjes zelfs. Ik weet niet wie er gisteren het meeste genoten heeft, want het was een waar genot om hen zo bezig te zien. 😊

Donderdag 16 maart 2017:
Weten jullie nog dat we enkele weken geleden verzeild waren geraakt in een stemwedstrijd waarbij we voer konden winnen voor onze Blutsjes? Wel, gisteren kregen we het fantastische nieuws dat we dankzij de massale stemmen van onze Blutsjesvrienden gewonnen hebben. 🎉 Er komt zowaar volgende week 200 kg voer onze kant uit. We zijn hier zo ontzettend blij mee! Dikke dankjewel aan iedereen die een stemmetje uitbracht en daarmee onze Blutsjes richting winnaar katapulteerde. En uiteraard een dikke dankjewel aan Kristof die ervoor zorgde dat we een plaatsje kregen in de stemwedstrijd en natuurlijk ook een dikke dankjewel aan Linda van Celtic Connection Holistic Pet Food. Dikke kusjes van onze Blutsjes. 😽

Het is ook aan onze verlamde Blutsjes te merken dat ze zich zichtbaar beter voelen als de lente en zomer in aantocht zijn. Tijdens de koude wintermaanden doen ze vaker en langer dutjes. 's Morgens gaan de ramen een aantal uren open om de boel te luchten en heerlijk is dat! Tijdens mijn verzorgrondes zie ik een heleboel neusjes de lucht ingaan als de boerenlucht van buiten hun neusje tegemoet komt. 😊 Benito lijkt zich ook weer een beetje beter in zijn velletje te voelen. En ik denk dat ik weet waarom hij af en toe wat stiller is. Door zijn felblauwe oogjes heb ik het idee dat hij meer last heeft van zonlicht dan onze andere verlamde Blutsjes. Als de avond valt, dan zit hij niet met zo'n dichtgeknepen oogjes te staren. Wat een lieverd is hij toch! Hij heeft zich ontpopt als 'catsitter' van de kleine Ataxie kittentjes. Hij poetst ze elke dag, van top tot teen en ze mogen heerlijk tegen hem aan dutten. Matei - die onlangs gediagnosticeerd werd met de ziekte van Crohn - zit nog steeds in zijn 'slaapkamertje' die ook dienst doet als ziekenboeg, omdat we nog maar een paar weekjes verder zijn in zijn behandelparcours. Voorlopig zien we nog niet veel resultaat en mag ik elke dag toch wel een keertje (of twee) spuug poetsen. 😾 Ook Jack (Sparrow) zit apart omdat hij met een milde blaasinfectie kampt. Hij kan nog steeds een beetje onberekenbaar uit de hoek komen, vandaar dat hij ook in de ziekenboeg zit. Op die manier kan ik zijn blaasje ietsje makkelijker legen en medicatie toedienen. Jack kan aan zijn gedrag niks aan doen natuurlijk. Door het ongeluk dat hij gehad heeft, heeft hij een hersenletsel opgelopen. Dus dan maar even zo. Ik gok nog een paar daagjes en dat hij dan ontslagen mag worden uit de ziekenboeg. Zoveel zorgen soms, maar toch ook zoveel liefde! En ohja, Beata's verdwijnmysterie was ook snel opgelost! Ze bleek gewoon bij Noro in de krabton te liggen, haha. 💜

Woensdag 15 maart 2017:
Graag zet ik nog een keertje de veiling die Dominique organiseert in de kijker. Met de vele dierenartsbezoekjes achter de rug, Stix die tot twee maal toe aan het infuus gekoppeld werd voor een paar daagjes en allerhande medicatie voor onze Blutsjes lopen de rekeningen aardig op. Door een bod te doen op een leuk item in de veiling, kan je ons helpen. 😊 De Blutsjes mogen niks tekort komen aan (medische) zorgen, maar soms is het toch wel een hoofdbreker om al die rekeningen betaald te krijgen. Dit uiltje bijvoorbeeld staat te wachten tot hij geadopteerd wordt door een uilenliefhebber. 🦉 Het enige wat je moet doen is surfen naar de veiling:
https://www.facebook.com/groups/2195889073969785/?ref=bookmarks,
je lid laten maken en een bod uitbrengen. Diegene die het hoogste bod uitbrengt mag binnenkort elke dag in de oogjes van dit prachtige uiltje kijken, of een ander. Want er staat er nog eentje op. De vitrine - zoals Dominique dat zo leuk zegt - wordt regelmatig aangevuld met nog leuke(re) items. Regelmatig een kijkje nemen is de boodschap. Dankjewel namens ons, onze Blutsjes en natuurlijk ook Dominique! 💕

Meneer Walrus in een diepe slaap 💤 Want slapen = genezen! 💜

Dinsdag 14 maart 2017:
Peek-a-boo! 🙈 We hebben goed nieuws voor onze Blutsjesvrienden die op de data van de nieuwe knuffeldagen zitten te wachten. 😺 Ze komen deze week online! ✨

Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen: onze Stix is sinds deze namiddag weer opgenomen bij onze dierenarts. 😷 Ondanks dat hij zelfstandig dronk en best nog veel ook, was hij uitgedroogd. Zijn velletje zat strak om zijn lijfje en ik kon er zo driehoekjes mee maken die een tijdje rechtop bleven staan. Er zat niks anders op dan hem weer aan het infuus te koppelen. Terwijl hij afgelopen dagen nog een klein beetje at, of toch deed alsof tenminste en er wat saus aflikte, was dat vandaag niet meer het geval. Dwangvoeren resulteerde altijd in braken en vandaag kwam zelfs zijn Nutri-plus gel er na een paar secondjes weer uit. Zijn temperatuur was ook nog altijd aan de lage kant en dat terwijl hij hier al die tijd onder een warmtelamp heeft vertoefd. Best beangstigend! Het enige positieve is dat sinds vanmorgen zijn plas weer normaal kleurt, buiten af en toe nog wat etter dat er mee uitkomt. Elke dag zag ik wel een beetje verbetering en dat is een hele opluchting. Want zaterdag kleurde zijn plas nog rood. Vandaag voelde ik ook weer een aantal harde keutels in zijn darmpjes zitten die hij maar niet uitgepoept kreeg. Met een warm water chlysma kreeg ik welgeteld één keutel verwijderd. Dat is ook te wijten aan het feit dat hij uitgedroogd is natuurlijk. Maar fijn is het niet, buikpijngewijs. Ons Blutsjestehuis runnen is het liefste wat ik doe, maar dagen zoals deze bezorgen me ongelofelijk veel stress. 😵 Het is altijd een beetje zweven tussen hoop en wanhoop. En dan komt het besef dat de meeste van onze Blutsjes zulke fragiele wezentjes zijn. Dat ze met een reden hier wonen en dat hun verzorging echt niet te onderschatten valt. Dat ik veel tijd in hen moet investeren om hen niet alleen gelukkig, maar gezond te houden. Stix heeft zich onmiddellijk - nadat hij bij ons is komen wonen - gepromoveerd tot mijn grote liefde. 💕 Die plek deelt hij samen met kleine Thorreman. En het idee dat hij maar niet opknapt, maakt me zo ontzettend verdrietig. Ik kan alleen maar hopen dat het infuus soelaas biedt, net zoals vorige keer en dat hij sterk genoeg is om al deze euveltjes te verslaan. We hebben afgelopen dagen dan ook heel wat afgeknuffeld en gezoend, want soms doet liefde wondertjes ontstaan. En ik hoop dat Stix net zo'n wondertje is! 💫

Maandag 13 maart 2017:
Uit onze 'Instagram stories' gisteren 😉 Kamiel zit erbij alsof hij een heilig boontje is. Maar laat je niet in de luren leggen, want hij is een echte belhamel! 👻 En onze mooie rode meid - Shane - woont praktisch buiten. Zelfs de gure winter heeft haar niet tegengehouden, maar nu met het zonnetje erbij geniet ze toch wel extra. One tough lady! 💪

Een hele poos geleden werd er een aanvraag ingediend om Figaro in ons tehuis op te nemen. Een kattenopvang die er om privé-omstandigheden mee gestopt was, kon voor hem geen thuis vinden omwille van zijn medische probleempjes. Aan zijn uiterlijk of karakter heeft het echt niet gelegen! Figaro valt namelijk onder de noemer 'chronisch snotteraar' en bovendien heeft hij een geluxeerde linker heup. Het viel me op dat hij geen typische snotteraar is. Oké, er komt wat snot bij kijken, maar zijn hoest - da's waar ik me meteen zorgen om maakte. 😵 Het is een beetje te vergelijken met een rokershoest. Bovendien kon ik zijn reutelen zo door mijn hand voelen vibreren als ik mijn hand op zijn borst lag. Foute boel en dat klonk als 'we-moeten-met-hem-naar-de-dierenarts'. En onze dierenarts constateerde dat alles een beetje op zijn longen geslagen is. We kunnen daar niet veel meer aan veranderen, buiten hem af en toe aan een kuurtje medicatie onderwerpen om het voor hem wat dragelijker te maken en de boel binnenin wat te verzachten. Verder doet ie het ontzettend goed, eet als een bootwerker en komt goed overéén met de andere Blutsjes. De weg naar het bed heeft ie ook al gevonden en daar betrappen we hem soms prinsheerlijk op, languit gestrekt. 😉 Maar zijn favoriete plekjes zijn toch diegene op de vensterbank. Waarbij hij naar buiten kan turen en alles goed in de gaten kan houden. Ondertussen kreeg ie van ons ook al de bijnaam 'meneer Walrus' en dat heeft hij te danken aan zijn ontzettend lange en weelderige snorharen. Kriebel kriebel! Omdat Figaro vast vaak naar de dierenarts zal moeten en regelmatig een kuur medicatie nodig heeft, zijn we op zoek naar een suikertante of -nonkel die hem met een maandelijks bedragje naar keuze wilt ondersteunen om de kosten voor ons wat dragelijker te maken. Met die knappe snoet en weelderige snor moet hij toch iemands hartje veroveren, niet? Welkom knappe man, we gaan goed voor je zorgen! 💙

Ons auto-immuun patiëntje Thomas was vorige week ook één van de "gelukkigen" die weer een ritje dierenarts mocht ondernemen. Ik had gemerkt dat de blaar op zijn sponsvoetje weer opgezet was en dat hij erg veel last had met stappen. Da's meteen ook de reden waarom hij amper zijn krabpaal uitkwam, enkel om een snelle hap te nemen en een snelle pipi te deponeren. Een spuitje Cortisone stond weer op zijn medicatielijstje - helaas. Toen hij op de behandeltafel zat, viel het ineens op hoe geel hij zag. 😱 Zijn huid zag geler dan geel en dat is nooit een goed teken. Er werd dan ook meteen gevreesd voor een leverprobleem. Bloed nemen was nu aan de orde, maar Thomas is geen makkelijke patiënt. Een klein roesje dan maar en dat maakte dat ook ineens zijn nageltjes getrimd konden worden. Want die begonnen richting zijn voetkussentjes te groeien en hij had zelfs al een ingegroeide nagel. Omdat hij ook afgevallen was, zo'n goeie 600 gram tegenover zijn laatste dierenartsbezoekje, hebben we besloten om hem in het woongedeelte te laten wonen. Zo kan ik hem scherper in de gaten houden en voor zijn sponsvoetjes zal dit ook beter zijn. Ondanks dat hij een stille kat is en amper opvalt, daardoor zelfs een beetje mysterieus is, draaide hij direct mee in de groep hier. Hij voelt zich duidelijk beter binnen bij ons, dan buiten. 😊 Ondertussen zijn ook de gevreesde resultaten van zijn bloed binnen en wonderbaarlijk heeft hij geen leverprobleem. Ook zijn titers werden bepaald om Fip uit te sluiten en het is al even mysterieus als hemzelf waarom hij nou geel zag. Er waren wel tekenen aanwezig in zijn bloed dat er toch ergens een lichte infectie in zijn lijfje aan het broeden is, maar die maken we klein met een korte antibioticakuur. Een beetje heel veel opgelucht en we hebben een gelukkige Thomas, wat willen we nog meer? 💚

Zondag 12 maart 2017:
Ik had al een paar daagjes eerder een update over Stix willen schrijven, maar plots ging het allemaal zo snel. Konijnenkontje Stix kampt met een heftige blaasontsteking. Eentje waar niet mee gelachen wordt en eentje die potentieel dodelijk is. We hebben een paar bange dagen achter de rug en de nachtmerrie is nog niet voorbij. Half vorige week zat er een beetje bloed in zijn urine. Op zich maak ik me niet gelijk zorgen, want zo gaat dat met (bacteriële) blaasontstekingen bij verlamde Blutsjes of katjes met een verlamde blaas. Maar doorheen de dag werd dat beetje bloed steeds meer, tot hij op een gegeven moment alleen maar bloed druppelde. 🙀Onze dierenarts had die dag net geen spreekuur, maar Sab mocht gelukkig nog langskomen. Een spuitje Convenia zou wel uitkomst bieden, tenminste dat dachten we toch. Stix was ook al een aantal daagjes geobstipeerd en in de nacht van woensdag op donderdag kon ik eindelijk via een warm water chlysma een harde drol verwijderen. Ik hoopte dat dit voldoende opluchting zou brengen, maar een uurtje later begon hij te huilen van de pijn. Zijn blaasontsteking werd erger en erger en ik moest hem in de ziekenboeg onderbrengen. Met een warmtelamp op zijn snoet. Hij kwam de nacht door, maar hij bleef pijn hebben. Toen ik zijn temperatuur nam, was ie schrikbarend gezakt naar 32,2 °C. 🌡 Verschikkelijke ondertemperatuur dus en dat met een warmtelamp op hem gericht. Ik ben toen vliegensvlug een tranportmand gaan halen om hem daarin te leggen, met een warme Snugglesafe onder zijn kont en de warme gloed van de lamp liet ik op de transporter schijnen. Op die manier had ik zijn temperatuur een uurtje later tot 33,7 °C doen stijgen. Maar nog steeds niet voldoende. Met onze dierenarts afgesproken dat Sab hem na haar spreekuur zou binnenbrengen om aan het infuus te hangen, wat hij was uitgedroogd. Hij had niets gegeten of gedronken en het minste medicijn dat ik hem toediende, braakte hij onmiddellijk weer uit. Het vermoeden dat de infectie naar zijn nieren getrokken was, werd via bloedonderzoek bevestigd. Onze dierenarts diende hem extra medicatie toe en hij kreeg morfine tegen de pijn. 💊 Ik had een hallucinante nacht achter de rug, want het zag er niet goed uit... 's Morgens maar gelijk een smsje naar onze dierenarts gestuurd om te vragen of hij de nacht overleefd had - want ik voelde me er misselijk van - en met een bang hartje las ik haar reply. Gelukkig wel! En hij zag er zelfs al ietsje alerter uit volgens haar. Twee nachtjes heeft hij aan het infuus gelegen om zijn niertjes te zuiveren en zijn uitdrogingsverschijnselen te doen weg toveren en gistermiddag mocht hij weer naar huis komen. Niet dat hij uit de gevarenzone is, want er zit nog steeds bloed in zijn plas en hij ligt nog steeds onder de warmtelamp. Maar dit hebben we zo beslist omdat Stix zoveel aandacht nodig heeft en onze dierenarts niet op haar praktijk woont. De zorgen om ons ventje zijn groot en we kunnen alle duimpjes en positieve energie goed gebruiken. Hij eet gelukkig wel terug zelfstandig, mondjesmaat weliswaar en heel erg weinig, maar eten is eten! Ik hoop over een paar daagjes een update te kunnen plaatsen met goed nieuws. Want het is triest om hem zo ziek te zien. Ik mis mijn vrolijke ventje die de oren van mijn kop kletst, dingen doet die niet mogen en me op alle mogelijke manieren van mijn werk houdt. Snel beter worden kleine man! 💜

Onze Blutshondjes werden deze week verwend met een echte 'Doggy-Box' boordevol snoepjes die de postbode langsbracht. 🎁 En laat Max, Titza en Bobita nu echte lekkerbekken zijn. Titza had de eer om als eerste haar neus in de doos te steken en met een snoepstokje aan de haal te gaan. Dankjewel aan de lieve (anonieme) weldoener. Je hebt hier een trio heel erg gelukkig gemaakt! 🐶 💙

Zaterdag 11 maart 2017:
~ 🚨 AANNEMER/ARCHITECT GEZOCHT 🚨 ~
Is er onder onze Blutsjesvrienden toevallig iemand aannemer of architect? Wij zijn namelijk vrij dringend op zoek naar een aannemer/architect die ons kan informeren en begeleiden bij een nieuw groot project voor onze Blutsjes. 👷 Dit project zou een hele nieuwe toekomst bieden aan ons Blutsjestehuis. Wij vragen dan ook de nodige discretie en iemand die woont in de ruime regio Ronse - Lessen - Celles of bereidt is die verplaatsing te maken. Ben jij de persoon die wij zoeken, neem dan snel even contact met ons op via [email protected] of 0496/85.57.59. Hopelijk tot snel! 💕

De onfeilbare neus van 'weervrouwtje' Sissi vertelt ons dat de lente echt in aantocht is. 🌞 Jippie! ✨

Laatavondknuffeltjes met wiggel waggelkontje Lucy 💕

Vrijdag 10 maart 2017:
Frie en Sandra lieten weer wat leuks onze kant uitkomen om in onze webshop te gooien: brooddozen met ons logo! 😻 De dozen zijn van goede kwaliteit vervaardigd en voorzien van onze 'logo-kleurtjes' alom. We mogen deze brooddozen te koop aanbieden voor 10 euro per stuk. De 'logodozen' zullen op standjes doorheen het jaar en tijdens onze knuffeldagen te vinden zijn. Verzenden kan ook via de pakketjesdienst van Bpost en dan komen er 5 euro verzendkosten bovenop. Naar Nederland kan het via Kiala en dan komt er 7,50 euro verzending bij. Eet voortaan je boterhammen of gezond slaatje in stijl op - op je werk of op school - en maak nog eens reclame voor onze Blutsjes er bovenop. ✌️ Wie weet zorgt de doos wel voor een gespreksonderwerp met de collega-smuller aan tafel. Want welke dierenorganisatie heeft nu een logo waarop een kat met luier staat te pronken? 😉 Bestellen kan door een mailtje te sturen naar: [email protected] en wees er snel bij - want we hebben maar een beperkte oplage van de 'Blutsjesbrooddozen' in ons bezit. Op = op. 😊

Haast onvoorstelbaar en toch is het zo! Stiekem bleek de chocolade Paasactie die we samen met Kattenopvang Waasland deden een groot succes. ✌️ Er komt zowaar 1016,50 euro onze kant uit - allemaal centjes voor onze Blutsjes. En de opvangkatjes van KOW kregen net zo'n mooi bedrag op hun rekening overgemaakt. Dat maakt dat we een bestelling kattenbakvulling konden plaatsen. Maar liefst 140 zakken lieten we leveren en daar komen we zo'n 11 à 12 weken mee toe. Als dat geen goed gevoel is! 😊 Ontzettend bedankt aan alle lieve Blutsjesvrienden die chocolade gesmikkeld hebben. En een dikke kus voor de dames van Kattenopvang Waasland om samen de handen in elkaar te slaan en een super bedrag op te halen, om onze missies verder te zetten. Dankjewel! 💕

Woensdag 08 maart 2017:
Onze lieve Marthalina moest gisteren naar de dokter. 😷 Maar je kan al wel zien dat ze daar niet zo heel veel zin in had? Nee, niet in de transportmand, bweik. En toch moest het! Onze kleine meid werd een tijdje geleden uit de groep 'Gizmo en co' geknikkerd waar ze altijd samen mee in de mand lag. Niet dat ik me daar op dat moment zoveel vragen bij stelde, want vriendschappen verwateren en worden nadien weer opgepikt. Zo gaat dat in ons Blutsjestehuis. Onze oude taart Mira werd haar nieuwe slaapvriendinnetje en samen snurken ze de sterren van de hemel. 💤 Maar de laatste twee weken merkten we dat haar mondje niet zo fris rook en af en toe zagen we dat ze moeite had met eten. Dan weten we gelijk hoe laat het is en wat er precies aan de hand is: mondprobleempjes dus! Onze dierenarts opende haar bekje en haar tandvlees is van voren tot achteren helemaal ontstoken. Geen wonder dat ze dus een pijnlijk bekje heeft! Maar er zijn twee tandjes die we scherp in de gaten moeten houden. Een kies en een hoektand. Ze zijn nog niet slecht genoeg om operatief te verwijderen, want dat vindt onze dierenarts een beetje zonde bij zo'n jonge kat. Maar de tandjes zijn ook niet bijster fit meer. Dit zullen tandjes zijn die mettertijd er toch uit zullen moeten gehaald worden, als ze verder broos worden. Onze Marthalina was super dapper en kreeg een shot Metacam ingespoten. 💉 Dit werkt sneller dan diegene die ik oraal moet toedienen en bij haar thuiskomst voelde haar bekje dan ook ineens niet-meer-pijnlijk aan. Ze dartelde over het plein en kwam Sab de hele tijd bedanken voor het ritje naar de dokter. Komende dagen moet ik haar nog verder behandelen met pijnstiller/ontstekingsremmer in de hoop haar tandvlees snel te doen kalmeren. En er zijn inderdaad nog twee patiëntjes mee geweest gisteren, maar daarover later meer! 😉

Ons Blutsjestehuis is een leucose katertje rijker: Bas! 🎉 Hij mag samen met de andere Felv-jes in het roze kamertje gaan wonen. Een jonge kater van ongeveer een tweetal jaartjes oud die wellicht buiten geboren werd. Hij werd de hele tijd gespot in de tuin van de melders die hem zijn beginnen voeren en stilletjes aan gewend maakten aan 'mensengezelschap'. Dat lukte zo goed, dat ze hem konden aaien tijdens het voeren en dat maakte dat ze hun kans schoon zagen om hem te vangen. Via een zwerfkattenproject werd hij steriel gemaakt en daar ontdekte de dierenarts dat de leucose tester rood kleurde. Geen goed teken dus! Een geluk dus dat hij van 't straat gehaald werd. Want het leven van een straatkat is al zo miserabel, laat staan als je nog een ziekte onder de leden hebt die voor veel ellende kan zorgen. Maar gelukkig ziet Basje er op dit moment nog heel erg goed uit. ✌️ Hij zit lekker in zijn velletje en is gerust een moderne versie van Garfield te noemen. Zijn postuur is er inderdaad naar. Maar dat is alleen maar goed en zal hem helpen om langer gezond te blijven. Bij de melders kon hij helaas niet blijven wonen omdat zij al drie katjes hebben en leucose een besmettelijke ziekte is die via het speeksel overgedragen wordt. Helaas zijn er niet veel opvangplekjes voor zulke Blutsjes beschikbaar, dus werd er een mailtje naar ons gericht. En wij konden Bas verwelkomen. Welkom lieve jongen! 💋 We zijn voor Basje op zoek naar een suikertante of -nonkel die hem maandelijks met een bedragje naar keuze wilt sponsoren. Onze mooie rooie zal toch wel iemands hartje sneller doen slaan, niet? 😻

Dinsdag 07 maart 2017:
Wie ons op Instagram volgt, zal al wel regelmatig een verhaal van ons tegengekomen zijn. Dit zijn een soort van snapchat-achtige fragmentjes die we sinds kort kunnen plaatsen en ik ben van plan om daar steeds vaker gebruik van te maken. Dit omdat het heel makkelijk is, met een simpele klik staat er een fotootje of kort filmfragmentje online. 😊 En ik kan onze Blutsjesvrienden op die manier nog meer een blik achter de schermen (of een blik in ons leven) doen werpen. Soms vergeet ik zelf wel eens dat we ons tehuis maar met z'n tweetjes runnen. Alles van A tot Z. En daar komt heel veel bij kijken. Het is soms tijd toveren om stukjes te schrijven voor onze social media en deze online te plaatsen. Want vooral dat laatste bezorgt ons enorm veel frustratie. Ons internet is traag, tergend traag. 🐌 Vooral filmpjes plaatsen duurt bijzonder lang en op regenachtige dagen is het al helemaal een ramp. Onze verlamde Blutsjes zijn vliegensvlug in vergelijking. Mocht ons internet ook zo werken, dan zou ik een gat in de lucht springen. Er zijn zelfs collega's van Sab die ervoor gekozen hebben om nog net buiten Wallonië te wonen... gewoon omdat het internet hier zo traag is. Kan je je voorstellen! 😵 Maar de stukjes op het verhaal-gegeven werken gelukkig vlot mee en dat is leuk. Kom je ons daarom ook op Instagram volgen: https://www.instagram.com/dekattenbrigade/? Door het icoontje aan te klikken op je startpagina of onze profielfoto op onze pagina, start je het verhaalfragment. We hopen jullie daar ook te zien! 💞

Yes, de luiwammesen kunnen weer genieten van de zon! ✌️ 😻 🌞

Een hele goeie morgen gewenst van Numnoom, die vrolijk aan de ontbijttafel zit! 😉 🐑

Ook in februari werden onze Blutsjes verwend met allerlei cadeautjes. Al is dit stiekem ook al een klein stukje een dankjewel-update-voor-de-maand-maart. 😉 Van buikjes die we konden vullen met lekker (dieet)voer tot speeltunnels waar menig wervelwind door kan sjeezen. Ik kan niet genoeg benadrukken hoe blij we zijn met elk pakketje dat onze kant uikomt. Zonder al die hulp zou het voor ons een stuk moeilijker zijn om zovele Blutsjes onder onze vleugels te nemen. We krijgen nu ook hulp bij het pimpen van luiertjes, waardoor ik daar zelf nog maar een minimum aan bezig moet zijn. Voelt echt een beetje als luxe. 🙏 'De Luier-Brigade' wordt regelmatig voorzien van gepimpte luiers en ook 'De Bandage-Brigade' kreeg ontzettend veel bandages toegestuurd. Er zitten zelfs kleurtjes en printjes bij waar ik heel heel heel hebberig van word, haha. Aan onze oproep voor matten werd gehoor gegeven, want er hebben Blutsjesvrienden de Ikea en Lidl leeg geshopt. Prachtige, nieuwe matten waar ik zo ontzettend blij mee ben. De groene grasachtige mat krijgt deze lente en zomer een plekje op het binnenplein om de boel op te vrolijken. Ook kregen onze buitenBlutsjes motorische visjes toegestuurd en die vormen veel speelplezier in de roze schelp. Er kwam zelfs een pakketje speciaal voor ons verlamde Blutsje Cake onze kant uit: Intrasite compressen voor haar pootjes. 🎁 Ook wil ik graag onze financiële donateurs en alle suikertantes en -nonkels in de bloemetjes zetten. Want om heel eerlijk te zijn, met liefde alleen komen we er niet. Er zijn ook veel, heel veel centjes nodig om alle rekeningen betaald te krijgen. Zonder jullie hulp redden we het echt niet. Dankjewel voor alle liefde die onze kant uitgestuurd wordt via onze social media en voor alle likes en reacties hierop. Het is fijn om jullie aan onze zijde te hebben! Dank-dank-dank! 💚

Maandag 06 maart 2017:
Ik wil onze Blutsjesvrienden er graag nog even doen aan herinneren dat morgen - 7 maart - de laatste kans is om nog chocolade te bestellen ten voordele van de vele opvangkatjes van Kattenopvang Waasland en onze Blutskatjes. Dus wil je nog snel een bestelling plaatsen, dan kan het nog op het nippertje. 😉 De bestelbon kan via mail of pb aangevraagd worden. Help die lieve Paasklokken een handje (of klepeltje) en bestel snel ten voordele van onze Blutsjes en de opvangkatjes van KOW! 🐱 Een opvang of tehuis runnen kost handenvol centjes. Elke cent is daarom zo hard welkom. Zeker omdat geen van beide opvangen subsidies krijgt en letterlijk moet roeien met de riemen die zij heeft. Dankjewel aan alle lieve mensen die chocolade gaan smullen en ons op die manier steunen! 🍫 Zonder jullie hulp redden we het niet. 💋

De konijnenmeisjes zijn gekker-de-gek van trosgierst! 🌾 🐰 Lise gaat er zelfs mee aan de haal 😊

We hebben verlamde Blutsjes met bandages rondschuifelen, met luiertjes, met broekjes en af en toe ook met rompertjes. Noro mag drie dingetjes ✔️afvinken van het lijstje. De bandage aan zijn voetje om schuurwondjes te voorkomen is nog het makkelijkste van dat lijstje. Het rompertje en luiertje, da's een ander paar mouwen! Hij is één van onze verlamde Blutsjes die zichzelf stimuleert tijdens het schuifelen. Een luier is daardoor een must. Maar hij heeft maar één verlamde achterpoot, de andere moesten we een poos geleden laten amputeren. Dat maakt dat luiertjes zonder rompertje afzakken. Maar uit dat rompertje wist hij zich de laatste tijd uit te wurmen. Niet handig! Dus liet ik hem maar met blote billen schuifelen. 😉 Alleen trok hij de laatste tijd meer en meer slakkensporen van urine. Ik kon met de mop achter zijn kont aan blijven rennen. Niet praktisch en niet hygiënisch. Hoe vaak ik zijn blaas ook leegde op een dag, hij bleef schilderijtjes schuifelen. Tot overmaat van ramp kreeg zijn buikje af te rekenen met schaafwondjes en werd zijn gehele onderkant schraal. Geen zalfje of talkpoeder kon tegen die natte onderbuik op. De maat was vol! 🤚 Ik heb hem weer in zijn luier en rompertje gehesen en voorlopig blijft het spul al enkele dagen zitten. Hoera! Zijn buikje begint weer te genezen, zijn billen zijn kurkdroog dankzij de luier en vooral: geen slakkensporen meer. Nog meer hoera! Alleen hoop ik met het schrijven van dit stukje dat ik de boel niet bejinx. Als ik straks een verdwaalde romper tegenkomen en ietsje verder een luier, dan gil ik de boel bij elkaar, haha. 😱

Zondag 05 maart 2017:
Ons Felv-je Serafini op haar favoriete plekje in het roze kamertje. ❤️Ondanks dat het droog is, is er heel veel wind vandaag. En net zoals wij, hoopt Serafini dat de wind snel gaat liggen. 💨 Want er is zoveel spannends buiten te gebeuren. Vanaf de buitenkrabpaal de boerderijBlutsjes in de gaten houden. Een oogje in het zeil houden wat dochtertje Nala allemaal van plan is. En niet te vergeten, mede Felv-je Stafke aanmoedigen om zijn dikke bips in beweging te brengen. Mamsjes, ze hebben het druk hoor! 😉

Vandaag maken we de 10 winnaars van de fluo honden jasjes bekend! We vinden het echt zo ontzettend geweldig dat we een heleboel reacties gekregen hebben en dat we binnenkort een heleboel hondjes en zelfs katjes veilig de straten kunnen opsturen. Honden en katten die zich bovendien ook als ambassadeur van ons Blutsjestehuis gedragen, geweldiger kan niet. 💕 Omdat onze Blutsjes vandaag duidelijk de 'zondag-mood' te pakken hebben en we niemand zo ver kregen om naampjes te loten, hebben we naar 'Random Name Picker' moeten grijpen. Gelukkig was dat online programma wel bereid om ons 10 naampjes te geven. 😉
De winnaars van de fluo jasjes maat 'small':
✔️ Lore Latet
✔️ Glenn Decruyenaere
✔️ Esra Spanje (Marianne)
✔️ Fabienne Dekens
✔️ Silke Bangels
De winnaars van de fluo jasjes maat 'medium':
✔️ Chantal Freesbee
✔️ Ingrid Brocken
✔️ Kristel Boels
✔️ Veerle Cornelis
✔️ Vanessa Driessens
Gefeliciteerd! 🎉 Sturen jullie ons een pb'tje of mailtje: [email protected] met jullie adresgegevens door? Dan zorgen we er voor dat de jasjes komende week jullie kant uitkomen. Hou zeker jullie brievenbus scherp in de gaten. En nogmaals dank voor jullie deelname. Dankbaar dat jullie tot onze Blutsjesfamilie horen! 💙
P.s: Komen jullie binnenkort fotootjes van onze nieuwe ambassadeurs posten op onze Facebookpagina? 📸 Dat zouden we geweldig vinden!

Vrijdag 03 maart 2017:
Onze kleine Thorreman moest vorige week dinsdag ook mee naar onze dierenarts voor een bloedafname. 💉 Al een hele tijd kleurt zijn neusje wit en is hij ook weer vermagerd. Dat laatste is niet zo geheel zorgwekkend, omdat hij altijd al een jojo-gewicht heeft en klein gebleven is. Alleen heeft Thor vorige zomer een vreselijk trauma opgelopen. De dierenarts die we toen hadden, heeft hem letterlijk leeggeprikt. Zijn twee voorpootjes en halsje waren aangeprikt voor een bloedafname en zijn blaasje onderging ook een mislukte blaasprik. Thor herinnerde zich dat trauma nog goed, want hij ging helemaal door zijn dak. Gelukkig is de dierenarts die we nu hebben heel erg geduldig en na zijn pootje één maal te prikken, wachtte ze geduldig tot het buisje vol met bloed liep. Thor wilde hierna zo snel mogelijk in zijn transportmand kruipen en zijn weg naar huis weer vervolgen. Thuisgekomen was hij helemaal uitgeput, wat ook te zien is op de foto. Want de hele weg schreeuwde hij en schoot het ene scheldwoord na het andere de lucht in. Hij wilde alleen maar slapen en bijkomen van zijn grote avontuur weer. 💤 Daarna werd het wachten geblazen, tot ik donderdag onze dierenarts aan de lijn had met de resultaten van het labo. Ze zei dat zijn witte bloedcellen, maar ook zijn -plaatjes ontzettend verhoogd waren. Zo hoog zelfs dat er aan leucose of een tumoraal proces gedacht werd. Vreemd dacht ik nog, want afgelopen zomer werd Thor nog op Felv getest en dat was negatief. Voor de zekerheid werd er een bijkomend onderzoek aangevraagd voor Felv. Het ganse weekend was ik helemaal van slag. Elke keer ik Thor verzorgde, lag ik daarna te huilen op de behandeltafel. Want Thor is niet zomaar Thor natuurlijk. Da's mijn kind, mijn grote liefde! 💕Maandag kregen we te horen dat zijn Felv-test negatief was, opluchting alom! Onze dierenarts haalde daarom verhaal bij het labo en blijkbaar is er een telfout gebeurd. Zijn rode bloedplaatjes zouden bij zijn witte opgesteld zijn, vandaar het hoge resultaat. Omdat zijn witte bloedcellen wel verhoogd zijn, moest ik een 14 daagjes kuur antibiotica starten om de infectie die in zijn lichaampje broedt de kiem te smoren. En over een dikke twee weken moeten we alweer een ritje dierenarts ondernemen voor een nieuw bloedonderzoek. Gelukkig weet Thor nog van niets (en hopelijk wordt er deze keer geen telfout gemaakt!).😉

Ons Persje aka Plaskousje Callisto heeft een weelderige vacht. Zo eentje die regelmatig geborsteld moet worden, maar laat ze dat nou net vreselijk vinden. De kleine meid is iemand die zelf aangeeft wanneer ze geaaid wilt worden en zelf ook zegt wanneer het genoeg is. Meestal na 2 keer aaien al. 😉 En dat vinden wij oké. Wij respecteren haar grenzen. Maar dat maakt ook dat borstelen er niet in zit. Voorlopig toch nog niet, misschien komt dat wel eens ze hier wat langer woont. Dat werd dus een ritje langs onze dierenarts die haar kappersschort mocht bovenhalen. Callisto werd onder narcose geschoren en in een lentekapsel gehuld. ✂️ Ze lijkt nu een klein beetje op een naaktkat met Cowboy hoed, inclusief 'Cowboy boots'. En wat is ze klein, net een kitten! Maar dat ze hier naakt weer kwam binnen wandelen, heeft onze relatie wel goed gedaan. Want ze komt voortaan op bed slapen. Iets wat ze voordien nooit deed. Nu ligt ze elke nacht dapper naast mijn hoofdkussen en val ik in slaap op de tonen van haar ademhaling. 🎼 En we mogen haar zelfs vaker en langer knuffelen. Ze zit goed in haar velletje (zeker nu dat goed kan ademen) en ze heeft hier vele vriendjes gemaakt. Regelmatig zien we haar door het bureel crossen achter Fiv-jes Capuchon of Simba aan. En diabeetje Sjoefke is haar grote liefde. Oh jeetje, daar heeft ze een dikke boon voor! 💜

Donderdag 02 maart 2017:
Pijnstilling, het is een onmisbaar tool in ons Blutsjestehuis. Het is een medicijn waar ik best vaak naar grijp en waar vooral onze verlamde Blutsjes heel erg veel baat bij hebben. Vooral als ze wat stramme(re) spiertjes hebben of last hebben van een (bacteriële) blaasinfectie. Ook Benito ontkwam er niet aan. Toen hij hier net kwam wonen, voelde zijn blaas heel verhard aan. Ik had moeite om zijn blaas te legen, maar dat kon aan het feit liggen dat hij lange tijd onderweg was om tot ons tehuis te raken. De lange rit naar de vlieghaven, dan nog eens de vliegreis zelf en dan weer een lange rit naar ons tehuis. Het hakt er bij sommige dieren toch in. En al helemaal bij verlamde Blutsjes wiens blaas toch op regelmatige tijdstip geledigd moet worden. ⏰ Hij had dus duidelijk een blaasontsteking te pakken. Bovendien werd hij na zijn komst ook snotterig, wat ik dan weer aan stress wijt van de verhuizing. Pijnstilling (die ook dienst doet als ontstekingsremmer) was dus waar ik naar greep. Benito knapte zienderogen op, zijn blaasje voelde weer soepel en het legen gaat met gemak. Tot hij me plots beet tijdens het legen van zijn blaas. Ik was op dat moment in gedachten verdwaald en had zijn lichaamstaal niet in de gaten gehad. Plots was ik een gaatje rijker in mijn hand. De twee volgende dagen moest ik hem goed in de gaten houden, want hij sprong zo van de behandeltafel. Ook als hij op de grond zat, bekeek hij me met een hele enge blik. 😒 Een blik die aangaf dat er iets niet oké was. Even met Sab overlegd en ze zei: hij heeft toch geen pijn? Plots realiseerde ik me dat ik hem inderdaad van de pijnstilling afgehaald had en dat dit de reden van zijn 'vreemd' gedrag kon zijn. Inmiddels staat hij weer op deze medicatie en de lieve Benito kwam al snel weer loeren. Frappant is dat hij weer snotterig werd en wellicht is dat de reden waarom hij zich niet lekker voelde? Al heb ik eerder het idee dat spierpijn de boosdoener is. Benito was vreselijk stijf toen hij pas bij ons kwam wonen. Dit in combinatie met complete vrijheid 24/7 zorgde voor de nodige spierpijn. Inmiddels is zijn lijfje weer lekker soepel geschuifeld, een beetje zoals zijn blaas en ik heb er goede hoop op dat hij snel weer van de medicatie af kan. Pijnstilling, het is en blijft onmisbaar! 💊
P.s: Benito's foto werd vorige week genomen en inmiddels is het krasje op zijn neus helemaal genezen. Maar ik ben zelf nog steeds heel erg ziek waardoor nieuwe fotootjes nemen er even niet in zit en bovendien stond deze update vorige week al op de planning. Met enige vertraging heb ik hem dan toch eindelijk uit mijn koortsige mouw geschud gekregen. 😉

Er sijpelde een aanvraag binnen of we twee konijntjes in ons tehuis konden opnemen. Geen Blutsjes deze keer, maar toch wel heel speciale konijntjes. 😉 Lise en Marie zijn namelijk halve wildjes. Mama konijn werd gedumpt en raakte zwanger van een wild konijn. Mams werd gelukkig tijdig gevonden en kreeg een plekje in een ren toegewezen. Daar beviel ze op 21 mei 2015 van 7 schattige konijntjes. Lise en Marie hebben het uiterlijk van papa konijn, plus een heleboel wilde genen ook. Dat maakte het net allemaal een tikkeltje moeilijker. Want halve wilde konijntjes zijn eigenlijk te tam om in de vrije natuur te leven, maar te "wild" om in een konijnenren te huisvesten. Want ze breken uit dat laatste altijd uit, op zoek naar avontuur. Dat was wat Lise en Marie ook deden, elke dag opnieuw. Ze zochten het gevaar op. Marie en Lise zaten op dat moment op een aparte locatie, maar toch slaagden ze er elke keer weer in om uit te breken. De bloemetjes en plantjes bij de buren lonkten om uitgegraven te worden. Een beetje zoals: het gras is groener aan de overkant. En Marie stak bovendien een drukke weg over, elke dag opnieuw. Met jagers in de buurt, kon het zo niet langer duren. Want het was gewoon het noodlot tarten. Omdat onze sluis - net naast de leucose-ren vrijgekomen was omdat onze Pluto sinds een tijdje bij de andere boerderijBlutsjes woont - konden we hen opnemen. ✌️ Voorlopig hebben ze nog geen uitbraakpogingen ondernomen en lijken ze het wel naar hun zin te hebben. Inmiddels komt Marie al aan mijn handen snuffelen en voelen ze zich elke dag een beetje meer op hun gemak in ons tehuis. Lise en Marie zijn twee heerlijke konijnenmeisjes die het beste van het beste verdienen, met een veilig plekje als prioriteit. Binnenkort moeten de meisjes weer geënt worden en bovendien willen we de sluis heel graag wat avontuurlijker voor hen gaan inrichten. Daarom zijn we op zoek naar een suikertante of -nonkel die hen maandelijks met een bedragje naar keuze wilt ondersteunen. Wie-o-wie wilt deze taak op zich nemen en deze twee heerlijke meisjes onder zijn of haar vleugels - van op afstand - nemen? 💚

Dinsdag 28 februari 2017:
Wat een lieve reacties voor onze Matei! 💕 Stiekem vindt hij al die aandacht wel heel erg leuk en bijzonder. Een kleine update: vandaag heeft hij nog wel een plasje overgegeven. Maar we zijn dan ook nog niet eens een week bezig met medicatie en dieetvoer, dus het is nog te vroeg om al conclusies te trekken. Het dieetvoer lijkt hij ondertussen meer en meer te appreciëren, want toen ik vanmorgen zijn bakje bijvulde kwam hij aangeschuifeld en werkte hij bijna gelijk een ganse portie naar binnen. ✌️ Natvoer van dat merkje vindt hij dan weer minder. Maar ik kan hem geen ongelijk geven, het ziet er inderdaad nogal apart uit (en da's nog een milde stelling, haha). Voorlopig verveelt hij zich (nog) niet - zo lang er speelgoed bij de hand is weet onze kapoen zich wel te amuseren. 😊

Gisteren hebben we afscheid genomen van een icoon. 💔 Opa Chippie is aan zijn laatste reis begonnen en daarvoor hebben we hem vleugeltjes gegeven. Engelenvleugeltjes om precies te zijn. Vol glitters zodat zijn vleugeltjes hem in stijl wegvliegen en voor altijd blijven schitteren aan de hemel. Zijn lichaampje was op. Opa Chippie was versleten, tot op de draad. Zijn hoge leeftijd en steeds meer falende niertjes hadden zijn tol geëist waardoor hij er nog als een wandelend skeletje bij liep. Hoeveel pudding en nierdieet hij ook naar binnen werkte en af en toe een lik van mijn bord, hij kwam geen gram bij. Zondag kwam hij naast me op de bureau zitten en rook ik het. Ik rook dat zijn lichaampje afscheid aan het nemen was van het aardse leven. Zijn lichaampje was zichzelf aan het vergiftigen. We hebben hem nog één laatste nacht gegeven. Waarvan hij het eerste deel dicht tegen Sab aangedrukt lag en het andere deel van de nacht, pal op mijn lichaam. Zoals hij altijd deed. Voor de laatste keer, dicht tegen ons, wij dicht tegen Chippie. Het was een droevige dag gisteren. De hemelsluizen stonden open, alsof ze mee huilden om onze Opa. Maar net toen hij naar de auto gedragen werd om voor eeuwig in slaap te vallen in Sab's armen bij onze dierenarts, was het droog. Hij heeft nog even in mijn armen kunnen genieten van de frisse lucht. Iets wat hij altijd zo heerlijk vond. Maar de laatste tijd kon en mocht hij niet meer buiten. Daarvoor was hij te broos geworden. Maar gisteren kon het. In een dikke deken, met mijn veilige armen rondom hem heen. Zijn neus nam allerlei geuren waar, die van allerlei windrichtingen zijn kant uit waaiden. Hij wist dat zijn moment daar was. In de auto mocht hij los. Geen claustrofobisch transportbakje. Maar Chippie op de passagierszetel. Met zijn laatste krachten zat hij zijn voorpootjes op de steun en gluurde naar buiten. Tot hij een beetje te moe werd, even ging liggen om daarna weer de kracht te vinden om naar buiten te gluren. Een afscheid zoals hij zelf wilde. Lieve Opa Chippie, ook al weet ik dat het leven voor jou mooi en lang geduurd heeft. Toch blijf ik het bitter vinden. Want ik hield van je en jij van mij. Je snuit in mijn hand gedrukt of je pootje om mijn vinger. Blij dat we van jou mochten houden en jou die laatste tijd van jouw leven mochten liefhebben. Dove, oude Opa Chippie. Je lichaampje werd brozer en fragieler, maar je bleef onze Opa. Bijster, altijd. Gisteravond kleurde de hemel bij zonsondergang helemaal oranje. Jouw kleur. Alsof je wilde zeggen dat je glinstervleugeltjes zijn werk deden en jou die lange reis lieten dragen. Het was stil zonder jou vannacht in bed. Geen Opa op mij geplakt, maar in gedachten deed je dat wel. En zal je dat altijd blijven doen. Daaag lieve Opa Chippie. Nog een laatste dikke kus op je speciale snoet! 💙

Maandag 27 februari 2017:
Ons verlamd Blutsje Matei deed het een tijdje goed met de maagzuurremmers die hij voorgeschreven kreeg van onze dierenarts. Zijn braken stopte en hij kwam weer bij in gewicht. Het leek alsof we het bij het rechte eind hadden, tot hij anderhalve week geleden weer begon te braken. Soms tot 3 keer per dag. Al zijn voeding kwam er elke keer weer uit. Niet leuk! Ik moest weer naar de Cerenia grijpen, maar dat kon zo niet blijven duren. Dus boekten we een afspraak om bloed te prikken om op die manier toch een beetje meer informatie te weten te komen en hopelijk zo ook de oorzaak te achterhalen van zijn braken. 💉 Onze dierenarts dacht steeds meer in de richting van 'de ziekte van Crohn' en ook de uitslag van zijn bloedresultaten lijkt dat te bevestigen. Vooraleer we echt zekerheid hebben, moeten we nu een parcours volgen van dieetvoer en medicatie. Matei moet 6 tot 8 weken op strikt dieet gehouden worden. Hij mag enkel nog 'Allergy Management' eten en hij moet een maand aan de antibiotica. 💊 Ook een grondige ontworming staat op de planning. Als hij hierop goed reageert, dan mogen we er inderdaad zeker van zijn dat Matei een chronische aandoening heeft. Voorlopig heeft hij vrijdag en zaterdag nog gebraakt, maar gisteren en vandaag niet meer. Mijn hart breekt wel een beetje dat hij apart moet zitten van de andere Blutsjes, maar het kan nu even niet anders. Gelukkig gaan konijnenkontje Stix en plaskous Riana vaak bij hem op visite om hem een beetje gezelschap te houden. Wat een lieverds toch! 💛

Zondag 26 februari 2016:
Donderdagavond stond de quarantaine er nog verlaten bij. Al ingericht, dat wel, maar nog onbewoond. Daar kwam vrijdagavond verandering in! 🎉 In elk compartiment woont nu een knappe kerel, met elk zijn verhaal en blutsje(s). En ook de sluis, die het binnenplein met de weide van de boerderijBlutsjes verbindt - net naast de Felv-ren - is ook bewoond. Door twee langoormeisjes. 🐰 Zij hebben geen blutsjes, maar ze zijn toch wel heel erg 'speciaal'. Speciaal genoeg in ieder geval om hier een plekje te bemachtigen. Voorstelstukjes volgen van zodra de knappe kerels en de langoren helemaal gesetteld zijn. Spannend! 😊

Donderdag 23 februari 2017:
Onze Capuchon is tandloos, of toch bijna. Enkel zijn vier vampierentandjes staan nog in zijn mondje te pronken. Hoe dat komt? Dat vertel ik zo. Onze vent heeft een verleden van de ene mondontsteking na de andere. Da's meteen de reden waarom zijn vorige baasje hem op aids en leucose liet testen. De Felv test was gelukkig negatief, terwijl de Fiv test rood kleurde. Dat verklaart dus waarom hij zoveel probleempjes had. Hij werd bij onze dierenarts ter euthanasie aangeboden, maar zij stak daar gelukkig een stokje voor. Een stokje genaamd: Blutsjestehuis. Fiv Capuchon kwam bij ons wonen. 😊 In eerste instantie leek alles goed te gaan, tot zijn bekje pijn deed. Eten ging met veel pijn gepaard. De pijnstilling en ontstekingsremmer werd bovengehaald en dat bracht gelukkig soelaas. Capuchon kon weer pijnloos eten en wij slaakten een zucht. Tot de volgende mondontsteking en daarna weer één. Dat kon zo niet verder. Daarom boekten we een plekje bij onze dierenarts die haar chirurgisch jasje mocht aantrekken en jeetje, het leek een waar slagveld daar binnenin! De hele rechterkant was rotter-dan-rot. Alle tanden kleurden bruin en groen. 🤢 Geen wonder dat ie zoveel pijn had! Alle rotte tanden werden weggehaald, op de hoektanden na. Omdat het een serieuze operatie betreft, zeker bij een Fiv-kat, kreeg Capuchon extra antibiotica ingespoten om alles zo snel mogelijk te doen helen. Hij was zo opgelucht toen hij Sab zag, die hem ging ophalen na zijn operatie. Zijn gezichtje klaarde helemaal op. Alsof hij dacht dat hij voor de zoveelste keer in de steek gelaten ging worden. Nee hoor ventje, jij komt weer mee naar huis! Zijn bekje is nog steeds erg gezwollen en het liefste ligt hij de hele dag in Sab's armen. Maar hij at al direct na zijn thuiskomst en over een paar daagjes is alle pijn weer vergeten. Nooit meer tandpijn voor ons ventje! 💜

Woensdag 22 februari 2017:
Als ons lieve verlamde Blutsje Ballerina in haar stoeltje heeft plaatsgenomen, uitgebreid aan haar toilet begint en met haar lieve oogjes naar me kijkt. Dan smelt ik ter plekke. Als een sneeuwman die volledig opgelikt wordt door de zon. En dat wilde ik heel graag delen. 💕 Alleen was 'pampieboy' Jake het daar niet mee eens. Mijn moment van 'fame' dacht ie en daarbij ging hij heel ver. Het lijkt me dat Jake alle Blutsjesvrienden overstag wilt laten gaan om hem als favoriet Blutsje uit te roepen (of een award te winnen voor zijn voortreffelijke acteertalent, dàt kan ook natuurlijk). En hij trok daarvoor alles uit de kast! De bijrollen zijn voor: Cake en Riana. 😊

Dinsdag 21 februari 2017:
Onze collegaatjes van Kattenopvang Waasland laten onze Blutsjes meegenieten van de grote verrassing die zij ontvingen van Specific Veterinary. Ontzettend lief is dat! Onze oma'tjes en opa'tjes gaan hun buikjes rond kunnen eten dankzij al die kilootjes kwalitatief senior droogvoer. Lieve Evy en lieve Kate, dankjewel dat jullie dit met ons delen! 💜

Samen organiseren we ook de Paasactie die terug te vinden is enkele posts hieronder of op onze Facebookpagina. Chocolade smullen heeft nog nooit zo'n goede reden gehad, want er worden plotsklaps twee goede doelen mee gesteund. Bestellen kan nog tot en met 7 maart 2017. Er zijn verschillende afhaalpunten en bestellingen vanaf 50 euro worden zelfs gratis aan huis geleverd. Smullen jullie mee? 🐣

Ik geloof dat de slaapfee zich vannacht vergist heeft. Wat zeg ik? Nee, ik ben er zeker van! Ze heeft in de verkeerde buidel getast. In plaats van slaappoeder, kregen we de griepvariant over ons gekieperd. Niet handig. Ze had beter even onze agenda gecheckt, want er stond wel degelijk een nota in genoteerd. Dierenartsbezoek in grote letters. Hoe kon ze daar nou naast gekeken hebben? 😉 Want je kent dat wel, als je zo'n bijrijder 'griep' genaamd hebt, die zit te zeuren in je lichaam, dan wil je maar één ding. Een rustige autorit, misschien met een heel zacht muziekje op de achtergrond en geen kattengejank. Want ohja, de patiëntjes die vandaag moesten plaatsnemen zijn op-zijn-minst-heel-vocaal-te-noemen onderweg! 🎼 Twee patiëntjes mochten gelijk weer mee naar huis en de andere twee mochten een aantal uurtjes spenderen bij onze dierenarts. Onze dierenarts mocht vandaag al haar kundigheid weer bovenhalen en van de ene job in de andere rollen. Verpleegster, tandheelkundig chirurg en kapster. Ja, zelfs kapster. Als onze patiëntjes wat bijgekomen zijn en ik de uitslagen van de bloedonderzoekjes heb, dan volgen er welgeteld 4 updates. Ons diabeetje Sjoefke heeft de ganse dag depressief op de krabpaal gelegen. Hij wist niet waar zijn vriendjes naartoe waren. Schrok hij zich daarnet een hoedje ség toen hij zijn rooie vriend tandloos binnen zag komen en zijn vriendinnetje poedelnaakt. To be continued... 💨

Maandag 20 februari 2017:
Niemandskatten of zwerfkatjes, ze zijn altijd mijn grote liefde geweest! Momenteel draait ons Blutsjestehuis volledig rond het helpen van Blutsdieren, maar dat betekent niet dat we achter de schermen niet druk bezig zijn. 😉 Zo zijn we weer zwerfkatjes beginnen voeren. Want hongerige dieren, da's iets waar ik een schurfthekel aan heb! Een goed gevuld buikje, da's mijn droom voor elk dier. Maar zwerfkatjes verzorgen, daar hoort niet enkel voeren bij. Daar hoort ook de verantwoordelijkheid bij van steriel maken en medisch verzorgen waar nodig. Vorig jaar hebben we een kattinnetje kunnen vangen met onze vangkooi en zij werd bij onze dierenarts gesteriliseerd. Mooi, want ze had een paar maandjes voordien nog een nestje gehad... Daarna heeft onze kooi weken op scherp gestaan, zonder resultaat. Een beetje frustrerend dat wel. Met de vrieskou hebben we de kooi maar gelaten voor wat het was en extra gevoerd. Want die speklaag is nodig om de barre winterperiode door te komen. Inmiddels kregen we zachter weer voor onze kiezen en zetten we de kooi weer op scherp. Weer een tijdje niets. Balen! Tot de dag waarop de brand een jaar geleden had plaatsgevonden. Symbolischer kon niet. Meet Fred! 💙Fred is diezelfde dag van vangst nog zijn 'bimbambeieren' mogen gaan inleveren bij onze dierenarts. Een woest beest leek hij wel, die maar niet in slaap wilde knikkeren. Onze dierenarts spuit geen extra narcose bij. Fred weegt 5 kg en hij kreeg voor 4 kg narcose. Daarna werd hij aan de gasnarcose gehangen en was hij wel in dromenland. Onmiddellijk na het loskoppelen van de gas, werd hij weer wakker. Echt een tijger! Zijn oogje bleek een oude wonde te zijn, want onze dierenarts wilde in eerste instantie een nietje zetten. Tot ze zag dat het om een oude oorlogswonde gaat. Wellicht heeft Fred een hevige discussie gehad met een 'collega-niemandskat' of is hij ergens met zijn ooglid blijven achterhaken. Wie zal het zeggen wat er echt gebeurd is? Hij kreeg extra antibiotica en we kunnen met hart en ziel zeggen dat zijn wondje bijna geheeld was nadat we hem weer de vrijheid hebben gegeven. Fred, al is ie voor ons wel een beetje 'symbolische Fred'. 😊

Vaak zijn honden tijdens uitlaatbeurten niet zichtbaar in het verkeer. Toch zwarte honden niet en al helemaal niet op een donkere, gure winterochtend of -avond. Daar willen Frie & Sandra graag verandering in brengen. Als eerbetoon aan hun overleden buurhond die aangereden werd en daarbij het leven liet... We mogen daarom 10 fluo jasjes met ons logo en opschrift: 'Permanent tehuis voor Blutsdieren' weggeven, omdat we hondenlevens willen redden en honden willen laten opvallen in het verkeer. 💚

De jasjes komen in twee maten:
Small: kleine honden
Medium: middelgrote rassen (max. 35 - 40 kg)
Omdat we niet iedereen gelukkig kunnen maken met een jasje, maken we er een 'like, deel en win' actie van. Iedereen kan deelnemen! Zelfs als je hondloos bent, maar wel je buurhond gelukkig wilt maken. Of de hond van een familielid voortaan in een fluo jasje door het leven wilt zien gaan tijdens wandelbeurten. Of je hebt een kat die zo'n jasje wel ziet zitten. Het kan en mag allemaal! Hoe maak je kans op zo'n fluo jasje? Surf naar onze Facebookpagina en...
✔️ Like onze pagina (als je dat nog niet gedaan hebt)!
❤️ Like de post!
✔️ Deel de post!
❤️ Laat in een reactie achter welk maatje jas je verkiest!
📅 De 'like, deel en win' actie loopt tot vrijdag 03 maart 2017 en op zondag 05 maart 2017 maken we de 10 winnaars bekend. Laten we samen een heleboel honden zichtbaar maken in het verkeer. Honden (of katten) die tevens reclame maken voor ons Blutsjestehuis. Hoe geweldig is dat? Veel succes! 👍

Zondag 19 februari 2017:
Mijn oproepje voor puzzelmatten viel niet in dovemansoren, want onze Blutsjesvrienden Frie & Sandra en Filip stuurden ons een setje toe. 💕En daar zijn we ontzettend blij mee zijn! Dat maakt dat we de oude matten eindelijk konden vervangen, want die waren vreselijk aan vervanging toe. Onze verlamde Blutsjes en de andere Blutsjes-kompanen die daar wonen hebben namelijk de neiging om aan de matten hun nageltjes te scherpen. En aangezien de meeste verlamde Blutsjes - ondanks dat ik de blaasjes 3x per dag handmatig leegmaak - een 'soort-van-incontinent-zijn', is vaak verversen geen overbodige luxe! 😉 Komende week staat onze agenda op ontploffen met -tal van afspraken en verplichtingen, waardoor we vandaag wel een gaatje moesten zien te vinden om te puzzelmatten te vervangen. Een klusje waarbij we weer de hulp kregen van voornamelijk verlamde Blutsjes Noro, Thor en Ballerina. En dat woordje 'hulp' mag met een grote korrel zout genomen worden, haha. Op een gegeven moment moesten we ze uit de kamer bannen, want het werk ging er echt niet op vooruit. De nieuwe puzzelmatten liggen, de indeling van de 'nursery' is weer een beetje anders en alles is weer fris en fruitig. Zoals we het graag hebben dus! 😊

Vrijdag 17 februari 2017:
Dankzij Kristof van Felis Belgica werden wij toegevoegd aan het lijstje kanshebbers om het kwalitatief erg goed voer van Celtic Connection te winnen. ❤️ Dit voer is volledig graan- en glutenvrij en is het ideale voer voor ons verlamd Blutshondje Bobita die helaas een allergie heeft aan heel veel dingen, waaronder ook een voedselallergie. Ook enkele van onze Blutskatjes zouden erg gebaat zijn bij dit voer, want ook zij hebben een voedselallergie. Gelukkig wel in mindere mate dan hun grote vriend Bobita. Wij zouden daarom aan al onze Blutsjesvrienden willen vragen om even naar volgende link te surfen: https://fans.vote/v/ACn8Lo1mLtQ en daar te klikken op 'De Katten-Brigade' en te stemmen. Meer hoef je niet te doen om Blutshondje Bobita erg gelukkig te maken! 🙂 Dit bericht delen met al je vrienden mag natuurlijk ook. 😉

Vorig jaar organiseerde Kattenopvang Waasland een paasactie waarover ze een mooi stukje tekst geschreven hebben op hun facebookpagina. Hart-verwarmend! 💙 De helft van de opbrengst ging naar ons Blutsjestehuis en met de andere helft hebben zij wonderen weten verrichten voor zovele (zwerf)katjes die hun opvanggezinnen binnen druppelen. Een actie die succes had en waarvan onze hartjes sprongetjes maakten. Want die centjes waren broodnodig om een nieuw onderkomen uit de grond te stampen na die noodlottige nacht. Dit jaar werden we gevraagd om de handen in elkaar te slaan en samen paaseitjes te verkopen. En dat is exact wat we gaan doen! ✌️Voor één keer is het niet erg om je rond en bol te smullen met chocolade, want het is voor een goed doel. Nee, nog beter: twee goede doelen zelfs! Onze wachtlijst groeit bijna dagelijks met Blutsjes die staan te trappelen om in ons tehuis te komen wonen en komende maanden verwachten we alweer de eerste nieuwkomers. Maar dat kost centjes, heel veel centjes. Want inmiddels hebben we een heleboel (boerderij)Blutsjes onder onze hoede. Bij Kattenopvang Waasland is de drukte al losgebarsten en hebben zij dit jaar alweer de grens van 50 nieuwelingen overschreden. Allemaal katjes die zorgen nodig hebben, soms grote kosten met zich meebrengen en allemaal wachten op een nieuwe thuis. Paaseitjes bestellen kan door deze bestelbon (een duidelijkere versie kan via mail of pb doorgestuurd worden) in te vullen en te mailen naar: [email protected]. Spreek gerust mensen in je familie of vriendenkring aan, want hoe meer chocolade er gesmuld wordt, hoe meer leventjes er gered kunnen worden. Letterlijk! 🐾 Er zijn verschillende afhaalpunten voorzien, ook eentje hier op de Blutsjesboerderij. Maar ook op de pannenkoekenslag van Kattenopvang Waasland kunnen de eitjes afgehaald worden en bestellingen vanaf 50 euro worden zelfs gratis aan huis geleverd. Hoe geweldig is dat? We hopen dat onze Blutsjesvrienden samen met ons en iedereen van Kattenopvang Waasland een succes willen maken van deze paasactie. Ik zou zeggen: smullen maar! 😉

Donderdag 16 februari 2017:
De brand: een jaar later.
Maandag 15 februari 2016: het is een drukke dag, want er komt bezoek over de vloer. Het is aanpoten om de boel tijdig op orde en de Blutsjes verzorgd te krijgen tegen wanneer de vrijwilligers van asiel Schoten voor de deur staan. Maar het lukt nipt, oef. Alles is spik en span. De Blutsjes laten zich gewillig in de armen nemen en er worden verhalen in het rond gegooid. Er heerst een fijne sfeer, eentje die we koesteren. De avond valt, nog vlug een dierenartsbezoekje met Opa Cela en alle avondklusjes aan een sneltempo afwerken. Een keertje vroeg onder de wol, 00.30 - wat best vroeg is voor mijn doen - want er staat ook de volgende dag een druk programma op de agenda. Ritjes naar het containerpark! Het enige plekje dat we nog aan de Blutsjes konden geven: de kelder. Daar wilden we een snoezelruimte creëren. Eentje waarbij de mobiele Blutsjes daar konden gaan snoezen, via een geheime doorgang. Spannend! Alleen haalden we die dag niet. Voor ons werd het niet dinsdag. Ons leven stond plots stil toen we wakker werden in een brandend huis. Plots liep het huis vol brandweermannen en -vrouwen en stond alles stil. Alle seconden tikten tergend traag voorbij... Alles is een waas en toch ook niet, een hele vreemde gewaarwording. Ik was niet voorbereid op de schade in ons voormalige Blutsjestehuis, maar al helemaal niet bij het zien van al die levensloze lichaampjes die weggenomen werden door de brand. Ik heb gebruld, gebraakt en nog harder gebruld toen we de lichaampjes van onze overleden Blutsjes daar buiten haalden om te laten cremeren. Intens verdrietig om de overlevende diertjes daar buiten te halen, die zo'n immens trauma hadden opgelopen. Want zij hadden de brandweermannen talloze keren door het huis zien rennen om de Blutsjes die ze wel konden vangen of vastnemen in veiligheid te brengen en de brand te blussen. Toch ook opluchting bij het zien van alle kopjes die het wel gehaald hadden. Onze wereld draaide vierkant door niet meer te draaien. Grote zorgen om Felv-je Jefke die in rook leek opgegaan te zijn en waar we het raden naar hebben wat er echt gebeurd is... We hebben ons staande gehouden, terwijl ik eigenlijk liever niet meer op deze wereld wilde zijn. Het was onmogelijk om dat huis weer op te knappen en daar terug te gaan wonen. Ik zou gek geworden zijn van verdriet. En de dieren zouden dat trauma elke keer weer opnieuw beleefd hebben. Een nieuwe locatie was broodnodig om de dieren rust te geven, maar ook om van die noodoplossing weg te hollen. Want het bleek nood te zijn, in plaats van een oplossing... Gelukkig vonden we een (huur)plek waar we met z'n allen welkom waren: de Blutsjesboerderij. Soms krijgen we de vraag of we hier niet liever wonen. Maar op die vraag kan ik geen antwoord geven. We hadden een leven voor de brand in ons voormalige Blutsjestehuis en dit is ons leven nà de brand op de Blutsjesboerderij. Alles is veranderd. Het is een zwaar jaar geweest. Een jaar van overleven en de eerste maanden compleet op automatische piloot. Ik heb bijna een jaar in het verleden geleefd. Zo erg dat het me bijna kapot maakte. Wat als, vroeger, voor de brand,... Het vrat me leeg. Het vrat me kapot vanbinnen. Het vrat me op. Ons voormalige tehuis was niet alleen een plek waar de Blutsjes zich wonderwel voelden, het was ook mijn veilige haven. Mijn eigen gecreëerde wereld die plots voorbij was. Het huis is inmiddels verkocht. Want dat was het nog: een huis, geen Blutsjestehuis. We hebben er een financiële kater aan over gehouden, waardoor het allemaal een bittere pil is. Ik heb mezelf beloofd om niet meer in het verleden te leven, dat leven is voorbij. Ik kan en mag alleen nog aan onze sterretjes denken, iets wat we elke dag doen, maar niet maar aan dat leven voor de brand. Geen dag gaat voorbij of we halen wel een (gek) verhaal van hen naar boven. Geen dag gaat voorbij waar hun gezichtje voor mijn ogen flitst. Geen dag zonder een traan, om hen. Mijn familie, mijn kindjes. Nog steeds kan ik alle mensen niet genoeg bedanken die ons toen uitgeholpen hebben met (financiële) donaties. Zonder al die hulp zou het een stuk moeilijker geweest zijn om uit dat diepe dal te kruipen. Dankjewel, uit het diepste van ons hart. En ik zou tegen iedereen willen schreeuwen: voed je gedachten enkel met je dromen en niet met je nachtmerries, want op een dag komt die nachtmerrie uit. Net zoals de mijne werkelijkheid werd... Geef enkel je dromen energie, laat enkel je dromen uitkomen! Vanaf vandaag kijk ik enkel nog naar de toekomst, want ik ben er zeker van dat we nog mooie dingen gaan realiseren voor zovele dieren, samen met onze Blutsjesvrienden aan onze zijde. Stiekem ben ik opgelucht dat dàt jaar voorbij is - beetje vreemd gevoel en net vandaag kregen we hierover een 'teken'. 't Is best raar hoe het leven in elkaar zit...

Dinsdag 14 februari 2017:
Het lijkt haast onwaarschijnlijk dat onze Leo ooit een flessenkindje was van amper een dag of drie oud toen hij onder onze vleugels terecht kwam. 🍼 Door zijn auto-immuun ziekte was het al snel besloten dat hij voor altijd in ons Blutsjestehuis mocht blijven wonen. En kijk eens aan tot welke stuntman hij uitgegroeid is (én knuffelkont, dat ook!). 😱 Zijn nieuwe favoriete plekje, een beetje zoals een boomhut, maar dan zonder boom. Hij kan op die manier alles goed overkijken, maar stiekem ook naar binnengluren. Gekke Leo toch! 💙

Maandag 13 februari 2017:
We zijn in de wolken, want Marianne (van de veiling etc.) mag voor onze Blutsjes anderhalve dag gaan inzamelen in de Tom en co van Wilrijk, dit in samenwerking met Dier in de Kou. Hoe geweldig is dat? 😊 Marianne is op volgende dagen aanwezig:
📅 Vrijdag 17 februari van 10u tot 14u
📅 Maandag 20 februari van 10u tot 18u30
Misschien zijn er wel Blutsjesvrienden die iets willen shoppen voor onze Blutsjes en dit in Marianne's karretje droppen? Volgende items kunnen we ontzettend goed gebruiken:
✔️ Natvoer, voor kat en hond
✔️ Viyo, voor kat en hond
✔️ Kattenmelk
✔️ Hooi, stro & houtvezel
✔️ Droogvoer Royal Canin
✔️ Beaphar nierdieet kat
✔️ Kattenbakvulling

We willen alle Blutsjesvrienden op voorhand al bedanken die onze Blutsjes op die manier gaan steunen en Marianne in het bijzonder om haar tijd te spenderen aan deze geweldige inzamelactie. Dikke kusjes van ons allemaal! 💜

Momenteel zijn er 3 van onze verlamde Blutsjes aan de bandage om schuurwondjes te voorkomen of net om schuurwondjes te doen genezen. Dat wilt zeggen dat er gemiddeld zo'n 4 rolletjes zelfklevend verband dagelijks verbruikt worden. Want de bandages worden 2x per dag verschoond. Daarom gaan wij bij de Action shoppen, omdat ze daar relatief goedkoop zijn. Al komen ze dan niet met franjes en leuke prints. 😉Gelukkig weten onze Blutsjesvrienden ons soms te verrassen met een kleurrijke bandage die onze kant uitkomt. Een streling voor 'mijn' oog, want om heel eerlijk te zijn: de Blutsjes geven geen moer om wat er rond hun verlamde achterpootje(s) gedraaid wordt. Maar ik vind die kleurrijke prints geweldig en het staat onze verlamde Blutsjes nog geweldig ook. De 'kleurrijke' Bandage-Brigade dus! 🦄

We hadden al een kleine sneak preview over verlamd Blutsje Benito gegeven, maar hier is dan eindelijk zijn voorstelstukje. Olga runt een kleinschalige Spaanse organisatie waarbij ze zoveel mogelijk zwerfkatjes probeert te helpen met haar pensioengeld. In oktober 2015 kreeg ze de vraag van een dierenarts of ze kon uithelpen met een verlamde kat die bij hem binnengebracht werd. Benito werd namelijk aangereden gevonden op een stuk verlaten land, helemaal natgeregend. 😔 Gelukkig kon Olga uithelpen en ging ze met Benito naar haar eigen dierenarts. Er werd een operatie uitgevoerd waarbij een stukje Titanium in zijn rugje gezet werd in de hoop zo de breuk te herstellen, er werd diverse medicatie uitgedeeld en hij kreeg zelfs een hele kuur acupunctuur toegediend. Dat allemaal in de ijdele hoop om Benito weer te kunnen laten stappen. Maar helaas bleef Benito permanent verlamd. Olga liet de zorg over aan een gastgezin, dat ze via een donatie van een dame uit Engeland kon betalen. Helaas zette die dame haar donatie een tijdje geleden stop, waardoor Olga genoodzaakt was om snel een nieuwe thuis te vinden voor hem, anders zag ze inslapen als enige optie. En dat laatste wilde ze liever niet, na alles was ze voor hem al gedaan had. De zoektocht naar een nieuwe thuis leidde tot niets. In Spanje worden gehandicapte katjes amper geplaatst, maar een verlamde kat al helemaal niet. Er werden diverse permanente tehuizen gecontacteerd, maar ook zij konden dat felbegeerde plekje aan Benito niet bieden. Tot ze bij ons uitkwamen... Het manneke moet ergens terecht natuurlijk en wij openden onze harten en armen voor hem. 💙 Gelijk voelde onze Spaanse vriend zich thuis in ons Blutsjestehuis en met zijn prachtige blauwe kijkers wist hij ons meteen in te pakken. Benito is een grote reus, wat in schril contrast staat met zijn peperkoeken hartje. Ik kan er niets aan doen, maar verlamde Blutsjes hebben iets heel speciaal. En zo ook onze lieve vriend! Dankbaar dat hij bij ons is komen wonen en dat hij eindelijk zijn gouden mandje te pakken heeft. En stiekem denk ik dat hij het hier al helemaal naar zijn zin heeft! 😊

Zondag 12 februari 2017:
Niet alleen wij vallen ten prooi aan lichte griepverschijnselen, her en der zie ik ook een Blutsje met een snotneus. Gelukkig nog geen reden tot paniek of het uitdelen van medicatie, want vaak kunnen ze dit zelf wel overwinnen - mits een goede weerstand. Maar begin deze week kwam ik de grote stal binnenwandelen om daar de boel op orde te brengen en proper te maken, toen ik plots iemand hoorde spinnen. Niet dat ik-voel-me-lekker spinnen, maar eerder dat ik-voel-me-beroerd spinnen. 😾 Ik liet mijn oren zijn werk doen en ging op het gespin af. Ik zag Zitto (rechts op de foto) in zijn favoriete mandje slapen en toen ik aan zijn oortjes en kopje voelde wist ik gelijk dat koorts serieus aan het huishouden was in zijn lichaampje. Als Sab me in de verte hoort roepen: 'ziekenhuisbedje', dan weet ze genoeg. In een sneltempo installeerde zij Zitto's 'uitziekbedje' en bracht ik hem naar binnen. Een drietal daagjes koortsremmer waren voldoende om hem weer op de been te krijgen en mocht hij ontslagen worden uit ons Blutsjeshospitaal. Inmiddels hangt hij weer de pestkop uit in de grote stal en kunnen we zeggen: verzorgmissie geslaagd! 😊

Zaterdag 11 februari 2017:
Onze lieve Beata sukkelt al een tijdje met af-en-aan diarree. Niet zo prettig voor een kittentje, maar al helemaal niet voor een Ataxie-kittentje! Dit in combinatie met haar ongecontroleerde bewegingen die veel energie vergen, maakt dat haar ruggetje een duim breed is. Gisteren was ze verzwakt, ondanks dat ik haar 's morgens nog had bijgevoerd. Want jawel hoor, onze Beata en broertje Badu krijgen dagelijks extra porties voer of Viyo met een spuitje (zonder naald) toegediend. Extra quality time! 😽 Ze rilde en dat maakt dat we gelijk in actie schoten. Ziekenboeg bedje klaar getoverd, warmtelamp bovengehaald en het überschattige truitje dat Marion een keertje maakte, over haar lichaampje getrokken. In een mum van tijd was ons meisje weer warm, heeft ze verschillende porties natvoer naar binnen gewerkt en zit ze weer boordevol energie. 👍 Ik laat de medicatie en de warmte van de lamp nog een paar daagjes hun werk doen, zodat ze weer helemaal fit naar de ruimte van de verlamde Blutsjes kan. Broertje Badu heeft de nacht bij haar gespendeerd en dat maakt dat ik zometeen twee stinkies in bad moet stoppen. 💦 Dàt is ook het dagelijkse leven in De Katten-Brigade 'Blutsjestehuis'.

In dit eigenste moment, keken we elkaar aan en wisten we dat we weldra afscheid moesten nemen. Dat dit één van Tim's laatste fotootjes zou zijn... Ik ben daarna ook even naar de keuken moeten lopen, omdat mijn verdriet toen te zwaar werd en ik hem daar niet extra mee wilde belasten. Ik zag in de verte een boot voorbij varen en ik wilde al mijn gemoed, verdriet en hartpijn daarop gooien naar een - voor mij - onbekende bestemming. Die dagen werden plots toch nog weken. Verwacht en onverwacht hebben we vandaag afscheid genomen van een heel bijzonder krijgertje. Toen de diagnose Fip viel, hadden we nooit verwacht dat we nog zo lang van Tim's schuifelende gezelschap mochten genieten. Heel bijzonder dat ons ventje zo is blijven vechten, zelfs vandaag nog. Maar zijn lichaampje was op... Lieve Tim, we hebben elkaar vandaag losgelaten, zonder elkaar ook echt los te laten. Zelfs na je dood blijven we verbonden met elkaar. Je wilde zo graag leven en dat hebben we je laten doen, tot je lichaampje niet langer meer kon. Ik heb zoveel bewondering voor jou, dat ik er de juiste woorden niet voor vind. Zelfs met je dikke Fip-buikje bleef je krabpalen beklimmen. Het is me een raadsel waar je al die kracht vandaan wist te halen. Maar je liefde voor het leven, voor ons en ons Blutsjestehuis zal er vast wel voor iets tussen hebben gezeten. Je at niet, maar je vrat als een varkentje. En dat stemde ons een beetje rustiger, dat je nog at, nog plezier had en dat er behalve die dikke buik niets aan je te zien was. Dankjewel dat je me weer in magie hebt laten geloven, want die was ik even kwijt. Dat liefde inderdaad overheerst en soms zieke diertjes zoals jij nog een tijdje langer doen leven. Dankjewel voor het prachtige kereltje dat je was. Dankjewel voor je liefde, je gekke kirretjes en je kopjes. Dankbaar dat jij in ons leven kwam schuifelen, ook al was het veel te kort. Maar dat zal het voor mij altijd zijn. Slaapwel krijgertje met de mooiste oogjes. Slaapwel, vaarwel en hopelijk tot weerzien! 💔

Vrijdag 10 februari 2017:
Ons verlamde Blutsje Cake sukkelt al een tijdje met wondjes op haar achterpootjes. Haar linkerachterpootje moest sowieso altijd al een bandage dragen, maar sinds kort haar andere achterpoot ook. Doordat ze al die tijd is blijven groeien - want Cake is een behoorlijk grote en zware kat! - maakt dat ze anders is beginnen schuifelen. Haar rechterpootje had een klein wondje waar ik op tijd bij was, tenminste dat dacht ik toch. Maar achteraf bleek dat toch niet snel genoeg te zijn. Dat wondje is beginnen ontsteken en even dacht ik dat we haar rechterachterpoot zouden verliezen. De Intrasite-gel waar ik altijd bij zweer werd niet genoeg door de huid opgenomen waardoor verzorging uitbleef en haar pootjes er koud bij zaten. Dat kon niet goed komen zo! Dan maar even overgestapt op honingzalf, maar uit ervaring weet ik dat dit bij onze verlamde Blutsjes niet helpt. Voor geen meter zelfs. Cake kan de geur van honingzalf zelfs niet uitstaan, waardoor haar explosieve karakter elke keer weer naar boven kwam. En geloof me, explosief is ze zeker! 😼 Op zulke momenten moet ik bij het minste dat haar lichaam opspant opletten, want ze zou me zo in mijn gezicht bijten. Gelukkig vond speurneus Sab Intrasite-gaasjes online. Dit zijn gaasjes gedrenkt in dé gel en laat dit nou zijn wat we nodig hadden! Behoorlijk prijzig, dat wel. Voor 10 gaasjes waar ik amper 5 dagen mee toekom (want ik knip ze dan nog eens in twee ook - gierigaard dat ik ben! 😉), betalen we 40 euro. En het ziet ernaar uit dat we dit nog een behoorlijke tijd moeten gebruiken, misschien zelfs levenslang. Maar dat mag de pret niet drukken, want haar pootjes zijn weer aan het genezen, dit in combinatie met 'maandverband' als extra protectie. Vroeger gebruikte ik make-up doekjes, maar dat bleek onvoldoende bescherming te geven. Het maandverband zit heerlijk. Ze kan weer schuifelen zonder dat ik me zorgen hoef te maken en die ene poot is ook bijgedraaid. Geen amputatie voor ons meisje! Oeffff. Het dagelijkse leven in De Katten-Brigade 'Blutsjestehuis' kan soms, euh,... behoorlijk stresserend zijn! ✨
P.s: Nemen jullie regelmatig ook een kijkje op onze blog, die hier te vinden is: http://www.dekattenbrigade.com/blog-blutsjestehuis? Want daar verschijnen af en toe kleine verhaaltjes à la: 'Het dagelijkse leven in De Katten-Brigade'. 😊

Woensdag 08 februari 2017:
Konijnenkontje Stix en Blutshondje Titza liggen gezellig samen dromen te vangen. 💤 Een schril contrast met de druktemaker die hij overdag is! Als we iets naar beneden horen donderen, dan mogen we er prat opgaan dat het Stix is. Hij kruipt overal op en doordat hij wat evenwichtsproblemen heeft, duwt hij alles op de grond in een poging tot de plek te raken die hij voor ogen heeft. Enige nadeel is dat hij vanaf een bepaalde hoogte niet meer zelf naar beneden durft te komen en dat we hem steevast to-the-rescue moeten schieten. Toen hij hier amper een paar daagjes woonde, stond ik met hem op de arm naar buiten te turen. Plots kreeg hij de schaapjes in zijn vizier en ik vertelde hem dat het hier inderdaad een grote dierentuin is. Maar dat hij toch wel het grootste varken van al is. Ik denk dat dit genoeg zegt, haha. 😉 Titza doet het overigens ook nog steeds goed, ondanks dat de kanker sinds haar laatste update met Kerst behoorlijk gegroeid is. Ze is nog steeds haar vrolijke-zelve. Ze slaat geen enkele maaltijd over, 3x per dag een snoepje daar staat ze op en ze plast nog steeds. En dat laatste is niet geheel onbelangrijk! Kortom: we zijn blij dat ze er nog steeds is. Wie weet haalt ze de lente nog? Daar hopen we stiekem toch wel op! 💕

Dinsdag 07 februari 2017:
Het lijkt zo'n rustig plaatje, die Badu-selfie. Een paar uurtjes voordien waren de Ataxie-kittentjes in bad geweest, had hij zijn Wellnesskuur achter de rug onder de warmte lamp en had hij zijn buikje al vol gesmikkeld met natvoer. Badu is een knuffeltje pur sang. Elke dag moeten we steevast enkele knuffelmomentjes inlassen en dat was vannacht tijdens mijn verzorgronde niet anders. 😽 Ik had me even op het donsdekentje neer gevleid met Badu in de armen en dat vroeg natuurlijk om een foto, een selfie zelfs. Na -talloze bewogen pogingen - want Ataxie Badu zit geen seconde stil - kwam er dit dan toch uit. Het straalt de rust zelve uit. Maar wat jullie niet zien is de chaos rondom ons. Nou ja, we hebben gelukkig wel de staart van zusje Beata als bewijsmateriaal kunnen snappen. Want zij had net ervoor een haarpluk op mijn kop korter gewiekt. Verlamd Blutsje Chamar die was zich op datzelfde moment op mijn benen aan het proberen te hijsen. Maar Chamar is een Maine Coon van rond de 6 à 7 kg! Mijn bovenbenen zien er weer als kunstwerkjes uit met zijn handtekening als absolute eye catcher. ✏️ Tja, hij is dan ook een uit-de-kluiten-gewassen-kitten, want hij is nog 'maar' 9 maandjes oud natuurlijk. Luierkindje Jake was al een aantal keren met zijn luier in mijn gezicht komen duwen. Alsof hij wilde zeggen: allé mams, je was toch van plan om mijn luier te verschonen, wanneer doe je dat nou? En Ataxie Hanna die was al een paar keer dreigend om de hoek komen loeren. Waar blijft mijn PRODUCTJE nou? WAAR? Hmmm, direct Hanna, nog een klein beetje geduld lieverd! Haar productje is natuurlijk haar Pancreatine die ze na al die maanden nog steeds 2x per dag krijgt om diarree tegen te gaan. Conclusie: rust, dat is hier vaak schone schijn! 😉

Maandag 06 februari 2017:
Bij onze vaste AVEVE - waar we wekelijks wel een keertje te vinden zijn om konijnen-, kippen- en schapenspul in te slaan - was er een actie. Middels een bonnetje kregen we deze groene rubberen trog er gratis bij. Ideaal als drinkbak! ✌️ En de binnenBlutsjes vinden het heerlijk. Ik heb hen nog nooit zo vaak aan de waterbak zien staan. Af en toe wordt er zelfs een keertje gehengeld. Callisto vindt het geweldig om er met haar voorpootjes op te staan. En diabeetje Hillie die denkt: eindelijk mijn model en formaat van bak. 😸 Katten drinken sowieso al weinig van nature, dus als we de watertoevoer op die manier kunnen stimuleren, dan is dat alleen maar een geweldig pluspunt. Wat een groene rubberen trog allemaal niet kan doen! Nu nog ergens zo'n motorische visjes vandaan weten toveren en de waterbak wordt meteen nog een tikkeltje interessanter en magischer (idem voor de roze schelp buiten)! 😉

Mensen die hier over de vloer komen, zijn vaak gecharmeerd door de (Blutsjes)boerderij waar we wonen. Wij ook en we waren dan ook door het dolle heen toen bleek dat we hier met z'n allen mochten komen wonen. Want een huurlocatie vinden met zoveel dieren, is zeker niet evident. Maar ondanks het idyllische allemaal, is het zeker ook heel kostelijk. 😉 Zo hebben we vandaag de mazouttank voor de 3de keer moeten laten bijvullen. En dan te bedenken dat we nog niet zo behoorlijk lang de warmtebronnetjes aangesproken hebben, vanaf eind oktober/begin november pas. Wat het dan weer wel leuk maakt, is dat de mensen van de mazoutfirma ons met Oudejaar uit de nood zijn komen helpen. We waren zonder mazout gevallen en dat op zo'n dag ség! Maar geen nood, ze kwamen in de namiddag de tank nog vullen zodat de Blutsjes 's avonds weer in warmte konden baden. 👍 Klinkt misschien belachelijk, maar het metertje van de tank is kapot. Waardoor het niet zo makkelijk is om te weten wanneer de tank precies leeg is. Remember de anekdote van "mamapoes" Zitto, wel dat was dan dus, haha! Vandaag hebben we echter onze voorzorgen genomen, want de tank was behoorlijk geslonken en we hebben terug 900 liter mazout laten bijtanken. Ik gok dat we de tank nog een keertje zullen moeten laten vullen, vooraleer we de warmtebronnetjes weer een tijdje rust kunnen gunnen. En oh, wat kijk ik daar naar uit! Alle ramen en deuren weer open van 's morgensvroeg tot 's nachts. Ik moet toegeven dat het in Wallonië goed vertoeven is. Want er wordt ook echt rekening gehouden met de dieren. Kijk maar naar de aantekening op de factuur: 'Attention aux chats'! 😸 De poort wordt elke keer netjes gesloten zodat er geen katjes naar de straatkant lopen en wij niet met een hartverzakking van jewelste zitten of als een schoothondje achter hen moeten aanrennen (want die poort moet toe!). Vandaag wist onze Opa Cela de man van de mazout in te pakken. Stamelend zeiden we erbij dat hij wel heel erg oud is. Want tja, ons opaatje ziet er niet zo florissant meer uit, een schril contrast met de wilde tijger die hij ooit was. Toch kreeg hij een aantal aaitjes op zijn kopje en daarbij ging hij rollebollen van geluk. En dan bedenk ik me dat het leven hier inderdaad niet zo slecht is. 💜

De reacties op onze social media over onze (verlamde) Blutsjes zijn bijna altijd positief en daar ben ik zo ontzettend blij om. Af en toe sluipt er wel eens een reactie als 'zielig' tussen en ik weet dat het niet altijd negatief bedoeld is. Toch raakt dat mijn hart. Omdat onze verlamde Blutsjes helemaal niet zielig zijn. Natuurlijk ben ik bevooroordeeld omdat ik hun karakter ken en geloof me, sommige onder hen zijn absoluut geen doetjes! Echte boefjes zelfs! 😸 Onze Elpida werd zwaargewond binnengebracht in een dierenhospitaal in Cyprus. Zij zijn meteen aan de slag gegaan en hebben geen seconde aan opgeven gedacht. In tegendeel zelfs. Kosten noch moeite werden voor haar gespaard. Zo heeft onze meid een halve ijzerwinkel in haar rugje verwerkt aan bouten en schroeven, is ze blijvend verlamd en heeft ze maar één oogje. Maar kijk haar eens! Vol levenslust. 💫 Toen ze pas bij ons kwam wonen, was ze erg timide en zonderde ze zich volledig af van de andere Blutsjes. Zo was het krabpaalholletje haar veilige plekje. Maar opeens was die klik daar en de ballenbaan heeft er vast ook wel iets mee te maken. Want Elpida is er dol op! Ze kan zich er uren zoet mee houden en verbaasd mee spelen. En dat is meteen de reden waarom ik mezelf met een beurs lichaam of koorts door de dag kan slepen, omdat onze Blutsjes dat ook gedaan hebben na hun ongeluk of ziekte. Als zij dat kunnen, dan moet ik dat zeker kunnen. Ik kan er helemaal niets aan doen, maar ik ben holderdebolder van onze verlamde Blutsjes. 💚

Zondag 05 februari 2017:
Zoals beloofd gaan we vanaf 2017 weer van start met de donatie-dankjewel-updates! Een beetje anders dan vroeger, maar daarom niet minder gewaardeerd. In tegendeel zelfs! Elke donatie wordt door ons met open armen ontvangen en we zijn dankbaar voor elk pakketje of centje dat onze kant uitkomt voor onze Blutsjes. Zonder jullie hulp en steun geen Blutsjestehuis! 😽 En geen enkele donatie is te klein in onze ogen, al helemaal niet als daar een groot hart achter zit. In januari mochten we weer verschillende pakketjes - die uiteindelijk heuse pretpakketjes waren! - in ontvangst nemen en onze Blutsjes verblijden met talloos lekkers en leuks. Ook aan onze oproep voor oude lakens werd massaal gehoor gegeven. Enkele Blutsjesvrienden zijn zelfs bij vrienden en familieleden de kasten gaan leegplunderen. 😉 De konijntjes en kipjes hebben in ieder geval 2x wekelijks een vers dekentje onder hun kont liggen en dat allemaal dankzij jullie hulp! Ook de eerste setjes puzzelmatten mochten we verwelkomen en dat betekent dat de oude (en versleten!) puzzelmatten in de verzorgruimte vervangen kunnen worden. Yes! ✌️ Dankjewel aan alle lieve mensen die de moeite nemen om zoveel onze kant uit te sturen. Een hele speciale dankjewel aan al onze trouwe donateurs, onze trouwe suikertantes en -nonkels die ons financieel bijstaan. En stiekem mochten we ook enkele nieuwe tantes in ons team toevoegen, waar we heel blij om zijn natuurlijk. Dankjewel aan alle Blutsjesvrienden die reacties komen plaatsen op onze social media of een like achterlaten. Ook dat wordt met gans ons hart gewaardeerd. 💜

Zaterdag 04 februari 2017:
We kregen een tijdje geleden een aanvraag binnen of we Stix een plekje in ons Blutsjestehuis konden bieden. Want katjes zoals Stix vinden maar heel zelden tot nooit een eigen thuis. De meeste permanente opvangen nemen ook geen katjes zoals hem binnen, gewoon omdat ze zoveel zorgen eisen. Hij is namelijk een konijnenkontje. Een wat? Nou ja, een staartloos katje, die wij liefkozend konijnenkontje noemen. 😉 In een ver verleden werd Stix aangereden door een auto waardoor hij in het begin heel veel moeite had met stappen. Dat trauma is gelukkig hersteld, maar er is wel permanente schade aan zijn onderrug. Een breuk zorgde ervoor dat niet alleen zijn staart geamputeerd moest worden, maar dat ook zijn blaas en darmpjes verlamd zijn. Dat maakt dat hij niet zelfstandig kan plassen of poepen en dat ik hem daarbij een handje moet helpen. Letterlijk. Ik ledig zijn blaasje een aantal keren per dag, net zoals zijn darmpjes. Op die manier blijft Stixje gezond. Een luiertje doet hij aan ter preventie om toch een verdwaalde druppel urine of keutel op te vangen, want hij is en blijft een beetje incontinent. Al kwam ie wel binnen wandelen met een blaasontsteking. Een paar uur na zijn komst zat er ontzettend veel bloed in zijn urine en het was eventjes zweten geblazen om die bacteriële infectie onder controle te krijgen. Gelukkig is dat gelukt. Oef! 👍 Maar we moeten altijd waakzaam blijven voor blaasinfecties, want konijnenkontjes zijn daar net zo gevoelig aan als verlamde Blutsjes. Wat kan ik verder nog over dit heerlijke manneke zeggen? Hij is een acrobaat - overal kruipt hij op en geen enkel plekje is veilig voor hem. Overal steekt hij zijn snorharen tussen. Het was direct dikke mik tussen ons. Instant love. Zo snel als hij zich thuisvoelde (lees: per direct), zo snel had hij zich al in mijn hart genesteld. Hij is werkelijk zo'n geweldig manneke dat hij met alles en iedereen overweg kan. De eerste dag en nacht dat hij uit de ziekenboeg ontslagen werd, lag hij 's nachts al onder de deken bij me te slapen. Plots voelde ik een konijnenkontje tegen mijn zijde liggen. Zo'n Blutsje is hij dus. Onze Stix zoekt een suikertante of -nonkel die hem maandelijks met een bedragje naar keuze wilt sponsoren. Want konijnenkontjes hebben heel veel zorgen en speciaal voer nodig. En ik geloof dat deze heerlijke snoet wel iemands hartje weet te overhalen, niet? 💚

P.s: Hou zeker onze social media in de gaten, want komende dagen verschijnt er nog een leuk filmpje en fotootje van Stix online. Kwestie van zijn fans niet teleur te stellen! 😉

Vrijdag 03 februari 2017:
Poepbadjesdagen zijn drukke dagen! Er moeten een heleboel kattenkontjes en zelfs een hondenkontje gewassen worden en laat dit nou om de dag moeten gebeuren. Maar deze 'was-salon-daagjes' worden nu extra druk, want ook onze Ataxie knulletjes moeten voortaan in bad. Laat ons zeggen dat ze euh... nogal behoorlijke smeerkazen kunnen zijn, haha! 😉 Zowel qua eet-, als kattenbakgedrag. Gelukkig zijn ze inmiddels al behoorlijk gewend aan de routine en kunnen ze zelfs heerlijk genieten van al dat geplons in bad. Nadien goed afdrogen, even snuggelen in mijn armen en dan lekker warm bijkomen en opdrogen onder het rode oog van de warmtelamp. 💚 Badu en Bruno die leggen zich snel neer bij elkaar, te genieten van al die warmtestraaltjes. En Beata? Die hangt aan de tralies van de ziekenboeg te bengelen als ze mij nog maar in de gaten heeft. Met haar allerzieligste blik. Please, laat me hier uit. Maar als ze niet weet dat ik haar in de smiezen heb, dan hangt ze net zo heerlijk te genieten, met haar snuit bijna tegen de lamp geplakt. Tja, Ataxie kittentjes kunnen net zo'n grote kapoenen zijn hoor! 😻

Donderdag 02 februari 2017:
Gisteren stuurden Frie en Sandra ons een niet-geheel-onverwacht, maar-toch-best-wel-schrikken-berichtje dat er ophokplicht is voor geheel België. Er is in Lebbeke het vogelgriepvirus H5N8 vastgesteld. Ik kwam al vaker soortgelijke berichtjes tegen van toevluchtsoorden in het buitenland op mijn sociale media tegen, dat zij al langer verplicht waren om hun pluimvee af te schermen van de wilde vogels. Als Blutsjestehuis doen we natuurlijk wat moet en alle regels worden nauwlettend gevolgd. Zelfs al wonen we ondertussen meer dan 100 km daar vandaan, terwijl het vroeger bij ons om de hoek lag... Ons Blutskipje Paloma heeft dus huisarrest, tenminste dat lijkt het toch voor haar. Blutshaantje Brutus die kwam bij slecht weer toch al niet buiten, dus voor hem maakt het niet zoveel uit. 😉 Maar onze Paloma die kan er zo van genieten om tussen het gras te snuisteren, haar manke pootje(s) vanonder haar lijfje te rennen en haar snaveltje overal tussen te steken. Maar vanaf vandaag niet meer dus. Huisarrest. Verplicht! Ik heb snel een plexiglaspaneeltje tussen de deuropening gezet en hoera, het past perfect. Ik kan er nog net met mijn veel te korte beentjes over wippen - want net in de kippenstal staat het hooi en konijnen- en schapenvoer gestockeerd. Alleen kijk dat kopje nou aan dat deurtje staan loeren. 🐔 Mijn hart gaat uit naar alle kippen in de vleesindustrie, die vaak ten onrechte "geruimd" worden zoals ze dat zeggen. Een gruwelijk woord.

Woensdag 01 februari 2017:
Begin deze week heb ik de stallen een beetje opgesmukt met een aantal tapijten die we van Chantal gedoneerd hebben gekregen. 💛 Om toch een beetje een huiselijker gevoel te creëren voor de buitenBlutsjes. Het oogt niet alleen leuk, het is nog warm onder de kont ook! Voortaan zijn tapijten, matten en kamerkleden ook te vinden op ons verlanglijstje: http://www.dekattenbrigade.com/verlanglijstje.html, samen met nog een aantal nieuwe items die we goed kunnen gebruiken om ons Blutsjestehuis draaiende te houden. We kunnen niet genoeg tapijten in voorraad hebben, want deze moeten toch regelmatig vervangen worden. Er gebeuren hier af en toe 'accidentjes' door onze demente opaatjes, Blutsjes met mentale beperking of diegene die een gedragsprobleem hebben. 😉 Mocht je er eentje in huis hebben rondslingeren of eentje op zolder hebben liggen, deze zijn hier altijd welkom. Opsturen kan altijd (zowel naar de Blutsjesboerderij of Kialapunt), of breng ze een keertje mee tijdens een knuffelbezoekje. De nieuwe data voor de knuffeldagen dit jaar komen weldra online te staan. Snel inschrijven is de boodschap, want er zullen aanzienlijk minder dagen ingepland worden - dan vorige jaren - door de drukte en het vele werk hier. Tot snel? 😺

Dinsdag 31 januari 2017:
Nog een keertje reclame maken voor de veilingspagina van Dominique en Marianne: https://www.facebook.com/groups/2195889073969785/. 😻 Want er zijn weer ontzettend veel leuke spullen online gezet, die menig kattenliefhebber zijn of haar hartje sneller doen slaan! De veiling loopt nog tot morgen: 1 februari. Dus wil je nog snel kans maken op zo'n leuk paar oorbelletjes, of plantjes, of kinderschoentjes,... en zoveel meer? Ga dan nog even een kijkje nemen, want overmorgen is de kans verkeken. 😉 Gelukkig worden er donderdag alweer nieuwe spulletjes aangeboden om de veiling draaiende te houden. Zo ontzettend dankbaar dat deze twee geweldige dames hun schouders onder dit project gezet hebben. Op die manier kunnen wij een beetje ademhalen. En elke cent gaat integraal naar onze Blutsjes. Ook nog een ontzettende dikke dankjewel aan alle mensen die al veilingspulletjes gekocht hebben of zelf een aantal spulletjes in de veiling gegooid hebben. We zijn allemaal kleine schakeltjes die één grote schakel vormen en zo de toekomst van ons Blutsjestehuis waarborgen. 💙

Misschien is het ook een aantal mensen opgevallen dat Skip de laatste tijd op een heleboel foto's te vinden is. Zelfs aan 'photobomben' doet ze! Euhm, oké, oké, Skipje! Je krijgt waar je op gehoopt hebt: een heel topic helemaal speciaal voor en over jou. Goed? 😊 Op haar drie pootjes is ze sneller-de-snel en ze legt dan ook wat ettelijke kilometers af op een dag! Altijd is ze druk in de weer: tikkertje spelen met Choco of Cato, een blaadje achterna jagen, een knuffel komen halen en overal is ze er als de kippen bij. Waar we ook lopen, Skip zit ons altijd op de hielen! We schetsen ons leven vaak rooskleuriger af dan het is, want een Blutsjestehuis runnen is echt zwaar werken. 💪 Elke dag zitten we middenin ons werk, 24 op 7. Maar Blutsjes zoals Skipje herinneren er me elke dag weer aan waarom we doen wat we doen. Omdat het nodig is, voor hen! Ik weet nog hoe broodmager Skipje was toen we haar gingen wegvangen met de vangkooi. Ze zocht eten bij iemands kippen in de tuin achteraan. (Da's ook meteen de link van haar naam? Kip ➡️ Skip, maar ook wel een beetje door bekende kangoeroe Skippy - omdat Skipje een beetje anders stapt) Broodmager was ze. Haar voorpootje zo gehavend dat we over moesten gaan tot amputatie... En kijk haar nu, helemaal opengebloeid en 'tonnetjes-rond' geworden. Blutsjes zoals Skipje zijn de reden waarom ik elke dag mijn bed kom uitrollen en doe wat ik moet doen. Zij zijn de reden waarom ik elke dag wil groeien en beter worden. Zij zijn de reden waarom we zo hard werken. Meer nog omdat ze het verdienen! 💜

Zondag 29 januari 2017:
Het dagelijkse leven in De Katten-Brigade: Sissi en Choco ontzettend moe na een robbertje speelvechten. Een zorgenloos leventje hebben ze hier! En zo zou het voor alle dieren moeten zijn. Het enige waar ze zich zorgen over zouden mogen maken is welk slaapplekje - uit al die keuze aan mandjes en dekentjes - ze straks uitkiezen voor de nacht, of hun lievelingshapje weer op het menu staat en met welk vriendje ze morgen kattenkwaad kunnen uithalen. Gelukkig is dat ook het enige waar onze Blutsjes hun hoofdjes over hoeven te breken. 💚 Van zodra ze ons Blutsjestehuis komen binnen wandelen staat er enkel nog 'gelukkig zijn' op het programma. Nooit meer gebrek aan medische verzorging, nooit meer honger en altijd liefde in de vorm van knuffeltjes en kusjes! 😽

Zaterdag 28 januari 2017:
Onze lieve oma Amélie kampte een paar dagen geleden nog met een heftige blaasinfectie. Terwijl er eerst maar een beetje bloed in haar plas te vinden was, werd het de dagen nadien alleen maar erger. 😟 Elke keer ik haar blaas handmatig leegde, kleurde haar plas zo rood als het supplementje Cranberry dat voor haar neus ligt. Drie dagen lang... Niet leuk, want een blaasontsteking kan bij katjes zoals Amélie erg gevaarlijk zijn! Gelukkig ziet haar plas er ondertussen weer uit zoals het moet. 👍 Komende dagen staat ze nog op pijnstilling, antibiotica en natuurlijk de Cranberry om er zeker van te zijn dat de infectie helemaal verdwenen is. Alleen meende ik gisteren een steentje in haar blaas te voelen. Nou ja, steen! Ik hou het nog even in de gaten of ik komende dagen bij het legen van haar blaas nog iets voel, want anders zal er een echo gepland moeten worden, misschien met een operatie tot gevolg. En aangezien onze oude taart al zo'n 15 jaar is, willen we operaties liever vermijden. Maar als de steen zo groot is als ik hem meende te voelen, dan zal hij er niet via de natuurlijke weg uit kunnen komen helaas. Hopelijk blijkt het gewoon loos alarm te zijn! 🐾

Ons Fiv-je Simba heeft inmiddels ook de weg naar het bed gevonden, want dat snoezelt toch wel super-de-luxe natuurlijk! Eerst zagen we haar stiekem het bed betreden overdag, als de meeste andere Blutsjes iets anders aan het doen waren en het bed maar minimaal belegen lag. Maar vannacht wilde ik mijn bedje induiken, toen ik haar daar plots languit zag liggen. Gezellig samen nog even geknuffeld en dan ging ze weer op haar plekje aan het raam zitten. Ze lijkt wel op een waakhond. Alles houdt ze stevig in de gaten! 😉 Van zodra de lente voor de deur staat, mag ze samen met nog een aantal binnenBlutsjes, gepromoveerd worden tot buitenBlutsje. Iets wat ze heerlijk zal vinden! Want Simba is echt een speelvogel pur sang. Ik gok dat het houten klimrek een grote aantrekkingskracht zal hebben op haar! En ohja, onze meid hebben we de koosnaam: 'de zwarte Nar' gegeven. Gewoon omdat ze zo klunzig is! En ons daarbij zo vaak aan het lachen brengt, een echte Blutsjesnar dus! 💜

P.s: Nemen jullie regelmatig ook een kijkje op onze blog, die hier te vinden is: http://www.dekattenbrigade.com/blog-blutsjestehuis? Want daar verschijnen af en toe kleine verhaaltjes à la: 'Het dagelijkse leven in De Katten-Brigade'. 😊 Een 'comment' achterlaten is ook altijd welkom!

Woensdag 25 februari 2017:
Ik denk dat het ook wel duidelijk is welke van de twee de broek draagt in deze relatie? Haha! 😉 Alle gekheid op een stokje, Blutshaantje Brutus en Blutskipje Paloma zijn zo'n gek stelletje. Het was direct dikke liefde tussen hen tweetjes en alhoewel Brutus met zo'n weer niet vaak buiten gaat (in verband met zijn frèleheid en handicap!), is Paloma elke keer dolgelukkig als hij dan toch buiten de pootjes strekt. Paloma doet namelijk niets liever dan insectjes zoeken tussen het gras en ze doet dit het liefste met een vriendje aan haar zijde. 🐛 Gisteren deed onze loverboy duchtig mee en ons meisje vond dat geweldig! Brutus kan ondertussen al van zijn slaapbedje zelfstandig naar zijn voer- en drinkbakje wandelen en omgekeerd en dat vinden we al een hele prestatie voor onze grote beer. Hopelijk laat het lentegevoel niet lang meer op zich wachten, want dat betekent dat Brutus vaker en langer buiten kan en ik gok dat onze witte prinses hier heel erg zit op te wachten. Samen kippenkwaad uithalen, klinkt goed toch? 💙

Gisteren was het weer niet zo bijster, er vielen constant kleine druppeltjes naar beneden. Niet dat het miezerde, maar zo'n mistig-gedoe dat naar beneden viel. Niet het prettigste weer en dat vinden ook de buitenBlutsjes! Want nadat we de stallen van de boerderijBlutsjes schoon gemaakt hadden, wachtte ons enkel dit juichend team op. De andere hadden zich al een plekje in de stallen toegeëigend en ik kan hen geen ongelijk geven. Leo oftewel broer, oftewel EoBébé was extra flirterig en als hij in zo'n bui is, jeetje, dan hebben we het geweten! 😉 Dan wilt hij de hele tijd als een echte baby gedragen worden en het liefste de hele dag nog ook. Afgelopen dagen hebben we bijzonder veel werk verzet met z'n tweetjes. Allemaal extra dingen die bovenop de dagelijkse taken komen en dat geeft zo'n goed gevoel. Oké, extra moe, dàt ook! De ruimte van de dekentjes en mandjes is bijna helemaal aangepakt, op nog een rek na in elkaar te boksen en wat kleine details. We hebben gisteren zelfs een loodzware kast verzet en op zijn plaats gekregen. Iets waar we als chronische rugpijnlijders ontzettend tegenop keken. Maar het is gelukt! ✌️ Vandaag wel een extra pijntje hier en daar, maar dat nemen we er graag bij! Ook de grote stockruimte begint vorm te krijgen en vandaag stond 'ramen lappen' extra op ons to-do lijstje. Vanavond gebeuren er nog enkele spannende dingen die we nog niet kunnen verklappen. Maar over een paar daagjes of misschien weekjes, delen we dat nieuws maar al te graag. Morgen moeten we nog wat extra schuilhuisjes voor de bunnies in elkaar toveren zodat ook zij binnenkort een waar paleisje hebben en een waaier aan schuilmogelijkheid op de weide. Druk, druk, druk dus! 😊

Dinsdag 24 januari 2017:
Onze Ataxie kittens worden groot! Nou ja, qua gedrag, qua wezen zijn ze nog steeds kleine ukkepukjes. 😉 Groeien gaat gestaag, want er gaat een heleboel energie verloren naar hun ongecontroleerde bewegingen. Toen ze hier pas kwamen wonen, woonden ze een hele tijd in een baby reisbedje. Want ik vond hen zo fragiel met hun zware vorm van Ataxie! Daarna zijn ze van de keuken naar de ruimte van de verlamde Blutsjes verhuisd om overdag een aantal keren de pootjes te strekken, maar verder was het bedje nog steeds hun veilige plekje. Maar kleine kindjes worden groot en gisteren mochten ze voor het eerst een ganse dag uit hun bedje en ook 's nachts voor het eerst los! Met een bang hartje deed ik vannacht het licht uit, om vanochtend drie heerlijke kopjes me te zien aanstaren. 😻 Alsof ze zeiden: kijk eens mams hoe flink wij geweest zijn! En inderdaad, ze zijn super flink geweest! Geen baby bedje meer, maar elke dag vrijheid en spelen met de andere Blutsjes. Heerlijk vinden ze dat! Als ze moe zijn, zoeken ze met z'n drietjes een plekje op om te slapen en is het een echte 'cuddle puddle'. Zo trots op mijn kleintjes, want loslaten betekent groeien en groeien is goed. 💜 P.s: Nemen jullie regelmatig ook een kijkje op onze blog, die hier te vinden is: http://www.dekattenbrigade.com/blog-blutsjestehuis? Want daar verschijnen af en toe kleine verhaaltjes à la: 'Het dagelijkse leven in De Katten-Brigade'. 😊

Maandag 23 januari 2017:
Nota voor mezelf: zorg ervoor dat je alle, maar dan ook ALLE speelgoed van de grond haalt voor je begint te stofzuigen. En dan vooral het speelgoed in de geheime hoekjes. En ohja, zorg er ook voor dat er geen kleine saboteurs zoals Thor in de buurt hangen, of je kan weer -tal van chirurgische ingrepen op je stofzuiger uitvoeren zoals vorige week! 😉

Zondag 22 januari 2017:
Andrée - Opa Chippie's suikertante - had het voorspeld, of liever gezegd: op gehoopt dat Oma Amélie en Opa Chippie elkaar zouden vinden in ons Blutsjestehuis. En dat hebben ze ook gedaan! Alleen is er van liefde (nog) geen sprake. 😉 Opa Chippie lag gezellig op zijn kussen op mijn bureau te slapen, tot onze lieve oma dat in de gaten kreeg. Ze probeerde Chippie van zijn kussen te kijken, maar daar had ons doof manneke geen oren naar. Hij draaide zich nog eens extra lekker om op het kussen en gaf haar het nakijken. Er zat niks anders op dan dat ons omaatje er zich bijwurmde, kont tegen kont. 't Lag best nog lekker volgens haar normen en 't was nog warm ook - alleen maar comfort voor onze oudjes! 💚 Opa Chippie zijn oortjes werden vorige week voor de tweede maal gezalfd met Osurnia, tegen zijn oorontstekingen. En eventjes vreesde ik voor een terugval, want ik zag zijn ene oortje weer wat verfrommelen en hij wapperde een dagje met zijn hoofdje. Maar het was gelukkig loos alarm! Oma Amélie daarentegen kampt sinds vandaag met een blaasontsteking. Zij is één van onze patiëntjes wiens blaas en darmpjes ik dagelijks handmatig moet legen en vandaag zat er bloed in haar plas. Ik had afgelopen dagen al gemerkt dat er iets aan het broeden was, want haar vachtje staat wat plukkerig en is een beetje vettig. Ik ben onmiddellijk met medicatie gestart om die ontsteking zo snel mogelijk onder controle te krijgen. Gelukkig eet ze nog goed en vannacht heeft ze Sab de hele tijd wakker gehouden, vandaar dat ze nu moet bijslapen, naast onze Opa! 😽

De veiling die Marianne organiseerde is afgelopen en heeft 84 euro opgebracht voor onze Blutsjes! 👍 Daar zijn we ontzettend blij mee en die centjes helpen ons weer een beetje verder om alle rekeningen betaald te krijgen. Dominique was geïnspireerd door Marianne's idee en zij heeft ook een veiling geopend ten voordele van ons Blutsjestehuis. Deze keer eentje in groepvorm en daar zijn we haar zo dankbaar voor! Alle spulletjes die in de groep aangeboden worden, zijn te koop en de opbrengst hiervan gaat naar de portefeuille van onze Blutsjes. Momenteel zijn er nog niet zo heel veel mensen te vinden in het groepje, daarom een uitnodiging voor onze Blutsjesvrienden:
https://www.facebook.com/groups/2195889073969785/. Kom gerust eens kijken, van etalageshoppen tot werkelijk overgaan tot een aankoop of zelf spulletjes aanbieden - het kan hier allemaal. Lieve Dominique en lieve Marianne, dankjewel voor alles! 💙

Zaterdag 21 januari 2017:
We kregen een hele tijd geleden zo'n geweldig denkspel cadeau voor onze Blutsjes. Een leuk item om snoepjes in te verstoppen en laat onze (verlamde) Blutsjes daar nou net heel gek van zijn! Als ik de puzzel bovenhaal en de snoepjeszak knisper, dan schieten ze allemaal wakker - zelfs de siësta wordt er graag voor onderbroken. De balletjes die de snoepjes bedekken, maken het allemaal extra leuk. Want die kunnen ze door de kamer kaatsen en gek achterna lopen of schuifelen. Voor sommige Blutsjes moet het ietsje makkelijker gaan, dus strooien we ook een beetje snoepjes uit. 🍭 Zelfs FIP-je Tim komt nog graag meesnoepen en ook Ataxie kittentje Badu weet met die snoepjes wel weet. Vandaag hebben we ook een beetje extra tijd uit onze grote hoed weten toveren om alle puzzelmatten in de grote kamer te vervangen door nieuwe. Dit taakje stond al langer op mijn to-do lijstje, want de vorige matten waren dringend aan vervanging toe door veelvuldig gebruik en het scherpen van de nageltjes. Ook qua hygiënische redenen moet dit taakje een aantal keer per jaar gedaan worden. We krijgen heel vaak de vraag wat we goed kunnen gebruiken en momenteel zijn dit grote puzzeltegels: https://www.multimattenshop.nl/speelmatten.html. Mocht er een Blutsjesvriend zulke tegels onze kant kunnen laten uitkomen, heel graag! 💜Want de grote puzzeltegels in de kleine kamer - waar mijn verzorgtafel staat - moeten nodig ook vernieuwd worden. En onze Blutsjes? Die vonden dat allemaal extra leuk: extra in de weg zitten, extra klieren, overal hun neusje tussen steken,... tot we met de stofzuiger aan de slag gingen. Plots waren ze allemaal weg en konden we eindelijk verder werken. Tot we de nieuwe puzzels neer wilden leggen, want dan waren ze weer daar, haha! 😉

De meeste mensen halen er hun neus voor op, maar ik denk dat elke rescuer dit wel herkent! Soms vieren we een feestje als bijvoorbeeld een konijntje een keutelfestijn geeft, zo ook onze Pluto! 🎉 Toen het vorige week zo hard stormde, ben ik hem 's nachts nog gaan binnenhalen. Want ik kon geen risico nemen dat hij met hok en al zou weg waaien. Toen de storm gaan liggen was, is hij na anderhalve dag binnen logeren weer naar buiten gegaan. En dat leek hem wel te bevallen. Eindelijk weer die pootjes strekken, binkies maken en gewoon zijn alledaagse zaakjes. Maandag vond ik al dat hij niet zo goed gegeten had, maar ik zag nog keutels liggen die ik vlijtig opruimde. Om 's anderendaags dit karweitje te herhalen, tot ik geen keutels zag liggen... Balen! Want een konijn en niet keutelen en/of eten: da's dikke ellende. Dan maar vlug het kleine hokje - dat we van Noah vzw gekregen hebben - ingericht als kleine ziekenboeg en ons helicopterkonijntje binnengehaald. 🐰 Toen ik hem een hooisprietje zag eten, maakte mijn hart een klein sprongetje: yes! Maar daar bleef het bij. Verdorie! Dan maar geprobeerd om hem te paaien met ander lekkers, maar niks hielp. Ook de keutels bleven uit en dan kon ik niet anders dan met medicatie starten. Gelukkig begon hij de volgende dagen wel een beetje meer te eten, maar niks dat er weer uitkwam. Nog meer verdorie! Medicijntjes blijven geven en heel af en toe zag ik een klein verdroogd en verdwaald keuteltje liggen. Niet het keutelfestijn waar ik op gehoopt had. Gisteravond de Science Selective brokjes vervangen door snoepjes-korrelvoer in de hoop dat dat hem overstag zou laten gaan en op de voerbak zou vliegen en ja hoor, hij begon goed te eten. En kijk eens met wat ik vanmorgen verrast werd? Puur goud in mijn ogen! We zijn er nog niet helemaal en hij zal nog wel een paar daagjes op medicatie moeten blijven en in de ziekenboeg, maar ik gok dat hij dat helemaal niet erg vindt! 😉

Vrijdag 20 januari 2017:
Vorige keer nog een berichtje van Opa Cela in de ziekenboeg en nu weer eentje dat hij de andere Blutsjes mocht gaan vervoegen. Ik vond hem weer fit genoeg namelijk om de ziekenboeg te verlaten en zelf vond hij dat het allemaal ietsje te lang duurde. Hij begon zich stierlijk te vervelen en hij wilde weer 'de grote Jan' gaan uithangen op het plein. In een ziekenboeghokje liggen, wat slapen, eten en verzorging krijgen en weer opknappen na een stevige snotneus en letsel in zijn mond - het was leuk voor een aantal daagjes, maar daarna was hij ook weer bijgeslapen en wilde hij weer op avontuur. Maar dat kon niet eerder tot ik hem opgeknapt genoeg vond. En ah, eindelijk was dat moment weer daar! Ik kon hem met gemak onder mijn arm nemen, terwijl hij anders behoorlijk te keer kan gaan, maar deze keer niet. Want zijn vrijheid lonkte, waar hij al enkele daagjes behoorlijk over aan het doordrammen en dagdromen was. Hij liep triomfantelijk het plein op om overal zijn neus tussen, op en onder te steken. 🐾 Alle andere buitenBlutsjes zagen de bui al hangen en dachten bij zichzelf: oh nee! Want hoe lief en aandoenlijk hij er soms uit ziet en zijn leeftijd in het achterhoofd houdend - hij kan een behoorlijke klier zijn naar de andere Blutsjes toe! Als hij in dementieland vertoeft, dan is er niets aan de hand. Dan zit hij in zijn eigen wereldje en wordt hij nog steeds geholpen door zijn vriendje Friebel. Maar als hij een - voor hem dan toch - goede dag heeft, dan lopen de andere Blutsjes in een grote boog rondom hem heen. Cela is een beetje het opperhoofd en durft daarin te overdrijven door heel nors een snauw uit te delen. Alleen de straffe jongens zoals Kamiel liggen bij hem, zoals daarstraks in het zonnetje. Ja, onze Opa Cela wordt een beetje een norse vent - maar niet als er bezoek is, want dan hangt hij het engeltje uit - de stiekemerd! 😉

Donderdag 19 januari 2017:
De weergoden hebben mijn weerwens gehoord en in vervulling laten gaan, want het zijn krakende en knisperende voetstapjes buiten. ❄️ Net een winterwonderlandsprookje en gelukkig geen storm en regen meer! Daardoor zijn er ook een heleboel buitenBlutsjes overdag op het binnenplein te vinden en dat maakt het werk buiten een stukje aangenamer. Al maken die dartele en rond-mijn-voeten-lopende-Blutsjes wel dat ik moet opletten waar ik mijn voeten neerplant, maar dat mag de pret niet drukken! Ook onze mooie Nalu had de kolder in haar kop vandaag en deed gekker-de-gek. Plots schoot ze het houten klimrek op en daar bedacht ze zich dat ze dit plekje wel eventjes zou toe-eigenen. Want er waren immers nog de laatste zonnestralen van die dag te vangen. En ik heb het gevoel dat ik voor het eerst haar ware schoonheid heb kunnen vastleggen met de camera. 💜 Ooit een niemandskat en nu een volwaardig lid van onze grote Blutsjesfamilie. Af en toe een kroel over haar kopje, maar alleen als zij dat vraagt. Nalu is best een einzelgänger, al ligt ze best goed in de groep. Maar ze kan zich ook ontzettend goed alleen amuseren en haar favoriete slaapplekje is de grote zetel in mijn favoriete stal. Met een extra groot kussen onder haar kont droomt ze de mooiste dromen en als ik 's morgens de staldeur open, dan kijkt ze me met een slaperig gezichtje aan. Maar al snel is ze weer klaar om van die nieuwe dag een feestdag te maken. Bezoekers zullen haar echter niet gauw zien, want van zodra ze merkt dat er een vreemd iemand door de poort komt wandelen, gaat ze zich verstoppen in haar allergeheimst verstopplekje. En natuurlijk kan en mag dat hier! 😊

Zondag 15 januari 2017:
Ik weet dat er een heleboel mensen aan het wachten zijn op een update over Kobe. Ik helaas niet, net zo min als ik klaar was om afscheid te nemen van ons zwarte monstertje. Ons ventje met de meest sullige blik en de liefste zwarte snoet die je je kan inbeelden... Tussen Kerst en Nieuw zeiden we vaarwel tegen elkaar, een week na zijn hospitalisatie om precies te zijn. Terwijl er eerst nog heel veel hoop was, verdween die hoop naarmate de nieuwe week startte. Zijn snot was verdwenen en hij had de narcose van de voedingssonde overleefd. We dachten dat we vooruitgang gingen boeken en dat het een kwestie van aansterken was en weer in gewicht bijkomen. Niets was minder waar... In plaats van beter te worden, ging Kobe's gezondheid steeds meer achteruit. Hij bleek niet alleen letseltjes in zijn longen te hebben - een nasleep van de brand nog - maar het waren vooral acuut leverfalen en beginnende buikvliesontsteking waar hij niet tegenop gewassen was en dat zijn lichaampje steeds verder deden aftakelen. Ik kan en wil het nog steeds niet geloven dat hij niet meer is... Terwijl ik elke keer met zijn gemis geconfronteerd word. Geen zwarte sullige snoet die naar me kijkt als ik opsta en uit bed kom rollen. Geen monstertje dat nog een laatste zonnestraal probeert mee te pikken en als een warme gloed over zijn prachtige vacht laat glijden. Een week na zijn dood verscheen er een regenboog boven de boerderij. 🌈 Een teken voor mij dat hij veilig en wel op de regenboogbrug gearriveerd is, net zoals we bevestiging kregen dat zijn foto begon te krullen bij een healing. Het doet me zoveel verdriet en nu ook weer rollen de tranen naar beneden. Er zat een ongelofelijk lief kaartje voor hem in onze brievenbus van Chris, om hem veel beterschap te wensen. Helaas kwam het kaartje te laat en heeft ons ventje zijn post niet meer kunnen lezen. Met de kaart kwam er een traan en een lach. Een traan omdat we hem zo verschrikkelijk missen en een lach omdat de kaart Kobe helemaal symboliseert. Hij kon zo vreselijk klauwen en liefdesbeetjes uitdelen als ik de kattenbakken verschoonde. Iets wat hij jaren aan een stuk deed en waar ik nu alles voor zou doen om dat terug te voelen. Lieve Kobe, wie had dat nou gedacht dat we afscheid van elkaar moesten nemen? Jij die zoveel meegemaakt had, maar overal je hachje wist te redden. Jij die elke keer weer aan je zoveelste leven begon, tot je ze allemaal opgebruikt hebt. Je zusje Lily doet het gelukkig goed en doet nog steeds haar ding. Vroeger was jij altijd haar beschermengel, altijd wist je haar te verdedigen of liet je haar merken dat mensen niet eng waren. Nog altijd is Lily geen held naar vreemde mensen toe, maar ons vertrouwt ze inmiddels blindelings. En da's mooi, dat heb jij haar geleerd. Jij die zomaar ongegeneerd een vreemde schoot inpalmde en snottebelletjes in het rond liet vliegen. Zelfs dat konden de mensen niet deren, want ze vonden jou leuk en lief. Jij die zomaar elk hart wist te veroveren en iedereen die over de vloer kwam wist gelijk jouw naam. Da's Kobe zeiden ze dan, Kobe Snottebel. Jij die iedereen rond leidde op de Blutsjesboerderij en liefde uitdeelde aan iedereen die het nodig had. Ik mis jou verschrikkelijk, zo hard dat mijn hart pijn doet en dat ik het geeneens onder woorden kan brengen. Je bent weer thuis, in je urne en ik zou het kunnen uitschreeuwen van verdriet. Ik wil weer mijn neus in je vacht duwen, je klauwen rond mijn vingers voelen en dan die sullige blik zien waar mijn hart altijd zo voor smolt. Waar je altijd alles gedaan mee kreeg. Ik kan alleen maar hopen op een 'tot ziens'. Hou het stukje hart dat je van me meenam goed bij. Daaag vriend! 💔

Zaterdag 14 januari 2017:
Het is putje winter, maar toch lijkt de voorjaarsschoonmaak ons al een beetje in de vingers te zitten. Elke dag proberen we een beetje meer op te ruimen, naast al het gebruikelijke werk op de Blutsjesboerderij en Sab's dagelijkse job. En deze week werden er een aantal extra rekken en rekken met plastic bakken aangeschaft om eindelijk alle stockruimtes aan te pakken. De rekken met plastic bakken gaan we gebruiken om alle blikvoer in te bewaren, maar ook netjes op merk en datum te sorteren. De andere rekken dienen dan weer om eindelijk de stockageruimte van de dekentjes en mandjes te ordenen. Van Nadine kregen we een tijdje geleden ook al een kast gedoneerd en het is belangrijk om daar alles op orde te krijgen zodat het niet alleen makkelijker werkt, maar we ook weer wat extra ruimte krijgen. Want het is nu een beetje zigzaggen tussen alles door. 😉 Tussen de buien door hebben de buitenBlutsjes zich weer kunnen amuseren en de binnenBlutsjes lijken een beetje aan hun winterslaap begonnen. Vooral de verlamde Blutsjes zijn heel erg moe en nestelen zich om ter vaakst in het fijnste en zachtste mandje of dekentje. De honden kunnen niet snel genoeg weer binnen zijn na een plasje buiten om daarna sneller-de-snelst in hun mandjes te duiken. Verder zijn we druk bezig om alle dierenwas weg te werken en daar zullen we morgen en overmorgen ook nog wel onze handen mee vol hebben. Onze droogkast had het namelijk begeven en we hebben zo'n anderhalve week zonder gezeten, tot vandaag dus! Mijn geluk kon niet op! ✌️ Ik heb elke dag wel een aantal machines weggewerkt, maar het drogen ging echt niet vlot. Vooral handdoeken bleven immens lang nat. En het was een beetje aanpoten eerlijk gezegd. Zo blij, de droogkast iets minder. Want ik gok dat ie liever ergens anders was gaan wonen, haha! Ik ben nog een klein projectje in mijn hoofd aan het uitwerken en ik hoop dat dit gaat lukken. Alles hangt een beetje af van factoren die niet in mijn macht liggen, maar we zullen zien. Enfin, jullie zullen het wel zien als het lukt. Fijn weekend iedereen! 💜

Vrijdag 13 januari 2017:
Bah, wat een vreselijk weer! De storm slaat ons om de oren en het maakt alle karweitjes buiten extra moeilijk. Gisteravond begon het een beetje te sneeuwen toen we natvoer uitdeelden, maar niet veel later barstte de storm echt helemaal los. De wind zat vooral achteraan, waardoor deze een vlucht nam in de kelder en we het letterlijk in de keuken voelden waaien. 's Nachts ben ik konijntje Pluto nog gaan binnenhalen, want ik was bang dat hij anders met hok en al weg zou vliegen. 😉 Daarna ook nog eventjes mijn toer op het binnenplein gedaan en gecheckt of alles oké was. Gelukkig geen enkele kat op het binnenplein gezien, zelfs Shane niet die anders altijd in de garage slaapt. Weer of geen weer, da's echt haar plekje en ze voelt zich zo ontzettend fijn daar. Om 3u vannacht vond ik het dan toch welletjes en zocht eventjes mijn bed op, want de wind was gelukkig al iets meer gaan liggen. Wat een schril contrast met vanmorgen: een stralende blauwe hemel, witte wolkjes en zelfs een lachend zonnetje. Zitto vond het heerlijk, want ik zag hem van de ene kant naar de andere hollen op het plein - in zijn speciale huppelloopje. 💜 Alleen kwamen niet veel later die dreigende wolken weer opzetten en heeft het niet meer opgehouden met regenen, afwisselend met sneeuw en rauwe wind. Gelukkig alles en iedereen verzorgd gekregen en omgevingen gepoetst, maar 't was geen lachertje! Dankbaar voor de lekkere warme muts die ik van Tally onlangs kreeg, want die komt nu wel heel erg van pas! De buitenBlutsjes trekken er zich gelukkig niet veel van aan, want in de stallen is er ook altijd wel iets te beleven. Enkel de boerderijBlutsjes vonden het iets minder leuk dat ze meer stalgebonden waren vandaag. Hopelijk trekt de storm snel voorbij! Geef mij dan maar liever echt winterweer: vriezen dat het kraakt, met zo'n heerlijk zonnetje erbij. ❄️

Onze Ataxie-kittentjes doen het de laatste tijd ongelofelijk goed. Van hun (wormen)dipje is gelukkig niets meer te merken. En dat betekent één ding: ze mogen dagelijks een aantal uurtjes bij de andere (verlamde) Blutsjes spelen en dat vinden ze heerlijk! 💚 's Nachts slapen ze nog wel in het bedje, want tenslotte zijn ze zwaar gehandicapt en kan ik hen zonder toezicht (nog) niet alleen laten. Maar die tijd in hun bedje hebben ze ook echt nodig, om extra bij te slapen en alle energie die ze aan spelen en 'stappen en weer vallen' kwijt gespeeld zijn, weer op te laden. Badu en Beata zijn heel avontuurlijk aangelegd en gaan vooral spelen in de grote kamer, terwijl Bruno toch liever in het kamertje blijft waar mijn verzorgtafel staat en zijn bedje. Vlindertje Badu lag zo schattig op het dekentje, dat hij er werkelijk om vroeg om gefilmd te worden. En luierkindje Jake vond dat hij ook zijn moment in de schijnwerpers verdiende, haha. ✨ Gekke kindjes toch! Vannacht komt er ook nog een filmpje van Beata op de krabpaal op onze Instagram pagina te staan. Neem zeker daar ook een kijkje - want dat zal onze lieve meid ongetwijfeld heel erg leuk vinden! 😉

Donderdag 12 januari 2017:
Het dagelijkse leven in De Katten-Brigade:
Ség Amélie, ik heb net dat bakje neergezet om de-nog-te-betalen-facturen in te verzamelen, da's geen nieuw slaapplekje hoor!
Geeuw, gaap, geeuw! 💤
Euhm oké dan, slaap maar lekker verder. Ik zoek wel iets nieuws waar ik de facturen kan in deponeren. Grmbl, mijn bureau lijkt net één groot bed voor opa- en omaBlutsjes in plaats van een werkplek! 😉

Woensdag 11 januari 2017:
Onze oude opaatjes en omaatjes zijn een beetje krakkemikkig aan het worden! Alleen oude taart Mira doet het fantastisch. En dat terwijl ze zo'n twee jaar geleden bij ons kwam wonen als artrosepatiëntje. Ze doet het beter dan ooit! Sinds kort kan ze zelfs op het klimrek op het binnenplein klimmen. 👍 Onze ogen sprongen bijna uit onze kassen toen we dat zagen! Maar opa Cela heeft last van een snotneus en dat maakt hem heel zielig. Hij leek net een hoopje ellende gisteren, waardoor ik hem onder de arm genomen heb en in de ziekenboeg gelegd heb. Gelijk een kuur medicatie opgestart en ook wat Metacam, want zijn ene achterpootje leek wat stram. 💊 Hij zal er vast ook niet aan ontsnappen, aan die ouderdomsartrose. Gisteren had hij alleen ontzettend veel last van een dementiedipje waardoor hij paniekerig was en niet goed snapte waarom hij nou in de ziekenboeg zat. Maar toen de hapjes tot voor zijn neus geschoven werden en hij aandacht bij de vleet kreeg, ging het beter. Vandaag heeft hij weer een goede dag en is hij meer dan content met zijn plekje in ons kleine ziekenhuisje. Zometeen staat er nog een portie natvoer op de lunchkaart, stiekem met zijn medicatie in vermengd - maar laat hem dat maar niet weten! Gelukkig werkt zijn neus niet goed en werkt hij alles zonder mokken naar binnen. Knap maar snel op oude knar! 💚

Dinsdag 10 januari 2017:
Een tijdje geleden kregen we bezoek, de Mazout-man om precies te zijn. Onze tank moest nodig weer bijgevuld worden en dat is altijd een heel evenement hier! Terwijl het binnenplein vorige keer bezaaid was met buitenBlutsjes en we er goed moesten opletten dat er niemand ontsnapte, was dat nu niet het geval. Het was een bitterkoude dag, een binnenplein waar we bijna onze nek op braken en bijna alle Blutsjes hadden een plekje in de stal uitgekozen. ❄️ Maar Zitto niet, die liep dartel rond en stak overal zijn neus tussen. Het begon al met het-voor-de-voeten-lopen, daarna ging hij mee met de man naar de stal waar de tank staat en hij had net op dat moment heel veel last van zijn tics - waardoor hij de hele tijd met zijn kopje van de ene kant naar de andere zwaait en best nerveus overkomt. Plots sprak de Mazout-man Sab aan:
- Amaie, is dit een mama-poes die op zoek is naar haar kleintjes? Zit hier een nestje ofzo? Ik heb dat nestje toch zeker niet verstoord? (Haast met paniek in de ogen!)
- Euh, nee, dit is een - gecastreerd - katertje en hij doet zo vreemd omdat hij gehandicapt is.
Bedenk zelf de grimas van de Mazout-man! 😉

Maandag 09 januari 2017:
Onze dove Opa Chippie is de laatste tijd heel erg plakkerig en omdat er binnenin zijn lichaampje allerlei ouderdomsverschijnselen beginnen plaats te vinden, maken we van die tijd extra gebruik en laat ik hem zo dicht mogelijk bij mij zijn. 's Nachts vleit hij zich tegen mijn benen aan, maar als ik 's morgens wakker word, dan ligt hij geheid op mij. Ja, echt op mij! Al een geluk dat hij een pluimgewichtje is, haha. 😉 Maar sinds dit weekend palmde hij mijn muismat in. Als ik achter de laptop een beetje werk durfde te verrichten, kwam hij met zijn tengere lijfje mijn muismat afsnoepen waardoor computerwerk niet zo heel erg handig en praktisch verliep. Daarom maar een kussentje op mijn bureau gelegd en ja hoor, een schot in de roos! Chippie slaapt prinsheerlijk naast me en ik kan weer vlot mijn werk doen. Gisteravond zag ik hem knikkebollen. Jammer dat ik niet eerder de camera bij de hand nam, want het was heerlijk om hem zo te zien! Sorry voor de schokkende beelden, maar ik moest zo vreselijk hard lachen. Blijf nog maar een tijdje bij ons opaatje, want je bent een heerlijk ding! 💚

Zondag 08 januari 2017:
De laatste dagen hebben we weer te maken met nevel die ervoor zorgt dat de weide er vochtig bijligt. Geen sneeuw hier, maar wel nevel en mist waardoor ons Blutsjestehuis eerder een tafereel uit een spookfilm is. 👻 Dat maakt ook dat ons schapenmeisje Noirin weer erg veel last kreeg van haar artrose. Op haar rechter achterpoot kon ze nog amper staan, waardoor stappen erg moeilijk ging. Zo konden we haar echt niet verder laten lopen - dus zochten we naar een middel tegen gewrichtsontsteking. Onze zoektocht leidde ons naar de Arthricurine 691, een homeopatisch middel dat gebruikt wordt bij schaapjes met artrose. Ideaal voor onze Noirin dus! 😊 We waren een beetje bang dat we het middel niet oraal konden toedienen, want er zit heus nog wat PK-kracht achter ons meisje. En van zodra ze ons de eerste keer met de spuit de stal zag instappen, werden haar ogen groot en zette ze het op een lopen. Een geluk voor ons dat haar ene achterpoot niet goed meewilde waardoor Sab haar als eerste vastgreep en ik daarop volgend. Vlug de spuit in haar bekje en ja hoor, van de eerste gelukt! Oef! Inmiddels is ze het al gewend en gaat het toedienen nog vlotter, al blijft ze toch wel een beetje op haar hoede. Nadien likt ze tientallen keren het goedje van haar lippen en gaat ze gezellig weer met de andere meiden aan de lunch. Het goede nieuws is dat we vanaf de tweede dag al verbetering zagen. Ondanks dat het vandaag weer zo'n mistige dag is, loopt ze weer op haar vier pootjes en haar gezichtsuitdrukking is niet meer verbeten. We moeten de kuur nog een tijdje vervolledigen, maar we zijn zo blij dat ze er baat bij heeft. Want pijnlijke pootjes voor een oude dame, dat is not done natuurlijk! ❄️

Ons diabeetje Sjoefke is één van de weinige patiëntjes die graag naar de dierenarts gaat. Hij zou bij wijze van spreken 'ziek-zijn' faken om toch maar een ritje naar de dierenartsenpraktijk te ondernemen. 😉 Ik zag dat het weer een beetje slechter met hem ging, want hij zat weer aan de hondenbrokken. En als hij dat begint te eten, dan is het verstandig om een globaal bloedonderzoek te doen. Dus werd hij afgelopen donderdag in zijn transporter gehesen en mocht hij eindelijk nog eens naar de plek waar hij bijzonder graag naartoe gaat. Een verademing voor onze dierenarts, want Sjoef is een perfecte patiënt. Niks roesje! Maar een braaf manneke die netjes bloed uit zijn pootje laat aftappen en daarbij niet eens klauwt of bijt. 💚 Eenmaal terug thuis liep hij zo fier als een pauw rond. Alsof hij tegen de andere Blutsjes wilde zeggen: yes, het is me weer gelukt en ik kreeg nog een hoop pluimen in mijn kont van de dierenarts erbij! Ondertussen kregen we de resultaten van zijn bloedonderzoek al binnen en daar is niet zo heel veel bijzonder op te zien. Gelukkig maar! Enkel dat we zijn dagelijkse dosis insuline ietsje moesten verhogen om hem weer op peil te krijgen. Maar we weten uit ervaring dat Sjoefke's glucosegehalte heel moeilijk goed te krijgen is en dat we al lang blij mogen zijn als hij een beetje in de goede richting hangt. De hondenbrokken laat ie in ieder geval weer links liggen, dus da's weer positief gelukkig. 👍

Zaterdag 07 januari 2017:
Kostbaar: dat is het perfecte woord waarmee ik alles rondom onze Blutsjes kan beschrijven. Kostbaar omdat ze zo waardevol en schitterend zijn. Soms komen ze hier gebroken binnen, hun spirit aan diggelen of letterlijk gebroken door aanrijding of mishandeling. Maar toch weten de Blutsjes ondanks hun beperking, aandoening of handicap voluit voor het leven te gaan. Ze inspireren mensen en ze inspireren vooral mij. ⭐️ Om nog beter voor hen te doen, om nog meer van zulke kostbare wezentjes een plekje te bieden in ons tehuis. Ze zijn ook kostbaar qua tijd. Want het uitdelen van medicatie, spuitjes insuline, luiertjes verschonen, poepbadjes geven, blaasjes en darmpjes legen,... Het is een niet te onderschatten taak! Om nog maar te zwijgen over de vele kattenbakken die dagelijks op mij staan te wachten om verschoond te worden of de stapels was die door een kreunende wasmachine of droogkast gedraaid worden (en helaas daarna ook moeten opgevouwd worden of een mandje, bedje of stoeltje moeten bewonen). De ontelbare keuteltjes van de schaapjes, konijntjes en cavia'tjes en de kippenvlaaien die opgeruimd moeten worden. 😉 Maar kostbaar telt ook als prijzig in ons Blutsjestehuis. De medicatie, dierenartskosten, speciaal dieetvoer,... en zoveel meer - het is maandelijks een strijd om alle rekeningen betaald te krijgen, om nieuwe projecten te financieren en om Blutsjesdromen te verwezenlijken. Het runnen van ons Blutsjestehuis kost ons met momenten bloed, zweet en tranen. Maar toch ben ik dankbaar dat dit mijn pad in het leven is. Waardevol zijn ook Blutsjesvrienden zoals Marianne die geheel onverwachts en geheel uitzichzelf een veiling opstarten ten voordele van ons Blutsjestehuis: https://www.facebook.com/events/740988286054940/?active_tab=discussion. Er staan al diverse spulletjes in haar veiling die ze wilt veilen om hiermee onze dierenartskosten te bekostigen. En dan kan ik alleen maar ontzettend dankbaar zijn en maakt mijn hart een sprongetje. Wetende dat we er inderdaad niet meer alleen voor staan, maar dat we een leger aan Blutsjesvrienden erbij krijgen die ons meehelpen om die ooit zo gebroken zieltjes een happy end te geven in ons toevluchtsoord. Dankjewel lieve Marianne dat je dit voor onze Blutsjes doet, je bent een topper! 💛

We zijn weer een paar daagjes verder na Tim's laatste FIP-update en we blijven lichtjes positief. Elke dag is voorlopig al een goede dag geweest en we hopen dat zo te houden! Elke dag slaak ik een zucht van verlichting als hij aan de voerbak zit en een heleboel droogvoer naar binnen werkt. En waar ik ook heel blij om ben is dat hij zichzelf helemaal tip top wast. Sab is donderdag nog antibiotica gaan ophalen bij onze dierenarts, want we waren bijna door onze voorraad heen en ook de nieuw bestelde Interferon was binnen. Allemaal om ons manneke te ondersteunen! Half januari ongeveer moeten we opnieuw een ritje dierenarts ondernemen om een nieuw bloedonderzoek te doen. 💉 Dan worden zijn afwijkende waarden vergeleken met de vorige test en dan weten we in ieder geval al ietsje meer. Het enige minpuntje is dat zijn buikje vandaag ietsje meer opgeblazen lijkt. Maar stiekem hoop ik dat hij een beetje lucht in zijn darmen heeft, want hij heeft nog geen ontlasting gemaakt vandaag. En zijn drolletjes zijn de laatste dagen nogal hard, beenhard zelfs. Ons verlamde Blutsje Thor heeft met heel veel liefde zijn plekje in de radiatorhangmat afgestaan aan Tim, want daar ligt hij toch wel heel vaak te pitten. 💤 En ik kan hem geen ongelijk geven, het beste plekje momenteel om lekker warm te blijven! En wij en de Blutsjes zijn één van de gelukkigen die de dans ontsprongen zijn, want geen sneeuw hier! Wel een spiegelglad binnenplein, maar dat vinden de buitenBlutsjes nog leuk ook (wij iets minder - want het is uitkijken geblazen)! Vooral Gamin is helemaal in zijn nopjes - geweldig om hem zo energiek en blij te zien als hij over het plein dartelt met zo'n intens gelukkige snoet. ❄️

Vrijdag 06 januari 2017:
Opa Chippie toch! Zijn lichaampje begint een beetje last te krijgen van ouderdomskwaaltjes. Zijn leeftijd liegt er ook niet om en eigenlijk moeten we zelfs betovergrootopa zeggen! Ondanks zijn kleine mankementjes her en der blijft hij opvallend vrolijk en springt hij nog met gemak overal op. Maar de meeste uurtjes van de dag spendeert hij met slapen, ritjes op en af naar dromenland. 💤 Hij ontwaakt alleen nog maar uit dromenland om een hapje te eten, een kroeltje te halen of een snelle pipi (of kaka) te doen. Het viel me op dat hij afgelopen twee dagen toch ietsje stiller was dan anders. Hij zeurde niet meer om zijn Gimcat Pudding, vreemd! En dan zag ik wat de boosdoener was: een dubbele oorontsteking, weer. Hij werd hier nog niet zo heel erg lang geleden voor behandeld, maar ze zijn er dus terug. Balen! Ritje dierenarts - iets wat Chippie niet zo leuk vindt. Onze dierenarts haalde een heleboel pus uit zijn oren en behandelde hem met Osurnia. De pus uithalen vond hij vreselijk, maar toen zijn oortjes gemasseerd werden met dat zalvend-goedje, ging hij even overstag en genoot intens van die oormassage. 💙 Onze dierenarts kan zelf ook niet zo goed verklaren waarom die ontstekingen er weer zo snel zijn, in al zijn glorie. Omdat Chippie afgelopen tijd vreselijk mager begint te worden, ondanks dat hij nog goed eet (én zelfs zijn tanden zien er nog meer dan behoorlijk goed uit voor zo'n oud opaatje!) voelde onze dierenarts in zijn buikje en daar kon ze voelen dat één nier dubbel zo groot is dan de andere. Bloedprikken lukte niet omdat Chippie in de stress ging en we een roesje nu niet zo verstandig vinden. Maar hij staat vanaf nu op nierdieet, wat hij met veel zin opeet. Bij thuiskomst merkte ik dat hij zich al een stuk vrolijker voelde en hij zeurde weer om zijn pudding, yes! Al is zeuren veel gezegd. Doordat Chippie doof is, communiceert hij eigenlijk enkel met zijn ogen. Hij kan mensen als het ware hypnotiseren en hij grijpt onze ogen vast en beveelt ons dan om wat pudding in zijn bakje te gieten. En dat doen we met veel plezier - want ook al is het misschien ijdele hoop, ik hoop toch snel weer enkele grammetjes meer aan zijn magere billetjes te zien! 😉

Routine - dat is zowat mijn sleutelwoord om alles hier in goede banen te leiden! 's Morgens als ik mijn bed kom uitrollen na een geradbraakte, veel te korte nacht, dan wacht me een ellenlang lijstje aan taakjes - tot diep in de nacht. Gelukkig is routine mijn vriend en werk ik eigenlijk elke dag dezelfde taakjes, op dezelfde manier en uur af. Op die manier vergeet ik niets en weet ik zeker dat ik alle belangrijke handelingen zoals medicatie uitdelen doe. Klinkt misschien saai, maar dat is het hier gelukkig nooit. 😉 Saai is het allemaal verre van! Want er komt altijd wel iets onverwachts tussen of er ligt een nieuwe extra patiënt in de lappenmand. Maar mijn favoriete verzorgronde is toch wel diegene die diep in de nacht plaats vindt, omdat de nacht zo'n soort van rust brengt. Ook hier zorgt routine weer dat ik alle blaasjes (én darmpjes) van de verlamde Blutsjes leeg, dat luiertjes verschoond worden en dat ook de laatste medicatieronde van die dag vlot verloopt. Maar ik moet ook toegeven dat de moeheid soms om de hoek komt loeren en dat ik even al mijn moed bij elkaar moet rapen om aan die grote knoop te beginnen, om hem te ontrafelen tot de laatste patiënt verzorgd is. Maar voor ik het weet heb ik die knoop ontrafeld (al is dat in werkelijkheid wel zo'n 1,5 à 2 uurtjes later!) en sta ik alweer met een zakje snoep te schudden. Want da's het laatste wat bij mijn laatste vezorgronde hoort: snoepjes uitdelen. 🍭 Niet dat ik er ook maar onderuit kom, want ze staan al rondom mijn voeten verzameld en vooral Thor zet zijn allerhoogst stemmetje op: 'allé mams, een klein beetje sneller graag'! Met een gelukkig gevoel verlaat ik de ruimte en na een tandenpoetsbeurt van mijn kant, kan ik eindelijk voor een veel te korte nacht mijn bedje in duiken. Wetende dat ik mijn hoofdkussen met Amélie moet delen en dat ik niet eens de kans krijg om volledig onder het deken te kruipen, want Chippie vleit zich gelijk tegen mijn benen aan om diep ronkend in slaap te vallen en dat is exact wat ik ook doe na zo'n lange, vermoeiende dag. 💛

Donderdag 05 januari 2017:
We zaten een paar weken geleden in de rats! Thor was met zijn knietje door zijn favoriete Disco-broekje gescheurd. Een ramp! Want met dat broekje schuifelde hij net het liefste. Maar een kapotte broek, terwijl net zijn knietjes beschermd moeten worden, da's een dikke vette no no natuurlijk! Overmatig gebruik, het vele schuifelen en de vele toeren in de wasmachine hadden zijn tol geëist natuurlijk. Een sippe Thor, maar gelukkig had Chris hem in tussentijd voorzien van nieuwe broekjes waar hij ook de sterren van de hemel mee schuifelde. En Chris was zelfs zo lief om zijn oude, favoriete broekje te repareren! 😊 Begin deze week stak er post voor Thorreke in de brievenbus. Kijk vooral naar de aanspreektitel: tav Thor Goossens. Hoe cool is dat? Net echt! Er zat een kaartje bij en zijn gerepareerde favoriete broekje. Al moeten we de naam van het broekje wel veranderen van 'Disco-broekje' naar 'Piraten-broekje'! Zo lief dat Chris weer een glimlach op ons ventje zijn gezicht heeft getoverd en stiekem heeft ze nog een ganse voorraad van deze broekjes-reanimatie-patches voor het geval hij nog een keertje met zijn knietje door één van zijn broekjes zit. Dankjewel Chris - je bent geweldig! 💜

Ik weet niet hoe het komt, maar onmiddellijk na Kerstavond was ik onze Kerstboom beu. Het liefste wilde ik hem gelijk weer ontmantelen en in de doos stoppen tot volgende Kerst. 😉 Terwijl ik andere jaren intens genoot van al dat blinkends en alle decoratie wat ook maar met Kerstmis te maken heeft, voelde het deze keer ook allemaal zo anders aan. En had ik er vrede mee dat Kerst nooit meer wordt zoals je hem als kind beleeft. De magie is toch wel een beetje vervlogen... Maar omdat Fiv-je Simba zoveel plezier had tijdens haar speelkwartiertjes 'ballenmeppen', hebben we hem nog even laten staan. 🎄 Eigenlijk wilden we hem dit weekend afbreken, maar Sab was onverwachts ietsje vroeger thuis van 't werk. En ze wilde dat klusje nog snel even klaren voor ze met twee patiëntjes naar onze dierenarts zou rijden. En kijk eens wie er mee kwam helpen? Nou ja, helpen? De doos heeft welgeteld een uur langer in de weg gestaan omdat Callisto het een heerlijk bedje vond, haha! En dat doet me vreselijk lachen, wetende dat ons meisje hier helemaal haar draai gevonden heeft en open gebloeid is dankzij de magie van ons Blutsjestehuis. 🌟

Woensdag 04 januari 2017:
Ziek zijn, dat doe je hier nooit alleen! Altijd is er wel een Blutsje die zijn pootje rondom een ander Blutsje legt en solidair mee slaapt. 💛 Samen slapen, lekker warm tegen elkaar aan. Slapen is genezen en dat lijkt Tim maar al te goed te beseffen. In het begin nam hij zijn medicatie met veel protest en gekke bekken in, maar ook daar boeken we ondertussen vooruitgang. Hij blijft nog steeds goed eten en dat maakt dat ik er zelf ook een goed oog in blijf houden. Zijn vachtje staat de ene keer plukkerig, om de andere keer toch weer glad gestreken te zijn. Heel vreemd! Hij is gelukkig niet meer zo hangerig, want de koorts is gaan liggen en hij doet regelmatig een aantal rondjes door de ruimtes van de verlamde Blutsjes. Maar slapen is toch nog zijn grootste bezigheid en dat vind ik helemaal oké. Ik kan niet anders dan heel erg trots zijn op mijn kanjers - want kijk Matei en Tim - zo lief samen! 💜 We hebben inmiddels het langverwachte resultaat van de Titer-test binnen en die tikte aan op 400. Hiermee kunnen we dus voorlopig besluiten dat Tim Fip-verdacht is en blijft en dat het nog alle kanten opkan.

Gisteren vond ik het ook tijd voor ons verlamde Blutsje Noro om zijn revalidatiebedje te verlaten. Hij heeft zich wonderbaarlijk goed door zijn hospitalisatie heen geslagen! Nooit heeft hij gemokt en hij vond het heerlijk wanneer Riana even bij hem kwam buurten om een robbertje te speelvechten. Van zijn hechtingsdraadjes bleef hij netjes af en ook de ontsmettingsmiddeltjes liet hij met rust en voldoende in zijn wonde en huid trekken. Ja, ik moet toegeven, hij is een perfecte patiënt! ✌️ Zijn amputatiewonde is vreselijk mooi genezen - dus niets stond hem nog in de weg om weer te gaan schuifelen. Maar stiekem ben ik toch meer dan blij dat hij eindelijk uit zijn bedje mocht, want zijn buikje staat op ontploffen. Noro is best een smulpaap te noemen, een rustige genieter, een echte Bourgondiër. Mij allemaal oké, maar nu begon het mij toch een beetje te gortig te worden. 😉 Het is niet makkelijk om zijn blaas in zo'n dikke buik te zoeken. Gelukkig heeft hij een vrij grote blaas, maar daar moet ik al extra kracht op zetten en zo'n dikkere buik... Tja, na een blaas-leeg-beurt bij hem staan mijn vingers wel eventjes krom, da's duidelijk! Al moet ik niet verwachten dat hij zijn extra grammetjes er snel zal afsporten, want Noro is een beetje 'liever lui, dan moe'. Hij is de rust zelve, alles op zijn gemakje. En heel soms, ben ik een beetje jaloers op dat ventje. Heel soms wilde ik een klein beetje op hem lijken, heel soms een beetje toch! 💕

Dinsdag 03 januari 2017:
We hebben er even zitten op wachten - maar de maagzuurremmers voor onze Matei bleken tijden niet voorhanden. Achteraf gezien weten we waarom, want de medicatie wordt vanaf dit jaar duurder... Niet fijn, aangezien onze rode prins bleef braken. De Cerenia bracht even uitkomst, maar helaas mag dat niet te lang gegeven worden. Een korte kuur, dan een paar daagjes niets en dan weer een korte kuur. Zo probeerden we de 14 dagen extra te overbruggen. En eerlijk? De medicatie kwam er net op tijd aan. Want de laatste twee dagen braakte hij erop los. Van zodra hij een hapje at, gaaf hij drie keer weer over. Op den duur alleen nog maar vocht. Zo vreselijk om hem zo te zien! Die laatste dagen was hij ook niet meer de vrolijke Matei zoals we hem kennen, maar je zou voor minder! Tot ik met de maagzuurremmers kon starten. Eindelijk! 🌟 Het lijkt te helpen, nog meer oef! Ik betrap hem weer op zijn gekke dansjes en hij speelt er weer op los, met iedereen die voorbij schuifelt en in is voor een potje speelvechten. De stinkerd laat het me niet filmen. Want elke keer wanneer ik de camera bovenhaal, zet hij zijn 'verdwaasde' kopje op. Kan je geloven dat hij voor deze foto nog zijn gekke zelf was? En dat hij weer verder deed met gek doen toen ik de camera weg lag? Nou ja, we zijn hier ontzettend opgelucht dat hij zijn eten weer binnen houdt en eindelijk al die verloren grammetjes er weer kan aan eten. 😊

Ze zijn er weer: de handgemaakte pannenlappen! 🎉 De laatste lapjes waren via de voorbije beursjes allemaal uitverkocht en helaas moesten we een aantal van onze Blutsjesvrienden teleurstellen die er nog eentje via onze webshop hadden besteld. Maar Eveline was weer zo lief om ons van een voorraad te voorzien en daar zijn we haar heel erg dankbaar voor! 💚 We vermoeden dat deze voorraad ook weer als zoete broodjes over de toonbank zullen vliegen - wil je graag je keuken opleuken met deze vrolijke pannenlapjes - wees er dan snel bij! De lapjes zijn 16,50 x 21 cm groot en kosten 5 euro per stuk, verzendkosten inbegrepen. Graag eentje hebben? Stuur ons dan een mailtje naar: [email protected] om verder af te spreken. Dankjewel namens ons allemaal, want dankzij de opbrengst van bijvoorbeeld deze pannenlappen kunnen we onze dierenartsrekeningen blijven betalen! ✌️

Maandag 02 januari 2017
Vandaag greep Jake plots mijn ogen met zijn blik en leek hij me te bevelen om de camera te halen. Even poseren Jake, ja - zet je zwoele oogjes maar op en yes - we hebben de perfecte shot! Ik geloof dat hij het tijd vond dat ik nog eens een stukje over hem schrijf. Al valt er eigenlijk niet zo heel veel te schrijven, want hij doet het geweldig goed. Hij slaapt wel wat vaker en langer, maar dat lijken alle Blutsjes wel te doen in de winterperiode. En het geeft best wel wat rust, want een gekke Jake die van de ene kant van de ruimte naar de andere loopt, of beter gezegd: bouncet - dat is een heel grappig zicht! 😸 Zijn achterhand is gerust onstabiel te noemen en dat maakt dat hij talloze keren onderuit schuift als hij te hard loopt en té gek doet. Soms knalt hij zomaar tegen de muur, om gelijk weer op te staan en gewoon te herhalen wat hij net voordien deed. 't Is best een bikkel hoor en ohja, een kittenfluisteraar ook! Want Jake is gek van kittens. Ondanks dat hij een grote, logge kat is, is hij - door zijn beperking - in zijn hoofd nog steeds een kitten. En ik geloof dat hij binnenkort weer heel veel plezier gaat beleven met de kleine Ataxie-kittens. Inmiddels zijn de kleintjes al een paar daagjes geleden naar de ruimte van de verlamde Blutsjes verhuisd, maar ze zitten voor de veiligheid nog steeds in een bedje. En Jake heeft ze nog niet eens gespot, echt waar. Zo vreselijk spannend als hij hen wel een keertje gaat zien, want ik geloof dat zijn oogjes gaan stralen en dat onze reus weer zijn liefste smoeltje gaat opzetten en de kleintjes welkom gaat heten tussen zijn zachte pootjes. 💕 Ik had het kunnen denken, want wat zag ik zonet? Een snuivende Jake aan een catnipkussentje... Dat belooft voor straks! Wedden dat ik een gekke, jumpende, uitschuivende rode reus moet proberen te ontwijken als ik aan mijn laatste verzorgronde begin vannacht? Een paar ogen op mijn rug, dat heb ik nodig! 👀

Zondag 01 januari 2017:
We kregen gisteren en vandaag ontzettend veel nieuwjaarswensen door waar we ontzettend blij mee zijn. 🎉 Er stond her en der ook te lezen om een glas te heffen, maar ik geloof dat diabeetje Hillie en Blutshondje Max dit een klein beetje té letterlijk hebben opgenomen! Volgens mij zijn ze vannacht heftig gaan stappen en hebben ze nu een klein beetje een hangover, haha. 😉 Dankbaar dat we hen afgelopen jaar een plekje in ons tehuis konden bieden. Hillie was bijna op sterven na dood toen ze hier binnengebracht werd. Zo slap als een schotelvod want de-al-tijden-onbehandelde-suikerziekte hadden zijn tol geëist. Zwakke achterpoten door diabetische neuropathie... Maar kijk nu! Max leek een verslagen oude hond toen we hem voor het eerst in de armen namen. Oud, blind, doof, hartpatiënt en ongewenst hadden de nodige littekens op zijn kwetsbare zieltje achtergelaten. Wat een klein beetje liefde en verzorging al niet doen, want Max lijkt een dartel veulen nu. Hij heeft zijn tweede jeugd gevonden in ons Blutsjestehuis. Dit is waarom we doen wat we doen, met de hulp van onze Blutsjesvrienden aan onze zijde. Hopelijk kunnen we in 2017 net zoveel mooie happy endings schrijven. Gelukkig nieuwjaar iedereen - ook voor de niemandsdiertjes die ik altijd in mijn hart draag! 💜

Wat waren we er trots op dat we de Kerstboom blijkbaar op een strategisch, minder aantrekkelijk plekje voor de binnenBlutsjes gezet hadden. Want op een paar blikken na, bleef de boom ongeschonden staan. Kerstballen bleven tot onze eigen grote verbazing in de boom hangen en ook de cadeautjes die eronder lagen, bleven op een paar kleine nagelgaatjes na, ongeopend. Tot we Fiv-je Simba uit de quarantaine ontsloegen, we hadden het kunnen weten natuurlijk, haha! 😉 Wat een speelvogel is die kleine zwarte raaf ség. Regelmatig ligt ze enkele rake meppen uit te delen en doet ze de ballen in de Kerstboom dansen. En stiekem moeten we er heel erg om lachen! Ooit niet meer gewenst door haar vorige baasje, op het pad van engeltje Els gekomen en gelukkig niet afgeschreven omdat ze Fiv-positief is. Maar net daarom kreeg ze een plekje in ons tehuis. Gelukkig worden sommige nachtmerries mooie dromen, toch voor Simba. 💙 Ik geloof dat er iemand heel erg blij gaat zijn als ze binnenkort zich mag gaan vervoegen bij de buitenBlutsjes. Want ze hoort vast tot het clubje 'Blutsjes met té veel energie'! Gekke Simba, gekke Kerstballenmepper! 🎄