Volg hier het wel en wee uit ons tehuis 2017 deel 2:
Zondag 31 december 2017:
Stiekem zat ik al een tijdje in gedachten in het nieuwe jaar en straks is het eindelijk zo ver. ✨ Hop naar nieuwe dromen, hop naar nieuwe avonturen, hop naar onze verhuizing en hop naar een heleboel nieuwe Blutsjes die we een furrrever thuis gaan bieden. 💖 Wij en de Blutsjes wensen jullie een magisch 2⃣0⃣1⃣8⃣ toe! 🎉 Dankjewel dat jullie er in het nieuwe jaar ook weer bij zullen zijn en hopelijk het wel en wee van de Blutsjes op de voet volgen. 😽 Tot dan! 👋
Zaterdag 30 december 2017:
Dit zijn de updates die ik het minst graag schrijf en de laatste tijd het liefste zo lang mogelijk voor me uitschuif. Ik had met mezelf de afspraak gemaakt om me niet meer compleet te verliezen in dat verdriet. Want ik weet dat ieder Blutsje zijn of haar leven gevuld is met liefde en dat we alles, maar dan ook alles gedaan hebben voor hen. En toch neemt elke keer dat verdriet de bovenhand, dat ik even tijd nodig heb. Maar met het nieuwe jaar pal voor de deur, wil ik graag nog een laatste eerbetoon aan ons knappe rode ventje geven. 💫 Mijn vriendje is niet meer... en ik wil het nog steeds niet geloven. Na zijn nachtje hospitalisatie hebben we Capuchon terug mee naar huis genomen in de wetenschap dat hij niet zo heel lang meer bij ons zou zijn. Maar we wilden hem afscheid laten nemen op zijn manier. Hij kleefde aan me vast en ik liet hem niet meer los. We wisten allebei dat we sneller afscheid van elkaar zouden moeten nemen dan we gehoopt hadden. Vandaar dat we van elke seconde samen genoten, zelfs hij met zijn zieke lichaampje. De knobbeltjes op zijn nieren voorspelden niet veel goeds en we konden via zijn bloedwaarden afleiden dat zijn aids helemaal uitgebroken was en dat hij in zijn laatste stadium zat. In de zomer had hij al een dipje overwonnen en was hij uit een vreselijk dalletje gekropen. Wat alleen maar toont wat een bikkel hij was. Nadat we hem terug naar huis brachten, leefde hij eventjes helemaal op. Maar dan ging zijn gezondheid pijlsnel achteruit. Zo erg zelfs dat hij 35 graden ondertemperatuur kreeg terwijl hij onder de warmtelamp lag. Eten wilde hij niet meer en een kat dwangvoeren met ondertemperatuur is levensgevaarlijk. Hij was al zoveel gewicht verloren dat hij een wandelend skeletje was en toen wisten we dat we afscheid moesten nemen. Als er een klein sprankeltje hoop geweest was, dan hadden we die genomen. Maar het was tijd... Na het eerste inslaapspuitje was zijn hartje al gestopt met kloppen. 💔 Lieve Capuchon, terwijl anders de woorden uit mijn vingers vloeien, heb ik het bijzonder moeilijk met het schrijven van jouw afscheidsverhaaltje. Misschien omdat ik je in gedachten levende hou en als ik dit nu neerschrijf, dat het dan definitief is dat afscheid van jou. Kristel stuurde onlangs een fotoboekje op waarin we prachtige foto's van jou vonden. Die had ze genomen tijdens één van de eerste knuffeldagen. Wat sta je er prachtig op. ✨ Ondanks dat je soms een beetje een nors uiterlijk had, was je zo vreselijk lief. Niet alleen naar ons, maar ook naar de andere Blutsjes. Je begroette iedereen met een neusje-neus en een rechtopstaande verliefde staart. Als je je niet lekker voelde, dan sliep je de hele nacht dicht tegen me aan. Ofwel aan het voeteneind ofwel net boven mijn hoofd. En als je aandacht wilde, dan kon je zo grappig met je ene nageltje tegen onze arm staan krabben. Dan moesten we altijd vreselijk lachen. Rijst eten is niet meer hetzelfde zonder jou. Misschien net daarom dat dat gerecht ons niet meer smaakt... en we het niet meer eten. Lieve vriend, ik kan niet eens in woorden uitdrukken hoe verschrikkelijk ik je mis. Had je maar geen aids gehad denk ik soms, maar dan was je ook niet bij ons komen wonen. En dan had ik nooit van zo'n prachtig ventje als jij gehouden. Dankbaar dat je plots in ons leven kwam waaien en dat je Lou op ons pad bracht. Dat kan niet anders. Toen ik zijn foto en verhaal in de mailbox vond, wist ik dat dit geen toeval was. Slaapzacht lieverd, bedankt dat ik je mamie mocht zijn! 💜
Dit zijn de updates die ik het minst graag schrijf en de laatste tijd het liefste zo lang mogelijk voor me uitschuif. Ik had met mezelf de afspraak gemaakt om me niet meer compleet te verliezen in dat verdriet. Want ik weet dat ieder Blutsje zijn of haar leven gevuld is met liefde en dat we alles, maar dan ook alles gedaan hebben voor hen. En toch neemt elke keer dat verdriet de bovenhand, dat ik even tijd nodig heb. Maar met het nieuwe jaar pal voor de deur, wil ik graag nog een laatste eerbetoon aan ons knappe rode ventje geven. 💫 Mijn vriendje is niet meer... en ik wil het nog steeds niet geloven. Na zijn nachtje hospitalisatie hebben we Capuchon terug mee naar huis genomen in de wetenschap dat hij niet zo heel lang meer bij ons zou zijn. Maar we wilden hem afscheid laten nemen op zijn manier. Hij kleefde aan me vast en ik liet hem niet meer los. We wisten allebei dat we sneller afscheid van elkaar zouden moeten nemen dan we gehoopt hadden. Vandaar dat we van elke seconde samen genoten, zelfs hij met zijn zieke lichaampje. De knobbeltjes op zijn nieren voorspelden niet veel goeds en we konden via zijn bloedwaarden afleiden dat zijn aids helemaal uitgebroken was en dat hij in zijn laatste stadium zat. In de zomer had hij al een dipje overwonnen en was hij uit een vreselijk dalletje gekropen. Wat alleen maar toont wat een bikkel hij was. Nadat we hem terug naar huis brachten, leefde hij eventjes helemaal op. Maar dan ging zijn gezondheid pijlsnel achteruit. Zo erg zelfs dat hij 35 graden ondertemperatuur kreeg terwijl hij onder de warmtelamp lag. Eten wilde hij niet meer en een kat dwangvoeren met ondertemperatuur is levensgevaarlijk. Hij was al zoveel gewicht verloren dat hij een wandelend skeletje was en toen wisten we dat we afscheid moesten nemen. Als er een klein sprankeltje hoop geweest was, dan hadden we die genomen. Maar het was tijd... Na het eerste inslaapspuitje was zijn hartje al gestopt met kloppen. 💔 Lieve Capuchon, terwijl anders de woorden uit mijn vingers vloeien, heb ik het bijzonder moeilijk met het schrijven van jouw afscheidsverhaaltje. Misschien omdat ik je in gedachten levende hou en als ik dit nu neerschrijf, dat het dan definitief is dat afscheid van jou. Kristel stuurde onlangs een fotoboekje op waarin we prachtige foto's van jou vonden. Die had ze genomen tijdens één van de eerste knuffeldagen. Wat sta je er prachtig op. ✨ Ondanks dat je soms een beetje een nors uiterlijk had, was je zo vreselijk lief. Niet alleen naar ons, maar ook naar de andere Blutsjes. Je begroette iedereen met een neusje-neus en een rechtopstaande verliefde staart. Als je je niet lekker voelde, dan sliep je de hele nacht dicht tegen me aan. Ofwel aan het voeteneind ofwel net boven mijn hoofd. En als je aandacht wilde, dan kon je zo grappig met je ene nageltje tegen onze arm staan krabben. Dan moesten we altijd vreselijk lachen. Rijst eten is niet meer hetzelfde zonder jou. Misschien net daarom dat dat gerecht ons niet meer smaakt... en we het niet meer eten. Lieve vriend, ik kan niet eens in woorden uitdrukken hoe verschrikkelijk ik je mis. Had je maar geen aids gehad denk ik soms, maar dan was je ook niet bij ons komen wonen. En dan had ik nooit van zo'n prachtig ventje als jij gehouden. Dankbaar dat je plots in ons leven kwam waaien en dat je Lou op ons pad bracht. Dat kan niet anders. Toen ik zijn foto en verhaal in de mailbox vond, wist ik dat dit geen toeval was. Slaapzacht lieverd, bedankt dat ik je mamie mocht zijn! 💜
|
|
Vrijdag 29 december 2017:
Nee, natuurlijk wordt ons Badu'ke vandaag geen 6 jaar. 😉 Maar eigenlijk ook een beetje wel. Exact 6 jaar geleden werd namelijk De Katten-Brigade geboren. Dus eigenlijk zijn we allemaal een beetje jarig vandaag! 🎉 Want we zijn allemaal schakeltjes die ervoor zorgen dat het hart van ons Blutsjestehuis blijft kloppen. Het begon allemaal met een katertje genaamd Solo die we op een koude winternacht zijn gaan wegvangen en van een erbarmelijk zwerversbestaan gered hebben. 🐱Van opvang en herplaatsing zijn we getransformeerd naar het zorg- en rescuecentrum dat we nu zijn. Ondanks dat we nog een jonge organisatie zijn, ben ik toch trots dat we dankzij de steun van onze Blutsjesvrienden 80+ dieren een permanente thuis kunnen bieden momenteel. 🌸 Het is bij momenten zwaar om te dragen allemaal, want het werk stopt nooit. Van ' s morgens vroeg tot een stuk in de nacht zijn we altijd druk bezig. De verzorging van zieke en gehandicapte diertjes is behoorlijk intens, met veel poetswerk erbovenop. Geen enkel vrij moment voor onszelf. Maar dat geeft niet, dit is ons leven en dit maakt ons gelukkig. Zeker als ik naar al die Blutsjes rondom mij kijk die blij, geborgen en veilig zijn. 💚 We hebben ontzettend veel plannen voor komend jaar, maar ook voor de toekomst. Want ons werk zit er nog lang niet op. In tegendeel, er zijn nog zovele Blutsjes die nood hebben aan een plekje in ons zorgcentrum. Er staan op dit moment al een aantal Blutsjes te trappelen om bij ons te komen wonen die we weldra welkom zullen heten. 🤗 We zijn ontzettend dankbaar voor alle steun die op ons pad komt zodat we kunnen doen wat we doen: Blutsjes een thuis bieden. Dankjewel, uit het diepste van ons hart. 💕 Blazen jullie mee virtueel een kaarsje op de taart uit - want dat hebben jullie wel verdiend! 🎂
Nee, natuurlijk wordt ons Badu'ke vandaag geen 6 jaar. 😉 Maar eigenlijk ook een beetje wel. Exact 6 jaar geleden werd namelijk De Katten-Brigade geboren. Dus eigenlijk zijn we allemaal een beetje jarig vandaag! 🎉 Want we zijn allemaal schakeltjes die ervoor zorgen dat het hart van ons Blutsjestehuis blijft kloppen. Het begon allemaal met een katertje genaamd Solo die we op een koude winternacht zijn gaan wegvangen en van een erbarmelijk zwerversbestaan gered hebben. 🐱Van opvang en herplaatsing zijn we getransformeerd naar het zorg- en rescuecentrum dat we nu zijn. Ondanks dat we nog een jonge organisatie zijn, ben ik toch trots dat we dankzij de steun van onze Blutsjesvrienden 80+ dieren een permanente thuis kunnen bieden momenteel. 🌸 Het is bij momenten zwaar om te dragen allemaal, want het werk stopt nooit. Van ' s morgens vroeg tot een stuk in de nacht zijn we altijd druk bezig. De verzorging van zieke en gehandicapte diertjes is behoorlijk intens, met veel poetswerk erbovenop. Geen enkel vrij moment voor onszelf. Maar dat geeft niet, dit is ons leven en dit maakt ons gelukkig. Zeker als ik naar al die Blutsjes rondom mij kijk die blij, geborgen en veilig zijn. 💚 We hebben ontzettend veel plannen voor komend jaar, maar ook voor de toekomst. Want ons werk zit er nog lang niet op. In tegendeel, er zijn nog zovele Blutsjes die nood hebben aan een plekje in ons zorgcentrum. Er staan op dit moment al een aantal Blutsjes te trappelen om bij ons te komen wonen die we weldra welkom zullen heten. 🤗 We zijn ontzettend dankbaar voor alle steun die op ons pad komt zodat we kunnen doen wat we doen: Blutsjes een thuis bieden. Dankjewel, uit het diepste van ons hart. 💕 Blazen jullie mee virtueel een kaarsje op de taart uit - want dat hebben jullie wel verdiend! 🎂
Donderdag 28 december 2017:
Poeh, dat zijn me een aantal stressvolle dagen geweest! 😱 Op Kerst merkten we dat Nutmeg, één van onze schapenmeisjes, een gasbuik had. Ze stond daar met gezwollen buik, trekbewegingen te maken en te knarsetanden van de pijn. Trommelzucht is een heel pijnlijke aandoening die tot te dood kan leiden. Gelukkig bleef ze al die tijd mondjesmaat eten, waar we alleen maar konden om juichen! Het is duidelijk dat Nutmeg heel wat levenservaring heeft en perfect wist wat ze moest doen. 👌 Rondstappen en vooral niet neer gaan liggen. Die darmen in beweging houden. Vanmorgen toen ik ging checken zag ik dat haar dikke buik verdwenen was en dat ze weer normaal ademde. Alle stress van de voorbije dagen viel gelijk van me af. 🙏 Want het waren dagen van verzorgen en veel monitoren. Er was niks veranderd in hun dieet, dus we vermoeden dat stress door het vuurwerk voor die gasbuik gezorgd heeft. Zowel op Kerstavond, -dag als tweede Kerst hebben ze geknald. 🎆 Dit voorval heeft ons wel een knoop doen doorhakken. We liepen al een tijdje te denken dat een weide huren voor de meisjes toch niet makkelijk zou werken. Want onze meiden zijn al oud en hebben extra zorgen nodig. Vooral als het koud en vochtig weer is lopen ze er kreupel bij door ouderdomsartrose. Net zoals onze andere Blutsjes moeten zij 24/7 gemonitord worden. 👀 Dat toonde die gasbuik ons. Dus hebben we besloten dat ze gewoon met ons mee verhuizen! 🎉 De tuin is in principe net groot genoeg voor hen. De konijntjes en kipjes zullen sowieso op een ander stukje van de tuin gaan wonen, aan de rechterkant van het huis om precies te zijn. Waardoor zij de ganse achter- en linker zijkant tot hun beschikking hebben. 😊 We hebben nog een extra bijgebouwtje dat we in principe wilden afbreken om daar ooit een veranda neer te poten voor de Blutskatjes (als we daar in een verre toekomst de fondsen voor bij elkaar geschaard hebben), maar tot die tijd kunnen de schaapjes daar wonen. 🐑 Problem solved! 🙌
Poeh, dat zijn me een aantal stressvolle dagen geweest! 😱 Op Kerst merkten we dat Nutmeg, één van onze schapenmeisjes, een gasbuik had. Ze stond daar met gezwollen buik, trekbewegingen te maken en te knarsetanden van de pijn. Trommelzucht is een heel pijnlijke aandoening die tot te dood kan leiden. Gelukkig bleef ze al die tijd mondjesmaat eten, waar we alleen maar konden om juichen! Het is duidelijk dat Nutmeg heel wat levenservaring heeft en perfect wist wat ze moest doen. 👌 Rondstappen en vooral niet neer gaan liggen. Die darmen in beweging houden. Vanmorgen toen ik ging checken zag ik dat haar dikke buik verdwenen was en dat ze weer normaal ademde. Alle stress van de voorbije dagen viel gelijk van me af. 🙏 Want het waren dagen van verzorgen en veel monitoren. Er was niks veranderd in hun dieet, dus we vermoeden dat stress door het vuurwerk voor die gasbuik gezorgd heeft. Zowel op Kerstavond, -dag als tweede Kerst hebben ze geknald. 🎆 Dit voorval heeft ons wel een knoop doen doorhakken. We liepen al een tijdje te denken dat een weide huren voor de meisjes toch niet makkelijk zou werken. Want onze meiden zijn al oud en hebben extra zorgen nodig. Vooral als het koud en vochtig weer is lopen ze er kreupel bij door ouderdomsartrose. Net zoals onze andere Blutsjes moeten zij 24/7 gemonitord worden. 👀 Dat toonde die gasbuik ons. Dus hebben we besloten dat ze gewoon met ons mee verhuizen! 🎉 De tuin is in principe net groot genoeg voor hen. De konijntjes en kipjes zullen sowieso op een ander stukje van de tuin gaan wonen, aan de rechterkant van het huis om precies te zijn. Waardoor zij de ganse achter- en linker zijkant tot hun beschikking hebben. 😊 We hebben nog een extra bijgebouwtje dat we in principe wilden afbreken om daar ooit een veranda neer te poten voor de Blutskatjes (als we daar in een verre toekomst de fondsen voor bij elkaar geschaard hebben), maar tot die tijd kunnen de schaapjes daar wonen. 🐑 Problem solved! 🙌
Woensdag 27 december 2017:
'Hoera' denkt konijnenkontje Stix! 🎉 De Kerstman is langsgeweest en ondertussen zelfs al terug naar de Noordpool vertrokken, dan kan ik eindelijk weer de stouterik uithangen en iedereen de stuipen op het lijf jagen. 👻 De mamies incluis. Dat hij daardoor op 'Santa's-naughty-list' van volgend jaar verschijnt, daar heeft hij blijkbaar nog niet aan gedacht. ✔📜 Gelukkig is er onze Lizzy! Want zij heeft haar 'Super-Lizzy-truitje' aangetrokken en ze houdt hem scherp in de gaten zodat ze hem bij elke misstap bij de kraag kan vatten. 🐔💪 Hou je maar gedeisd Stix, of volgend jaar geen cadeautjes! 😉
Dinsdag 26 december 2017:
Onze Badu had het vast nooit gedacht dat hij rotverwend en bedolven zou worden onder de cadeautjes na mijn oproepje niet-zo-heel-lang-geleden. 🙈 Maar toch is het zo! Verschillende Blutsjesvrienden hebben voedingskussens, muziekmobielen en zelfs speeltjes opgestuurd om zijn bedje op te leuken en ervoor te zorgen dat hij wat rechter kan liggen. Tussen ons gezegd: er is inderdaad zelfs genoeg om een tweede bedje op te vrolijken. 😉 Maar wie weet komt er over een tijdje wel een Blutsje bij ons wonen die net zoveel nood heeft aan een bedje als ons Badu'ke. En dan wilt onze kleine vriend zijn spul heus wel delen. 💖 Ik ben ontzettend blij met de verschillende voedingskussens, want die moeten elke dag (of toch tenminste de hoes) in de wasmachine gegooid worden. En op die manier heeft ie er altijd wel eentje waar hij lekker tegenaan kan doezelen. 💤 Ongelofelijk bedankt lieve Blutsjesvrienden zegt Badu en hij stuurt er een vlinderkusje bovenop! 🦋
P.s: En natuurlijk een dikke dankjewel aan ALLE lieve Blutsjesvrienden die ons dit jaar - op welke mogelijke manier - gesteund hebben. Jullie zijn toppers! 😽
Onze Badu had het vast nooit gedacht dat hij rotverwend en bedolven zou worden onder de cadeautjes na mijn oproepje niet-zo-heel-lang-geleden. 🙈 Maar toch is het zo! Verschillende Blutsjesvrienden hebben voedingskussens, muziekmobielen en zelfs speeltjes opgestuurd om zijn bedje op te leuken en ervoor te zorgen dat hij wat rechter kan liggen. Tussen ons gezegd: er is inderdaad zelfs genoeg om een tweede bedje op te vrolijken. 😉 Maar wie weet komt er over een tijdje wel een Blutsje bij ons wonen die net zoveel nood heeft aan een bedje als ons Badu'ke. En dan wilt onze kleine vriend zijn spul heus wel delen. 💖 Ik ben ontzettend blij met de verschillende voedingskussens, want die moeten elke dag (of toch tenminste de hoes) in de wasmachine gegooid worden. En op die manier heeft ie er altijd wel eentje waar hij lekker tegenaan kan doezelen. 💤 Ongelofelijk bedankt lieve Blutsjesvrienden zegt Badu en hij stuurt er een vlinderkusje bovenop! 🦋
P.s: En natuurlijk een dikke dankjewel aan ALLE lieve Blutsjesvrienden die ons dit jaar - op welke mogelijke manier - gesteund hebben. Jullie zijn toppers! 😽
|
|
Maandag 25 december 2017:
Ik had beloofd dat nieuwkomers Kiss en Doet vandaag - op Kerstdag - hun gewennigskamertjes mochten verlaten om eindelijk kattenkwaad te kunnen uithalen met de rest van de bende. 🎉 En ik geloof dat ik hen daardoor de beste Kerst ever bezorgd heb. 🎄 Doet doet het opmerkelijk goed tussen zo'n grote groep. Iets wat ze absoluut niet gewend was. Ze heeft alle hoekjes van de ruimtes al schuifelend verkend en zelfs het speelgoed is haar niet meer onbekend. 😸 Kiss was haast niet te houden toen ik hem vanmorgen in een schone luier hulde en hem tussen de andere Blutsjes plaçeerde. Alles wat hij op zijn weg tegenkomt verandert in speelgoed. Ja, zelfs dingen die geen speelgoed zijn, haha. Een echte dondersteen is hij! 👻 Toen hij uren aan een stuk gespeeld had, kwam 'meneer Zandman' toch eventjes piepeloeren en ging hij zich pardoes naast Elpida neerploffen om een dutje te doen. 💤 Van een charmeur gesproken! 💖
Ik had beloofd dat nieuwkomers Kiss en Doet vandaag - op Kerstdag - hun gewennigskamertjes mochten verlaten om eindelijk kattenkwaad te kunnen uithalen met de rest van de bende. 🎉 En ik geloof dat ik hen daardoor de beste Kerst ever bezorgd heb. 🎄 Doet doet het opmerkelijk goed tussen zo'n grote groep. Iets wat ze absoluut niet gewend was. Ze heeft alle hoekjes van de ruimtes al schuifelend verkend en zelfs het speelgoed is haar niet meer onbekend. 😸 Kiss was haast niet te houden toen ik hem vanmorgen in een schone luier hulde en hem tussen de andere Blutsjes plaçeerde. Alles wat hij op zijn weg tegenkomt verandert in speelgoed. Ja, zelfs dingen die geen speelgoed zijn, haha. Een echte dondersteen is hij! 👻 Toen hij uren aan een stuk gespeeld had, kwam 'meneer Zandman' toch eventjes piepeloeren en ging hij zich pardoes naast Elpida neerploffen om een dutje te doen. 💤 Van een charmeur gesproken! 💖
Zondag 24 december 2017:
Het is geen geheim dat ik van de Kerstdagen hou. 🎄 Niet zozeer van die feestdag zelf, want ook dan moet er hard gewerkt worden in ons Blutsjestehuis. Zoals elke dag. Maar waarschijnlijk omdat de donkerste periode gekleurd wordt, want het is ook geen geheim dat ik van kleur hou. 😉 Maar dit jaar niet. Gek genoeg kijk ik voor het eerst uit naar Nieuwjaar. ✨ Ik kan haast niet wachten tot de kalender de start van 2018 aan geeft. 📆 Er zit voor ons een turbulente tijd aan te komen. En soms breekt het angstzweet me uit. Want het zullen zware maanden worden. Maar tegelijk kan ik niet wachten om me in die extra drukte te baden en de verhuizing naar ons nieuwe Blutsjestehuis in te zetten. Afgelopen anderhalve week leek het alsof de Kerstman hier elke dag langsgeweest is. Met allerlei cadeautjes voor onze Blutsjes. 🎁 Toch best wel onverwachts en dat maakt het allemaal zo speciaal. Dat er zovele Blutsjesvrienden onze Blutsjes een warm hart toedragen en extra tijd uittrekken om een pakketje onze kant uit te sturen. Maar eigenlijk wil ik al onze Blutsjesvrienden bedanken die ons doorheen het ganse jaar gesteund hebben. 😽 Of dat nou met centjes of cadeautjes was. Een eenmalige of maandelijkse donatie. Een deling of reactie op onze sociale media. We appreciëren het allemaal zo ontzettend hard. 🤗 Het is dankzij jullie steun dat we kunnen doen wat we doen. Onze Santa Claws Benito wenst jullie - in naam van ons allemaal - hele prettige Kerstdagen toe. 🎅 Dankjewel voor alle liefde die onze kant uitkwam. Hop naar 2018 en laten we er samen een ontzettend magisch jaar van maken. 🔮💫
Het is geen geheim dat ik van de Kerstdagen hou. 🎄 Niet zozeer van die feestdag zelf, want ook dan moet er hard gewerkt worden in ons Blutsjestehuis. Zoals elke dag. Maar waarschijnlijk omdat de donkerste periode gekleurd wordt, want het is ook geen geheim dat ik van kleur hou. 😉 Maar dit jaar niet. Gek genoeg kijk ik voor het eerst uit naar Nieuwjaar. ✨ Ik kan haast niet wachten tot de kalender de start van 2018 aan geeft. 📆 Er zit voor ons een turbulente tijd aan te komen. En soms breekt het angstzweet me uit. Want het zullen zware maanden worden. Maar tegelijk kan ik niet wachten om me in die extra drukte te baden en de verhuizing naar ons nieuwe Blutsjestehuis in te zetten. Afgelopen anderhalve week leek het alsof de Kerstman hier elke dag langsgeweest is. Met allerlei cadeautjes voor onze Blutsjes. 🎁 Toch best wel onverwachts en dat maakt het allemaal zo speciaal. Dat er zovele Blutsjesvrienden onze Blutsjes een warm hart toedragen en extra tijd uittrekken om een pakketje onze kant uit te sturen. Maar eigenlijk wil ik al onze Blutsjesvrienden bedanken die ons doorheen het ganse jaar gesteund hebben. 😽 Of dat nou met centjes of cadeautjes was. Een eenmalige of maandelijkse donatie. Een deling of reactie op onze sociale media. We appreciëren het allemaal zo ontzettend hard. 🤗 Het is dankzij jullie steun dat we kunnen doen wat we doen. Onze Santa Claws Benito wenst jullie - in naam van ons allemaal - hele prettige Kerstdagen toe. 🎅 Dankjewel voor alle liefde die onze kant uitkwam. Hop naar 2018 en laten we er samen een ontzettend magisch jaar van maken. 🔮💫
Zaterdag 23 december 2017:
Stiekem weten jullie al dat Kiss sinds enkele daagjes in ons Blutsjestehuis woont. Maar ik heb hem nog niet officieel voorgesteld. 😉Komt ie: enkele weekjes geleden kregen we een mailtje binnen van Jennifer. Haar kat was gehospitaliseerd bij een bevriende dierenarts en tijdens een bezoekje aan haar patiëntje, zag ze een verlamde kat in de ziekenboeg zitten (zie foto 1 📷). Toen ze meer informatie vroeg, kreeg ze te horen dat Kiss al 5 maanden in de ziekenboeg van de dierenartswoonde. Hij werd binnengebracht nadat hij een ongeluk had. 😞 Kiss was namelijk in een kast gekropen en toen is er een plank op hem gevallen, waardoor hij verlamd is. In eerste instantie hoopten ze nog dat alles goed zou komen met hem, omdat er geen specifieke breuken op de RX te zien waren (zie foto 5 📷). Maar helaas... Het vorige baasje heeft dan ook afstand van hem gedaan omdat hij de zorg niet kon dragen. En toen Jennifer dit allemaal hoorde, besloot ze om een nieuwe thuis voor Kiss te zoeken. Want ze vond het zo sneu dat al die maanden de ziekenboeg zijn thuis was. Dus ging ze op een soort van missie. 💪Want thuisjes voor verlamde katjes liggen helaas niet voor het rapen. En toen kwam ze bij ons uit. Verlamde Blutsjes krijgen bij ons altijd voorrang omdat ze bijna nergens anders terecht kunnen en ze meestal met euthanasie bedreigd zijn. We zijn net heel erg dankbaar dat Kiss wel een kans kreeg. 🙏 Want dat gebeurt in België helaas (nog) niet zo vaak. Hij is zo'n opgewekt vrolijk ventje en hij zit boordevol energie. Zelfs nu hij nog eventjes (tot Kerst 🎄) in het gewenningskamertje woont, weet hij zich bijzonder goed op zijn gekke manier bezig te houden. Ondanks dat we van de dierenarts te horen kregen dat Kiss zelfstandig kon plassen, is dat helaas niet het geval. Ook zijn blaas moet ik 3x per dag handmatig legen. Maar dat laat hij bijzonder goed toe. 😺Poepbadjes was hij gelukkig al gewend, dus dat gaat ook allemaal vlot. Ik zag dat hij stiekem een oogje heeft op Finte en omgekeerd, want ze zitten nu al - elk langs een kant van het gewennigskamertje - met elkaar te spelen. 💖 Ik denk dat die twee samen voor vuurwerk gaan zorgen en dat er heel wat gespeeld gaat worden. Finte met haar kromme pootjes op kop en Kiss met zijn schuifelende kont er achteraan. 😹 Kiss is natuurlijk al heel erg uniek, maar wat hem nog specialer maakt zijn z'n geplooide oortjes. Nee, hij is geen raskat, maar 't maakt hem wel bijzonder. Omdat de verzorging van verlamde Blutsjes ons handenvol centjes kost, zoeken we voor onze grappige vriend ook een suikertante of -nonkel die hem met een maandelijks bedragje naar keuze sponsort. 💫 Wie valt er voor de betoverende charmes van onze gemaskerde vriend met de gekke oortjes? 🌸
Stiekem weten jullie al dat Kiss sinds enkele daagjes in ons Blutsjestehuis woont. Maar ik heb hem nog niet officieel voorgesteld. 😉Komt ie: enkele weekjes geleden kregen we een mailtje binnen van Jennifer. Haar kat was gehospitaliseerd bij een bevriende dierenarts en tijdens een bezoekje aan haar patiëntje, zag ze een verlamde kat in de ziekenboeg zitten (zie foto 1 📷). Toen ze meer informatie vroeg, kreeg ze te horen dat Kiss al 5 maanden in de ziekenboeg van de dierenartswoonde. Hij werd binnengebracht nadat hij een ongeluk had. 😞 Kiss was namelijk in een kast gekropen en toen is er een plank op hem gevallen, waardoor hij verlamd is. In eerste instantie hoopten ze nog dat alles goed zou komen met hem, omdat er geen specifieke breuken op de RX te zien waren (zie foto 5 📷). Maar helaas... Het vorige baasje heeft dan ook afstand van hem gedaan omdat hij de zorg niet kon dragen. En toen Jennifer dit allemaal hoorde, besloot ze om een nieuwe thuis voor Kiss te zoeken. Want ze vond het zo sneu dat al die maanden de ziekenboeg zijn thuis was. Dus ging ze op een soort van missie. 💪Want thuisjes voor verlamde katjes liggen helaas niet voor het rapen. En toen kwam ze bij ons uit. Verlamde Blutsjes krijgen bij ons altijd voorrang omdat ze bijna nergens anders terecht kunnen en ze meestal met euthanasie bedreigd zijn. We zijn net heel erg dankbaar dat Kiss wel een kans kreeg. 🙏 Want dat gebeurt in België helaas (nog) niet zo vaak. Hij is zo'n opgewekt vrolijk ventje en hij zit boordevol energie. Zelfs nu hij nog eventjes (tot Kerst 🎄) in het gewenningskamertje woont, weet hij zich bijzonder goed op zijn gekke manier bezig te houden. Ondanks dat we van de dierenarts te horen kregen dat Kiss zelfstandig kon plassen, is dat helaas niet het geval. Ook zijn blaas moet ik 3x per dag handmatig legen. Maar dat laat hij bijzonder goed toe. 😺Poepbadjes was hij gelukkig al gewend, dus dat gaat ook allemaal vlot. Ik zag dat hij stiekem een oogje heeft op Finte en omgekeerd, want ze zitten nu al - elk langs een kant van het gewennigskamertje - met elkaar te spelen. 💖 Ik denk dat die twee samen voor vuurwerk gaan zorgen en dat er heel wat gespeeld gaat worden. Finte met haar kromme pootjes op kop en Kiss met zijn schuifelende kont er achteraan. 😹 Kiss is natuurlijk al heel erg uniek, maar wat hem nog specialer maakt zijn z'n geplooide oortjes. Nee, hij is geen raskat, maar 't maakt hem wel bijzonder. Omdat de verzorging van verlamde Blutsjes ons handenvol centjes kost, zoeken we voor onze grappige vriend ook een suikertante of -nonkel die hem met een maandelijks bedragje naar keuze sponsort. 💫 Wie valt er voor de betoverende charmes van onze gemaskerde vriend met de gekke oortjes? 🌸
Vrijdag 22 december 2017:
Na 'badjes-tijd' verandert Badu'ke altijd in een tijdelijke 'purrito'! 💦💖
Na 'badjes-tijd' verandert Badu'ke altijd in een tijdelijke 'purrito'! 💦💖
|
Donderdag 21 december 2017:
Is onze lieve, blinde Ada - met de Alien-oogjes - niet het mooiste buitenaards wezentje dat in ons Blutsjestehuis woont? 👽 😻 
|
Nieuwkomer Kiss vindt zijn buurtje Doet wel heel erg leuk en hij daagt haar regelmatig uit om samen te spelen. 💖 Voorlopig zitten ze allebei nog in de gewenningskamertjes. Op die manier kunnen de nieuwkomers wennen aan hun nieuwe leventje in ons Blutsjestehuis en zo kan onze grote groep ook aan het idee wennen dat ze er binnenkort twee nieuwe speelmaatjes bij hebben. 😉 Doetje begint ook steeds meer te ontdooien naar de andere Blutsjes toe en ik hoor haar zelfs helemaal niet meer grommen. Toppie! 🙌 Ik denk dat we deze twee een heel fijn Kerstcadeau gaan geven door hen op Kerstdag de volledige vrijheid te geven. Ik gok dat Kiss dat helemaal ziet zitten en ik bereid me al voor dat hij een serieuze brokkenmaker zal zijn en vast ergens als eerste bovenaan de krabpaal zal bengelen met zijn verlamde kont. 😹
|
Woensdag 20 december 2017:
Nieuwkomer Doet heeft het voorlopig wel naar haar zin in haar gewenningskamertje, denk ik. 😸 Haar blaasje legen gaat als een fluitje van een cent. Ze doet niets liever dan knuffelen en Doet eet netjes haar potjes voer leeg. 🍽 En zien jullie naast haar slaapkamertje al een 2de klaar staan? Wel, heel misschien zijn we in blijde verwachting en mogen we straks nog een verlamd Blutsje welkom heten. 🐱 Spannend allemaal! 👌
Nieuwkomer Doet heeft het voorlopig wel naar haar zin in haar gewenningskamertje, denk ik. 😸 Haar blaasje legen gaat als een fluitje van een cent. Ze doet niets liever dan knuffelen en Doet eet netjes haar potjes voer leeg. 🍽 En zien jullie naast haar slaapkamertje al een 2de klaar staan? Wel, heel misschien zijn we in blijde verwachting en mogen we straks nog een verlamd Blutsje welkom heten. 🐱 Spannend allemaal! 👌
Ook dit knappe verlamde Blutsje mochten we vanavond laat nog welkom heten in ons Blutsjestehuis. 🤗 💖 Zijn voorstelstukje volgt snel! Een hersenbrekertje (of misschien net niet! 😉): kunnen jullie zijn naam raden? 💫
💡 Een tip: shockrock/hardrockband! 💡
Dinsdag 19 december 2017:
Gisteren is er een cadeautje helemaal uit Duitsland gearriveerd voor ons kale kipje Lizzy. 🎁 Er zat ook wat lekkers bij voor de Blutskatjes en chocolade voor ons, njammie. Maar waar ik zo vreselijk hard om moest lachen was dat er een aantekening op het cadeautje stond, dat in de meest kleurrijke Kerstverpakking zat: 'For Lizzy, the sharp-dressed-hen'. 🐔 ✨ Hoe geweldig is dat! Stiekem wist ik al wel een beetje dat er handgemaakte truitjes onze kant zouden uitkomen, want toen Rigani Lizzy voor het eerst op onze sociale media zag verschijnen zong ze het bijna uit dat ze truitjes wilde maken voor haar. Maar ik was best verwonderd dat ze zo'n mooie jasjes voor ons meisje in elkaar geknutseld heeft en dat aan de hand van een tutorial die ze online vond. 😍 De vorige jasjes die Lizzy droeg waren niet altijd makkelijk aan en uit te doen, maar deze wel. Omdat we enkel haar hoofdje door het gat moeten steken en de velcro moet toekleven onderaan. Het was wel eventjes uitzoeken hoe we het jasje onderaan moesten vastmaken, want Lizzy is natuurlijk ietsje kleiner dan de gewone ex-legbatterij kipjes waar deze jasjes voor gemaakt worden en waar de patroontjes dus op gebaseerd zijn. Maar het is gelukt! 🙌 🎉 Lizzy is helemaal verwonderd en kan geen genoeg krijgen van dat groene jasje (waar trouwens haar naam op staat, erg modieus!). Ze zit nu ook de hele tijd haar denkbeeldige veertjes in model te leggen. Maar ze groeien, elke dag een beetje meer. Dus binnenkort kan ze echt haar kapsel bijwerken, maar tot die tijd zal ze als een echt model door het leven gaan. 💖Dankjewel Rigani voor dit prachtige geschenk! En het doet me echt ontzettend veel dat iemand de tijd heeft genomen om truitjes te maken voor een ondergewaardeerd dier. Want hoe sneu het ook is, kippen zijn dat anno 2017 nog steeds... Terwijl ze net heel intelligent zijn en zulke leuke persoonlijkheden hebben. 💫 🌸
Gisteren is er een cadeautje helemaal uit Duitsland gearriveerd voor ons kale kipje Lizzy. 🎁 Er zat ook wat lekkers bij voor de Blutskatjes en chocolade voor ons, njammie. Maar waar ik zo vreselijk hard om moest lachen was dat er een aantekening op het cadeautje stond, dat in de meest kleurrijke Kerstverpakking zat: 'For Lizzy, the sharp-dressed-hen'. 🐔 ✨ Hoe geweldig is dat! Stiekem wist ik al wel een beetje dat er handgemaakte truitjes onze kant zouden uitkomen, want toen Rigani Lizzy voor het eerst op onze sociale media zag verschijnen zong ze het bijna uit dat ze truitjes wilde maken voor haar. Maar ik was best verwonderd dat ze zo'n mooie jasjes voor ons meisje in elkaar geknutseld heeft en dat aan de hand van een tutorial die ze online vond. 😍 De vorige jasjes die Lizzy droeg waren niet altijd makkelijk aan en uit te doen, maar deze wel. Omdat we enkel haar hoofdje door het gat moeten steken en de velcro moet toekleven onderaan. Het was wel eventjes uitzoeken hoe we het jasje onderaan moesten vastmaken, want Lizzy is natuurlijk ietsje kleiner dan de gewone ex-legbatterij kipjes waar deze jasjes voor gemaakt worden en waar de patroontjes dus op gebaseerd zijn. Maar het is gelukt! 🙌 🎉 Lizzy is helemaal verwonderd en kan geen genoeg krijgen van dat groene jasje (waar trouwens haar naam op staat, erg modieus!). Ze zit nu ook de hele tijd haar denkbeeldige veertjes in model te leggen. Maar ze groeien, elke dag een beetje meer. Dus binnenkort kan ze echt haar kapsel bijwerken, maar tot die tijd zal ze als een echt model door het leven gaan. 💖Dankjewel Rigani voor dit prachtige geschenk! En het doet me echt ontzettend veel dat iemand de tijd heeft genomen om truitjes te maken voor een ondergewaardeerd dier. Want hoe sneu het ook is, kippen zijn dat anno 2017 nog steeds... Terwijl ze net heel intelligent zijn en zulke leuke persoonlijkheden hebben. 💫 🌸
✂ Het is weer die tijd van het jaar Callisto!
Kerst? Ja, gezellig eh mams.
Euhm nee, dat bedoel ik niet meisje. Je moet weer naar de kapper. Je haar is helemaal in de klit.
Grmbl! Niet weer?! ✂
Dit is het gesprek dat ik vanmorgen met Callisto voerde. Want ze werd om 9u bij onze dierenarts verwacht die haar kappersschort weer aantrok en onze pluizenbol onder een roesje zou scheren. Want mild gezegd: het was nodig! 😱 Callisto heeft - sinds ze bij ons woont - ontzettend veel vooruitgang geboekt. Nog steeds kirren haar vorige baasjes het uit als ze een filmpje van haar online zien verschijnen. Zoals laatst toen ze met een heleboel andere Blutsjes met de Funny Butterfly aan het spelen was. 🦋 Maar borstelen? Da's nog steeds een dikke vette no, nope, ga weg! Een klein beetje kammen lukt me wel. Af en toe eens een klit wegknippen ook. Maar haar buikje? Da's verboden terrein. ❌ En Callisto's wil is wet. Ik heb zelf nog geprobeerd om stiekem met de tondeuse in de aanslag te gaan als ze lag te slapen. En heel even voelde ik een triomfje, maar de klit bleef er half aanhangen. Zelfs met ons tweetjes konden we haar niet in bedwang houden. Ze ziet er uit als een 'Elfje', maar dat Elfje verandert snel in een briesend Duiveltje. 🙈En aangezien de dreadlocks zich elke dag leken te vermenigvuldigen, prikten we maar een kappersafspraak. Maar ik moet toegeven dat ze er deze keer veel harig uitziet dan toen we haar de vorige keer onder narcose lieten scheren. Het is eigenlijk enkel haar lichaampje dat grondig geschoren werd. Haar lange broek, harige muts en staart mocht ze behouden. 🙌 Konijnenkontje Stix was zo lief om zijn truitje uit te lenen zodat ze 't niet koud zou hebben. Is ons ventje daar zo zuinig op geweest en heeft Callisto er bij de dierenarts al haken in getrokken, haha. 😹 Want ja, dit is poging twee - ze had er zich bij onze dierenarts al uit gewurmd. En euhm, Persjes zien er altijd boos uit. Maar Callisto heeft op dit moment echt een beetje de pest aan alles. 😤 Gelukkig weten we uit ervaring dat die driftbui morgen al lang weer voorbij is en dat ze dan dartel aan iedereen haar nieuwe kapsel loopt te showen. 😉 👋
Kerst? Ja, gezellig eh mams.
Euhm nee, dat bedoel ik niet meisje. Je moet weer naar de kapper. Je haar is helemaal in de klit.
Grmbl! Niet weer?! ✂
Dit is het gesprek dat ik vanmorgen met Callisto voerde. Want ze werd om 9u bij onze dierenarts verwacht die haar kappersschort weer aantrok en onze pluizenbol onder een roesje zou scheren. Want mild gezegd: het was nodig! 😱 Callisto heeft - sinds ze bij ons woont - ontzettend veel vooruitgang geboekt. Nog steeds kirren haar vorige baasjes het uit als ze een filmpje van haar online zien verschijnen. Zoals laatst toen ze met een heleboel andere Blutsjes met de Funny Butterfly aan het spelen was. 🦋 Maar borstelen? Da's nog steeds een dikke vette no, nope, ga weg! Een klein beetje kammen lukt me wel. Af en toe eens een klit wegknippen ook. Maar haar buikje? Da's verboden terrein. ❌ En Callisto's wil is wet. Ik heb zelf nog geprobeerd om stiekem met de tondeuse in de aanslag te gaan als ze lag te slapen. En heel even voelde ik een triomfje, maar de klit bleef er half aanhangen. Zelfs met ons tweetjes konden we haar niet in bedwang houden. Ze ziet er uit als een 'Elfje', maar dat Elfje verandert snel in een briesend Duiveltje. 🙈En aangezien de dreadlocks zich elke dag leken te vermenigvuldigen, prikten we maar een kappersafspraak. Maar ik moet toegeven dat ze er deze keer veel harig uitziet dan toen we haar de vorige keer onder narcose lieten scheren. Het is eigenlijk enkel haar lichaampje dat grondig geschoren werd. Haar lange broek, harige muts en staart mocht ze behouden. 🙌 Konijnenkontje Stix was zo lief om zijn truitje uit te lenen zodat ze 't niet koud zou hebben. Is ons ventje daar zo zuinig op geweest en heeft Callisto er bij de dierenarts al haken in getrokken, haha. 😹 Want ja, dit is poging twee - ze had er zich bij onze dierenarts al uit gewurmd. En euhm, Persjes zien er altijd boos uit. Maar Callisto heeft op dit moment echt een beetje de pest aan alles. 😤 Gelukkig weten we uit ervaring dat die driftbui morgen al lang weer voorbij is en dat ze dan dartel aan iedereen haar nieuwe kapsel loopt te showen. 😉 👋
|
|
Maandag 18 december 2017:
We mochten vandaag dit heerlijke meisje welkom heten in ons Blutsjestehuis! 🤗 Adoette (of Doet(je) zoals wij haar zullen noemen) is haar naam en dat betekent grote boom. 🌳 En waarom ze net die naam gekregen heeft kom je zometeen te weten. We kregen onlangs een hulpoproepje binnen dat Doets vrouwtje door omstandigheden niet langer meer voor haar kon zorgen. Het legen van de blaas lukte niet meer 3x per dag en da's toch net heel belangrijk bij haar. Want Doet is inderdaad een verlamd Blutsje. 💕 In de zomer van 2016 is zij uit een hele hoge boom gevallen en ondanks dat ze direct gehospitaliseerd werd bij de dierenarts, was de schade te groot. Doets achterpootjes zijn verlamd, maar ook haar blaas en darmen. Best een zorgenkindje dus! Begin 2017 werd zij geadopteerd vanuit de dierenartsenpraktijk en dat is al die tijd goed gegaan, tot nu dus. Daarom kwam er een mailtje binnen of wij de verzorgfakkel wilden overnemen en dat konden we gelukkig. 🎉 Doet komt helemaal uit Nederland vandaan en ze heeft er een lange rit opzitten. Daarom hebben we haar eventjes in één van de slaapkamertjes ondergebracht zodat ze rustig kan wennen aan de andere Blutsjes. Ze is wel een ander katje gewend, waar ze zelfs heel heftig mee kon spelen, maar het heeft best lang geduurd vooraleer zij vriendjes waren. Dus pakken we het heel rustig aan. 😊 Ze is wel heel erg geïnteresseerd in haar nieuwe omgeving, nog een beetje onder de indruk dat wel, maar ze houdt wel al van aaitjes. Ik denk dat wij best wel eens goede vriendinnetjes gaan worden. 💜 Doet heeft maar net een blaasontsteking achter de rug, dus dat gaan we goed in de gaten moeten houden. Om dit lieve meisje alle nodige zorgen te bieden, gaan we ook voor haar op zoek naar een suikertante of -nonkel die deze taak op zich wilt nemen. Is er iemand onder onze Blutsjesvrienden die zich hiervoor geroepen voelt? ✨ 🙏
We mochten vandaag dit heerlijke meisje welkom heten in ons Blutsjestehuis! 🤗 Adoette (of Doet(je) zoals wij haar zullen noemen) is haar naam en dat betekent grote boom. 🌳 En waarom ze net die naam gekregen heeft kom je zometeen te weten. We kregen onlangs een hulpoproepje binnen dat Doets vrouwtje door omstandigheden niet langer meer voor haar kon zorgen. Het legen van de blaas lukte niet meer 3x per dag en da's toch net heel belangrijk bij haar. Want Doet is inderdaad een verlamd Blutsje. 💕 In de zomer van 2016 is zij uit een hele hoge boom gevallen en ondanks dat ze direct gehospitaliseerd werd bij de dierenarts, was de schade te groot. Doets achterpootjes zijn verlamd, maar ook haar blaas en darmen. Best een zorgenkindje dus! Begin 2017 werd zij geadopteerd vanuit de dierenartsenpraktijk en dat is al die tijd goed gegaan, tot nu dus. Daarom kwam er een mailtje binnen of wij de verzorgfakkel wilden overnemen en dat konden we gelukkig. 🎉 Doet komt helemaal uit Nederland vandaan en ze heeft er een lange rit opzitten. Daarom hebben we haar eventjes in één van de slaapkamertjes ondergebracht zodat ze rustig kan wennen aan de andere Blutsjes. Ze is wel een ander katje gewend, waar ze zelfs heel heftig mee kon spelen, maar het heeft best lang geduurd vooraleer zij vriendjes waren. Dus pakken we het heel rustig aan. 😊 Ze is wel heel erg geïnteresseerd in haar nieuwe omgeving, nog een beetje onder de indruk dat wel, maar ze houdt wel al van aaitjes. Ik denk dat wij best wel eens goede vriendinnetjes gaan worden. 💜 Doet heeft maar net een blaasontsteking achter de rug, dus dat gaan we goed in de gaten moeten houden. Om dit lieve meisje alle nodige zorgen te bieden, gaan we ook voor haar op zoek naar een suikertante of -nonkel die deze taak op zich wilt nemen. Is er iemand onder onze Blutsjesvrienden die zich hiervoor geroepen voelt? ✨ 🙏
Zondag 17 december 2017:
De urineresultaten van de konijnenkontjes zijn ook binnen. 📝📌 Bij Koda is er een blaasprik genomen - toen hij onder narcose was om zijn darmpjes leeg te maken - eerder deze week. Zijn plas werd in het labo op cultuur gezet en daaruit kwam alleen maar goed nieuws! Er zijn geen kiemen gevonden in zijn plas. 🎉 Ik moet zijn blaas 3x per dag handmatig legen, net zoals bij onze andere konijnenkontjes en verlamde Blutsjes. Dus ik ben er toch wel trots op dat alles oké is. Bij Stix zijn er wel kiemen gevonden. Maar bij hem kon er geen cultuur gemaakt worden omdat ik zijn plas opgevangen heb tijdens het legen van zijn blaas. Het is dus niet zeker of de kiemen uit zijn blaas komen of zijn plasbuis. 🤔 Maar aangezien er wel kiemen gevonden zijn (maakt niet uit vanwaar ze precies komen) + zijn blaasperikel-verleden, staat hij een 14-tal daagjes op antibiotica, om erger te voorkomen. 💊 Beide jongens hun plas was wel heel geconcentreerd wat betekent dat ze te weinig drinken. En inderdaad, Stix drinkt haast nooit. Op onze nieuwe locatie gaan we alle kamers voorzien van waterfonteintjes (die we afgelopen weken gedoneerd hebben gekregen van hele lieve Blutsjesvrienden 🎁💚), maar hier kan dat niet. Gelukkig heb ik Stix aan het drinken gekregen door een beetje kattenmelk onder het water te mengen. En Koda zag ik nu toch ook weer wat vaker drinken nu hij permanent binnen woont, want op die manier kan ik hem beter verzorgen. En stiekem merk ik het ook al aan de vollere blaasjes tijdens de verzorgrondes. 😉 Valt het op dat Koda 'not-amused' was voor de foto, haha? 😹🙈
De urineresultaten van de konijnenkontjes zijn ook binnen. 📝📌 Bij Koda is er een blaasprik genomen - toen hij onder narcose was om zijn darmpjes leeg te maken - eerder deze week. Zijn plas werd in het labo op cultuur gezet en daaruit kwam alleen maar goed nieuws! Er zijn geen kiemen gevonden in zijn plas. 🎉 Ik moet zijn blaas 3x per dag handmatig legen, net zoals bij onze andere konijnenkontjes en verlamde Blutsjes. Dus ik ben er toch wel trots op dat alles oké is. Bij Stix zijn er wel kiemen gevonden. Maar bij hem kon er geen cultuur gemaakt worden omdat ik zijn plas opgevangen heb tijdens het legen van zijn blaas. Het is dus niet zeker of de kiemen uit zijn blaas komen of zijn plasbuis. 🤔 Maar aangezien er wel kiemen gevonden zijn (maakt niet uit vanwaar ze precies komen) + zijn blaasperikel-verleden, staat hij een 14-tal daagjes op antibiotica, om erger te voorkomen. 💊 Beide jongens hun plas was wel heel geconcentreerd wat betekent dat ze te weinig drinken. En inderdaad, Stix drinkt haast nooit. Op onze nieuwe locatie gaan we alle kamers voorzien van waterfonteintjes (die we afgelopen weken gedoneerd hebben gekregen van hele lieve Blutsjesvrienden 🎁💚), maar hier kan dat niet. Gelukkig heb ik Stix aan het drinken gekregen door een beetje kattenmelk onder het water te mengen. En Koda zag ik nu toch ook weer wat vaker drinken nu hij permanent binnen woont, want op die manier kan ik hem beter verzorgen. En stiekem merk ik het ook al aan de vollere blaasjes tijdens de verzorgrondes. 😉 Valt het op dat Koda 'not-amused' was voor de foto, haha? 😹🙈
Zaterdag 16 december 2017:
Ons verlamde Blutsje Iskra heeft de 'holiday-vibes' al duidelijk te pakken! 😹🎄🎅
Ons verlamde Blutsje Iskra heeft de 'holiday-vibes' al duidelijk te pakken! 😹🎄🎅
Toen er deze week in bijna gans het land sneeuw lag en datzelfde land in rep en roer zette, konden wij 'genieten' van regenbuien. ☔ Sarcasme! Waar wij wonen staat er bijna elke dag een heftige wind. Soms raast er ook een storm over de boerderij waardoor de wind door alle kieren en gaten naar binnen komt en de warmte zo weer mee naar buiten neemt. 💨 In de zomer en een stukje van het najaar vond Badu het nog heerlijk om uit zijn bedje te komen en zich via zijn eigen speciale manier van de ene ruimte naar de andere te slingeren. Maar nu niet. Als ik zijn bedje verschoon, dan komt hij naast zijn bed liggen en zet dan zijn keelgat open. 'Allé mamie, doe eens wat sneller joh! Ik wil terug in mijn bedje liggen'. 🤭 Met een heerlijk warm dekentje is het daar dan ook goed vertoeven. En dan bedacht ik me dat we zijn bedje toch maar wat moeten opleuken aangezien hij daar nu zo vaak in vertoeft. Al onze centjes gaan momenteel naar de renovatie van onze nieuwe locatie, de verzorging van onze vele bewoners en dierenartskosten. Dus vroeg Badu'ke of we misschien geen oproepje konden plaatsen. 😉 Want wie weet zijn er wel hele lieve Blutsjesvrienden die nog spulletjes van hun kindjes of kleinkindjes hebben liggen waar ze niks meer mee doen? Badu's wensenlijstje: een voedingskussen (voor baby's) zodat hij makkelijker rechtop kan zitten, een muziekmobiel of andere spulletjes die aan zijn bedje bevestigd kunnen worden en waarmee hij kan spelen. 💫 Mochten er Blutsjesvrienden ons hiermee kunnen helpen, dan horen we het graag. 📧 Je zou er een knulleke heel gelukkig mee maken! 🙏 💖
Vrijdag 15 december 2017:
Vreugde om de komst van Lou eergisteren, maar ook verdriet om het afscheid van Flore. 🌠 Niet veel later na het plaatsen van mijn update - over haar thuiskomst na een nachtje opname bij onze dierenarts omwille van een longontsteking -, is ons meisje overleden... Onze dierenarts vertelde al dat ze er geen goed oog in had. Maar hoe klein de kans op herstel ook is, we proberen ze altijd met beide handen te grijpen. Gewoon omdat onze Blutsjes dit waard zijn. Ik had al gemerkt dat haar trekbewegingen erger werden, maar toch bleven we volhouden. Soms gebeuren er kleine wondertjes en soms hebben die wondertjes ook een klein beetje hulp nodig. 💫 Ze had netjes haar medicatie ingenomen, ook het dwangvoeren ging heel vlot. Bij zo'n kleine diertjes let ik er altijd op dat ze zich vooral niet verslikken. Dus gaan de spuitjes voer er heel langzaam in. Ze had haar buikje rond gegeten en ik zette mijn verzorgronde verder. Na een tijdje ging ik nog eens piepen en toen zag ik dat Flore heel onrustig werd waardoor ik haar uit de ziekenboeg nam en haar wat probeerde te troosten. Maar toen wist ik het al, dat ze in mijn armen zou sterven. Het voelt als een hele eer dat dieren zich veilig en geboren voelen om zich volledig over te geven aan de dood in mijn armen, maar tegelijk is het zo bijzonder moeilijk. Want elke keer loop ik met hen mee tot aan de poort van de dood, neem afscheid en kom dan met een gebroken hart weer terug. 💔 In mijn hoofd speel ik de laatste week af, als een film op repeat. Heb ik iets over het hoofd gezien? Had ik iets anders kunnen doen? Had ik haar longontsteking kunnen voorkomen? Maar telkens is het antwoord nee... We weten bijzonder weinig van Flore's afkomst. We weten niet eens hoe oud ze was. Was ze al ouder dan we dachten en daarom vatbaarder voor een longontsteking? Zoveel vragen waarop ik geen antwoord heb. Lieve Flore, nooit had ik gedacht dat jij diegene was die vleugeltjes zou krijgen. Hoe gek zit het leven toch in elkaar. Terwijl jouw vriendje Krekel net diegene is die een Blutsje heeft en daarom ook vaak in bad moet. Jouw lichaampje is momenteel onderweg naar het crematorium en je komt snel weer naar huis, dat beloof ik je. Nog een dikke kus op je lieve snoet. Daaaag mooi meisje, dank voor al jouw liefde en gekke fluitjes en kabbelgeluidjes waar we vrolijk van werden. 🌟
Vreugde om de komst van Lou eergisteren, maar ook verdriet om het afscheid van Flore. 🌠 Niet veel later na het plaatsen van mijn update - over haar thuiskomst na een nachtje opname bij onze dierenarts omwille van een longontsteking -, is ons meisje overleden... Onze dierenarts vertelde al dat ze er geen goed oog in had. Maar hoe klein de kans op herstel ook is, we proberen ze altijd met beide handen te grijpen. Gewoon omdat onze Blutsjes dit waard zijn. Ik had al gemerkt dat haar trekbewegingen erger werden, maar toch bleven we volhouden. Soms gebeuren er kleine wondertjes en soms hebben die wondertjes ook een klein beetje hulp nodig. 💫 Ze had netjes haar medicatie ingenomen, ook het dwangvoeren ging heel vlot. Bij zo'n kleine diertjes let ik er altijd op dat ze zich vooral niet verslikken. Dus gaan de spuitjes voer er heel langzaam in. Ze had haar buikje rond gegeten en ik zette mijn verzorgronde verder. Na een tijdje ging ik nog eens piepen en toen zag ik dat Flore heel onrustig werd waardoor ik haar uit de ziekenboeg nam en haar wat probeerde te troosten. Maar toen wist ik het al, dat ze in mijn armen zou sterven. Het voelt als een hele eer dat dieren zich veilig en geboren voelen om zich volledig over te geven aan de dood in mijn armen, maar tegelijk is het zo bijzonder moeilijk. Want elke keer loop ik met hen mee tot aan de poort van de dood, neem afscheid en kom dan met een gebroken hart weer terug. 💔 In mijn hoofd speel ik de laatste week af, als een film op repeat. Heb ik iets over het hoofd gezien? Had ik iets anders kunnen doen? Had ik haar longontsteking kunnen voorkomen? Maar telkens is het antwoord nee... We weten bijzonder weinig van Flore's afkomst. We weten niet eens hoe oud ze was. Was ze al ouder dan we dachten en daarom vatbaarder voor een longontsteking? Zoveel vragen waarop ik geen antwoord heb. Lieve Flore, nooit had ik gedacht dat jij diegene was die vleugeltjes zou krijgen. Hoe gek zit het leven toch in elkaar. Terwijl jouw vriendje Krekel net diegene is die een Blutsje heeft en daarom ook vaak in bad moet. Jouw lichaampje is momenteel onderweg naar het crematorium en je komt snel weer naar huis, dat beloof ik je. Nog een dikke kus op je lieve snoet. Daaaag mooi meisje, dank voor al jouw liefde en gekke fluitjes en kabbelgeluidjes waar we vrolijk van werden. 🌟
Het is haast niet in te beelden dat deze donkere zolderkamer over enkele maandjes een volwaardige Blutsjeskamer wordt. 🙈 Maar toch is het zo! Vandaag is de timmerman langsgeweest om de definitieve maten op te nemen en een datum vast te leggen waarop de werken gaan starten, jippie. 🙌 Er gaat hard gewerkt en geklust worden, ook van onze kant. Om de kosten te drukken gaan wij bijvoorbeeld de zolder helemaal zelf isoleren. Sab is daar ondertussen een kei in geworden, dus dat komt helemaal slim. 😉 Er worden 4 extra veluxramen in het dak gestopt zodat de Blutsjes die daar tijdelijk gaan wonen, zullen baden in het licht. En warmte dat ook. Volgende winter zullen onze bewoners lekker kunnen snuggelen tegen de chauffages die geplaatst worden. 🤗 Het is de bedoeling dat dit ooit het paleisje voor onze Felv-jes wordt, zodat we in de toekomst nog meer Leucose-katjes een thuis-voor-altijd kunnen bieden. Maar tot die tijd zullen onze Blutsjes er wonen die nadien het grote bijgebouw en de tuin onveilig mogen maken. Het komt nu wel allemaal heel dichtbij. 🔮 Van zodra het nieuwe jaar van start gaat, zal het een bruisende bedoening worden in ons nieuwe-magische-Blutsjestehuis in wording. 💫 En er komen zoveel emoties bij kijken, maar stress en spanning staan met verve op kop, haha. 😹
|
|
Donderdag 14 december 2017:
Hij is er! Hij is er! 🎉 Gisteravond toen het al vreselijk donker was, werd onze Lou gebracht door twee teamleden van Cattitude vzw. Zijn eerste nacht in ons tehuis is heel rustig verlopen, ondanks dat er een storm over de boerderij raasde en zijn befaamde spookliedje zong - brrrrr! 💨Momenteel ligt Lou op het plateautje in zijn quarantainebedje bij te komen en ligt hij zijn nieuwe omgeving goed in de gaten te houden. Hij is natuurlijk erg schuw (zie zijn blik! 👀), dus we laten hem de eerste dagen gewoon met rust zodat hij rustig kan wennen aan zijn nieuwe omgeving. 😺 Het is ook wat geweest voor hem: weggevangen van zijn oorspronkelijke locatie, een aantal nachtjes bij de dierenarts waarbij hij ook nog eens een roesje kreeg voor een bloedname en daarna met de auto en een lange rit naar ons tehuis. 🚗 We kregen gisteravond - net voor hij arriveerde - ook het nieuws door dat zijn Western Blottest rood kleurde, dus nu kunnen we met zekerheid zeggen dat Lou een aidskatje is. 💯 De lieve mensen van Cattitude hadden ook nog een heuse inzamelactie gedaan waar we heel erg blij mee zijn! 🎁 Er kwam een berg natvoer en natte billendoekjes, samen met Lou, onze kant uit en dat zijn spulletjes waar we momenteel erg staan om te springen. 🙏Ontzettend bedankt! 💕
Hij is er! Hij is er! 🎉 Gisteravond toen het al vreselijk donker was, werd onze Lou gebracht door twee teamleden van Cattitude vzw. Zijn eerste nacht in ons tehuis is heel rustig verlopen, ondanks dat er een storm over de boerderij raasde en zijn befaamde spookliedje zong - brrrrr! 💨Momenteel ligt Lou op het plateautje in zijn quarantainebedje bij te komen en ligt hij zijn nieuwe omgeving goed in de gaten te houden. Hij is natuurlijk erg schuw (zie zijn blik! 👀), dus we laten hem de eerste dagen gewoon met rust zodat hij rustig kan wennen aan zijn nieuwe omgeving. 😺 Het is ook wat geweest voor hem: weggevangen van zijn oorspronkelijke locatie, een aantal nachtjes bij de dierenarts waarbij hij ook nog eens een roesje kreeg voor een bloedname en daarna met de auto en een lange rit naar ons tehuis. 🚗 We kregen gisteravond - net voor hij arriveerde - ook het nieuws door dat zijn Western Blottest rood kleurde, dus nu kunnen we met zekerheid zeggen dat Lou een aidskatje is. 💯 De lieve mensen van Cattitude hadden ook nog een heuse inzamelactie gedaan waar we heel erg blij mee zijn! 🎁 Er kwam een berg natvoer en natte billendoekjes, samen met Lou, onze kant uit en dat zijn spulletjes waar we momenteel erg staan om te springen. 🙏Ontzettend bedankt! 💕
|
|
Kijk eens bij wie er stiekem pluimpjes aan het groeien zijn? 😍 't Zijn nog veertjes in kinderschoentjes, babypluimpjes als het ware, maar we gaan duidelijk de goeie kant uit. Zouden we het dan toch voor elkaar krijgen dat onze Lizzy tegen onze verhuizing een jasje gegroeid heeft zodat ze bij de andere kipjes kan gaan wonen? 🐔 Laat het ons hopen! 🤞 Ik vind haar zo bijzonder lief. Ze kan geen genoeg krijgen van aaitjes en ze zou het liefst de hele dag op schoot zitten. Zo'n ongelofelijk dankbaar kipje en ik ben dan weer dankbaar dat dit lieve wezentje in ons leven is verschenen. 💖
Woensdag 13 december 2017:
Onze patiëntjes zijn sinds gisteravond weer thuis en konijnenkontje Koda voelt zich duidelijk opgelucht nu al die harde keutels uit zijn darmpjes verdwenen zijn. ✌ Onze dierenarts heeft er behoorlijk haar werk aan gehad om die versteende drolletjes eruit te spoelen en masseren. Ze dacht dat ze alles had weggehaald, tot ze zijn buikje nog een keertje palpeerde en plots nog twee 'dingetjes' voelde zitten. Zelfs na stevig spoelen kwam er geen schot in de zaak en ineens begon ze te vrezen dat het om tumoren ging. Dus maar vlug een RX gemaakt en oefff, het bleek toch nog om twee versteende keutels te gaan. Na veel proberen zijn ze dan toch losgeraakt en naar de bewoonde wereld afgezakt. 😉 Koda was zich in tussentijd van geen kwaad bewust natuurlijk, want hij lag gezellig in dromenland terwijl zijn darmpjes leeggemaakt werden. Toen hij ontwaakte, moet hij zich gelijk een stuk beter gevoeld hebben. Ook zijn bekje werd een beetje bijgetrimd, want toen ik hem Laxulon en Lactulose toediende, spuwde hij meer dan de helft weer naar buiten. 😱 En dat plakkende goedje had zich vastgegrepen in zijn haartjes waardoor hij er een beetje als een plakkerig snoepje bij liep. 🍭 Ook van ons cavia'tje Flore werd er gisteren een fotootje gemaakt. Maar die was niet zo goed gelukt omdat ons kleine kaboutertje niet stil bleef liggen. En onze dierenarts wilde haar niet onder narcose brengen omdat dat een behoorlijke aanslag is op haar-al-zieke-lichaampje. Flore heeft dus inderdaad een longontsteking te pakken en het zal erop of eronder zijn... 😔 Ze krijgt 2x per dag antibiotica en tevens ben ik aan het dwangvoeren gegaan. Ze toont wel een beetje interesse in eten, maar ze eet dan een klein muizenbeetje en dat is het. Op die manier raakt ze verzwakt, terwijl ze net alle energie nodig heeft om beter te worden. 't Is een beetje droef om haar zo te zien. Terwijl ze anders zo'n actief wezentje is, ligt ze nu de hele tijd te slapen en maakt haar lichaampje trekbewegingen. Ze ligt lekker warm en apart van Krekel en nu is het afwachten hoe ze zichzelf hier doortrekt en hoe snel de medicatie zijn werk doet. Maar ze zit in de gevarenzone en da's geen prettig gevoel! 💔
Onze patiëntjes zijn sinds gisteravond weer thuis en konijnenkontje Koda voelt zich duidelijk opgelucht nu al die harde keutels uit zijn darmpjes verdwenen zijn. ✌ Onze dierenarts heeft er behoorlijk haar werk aan gehad om die versteende drolletjes eruit te spoelen en masseren. Ze dacht dat ze alles had weggehaald, tot ze zijn buikje nog een keertje palpeerde en plots nog twee 'dingetjes' voelde zitten. Zelfs na stevig spoelen kwam er geen schot in de zaak en ineens begon ze te vrezen dat het om tumoren ging. Dus maar vlug een RX gemaakt en oefff, het bleek toch nog om twee versteende keutels te gaan. Na veel proberen zijn ze dan toch losgeraakt en naar de bewoonde wereld afgezakt. 😉 Koda was zich in tussentijd van geen kwaad bewust natuurlijk, want hij lag gezellig in dromenland terwijl zijn darmpjes leeggemaakt werden. Toen hij ontwaakte, moet hij zich gelijk een stuk beter gevoeld hebben. Ook zijn bekje werd een beetje bijgetrimd, want toen ik hem Laxulon en Lactulose toediende, spuwde hij meer dan de helft weer naar buiten. 😱 En dat plakkende goedje had zich vastgegrepen in zijn haartjes waardoor hij er een beetje als een plakkerig snoepje bij liep. 🍭 Ook van ons cavia'tje Flore werd er gisteren een fotootje gemaakt. Maar die was niet zo goed gelukt omdat ons kleine kaboutertje niet stil bleef liggen. En onze dierenarts wilde haar niet onder narcose brengen omdat dat een behoorlijke aanslag is op haar-al-zieke-lichaampje. Flore heeft dus inderdaad een longontsteking te pakken en het zal erop of eronder zijn... 😔 Ze krijgt 2x per dag antibiotica en tevens ben ik aan het dwangvoeren gegaan. Ze toont wel een beetje interesse in eten, maar ze eet dan een klein muizenbeetje en dat is het. Op die manier raakt ze verzwakt, terwijl ze net alle energie nodig heeft om beter te worden. 't Is een beetje droef om haar zo te zien. Terwijl ze anders zo'n actief wezentje is, ligt ze nu de hele tijd te slapen en maakt haar lichaampje trekbewegingen. Ze ligt lekker warm en apart van Krekel en nu is het afwachten hoe ze zichzelf hier doortrekt en hoe snel de medicatie zijn werk doet. Maar ze zit in de gevarenzone en da's geen prettig gevoel! 💔
|
|
Dinsdag 12 december 2017:
Net voor het weekend sijpelde er een noodkreet van Cattitude vzw onze mailbox binnen. 💌 Momenteel zijn zij wilde katjes aan het wegvangen op locatie. Alle katten worden getest op aids en leucose en helaas kleurde de test van Lucky Lou al snel roze voor aids... ✔ De procedure voor wilde aidskatten zegt dat deze geëuthanaseerd worden. Wat meestal ook gebeurt omdat de zwerfkatjes die weggevangen worden met deze ziekte er vaak erbarmelijk aan toe zijn. Maar Lucky Lou niet! 🙏 Helaas waren de opties om hem terug uit te zetten op deze plek uitgesloten en ook in opvang nemen lukte niet. Daarom werd er bij ons aan de alarmbel getrokken, want plekjes waar wilde aidskatten welkom zijn liggen niet voor het rapen. Maar bij ons wel! 🙌 We wachten nog even de Western Blottest af en als alles goed gaat, dan komt deze knul deze week nog bij ons wonen. Want ook schuwe Fiv-katjes verdienen een thuis! 🏡 Welkom Lou!
Net voor het weekend sijpelde er een noodkreet van Cattitude vzw onze mailbox binnen. 💌 Momenteel zijn zij wilde katjes aan het wegvangen op locatie. Alle katten worden getest op aids en leucose en helaas kleurde de test van Lucky Lou al snel roze voor aids... ✔ De procedure voor wilde aidskatten zegt dat deze geëuthanaseerd worden. Wat meestal ook gebeurt omdat de zwerfkatjes die weggevangen worden met deze ziekte er vaak erbarmelijk aan toe zijn. Maar Lucky Lou niet! 🙏 Helaas waren de opties om hem terug uit te zetten op deze plek uitgesloten en ook in opvang nemen lukte niet. Daarom werd er bij ons aan de alarmbel getrokken, want plekjes waar wilde aidskatten welkom zijn liggen niet voor het rapen. Maar bij ons wel! 🙌 We wachten nog even de Western Blottest af en als alles goed gaat, dan komt deze knul deze week nog bij ons wonen. Want ook schuwe Fiv-katjes verdienen een thuis! 🏡 Welkom Lou!
Maandag 11 december 2017:
Slecht weer? 💦 ❄ Niet erg denken onze Blutsjes, wij amuseren ons wel! En kijk eens aan... Als 'bully' Timmy niet in de buurt is om het speeltje volledig op te eisen, dan zijn er plots een heleboel Blutsjes meer in de buurt van het muizenspel te vinden. 🙃 Iedereen hoopt dat Timmy nog een paar uurtjes aan zijn schoonheidsslaapje werkt, dan kunnen zij ongestoord 'muisje-jagen'. 🙏 😹
Slecht weer? 💦 ❄ Niet erg denken onze Blutsjes, wij amuseren ons wel! En kijk eens aan... Als 'bully' Timmy niet in de buurt is om het speeltje volledig op te eisen, dan zijn er plots een heleboel Blutsjes meer in de buurt van het muizenspel te vinden. 🙃 Iedereen hoopt dat Timmy nog een paar uurtjes aan zijn schoonheidsslaapje werkt, dan kunnen zij ongestoord 'muisje-jagen'. 🙏 😹
Sab had vorige week - toen ze wat medicatie ging ophalen bij onze dierenarts - al een afspraak voor ons konijnenkontje Koda geprikt. Tenminste, hij zou vanavond binnen gebracht worden als ik zijn verstopping niet zelf kon doen verdwijnen. Helaas werden de keutels in zijn darmen steeds harder en wat ik ook probeerde, het lukte me deze keer niet om hem te helpen. 😕 Zijn plakkerige bekje van de Lactulose en Laxulon liegt er niet om - ik heb werkelijk vanalles geprobeerd. Maar deze keer wonnen de keutels! Hij wordt morgen onder een roesje gebracht om zijn darmen te ontstoppen. En tevens gaat onze dierenarts kijken of hij geen Megacolon heeft en een blaasprik nemen die op cultuur gezet wordt. 😷 Ik heb tevens ook een staaltje urine van konijnenkontje Stix meegegeven om door het labo te laten controleren. Want de laatste paar dagen heeft zijn plas een hele aparte en sterke geur. Gezien zijn 'blaas-perikel-verleden' moeten we er snel bij zijn, mocht het deze keer weer fout lopen. En ook ons cavia'tje Flore mocht mee. 🐹 Gisteren in de vroege ochtend merkte ik dat ze wat stiller was dan anders en dat zij en Blutscavia'tje Krekel niet zoveel gegeten hadden. Toen ik haar een beetje in de gaten hield, zag ik dat ze wel heel erg diep ademhaalde en een soort van trekbewegingen maakte. Omdat haar hartje goed klonk, denkt onze dierenarts aan een longontsteking. 😱 Morgen wordt er voor de zekerheid een RX genomen om te kijken of er toch niks anders aan de hand is. Maar ze ligt nu onder de warmtelamp in de ziekenboeg, want haar temperatuur gaf amper 34°C aan. 🤒 En dat terwijl ze hier met haar woning tegen de chauffage staat! Ze kreeg al een spuitje antibiotica in de hoop dat dit haar snel weer beter maakt. 🍀 Mijn zorgenkindjes toch allemaal! 🙀 💜
|
|
Zondag 10 december 2017:
Finte-kindje is niet alleen een poesje in mini-formaat, ze is ook een klimmonstertje en papegaaitje. 🤭 Ik moet me vaak hurken als ik bij de verlamde Blutsjes aan het werk ben en voor ik het weet zit Finte op mijn schouder en drukt ze haar gezichtje tegen me aan. 😽 Zelfs op haar kromme voorpootjes is ze vliegensvlug en trippelt ze met gemak mijn rug op. Kleine genietmomentjes dit! 💕
Natte billendoekjes zijn hier onmisbaar! Ze vliegen er hier met grote hoeveelheden door per dag. 💨 Want ik gebruik ze niet alleen om de billetjes van de verlamde Blutsjes en konijnenkontjes schoon te maken, ook om snoeten te poetsen, verdwaalde keutels en ja, zelfs spuugjes op te ruimen. 🙈 Elke week staat dit op ons winkellijstje, zo ook gisteren weer. En de doos? 📦 Die gebruikt onze Pampieboy Jake als wellness- en massagesalon. 😸 Zijn kinnetje goed schurken. Oh, zijn wangetjes ook, want die durven soms ook te kriebelen. En natuurlijk een grondige poetsbeurt achteraf. Heerlijk fris weer om daarna een dutje te doen, want heb je die geeuw gezien? En dat kan natuurlijk ook... juist, in die doos! 💤 😉
Zaterdag 09 december 2017:
Volgens het grote boek van Sinterklaas zijn onze Blutsjes ontzettend braaf geweest dit jaar, want 'hulpsinten' Veerle en Sabine stuurden hen geweldige pakketjes vol speelgoed toe.🎁 Allemaal speeltjes op batterijen waar onze Blutsjes om ter gekst van worden. Het merendeel van de speeltjes bewaar ik voor onze nieuwe locatie. Op die manier hebben ze de eerste dagen - na onze verhuizing - wat extra afleiding. 🎉 Want ongetwijfeld zal het toch allemaal een beetje stresserend zijn die eerste dagen op een nieuwe plek. Maar ik kon er toch niet aan weerstaan om de Frolicat Pounce uit de verpakking te halen en onze Blutsjes een fijne zaterdagavond te bezorgen. Dankjewel geweldige hulpsinten! 🙏 💜
Volgens het grote boek van Sinterklaas zijn onze Blutsjes ontzettend braaf geweest dit jaar, want 'hulpsinten' Veerle en Sabine stuurden hen geweldige pakketjes vol speelgoed toe.🎁 Allemaal speeltjes op batterijen waar onze Blutsjes om ter gekst van worden. Het merendeel van de speeltjes bewaar ik voor onze nieuwe locatie. Op die manier hebben ze de eerste dagen - na onze verhuizing - wat extra afleiding. 🎉 Want ongetwijfeld zal het toch allemaal een beetje stresserend zijn die eerste dagen op een nieuwe plek. Maar ik kon er toch niet aan weerstaan om de Frolicat Pounce uit de verpakking te halen en onze Blutsjes een fijne zaterdagavond te bezorgen. Dankjewel geweldige hulpsinten! 🙏 💜
Vrijdag 08 december 2017:
Poeh, dat was me het weekje wel! 😳 Alsof de dagelijkse zorg van de patiëntjes nog niet voldoende is, kwam er een gemeen (buik)griepvirusje door ons Blutsjestehuis waaien. 💨 Gelukkig zijn de meeste Blutsjes hieraan ontsnapt, maar Stix, Leo, Beata en Abi waren de "gelukkigen" * not so much 🙈* die op een virusje getrakteerd werden. Vooral de meisjes waren er erg aan toe en ik heb me voor hen bijna dag en nacht in mijn verpleegsteruniform moeten hullen. 😷 Gelukkig zijn ze inmiddels weer aan de beterhand! Maar het was vooral even wennen dat Leo niet de gulzigaard uithing en zowaar een aantal eetbeurten aan zijn neus liet voorbij gaan. Dat was best bizar, want meneertje heeft meestal een indigestie omdat hij elke keer zoveel naar binnen werkt. 😋Enkel over konijnenkontje Koda maak ik me nog zorgen. Hij heeft gelukkig geen buikgriep gehad, maar hij heeft een heuse verstopping te pakken. Hij heeft wel vaker last met keutels naar buiten te werken door zijn ooit verlamde, maar nu geamputeerde staart. Daardoor werken zijn darmen niet naar behoren en moet ik zijn verlamde blaas handmatig legen. Ik blijf druk in de weer met supplementen, warm water klysma's en massages toedienen. 💊 Maar als ik zijn darmpjes niet ontstopt krijgt, dan zal hij helaas naar onze dierenarts gebracht moeten worden om onder narcose de boel te 'flushen'. Op de foto: wiggel waggelkontjes Lucy en Abi bij Blutshondje Max. 😻 Zo liggen ze elke avond samen te dutten, lekker warm bij elkaar. En kleine Abi-muis vindt niks leuker dan met Max zijn staart te spelen als hij kwispelt, haha. 🐱 ❤ 🐶
Poeh, dat was me het weekje wel! 😳 Alsof de dagelijkse zorg van de patiëntjes nog niet voldoende is, kwam er een gemeen (buik)griepvirusje door ons Blutsjestehuis waaien. 💨 Gelukkig zijn de meeste Blutsjes hieraan ontsnapt, maar Stix, Leo, Beata en Abi waren de "gelukkigen" * not so much 🙈* die op een virusje getrakteerd werden. Vooral de meisjes waren er erg aan toe en ik heb me voor hen bijna dag en nacht in mijn verpleegsteruniform moeten hullen. 😷 Gelukkig zijn ze inmiddels weer aan de beterhand! Maar het was vooral even wennen dat Leo niet de gulzigaard uithing en zowaar een aantal eetbeurten aan zijn neus liet voorbij gaan. Dat was best bizar, want meneertje heeft meestal een indigestie omdat hij elke keer zoveel naar binnen werkt. 😋Enkel over konijnenkontje Koda maak ik me nog zorgen. Hij heeft gelukkig geen buikgriep gehad, maar hij heeft een heuse verstopping te pakken. Hij heeft wel vaker last met keutels naar buiten te werken door zijn ooit verlamde, maar nu geamputeerde staart. Daardoor werken zijn darmen niet naar behoren en moet ik zijn verlamde blaas handmatig legen. Ik blijf druk in de weer met supplementen, warm water klysma's en massages toedienen. 💊 Maar als ik zijn darmpjes niet ontstopt krijgt, dan zal hij helaas naar onze dierenarts gebracht moeten worden om onder narcose de boel te 'flushen'. Op de foto: wiggel waggelkontjes Lucy en Abi bij Blutshondje Max. 😻 Zo liggen ze elke avond samen te dutten, lekker warm bij elkaar. En kleine Abi-muis vindt niks leuker dan met Max zijn staart te spelen als hij kwispelt, haha. 🐱 ❤ 🐶
Donderdag 07 december 2017:
Toen ik gisteren het natvoer aan 't prepareren was voor de patiëntjes die hier twee maal per dag mee verwend worden, was ik zo diep in gedachten verdronken dat ik niet eens in de gaten had dat Nutmeg aan de keukendeur stond. 🙈 Nadenkend over het werk dat nog moest gebeuren hier, maar ook op onze nieuwe locatie. Het is toch behoorlijk stresserend allemaal... Tot ze me daar een 'geblàààààt' liet waar ik zo van schrok dat ik letterlijk bijna een meter de lucht in sprong. 😹 'Of ze nog een snackje kon krijgen'? 🍭 'Euhm, pardon'? Ze had net een half uurtje ervoor een ganse bak groenten naar binnen gewerkt en er lag nog een berg hooi op geknabbel te wachten. Schapen - ze kunnen nooit genoeg krijgen. 😋 De stinkerd! 🐑
Woensdag 06 december 2017:
Ons Badu'ke vindt niet alle broertjes en zusjes die een bezoekje komen brengen vervelend natuurlijk. 😉 Want heel soms tovert de visite zich om tot een lekker warm, fluffy en vooral zacht hoofdkussen waar hij dankbaar gebruik van maakt. 💚
Ons Badu'ke vindt niet alle broertjes en zusjes die een bezoekje komen brengen vervelend natuurlijk. 😉 Want heel soms tovert de visite zich om tot een lekker warm, fluffy en vooral zacht hoofdkussen waar hij dankbaar gebruik van maakt. 💚
Met de temperaturen die zo sterk daalden en een heel stuk onder nul doken afgelopen weekend, hebben we besloten om onze kale Lizzy toch maar binnen te halen. ❄ Ondanks dat ze een truitje draagt en onder Trude's vleugeltjes ging schuilen - brak het angstzweet me uit dat ik haar 's morgens een keertje onderkoeld zou terug vinden. Halfzusje Trude is bij Blutskipje Paloma en Blutshaantje Brutus gaan wonen. De dames vinden elkaar nog niet erg aardig, maar het lijkt er op dat Trudewel dikke maatjes is met Brutus en 's nachts liggen ze vaak knus naast elkaar. 🐔 💕 Lizzy daarentegen is heel erg blij dat ze nu lekker warm binnen zit en de voerbak helemaal voor zichzelf heeft. Want dat meisje weet wat weg te werken! 😉 Omdat ze getest is op parasieten en dat niet de reden is waarom ze kaal is, hebben we een dieetplan voor haar opgesteld. In de hoop dat hoogwaardige voeding er weer voor gaat zorgen dat haar pluimpjes weer gaan groeien. 🙏 Want die zijn toen ze nog een kuiken was plots verdwenen... Ook zusje Trude heeft afgebroken pluimen, waardoor ze met een gefriseerd kapsel rondloopt. Ondanks dat Lizzy nu in de warmte zit, draagt ze nog een truitje. Dit omdat haar huid best heel fragiel is en dat truitje toch voor de nodige bescherming zorgt. 🙌 Als we haar truitje verschonen, ligt ze nadien nog een hele tijd in Sab's warme en beschermende handen te slapen en daarbij maakt ze gelukzalige geluidjes. 💤 Jeps, ik denk dat Lizzy wel tevreden is dat ze ons Blutsjestehuis haar thuis mag noemen. 💚
|
|
Dinsdag 05 december 2017:
Het is al erg gekomen denkt ons Badu'ke dat hij niet alleen zijn bedje met luie Blutsjes 💤 moet delen, maar dat ze ook nog eens zijn speelgoed komen inpalmen en stiekem van zijn kittenbrokjes komen snoepen! 🙈 😉
Het is al erg gekomen denkt ons Badu'ke dat hij niet alleen zijn bedje met luie Blutsjes 💤 moet delen, maar dat ze ook nog eens zijn speelgoed komen inpalmen en stiekem van zijn kittenbrokjes komen snoepen! 🙈 😉
Maandag 04 december 2017:
Ik vond dat ons konijnenkontje Stix vorige winter al een behoorlijke koukleum was. ❄ Maar ik weet dat toen aan het feit dat hij zo ziek geweest is. Hij kwam namelijk met een heftige blaasontsteking bij ons wonen. Hij werd toen drie weken gehospitaliseerd omdat de infectie naar zijn nieren was getrokken en zijn leven hing toen echt aan een zijden draadje. 😷 Het duurde dan ook even voor hij zijn lichaamstemperatuur weer zelf onder controle had en hij moest lange tijd onder de warmtelamp. De weken nadien bleef Stix met zijn blaas sukkelen, dus vond ik het niet zo gek dat hij aan de chauffage geplakt hing en onder het dekbed kroop. Maar nu herhaalt zich dat weer. Hij zet geen stap meer buiten, sterker nog: hij komt niet eens meer in de buurt van de voor- of achterdeur. Zijn favoriete plekjes zijn weer de vensterbank waar het heerlijk warm is of helemaal weggestopt in bed. 🛏Omdat zijn oortjes koud aan voelen en zijn vachtje nog steeds een zomerjasje lijkt, heb ik hem permanent tot het clubje van de *fashionista's* gebombardeerd. 🙌 Met zijn truitje heeft hij 't ineens een stuk warmer. Ik denk wel dat Stix erg blij is dat hij niet meer in Roemenië woont, want daar zijn de winters nog een stuk kouder dan hier. ☃ Dan had ie vast niet alleen een truitje gewild, maar ook nog oorverwarmers en warme botjes. 😹
Ik vond dat ons konijnenkontje Stix vorige winter al een behoorlijke koukleum was. ❄ Maar ik weet dat toen aan het feit dat hij zo ziek geweest is. Hij kwam namelijk met een heftige blaasontsteking bij ons wonen. Hij werd toen drie weken gehospitaliseerd omdat de infectie naar zijn nieren was getrokken en zijn leven hing toen echt aan een zijden draadje. 😷 Het duurde dan ook even voor hij zijn lichaamstemperatuur weer zelf onder controle had en hij moest lange tijd onder de warmtelamp. De weken nadien bleef Stix met zijn blaas sukkelen, dus vond ik het niet zo gek dat hij aan de chauffage geplakt hing en onder het dekbed kroop. Maar nu herhaalt zich dat weer. Hij zet geen stap meer buiten, sterker nog: hij komt niet eens meer in de buurt van de voor- of achterdeur. Zijn favoriete plekjes zijn weer de vensterbank waar het heerlijk warm is of helemaal weggestopt in bed. 🛏Omdat zijn oortjes koud aan voelen en zijn vachtje nog steeds een zomerjasje lijkt, heb ik hem permanent tot het clubje van de *fashionista's* gebombardeerd. 🙌 Met zijn truitje heeft hij 't ineens een stuk warmer. Ik denk wel dat Stix erg blij is dat hij niet meer in Roemenië woont, want daar zijn de winters nog een stuk kouder dan hier. ☃ Dan had ie vast niet alleen een truitje gewild, maar ook nog oorverwarmers en warme botjes. 😹
Ons Ataxie-Smurfje haar onderzoeken beginnen eindelijk hun geheim prijs te geven of wordt het net allemaal een tikkeltje raadselachtiger? 🤔Vorige week werd er een nieuw bloedonderzoek verricht, want het vorige gaf al waardes aan die compleet in de war waren. Dat kon niet gelinkt worden aan haar plotse auto-immuun ziekte, dus moesten we uitzoeken wat er dan wel aan de hand is. Smurfje is ook al een tijdje aan de diarree. Zo erg zelfs dat ze hem gewoon dropt waar ze staat. 😳Gelukkig eet ze nog steeds als een bootwerker. Eigenlijk is ze eerder een varkentje dat alles opeet wat er op haar pad komt. 🐽 Ze is door alle probleempjes natuurlijk wel vermagerd en de teller op de weegschaal tikte maar 2kg800 aan. Uit het bloedonderzoek is gebleken dat ook ons meisje met Vitamine B12 tekort kampt, net zoals onze Jake. Maar dat ze ook een tekort heeft aan foliumzuur, wat dan weer kan betekenen dat ze verdacht is van een darmprobleem of onderliggende pancreasinsufficiëntie. Nu heb ik niet één maar twee patiëntjes aan de spuitjes vitamine. 😉 Omdat onze dierenarts haast zeker was dat ze deze vitamine tekort had, kreeg ze vorige week al een shot en die kuur moeten we thuis verder zetten. Verder is ook haar Ureum gestegen, maar de Creatinine gelukkig niet. En natuurlijk ook een lichte stijging van de witte bloedcellen en lichte bloedarmoede. Het kan niet op, dat blijkt maar weer! 🙈 Ondanks dat ze niet veel stress tijdens het dierenartsbezoekje vertoonde vorige week, sprak haar lichaam toch andere taal. Haar sponsvoetjes zijn weer gezwollen! Sinds vanmorgen is er ook een staaltje mest richting het labo om infectieuze oorzaken uit te sluiten. We zitten dus nog steeds in het onderzoekstraject en ik hoop weldra de kern van haar medische geheim te kunnen ontrafelen. Zodat we weten wat er precies allemaal aan de hand is en we dan het behandeltraject kunnen inslaan. 😷
|
|
Zondag 03 december 2017:
Er komen berichtjes binnen van Blutsjesvrienden die benieuwd zijn naar een update over onze nieuwe locatie, dus hier komt ie! 🙈 Deze week werd (en wordt nog steeds) de elektriciteit compleet vervangen en vernieuwd. Dit is een serieuze hap uit ons persoonlijk budget. Maar met een huis dat ongeveer 100 jaar oud is, was dit echt aan vernieuwing toe. Het was het handigste om dit nu al in te plannen, aangezien we er nog niet wonen en er toch behoorlijk wat gekapt en geslepen wordt. Wel een beetje 'auwtch' om te zien dat de muur waar we zo verliefd op zijn er gehavend bij ligt. 🤕 Maar niks aan te doen, het moest gebeuren! Want ook de installateur gaf toe dat we er goed aan gedaan hebben om de boel te vervangen. Er wordt ook een tweede zekeringskast geplaatst zodat ons huisje ons verbruik aan kan. Want er zullen op onze nieuwe locatie niet één maar twee droogkasten en wasmachines ettelijke uren staan draaien om alle dagelijkse was bij te werken. 💪
Daarnaast heeft het dak van het grote bijgebouw ons deze week ook al de nodige kopzorgen bezorgd. Het is duidelijk dat we het vervangen van het dak en het renoveren van het bijgebouw echt niet zo lang kunnen uitstellen als we gehoopt hadden. 😱 De heftige regenval van de voorbije weken heeft zich een baan door het dak kunnen werken en één van de muren met zijn natte smurrie bekleed, idem dito met de grond. Al ons budget gaat nu naar andere noodzakelijke werken. Echt een kopbreker dit! Want het dak is dubbel zo groot als wat er in het filmpje te zien is. 🎬 Ik kan me al inbeelden wat een prachtige ruimte dit onderaan zal worden voor de Blutsjes die dan ook gebruik kunnen maken van de tuin en de mezzanine wordt dan domein van de zwerfkatjes. Want dit zal onze Kattencrèche-afdeling worden. 🐱🍼 Dan kunnen we zwerfkatjes van 't straat halen , hen de nodige medische verzorging bieden en daarna een gouden mandje voor hen zoeken. We zouden zoveel meer katjes kunnen helpen eens dat bijgebouw afgewerkt is. 💕
November was een ontzettend dure maand, want de Blutsjes eten nu een heleboel meer met het koude weer. Met een aantal zieke patiëntjes liepen de dierenarts- en medicatiekosten serieus de hoogte in. We verwachten ook nog een aantal rekeningen van het labo en natuurlijk zijn er de maandelijkse kosten die terugkeren. 😳 We willen daarom graag nog een keertje deze ludieke acties onder de aandacht brengen, want ze helpen ons echt om de vele rekeningen betaald te krijgen. 🙌
✴ Schaf het boek 'I love happy cats' aan van gedragstherapeut Anneleen Bru en onze Blutsjes krijgen zomaar eens 7 euro per verkocht boek geschonken. 📚 Bestellen kan hier: ➡ http://www.felinova.be/product/happycats/?ref=155.
✴ Of wil je graag een bod doen op de 'natuurfotoshoot' die voor onze Blutsjes georganiseerd wordt? Dat kan door naar deze link te surfen: ➡ https://www.facebook.com/events/1389845717807577/?active_tab=discussion. Dankjewel Tiffany, dat je dit voor onze Blutsjes op poten hebt gezet! 😽
Er komen berichtjes binnen van Blutsjesvrienden die benieuwd zijn naar een update over onze nieuwe locatie, dus hier komt ie! 🙈 Deze week werd (en wordt nog steeds) de elektriciteit compleet vervangen en vernieuwd. Dit is een serieuze hap uit ons persoonlijk budget. Maar met een huis dat ongeveer 100 jaar oud is, was dit echt aan vernieuwing toe. Het was het handigste om dit nu al in te plannen, aangezien we er nog niet wonen en er toch behoorlijk wat gekapt en geslepen wordt. Wel een beetje 'auwtch' om te zien dat de muur waar we zo verliefd op zijn er gehavend bij ligt. 🤕 Maar niks aan te doen, het moest gebeuren! Want ook de installateur gaf toe dat we er goed aan gedaan hebben om de boel te vervangen. Er wordt ook een tweede zekeringskast geplaatst zodat ons huisje ons verbruik aan kan. Want er zullen op onze nieuwe locatie niet één maar twee droogkasten en wasmachines ettelijke uren staan draaien om alle dagelijkse was bij te werken. 💪
Daarnaast heeft het dak van het grote bijgebouw ons deze week ook al de nodige kopzorgen bezorgd. Het is duidelijk dat we het vervangen van het dak en het renoveren van het bijgebouw echt niet zo lang kunnen uitstellen als we gehoopt hadden. 😱 De heftige regenval van de voorbije weken heeft zich een baan door het dak kunnen werken en één van de muren met zijn natte smurrie bekleed, idem dito met de grond. Al ons budget gaat nu naar andere noodzakelijke werken. Echt een kopbreker dit! Want het dak is dubbel zo groot als wat er in het filmpje te zien is. 🎬 Ik kan me al inbeelden wat een prachtige ruimte dit onderaan zal worden voor de Blutsjes die dan ook gebruik kunnen maken van de tuin en de mezzanine wordt dan domein van de zwerfkatjes. Want dit zal onze Kattencrèche-afdeling worden. 🐱🍼 Dan kunnen we zwerfkatjes van 't straat halen , hen de nodige medische verzorging bieden en daarna een gouden mandje voor hen zoeken. We zouden zoveel meer katjes kunnen helpen eens dat bijgebouw afgewerkt is. 💕
November was een ontzettend dure maand, want de Blutsjes eten nu een heleboel meer met het koude weer. Met een aantal zieke patiëntjes liepen de dierenarts- en medicatiekosten serieus de hoogte in. We verwachten ook nog een aantal rekeningen van het labo en natuurlijk zijn er de maandelijkse kosten die terugkeren. 😳 We willen daarom graag nog een keertje deze ludieke acties onder de aandacht brengen, want ze helpen ons echt om de vele rekeningen betaald te krijgen. 🙌
✴ Schaf het boek 'I love happy cats' aan van gedragstherapeut Anneleen Bru en onze Blutsjes krijgen zomaar eens 7 euro per verkocht boek geschonken. 📚 Bestellen kan hier: ➡ http://www.felinova.be/product/happycats/?ref=155.
✴ Of wil je graag een bod doen op de 'natuurfotoshoot' die voor onze Blutsjes georganiseerd wordt? Dat kan door naar deze link te surfen: ➡ https://www.facebook.com/events/1389845717807577/?active_tab=discussion. Dankjewel Tiffany, dat je dit voor onze Blutsjes op poten hebt gezet! 😽
|
|
Zaterdag 02 december 2017:
Brrr, wat is het koud! ❄ Gelukkig bestaan er truitjes en jasjes om onze Blutsjes lekker warm te houden. 😉 💚
Brrr, wat is het koud! ❄ Gelukkig bestaan er truitjes en jasjes om onze Blutsjes lekker warm te houden. 😉 💚
|
|
Sorry voor de 'Finte-spam'! 🙈 Maar gelukkig weet ik uit goede bron dat een aantal van onze Blutsjesvrienden dat helemaal niet erg vinden. 😉 De kleine meid heeft ondertussen de ballenbaan ontdekt en ze rockt hem! Kijk eens hoe stoer ze met haar kromme pootjes tegen het balletje mept. 💪 Daarna was ze wel heel erg moe en was een dutje aan de orde. 💤 💕
Vrijdag 01 december 2017:
De meeste kattenliefhebbers zullen ondertussen wel al gehoord hebben van het boek 'I love happy cats' van gedragstherapeut Anneleen Bru van Felinova. 🐈 We hebben bijzonder goed nieuws voor de Blutsjesvrienden die het boek nog willen aanschaffen, want als je jouw bestelling doet via onze link, dan krijgen onze Blutsjes 7 euro per verkocht boek! 📚 Misschien een leuk Kerstcadeautje voor een echte kattenliefhebber onder je vrienden of familie of je kan het natuurlijk ook gewoon gezellig voor jezelf aankopen. 🎄 Leesplezier en gelukkige katten gegarandeerd! 😻
⬇ BESTEL VIA DEZE LINK: ⬇
http://www.felinova.be/product/happycats/?ref=155
De meeste kattenliefhebbers zullen ondertussen wel al gehoord hebben van het boek 'I love happy cats' van gedragstherapeut Anneleen Bru van Felinova. 🐈 We hebben bijzonder goed nieuws voor de Blutsjesvrienden die het boek nog willen aanschaffen, want als je jouw bestelling doet via onze link, dan krijgen onze Blutsjes 7 euro per verkocht boek! 📚 Misschien een leuk Kerstcadeautje voor een echte kattenliefhebber onder je vrienden of familie of je kan het natuurlijk ook gewoon gezellig voor jezelf aankopen. 🎄 Leesplezier en gelukkige katten gegarandeerd! 😻
⬇ BESTEL VIA DEZE LINK: ⬇
http://www.felinova.be/product/happycats/?ref=155
Ons klein Finteke is bij de verlamde Blutsjes gaan wonen. 🎈 Daar liggen dikke gymmatten en dekentjes op de grond en die ondergrond is net ietsje liever voor haar kromme voorpootjes. Ze vindt het namelijk heerlijk om op de matten te bouncen en te sjeezen. 't Is een kleine wervelwind soms! 💨 Ook het gymtoestelletje vindt ze geweldig om op te klauteren en dan in volle vaart naar beneden te spurten. En ik heb stiekem het idee dat onze grote reus Chamar een oogje op Finte heeft. 💜 Ze krijgt de ene poetsbeurt na de andere van hem. Grappig detail: Finte is zo groot als Chamar's hoofd. 😉 😹
Donderdag 30 november 2017:
Vannacht liet ik mijn oog op de kalender vallen en dacht ik: wàààààààt, is het morgen al december? 😱 Mijn innerlijke klok is ergens half november blijven haperen, denk ik. Ik hoop dat december koud, maar droog weer - met liefst een winters zonnetje - in zijn mars heeft. ❄ Want hier hebben afgelopen periode toch serieus wat mopperkontjes rondgelopen, inclusief wij. De schapen en konijnen kijken met een beteuterd gezicht naar de sompige weide die nu niet lief is voor de pootjes van de boerderijBlutsjes. En voor de onze ook niet, we hebben al diverse 'bijna-maar-gelukkig-toch-net-niet-schuifpartijen' achter de rug. 😉 De buitenBlutsjes kunnen op sommige dagen het binnenplein niet op door de heftige regenval en zijn gekluisterd aan de stallen. Al het water stroomt van alle daken van de boerderij het binnenplein op, richting riool. Dat zorgt alleen voor natte voetjes die onze Blutsjes liever niet hebben. 💦 Er zijn een aantal buitenBlutsjes die zich zonder pardon gepromoveerd hebben tot binnenBlutsjes en sindsdien nog geen stap buiten gezet hebben. En ik kan hen geen ongelijk geven! 🙈 De Blutshondjes maken een diepe zucht als ze een snelle pipi moeten lozen in zo'n weer. Enkel onze verlamde Bobita ontspringt de dans omdat ik zijn blaas handmatig moet legen. Maar ook hij kijkt maar sip, want karren in zo'n weer lukt niet (eigenlijk wel, maar hij wordt liever niet nat en dan denkt ie dat hij gaat verdrinken 😹). Maar gelukkig zijn er nog steeds de Funny Butterfly en de Cat's Meow om de Blutsjes bezig te houden! 🙏
Vannacht liet ik mijn oog op de kalender vallen en dacht ik: wàààààààt, is het morgen al december? 😱 Mijn innerlijke klok is ergens half november blijven haperen, denk ik. Ik hoop dat december koud, maar droog weer - met liefst een winters zonnetje - in zijn mars heeft. ❄ Want hier hebben afgelopen periode toch serieus wat mopperkontjes rondgelopen, inclusief wij. De schapen en konijnen kijken met een beteuterd gezicht naar de sompige weide die nu niet lief is voor de pootjes van de boerderijBlutsjes. En voor de onze ook niet, we hebben al diverse 'bijna-maar-gelukkig-toch-net-niet-schuifpartijen' achter de rug. 😉 De buitenBlutsjes kunnen op sommige dagen het binnenplein niet op door de heftige regenval en zijn gekluisterd aan de stallen. Al het water stroomt van alle daken van de boerderij het binnenplein op, richting riool. Dat zorgt alleen voor natte voetjes die onze Blutsjes liever niet hebben. 💦 Er zijn een aantal buitenBlutsjes die zich zonder pardon gepromoveerd hebben tot binnenBlutsjes en sindsdien nog geen stap buiten gezet hebben. En ik kan hen geen ongelijk geven! 🙈 De Blutshondjes maken een diepe zucht als ze een snelle pipi moeten lozen in zo'n weer. Enkel onze verlamde Bobita ontspringt de dans omdat ik zijn blaas handmatig moet legen. Maar ook hij kijkt maar sip, want karren in zo'n weer lukt niet (eigenlijk wel, maar hij wordt liever niet nat en dan denkt ie dat hij gaat verdrinken 😹). Maar gelukkig zijn er nog steeds de Funny Butterfly en de Cat's Meow om de Blutsjes bezig te houden! 🙏
Onze Pampieboy Jake mocht vorige week een beetje bloed inleveren om te kijken of hij met een Vitamine B12 tekort kampt, want daar verdacht onze dierenarts hem van. Het resultaat hiervan is ondertussen binnen en inderdaad, Jake mag aan de shotjes! 💉 Dat zou zijn darmprobleempjes moeten verklaren en hiermee zouden we die van de baan moeten krijgen. Omdat ik hem gisteren een stress-ritje wilde besparen, heb ik kant-en-klare spuitjes Vitamine B12 gekregen van onze dierenarts die ik onderhuids moet injecteren. Elke week eentje, zo'n 4 weken lang. Onze patiënt wilde niet echt meewerken! Want hij lag de hele tijd te rollebollen op de behandeltafel. 😹
'Maar mams, je gaat me toch niet met die naald prikken? Kom knuffel me liever, ohja, daar op mijn buikje!'
Wat een gekke worst is hij toch. 🙈 Gelukkig is het me gelukt om hem de nodige injectie toe dienen en nu maar hopen dat we over een weekje of 4 resultaat zien. Fingers crossed! 🤞
'Maar mams, je gaat me toch niet met die naald prikken? Kom knuffel me liever, ohja, daar op mijn buikje!'
Wat een gekke worst is hij toch. 🙈 Gelukkig is het me gelukt om hem de nodige injectie toe dienen en nu maar hopen dat we over een weekje of 4 resultaat zien. Fingers crossed! 🤞
Woensdag 29 november 2017:
Kunnen jullie raden waar we vanavond weer hebben uitgehangen? Tuurlijk, bij de dierenarts - waar anders?! 😉 Gelukkig geen noodgevalletjes en niets te ernstig. Gewoon een aantal patiëntjes nog een keertje door één van onze eigen dierenartsen laten checken en 'herchecken'.
🐱 Onze blinde Mokka mocht mee voor de bloeddrukmeting en die was verbazend goed. 🙌 De twee metingen die gedaan werden gaven 179 en 182 aan. Lichtjes verhoogd. Maar ze hoeft niet aan de medicatie. En dat is een dikke jippie voor mij! Want nu ze zich steeds beter begint te voelen, haar mondje van de Stomatitis opgeknapt is, komt haar schuwere/ wilde kantje weer naar boven. 🙈 Waarom haar oogjes dan zo plots blind geworden zijn? Een beetje een raadsel dat we nog niet kunnen ontfrutselen hebben.
😺 Ons Ataxie en sponsvoetjes-Smurfje mocht ook mee. Deze keer wilde ik haar door team B van onze dierenartsen laten onderzoeken. Omdat Smurfje al een tijdje heftig aan de diarree is, werd er opnieuw bloed genomen om haar vitamine B12 te bepalen en een nieuw algemeen onderzoek. 💉 Komt daar niks uit de bus - buiten de waardes die al in de war waren, dan zullen we richting Pancreas moeten denken.
🐱 Onze Abi-muis mocht ook mee omdat ze regelmatig hervalt qua snotneusjes. 🤧 Deze keer zijn ook haar oogjes ontstoken. Dat wordt een kuurtje medicatie en als ze aangesterkt is gaan we een bloedonderzoek doen om te kijken of haar neurologische probleempjes toch niet door een vroegere Toxoplasma-besmetting veroorzaakt werd. Want daar dacht ik afgelopen week plots aan... 💡
😺 En als laatste mocht Finte-kindje plaats nemen op de behandeltafel. Haar bijgeruisje was duidelijk te horen nu en dat maakt het onderzoek naar haar kromme pootjes wel ietsje ingewikkelder. Onze dierenarts denkt ook dat ze ligamentjes mankeert, maar om heel zeker te zijn moet er een RX genomen worden en daar zit het probleem. Want Finte is zo'n friemelkontje dat ze een klein roesje hiervoor zou moeten krijgen, maar met haar hartprobleempje is dat niet zo verstandig. Is het het waard om te blijven zoeken, terwijl er zoveel risico's aan verbonden zijn? 🧐 Er kan niks aan gedaan worden, spalken zal niet helpen en Finte trekt bijzonder goed haar plan. Ik denk dat we vooral blij mogen zijn dat ze nog zoveel kan met zo'n kromme pootjes. En dat haar pootjes er dan wel het ernstigste uitzien, maar dat we ons eerder om dat hartje zorgen moet maken. Dus koesteren we haar zoals ze is! 💚 En hoe kan het ook anders? Ze weet iedereen om haar kromme pootjes te winden, ook de dierenarts was vol lof over onze kleine pruts! 😻
Kunnen jullie raden waar we vanavond weer hebben uitgehangen? Tuurlijk, bij de dierenarts - waar anders?! 😉 Gelukkig geen noodgevalletjes en niets te ernstig. Gewoon een aantal patiëntjes nog een keertje door één van onze eigen dierenartsen laten checken en 'herchecken'.
🐱 Onze blinde Mokka mocht mee voor de bloeddrukmeting en die was verbazend goed. 🙌 De twee metingen die gedaan werden gaven 179 en 182 aan. Lichtjes verhoogd. Maar ze hoeft niet aan de medicatie. En dat is een dikke jippie voor mij! Want nu ze zich steeds beter begint te voelen, haar mondje van de Stomatitis opgeknapt is, komt haar schuwere/ wilde kantje weer naar boven. 🙈 Waarom haar oogjes dan zo plots blind geworden zijn? Een beetje een raadsel dat we nog niet kunnen ontfrutselen hebben.
😺 Ons Ataxie en sponsvoetjes-Smurfje mocht ook mee. Deze keer wilde ik haar door team B van onze dierenartsen laten onderzoeken. Omdat Smurfje al een tijdje heftig aan de diarree is, werd er opnieuw bloed genomen om haar vitamine B12 te bepalen en een nieuw algemeen onderzoek. 💉 Komt daar niks uit de bus - buiten de waardes die al in de war waren, dan zullen we richting Pancreas moeten denken.
🐱 Onze Abi-muis mocht ook mee omdat ze regelmatig hervalt qua snotneusjes. 🤧 Deze keer zijn ook haar oogjes ontstoken. Dat wordt een kuurtje medicatie en als ze aangesterkt is gaan we een bloedonderzoek doen om te kijken of haar neurologische probleempjes toch niet door een vroegere Toxoplasma-besmetting veroorzaakt werd. Want daar dacht ik afgelopen week plots aan... 💡
😺 En als laatste mocht Finte-kindje plaats nemen op de behandeltafel. Haar bijgeruisje was duidelijk te horen nu en dat maakt het onderzoek naar haar kromme pootjes wel ietsje ingewikkelder. Onze dierenarts denkt ook dat ze ligamentjes mankeert, maar om heel zeker te zijn moet er een RX genomen worden en daar zit het probleem. Want Finte is zo'n friemelkontje dat ze een klein roesje hiervoor zou moeten krijgen, maar met haar hartprobleempje is dat niet zo verstandig. Is het het waard om te blijven zoeken, terwijl er zoveel risico's aan verbonden zijn? 🧐 Er kan niks aan gedaan worden, spalken zal niet helpen en Finte trekt bijzonder goed haar plan. Ik denk dat we vooral blij mogen zijn dat ze nog zoveel kan met zo'n kromme pootjes. En dat haar pootjes er dan wel het ernstigste uitzien, maar dat we ons eerder om dat hartje zorgen moet maken. Dus koesteren we haar zoals ze is! 💚 En hoe kan het ook anders? Ze weet iedereen om haar kromme pootjes te winden, ook de dierenarts was vol lof over onze kleine pruts! 😻
|
|
|
Dinsdag 28 november 2017:
🗨 Wat een avontuur, nietwaar - Timmy?
Zeg dat wel mamie!
Vertel jij het aan onze Blutsjesvrienden?
Doe ik - want je zal nu wel moe zijn. 💬
📆 Zaterdagavond 25/11:
Geen vuiltje aan de lucht. Alle verlamde Blutsjes belanden rond 17u op de behandeltafel om één voor één hun blaasje handmatig te laten legen. Zo ook Timmy. Alles gaat vlot en er was geen voorbode van wat er komen zou... 😳
📆 Zondagnacht en overdag 26/11:
Rond 2u 's nachts begin ik aan mijn laatste verzorgronde en ik merk dat ik Timmy's blaas niet kan legen. Ze voelt hard en klein aan en ik krijg er zelfs geen druppeltje urine uitgeperst. 💧 Soms gebeurt dat en dan laat ik de blaas voor wat ze is en gun ze de nodige rust. Ik hoop er dan ook op dat ik zijn blaas in de voormiddag zal kunnen legen. Maar sapperdepietjes, ook dan lukte het niet. Hij had nu wel net een kuur medicatie voor blaasontsteking achter de rug, maar toch voelde ik dat er iets was dat zijn plasbuisje blokkeerde. Ik heb talloze keren aan 'schuddebollen' gedaan in de hoop dat 'dat deeltje' in zijn blaas zou gaan zweven. Maar helaas. 😕 Ook tijdens mijn tweede en derde verzorgronde kwam er geen druppeltje urine uit. Ik begon me nu toch wel zorgen te maken, want Timmy's blaas werd alsmaar groter en drukte tegen zijn organen. En bovendien is zo'n blockage echt potentieel dodelijk indien er niet ingegrepen wordt! Ik was die morgen al begonnen met Diazepam te geven in de hoop dat dit zijn blaas zou ontspannen, maar na het eerste kwartje, volgde algauw een tweede en pas nadat ik een gans tabletje gegeven had merkte ik dat Timmy stilletjes aan in 'Roze Olifantenland' vertoefde. 🐘
📆 Maandagochtend 27/11:
Timmy wist van de Diazepam en kukelde regelmatig in slaap. 💤 Maar zijn blaas gaf geen kik. Dat werd in spoed naar onze dierenarts bellen om een katheter te plaatsen en hem zo snel mogelijk van die urine te verlossen. Zij was net bezig met een operatie en ze zou ons opbellen van zodra ze aan haar laatste half uurtje 'opereren' begon. Dat gaf ons net tijd genoeg om Timmy in een transportmand te plaatsen en richting haar praktijk te rijden. ⏰ Toen het seintje daar eindelijk was, wilde ik toch nog eventjes Timmy's darmen checken. En ja hoor, ik kon hem gelukkig van een aantal keutels ontdoen. En plots zag ik twee druppeltjes etter uit zijn piemeltje druppelen. Het zal toch niet? Ja hoor, ik kreeg er een stortvloed aan urine uit. 🙌 De Diazepam had duidelijk zijn werk gedaan, yesss! Maar terwijl ik zijn blaas nog een tweede keer leegdrukte, begon hij over te geven. Wat best normaal is, want zijn blaas had ondertussen een groot stuk van zijn buik ingepalmd en hem misselijk gemaakt. Een derde keer legen wilde ik niet meer doen, want hij had heel veel pijn. Ik wilde hem de kans geven om onderweg te herstellen en gelukkig kreeg onze dierenarts er nog een boel urine uitgeduwd en zelfs een propje etter. Dit had waarschijnlijk al die tijd zijn urinebuis geblokkeerd. De verdomde boosdoener! 😡 Omdat er lange tijd geen afvalstoffen afgevoerd konden worden, hadden die zich nu in Timmy's systeem genesteld. Om die zo snel mogelijk uit zijn lichaam te krijgen, werd er besloten om hem een dag en nacht aan het infuus te koppelen.
📆 Dinsdagavond 28/11:
En nu is ons meneertje terug thuis. Blij en tevreden, maar de andere Blusjes niet. Want zij waren net blij en opgelucht dat 'meneer Bully' er niet was, haha. 😹 Bij onze dierenarts heeft hij ook de belhamel uitgehangen, maar ik had niks anders verwacht. Hij had haar gisteren al 2x gebeten tijdens het legen van zijn blaas en vandaag moest Sab een handje helpen bij het loskoppelen van het infuus. Valt het op dat Timmy niet het makkelijkste Blutsje is dat hier woont? Gelukkig kan ik hem ondertussen lezen en lukt het mij om hem goed te verzorgen, maar vreemde mensen durft hij toch nog steeds in de luren te leggen. De geniepigaard! 🙈
🗨 Wat een avontuur, nietwaar - Timmy?
Zeg dat wel mamie!
Vertel jij het aan onze Blutsjesvrienden?
Doe ik - want je zal nu wel moe zijn. 💬
📆 Zaterdagavond 25/11:
Geen vuiltje aan de lucht. Alle verlamde Blutsjes belanden rond 17u op de behandeltafel om één voor één hun blaasje handmatig te laten legen. Zo ook Timmy. Alles gaat vlot en er was geen voorbode van wat er komen zou... 😳
📆 Zondagnacht en overdag 26/11:
Rond 2u 's nachts begin ik aan mijn laatste verzorgronde en ik merk dat ik Timmy's blaas niet kan legen. Ze voelt hard en klein aan en ik krijg er zelfs geen druppeltje urine uitgeperst. 💧 Soms gebeurt dat en dan laat ik de blaas voor wat ze is en gun ze de nodige rust. Ik hoop er dan ook op dat ik zijn blaas in de voormiddag zal kunnen legen. Maar sapperdepietjes, ook dan lukte het niet. Hij had nu wel net een kuur medicatie voor blaasontsteking achter de rug, maar toch voelde ik dat er iets was dat zijn plasbuisje blokkeerde. Ik heb talloze keren aan 'schuddebollen' gedaan in de hoop dat 'dat deeltje' in zijn blaas zou gaan zweven. Maar helaas. 😕 Ook tijdens mijn tweede en derde verzorgronde kwam er geen druppeltje urine uit. Ik begon me nu toch wel zorgen te maken, want Timmy's blaas werd alsmaar groter en drukte tegen zijn organen. En bovendien is zo'n blockage echt potentieel dodelijk indien er niet ingegrepen wordt! Ik was die morgen al begonnen met Diazepam te geven in de hoop dat dit zijn blaas zou ontspannen, maar na het eerste kwartje, volgde algauw een tweede en pas nadat ik een gans tabletje gegeven had merkte ik dat Timmy stilletjes aan in 'Roze Olifantenland' vertoefde. 🐘
📆 Maandagochtend 27/11:
Timmy wist van de Diazepam en kukelde regelmatig in slaap. 💤 Maar zijn blaas gaf geen kik. Dat werd in spoed naar onze dierenarts bellen om een katheter te plaatsen en hem zo snel mogelijk van die urine te verlossen. Zij was net bezig met een operatie en ze zou ons opbellen van zodra ze aan haar laatste half uurtje 'opereren' begon. Dat gaf ons net tijd genoeg om Timmy in een transportmand te plaatsen en richting haar praktijk te rijden. ⏰ Toen het seintje daar eindelijk was, wilde ik toch nog eventjes Timmy's darmen checken. En ja hoor, ik kon hem gelukkig van een aantal keutels ontdoen. En plots zag ik twee druppeltjes etter uit zijn piemeltje druppelen. Het zal toch niet? Ja hoor, ik kreeg er een stortvloed aan urine uit. 🙌 De Diazepam had duidelijk zijn werk gedaan, yesss! Maar terwijl ik zijn blaas nog een tweede keer leegdrukte, begon hij over te geven. Wat best normaal is, want zijn blaas had ondertussen een groot stuk van zijn buik ingepalmd en hem misselijk gemaakt. Een derde keer legen wilde ik niet meer doen, want hij had heel veel pijn. Ik wilde hem de kans geven om onderweg te herstellen en gelukkig kreeg onze dierenarts er nog een boel urine uitgeduwd en zelfs een propje etter. Dit had waarschijnlijk al die tijd zijn urinebuis geblokkeerd. De verdomde boosdoener! 😡 Omdat er lange tijd geen afvalstoffen afgevoerd konden worden, hadden die zich nu in Timmy's systeem genesteld. Om die zo snel mogelijk uit zijn lichaam te krijgen, werd er besloten om hem een dag en nacht aan het infuus te koppelen.
📆 Dinsdagavond 28/11:
En nu is ons meneertje terug thuis. Blij en tevreden, maar de andere Blusjes niet. Want zij waren net blij en opgelucht dat 'meneer Bully' er niet was, haha. 😹 Bij onze dierenarts heeft hij ook de belhamel uitgehangen, maar ik had niks anders verwacht. Hij had haar gisteren al 2x gebeten tijdens het legen van zijn blaas en vandaag moest Sab een handje helpen bij het loskoppelen van het infuus. Valt het op dat Timmy niet het makkelijkste Blutsje is dat hier woont? Gelukkig kan ik hem ondertussen lezen en lukt het mij om hem goed te verzorgen, maar vreemde mensen durft hij toch nog steeds in de luren te leggen. De geniepigaard! 🙈
Maandag 27 november 2017:
Pampieboy Jake en Ataxie-kindje Bluebelle vormen nog steeds een héééél verliefd stelletje! 😻❤
Pampieboy Jake en Ataxie-kindje Bluebelle vormen nog steeds een héééél verliefd stelletje! 😻❤
Kijk eens wie er afgelopen weekend in ons Blutsjestehuis zijn komen wonen? Meet: Lizzy en Trude. 🐔🐔 Twee (half)zusjes waarvan Lizzy een behoorlijk -kalig- Blutsje heeft (en ja, zelfs een jasje draagt! 🧥). Zusje Trude mocht meekomen omdat zij 's nachts als dekentje fungeert voor ons kale meisje. 💚 Voorstelstukje volgt snel! 😉
Zondag 26 november 2017:
De Funny Butterfly stond al een tijdje op mijn verlanglijstje voor de Blutsjes. 🦋 Ik wist dat ze dat speeltje enorm leuk zouden vinden, want de Cat's Meow valt hier ook zo goed in de smaak. Dus kregen ze van ons een vervroegd Kerstcadeautje. 🎁 🎄 Op die manier komen ze die donkere wintermaanden wel door! Alleen is Timmy niet zo van het delen en heeft enkel Pampieboy Jake nog maar kans gehad om de vlinder een mep te verkopen, want die trekt zich van onze 'bully' helemaal nada noppes niks aan. 😉
De Funny Butterfly stond al een tijdje op mijn verlanglijstje voor de Blutsjes. 🦋 Ik wist dat ze dat speeltje enorm leuk zouden vinden, want de Cat's Meow valt hier ook zo goed in de smaak. Dus kregen ze van ons een vervroegd Kerstcadeautje. 🎁 🎄 Op die manier komen ze die donkere wintermaanden wel door! Alleen is Timmy niet zo van het delen en heeft enkel Pampieboy Jake nog maar kans gehad om de vlinder een mep te verkopen, want die trekt zich van onze 'bully' helemaal nada noppes niks aan. 😉
Zaterdag 25 november 2017:
Konijnenkontje Stix heeft energie voor 10! 😳 Maar hij mag niet meer zonder toezicht buitenlopen op het binnenplein omdat hij nogal een acrobaat is. En euhm, al eens een keertje op het dak van de boerderij heeft gezeten of plots op de boerderijBlutsjesweide liep. 😱 Om zijn energie toch een beetje kwijt te kunnen, zijn we aan het hengelen gegaan. En hij vindt het geweldig! 🙌Hij weet dondersgoed waar we de hengel bewaren en gaat naar de kast om aan te geven: 'komaan mams, ik wil spelen - nu!'. Het hengelen doet hij met volle overgave en Stix laat ons genieten van de ene side flip na de andere. Zijn ene sprong al verbazender dan de andere. Na ons hengelavontuurtje is hij eventjes rustig, nou ja, toch zo'n 5 minuutjes ongeveer! 😉 😹
Konijnenkontje Stix heeft energie voor 10! 😳 Maar hij mag niet meer zonder toezicht buitenlopen op het binnenplein omdat hij nogal een acrobaat is. En euhm, al eens een keertje op het dak van de boerderij heeft gezeten of plots op de boerderijBlutsjesweide liep. 😱 Om zijn energie toch een beetje kwijt te kunnen, zijn we aan het hengelen gegaan. En hij vindt het geweldig! 🙌Hij weet dondersgoed waar we de hengel bewaren en gaat naar de kast om aan te geven: 'komaan mams, ik wil spelen - nu!'. Het hengelen doet hij met volle overgave en Stix laat ons genieten van de ene side flip na de andere. Zijn ene sprong al verbazender dan de andere. Na ons hengelavontuurtje is hij eventjes rustig, nou ja, toch zo'n 5 minuutjes ongeveer! 😉 😹
Vrijdag 24 november 2017:
En onze chronische snotteraar Figaro was de laatste patiënt die mee mocht deze week om een keertje grondig onderzocht te worden. We hebben hier nog een aantal snotteraars rondlopen, maar onze 'meneer Walrus' zijn conditie is toch een stukje alarmerender. Hij doet het eigenlijk enkel goed als hij een kuur medicatie krijgt. Daarna hervalt hij weer en vliegen de snottebellen in het rond en bekleden ze zijn volumineuze snorharen. 🤧 Op zich is dat niet zo erg, maar waar ik me wel zorgen om maak, is de benauwdheid die hij vaak heeft. Vooral 's nachts moet hij moeite doen om voldoende lucht binnen te pompen. Maar ook deze symptomen nemen weer af als hij een kuurtje antibiotica krijgt. Dus vond ik het hoogtijd om een RX te laten nemen van zijn borstkas. Figaro was behoorlijk gestresseerd tijdens het nemen van de beeldvorming waardoor hij het benauwd kreeg, extra moeite moest doen om zijn longen vol lucht te krijgen waardoor dit een vertekend beeld op de foto gaf. Maar wat er wel te zien is, is een schaduw net naast zijn longen. 😞 Dit zou kunnen betekenen dat er een tumoraal proces aan de gang is. Om 100% zeker te zijn wat die schaduw precies is, zouden we een punctie onder narcose moeten laten nemen. Maar de dierenarts is bang dat Figaro niet levend uit die anesthesie komt... Dus dat is een onderzoeksoptie die meteen van tafel geveegd werd. Hij staat nu op een nieuwe kuur antibiotica sinds een aantal dagen - eentje die hij nog niet eerder gehad heeft - en voorlopig kan hij weer ademen met een vrije neus en is zijn benauwdheid bijna zo goed als verdwenen. 👍 We zullen het dus met kuurtjes medicatie moeten blijven doen, met de wetenschap dat er 'mogelijk' een tumor in zijn borstje aan het groeien is. Een vreselijke gedachte dat wel! Maar ook deze keer liet mijn buikgevoel me niet in de steek en eigenlijk had ik al een beetje een voorgevoel dat deze mogelijke diagnose uit de bus zou vallen. Nu worden de nachtjes dat hij naast me ligt - reutelend in mijn oor - nog meer gekoesterd. ❤
En onze chronische snotteraar Figaro was de laatste patiënt die mee mocht deze week om een keertje grondig onderzocht te worden. We hebben hier nog een aantal snotteraars rondlopen, maar onze 'meneer Walrus' zijn conditie is toch een stukje alarmerender. Hij doet het eigenlijk enkel goed als hij een kuur medicatie krijgt. Daarna hervalt hij weer en vliegen de snottebellen in het rond en bekleden ze zijn volumineuze snorharen. 🤧 Op zich is dat niet zo erg, maar waar ik me wel zorgen om maak, is de benauwdheid die hij vaak heeft. Vooral 's nachts moet hij moeite doen om voldoende lucht binnen te pompen. Maar ook deze symptomen nemen weer af als hij een kuurtje antibiotica krijgt. Dus vond ik het hoogtijd om een RX te laten nemen van zijn borstkas. Figaro was behoorlijk gestresseerd tijdens het nemen van de beeldvorming waardoor hij het benauwd kreeg, extra moeite moest doen om zijn longen vol lucht te krijgen waardoor dit een vertekend beeld op de foto gaf. Maar wat er wel te zien is, is een schaduw net naast zijn longen. 😞 Dit zou kunnen betekenen dat er een tumoraal proces aan de gang is. Om 100% zeker te zijn wat die schaduw precies is, zouden we een punctie onder narcose moeten laten nemen. Maar de dierenarts is bang dat Figaro niet levend uit die anesthesie komt... Dus dat is een onderzoeksoptie die meteen van tafel geveegd werd. Hij staat nu op een nieuwe kuur antibiotica sinds een aantal dagen - eentje die hij nog niet eerder gehad heeft - en voorlopig kan hij weer ademen met een vrije neus en is zijn benauwdheid bijna zo goed als verdwenen. 👍 We zullen het dus met kuurtjes medicatie moeten blijven doen, met de wetenschap dat er 'mogelijk' een tumor in zijn borstje aan het groeien is. Een vreselijke gedachte dat wel! Maar ook deze keer liet mijn buikgevoel me niet in de steek en eigenlijk had ik al een beetje een voorgevoel dat deze mogelijke diagnose uit de bus zou vallen. Nu worden de nachtjes dat hij naast me ligt - reutelend in mijn oor - nog meer gekoesterd. ❤
Donderdag 23 november 2017:
Pampieboy Jake kampte vorige week met een heftige verstopping waardoor hij vreselijke buikpijn had en amper zelfstandig at. Met Lactulose en een warm water chlysma zijn we aan de slag gegaan om hem van die blokkade te verlossen en zondag was ik er in geslaagd om de boosdoener te verwijderen zodat daarna zijn darmpjes vrij spel hadden. En of ze dat gedaan hebben! Jake deponeert eigenlijk bijzonder weinig keutels, dus ik trok dan ook wel eventjes grote ogen toen ik die hoeveelheid zag die er de voorbije dagen uitgekomen is. 😉 Maar 't belangrijkste was dat ons ventje zich weer opgelucht voelde! Wat moet het een heerlijk gevoel geweest zijn om die buikpijn te voelen wegvloeien. Dinsdag werd ook hij verwacht bij één van onze dierenartsen om een keertje bloed te nemen. Er zat me namelijk iets niet zo lekker bij Jake en ik wilde weten wat. Onze vent is ontzettend braaf geweest tijdens de bloedname, al ging dat wel met de nodige stress-scheetjes gepaard. Maar zo is Jake'je! 😹 En hij kreeg meteen: 'Jake is wel heel erg speciaal eh' te horen. Dat is ie zeker! Ondertussen weten we dat hij hoge ontstekingswaarden in zijn bloed heeft, maar dat alle organen er wel heel erg oké uitzien. Maar hij verliest wel eiwitten. Niet via de urine zoals dat vaak het geval is, maar via zijn stoelgang. Dus denkt de dierenarts dat er binnenin toch wel iets mis is met zijn darmpjes. Vooral omdat hij net ook die verstopping gehad heeft. Het ontstekingsbeeld komt wellicht van een darmontsteking. Maar er wordt nog een bijkomend bloedonderzoek gedaan naar zijn vitamine B12 waarde. Als dat te laag staat, moet hij volgende week weer mee om prikjes te halen en voorlopig staat hij op medicatie om die ontstekingswaarden naar beneden te krijgen. 💉 Als er uit het bijkomend onderzoek toch niets komt in verband met de B12, dan zal Jake binnenkort een endoscopie ondergaan met contrastvloeistof. Maar eerst maar even kijken wat dat bijkomend onderzoek oplevert. Jake voelt zich veel beter in ieder geval. Hij eet terug zelfstandig en sinds gisteren ligt hij weer bovenaan de krabpaal en roept me voor kusjes als ik voorbij loop. 😽 Blij dat ie zich beter voelt! 💜
Pampieboy Jake kampte vorige week met een heftige verstopping waardoor hij vreselijke buikpijn had en amper zelfstandig at. Met Lactulose en een warm water chlysma zijn we aan de slag gegaan om hem van die blokkade te verlossen en zondag was ik er in geslaagd om de boosdoener te verwijderen zodat daarna zijn darmpjes vrij spel hadden. En of ze dat gedaan hebben! Jake deponeert eigenlijk bijzonder weinig keutels, dus ik trok dan ook wel eventjes grote ogen toen ik die hoeveelheid zag die er de voorbije dagen uitgekomen is. 😉 Maar 't belangrijkste was dat ons ventje zich weer opgelucht voelde! Wat moet het een heerlijk gevoel geweest zijn om die buikpijn te voelen wegvloeien. Dinsdag werd ook hij verwacht bij één van onze dierenartsen om een keertje bloed te nemen. Er zat me namelijk iets niet zo lekker bij Jake en ik wilde weten wat. Onze vent is ontzettend braaf geweest tijdens de bloedname, al ging dat wel met de nodige stress-scheetjes gepaard. Maar zo is Jake'je! 😹 En hij kreeg meteen: 'Jake is wel heel erg speciaal eh' te horen. Dat is ie zeker! Ondertussen weten we dat hij hoge ontstekingswaarden in zijn bloed heeft, maar dat alle organen er wel heel erg oké uitzien. Maar hij verliest wel eiwitten. Niet via de urine zoals dat vaak het geval is, maar via zijn stoelgang. Dus denkt de dierenarts dat er binnenin toch wel iets mis is met zijn darmpjes. Vooral omdat hij net ook die verstopping gehad heeft. Het ontstekingsbeeld komt wellicht van een darmontsteking. Maar er wordt nog een bijkomend bloedonderzoek gedaan naar zijn vitamine B12 waarde. Als dat te laag staat, moet hij volgende week weer mee om prikjes te halen en voorlopig staat hij op medicatie om die ontstekingswaarden naar beneden te krijgen. 💉 Als er uit het bijkomend onderzoek toch niets komt in verband met de B12, dan zal Jake binnenkort een endoscopie ondergaan met contrastvloeistof. Maar eerst maar even kijken wat dat bijkomend onderzoek oplevert. Jake voelt zich veel beter in ieder geval. Hij eet terug zelfstandig en sinds gisteren ligt hij weer bovenaan de krabpaal en roept me voor kusjes als ik voorbij loop. 😽 Blij dat ie zich beter voelt! 💜
Ons blinde en waggelende Mokka'tje werd als zoveelste zwerfkatje op een Gent's kerkhof geboren en daar heeft zij 8 jaartjes gewoond. In weer en wind, 8 koude winters aan een stuk. Maar zij was één van de gelukkigen die dagelijks gevoerd werd door een poezenmama. En die merkte algauw op dat Mokka plots blind geworden was. Nu was het hoogtijd om haar een verdiend warm plekje te geven en dat werd ons Blutsjestehuis. 💜 De dierenarts van de poezenmama zei dat Mokka blind geworden is door een neurologisch probleem. Maar ik kon me niet in die diagnose vinden... Daarom stond ook zij ingepland voor een dierenartsbezoekje deze week. Alleen kreeg ze vorige week donderdag een enorme opstoot van haar Stomatitis. Ze kon niet meer eten en haar mondje hing vol met kwijl. 😕 We hebben haar vliegensvlug in de ziekenboeg geïnstalleerd, onder de warmtelamp. Ik heb haar ettelijke dagen moeten dwangvoeren, want ze kon niets meer zelf eten. Haar bekje deed veel te veel pijn. Gelukkig brachten pijnstilling en antibiotica soelaas en sinds zondagavond eet ze weer volledig zelfstandig. Ze at als een bootwerker, wat maakte dat ze net voldoende fit genoeg was om de reis naar de dierenarts aan te kunnen. 💪 Er werd bloed genomen en daar kwam verrassend goed nieuws uit. Uiteraard waren haar witte bloedcellen verhoogd, maar dat is te wijten aan de Stomatitis die net een paar dagen voordien was opgeflakkerd. Maar niks lever- of nierproblemen en dat voor een katje dat 8 jaar buiten gewoond heeft. Ook de Fiv en Felv-test kleurde negatief! 🙌 Maar haar oogjes zijn toch wel andere koek. Die werden aan een grondig onderzoek onderworpen en omdat haar bloed afnemen zo makkelijk ging, te makkelijk zelfs, denkt onze dierenarts dat haar blindheid komt door een verhoogde bloeddruk. 🙀Toeval wil dat er volgende week een bloeddrukmeter op de praktijk arriveert zodat we dit snel kunnen uitzoeken. Niet alle dierenartsen zijn voorzien van zo'n instrument, maar één van onze vaste dierenartsen gelukkig wel. Mokka's onderzoekverhaal is nog niet gedaan, maar ik vind het al een hele opluchting dat haar bloedwaarden ontzettend goed waren! 🙏
|
|
Woensdag 22 november 2017:
Ondanks dat onze Capuchon gisteren best een goede dag had, kantelde zijn gezondheid in de namiddag. Terwijl hij 's morgens nog aan de koelkast (want daar bewaren we zijn geheime snackjes! 🦐) stond te schreeuwen om zijn bordje met lekkers zo snel mogelijk bij te vullen en naar binnen te werken, werd hij een paar uur later heel erg hangerig. Hij lag op de vensterbank boven de chauffage te slapen, maar slofte dan naar de bureaustoel om dan toch weer naar de vensterbank te verhuizen. Hij lag ook elke keer op zijn zij en ik zag aan zijn gezichtje dat hij zich absoluut niet lekker voelde. 🙀Gelukkig stond er een afspraak bij de dierenarts gepland en kon hij gelijk mee. Omdat er knobbeltjes op zijn nieren gevoeld konden worden, werd er besloten om een bloedname te doen. Maar hij was ondertussen zo uitgedroogd dat er amper bloed genomen kon worden. Er was net voldoende om zijn witte bloedcellen te bepalen. 💉 Ondanks dat er eigenlijk geen ruimte meer in de ziekenboeg was wegens overbezetting, mocht onze rode vriend toch blijven en werd hij 's avonds aan het infuus gekoppeld. Want intraveneus werkt dat nog altijd beter dan dat ik het onderhuids toedien. Vanmorgen mochten we contact opnemen en de dierenarts was best positief dat hij de nacht zo goed was doorgekomen. Tegen 10u 's morgens had zijn lichaam al 280 ml serum opgenomen en hij krijgt nu nog elk uur 20 ml toegediend tot we hem vanavond mogen gaan halen. 🍀 De dierenarts gaat ook proberen om nog een staaltje bloed af te tappen zodat er een algemeen bloedonderzoek verricht kan worden. Want die knobbeltjes baren ons toch wel zorgen! Het kunnen tumors zijn, maar evengoed een aangeboren afwijking... Maar goed is het niet, dat in combinatie met zijn aids. Het is duidelijk dat ons magere ventje - met zijn amper 2kg230 - in zijn reservetijd zit. Dus maken we van elke dag een feest, pyjamaparty's op bed en lekkers bij de vleet. Want hij verdient het zo! ✨
Ondanks dat onze Capuchon gisteren best een goede dag had, kantelde zijn gezondheid in de namiddag. Terwijl hij 's morgens nog aan de koelkast (want daar bewaren we zijn geheime snackjes! 🦐) stond te schreeuwen om zijn bordje met lekkers zo snel mogelijk bij te vullen en naar binnen te werken, werd hij een paar uur later heel erg hangerig. Hij lag op de vensterbank boven de chauffage te slapen, maar slofte dan naar de bureaustoel om dan toch weer naar de vensterbank te verhuizen. Hij lag ook elke keer op zijn zij en ik zag aan zijn gezichtje dat hij zich absoluut niet lekker voelde. 🙀Gelukkig stond er een afspraak bij de dierenarts gepland en kon hij gelijk mee. Omdat er knobbeltjes op zijn nieren gevoeld konden worden, werd er besloten om een bloedname te doen. Maar hij was ondertussen zo uitgedroogd dat er amper bloed genomen kon worden. Er was net voldoende om zijn witte bloedcellen te bepalen. 💉 Ondanks dat er eigenlijk geen ruimte meer in de ziekenboeg was wegens overbezetting, mocht onze rode vriend toch blijven en werd hij 's avonds aan het infuus gekoppeld. Want intraveneus werkt dat nog altijd beter dan dat ik het onderhuids toedien. Vanmorgen mochten we contact opnemen en de dierenarts was best positief dat hij de nacht zo goed was doorgekomen. Tegen 10u 's morgens had zijn lichaam al 280 ml serum opgenomen en hij krijgt nu nog elk uur 20 ml toegediend tot we hem vanavond mogen gaan halen. 🍀 De dierenarts gaat ook proberen om nog een staaltje bloed af te tappen zodat er een algemeen bloedonderzoek verricht kan worden. Want die knobbeltjes baren ons toch wel zorgen! Het kunnen tumors zijn, maar evengoed een aangeboren afwijking... Maar goed is het niet, dat in combinatie met zijn aids. Het is duidelijk dat ons magere ventje - met zijn amper 2kg230 - in zijn reservetijd zit. Dus maken we van elke dag een feest, pyjamaparty's op bed en lekkers bij de vleet. Want hij verdient het zo! ✨
Terwijl het binnenplein in de zomer baadt in de weelderige zonnestralen, is dat nu niet zo. Op het heetst van de dag is het dan bijna onmogelijk om op het plein te lopen, omdat de betonnenvloer heel snel opwarmt. Maar nu moeten de Blutsjes haast een strategisch plekje uitkiezen om toch een winterse zonnestraal te vangen. 🌞 Daarom hebben we de buiten krabpaal helemaal tegen de muur van het woonhuis gezet, want daar zit in de voormiddag (soms) de zon. Skipje had het voor elkaar, want als ze recht zat, dan keek de zon haar recht aan. 💕 Het was heel erg winderig vandaag, maar wel droog en zonnig. Dus we klagen niet! 😸
Dinsdag 21 november 2017:
Vanavond zijn we met 5 patiëntjes naar de dierenarts gereden en waren we anderhalf uur zoet met bloednames, beeldvorming en nog een aantal onderzoekjes. 😷 Van zodra de resultaten van het bloed binnen zijn, maak ik een uitgebreidere update over Pampieboy Jake, snotteraar Figaro, blinde Mokka en Fiv-je Capuchon die op het laatste nippertje ook nog in geladen werd omdat hij vanaf de namiddag echt een baaldag had en zich helemaal niet lekker voelde. Zo erg zelfs dat hij aan het infuus is gekoppeld en minstens een nachtje moet blijven. Maar de dierenarts kon alvast knobbeltjes aan zijn nieren voelen en da's absoluut geen goed teken... 😞Over wie ik wel al een update kan schrijven is Blutshondje Evita. Zij mocht mee omdat ze 's nachts vaak last heeft van een hoestje, een echte droge hoest. Dus maakte ik me wat zorgen over haar hartje, maar dat blijkt net heel goed te zijn. Oefff! 👌 Op de RX was er niks abnormaals te zien en toen de dierenarts aan haar luchtpijpje kwam, kwam daar ook het kuchje weer. Ze blijkt een licht geïrriteerde luchtpijp te hebben die daar dus voor zorgt. Gelukkig hoeft ze nog niet aan de medicatie of hoeven we ons (nog) geen grote zorgen te maken. 't Is gewoon een puntje om in de gaten te houden. 👀 De dierenarts was helemaal idolaat van Evita en ze werd dan ook volop geprezen toen ze zonder morren een foto liet maken. Ons kleine meisje liep vol overtuiging in de praktijk rond - maar zoals altijd als ik de camera bovenhaal - doet ze net een tikkeltje anders - een beetje bedeesd zelfs. 😉 ❤
Vanavond zijn we met 5 patiëntjes naar de dierenarts gereden en waren we anderhalf uur zoet met bloednames, beeldvorming en nog een aantal onderzoekjes. 😷 Van zodra de resultaten van het bloed binnen zijn, maak ik een uitgebreidere update over Pampieboy Jake, snotteraar Figaro, blinde Mokka en Fiv-je Capuchon die op het laatste nippertje ook nog in geladen werd omdat hij vanaf de namiddag echt een baaldag had en zich helemaal niet lekker voelde. Zo erg zelfs dat hij aan het infuus is gekoppeld en minstens een nachtje moet blijven. Maar de dierenarts kon alvast knobbeltjes aan zijn nieren voelen en da's absoluut geen goed teken... 😞Over wie ik wel al een update kan schrijven is Blutshondje Evita. Zij mocht mee omdat ze 's nachts vaak last heeft van een hoestje, een echte droge hoest. Dus maakte ik me wat zorgen over haar hartje, maar dat blijkt net heel goed te zijn. Oefff! 👌 Op de RX was er niks abnormaals te zien en toen de dierenarts aan haar luchtpijpje kwam, kwam daar ook het kuchje weer. Ze blijkt een licht geïrriteerde luchtpijp te hebben die daar dus voor zorgt. Gelukkig hoeft ze nog niet aan de medicatie of hoeven we ons (nog) geen grote zorgen te maken. 't Is gewoon een puntje om in de gaten te houden. 👀 De dierenarts was helemaal idolaat van Evita en ze werd dan ook volop geprezen toen ze zonder morren een foto liet maken. Ons kleine meisje liep vol overtuiging in de praktijk rond - maar zoals altijd als ik de camera bovenhaal - doet ze net een tikkeltje anders - een beetje bedeesd zelfs. 😉 ❤
Maandag 20 november 2017:
Gisteravond kregen we geheel onverwacht een fantastisch mailtje binnen. 💝 Marleen had ons recent ingeschreven als deelnemende organisatie aan de tombola van het Felinova Poes Cafe te Berchem. De bezoekers van het Poes Cafe, dat gisteren doorging, konden stemmen op 9 deelnemende organisaties. ✍ De publiekswinnaar kreeg de opbrengst van de tombola. Marleen was zelf ook aanwezig gisteren als Blutsjesambassadrice en uiteraard ook om de vele interessante lezingen te volgen over kattenwelzijn. 😻 Aan het eind van de dag bleek dat onze Blutsjes de meeste stemmen hadden gehaald en Marleen mocht dan ook een meer-dan-fantastische cheque in ontvangst nemen van 844 euro! Een waanzinnige opbrengst van de tombola die we geheel gaan gebruiken voor de inrichting van één van de nieuwe kattenkamers in ons nieuwe tehuis. 🏗 Later volgt uiteraard nog een nieuwe update hierover met een fotootje van de overhandiging van de cheque aan onze Blutsjes, samen met nog een nieuwtje. Een dikke dankjewel aan Marleen, Felinova en alle mensen die op onze Blutsjes gestemd hebben! 💐
Gisteravond kregen we geheel onverwacht een fantastisch mailtje binnen. 💝 Marleen had ons recent ingeschreven als deelnemende organisatie aan de tombola van het Felinova Poes Cafe te Berchem. De bezoekers van het Poes Cafe, dat gisteren doorging, konden stemmen op 9 deelnemende organisaties. ✍ De publiekswinnaar kreeg de opbrengst van de tombola. Marleen was zelf ook aanwezig gisteren als Blutsjesambassadrice en uiteraard ook om de vele interessante lezingen te volgen over kattenwelzijn. 😻 Aan het eind van de dag bleek dat onze Blutsjes de meeste stemmen hadden gehaald en Marleen mocht dan ook een meer-dan-fantastische cheque in ontvangst nemen van 844 euro! Een waanzinnige opbrengst van de tombola die we geheel gaan gebruiken voor de inrichting van één van de nieuwe kattenkamers in ons nieuwe tehuis. 🏗 Later volgt uiteraard nog een nieuwe update hierover met een fotootje van de overhandiging van de cheque aan onze Blutsjes, samen met nog een nieuwtje. Een dikke dankjewel aan Marleen, Felinova en alle mensen die op onze Blutsjes gestemd hebben! 💐
|
|
Zondag 19 november 2017:
Hoe kan ik het nou over mijn lippen krijgen, laat staan neer te schrijven als het allemaal niet zo voelt. Hoe kan ik nou zeggen dat hij er niet meer is, terwijl zijn gekke kirgeluidje nog zo helder in mijn oren klinkt. Hoe kan ik nou zeggen dat hij een sterretje geworden is als ik zijn neusje nog steeds stevig tegen mijn gezicht aan gedrukt voel. Die geweldige kopstoot die daarbij volgde en waarbij ik elke keer zo hard moest lachen. Dat ik elke keer verbaasd was dat er zoveel kracht uit zo'n klein ventje kwam als ik hem als een volleerde acrobaat de krabpaal zag beklimmen. Hoe kan het nou waar zijn dat als ik mijn ogen sluit ik hem zo voor mij zie met zijn karikatuurkopje. En toch is het zo... Ons Klausje is niet meer. Nierfalen zijn hem uiteindelijk fataal geworden. Chronische om precies te zijn. Ik maakte me afgelopen zomer nog grote zorgen om hem, omdat ik voelde dat er iets gaande was. Blijkbaar was mijn gevoel juist en kampte hij toen al met nierproblemen. Alleen is daar een communicatiefout over geweest waardoor het verhaal niet als cadeautijd aanvoelt. Anders hadden we elke dag gevierd alsof het zijn laatste was, want dat kon zo zijn. Dan was elke dag een nieuwe dag en het had gewoon anders gevoeld als ik geweten had dat hij toen al in zijn reservetijd zat. Maar er valt niks meer aan te doen. Er valt niks meer aan te veranderen. Mijn kleine kaboutertje is niet meer. 💔 Lieve Kaukaus, ik mis je verschrikkelijk! Jij was ons eerste verlamde Blutsje en ik kan dat gevoel zo weer oproepen toen ik je voor het eerst in mijn armen nam. Toen had je net zo'n lange reis vanuit Roemenië achter de rug en je keek met grote ogen naar je nieuwe leventje. Piepklein was je toen je mishandeld werd en verlamd achterbleef, daar zorgde een stamp op je rugje voor. Maar dat maakte net dat wij jou dat plekje-voor-altijd konden bieden. En we sloten elkaar meteen in elkaars hart. Al heb ik soms ook het haar uit mijn hoofd kunnen trekken door alle gekheid die je uithaalde. Weet je nog dat we jou gekscherend 'Farmerboy' noemden of dat we 'hij is weer aan het ploegen' zeiden? Ik heb werkelijk met een poetsdoekje achter jouw super snelle schuifelende kont moeten aanlopen. Want zelfs met luier wist je de grond van de nodige bemesting te voorzien. Gek genoeg deed je dat op de boerderij niet meer. Achteraf gezien kan ik hier alleen maar om lachen. Want je deed altijd gek, een beetje anders en dat maakte jou net zo uniek. Dat is waarom ik zo veel van je hield en nog steeds hou. Want zelfs al heeft de dood ons gescheiden - ik blijf je in mijn hart en hoofd levende houden. Da's een belofte die ik niet verbreek. Slaapwel kleine vriend. Dankjewel voor alle liefde en voor de liefde die je me gegeven hebt om na jou zoveel verlamde Blutsjes een thuis te bieden. Want jij en jij alleen hebt me die liefde daarvoor gegeven. Dit zal ik altijd blijven doen. Beloofd! Doe jij mij een belofte, dat je daar ergens weer de Farmerboy uithangt en net zo gelukkig bent als toen je bij ons woonde? 💫
Hoe kan ik het nou over mijn lippen krijgen, laat staan neer te schrijven als het allemaal niet zo voelt. Hoe kan ik nou zeggen dat hij er niet meer is, terwijl zijn gekke kirgeluidje nog zo helder in mijn oren klinkt. Hoe kan ik nou zeggen dat hij een sterretje geworden is als ik zijn neusje nog steeds stevig tegen mijn gezicht aan gedrukt voel. Die geweldige kopstoot die daarbij volgde en waarbij ik elke keer zo hard moest lachen. Dat ik elke keer verbaasd was dat er zoveel kracht uit zo'n klein ventje kwam als ik hem als een volleerde acrobaat de krabpaal zag beklimmen. Hoe kan het nou waar zijn dat als ik mijn ogen sluit ik hem zo voor mij zie met zijn karikatuurkopje. En toch is het zo... Ons Klausje is niet meer. Nierfalen zijn hem uiteindelijk fataal geworden. Chronische om precies te zijn. Ik maakte me afgelopen zomer nog grote zorgen om hem, omdat ik voelde dat er iets gaande was. Blijkbaar was mijn gevoel juist en kampte hij toen al met nierproblemen. Alleen is daar een communicatiefout over geweest waardoor het verhaal niet als cadeautijd aanvoelt. Anders hadden we elke dag gevierd alsof het zijn laatste was, want dat kon zo zijn. Dan was elke dag een nieuwe dag en het had gewoon anders gevoeld als ik geweten had dat hij toen al in zijn reservetijd zat. Maar er valt niks meer aan te doen. Er valt niks meer aan te veranderen. Mijn kleine kaboutertje is niet meer. 💔 Lieve Kaukaus, ik mis je verschrikkelijk! Jij was ons eerste verlamde Blutsje en ik kan dat gevoel zo weer oproepen toen ik je voor het eerst in mijn armen nam. Toen had je net zo'n lange reis vanuit Roemenië achter de rug en je keek met grote ogen naar je nieuwe leventje. Piepklein was je toen je mishandeld werd en verlamd achterbleef, daar zorgde een stamp op je rugje voor. Maar dat maakte net dat wij jou dat plekje-voor-altijd konden bieden. En we sloten elkaar meteen in elkaars hart. Al heb ik soms ook het haar uit mijn hoofd kunnen trekken door alle gekheid die je uithaalde. Weet je nog dat we jou gekscherend 'Farmerboy' noemden of dat we 'hij is weer aan het ploegen' zeiden? Ik heb werkelijk met een poetsdoekje achter jouw super snelle schuifelende kont moeten aanlopen. Want zelfs met luier wist je de grond van de nodige bemesting te voorzien. Gek genoeg deed je dat op de boerderij niet meer. Achteraf gezien kan ik hier alleen maar om lachen. Want je deed altijd gek, een beetje anders en dat maakte jou net zo uniek. Dat is waarom ik zo veel van je hield en nog steeds hou. Want zelfs al heeft de dood ons gescheiden - ik blijf je in mijn hart en hoofd levende houden. Da's een belofte die ik niet verbreek. Slaapwel kleine vriend. Dankjewel voor alle liefde en voor de liefde die je me gegeven hebt om na jou zoveel verlamde Blutsjes een thuis te bieden. Want jij en jij alleen hebt me die liefde daarvoor gegeven. Dit zal ik altijd blijven doen. Beloofd! Doe jij mij een belofte, dat je daar ergens weer de Farmerboy uithangt en net zo gelukkig bent als toen je bij ons woonde? 💫
Zaterdag 18 november 2017:
Konijnenkontje Stix was vannacht bijzonder geïntrigeerd door dat "monster" onder het deken! 👻 Tja, het is ook wel bijzonder eng natuurlijk die verborgen maar opzwiepende staart van Max. 😉 😹
Konijnenkontje Stix was vannacht bijzonder geïntrigeerd door dat "monster" onder het deken! 👻 Tja, het is ook wel bijzonder eng natuurlijk die verborgen maar opzwiepende staart van Max. 😉 😹
Het is ontzettend druk achter de schermen met zieke patiëntjes die mijn volledige aandacht opeisen. Vandaar ook het amper bijwerken van de reacties op onze sociale media. Maar daar maak ik snel werk van, beloofd! 🙏 Pampieboy Jake is ook al een aantal daagjes niet lekker. Hij heeft een verstopping, waar hij natuurlijk de hele rimram voor krijgt en daarstraks zelfs een warm water chlysma - zonder succes. Volgende week staan er ook weer de nodige dierenartsafspraakjes op de agenda en mag hij mee. Ik heb het gevoel dat er meer aan de hand is dan alleen die verstopping, dus gaan we bloedprikken en hopen we daaruit wijzer te worden. 💉 Ook onze blinde Mokka haar Stomatitis speelt serieus op en daarom mag ook zij mee voor een senior bloedonderzoek. Ondertussen ondersteun ik haar met pijnstilling/ontstekingsremmer en dwangvoer ik haar. Want haar mondje deed zo'n pijn dat ze zelf niet meer kon eten. 😕 Figaro en Evita mogen allebei mee voor een beeldvorming. Figaro voor zijn longen, want hij blijft hervallen zonder medicatie. Dan produceert hij de grootste snottebellen en reutelt hij de boel bij elkaar. Blutshondje Evita maakt 's nachts vaak hoestgeluidjes, dus dat wordt een grondig onderzoek van haar hartje. En dit is nog maar een tipje van de ijsberg, want er staan nog onderzoeken en operaties op de planning. 😱 Maar daarover later meer. Ook ons Fiv-je Capuchon vraagt erg veel verzorging, net zoals Smurfje en Leo die beide een opstoot hebben van hun auto-immuun ziekte. Druk druk druk dus! 🙈
Vrijdag 17 november 2017:
Oh, wat is ons Finteke moe! 💤 Ik had het stiekem wel verwacht dat ze vandaag een ganse dag zou crashen in plaats van spelen. Ze is gisteren zo uitbundig geweest met spelen en van her naar der lopen, dat ze nu behoorlijk moe is. Al zullen haar spiertjes ongetwijfeld ook wel pijn doen. 🐾Ze is al die maanden heel beperkt geweest qua bewegingsruimte omdat ze natuurlijk heel erg ziek geweest is en daardoor zo lang opgenomen geweest is het dierenhospitaal. En dan zien we spierpijn toch altijd optreden bij zulke Blutsjes. Maar wat ben ik zo ontzettend trots op dit kleine meisje. 😻 Ze luistert echt goed naar haar lichaampje en ze weet wat goed voor haar is momenteel: slapen om weer energie bij te tanken en die stijve spiertjes te laten rusten. Ik ben heel benieuwd of Finteke morgen voor een speel- of dutdag kiest. 🙈
Oh, wat is ons Finteke moe! 💤 Ik had het stiekem wel verwacht dat ze vandaag een ganse dag zou crashen in plaats van spelen. Ze is gisteren zo uitbundig geweest met spelen en van her naar der lopen, dat ze nu behoorlijk moe is. Al zullen haar spiertjes ongetwijfeld ook wel pijn doen. 🐾Ze is al die maanden heel beperkt geweest qua bewegingsruimte omdat ze natuurlijk heel erg ziek geweest is en daardoor zo lang opgenomen geweest is het dierenhospitaal. En dan zien we spierpijn toch altijd optreden bij zulke Blutsjes. Maar wat ben ik zo ontzettend trots op dit kleine meisje. 😻 Ze luistert echt goed naar haar lichaampje en ze weet wat goed voor haar is momenteel: slapen om weer energie bij te tanken en die stijve spiertjes te laten rusten. Ik ben heel benieuwd of Finteke morgen voor een speel- of dutdag kiest. 🙈
Donderdag 16 november 2017:
Finte-kindje woont hier morgen twee weekjes en in die tijd heeft ze 'amper' één keer diarree gehad, wat dus echt geweldig is! 🙌 Daarom vond ik het tijd om haar vandaag uit haar quarantaine-kamertje te halen en kennis te laten maken met de andere Blutsjes. En ze vond het geweldig! 😻 Ze ging gelijk met Abi-muis haar favoriete speeltje aan de haal en natuurlijk was het, hoe-kan-het-ook-anders, dikke mik met konijnenkontje Stix. Ze hebben bijna een uur non-stop tikkertje met elkaar gespeeld. En wat is ze snel zo op haar gekke voorpootjes! 💨 Ik moet nu alleen dubbel uitkijken waar ik mijn voeten neerplant, want Finte is zelfs nog ietsje kleiner dan Abi en net zo aanhankelijk. 😉 ❤
Finte-kindje woont hier morgen twee weekjes en in die tijd heeft ze 'amper' één keer diarree gehad, wat dus echt geweldig is! 🙌 Daarom vond ik het tijd om haar vandaag uit haar quarantaine-kamertje te halen en kennis te laten maken met de andere Blutsjes. En ze vond het geweldig! 😻 Ze ging gelijk met Abi-muis haar favoriete speeltje aan de haal en natuurlijk was het, hoe-kan-het-ook-anders, dikke mik met konijnenkontje Stix. Ze hebben bijna een uur non-stop tikkertje met elkaar gespeeld. En wat is ze snel zo op haar gekke voorpootjes! 💨 Ik moet nu alleen dubbel uitkijken waar ik mijn voeten neerplant, want Finte is zelfs nog ietsje kleiner dan Abi en net zo aanhankelijk. 😉 ❤
Woensdag 15 november 2017:
In het verrassingspakketje van Andrée stak een speeltje waar Abi gek op is! 🎁 Dat pluizige dingetje steekt werkelijk haar ogen uit. Maar gaat ze er mee spelen of toch niet? Nopez, vandaag niet! 😉 Als ze niet ligt te slapen, dan volgt ze me overal naartoe. Met haar gekke dansje waggelt ze me achterna en dan sta ik er versteld van dat mijn werk minder vlot vooruit gaat, want voor ik het weet sta ik weer met Abi-muis in de armen te knuffelen. 🙈 💚
In het verrassingspakketje van Andrée stak een speeltje waar Abi gek op is! 🎁 Dat pluizige dingetje steekt werkelijk haar ogen uit. Maar gaat ze er mee spelen of toch niet? Nopez, vandaag niet! 😉 Als ze niet ligt te slapen, dan volgt ze me overal naartoe. Met haar gekke dansje waggelt ze me achterna en dan sta ik er versteld van dat mijn werk minder vlot vooruit gaat, want voor ik het weet sta ik weer met Abi-muis in de armen te knuffelen. 🙈 💚
Ik ben doordeweeks heel vroeg buiten aan de slag in de stallen, dus het viel niet gelijk op dat onze dove Friebel toch wel heel erg veel sliep. Op dat uur is het namelijk niet ongewoon dat er een aantal buitenBlutsjes nog liggen te pitten. 💤 Maar toen ik hem overdag het binnenplein niet meer zag afstruinen en zijn gezichtje duidelijk magerder werd, wist ik dat er iets aan de hand was. Normaal gezien laat hij zich niet hanteren, maar nu kon ik hem met mandje en al de ziekenboeg binnendragen. Ik kon er niet gelijk mijn vinger op leggen, want hij at nog wel - niet veel, maar toch voldoende om me niet gelijk zorgen te maken -, zijn keutels en plas zagen er oké uit én zijn tandjes zijn nog niet zo lang geleden onder handen genomen. Hij bleek FORL te hebben waarbij een heleboel tanden operatief weggehaald werden. Dus dàt kon het probleem ook niet zijn. Daarentegen lag hij hele dagen te slapen en toonde hij nog maar weinig interesse voor zijn omgeving. En toen wist ik het! Friebel bleek (nog steeds) te rouwen om Opa Ceeltje. 💔 Friebel is niet de meest sociale kat, zowel niet naar mensen als andere katten. Maar met Ceeltje had hij een band, nee, hij had zelfs een taak! Als Ceeltje een opstoot had van zijn ouderdomsdementie, dan liep Friebel altijd op een kort afstandje achter Ceel aan. Zijn steun en toeverlaat en omgekeerd wellicht ook. Want Friebel leeft ook in zijn eigen wereldje. Wat moet het eng geweest zijn toen Ceeltje er niet meer was. Zijn wereldje moet plots heel erg donker geworden zijn. Zo donker dat hij in een depressie beland was. Nu mocht ik Friebel wel uitbundig aaien en daar genoot hij van. Sterker nog, hij kreeg weer die glans in zijn oogjes en ging steeds minder slapen en steeds meer interesse in zijn omgeving tonen. 💫 Terwijl hij eigenlijk niet tegen verandering kan, paste hij zich nu wonderwel aan het leven binnen aan. Hij draait goed mee, komt met natvoertijd ook in de keuken staan en hij ligt zelfs naast en tussen andere Blutsjes te dutten. Ik weet hoe het voelt om in die donkerte te zitten en ik ben daarom zo ontzettend blij dat we Friebel daaruit hebben kunnen halen, gewoon door een extra portie liefde. Want liefde en liefde alleen doet die donkerte verdwijnen. 💕
|
|
Dinsdag 14 november 2017:
De Felv-jes zijn inmiddels helemaal gesetteld en best tevreden met hun gewijzigde woonsituatie. 🙌 ❤ Er is vooral een ommekeer in Nala's gedrag te merken, want plots laat ze zich uitgebreid aaien door Sab. Al denkt ze waarschijnlijk dat het Franckje is die haar die heerlijke aaitjes uitdeelt, haha. 😉
De Felv-jes zijn inmiddels helemaal gesetteld en best tevreden met hun gewijzigde woonsituatie. 🙌 ❤ Er is vooral een ommekeer in Nala's gedrag te merken, want plots laat ze zich uitgebreid aaien door Sab. Al denkt ze waarschijnlijk dat het Franckje is die haar die heerlijke aaitjes uitdeelt, haha. 😉
|
Maandag 13 november 2017:
« Update: poezenhorloges = uitverkocht! » Het is weer bijna die tijd van het jaar waarin mensen op zoek gaan naar leuke, originele en praktische geschenkjes om rond de Kerstboom te leggen. 🎄 Het geschenkpapier en de lintjes zijn waarschijnlijk het ultieme kadootje voor de kat des huizes, terwijl de inhoud misschien wel deze geweldig leuke kattenhorloges of Blutsjeskalenders zijn! 🎁 Snel zijn is de boodschap want we hebben telkens maar 2 stuks te koop van elke kleur! Dit leukepolshorloge is voorzien van 12 grappige kattenmotiefjes die je het juiste uur aanwijzen. ⌚ Het kattenhorloge komt op 12 euro verzendkosten inbegrepen. Vergeet niet om bij jouw bestelling de juiste kleur (wit-zwart-mint-zalm) mee te delen en het adres naar waar het verzonden mag worden. 📬 Ook dit jaar is onze Blutsjeskalender misschien wel een leuk geschenkje voor een poezenfan onder jouw vrienden of familie. De verjaardagskalender geeft elke maand een prachtige zwart/wit foto weer van één van onze Blutskatjes. 📷 Vergeet nooit een verjaardag of speciale gebeurtenis met deze kalender en hang hem op een goed zichtbare plek in je keuken, living, bureau, toilet,... De Blutsjeskalender kost 15 euro verzendkosten inbegrepen. Bestellingen mogen doorgestuurd worden via pb of een mailtje naar [email protected]. 📧 |
Zondag 12 november 2017:
Ons Fiv-je Cupuchon was afgelopen zomer geveld door een keel-, maag- en darmontsteking. Daardoor was hij behoorlijk veel gewicht kwijt gespeeld en heeft het ontzettend lang geduurd voor zijn gewicht weer op peil was en zijn vachtje er weer prachtig glad bij lag. Ongeveer anderhalve week geleden zei ik nog dat hij er weer tiptop uitzag en dat ik blij was dat hij weer opgeknapt was. 🤗 Alsof ik door die woorden het noodlot tartte, want niet veel later liep hij ook te snotteren zoals een aantal van onze Blutsjes met verminderde weerstand en waren zijn oogjes ontstoken. 😱 Tja, het is er het weer voor natuurlijk! En zijn gewicht is weer pijlsnel naar beneden gegaan. Zo erg zelfs dat ik hem afgelopen dagen gedwangvoerd heb zodat hij toch voldoende voeding binnen krijgt en krijgt hij supplementen erbovenop, naast de medicatie, om zijn weerstand zo hoog mogelijk te houden. 💊 Al is dat niet evident, want als aidspositief katje is zijn weerstand al niet je-van-het. Vorige keer waren stukjes kip de redding en nu ook weer. Het zijn intensieve dagen in ons Blutsjestehuis en ik loop weer te verplegen tegen de sterren op. Gelukkig heb ik er een goed oog in dat ons ventje ook uit dit dalletje zal krabbelen, al zal het tijd nodig hebben. 🍀
Ons Fiv-je Cupuchon was afgelopen zomer geveld door een keel-, maag- en darmontsteking. Daardoor was hij behoorlijk veel gewicht kwijt gespeeld en heeft het ontzettend lang geduurd voor zijn gewicht weer op peil was en zijn vachtje er weer prachtig glad bij lag. Ongeveer anderhalve week geleden zei ik nog dat hij er weer tiptop uitzag en dat ik blij was dat hij weer opgeknapt was. 🤗 Alsof ik door die woorden het noodlot tartte, want niet veel later liep hij ook te snotteren zoals een aantal van onze Blutsjes met verminderde weerstand en waren zijn oogjes ontstoken. 😱 Tja, het is er het weer voor natuurlijk! En zijn gewicht is weer pijlsnel naar beneden gegaan. Zo erg zelfs dat ik hem afgelopen dagen gedwangvoerd heb zodat hij toch voldoende voeding binnen krijgt en krijgt hij supplementen erbovenop, naast de medicatie, om zijn weerstand zo hoog mogelijk te houden. 💊 Al is dat niet evident, want als aidspositief katje is zijn weerstand al niet je-van-het. Vorige keer waren stukjes kip de redding en nu ook weer. Het zijn intensieve dagen in ons Blutsjestehuis en ik loop weer te verplegen tegen de sterren op. Gelukkig heb ik er een goed oog in dat ons ventje ook uit dit dalletje zal krabbelen, al zal het tijd nodig hebben. 🍀
Met heel veel geduld en aanmoediging is het mij uiteindelijk gelukt om ook Basje en Nala over te brengen van het roze kamertje naar de binnenkamer waar Franck en Stafke al even konden genieten van de grote zachte zetel. 💤 Bas verhuisde gisteren al en dat is natuurlijk te zien aan de foto die vandaag van hem genomen werd. Heerlijk doezelend tussen de kussens in het gezelschap van z'n twee brothers-in-crime. Het lukte me gisteren nog vrij snel om Basje in een transportmand te krijgen. 👌 Ik had eerst geprobeerd om hem via het holletje van de krabpaal, waar hij in lag, zachtjes in de mand te duwen. Maar dat was even zonder Basje zijn vier tegenspartelende pootjes gerekend, haha! 🐾 Ik heb dan mijn stoute schoenen aangetrokken en hem gewoon met vrije hand vastgenomen en in de mand gezet en dat ging verbazend genoeg wel zonder tegenspartelen. Nala was echter een ander paar mouwen. Zij laat zich wel lichtjes strelen als ik snoepjes uitdeel en ze ziet dat Franck ook geknuffeld wordt. Maar zomaar oppakken is helemaal not done volgens Nala en natuurlijk was Franckje al verhuisd en bleef ze helemaal alleen achter in het roze kamertje. 🤔 Ik heb dan geprobeerd om snoepjes in de transportmand te leggen en ze steeds dieper te smijten. Na een tijdje was Nala natuurlijk voldaan met alle snoep en zat ik daar nog altijd op m'n knieën naast een lege transportmand en een uitbuikende Nala die hoog vanop een krabpaal met een blik naar me keek van 'ik weet wel wat je probeert te bereiken'. 😼 Ik heb het dan maar opgegeven en heb de transportmand laten staan met nog enkele snackjes in als ultieme lokmiddel. Deze namiddag ben ik dan terug bij haar gaan zitten. Ze leek een beetje ontdaan dat ze daar helemaal alleen heeft gezeten en was heel erg blij om me te zien. Ik heb dan weer het snoepjesritueel herhaald en wist dat ik maar één kans had om haar in de transporter te krijgen. 🍭 Ik mocht haar immers niet weer de kans geven om voldaan te raken en ze was nog steeds erg op haar hoede. Toen ze langzaam haar vierde pootje ophief om aan de achterste snoepjes te raken ben ik gewoon naar de transporter gevlogen en was ik gelukkig net een tikkeltje sneller dan Nala. 😓 Ik ben dan vlug tussen de stromende regendruppels door met de transportbox naar binnen gelopen want Nala was behoorlijk van streek. Toen ik mijn hoofd binnen stak, hoorde ik Diny roepen: 'Sab? Is dat Nala die je daar mee hebt? Yesss, met veel geduld, aanmoediging en héél véél Temptations zit Nala weer bij de bende van vier! 🙌
Zaterdag 11 november 2017:
Bij het sorteren en ordenen van de computerbestanden kwam ik deze foto tegen... nog nooit eerder gepubliceerd. Mijn kleine knulleke toen hij nog maar net bij ons woonde. 😻 Wat heb ik toch om hem moeten lachen. Zijn luiertje kwam toen nog tot onder zijn oksels. En zijn gekke capriolen kleurden mijn dag. Het overlijden van Thor heeft er behoorlijk ingehakt. Meer dan ik heb durven toegeven. Laatst voelde ik dat er bitter- en boosheid in mijn hart woonde gewoon omdat het verdriet om zijn verlies de bovenhand nam. 💔 Gelukkig durf ik daar weer tegenin te gaan en laat ik enkel nog liefde in mijn hart wonen. Voor hem, maar ook voor alle (verlamde) Blutsjes die nog op ons pad gaan komen. Ik weet dat ik mezelf weer moet vermannen, mijn spierballen moet opspannen en de wereld weer moet gaan redden, zoals ik altijd geroepen heb. 💪 Zo zou mijn kleine ventje het gewild hebben. Dat we ons tehuis op onze nieuwe plek weer gaan inrichten zoals het hoort en dat we er alles aan gaan doen om een heleboel Blutsjes die thuis te bieden waaraan ze nood hebben. Gewoon omdat het moet. Omdat dit mijn pad is. Omdat ik weer een heleboel knullekes in mijn hart wil laten wonen. 💚 En gek genoeg hebben we gisteren nog een project bedacht waar we snel mee van start willen gaan. Al zal het uitwerken hiervan nog wel een tijdje in beslag nemen. Maar het staat volledig in teken van 'alle Thorrekes' en het gaat iets moois worden! 🌸
Bij het sorteren en ordenen van de computerbestanden kwam ik deze foto tegen... nog nooit eerder gepubliceerd. Mijn kleine knulleke toen hij nog maar net bij ons woonde. 😻 Wat heb ik toch om hem moeten lachen. Zijn luiertje kwam toen nog tot onder zijn oksels. En zijn gekke capriolen kleurden mijn dag. Het overlijden van Thor heeft er behoorlijk ingehakt. Meer dan ik heb durven toegeven. Laatst voelde ik dat er bitter- en boosheid in mijn hart woonde gewoon omdat het verdriet om zijn verlies de bovenhand nam. 💔 Gelukkig durf ik daar weer tegenin te gaan en laat ik enkel nog liefde in mijn hart wonen. Voor hem, maar ook voor alle (verlamde) Blutsjes die nog op ons pad gaan komen. Ik weet dat ik mezelf weer moet vermannen, mijn spierballen moet opspannen en de wereld weer moet gaan redden, zoals ik altijd geroepen heb. 💪 Zo zou mijn kleine ventje het gewild hebben. Dat we ons tehuis op onze nieuwe plek weer gaan inrichten zoals het hoort en dat we er alles aan gaan doen om een heleboel Blutsjes die thuis te bieden waaraan ze nood hebben. Gewoon omdat het moet. Omdat dit mijn pad is. Omdat ik weer een heleboel knullekes in mijn hart wil laten wonen. 💚 En gek genoeg hebben we gisteren nog een project bedacht waar we snel mee van start willen gaan. Al zal het uitwerken hiervan nog wel een tijdje in beslag nemen. Maar het staat volledig in teken van 'alle Thorrekes' en het gaat iets moois worden! 🌸
Vrijdag 10 november 2017:
We merken het al een tijdje achter de schermen dat het berichtbereik van onze filmpjes en verhaaltjes op Facebook een stuk lager ligt dan de voorbije maanden door een - alweer - nieuwe algoritme. Elke dag worden we dan ook meermaals rond de oren geslagen met meldingen als: 'promoot dit bericht voor 3 euro, of voor 10 euro of promoot jouw pagina voor 35 euro'. Het is toch te gek voor woorden dat we eigenlijk moeten betalen zodat onze Blutsjesvrienden onze verhaaltjes zien? 😱 Dit zijn centjes die we hier niet aan kunnen spenderen, omdat elke cent naar de verzorging van de Blutsjes gaat. (Tenzij we een sponsor vinden die onze Blutsjes wilt sponsoren zodat wij Facebook kunnen sponsoren om onze zichtbaarheid te behouden, haha - grapje! 😉) Daarom schakelen we jullie hulp in! Willen jullie geen enkel verhaaltje, filmpje of foto missen? Check dan zeker of jullie onze pagina nog steeds liken en/of volgen op de buttons net onder onze omslagfoto. Want Facebook vindt het namelijk af en toe leuk om Blutsjesvrienden van onze pagina te gooien. Ga daarna naar de button 'volgend/volgen' op onze pagina door het aan te klikken en kies daarna 'Als eerste zien' en 'meldingen aan' want op die manier laat je aan Facebook weten dat je onze verhaaltjes echt niet wilt missen. Dit berichtje delen is lief, volgens clowntje Zitto! ❤ Want wie weet vinden er Blutsjesvrienden ons op die manier terug die ons doorheen de jaren verloren zijn door de gekke trucjes van Facebook. Dikke dankjewel en fijn weekend iedereen! 😽
We merken het al een tijdje achter de schermen dat het berichtbereik van onze filmpjes en verhaaltjes op Facebook een stuk lager ligt dan de voorbije maanden door een - alweer - nieuwe algoritme. Elke dag worden we dan ook meermaals rond de oren geslagen met meldingen als: 'promoot dit bericht voor 3 euro, of voor 10 euro of promoot jouw pagina voor 35 euro'. Het is toch te gek voor woorden dat we eigenlijk moeten betalen zodat onze Blutsjesvrienden onze verhaaltjes zien? 😱 Dit zijn centjes die we hier niet aan kunnen spenderen, omdat elke cent naar de verzorging van de Blutsjes gaat. (Tenzij we een sponsor vinden die onze Blutsjes wilt sponsoren zodat wij Facebook kunnen sponsoren om onze zichtbaarheid te behouden, haha - grapje! 😉) Daarom schakelen we jullie hulp in! Willen jullie geen enkel verhaaltje, filmpje of foto missen? Check dan zeker of jullie onze pagina nog steeds liken en/of volgen op de buttons net onder onze omslagfoto. Want Facebook vindt het namelijk af en toe leuk om Blutsjesvrienden van onze pagina te gooien. Ga daarna naar de button 'volgend/volgen' op onze pagina door het aan te klikken en kies daarna 'Als eerste zien' en 'meldingen aan' want op die manier laat je aan Facebook weten dat je onze verhaaltjes echt niet wilt missen. Dit berichtje delen is lief, volgens clowntje Zitto! ❤ Want wie weet vinden er Blutsjesvrienden ons op die manier terug die ons doorheen de jaren verloren zijn door de gekke trucjes van Facebook. Dikke dankjewel en fijn weekend iedereen! 😽
Kleine Abi-muis volgt ons op de voet! 😉
Donderdag 09 november 2017:
Ik geloof dat ons Felv-je Stafke wel heel erg blij is met de verhuis van het roze kamertje naar een plekje binnen! Terwijl hij zich gisteren en vanmorgen nog verstopte, trof ik hem in de namiddag zo aan - helemaal relaxt in zijn mandje. 😻 Voor diegene die het goed zien: ja, zijn snoet is gehavend. Toen ik hem gisteren in de vervoersmand had gezet (en ik sta er nog steeds versteld van dat dit in mijn uppie gelukt is), heeft hij met zijn neusje tegen de tralies gebeukt. 😞 Stafke is natuurlijk geen tamme kat en toen hij in de transportmand zat was zijn eerste instinct om te ontsnappen. Als rasechte zwerver heeft hij jaren op zijn hoede moeten zijn. Hij heeft het echt niet makkelijk gehad op straat... en al helemaal niet als Felv-positieve kater. Maar daar is bijna anderhalf jaar geleden een einde aan gekomen, want toen werd hij permanente bewoner van ons Blutsjestehuis. 🤗 En al kunnen we hem niet aaien - neusje tik laat hij af en toe wel toe - houden we van Stafke zoals hij is. We verwachten niks, maar als ik hem dan zo snel relaxt zie liggen op een nieuwe plek, dan weet ik weer waar we elke dag zo hard voor werken. ❤
Ik geloof dat ons Felv-je Stafke wel heel erg blij is met de verhuis van het roze kamertje naar een plekje binnen! Terwijl hij zich gisteren en vanmorgen nog verstopte, trof ik hem in de namiddag zo aan - helemaal relaxt in zijn mandje. 😻 Voor diegene die het goed zien: ja, zijn snoet is gehavend. Toen ik hem gisteren in de vervoersmand had gezet (en ik sta er nog steeds versteld van dat dit in mijn uppie gelukt is), heeft hij met zijn neusje tegen de tralies gebeukt. 😞 Stafke is natuurlijk geen tamme kat en toen hij in de transportmand zat was zijn eerste instinct om te ontsnappen. Als rasechte zwerver heeft hij jaren op zijn hoede moeten zijn. Hij heeft het echt niet makkelijk gehad op straat... en al helemaal niet als Felv-positieve kater. Maar daar is bijna anderhalf jaar geleden een einde aan gekomen, want toen werd hij permanente bewoner van ons Blutsjestehuis. 🤗 En al kunnen we hem niet aaien - neusje tik laat hij af en toe wel toe - houden we van Stafke zoals hij is. We verwachten niks, maar als ik hem dan zo snel relaxt zie liggen op een nieuwe plek, dan weet ik weer waar we elke dag zo hard voor werken. ❤
Woensdag 08 november 2017:
Een hele goedemorgen gewenst van deze (luie) Blutsjescrew! 💫 ❤Kunnen jullie raden wie dit allemaal zijn? 🤔
Een hele goedemorgen gewenst van deze (luie) Blutsjescrew! 💫 ❤Kunnen jullie raden wie dit allemaal zijn? 🤔
Wat was het een verrassing voor de nijntjes om eergisteren wakker te worden en hun pootjes te mogen neerplanten op een krokant grasperkje! ❄Toen we 's avonds laat natvoer gingen uitdelen aan de buitenBlutsjes voelde het al bijzonder koud aan en wist ik dat het die nacht voor het eerst zou gaan vriezen. Tja, we kunnen er niet omheen: de winter is in aantocht! ☃Afgelopen dagen ben ik - weer -geveld geweest door een migraine-aanval. Het is gewoon ook zo bijzonder veel wat er momenteel allemaal op de agenda staat én wat er voor en achter de schermen speelt. Maar vandaag voelde ik me voor het eerst weer beter en wat voelt het heerlijk om die hoofdpijn en dat misselijke gevoel van me afgeschud te hebben. En ik ben er zowaar in gevlogen! 💪 Naast al het dagelijkse werk, heb ik een binnenplekje voor de Felv-jes gecreëerd en inmiddels zijn Stafke (vraag me niet hoe het me gelukt is, maar ik heb hem inderdaad in een vervoersmand gekregen! 😱) en Franck al verhuisd naar binnen. Voor Basje en Nala moet ik nog een goed plan bedenken. Ik hoop dat ze op die manier de winter goed doorkomen, want ik merk dat de vochtigheid die momenteel rond de boerderij hangt door het herfstweer toch net een tikkeltje te veel van hun gezondheid eist. 😕 Vandaar dat ik ook zo ontzettend blij ben met onze verhuizing die binnenkort op de planning staat. Maar voor het zo ver is, moeten we roeien met de riemen die we hebben, is het elke dag bijzonder hard werken en tellen we de dagen op de kalender af! 🙏
|
|
Dinsdag 07 november 2017:
Ik had toch een klein beetje te vroeg gejuicht, want vanmorgen "verraste" Finte me met een bergje diarree waar ze doodleuk mee had zitten graffiti-spuiten, want gans haar kamertje hing vol. 😉 Tot het plateau bovenaan toe! Ja, de kleine meid kan behoorlijk klimmen hoor met die kromme voorpootjes. Dus dat werd een poepbadje vandaag! 🤭 Al was het eerder een 'bijna-kopje-onder-badje', want de smurrie hing zowat overal. Ze ruikt ondertussen weer naar bloemetjes en ze heeft een schoonheidsslaapje gedaan onder de warmtelamp en nog een keertje bovenop de Snugglesafe om extra warm te hebben. 🌸 Als dat geen luxe was! Ik ben in ieder geval benieuwd hoe haar kamertje er morgenvroeg bij ligt - ik hoop netter dan vanmorgen, haha. 🤞Nou ja, we waren op de hoogte van haar 'af-en-toe-diarree-probleempjes', dus dat nemen we voor lief en dat wordt gewoon extra poetsen en extra wasjes draaien (maar dat zijn we hier gewend!). 💪
|
|
Maandag 06 november 2017:
Finte: een klein meisje - 't 'Klein Duimpje' onder de Blutsjes - maar wat een eetlust! 😯 Ze is gewoon een heuse veelvraat. Stiekem denk ik dat ze net zo groot als haar suikernonkel @Thorthebengal wilt worden en dat ze daarom voluit met haar neusje in het natvoer graait. 🐽 Tot hiertoe heeft ze ook nog geen diarree gehad - dus voorlopig alleen maar goed nieuws. 🙏
Finte: een klein meisje - 't 'Klein Duimpje' onder de Blutsjes - maar wat een eetlust! 😯 Ze is gewoon een heuse veelvraat. Stiekem denk ik dat ze net zo groot als haar suikernonkel @Thorthebengal wilt worden en dat ze daarom voluit met haar neusje in het natvoer graait. 🐽 Tot hiertoe heeft ze ook nog geen diarree gehad - dus voorlopig alleen maar goed nieuws. 🙏
Zondag 05 november 2017:
Konijnenkontje Stix kan het soms behoorlijk uithangen tegen sommige Blutsjes. Ofwel behoren ze tot zijn 'clubje' ofwel niet. 😉 Maar voor kleine Abi-muis gedraagt hij zich steeds als een "grote" broer. Ze liggen dan ook heel vaak knus samen te slapen, waarbij hij liefdevol zijn kopje op haar lichaampje legt. 💤 Awwww! ❤
Ik vind ons verlamde Blutsje Elu zijn favoriete dutplekje er nou niet bepaald comfortabel uitzien! 😯 Of zou hij stiekem de andere Blutsjes willen saboteren zodat ze niet met de ballenbaan kunnen spelen? 😉
Zaterdag 04 november 2017:
Ik geloof dat de kleine meid het hier al helemaal naar haar zin heeft! 😻Vanochtend kon ik zelfs deze geweldige speelbui (en af en toe een knuffelbui 🤗) vastleggen op film. Zelfs met haar 'blutspootjes' kan Finte voetballen als de beste! 😉 💚
Ik geloof dat de kleine meid het hier al helemaal naar haar zin heeft! 😻Vanochtend kon ik zelfs deze geweldige speelbui (en af en toe een knuffelbui 🤗) vastleggen op film. Zelfs met haar 'blutspootjes' kan Finte voetballen als de beste! 😉 💚
Weten jullie nog dat onze Stumper binnenkwam met een serieus heupprobleem? Zijn vorige baasjes hadden hem hieraan laten helpen, maar helaas was die operatie compleet mislukt waardoor onze mooie rooie lange tijd met heel veel pijn heeft rondgelopen. Met veel meer pijn dan voor de operatie zelfs. 😔 Wij hebben zijn femurkop laten weghalen en sindsdien ging het ontzettend goed met hem. Hij stapt nog steeds rond met zijn unieke stapje. Want hij werd met zwemmerspootjes geboren, waardoor hij als het ware met elastiekjes rond zijn achterpootjes rondloopt en dus geen al te grote passen kan zetten. 😉 Maar laatst zag ik dat hij toch pijn had. Ik vreesde ervoor dat hij toch weer last had van zijn heupje en dat we een afspraak met de specialist moesten prikken. Maar toen merkte ik dat hij het bed meed. En dat was vreemd! 😮 Want Stumper lag altijd heel graag op het bed. En toen vielen alle puzzelstukjes in elkaar. Hij is wellicht een keertje uit het bed gevallen, had daardoor zijn achterhand bezeerd en meed daarom het bed als de pest. Met een aantal daagjes ontstekingsremmer achter de kiezen knapte hij weer helemaal op. 🍀 En niet onbelangrijk! Overdag ligt hij op zijn nieuwe favoriete plekje: het bankje van ons artrose-patiëntje Mira en 's nachts ligt hij weer heerlijk aan Sab's voeten. Probleem opgelost! 🙌
Vrijdag 03 november 2017:
Numnoom - één van onze schapenmeisjes - was afgelopen zomer hoefbevangen waardoor ze met een voor- en achterpoot kreupel rondliep. 🐑 Gelukkig hadden we snel in de gaten wat er aan de hand was. En eigenlijk hadden we 't moeten weten, want de meisjes zijn behoorlijk verwend geweest met voer. Een beetje té zelfs. 😳 Daarom moesten we hun dieet drastisch veranderen, tot groot ongenoegen van hen. Elke keer als ze ons zagen, zelfs wanneer we door het keukenraam keken, stonden ze te blaten en riepen ze scheldwoorden naar ons hoofd. Wij willen korrelvoer en wel nu! Euhm, nee, toch niet meisjes! 🙈 Het dieet heeft er niet alleen voor gezorgd dat Numnoom haar pootjes in een mum van tijd weer van die kreupelheid waren verlost, ze zijn ook alle drie de broodnodige kilootjes kwijt en zelfs Noirin (op de foto) heeft minder last van haar artrose. 🙌 En gelukkig voor onze oren: ze zijn inmiddels ook aan hun dieet gewend geraakt. Alleen ging dat ietsje minder snel dan dat Numnoom van haar kreupelheid verlost raakte, haha. 😉
Numnoom - één van onze schapenmeisjes - was afgelopen zomer hoefbevangen waardoor ze met een voor- en achterpoot kreupel rondliep. 🐑 Gelukkig hadden we snel in de gaten wat er aan de hand was. En eigenlijk hadden we 't moeten weten, want de meisjes zijn behoorlijk verwend geweest met voer. Een beetje té zelfs. 😳 Daarom moesten we hun dieet drastisch veranderen, tot groot ongenoegen van hen. Elke keer als ze ons zagen, zelfs wanneer we door het keukenraam keken, stonden ze te blaten en riepen ze scheldwoorden naar ons hoofd. Wij willen korrelvoer en wel nu! Euhm, nee, toch niet meisjes! 🙈 Het dieet heeft er niet alleen voor gezorgd dat Numnoom haar pootjes in een mum van tijd weer van die kreupelheid waren verlost, ze zijn ook alle drie de broodnodige kilootjes kwijt en zelfs Noirin (op de foto) heeft minder last van haar artrose. 🙌 En gelukkig voor onze oren: ze zijn inmiddels ook aan hun dieet gewend geraakt. Alleen ging dat ietsje minder snel dan dat Numnoom van haar kreupelheid verlost raakte, haha. 😉
Ons verlamde Blutsje Andreas fluisterde in mijn oor dat hij zich wat meer wilt opdirken nu de feestdagen eraan komen. 🎄 Stiekem weet ik dat dit komt omdat hij een oogje heeft op Riana, maar ssssttt - dat weten jullie niet van mij! 😉 Dus blijven de luiers in de kast en worden de sexy broekjes... euh, Fancy Pants weer boven gehaald. Alles om ons knappe ventje met de ogen-als-schoteltjes gelukkig te maken. 💞
Vanja van 'Pink Paws Pet Rescue' vroeg enkele maanden geleden of we voor Finte een plekje in ons tehuis konden voorzien. Een klein meisje met een handicap aan haar voorpootjes. 😻 Er kwam een specialist aan te pas en een RX heeft helaas niet zoveel duidelijkheid aan het licht gebracht omdat onze kleine poppemie zo klein is waardoor er op de RX niet zoveel te zien viel. Maar ofwel heeft ze geen ligamentjes ofwel ontbreken er botjes onderaan haar pootjes. Daardoor loopt ze als het ware op de rug van haar handjes. Last heeft ze er gelukkig niet van en ze doet gewoon haar ding. 😺Maar 't is wel een punt om in de gaten te houden en wellicht gaan er bandages aan te pas komen om schuurwondjes te voorkomen eens ze uit de ziekenboeg mag. Dat Finte een behoorlijk zorgenkindje is, is wel duidelijk! Net voor ze bij ons zou komen wonen, werd ze opgenomen bij de dierenarts wegens diarree en uitdrogingsverschijnselen. Daar heeft ze ongeveer 19 weken verbleven en werden er allerlei testen uitgevoerd om uit te zoeken waarom ze toch steeds aan de diarree blijft. En helaas blijft dat tot op heden nog steeds een groot mysterie. 🤔 Momenteel is haar stoelgang nog steeds niet zoals het hoort te zijn en zullen er in de toekomst dus veel poepbadjes aan te pas komen. Gelukkig is ze dit al gewend, want de dierenartsen hebben uitstekend voor haar gezorgd en haar van een heleboel liefde voorzien. Laatst is er ook een bijgeruis opgemerkt, dus ook dat is weer iets om goed in de gaten te houden. Zo klein als ze is, zoveel liefde heeft ze te geven. 💚 Wat een heerlijk poppetje is ze toch! We zijn zo blij en dankbaar dat Vanja er alles aan gedaan heeft om dit kleine meisje van de beste zorgen te voorzien en nu is het aan ons om die taak over te nemen. Eentje die we met veel liefde en plezier gaan doen. Net zoals al onze Blutsjes is Finte op zoek naar een suikertante of -nonkel die haar met een maandelijks bedragje naar keuze ondersteunt - want alleen op die manier kunnen we ons Blutsjestehuis draaiende houden en Blutsjes zoals Finte een thuis bieden. Wie-o-wie windt ze net zo om haar pootjes als ons? 💫
Donderdag 02 november 2017:
Volgens ons Ataxie-kindje Paige zijn die plasdoekjes niet alleen geschikt om de blaasjes van de verlamde Blutsjes en konijnenkontjes op te legen, maar kunnen ze ook perfect als dekentje gebruikt worden! 🤭 😹
Volgens ons Ataxie-kindje Paige zijn die plasdoekjes niet alleen geschikt om de blaasjes van de verlamde Blutsjes en konijnenkontjes op te legen, maar kunnen ze ook perfect als dekentje gebruikt worden! 🤭 😹
Onze Stumper is nog steeds dé meester van de fantastisch-grappige-en-ongewone-zitposes. 🙈 Deze keer imiteert hij Buddha, terwijl een zonnestraal vangend.
|
Ze komt, ze komt! 😻 Nog één nachtje slapen en dan mogen we Finte ein-de-lijk verwelkomen in ons Blutsjestehuis. Vorig weekend werd ze nog opgeblonken door de dierenartsen - waar ze momenteel nog steeds verblijft - door middel van een badje (fijn dat ze dit al gewend is! 😉) zodat ze fris en fruitig naar ons tehuisje afgezakt komt. Spannend allemaal! 👻 |
Woensdag 01 november 2017:
Ik kan er niet omheen - onze verlamde Blutsjes zijn mijn grote hartendiefjes! 😻 Onze Benito is niet alleen een knappe kerel, hij is ook zo bijzonder lief. Hij is momenteel een beetje ziek en is daarom aan de medicatie. 💊 Maar ik kan me geen makkelijkere patiënt dat hij inbeelden. Zijn pilletje zit in een wip en een wap in zijn buikje. 👌
Ik kan er niet omheen - onze verlamde Blutsjes zijn mijn grote hartendiefjes! 😻 Onze Benito is niet alleen een knappe kerel, hij is ook zo bijzonder lief. Hij is momenteel een beetje ziek en is daarom aan de medicatie. 💊 Maar ik kan me geen makkelijkere patiënt dat hij inbeelden. Zijn pilletje zit in een wip en een wap in zijn buikje. 👌
Ons kleine Abi-muisje is gelukkig weer helemaal opgeknapt van haar snotneusje! 🤧 Zoals ik verwachtte, voelde ze zich tegen het weekend aan al een heel stuk beter. Omdat ze zo op mensen gericht is - meer dan op soortgenootjes eigenlijk - is ze verhuisd van ruimte. Ze woont nu bij ons in de bureau en trippelt ons overal achterna met haar gekke pasje. 😻 En als we even niet opletten, dan staat ze al klaar met haar pootjes op onze voet. Dat is het signaal van: ik wil een knuffel en wel nu! 🤗 ❤
Dinsdag 31 oktober 2017:
🎃👻🕸 Happy Halloween iedereen! 🕸👻🎃
🎃👻🕸 Happy Halloween iedereen! 🕸👻🎃
Er stond vandaag weer een afspraak gepland op onze nieuwe locatie en dat heeft tot de rescue van dit kleintje geleid. 🙌 Sab was al vroeg in de ochtend in de auto gesprongen en toen zag ze plots dit wezentje langs de kant van de weg zitten. Roerloos. Klaar om aangereden te worden. 😱 Dat kon ze niet laten gebeuren natuurlijk! Dus hupste ze uit haar auto en ging ze een kijkje nemen in de hoop dat het vogeltje weg zou lopen richting weiland. Maar dat gebeurde niet. Was het onderkoeld of heeft het toch een (lichte) klap gehad van een auto? Wie zal het zeggen? We hebben 'Halloweentje' in een transportmand laten bijkomen en een paar uurtjes later keek het alweer helder uit de oogjes en zat er wat meer pit in. 💪 Dus hebben we besloten om hem/haar op de weide los te laten. Dan kan Halloweentje zelf kiezen wat te doen. Nog eventjes veilig onder onze hoede blijven of toch weer de wijde wereld intrekken. Wat het ook kiest, alles is beter dan compleet overhoop gereden te worden, want dat was zeker en vast gebeurd als Sab niet had ingegrepen! 😕
Maandag 30 oktober 2017:
De 'rolstoelbrigade Bobita en Elu' hebben vandaag nog eens extra hard genoten van het karren buiten. 🙌 Het begint ontzettend koud te worden hier en dat betekent dat het binnenplein er binnenkort als één grote ijspiste zal bijliggen. ❄ Nog eventjes profiteren dus, want het zal niet lang meer duren vooraleer ze enkel nog binnen kunnen karren. En Stix zou Stix niet zijn als hij niet even de show steelt op het filmpje. Hij is niet alleen een konijnenkontje, maar ook een heus aapje! 🙈 Hij heeft alle ninja-moves perfect onder de knie en is meester in het klimmen. Vandaar dat hij ook niet meer zonder ons toezicht buiten mag, want hij weet zich steeds in allerlei nesten te werken. 👻 😉
De 'rolstoelbrigade Bobita en Elu' hebben vandaag nog eens extra hard genoten van het karren buiten. 🙌 Het begint ontzettend koud te worden hier en dat betekent dat het binnenplein er binnenkort als één grote ijspiste zal bijliggen. ❄ Nog eventjes profiteren dus, want het zal niet lang meer duren vooraleer ze enkel nog binnen kunnen karren. En Stix zou Stix niet zijn als hij niet even de show steelt op het filmpje. Hij is niet alleen een konijnenkontje, maar ook een heus aapje! 🙈 Hij heeft alle ninja-moves perfect onder de knie en is meester in het klimmen. Vandaar dat hij ook niet meer zonder ons toezicht buiten mag, want hij weet zich steeds in allerlei nesten te werken. 👻 😉
Zondag 29 oktober 2017:
Het winteruur is van start gegaan en ik twijfelde nog: een uurtje extra werk meepikken of een uur langer slapen? ⏰ Nou, de Blutsjes hebben voor dat eerste gekozen! Deze foto van Mirre staat dan ook in schril contrast met de chaos en drukte die hier tot de middag heerste. Het leek wel alsof alle Blutsjes vannacht in nachtuiltjes veranderden, want ze vlogen ons zowaar om de oren. 🙈 Gizmo en Leo waren gisteren tijdens de natvoerronde nog naar buiten op het binnenplein gegaan en 's nachts stonden ze zowaar aan de deur te kloppen om weer binnen te mogen. Er zat een uurtje tussen beide hun deur-gerammel, dus eigenlijk heb ik vannacht amper mijn bed gezien. 🤪 En daar zat de storm ook wel voor iets tussen. Want het waaide en wapperde hier langs alle kanten. Ondanks dàt, was het wel een productieve dag. Tussen alle chaos door heeft Sab ook talloze bestellingen geplaatst van dieetvoer tot verzorgproducten tot wegwerphandschoentjes zodat onze uitgeputte stock komende week weer een beetje aangevuld wordt en we de Blutsjes kunnen voeden en verzorgen zoals het hoort. 👍 Tevens werd ook de stapel rekeningen gehalveerd (en de bankrekening die werd zowat geplunderd!) en vooral het labo van de laatste bloedanalyses gaat weer heel erg blij zijn met zijn centjes. 😉
Zaterdag 28 oktober 2017:
Ons verlamde Blutsje Iskra is ondertussen een dikke vette pro geworden en weet inmiddels hoe ze de Cat's Meow moet temmen! 😉 's Avonds blijft ze zeuren tot ik dat ding onder de arm neem en voor haar neus neerplant. Al moet ik wel regelmatig een chirurgische ingreep uitvoeren aangezien 'Pampieboy' Jake nogal behoorlijk wild kan zijn en altijd met het staartje aan de haal gaat. 😹 Dan blijft er een beteuterd meisje zitten loeren tot ik het ding weer maak en dan begint de pret gewoon helemaal opnieuw! 💚
Ons verlamde Blutsje Iskra is ondertussen een dikke vette pro geworden en weet inmiddels hoe ze de Cat's Meow moet temmen! 😉 's Avonds blijft ze zeuren tot ik dat ding onder de arm neem en voor haar neus neerplant. Al moet ik wel regelmatig een chirurgische ingreep uitvoeren aangezien 'Pampieboy' Jake nogal behoorlijk wild kan zijn en altijd met het staartje aan de haal gaat. 😹 Dan blijft er een beteuterd meisje zitten loeren tot ik het ding weer maak en dan begint de pret gewoon helemaal opnieuw! 💚
Vrijdag 27 oktober 2017:
Halloween is in aantocht en dat betekent dat de meeste mensen en kinderen deelnemen aan griezeltochten. 🎃 Want daar krijgen zij een immense adrenaline-kick van. Wij krijgen dat van zwerfkatjes weg te vangen. Als het deurtje van de vangkooi dichtvalt en we het kunnen uitschreeuwen: we hebben vangst! 🙌 Dus hebben we onze kooi vanonder het stof gehaald en staat ze klaar om binnenkort op scherp te zetten. We hebben namelijk een klein prutske op het oog. 👀 Hopelijk blijkt onze tonijn onweerstaanbaar te zijn en hebben we binnenkort 'vangst'. To be continued... 😉
Donderdag 26 oktober 2017:
Ik ben bezig om mijn routine helemaal om te gooien, maar 'old habits, die hard' en het is een beetje doorbijten. 😱 Vandaar dat er komende weken/maanden enkel nog 's avonds een update(s) online zal verschijnen. Op die manier zal het voor mij ietsje makkelijker zijn om klusrondjes op onze nieuwe locatie in te plannen en gaan ook de Blutsjes er het minste last van hebben. Niet dat zij zich daar ook maar een moer van aantrekken, want zij krijgen - ondanks wij ons soms in 100 bochten moeten wringen en veel meer werk in diezelfde dag moeten proppen - hun aandacht, verzorging en propere omgeving, maar 't is een beetje voor mijn eigen gemoedsrust. En hier is nog een klein varkentje die zijn ritme helemaal zou mogen omgooien! Badu is een echte nachtbraker! 🙈 's Nachts is hij klaarwakker, springt in het rond in zijn bedje en haalt gans zijn inboedel overhoop. En dan ligt hij natuurlijk een ganse dag te pitten omdat hij 's nachts geen oog dicht gedaan heeft, haha. Hij is weer helemaal in 't nieuw! Caroline maakte een nieuw truitje voor hem, lekker warm en lang! Voor het eerst heeft hij een truitje dat verder dan zijn navel reikt. 😹 En Sab heeft onze kleine man ook voorzien van nieuwe hoeslakentjes voor zijn bedje. 2x blauwe en 2x fuchsia zodat zijn bedje er weer tiptop uitziet. Zijn andere lakentjes liggen alweer in de container, want die waren behoorlijk toegetakeld door zijn nachtelijke uitspanningen en vele wasbeurten. 😉
Ik ben bezig om mijn routine helemaal om te gooien, maar 'old habits, die hard' en het is een beetje doorbijten. 😱 Vandaar dat er komende weken/maanden enkel nog 's avonds een update(s) online zal verschijnen. Op die manier zal het voor mij ietsje makkelijker zijn om klusrondjes op onze nieuwe locatie in te plannen en gaan ook de Blutsjes er het minste last van hebben. Niet dat zij zich daar ook maar een moer van aantrekken, want zij krijgen - ondanks wij ons soms in 100 bochten moeten wringen en veel meer werk in diezelfde dag moeten proppen - hun aandacht, verzorging en propere omgeving, maar 't is een beetje voor mijn eigen gemoedsrust. En hier is nog een klein varkentje die zijn ritme helemaal zou mogen omgooien! Badu is een echte nachtbraker! 🙈 's Nachts is hij klaarwakker, springt in het rond in zijn bedje en haalt gans zijn inboedel overhoop. En dan ligt hij natuurlijk een ganse dag te pitten omdat hij 's nachts geen oog dicht gedaan heeft, haha. Hij is weer helemaal in 't nieuw! Caroline maakte een nieuw truitje voor hem, lekker warm en lang! Voor het eerst heeft hij een truitje dat verder dan zijn navel reikt. 😹 En Sab heeft onze kleine man ook voorzien van nieuwe hoeslakentjes voor zijn bedje. 2x blauwe en 2x fuchsia zodat zijn bedje er weer tiptop uitziet. Zijn andere lakentjes liggen alweer in de container, want die waren behoorlijk toegetakeld door zijn nachtelijke uitspanningen en vele wasbeurten. 😉
Woensdag 25 oktober 2017:
De wandelwagen van ons verlamde Blutsje Gribouille zou een pauze krijgen en tot het voorjaar op stal gaan, maar dit was buiten deze twee gerekend! Konijnenkontje Stix en Mirre hebben hem in beslag genomen als slaapplekje. Dus blijft hij maar binnen staan en kunnen deze twee uren weg snoezelen en zoete dromen dromen. 💤 En soms is dat echt een luxe! Want jeetje, wat zijn ze aan elkaar gewaagd. Die twee samen aan de speel, dat is zoals knallend vuurwerk. 🎆 Als echte wervelwinden razen ze door ons tehuis. En als er ergens brokken gemaakt worden, dan weet ik zeker dat ze er voor iets tussen zitten. Want ze kunnen behoorlijk lomp uit de hoek komen, haha. 😹 Maar zo druk als Stix en Mirre zijn, zo lief kunnen ze ook zijn. Het zijn net broer en zus - komiek hoe hard ze op elkaar lijken qua karakter. Want plakken kunnen ze ook als de beste! Stix als papegaai op de schouder en Mirre op schoot. 🧡
Dinsdag 24 oktober 2017:
Ik dacht dat de griep me afgelopen weekend te pakken had, maar gelukkig bleek dat vals alarm te zijn. Daarentegen is het griepmonster wel in ons Abi'tje gekropen, want zij kampt sinds een paar daagjes met een heftige snotneus. 🤧 Er komt zoveel snot uit haar kleine neusje, dat er zelfs medicatie aan te pas komt! Doordat ze niets ruikt, doet ze ook amper moeite om te eten. Vandaar dat ik maar met 'dwangvoeren' aan de slag gegaan ben. Al komt er van die 'dwang' niet veel in huis, want ze krijgt maar al te graag haar spuitjes Viyo voor haar snotneusje voorgeschoteld. 😉 Ik hoop dat ze zich snel beter voelt, want 't is toch maar triest om ons piepkleine meisje zo ziekjes te zien. 🍀
Ik dacht dat de griep me afgelopen weekend te pakken had, maar gelukkig bleek dat vals alarm te zijn. Daarentegen is het griepmonster wel in ons Abi'tje gekropen, want zij kampt sinds een paar daagjes met een heftige snotneus. 🤧 Er komt zoveel snot uit haar kleine neusje, dat er zelfs medicatie aan te pas komt! Doordat ze niets ruikt, doet ze ook amper moeite om te eten. Vandaar dat ik maar met 'dwangvoeren' aan de slag gegaan ben. Al komt er van die 'dwang' niet veel in huis, want ze krijgt maar al te graag haar spuitjes Viyo voor haar snotneusje voorgeschoteld. 😉 Ik hoop dat ze zich snel beter voelt, want 't is toch maar triest om ons piepkleine meisje zo ziekjes te zien. 🍀
Maandag 23 oktober 2017:
Zullen we deze gure herfstdag afsluiten met een sneak preview? 🍂 Ik mag namelijk verklappen dat dit kleine poppemieke volgende week ein-de-lijk bij ons komt wonen! Blutsje Finte en wij hebben er maanden op moeten wachten. Want toen ze bijna bij ons zou komen wonen werd ze ziek en moest ze opgenomen worden bij de dierenarts. 😷 Daar heeft ze al die tijd gewoond, tot volgende week dus. En volgens Vanja heeft de kleine meid veel nood aan gezelschap van soortgenootjes, omdat ze die nu erg mist. En komt dat even goed uit, want aan broertjes en zusjes geen gebrek hier! 🤭En ik hoor jullie vast denken? Maanden? Ja, Finte heeft een behoorlijke groeiachterstand opgelopen omdat ze zo ziek geweest is. Ze is ondertussen al een pubertje, maar ze ziet er uit als een kleine ukkepuk van amper een week of 8. Zie dat typische kittenkontje! 😻 De dierenartsen zijn idolaat van haar en knutselden een speelhuisje voor haar in elkaar. Die gaan haar vast ontzettend hard missen als ze na zoveel tijd afscheid van haar moeten nemen. Want volgens Vanja heeft Finte zich opgewerkt tot de mascotte van de praktijk. Tot volgende week lieve schat! 👋 🧡
Zullen we deze gure herfstdag afsluiten met een sneak preview? 🍂 Ik mag namelijk verklappen dat dit kleine poppemieke volgende week ein-de-lijk bij ons komt wonen! Blutsje Finte en wij hebben er maanden op moeten wachten. Want toen ze bijna bij ons zou komen wonen werd ze ziek en moest ze opgenomen worden bij de dierenarts. 😷 Daar heeft ze al die tijd gewoond, tot volgende week dus. En volgens Vanja heeft de kleine meid veel nood aan gezelschap van soortgenootjes, omdat ze die nu erg mist. En komt dat even goed uit, want aan broertjes en zusjes geen gebrek hier! 🤭En ik hoor jullie vast denken? Maanden? Ja, Finte heeft een behoorlijke groeiachterstand opgelopen omdat ze zo ziek geweest is. Ze is ondertussen al een pubertje, maar ze ziet er uit als een kleine ukkepuk van amper een week of 8. Zie dat typische kittenkontje! 😻 De dierenartsen zijn idolaat van haar en knutselden een speelhuisje voor haar in elkaar. Die gaan haar vast ontzettend hard missen als ze na zoveel tijd afscheid van haar moeten nemen. Want volgens Vanja heeft Finte zich opgewerkt tot de mascotte van de praktijk. Tot volgende week lieve schat! 👋 🧡
Zondag 22 oktober 2017:
Als je googelt op 'Cats in wheelchairs' dan kom je bovenaan de foto van ons verlamde Blutsje Ballerina in haar rolstoeltje tegen. Deze foto werd genomen door Pet Orthopedics toen we 2,5 jaar geleden voor het eerst op 'rolstoelavontuur' gingen. 😊 Ons meisje was namelijk met zo'n grote wonde aan haar hiel bij ons komen wonen die maar niet genas. Om haar pootje zo veel mogelijk te ontzien kozen we voor een karretje. Al blijkt een rolstoeltje in de praktijk bij katten minder romantisch te zijn dan het eruit ziet! Nooit mogen ze zonder toezicht karren, want ze werken zich sneller in de nesten dan men zou vermoeden. 😉 Maar wat schetst mijn verbazing? Haar foto werd gebruikt als illustratie op een website die meer info verschaft over de verzorging van Ataxie-katjes. Heel erg fijn dat er steeds meer bewustwording gecreëerd wordt rond Blutsjes en dat een handicap echt geen doodsvonnis hoeft te zijn! ❤
Als je googelt op 'Cats in wheelchairs' dan kom je bovenaan de foto van ons verlamde Blutsje Ballerina in haar rolstoeltje tegen. Deze foto werd genomen door Pet Orthopedics toen we 2,5 jaar geleden voor het eerst op 'rolstoelavontuur' gingen. 😊 Ons meisje was namelijk met zo'n grote wonde aan haar hiel bij ons komen wonen die maar niet genas. Om haar pootje zo veel mogelijk te ontzien kozen we voor een karretje. Al blijkt een rolstoeltje in de praktijk bij katten minder romantisch te zijn dan het eruit ziet! Nooit mogen ze zonder toezicht karren, want ze werken zich sneller in de nesten dan men zou vermoeden. 😉 Maar wat schetst mijn verbazing? Haar foto werd gebruikt als illustratie op een website die meer info verschaft over de verzorging van Ataxie-katjes. Heel erg fijn dat er steeds meer bewustwording gecreëerd wordt rond Blutsjes en dat een handicap echt geen doodsvonnis hoeft te zijn! ❤
Gisteren stond er weer een drukke werkdag ingepland in ons nieuwe Blutsjestehuis. De tuinman had helaas weer zijn denkbeeldige kat gestuurd, maar Kenneth, Sven en Thomas waren wel aanwezig en hoe! 💪 Ze vlogen er gelijk in met zwaar geschut om enkele muren aan te pakken die helaas kampten met vochtproblemen. De slechte stukken werden zonder pardon met hamer en boormachine vakkundig verwijderd. ⚒ De mannen werkten niet alleen bijzonder snel, maar ook heel erg proper! Zo'n afbraakwerken zijn altijd verschrikkelijk stoffig, maar toch hebben ze geen slagveld achtergelaten, integendeel! De toekomstige Felv-ruimte doet nu even dienst als klein containerpark, maar binnenkort zullen we dit vuil samen met nog ander bijkomend vuil laten afvoeren via een container. 🚛 De werken zijn dankzij Kenneth, Sven en Thomas nu echt helemaal gestart en daar zijn we heel erg blij om. 🏗 We kunnen eigenlijk haast niet wachten om al aan de inrichting te beginnen en te verhuizen. Maar eerst staan er nog enkele maanden ingrijpende werken te wachten om alles zo Blutsjes-proof mogelijk te maken. 🏡 We willen hen nogmaals heel erg danken voor de grote hulp bij de breekwerken en misschien zien jullie hen wel terug bij een ander groot, maar uiterst noodzakelijk project dat dan weer te maken heeft met de Felvjes...👏
Zaterdag 21 oktober 2017:
Ons verlamde Blutsje Matei had laatst weer een opstoot van zijn 'ziekte van Crohn', maar gelukkig gaat het weer beter met hem. Geen hoopjes spuug of diarree meer! 🙌 Overdag mag hij zelfs terug met de andere Blutsjes rondschuifelen en spelen, maar 's nachts moet hij voor de zekerheid toch nog eventjes in zijn slaapkamertje slapen. Op die manier ben ik er zeker van dat hij zijn dieetvoer opeet (wat dan weer eens verschilt van het dieetvoer van de andere verlamde Blutsjes!) en niet van het andere voer snoept. 😉Want dit zorgt ervoor dat zijn darmpjes optimaal blijven functioneren, zonder buikpijn. Zijn darmpjes voelen in ieder geval niet meer gevoelig aan als ik zijn blaasje palpeer en zijn gewicht gaat ook weer in stijgende lijn omhoog. 's Nachts heb ik nog een laatste verzorgronde en dan doet Matei altijd extra schattig. Hij is werkelijk om op te eten! 😻
Ons verlamde Blutsje Matei had laatst weer een opstoot van zijn 'ziekte van Crohn', maar gelukkig gaat het weer beter met hem. Geen hoopjes spuug of diarree meer! 🙌 Overdag mag hij zelfs terug met de andere Blutsjes rondschuifelen en spelen, maar 's nachts moet hij voor de zekerheid toch nog eventjes in zijn slaapkamertje slapen. Op die manier ben ik er zeker van dat hij zijn dieetvoer opeet (wat dan weer eens verschilt van het dieetvoer van de andere verlamde Blutsjes!) en niet van het andere voer snoept. 😉Want dit zorgt ervoor dat zijn darmpjes optimaal blijven functioneren, zonder buikpijn. Zijn darmpjes voelen in ieder geval niet meer gevoelig aan als ik zijn blaasje palpeer en zijn gewicht gaat ook weer in stijgende lijn omhoog. 's Nachts heb ik nog een laatste verzorgronde en dan doet Matei altijd extra schattig. Hij is werkelijk om op te eten! 😻
Vrijdag 20 oktober 2017:
Ons konijnenkontje Koda was vanmorgen in een gekke bui! 😻 Niet te geloven dat dit manneke zo lang op straat geleefd heeft. Hij werd gelukkig wel graag gezien in de buurt, maar een echte thuis had hij niet. Een auto-ongeluk was gek genoeg zijn redding wat hem van 't straat haalde. Een - toen - verlamde staart, die we hebben laten amputeren en een verlamde blaas maakten dat Koda in ons Blutsjestehuis is komen wonen. ❤ Want hij is één van onze (vele) patiëntjes wiens blaas 3x per dag handmatig geleegd moet worden en met zijn keutels moet hij ook af en toe geholpen worden. 🙈Ik denk niet dat hij het erg vond om zijn vorige leventje achter zich te laten, want zie hem nou eens gelukkig zijn. En aan zijn voluptueuze lichaampje is al wel te merken dat hij graag eet, veel eet zelfs. 😉 Daar hoeft hij zich gelukkig ook geen zorgen meer over te maken. Altijd een goed gevuld buikje hier! 🍴
Ons konijnenkontje Koda was vanmorgen in een gekke bui! 😻 Niet te geloven dat dit manneke zo lang op straat geleefd heeft. Hij werd gelukkig wel graag gezien in de buurt, maar een echte thuis had hij niet. Een auto-ongeluk was gek genoeg zijn redding wat hem van 't straat haalde. Een - toen - verlamde staart, die we hebben laten amputeren en een verlamde blaas maakten dat Koda in ons Blutsjestehuis is komen wonen. ❤ Want hij is één van onze (vele) patiëntjes wiens blaas 3x per dag handmatig geleegd moet worden en met zijn keutels moet hij ook af en toe geholpen worden. 🙈Ik denk niet dat hij het erg vond om zijn vorige leventje achter zich te laten, want zie hem nou eens gelukkig zijn. En aan zijn voluptueuze lichaampje is al wel te merken dat hij graag eet, veel eet zelfs. 😉 Daar hoeft hij zich gelukkig ook geen zorgen meer over te maken. Altijd een goed gevuld buikje hier! 🍴
Dit is Chamar's triomferend kopje wanneer hij helemaal zelf in het peuterbedje gekropen is! Het is haast 'King Chamar' dan. 👑 En ik moet toegeven dat ik toch best trots op hem ben dat hij dàt kan. Want ondanks dat hij de reus onder de verlamde Blutsjes is, is hij allesbehalve een spierbonk. Hij heeft dan nog eens een behoorlijk log lijf en de nodige kilootjes op te heffen met zijn twee voorpootjes. Maar zie: verlamde Blutsjes ➡ je mag ze nooit onderschatten! 😉 💜
Donderdag 19 oktober 2017:
Woestijnvosje of Chihuahua, vermomd als Bloemenfee? 😉
❤ Evita ❤
Woestijnvosje of Chihuahua, vermomd als Bloemenfee? 😉
❤ Evita ❤
Vanavond werd de fladderhengel nog een keertje bovengehaald bij de Blutsjes, want dat vinden ze altijd dikke pret! 🎉 Sorry voor het scheetjesconcert dat 'Pampieboy' Jake eraan vastplakte, maar dat was vast van de emotie en de inspanning, haha. 😉
Woensdag 18 oktober 2017:
We hebben gelukkig ook jippie-nieuws te melden! 🙌 Ondanks dat ik het 99% zeker wist, hebben we toch een Fip test laten uitvoeren. Vooral omdat de dierenarts daar zo op aandrong en ze vermoedde dat Smurfje's witte en rode bloedcellen en eiwitten daarvan zo in de war waren. Maar ik zag zelf geen symptomen. Helemaal niet zelfs. Dus ik was er behoorlijk gerust in. Maar om die 1% toch uit te sluiten, lieten we nogmaals bloed aftappen en werd het bloed opgestuurd naar het labo. 💉 Na enkele daagjes kregen we te horen dat Fip uitgesloten is en het advies om haar sponsvoetjes volgende keer met antibiotica te behandelen. Maar het feit is dat haar bloedwaarden nog steeds niet oké zijn en dat er dus wel degelijk iets (meer) aan de hand is. Fiv en Felv werden eerder al uitgesloten. We gaan binnenkort ons licht opsteken bij een gespecialiseerde dierenkliniek om dit tot op de bodem uit te zoeken. 🔎 Maar we laten Smurfje eerst eventjes bekomen, want de 2 vorige dierenartsbezoekjes hebben er behoorlijk ingehakt qua stress en dat uitte zich dat haar Ataxie ook weer meer heeft opgespeeld dan anders. Eventjes relaxen en dan mag onze meid weer plaatsnemen op de behandeltafel! 😉
We hebben gelukkig ook jippie-nieuws te melden! 🙌 Ondanks dat ik het 99% zeker wist, hebben we toch een Fip test laten uitvoeren. Vooral omdat de dierenarts daar zo op aandrong en ze vermoedde dat Smurfje's witte en rode bloedcellen en eiwitten daarvan zo in de war waren. Maar ik zag zelf geen symptomen. Helemaal niet zelfs. Dus ik was er behoorlijk gerust in. Maar om die 1% toch uit te sluiten, lieten we nogmaals bloed aftappen en werd het bloed opgestuurd naar het labo. 💉 Na enkele daagjes kregen we te horen dat Fip uitgesloten is en het advies om haar sponsvoetjes volgende keer met antibiotica te behandelen. Maar het feit is dat haar bloedwaarden nog steeds niet oké zijn en dat er dus wel degelijk iets (meer) aan de hand is. Fiv en Felv werden eerder al uitgesloten. We gaan binnenkort ons licht opsteken bij een gespecialiseerde dierenkliniek om dit tot op de bodem uit te zoeken. 🔎 Maar we laten Smurfje eerst eventjes bekomen, want de 2 vorige dierenartsbezoekjes hebben er behoorlijk ingehakt qua stress en dat uitte zich dat haar Ataxie ook weer meer heeft opgespeeld dan anders. Eventjes relaxen en dan mag onze meid weer plaatsnemen op de behandeltafel! 😉
Dinsdag 17 oktober 2017:
Voilà sé, onze showvent Gizmo zal eens tonen hoe die Cat's Meow precies werkt. 💪 Een taakje dat hij met volle overgave doet voor het grote publiek! 😉 💚
Voilà sé, onze showvent Gizmo zal eens tonen hoe die Cat's Meow precies werkt. 💪 Een taakje dat hij met volle overgave doet voor het grote publiek! 😉 💚
Maandag 16 oktober 2017:
Speeltijd bij de verlamde Blutsjes: deel 1! ❤
Gisteravond heb ik dit speeltje nog eens bovengehaald, want dat was al een eeuwigheid geleden. 🙌 Maar het duurde eventjes voor ze in de gaten hadden dat ze het staartje van het (denkbeeldige) muisje moesten vangen. Ik dacht even dat 'Pampieboy' Jake wel zou tonen hoe het moest, maar helaas pindakaas! 😹 Maar kijk eens naar die te gekke 'dance-moves' van onze Ballerina. Ze heeft haar naam niet gestolen! 😉
Speeltijd bij de verlamde Blutsjes: deel 1! ❤
Gisteravond heb ik dit speeltje nog eens bovengehaald, want dat was al een eeuwigheid geleden. 🙌 Maar het duurde eventjes voor ze in de gaten hadden dat ze het staartje van het (denkbeeldige) muisje moesten vangen. Ik dacht even dat 'Pampieboy' Jake wel zou tonen hoe het moest, maar helaas pindakaas! 😹 Maar kijk eens naar die te gekke 'dance-moves' van onze Ballerina. Ze heeft haar naam niet gestolen! 😉
Speelavond bij de verlamde Blutsjes: deel 2! 🐱
Terwijl de andere Blutsjes snel eens kwamen piepen wat dat 'raar-machientje-dat-zoveel-lawaai-maakt' toch was, zetten ze het gelijk op een lopen of schuifelen. Soms zijn ze toch minder stoer dan ze zich voordoen, haha. 😉 Maar Iskra had ondertussen wel uitgedokterd wat ze met dat 'staartje van dat rond-zwiepend-ding' moest doen. Klop, pets en nog meer pets dacht ze! 😹
Terwijl de andere Blutsjes snel eens kwamen piepen wat dat 'raar-machientje-dat-zoveel-lawaai-maakt' toch was, zetten ze het gelijk op een lopen of schuifelen. Soms zijn ze toch minder stoer dan ze zich voordoen, haha. 😉 Maar Iskra had ondertussen wel uitgedokterd wat ze met dat 'staartje van dat rond-zwiepend-ding' moest doen. Klop, pets en nog meer pets dacht ze! 😹
Zondag 15 oktober 2017:
Overdonderd, dat is het juiste woord! Overdonderd door alle lieve berichtjes over onze aanstaande verhuizing naar ons nieuwe Blutsjestehuis en het feit dat er zoveel Blutsjesvrienden alles zo snel mogelijk opgebouwd willen zien voor de Blutsjes. ❤ De fundraiser die een vliegende start nam door alle lieve mensen die een centje hiervoor overmaakten. Maar ook de pakketjesmensen die weer hun werk hebben met het afleveren van verrassingsdoosjes voor onze Blutsjes. Ontzettend dankbaar met jullie in ons leven als supporterend team die langs de zijkant staan te juichen en te cheerleaden! 🙏 Het is immens druk achter de schermen. Maar de adrenaline doet zijn werk en jullie enthousiasme maakt dat we deze behoorlijke klus kunnen doorzwemmen. De tuinman heeft gisteren letterlijk zijn kat gestuurd (om in de kattermen te blijven! 😉), dus helaas is er sinds dinsdag geen vooruitgang meer geboekt. Volgende week zaterdag staat er een stoffig klusje op de agenda waarbij er veel lawaai gemaakt zal worden en veel puin naar beneden zal komen. 😷 Ooit was er een lek in het grote woonhuis door een kapot dak, waardoor de ganse zijgevel aan één kant vocht gevat heeft (dus gelukkig geen grondvocht!). Het dak heeft het kattenvrouwtje laten repareren, maar de muren zijn er al die jaren zo blijven bij staan. Dus dat gaan we aanpakken. Want er zijn twee opvangruimtes bij en we willen deze keer grondig te werk gaan en het vocht meteen bannen! 💪 Ik had er eerlijk gezegd een beetje bang voor, want hoe begin je nu aan zo'n grote renovatieklus? Nou gewoon, bij het begin dus, haha. Maar het blijft spannend, want over 6 maandjes staat de verhuizing op de planning en moet er een groot deel van het werk gedaan zijn zodat alle Blutsjes in netjes afwerkte kamers terecht komen en niet in een bouwwerf. 🙈
Overdonderd, dat is het juiste woord! Overdonderd door alle lieve berichtjes over onze aanstaande verhuizing naar ons nieuwe Blutsjestehuis en het feit dat er zoveel Blutsjesvrienden alles zo snel mogelijk opgebouwd willen zien voor de Blutsjes. ❤ De fundraiser die een vliegende start nam door alle lieve mensen die een centje hiervoor overmaakten. Maar ook de pakketjesmensen die weer hun werk hebben met het afleveren van verrassingsdoosjes voor onze Blutsjes. Ontzettend dankbaar met jullie in ons leven als supporterend team die langs de zijkant staan te juichen en te cheerleaden! 🙏 Het is immens druk achter de schermen. Maar de adrenaline doet zijn werk en jullie enthousiasme maakt dat we deze behoorlijke klus kunnen doorzwemmen. De tuinman heeft gisteren letterlijk zijn kat gestuurd (om in de kattermen te blijven! 😉), dus helaas is er sinds dinsdag geen vooruitgang meer geboekt. Volgende week zaterdag staat er een stoffig klusje op de agenda waarbij er veel lawaai gemaakt zal worden en veel puin naar beneden zal komen. 😷 Ooit was er een lek in het grote woonhuis door een kapot dak, waardoor de ganse zijgevel aan één kant vocht gevat heeft (dus gelukkig geen grondvocht!). Het dak heeft het kattenvrouwtje laten repareren, maar de muren zijn er al die jaren zo blijven bij staan. Dus dat gaan we aanpakken. Want er zijn twee opvangruimtes bij en we willen deze keer grondig te werk gaan en het vocht meteen bannen! 💪 Ik had er eerlijk gezegd een beetje bang voor, want hoe begin je nu aan zo'n grote renovatieklus? Nou gewoon, bij het begin dus, haha. Maar het blijft spannend, want over 6 maandjes staat de verhuizing op de planning en moet er een groot deel van het werk gedaan zijn zodat alle Blutsjes in netjes afwerkte kamers terecht komen en niet in een bouwwerf. 🙈
Zaterdag 14 oktober 2017:
Ons Basje is eigenlijk een ernstige luiaard! 😴 Voor 12u 's middags zet hij echt geen poot uit bed. Als ik 's morgens - na de poetsronde - snoepjes uitdeel, dan komt hij met een slaperig kopje eens tot boven het randje van het mandje loeren en zijn uitdrukking zegt genoeg. Oké, Basje dat worden weer eens snoepjes op bed! 🍭 Vanmorgen moest ik dan ook 2x kijken toen ik hem al slingerend (of toch bijna! 😉) op de boomstam zag in de Felv-jesren. En dat uniek moment moest en zou ik vastleggen, voor altijd. ❤
Het zandmannetje is gepasseerd bij ons Badu'ke. 💤 Alleen wilt hij niet aan zijn slaap toegeven, met schattige knipperende oogjes tot gevolg! * S M E L T * ❤
Vrijdag 13 oktober 2017:
Gisternamiddag heeft Klausje een behoorlijke dip gekregen. Zo (snel) gaat dat met nierpatiëntjes. 😕 Hij ging wel met zijn snoet naar het eten, maar voelde zich toch te misselijk om zelf een hap te nemen. Dus ben ik aan het dwangvoeren gegaan en als zijn buikje wat gevuld is, kijkt hij gelukkig toch ietsje alerter uit zijn oogjes. Het heeft ook even geduurd vooraleer ik gisteren een stukje huid vond dat nog bruikbaar was om een naald door te prikken. Want hij was al behoorlijk uitgedroogd, ondanks het vele drinken. Gelukkig kreeg ik een behoorlijke hoeveelheid vocht onderhuids ingespoten en dat doet hem beduidend goed. Dit proces blijf ik meermaals per dag herhalen, want dit werkt een beetje volgens hetzelfde principe als een infuus en dat komt zijn zieke niertjes alleen maar ten goede. 👍 Op zo'n momenten mis ik wel een extra paar handen overdag, want Klausje blijft nou niet bepaald stil zitten. Gelukkig hebben we samen een truc gevonden waarbij het wel lukt: ik plaats hem op een kussentje voor de groene waterton en terwijl hij aan het drinken is, dien ik onderhuis vocht toe. Werkt prima tot hiertoe! Oefff! ✌Door het vele drinken en onderhuids vocht moet ik zijn blaas wel minstens 5 à 6 keer per dag legen, want die zit telkens overvol en op die manier probeer ik ook zijn niertjes zoveel mogelijk te ontzien. De reden waarom Klausje met een luier schuifelt is omdat hij zichzelf stimuleert en hierbij een heleboel pipi verliest. De luier dient dus louter ter bescherming zodat hij zijn piemeltje niet zou kapot schuren op de grond. 😉 Maar nu hij niet schuifelt, komt er ook geen plas uit en da's meteen ook waarom zijn blaasje zo vol zit direct. Ik heb mijn handen vol aan de verzorging van mijn kleine kaboutertje. Maar we blijven er samen voor gaan, want het heeft gewoon tijd nodig vooraleer de medicatie zijn werk doet. Tenminste, dat hoop ik toch... 🍀
Gisternamiddag heeft Klausje een behoorlijke dip gekregen. Zo (snel) gaat dat met nierpatiëntjes. 😕 Hij ging wel met zijn snoet naar het eten, maar voelde zich toch te misselijk om zelf een hap te nemen. Dus ben ik aan het dwangvoeren gegaan en als zijn buikje wat gevuld is, kijkt hij gelukkig toch ietsje alerter uit zijn oogjes. Het heeft ook even geduurd vooraleer ik gisteren een stukje huid vond dat nog bruikbaar was om een naald door te prikken. Want hij was al behoorlijk uitgedroogd, ondanks het vele drinken. Gelukkig kreeg ik een behoorlijke hoeveelheid vocht onderhuids ingespoten en dat doet hem beduidend goed. Dit proces blijf ik meermaals per dag herhalen, want dit werkt een beetje volgens hetzelfde principe als een infuus en dat komt zijn zieke niertjes alleen maar ten goede. 👍 Op zo'n momenten mis ik wel een extra paar handen overdag, want Klausje blijft nou niet bepaald stil zitten. Gelukkig hebben we samen een truc gevonden waarbij het wel lukt: ik plaats hem op een kussentje voor de groene waterton en terwijl hij aan het drinken is, dien ik onderhuis vocht toe. Werkt prima tot hiertoe! Oefff! ✌Door het vele drinken en onderhuids vocht moet ik zijn blaas wel minstens 5 à 6 keer per dag legen, want die zit telkens overvol en op die manier probeer ik ook zijn niertjes zoveel mogelijk te ontzien. De reden waarom Klausje met een luier schuifelt is omdat hij zichzelf stimuleert en hierbij een heleboel pipi verliest. De luier dient dus louter ter bescherming zodat hij zijn piemeltje niet zou kapot schuren op de grond. 😉 Maar nu hij niet schuifelt, komt er ook geen plas uit en da's meteen ook waarom zijn blaasje zo vol zit direct. Ik heb mijn handen vol aan de verzorging van mijn kleine kaboutertje. Maar we blijven er samen voor gaan, want het heeft gewoon tijd nodig vooraleer de medicatie zijn werk doet. Tenminste, dat hoop ik toch... 🍀
Donderdag 12 oktober 2017:
Klausje zijn eerste nacht terug thuis is goed verlopen. 🙏 Het is wel van zijn gezichtje te lezen dat hij zich niet opperbest voelt. Want naast zijn nierprobleempjes heeft hij ook een blaasontsteking te pakken. Verlamde katjes kunnen hun blaas niet zelfstandig legen, dat is mijn taak. 3 x per dag leeg ik daarom handmatig de blaas van al onze verlamde Blutsjes en ook van de konijnenkontjes. Alleen zijn deze katjes dus erg vatbaar voor bacteriële blaasinfecties en dus ook nierprobleempjes, omdat de kans bestaat dat er toch altijd een restje urine in die blaas achterblijft. Terwijl zijn blaasje gisteren bij thuiskomst nog leeg aanvoelde, met een natte kont tot gevolg. Kon ik vannacht gelukkig een volle blaas leegdrukken en vanmorgen ook. Dat is een heel goed teken! 🙌 Hij heeft vannacht zelfs anderhalf zakje nierdieet naar binnen gewerkt, wat ik toch een behoorlijke prestatie vind (aangezien hij zich gisteravond nog misselijk voelde). Vanmorgen lag hij in zo'n diepe slaap, dat ik stilletjes toch een paar keer gaan piepen ben of ik zijn buikje nog op en neer zag bewegen. 😉 Toen hij zijn oogjes eindelijk open deed, heb ik zijn niermedicatie gegeven en daarna heeft hij nog een beetje gedronken en is terug in een diepe slaap gekukeld. Zonet de medicatie voor zijn blaasinfectie gegeven en weer een vers bakje nierdieet voor zijn neus neer geplant waar hij toch weer dankbaar van begon te likken. Ik kan alleen maar zeggen: wat een dapper manneke is hij toch! 💪 ❤
Klausje zijn eerste nacht terug thuis is goed verlopen. 🙏 Het is wel van zijn gezichtje te lezen dat hij zich niet opperbest voelt. Want naast zijn nierprobleempjes heeft hij ook een blaasontsteking te pakken. Verlamde katjes kunnen hun blaas niet zelfstandig legen, dat is mijn taak. 3 x per dag leeg ik daarom handmatig de blaas van al onze verlamde Blutsjes en ook van de konijnenkontjes. Alleen zijn deze katjes dus erg vatbaar voor bacteriële blaasinfecties en dus ook nierprobleempjes, omdat de kans bestaat dat er toch altijd een restje urine in die blaas achterblijft. Terwijl zijn blaasje gisteren bij thuiskomst nog leeg aanvoelde, met een natte kont tot gevolg. Kon ik vannacht gelukkig een volle blaas leegdrukken en vanmorgen ook. Dat is een heel goed teken! 🙌 Hij heeft vannacht zelfs anderhalf zakje nierdieet naar binnen gewerkt, wat ik toch een behoorlijke prestatie vind (aangezien hij zich gisteravond nog misselijk voelde). Vanmorgen lag hij in zo'n diepe slaap, dat ik stilletjes toch een paar keer gaan piepen ben of ik zijn buikje nog op en neer zag bewegen. 😉 Toen hij zijn oogjes eindelijk open deed, heb ik zijn niermedicatie gegeven en daarna heeft hij nog een beetje gedronken en is terug in een diepe slaap gekukeld. Zonet de medicatie voor zijn blaasinfectie gegeven en weer een vers bakje nierdieet voor zijn neus neer geplant waar hij toch weer dankbaar van begon te likken. Ik kan alleen maar zeggen: wat een dapper manneke is hij toch! 💪 ❤
Eigenlijk zouden we ons voorlopig eventjes alleen toespitsen op verlamde Blutsjes, konijnenkontjes, Ataxie-katjes en Felv-jes. Maar soms komen er verhalen binnen die ons weten te raken in het diepste van ons hart. Zo ook het verhaal van Mokka... 🐱 Zij is in 2009 geboren op een begraafplaats in Gent. Al die tijd heeft zij daar dus gewoond in een kolonie zwerfkatjes die gelukkig dagelijks gevoerd worden en medische verzorging krijgen indien nodig. Dat zijn de niemandskatjes die geluk hebben! Mokka werd geboren met een aandoening aan de heupjes waardoor zij heel gek rond stapt. Al die tijd ging het goed met haar, tot een paar weekjes geleden. Plots merkte de poezenmama op dat Mokka tegen de graven aanliep en gedesoriënteerd was. Onze meid bleek plots blind geworden te zijn. 😕 Maar haar wegvangen bleek nog niet zo simpel te zijn aangezien ze op het kerkhof absoluut niet tam was. Gelukkig is het gelukt en werd er een ritje dierenarts ondernomen. Helaas blijkt de blindheid permanent te zijn en haar terug plaatsen in deze conditie was absoluut uit den boze. Het opvangcentrum waar de poezenmama mee samenwerkt kon wegens 'gevuld-tot-aan-de-nok' deze keer niet uithelpen, maar zij adviseerden om contact met ons op te nemen. En tja, ik heb dan ook een groot zwak voor niemandkatjes. ❤Natuurlijk zeiden we ja, want dit is Mokka's eerste echte thuis in al die jaren straatleven. Naast blind-zijn, haar gekke waggelpasje en stomatitis heeft ze ook een bijna tandenloos bekje, nog twee kleine stompjes om precies te zijn staan er in al zijn glorie in. Zo'n meisje verdient het toch om eindelijk een warm plekje te hebben en nooit meer in regen of wind te zitten. 💨 Ondanks dat ze op het kerkhof heel erg schuw was, laat ze zich ontzettend goed aaien. Voorlopig zit ze nog eventjes in de ziekenboeg zodat ze goed aan ons en de nieuwe omgeving/geurtjes kan wennen. En dan mag ze binnenkort ons tehuis en al zijn bewoners ontdekken. Wie weet worden zij en blinde Ada wel dikke vriendinnetjes? 😉 Ook onze lieve Mokka zoekt een suikertante of -nonkel die haar met een maandelijks bedragje naar keuze sponsort. Heeft ze jouw hartje ook zo weten te veroveren? 😻
Woensdag 11 oktober 2017:
Je bent betrapt, Pluto! 😳
Ik geloof dat de bunnies stiekem een beetje te veel naar 'Prison Break' gekeken hebben. 🐰 Want ze hebben zich de laatste dagen ontzettend druk bezig gehouden met een ontsnappingsroute te graven. Pluto heb ik op heterdaad kunnen betrappen, terwijl Guusje - nog voor ik het filmpje kon schieten - de benen genomen had en deed alsof hij er ab-so-luut niets mee te maken had. Tuurlijk Guusje, ik geloof je direct! 😉 Zometeen maar even de schop erbij halen en de ontsnappingsroute weer netjes toedekken voor ze bij de buurkoeien zitten. Ochja, dan kan het speelplezier gewoon opnieuw beginnen. Want wat vinden konijnen nou heerlijker dan graven en gewoon konijn zijn? 🙌
Je bent betrapt, Pluto! 😳
Ik geloof dat de bunnies stiekem een beetje te veel naar 'Prison Break' gekeken hebben. 🐰 Want ze hebben zich de laatste dagen ontzettend druk bezig gehouden met een ontsnappingsroute te graven. Pluto heb ik op heterdaad kunnen betrappen, terwijl Guusje - nog voor ik het filmpje kon schieten - de benen genomen had en deed alsof hij er ab-so-luut niets mee te maken had. Tuurlijk Guusje, ik geloof je direct! 😉 Zometeen maar even de schop erbij halen en de ontsnappingsroute weer netjes toedekken voor ze bij de buurkoeien zitten. Ochja, dan kan het speelplezier gewoon opnieuw beginnen. Want wat vinden konijnen nou heerlijker dan graven en gewoon konijn zijn? 🙌
Ons verlamde Blutsje Klausje is terug thuis van twee nachtjes aan het infuus bij onze dierenarts. Maar ik vind hem er eigenlijk niet zo goed uitzien... 😔Toen hij in de transportmand gezet werd, was hij al behoorlijk aan het rillen gegaan. En volgens onze dierenarts heeft hij daar met grote regelmaat zijn keelgat open gezet. Ik kan het inderdaad horen, want zijn anders zo-bekende-stemmetje klinkt nu hees en schor. Klausje woont over een dikke 3 maanden 3 jaar bij ons en al die tijd is hij nog nooit van ons gescheiden geweest. En nu plots twee daagjes logeren is behoorlijk wat. Zeker voor een mama's kindje zoals Klaus! 😉 Het duurde dan ook een tijdje vooraleer hij kalmeerde, maar nu heeft hij zich eindelijk relaxt op zijn Snugglesafe gelegd. Ik heb hem voor de zekerheid een slaapplekje in de ziekenboeg gegeven met de warmtelamp op zijn snoet. En hij heeft zonet zijn broodnodige medicatie toegediend gekregen en vanavond geef ik hem nog onderhuids vocht. Want hij heeft als een gek zijn waterbakje leeggedronken, maar daarna kwam alles er weer uit. Dus dat worden vanaf nu hele kleine beetjes water per keer. Hij is het er wel niet mee eens, want hij is al talloze keren naar het waterbakje gaan kijken en zette dan heel misnoegd zijn keeltje open. Hij is dan maar het vocht van het Renal natvoer beginnen oplikken. En daarnet zag ik hem toch stiekem ook een beetje eten, oefff. 🙏 Maar het is duidelijk dat Klausje alle positieve energie kan gebruiken, want hij voelt zich echt niet zo lekker, vooral door dat te hoge fosforgehalte. Ik hoop echt dat de niermedicatie snel zijn werk doet en ons kleine ventje een beetje beter doet voelen! 🍀
Dinsdag 10 oktober 2017:
Het is vandaag Sab's vrije dag van werk omdat ze zaterdag-dienst moet draaien, maar een vrije dag is hier nooit zomaar een vrije dag! Vanmorgen vroeg heeft ze een heleboel spulletjes in de auto geladen en is ze richting ons nieuwe Blutsjestehuis getrokken. 🏡 Want daar moest al vroeg in de ochtend de deur geopend worden omdat de tuinmannen weer aan de slag gaan. Die hadden daar vorige week al een begin gemaakt, maar het slechte weer gooide roet in het eten waardoor de werkzaamheden gestaakt moesten worden. ☔ Het terrasje voor de verlamde Blutsjes is vorige week al voor een deel onder handen genomen. De oude tegels zijn al verwijderd, afgevoerd en er is een begin gelegd met nieuwe tegels. Omdat Sab - net als ik - altijd iets om handen moet hebben, heeft ze een knus bureautje geïnstalleerd zodat ze wat administratief werk kan wegwerken. 🙌 Want anders tikken de uren veel te traag voorbij. En om in het warm te blijven en die slaapprut uit haar ogen te doen verdwijnen, heeft ze zelfs de koffiemaker meegenomen, haha. Op die manier komt ze de dag wel door! 😉
Bij ons verlamde Blutsje Klausje werd er in juni nog bloed genomen omdat hij erg veel dronk en schrieler-dan-schriel geworden was. Zijn witte bloedcellen waren verhoogd en daarvoor kreeg hij een kuur antibiotica. Hij knapte weer op en kwam zelfs een beetje bij in gewicht en dat mocht, want de weegschaal tikte amper 3 kg aan. Maar nu zag ik dat zijn gewicht toch weer naar beneden ging. 😾 Het drinken bleef gelukkig min of meer stabiel. Maar gisterochtend was hij echt niet lekker. Hij rilde en zijn oogjes keken maar pips rond zich heen en hij had zelfs een beetje schuim overgegeven. Ik had hem op een warme Snugglesafe geïnstalleerd met een fleece dekentje over hem heen. Ik vond dat zijn velletje niet snel weer terug trok, wat op uitdroging wijst, dus gaf ik hem vlug wat Oralade. En daar kikkerde hij gelukkig wat van op. 👍 Zo erg zelfs dat hij op de krabpaal geklommen was en daar nog twee porties zelfstandig naar binnen gewerkt heeft. Maar een ritje dierenarts was aan de orde en dat niet alleen: ook het infuus lonkte naar zijn zieke lijfje. Er werd gisteravond nog bloed genomen en vandaag belde onze dierenarts de resultaten door. Al zijn nierwaarden zijn ontzettend gestegen, zelfs verdubbeld tegenover de bloedresultaten van juni. Ook Klausje is dus officieel nierpatiënt en moet zelfs aan de medicatie, naast het nierdieet (dat hij al kreeg, net zoals al onze verlamde Blutsjes trouwens!). Vooral omdat zijn fosfor veel te hoog staat. Hij blijft nog een nachtje logeren en morgen mag hij hopelijk weer naar huis. Maar onze dierenarts zei dat hij al praatjes kreeg, dus dat klinkt veelbelovend. En ik zal hem om de twee à 3 dagen zelf van onderhuids vocht moeten voorzien om zijn niertjes toch min of meer te ontzien. Ons Ataxie-kindje Smurfje mocht gisteren ook ineens mee, omdat die extra bloedafname nog op de planning stond. 💉 We hebben een extra weekje gewacht omdat ze hier behoorlijk veel stress van heeft en met het mogelijke scenario van Fip in ons achterhoofd, moeten we stress zoveel mogelijk vermijden. Ze was in de auto al behoorlijk zenuwachtig en bij de dierenarts wilde ze zowat in Sab kruipen. En om er deze keer zeker van te zijn dat er voldoende bloed genomen kon worden, kreeg ze een klein roesje. Missie geslaagd, want zo kan er naast de Fip ook nog op andere bijkomende onderzoeken getest worden - mocht dat nodig zijn. Zondag zagen haar sponsvoetjes er nog oké uit en maandag waren ze plots gezwollen. 't Was net alsof die voetjes wisten dat ze naar de dierenarts gingen. Dus dat werd ook weer een prikje Cortisone, een lang werkend deze keer... Benieuwd wat er uit dat bloedonderzoek komt!? 😳
|
|
Zondag 09 oktober 2017:
Een doosje vol kattenkwaad! 🎁
💚 Mirre-muis 💚
Een doosje vol kattenkwaad! 🎁
💚 Mirre-muis 💚
Wat een rustige avond is het bij de (verlamde) Blutsjes! Ze zijn helemaal 'zen' en sommigen zijn zelfs al in dromenland ingecheckt. 💤 Die rust blijft nog even zo, tot er straks natvoer geserveerd wordt. Dan komen ze maar al te graag hun bedje of stoeltje uit en vegen ze wat het zandmannetje rondgestrooid heeft maar al te snel uit de oogjes! 😉
Zondag 08 oktober 2017:
Dat het koude seizoen van start gegaan is, dat voelen we hier maar al te goed. 🍂 Maar ook onze waggelende barometer zet geen stap meer buiten! Een heel stuk van de lente en de ganse zomer heeft 'Wiggel waggelkontje Lucy' op de weide bij de boerderijBlutsjes gezeten. Als het regende lag ze een ganse dag in haar huisje te slapen. Maar als het goed weer was, dan ving ze de ene zonnestraal na de andere. Of speurde ze de weide af naar avontuur. 🙈 Wat dan weer ontzettend goed was om haar beetje spiertjes te trainen (die ze amper heeft in haar achterhand). Maar nu? Nu heeft ze dat huisje ingeruild voor een plekje op bed. 💤 Liefst nog onder een dekentje en dat er nu een andere kat dicht bij haar komt liggen, zoals Figaro in dit geval? Kan geen kwaad denkt ze en tegelijk slorpt ze al die warmte op. Lucy komt op die manier de winter wel door zodat ze helemaal opgekikkerd is als de lente er weer aankomt! 💪
|
Op algemeen verzoek hebben we een Fundraiser opgestart voor de lieve Blutsjesvrienden die een centje willen bijdragen aan de renovatie van het nieuwe Blutsjestehuis. Omdat er zoveel vraag naar was om deze ook online te gooien, maken we er deze topic van. We vragen niet graag om 'financiële' hulp, maar dit grote project kunnen we niet alleen dragen. Deze centjes zijn helaas broodnodig om elke opvangkamer van een verfrissend kleurtje te voorzien en ook de inrichting van deze kamers met nieuwe krabpalen, mandjes, huisjes,... zodat de Blutsjes zich daar snel thuis kunnen voelen. Verder staan er ook nog 'grotere' werken op het programma zoals een catproof omheining rondom de hele tuin, vernieuwing van het ganse dak van het bijgebouw dat nu zo lek als een zeef is, en nog vele andere werken waar momenteel geen budget meer voor over is en waar we dus vele centjes voor moeten sparen. We proberen zelf alvast om vanaf volgend jaar zo veel mogelijk standjes en rommelmarkten mee te pikken, maar alleen redden we dit helaas niet. Willen we de bijgebouwen volledig kunnen renoveren en de Blutsjes ook veilig in de tuin laten spelen, dan moeten er gewoon de broodnodige centjes voor ingezameld worden. Geen enkele donatie is te klein, zeker niet als daar een groot hart achter zit! Mocht het toch niet lukken om een centje te doneren, dan kan je onze Blutsjes altijd helpen door deze Fundraiser op je sociale media te delen. Maar ook vrienden en familie te vertellen over ons Blutsjestehuis en warm te maken om onze verhalen op Facebook en Instagram te volgen. Heel erg bedankt voor al jullie steun en bemoedigende woorden. We hopen jullie allemaal te mogen meenemen op een geweldige rollercoaster die onze Blutsjes en wij tegemoet gaan!
https://www.gofundme.com/renovatie-nieuwe-blutsjestehuis |
Zaterdag 07 oktober 2017:
Om heel eerlijk te zijn? Ik had werkelijk nooit gedacht dat we ooit een Chihuahua in ons tehuis zouden opnemen. 😉 Maar Titza die een half mengelmoesje daarvan was, had ons helemaal ingepalmd en onze hartjes veroverd. We moesten dan ook niet lang nadenken toen Evita's vorige baasje onze hulp inschakelde. Maar wat ik wel altijd gezegd heb: ik zou nooit een Chihuahua jasjes of truitjes aan doen. Nou, ik heb mijn mening al duidelijk moeten herzien! 👻 We waren al gewaarschuwd dat Evita een behoorlijke koukleum is, maar bij de gedachte alleen al dat ze buiten een plasje of keutel moet gaan deponeren staat ze al te (t)rillen als een rietje. Dus wat heb ik dan maar gedaan? In de verkleedkoffer gedoken op zoek naar spul voor haar. Gelukkig heeft Sandy ons een paar weekjes geleden van voldoende truitjes voorzien voor Ataxie-kindje Badu. Maar daar steken ook jasjes tussen die groot genoeg zijn voor Evita. 🙌 En dus heb ik er een verkleedhond bij. En ik moet toegeven het staat haar niet alleen leuk, er is van een rillend rietje geen sprake meer, haha. 🐶
Om heel eerlijk te zijn? Ik had werkelijk nooit gedacht dat we ooit een Chihuahua in ons tehuis zouden opnemen. 😉 Maar Titza die een half mengelmoesje daarvan was, had ons helemaal ingepalmd en onze hartjes veroverd. We moesten dan ook niet lang nadenken toen Evita's vorige baasje onze hulp inschakelde. Maar wat ik wel altijd gezegd heb: ik zou nooit een Chihuahua jasjes of truitjes aan doen. Nou, ik heb mijn mening al duidelijk moeten herzien! 👻 We waren al gewaarschuwd dat Evita een behoorlijke koukleum is, maar bij de gedachte alleen al dat ze buiten een plasje of keutel moet gaan deponeren staat ze al te (t)rillen als een rietje. Dus wat heb ik dan maar gedaan? In de verkleedkoffer gedoken op zoek naar spul voor haar. Gelukkig heeft Sandy ons een paar weekjes geleden van voldoende truitjes voorzien voor Ataxie-kindje Badu. Maar daar steken ook jasjes tussen die groot genoeg zijn voor Evita. 🙌 En dus heb ik er een verkleedhond bij. En ik moet toegeven het staat haar niet alleen leuk, er is van een rillend rietje geen sprake meer, haha. 🐶
|
|
Vrijdag 06 oktober 2017:
Abi mag sinds een aantal daagjes permanent bij de andere Ataxie-kindjes en verlamde Blutsjes, ook 's nachts. Ik vond het best wel spannend - tja, ook ik heb het soms een beetje moeilijk met loslaten. 😉Maar ze trekt ongelofelijk goed haar plan! Gisteren moest ze voor de eerste keer - sinds ze hier woont - in bad. Want ze had zich een beetje misrekend naast het kommetje Viyo en ze was er pardoes in gevallen, of beter gezegd: in gewiebeld. 😳 Gelukkig was Badu zo lief en wilde hij haar wel eventjes een truitje lenen zodat ze 't na haar bedje lekker warm had. Wat een lieverds toch! ❤
|
|
Donderdag 05 oktober 2017:
Ons verlamde Blutsje Matei werd een aantal maanden geleden gediagnosticeerd met de ziekte van Crohn. Hij gaf namelijk al een tijdje spuug hoopjes over, soms in combinatie met een vleugje diarree. Als hij een pilletje Cerenia kreeg tegen het braken en de misselijkheid, ging het weer eventjes goed. Maar een probleem moet bij de wortel aangepakt worden , want alleen de symptomen bestrijden is niet zo'n goed idee. Dus werd dat een combinatie van dieetvoer en een stevige antibiotica- en ontwormingskuur. 💊 En dan ging het een hele tijd goed. Heel goed zelfs. Zo goed dat hij zijn ziekenbedje mocht verlaten en gewoon bij de andere Blutsjes mochten schuifelen en aan tafel aanschuiven. Maar een dikke twee weken geleden ging het toch weer fout. Als ik zijn blaas leegde, voelde ik dat zijn darm opgezet was en gevoelig was als ik hem palpeerde. De Cerenia deed deze keer zelfs niets. De spuug hoopjes bleven komen en dat beetje extra gewicht dat hij er aan gekweekt had, verdween zienderogen. Dus maar weer die kuren opgestart en hem in de ziekenboeg geïnstalleerd. Gelukkig gaat het ondertussen weer beter met hem. 🤞 Het braken blijft uit en ondanks alles, blijft onze Matei zo'n happy gekke danser. Eergisteren mocht hij van me rond schuifelen bij ons in de keuken en daar ging hij weer. Hij deed zijn happy dance toen hij frietjes rook. Jammer Matei, maar echt geen frietjes voor jou! Da's niet goed voor jouw buikje. 😉
Ons verlamde Blutsje Matei werd een aantal maanden geleden gediagnosticeerd met de ziekte van Crohn. Hij gaf namelijk al een tijdje spuug hoopjes over, soms in combinatie met een vleugje diarree. Als hij een pilletje Cerenia kreeg tegen het braken en de misselijkheid, ging het weer eventjes goed. Maar een probleem moet bij de wortel aangepakt worden , want alleen de symptomen bestrijden is niet zo'n goed idee. Dus werd dat een combinatie van dieetvoer en een stevige antibiotica- en ontwormingskuur. 💊 En dan ging het een hele tijd goed. Heel goed zelfs. Zo goed dat hij zijn ziekenbedje mocht verlaten en gewoon bij de andere Blutsjes mochten schuifelen en aan tafel aanschuiven. Maar een dikke twee weken geleden ging het toch weer fout. Als ik zijn blaas leegde, voelde ik dat zijn darm opgezet was en gevoelig was als ik hem palpeerde. De Cerenia deed deze keer zelfs niets. De spuug hoopjes bleven komen en dat beetje extra gewicht dat hij er aan gekweekt had, verdween zienderogen. Dus maar weer die kuren opgestart en hem in de ziekenboeg geïnstalleerd. Gelukkig gaat het ondertussen weer beter met hem. 🤞 Het braken blijft uit en ondanks alles, blijft onze Matei zo'n happy gekke danser. Eergisteren mocht hij van me rond schuifelen bij ons in de keuken en daar ging hij weer. Hij deed zijn happy dance toen hij frietjes rook. Jammer Matei, maar echt geen frietjes voor jou! Da's niet goed voor jouw buikje. 😉
🔮 Onthulling geheime project: (laatste) deel 9! 🔮
Ook de ziekenboeg moet van de nodige inrichting voorzien worden, maar ook dat moet helaas wegens budgetproblemen op de lange baan geschoven worden. De verlamde Blutsjes gaan ontzettend blij zijn, want zij kunnen vanaf volgend voorjaar buiten een frisse neus halen op het (smalle, maar lange!) terrasje. Zelfs de konijntjes en kipjes hebben langs de zijkant van het huis een apart stukje tuin waar ze naar hartenlust kunnen binkies maken en waar Paloma achter regenwormen kan zitten speuren en Brutus die er dan maar een beetje achteraan sjokt. 🌿Alleen voor de schaapjes is er helaas geen plek... Voor hen gaan we dus op zoek naar een weide die we kunnen huren, ergens in de buurt zodat we ze elke dag van hun nodige verzorging kunnen voorzien. Inmiddels zijn ook al de eerste werkjes in ons nieuwe tehuis achter de rug, maar er zullen er nog vele volgen. Volgen jullie graag de avonturen en de opbouw van onze nieuwe tehuis al mee? Om zo ook een beetje aan het nieuwe decor te wennen? 🙈 Er breken voor ons niet alleen drukke, maar ook dure tijden aan. We moeten nu een aantal maanden dubbele lasten betalen én de verzorging van de dieren blijft doorgaan,... maar de verbouwkosten lopen op en zoveel meer. Ook moeten we elke opvangruimte van een nieuwe inboedel voorzien om het de Blutsjes zo aangenaam mogelijk te maken. Want alles wat hier momenteel in gebruik is/staat, moet na de winter helaas de container op doordat het hier zo vochtig is en krabpalen en ander spul op die manier niet lang meegaan. Het is een beetje slikken soms. Maar we hebben er zin in. 🙌We kunnen weer beginnen dromen over projectjes, we kunnen weer bouwen aan een toekomst. We kunnen eindelijk dat zorg- en rescuecentrum uit de grond stampen waar ik al anderhalf jaar van droom en waar onze Blutsjes zoveel nood aan hebben. Al is het wel behoorlijk spannend en eng om weer vanaf nul te beginnen. Maar oh, wat werd het tijd! ❤
Op de foto: mijn favoriete deur in het huis die de keuken met de toekomstige ruimte van de verlamde Blutsjes van elkaar scheidt. Maar die helaas voor een andere plaats moet ruimen... en gerecycled wordt om een portaaltje te creëren aan de voordeur. 😉
Ook de ziekenboeg moet van de nodige inrichting voorzien worden, maar ook dat moet helaas wegens budgetproblemen op de lange baan geschoven worden. De verlamde Blutsjes gaan ontzettend blij zijn, want zij kunnen vanaf volgend voorjaar buiten een frisse neus halen op het (smalle, maar lange!) terrasje. Zelfs de konijntjes en kipjes hebben langs de zijkant van het huis een apart stukje tuin waar ze naar hartenlust kunnen binkies maken en waar Paloma achter regenwormen kan zitten speuren en Brutus die er dan maar een beetje achteraan sjokt. 🌿Alleen voor de schaapjes is er helaas geen plek... Voor hen gaan we dus op zoek naar een weide die we kunnen huren, ergens in de buurt zodat we ze elke dag van hun nodige verzorging kunnen voorzien. Inmiddels zijn ook al de eerste werkjes in ons nieuwe tehuis achter de rug, maar er zullen er nog vele volgen. Volgen jullie graag de avonturen en de opbouw van onze nieuwe tehuis al mee? Om zo ook een beetje aan het nieuwe decor te wennen? 🙈 Er breken voor ons niet alleen drukke, maar ook dure tijden aan. We moeten nu een aantal maanden dubbele lasten betalen én de verzorging van de dieren blijft doorgaan,... maar de verbouwkosten lopen op en zoveel meer. Ook moeten we elke opvangruimte van een nieuwe inboedel voorzien om het de Blutsjes zo aangenaam mogelijk te maken. Want alles wat hier momenteel in gebruik is/staat, moet na de winter helaas de container op doordat het hier zo vochtig is en krabpalen en ander spul op die manier niet lang meegaan. Het is een beetje slikken soms. Maar we hebben er zin in. 🙌We kunnen weer beginnen dromen over projectjes, we kunnen weer bouwen aan een toekomst. We kunnen eindelijk dat zorg- en rescuecentrum uit de grond stampen waar ik al anderhalf jaar van droom en waar onze Blutsjes zoveel nood aan hebben. Al is het wel behoorlijk spannend en eng om weer vanaf nul te beginnen. Maar oh, wat werd het tijd! ❤
Op de foto: mijn favoriete deur in het huis die de keuken met de toekomstige ruimte van de verlamde Blutsjes van elkaar scheidt. Maar die helaas voor een andere plaats moet ruimen... en gerecycled wordt om een portaaltje te creëren aan de voordeur. 😉
Woensdag 04 oktober 2017:
Kennen jullie Persje Codi zijn verhaal nog? Dat zijn vorige baasje onze hulp inschakelde om een nieuwe thuis voor hem te zoeken omdat ze ongeneselijk ziek is? Ze heeft voor al haar diertjes een oplossing gezocht en gevonden, behalve voor Evita. Daarom vroeg ze of we eventueel ook met haar konden uithelpen. Natuurlijk wilden we dat en we konden Evita zelfs een permanent plekje in ons Blutsjestehuis bieden. Want Evita is niet alleen een seniortje met haar twaalf (2005) jaartjes oud, ze heeft ook een handicap aan één van haar achterpootjes. Als kleine pup is ze immers mishandeld geweest. 😔 Kinderen hadden er niet beter op gevonden om haar bij haar ene achterpootje vast te grijpen en Evita in het wilde rond te zwaaien. Hierbij is haar pootje zo hevig gekwetst geraakt, dat dat pootje zijn functionaliteit verloren heeft. Zij gaat dus al hinkelend door het leven. De dierenarts toen raadde amputatie af en inmiddels is ze al te oud geworden voor zo'n zware operatie. Want onlangs moest ze nog aan haar tandjes geholpen worden en die narcose deed haar lichaampje geen deugd. Ze is hier werkelijk een aantal daagjes ziek van geweest. Niet alleen haar vorige baasje is ontzettend blij en opgelucht dat Evita nu hier woont en een huisje-voor-altijd heeft. Ook onze jongens zijn blij dat ze er weer een zusje bij hebben. 💕 En dan vooral ons verlamde Blutshondje Bobita die Evita regelmatig probeert uit te dagen voor een spelletje. Maar de galante dame die ze is, slaat ze dat aanbod maar al te graag af. Evita vult haar dagen met schoonheidsslaapjes, achter onze kont aan te lopen, het proberen stelen van kattenvoer en als het avond wordt, dan staat ze de hele tijd te hinkelen en vol verwachting te kijken tot we met de natvoerronde starten. 🍴 Ze heeft haar plekje hier echt gevonden, dankzij 'Taxi Susan en Ingrid' die weer zo lief waren om Evita naar ons Blutsjestehuis te brengen. P.s: Ook Evita kan financieel gesponsord worden door een suikertante of -nonkel, met een maandelijks bedragje naar keuze! 💚
Kennen jullie Persje Codi zijn verhaal nog? Dat zijn vorige baasje onze hulp inschakelde om een nieuwe thuis voor hem te zoeken omdat ze ongeneselijk ziek is? Ze heeft voor al haar diertjes een oplossing gezocht en gevonden, behalve voor Evita. Daarom vroeg ze of we eventueel ook met haar konden uithelpen. Natuurlijk wilden we dat en we konden Evita zelfs een permanent plekje in ons Blutsjestehuis bieden. Want Evita is niet alleen een seniortje met haar twaalf (2005) jaartjes oud, ze heeft ook een handicap aan één van haar achterpootjes. Als kleine pup is ze immers mishandeld geweest. 😔 Kinderen hadden er niet beter op gevonden om haar bij haar ene achterpootje vast te grijpen en Evita in het wilde rond te zwaaien. Hierbij is haar pootje zo hevig gekwetst geraakt, dat dat pootje zijn functionaliteit verloren heeft. Zij gaat dus al hinkelend door het leven. De dierenarts toen raadde amputatie af en inmiddels is ze al te oud geworden voor zo'n zware operatie. Want onlangs moest ze nog aan haar tandjes geholpen worden en die narcose deed haar lichaampje geen deugd. Ze is hier werkelijk een aantal daagjes ziek van geweest. Niet alleen haar vorige baasje is ontzettend blij en opgelucht dat Evita nu hier woont en een huisje-voor-altijd heeft. Ook onze jongens zijn blij dat ze er weer een zusje bij hebben. 💕 En dan vooral ons verlamde Blutshondje Bobita die Evita regelmatig probeert uit te dagen voor een spelletje. Maar de galante dame die ze is, slaat ze dat aanbod maar al te graag af. Evita vult haar dagen met schoonheidsslaapjes, achter onze kont aan te lopen, het proberen stelen van kattenvoer en als het avond wordt, dan staat ze de hele tijd te hinkelen en vol verwachting te kijken tot we met de natvoerronde starten. 🍴 Ze heeft haar plekje hier echt gevonden, dankzij 'Taxi Susan en Ingrid' die weer zo lief waren om Evita naar ons Blutsjestehuis te brengen. P.s: Ook Evita kan financieel gesponsord worden door een suikertante of -nonkel, met een maandelijks bedragje naar keuze! 💚
🐱 Onthulling geheime project: deel 8! 🐱
Nu weten we waarom het allemaal zo vertrouwd voelde en dat de vorige kopers hun lening niet rond kregen, alsof het zo moest zijn en het oude vrouwtje wat in de pap te brokken had. Want het was zelfs de makelaar al opgevallen en hij kirde het uit toen hij ons logo op de auto zag: dàt oude vrouwtje hierboven gaat zo content zijn! ❤ Inmiddels is ook de akte bij de notaris getekend en kregen we de sleutel overhandigd. Het voelt een beetje vreemd om te kunnen zeggen: we rijden naar 'ons' huis. Naar onze toekomst, naar ons magische Blutsjestehuis in opbouw. Want ohja, er dient best een boel werk te gebeuren om er een zorg- en rescuecentrum van te maken. De ene na de andere offerte van allerlei klusjesmannen zijn de revue al gepasseerd. Gelukkig willen de meeste klussers met ons meedenken om alles low-budget te doen, maar toch professioneel uitgevoerd. Het was wel een domper dat we de bijgebouwen en tuin nog niet meteen klaar kunnen stomen. Dat budget is er gewoon niet... We hebben daarom onze plannen helemaal moeten omgooien. 🔮 De ruime zolder zal als eerste omgetoverd worden tot een paleisje voor de buitenBlutsjes. Uiteindelijk is het de bedoeling dat de zolder de plek voor de Felv-jes wordt. Maar dan zullen we komende periode nog hard moeten werken om het nodige budget bij elkaar te sprokkelen om de bijgebouwen aan te pakken en de tuin catproof te maken, zodat de buitenBlutsjes dààr hun intrek kunnen nemen. We hopen dat de toekomst ons een beetje goed gezind is zodat we ook snel het dak kunnen vernieuwen op het bijgebouw. Want dat is heel erg dringend nodig namelijk! De bestaande mezzanine in het grote bijgebouw zouden we dan graag omtoveren tot opvangruimte. Dit zou dan onze 'Kattencrèche-afdeling' worden waar we zwerfkatjes kunnen opvangen en herplaatsen. Op die manier kunnen we een heleboel dieren meer helpen. Om zoveel mogelijk van die projectjes te kunnen verwezenlijken gaat Sab volgend jaar ontzettend veel (rommel)marktjes proberen te draaien. Het zal een periode van hard bikkelen worden! 💪
Op de foto: een stukje van het grote bijgebouw waar de Felv-jes tijdelijk ondergebracht worden. Maar ook dat moet... inderdaad gerenoveerd worden! 🕸
Nu weten we waarom het allemaal zo vertrouwd voelde en dat de vorige kopers hun lening niet rond kregen, alsof het zo moest zijn en het oude vrouwtje wat in de pap te brokken had. Want het was zelfs de makelaar al opgevallen en hij kirde het uit toen hij ons logo op de auto zag: dàt oude vrouwtje hierboven gaat zo content zijn! ❤ Inmiddels is ook de akte bij de notaris getekend en kregen we de sleutel overhandigd. Het voelt een beetje vreemd om te kunnen zeggen: we rijden naar 'ons' huis. Naar onze toekomst, naar ons magische Blutsjestehuis in opbouw. Want ohja, er dient best een boel werk te gebeuren om er een zorg- en rescuecentrum van te maken. De ene na de andere offerte van allerlei klusjesmannen zijn de revue al gepasseerd. Gelukkig willen de meeste klussers met ons meedenken om alles low-budget te doen, maar toch professioneel uitgevoerd. Het was wel een domper dat we de bijgebouwen en tuin nog niet meteen klaar kunnen stomen. Dat budget is er gewoon niet... We hebben daarom onze plannen helemaal moeten omgooien. 🔮 De ruime zolder zal als eerste omgetoverd worden tot een paleisje voor de buitenBlutsjes. Uiteindelijk is het de bedoeling dat de zolder de plek voor de Felv-jes wordt. Maar dan zullen we komende periode nog hard moeten werken om het nodige budget bij elkaar te sprokkelen om de bijgebouwen aan te pakken en de tuin catproof te maken, zodat de buitenBlutsjes dààr hun intrek kunnen nemen. We hopen dat de toekomst ons een beetje goed gezind is zodat we ook snel het dak kunnen vernieuwen op het bijgebouw. Want dat is heel erg dringend nodig namelijk! De bestaande mezzanine in het grote bijgebouw zouden we dan graag omtoveren tot opvangruimte. Dit zou dan onze 'Kattencrèche-afdeling' worden waar we zwerfkatjes kunnen opvangen en herplaatsen. Op die manier kunnen we een heleboel dieren meer helpen. Om zoveel mogelijk van die projectjes te kunnen verwezenlijken gaat Sab volgend jaar ontzettend veel (rommel)marktjes proberen te draaien. Het zal een periode van hard bikkelen worden! 💪
Op de foto: een stukje van het grote bijgebouw waar de Felv-jes tijdelijk ondergebracht worden. Maar ook dat moet... inderdaad gerenoveerd worden! 🕸
Dinsdag 03 oktober 2017:
Post voor Ataxie-kindje Badu: een wel heel speciaal pakketje kwam zijn kant uit! 🎁 Eveline las in een vorige update dat ik graag een speciaal rolstoeltje voor hem wilde laten maken en ze sprak zowaar haar knutselvingers aan en toverde dit karretje voor ons ventje in elkaar. Ik moet toegeven dat ik tot tranen toe geroerd was dat iemand dit zomaar maakt, zonder dat ik erom gevraagd heb. Zomaar omdat ze onze Blutsjes net zo in haar hart draagt als wij. 😻 We zitten nog eventjes in spanning op zijn harnasje te wachten en dan kunnen we gaan oefenen. Maar ik denk dat de foto al boekdelen spreekt en dat Badu er helemaal klaar voor is! 💪 Dankjewel Eveline, je weet dat we je dankbaar zijn voor alles wat je voor ons en de Blutsjes doet! 💚
Post voor Ataxie-kindje Badu: een wel heel speciaal pakketje kwam zijn kant uit! 🎁 Eveline las in een vorige update dat ik graag een speciaal rolstoeltje voor hem wilde laten maken en ze sprak zowaar haar knutselvingers aan en toverde dit karretje voor ons ventje in elkaar. Ik moet toegeven dat ik tot tranen toe geroerd was dat iemand dit zomaar maakt, zonder dat ik erom gevraagd heb. Zomaar omdat ze onze Blutsjes net zo in haar hart draagt als wij. 😻 We zitten nog eventjes in spanning op zijn harnasje te wachten en dan kunnen we gaan oefenen. Maar ik denk dat de foto al boekdelen spreekt en dat Badu er helemaal klaar voor is! 💪 Dankjewel Eveline, je weet dat we je dankbaar zijn voor alles wat je voor ons en de Blutsjes doet! 💚
🏡 Onthulling geheime project: deel 7! 🏡
Boos dat we in dit verhaal betrokken werden... Ik zette mijn zoektocht online verder. Want de kans dat we dit huis alsnog zouden kunnen kopen was zo goed als nihil. In tussentijd hield Sab contact met de makelaar, maar de vooruitzichten voor ons zagen er niet goed uit. Er gingen een aantal onzekere weken voorbij... Tot daar het telefoontje kwam dat we een nieuw bod moesten uitbrengen, want het vorige was immers al verlopen. Omdat dit verhaal ons zoveel grijze haren bezorgd had, deden we zelfs nog een iets lager bod dan het eerste. 😉 En toen we het eigenlijk niet meer verwachtten: werd ons bod aanvaardt! De vorige kopers zagen af van de woning, want ondanks dat ze zoveel tijd hadden, kregen ze de fondsen niet bij elkaar gesprokkeld. Tegenwoordig moet je ook een eigen inbreng hebben en dat is deze mensen niet gelukt om dàt bij elkaar te krijgen. Wij hebben dat beetje "opbrengst" van ons vorige huis + het verzekeringsgeld dat na de brand werd uitbetaald hierin gestopt. Daar zijn we namelijk al die tijd met geen vinger aan geweest, om dit te kunnen realiseren: een eigen plekje voor de dieren. 🏡 Drukke tijden braken voor ons aan, want nu was het aan ons om onze lening rond te krijgen. Begrijpelijk werd er nu een clausule opgenomen dat we binnen anderhalve maand onze lening rond moesten krijgen en dat lukte... net. Want de ene afspraak bij de bank, na de andere volgde. Stresserende tijden met wel wekelijks een afspraak om heel veel handtekeningen te plaatsen. Maar ook hier kregen we bijna een hartverzakking, want onze adviseur was dit 'vergeten' door te geven en zij was net op lang weekend vertrokken. 😱 Zelfs nadat we herhaaldelijk over de deadline gesproken hadden. Enkele uren voor de deadline zou aflopen en vele mails en telefoontjes (van onze kant) later kregen de makelaar en onze notaris dan eindelijk het goede nieuws te horen dat onze lening waarschijnlijk goed gekeurd werd. Dat maakte in ieder geval al dat we onze compromis konden gaan tekenen. De makelaar heeft ons ontzettend goed geholpen, want alles gebeurde in het Frans. Want ja hoor, we hebben ons hart verloren aan Wallonië en we hebben er dan ook voor gekozen om in Henegouwen te blijven wonen. ❤ En natuurlijk omdat de huizenmarkt hier een stuk gunstiger is dan in Vlaanderen. Daar heb ik stiekem ook wel een beetje gezocht, maar daar lag ons pad duidelijk niet uitgestippeld. Toeval bestaat niet in het leven zeggen ze en dat weten we nu ook. Want 'katten' hebben in dit verhaal een symbolische waarde en zijn het middelpunt van dit alles. 🐱
Op de foto: de verlamde Blutsjes en Ataxie-kindjes mogen binnenkort niet alleen buiten vogeltjes spotten, ook op het plafond zijn prachtige geschilderde vogeltjes te vinden. Één van de kleine vele details in het huis wat deed voorbestemmen dat dit ons magische Blutsjestehuis is. ✨
Boos dat we in dit verhaal betrokken werden... Ik zette mijn zoektocht online verder. Want de kans dat we dit huis alsnog zouden kunnen kopen was zo goed als nihil. In tussentijd hield Sab contact met de makelaar, maar de vooruitzichten voor ons zagen er niet goed uit. Er gingen een aantal onzekere weken voorbij... Tot daar het telefoontje kwam dat we een nieuw bod moesten uitbrengen, want het vorige was immers al verlopen. Omdat dit verhaal ons zoveel grijze haren bezorgd had, deden we zelfs nog een iets lager bod dan het eerste. 😉 En toen we het eigenlijk niet meer verwachtten: werd ons bod aanvaardt! De vorige kopers zagen af van de woning, want ondanks dat ze zoveel tijd hadden, kregen ze de fondsen niet bij elkaar gesprokkeld. Tegenwoordig moet je ook een eigen inbreng hebben en dat is deze mensen niet gelukt om dàt bij elkaar te krijgen. Wij hebben dat beetje "opbrengst" van ons vorige huis + het verzekeringsgeld dat na de brand werd uitbetaald hierin gestopt. Daar zijn we namelijk al die tijd met geen vinger aan geweest, om dit te kunnen realiseren: een eigen plekje voor de dieren. 🏡 Drukke tijden braken voor ons aan, want nu was het aan ons om onze lening rond te krijgen. Begrijpelijk werd er nu een clausule opgenomen dat we binnen anderhalve maand onze lening rond moesten krijgen en dat lukte... net. Want de ene afspraak bij de bank, na de andere volgde. Stresserende tijden met wel wekelijks een afspraak om heel veel handtekeningen te plaatsen. Maar ook hier kregen we bijna een hartverzakking, want onze adviseur was dit 'vergeten' door te geven en zij was net op lang weekend vertrokken. 😱 Zelfs nadat we herhaaldelijk over de deadline gesproken hadden. Enkele uren voor de deadline zou aflopen en vele mails en telefoontjes (van onze kant) later kregen de makelaar en onze notaris dan eindelijk het goede nieuws te horen dat onze lening waarschijnlijk goed gekeurd werd. Dat maakte in ieder geval al dat we onze compromis konden gaan tekenen. De makelaar heeft ons ontzettend goed geholpen, want alles gebeurde in het Frans. Want ja hoor, we hebben ons hart verloren aan Wallonië en we hebben er dan ook voor gekozen om in Henegouwen te blijven wonen. ❤ En natuurlijk omdat de huizenmarkt hier een stuk gunstiger is dan in Vlaanderen. Daar heb ik stiekem ook wel een beetje gezocht, maar daar lag ons pad duidelijk niet uitgestippeld. Toeval bestaat niet in het leven zeggen ze en dat weten we nu ook. Want 'katten' hebben in dit verhaal een symbolische waarde en zijn het middelpunt van dit alles. 🐱
Op de foto: de verlamde Blutsjes en Ataxie-kindjes mogen binnenkort niet alleen buiten vogeltjes spotten, ook op het plafond zijn prachtige geschilderde vogeltjes te vinden. Één van de kleine vele details in het huis wat deed voorbestemmen dat dit ons magische Blutsjestehuis is. ✨
Maandag 02 oktober 2017:
Ons verlamde Blutsje Elu zijn vorige baasje moest een aantal maanden geleden een nieuw plekje voor hem zoeken. Haar werkuren werden serieus opgedreven waardoor onze prins van ' s morgens vroeg tot 's avonds laat in zijn rolstoeltje zat en dit doorligwonden bij hem veroorzaakte. 😔 Ze zag dat ze hem niet langer de nodige zorg kon bieden en daarom kwam de vraag of wij Elu een plekje in ons Blutsjestehuis wilden bieden. Natuurlijk wilden we dat! ❤ Want plekjes voor verlamde katjes liggen er niet voor het rapen. Met veel verdriet nam zij afscheid van hem. Zij gaat vakantie vieren in Engeland en landde in Nederland. Daarom vroeg ze of ze een tussenstop mocht maken in ons tehuis om Elu nog een keertje te komen knuffelen. Natuurlijk mocht dat! En zo kwam het dat ze voor heel eventjes weer herenigd werden en Elu kreeg de ene smakkerd na de andere op zijn snoet geplant. 😽
🍀 Onthulling geheime project: deel 6! 🍀
Aangezien we niks te verliezen hadden, boekten we toch een kijkafspraak met de makelaar. Alle twijfels verdwenen van zodra we het huis binnen wandelden. Het voelde daar zo vertrouwd. Het voelde al een beetje als ons magische Blutsjestehuis aan. Dit was het huis! Dit zou ons nieuwe Blutsjestehuis worden. Groot met behoorlijk veel kamers, bijgebouwen, een geweldige tuin, én dat er geen directe buren zijn maakte het plaatje helemaal af. 🙌 Dat de overleden vrouw een kattenvrouwtje was, deed alle puzzelstukjes in elkaar vallen. Later zou ook uitkomen dat het huis net ietsje minder dan twee jaar te koop stond. Maar dat voelde niet zo. Als een huis zo lang leeg staat, voelt het kil en koud. Maar daar niet. Het voelde warm en het was net of die vrouw maar net overleden was. Alles lag er nog zo netjes bij. Alsof ze gaan wandelen was met haar katten aan haar zijde. We wisten dat dit onze eindbestemming zou zijn. 💜 Alleen was er een kleine 'maar'. Het huis stond aan een prijs geafficheerd die (ook weer) niet in ons budget viel. Dus nogmaals trokken we de stoute schoenen aan en brachten we een bod uit: een heel stuk lager dan de vraagprijs. Maar dan werden we in een emotionele rollercoaster meegesleurd waar we niet op gerekend hadden en waar we eigenlijk niet op wilden zitten. Niet nadat we eindelijk sinds lang weer een sprankeltje hoop hadden... Het huis bleek al grotendeels verkocht te zijn, tenminste de compromis was al getekend. Alleen kregen de kopers hun lening niet rond. Ons bod werd dus als drukmiddel gebruikt. Want de potentiële kopers kregen uitstel en zo probeerden deze mensen toch nog snel hun fondsen voor dit huis bij elkaar te sprokkelen. Daar zaten we dan. We zagen ons magische Blutsjestehuis aan onze neus voorbij gaan. 😿
Op de foto: de verlamde Blutsjes gaan door het dolle heen zijn, dat zij eindelijk binnenkort ook naar buiten kunnen schuifelen en een echte zonnestraal kunnen meepikken. Het lange, maar smalle terrasje krijgen zij ter beschikking - zo'n 12 m² ongeveer. Na een grondige renovatie, da's wel duidelijk! Want nu zou het maar 'auw' zijn. 😱
Aangezien we niks te verliezen hadden, boekten we toch een kijkafspraak met de makelaar. Alle twijfels verdwenen van zodra we het huis binnen wandelden. Het voelde daar zo vertrouwd. Het voelde al een beetje als ons magische Blutsjestehuis aan. Dit was het huis! Dit zou ons nieuwe Blutsjestehuis worden. Groot met behoorlijk veel kamers, bijgebouwen, een geweldige tuin, én dat er geen directe buren zijn maakte het plaatje helemaal af. 🙌 Dat de overleden vrouw een kattenvrouwtje was, deed alle puzzelstukjes in elkaar vallen. Later zou ook uitkomen dat het huis net ietsje minder dan twee jaar te koop stond. Maar dat voelde niet zo. Als een huis zo lang leeg staat, voelt het kil en koud. Maar daar niet. Het voelde warm en het was net of die vrouw maar net overleden was. Alles lag er nog zo netjes bij. Alsof ze gaan wandelen was met haar katten aan haar zijde. We wisten dat dit onze eindbestemming zou zijn. 💜 Alleen was er een kleine 'maar'. Het huis stond aan een prijs geafficheerd die (ook weer) niet in ons budget viel. Dus nogmaals trokken we de stoute schoenen aan en brachten we een bod uit: een heel stuk lager dan de vraagprijs. Maar dan werden we in een emotionele rollercoaster meegesleurd waar we niet op gerekend hadden en waar we eigenlijk niet op wilden zitten. Niet nadat we eindelijk sinds lang weer een sprankeltje hoop hadden... Het huis bleek al grotendeels verkocht te zijn, tenminste de compromis was al getekend. Alleen kregen de kopers hun lening niet rond. Ons bod werd dus als drukmiddel gebruikt. Want de potentiële kopers kregen uitstel en zo probeerden deze mensen toch nog snel hun fondsen voor dit huis bij elkaar te sprokkelen. Daar zaten we dan. We zagen ons magische Blutsjestehuis aan onze neus voorbij gaan. 😿
Op de foto: de verlamde Blutsjes gaan door het dolle heen zijn, dat zij eindelijk binnenkort ook naar buiten kunnen schuifelen en een echte zonnestraal kunnen meepikken. Het lange, maar smalle terrasje krijgen zij ter beschikking - zo'n 12 m² ongeveer. Na een grondige renovatie, da's wel duidelijk! Want nu zou het maar 'auw' zijn. 😱
Zondag 01 oktober 2017:
Niet wetende dat dit onze taart (zoals Sab haar altijd noemde), onze Amélie Poulain (zoals ik haar altijd noemde) haar laatste foto zou zijn. 💫 Of misschien net wel? Eigenwijs als ze was wilde ze naar buiten, nog een laatste keer die zonnestralen opsnuivend en voelend op haar tengere lijfje. Nog even mocht ze daar van mij van genieten, voor ze de zon zou inruilen voor de warmtelamp. Maandag in de loop van de dag belde onze dierenarts haar nierwaarden door en die waren niet goed. Omdat ze over het weekend al niet lekker geworden was, besloten we om haar diezelfde avond nog aan het infuus te koppelen. In de hoop dat we haar niertjes konden spoelen en die afvalstoffen uit haar systeem te krijgen. Bij onze dierenarts weigerde ze dwangvoer. Terwijl ze dat bij mij nog gretig opat, duwde ze daar de hele tijd de spuit met haar pootje weg. Nee, val me niet lastig leek ze te zeggen. 3 volle dagen heeft ze aan het infuus gehangen en ze ging eigenlijk alleen maar achteruit. Donderdag werden haar nierwaarden nog een keertje bepaald en die zagen er allesbehalve goed uit. Het leek alsof het infuus er totaal geen invloed op had. Ik heb even getwijfeld wat te doen. Toch nog doorgaan met de behandeling of niet? Alle mogelijkheden hebben we overlopen. Als er ook maar één klein kansje was, dan had ik die gegrepen. Voor onze Amélie. Maar we moesten met allerlei factoren rekening houden. Amélie is 16 jaar oud en bovendien heeft zij al die tijd blaasproblemen gehad. Ik moest dagelijks haar blaas handmatig legen en keutels zelf deponeren kon ze ook niet. Dat is al een belasting voor haar nieren. Haar niertjes waren ziek, te ziek. Haar van het infuus koppelen zou haar nog zieker gemaakt hebben, maar het feit dat ze haar dwangvoer weigerde zei voldoende. De behandeling nog langer doorzetten, zou haar niet geholpen hebben. Het zou een lijdensweg geworden zijn. En dat wilden we haar niet aan doen... Dus kozen we ervoor om haar vleugeltjes te geven. Met een zwaar hart... Want ik wil nooit voor de dood kiezen, altijd voor het leven. Lieve Amélie, wat mis ik jou! 💔 Anders zou je nu over mijn klavier banjeren, terwijl kwetterend in het rond. Want je was zo'n eigenwijze dame en als je aandacht wilde, dan eiste je dat nu! Maar je deed dat op zo'n liefdevolle manier, dat we jou dat aaitje echt niet konden weigeren. Sab heeft vaak met rugpijn (ernstige vorm van Scoliose) op de bureaustoel gezeten omdat jij in een diepe slaap op haar schoot lag en ze jou niet wilde wakker maken. Dat stemmetje van jou als er natvoer geserveerd werd en waarop je verontwaardigde kreetjes in het universum gooide omdat we eerst de schrokkoppen moesten bedienen. Maar dat deden we ook alleen maar zodat jij in alle rust kon eten. Jouw prachtige oogjes die me nu niet meer aanstaren en waarop ik dan dat liefdevolle gezichtje van jou een kus gaf. Dankbaar dat je in ons leven kwam, ook al was dat veel te kort. Je was zo geliefd lieve meid. Slaap zacht, voor altijd. 🌟
Niet wetende dat dit onze taart (zoals Sab haar altijd noemde), onze Amélie Poulain (zoals ik haar altijd noemde) haar laatste foto zou zijn. 💫 Of misschien net wel? Eigenwijs als ze was wilde ze naar buiten, nog een laatste keer die zonnestralen opsnuivend en voelend op haar tengere lijfje. Nog even mocht ze daar van mij van genieten, voor ze de zon zou inruilen voor de warmtelamp. Maandag in de loop van de dag belde onze dierenarts haar nierwaarden door en die waren niet goed. Omdat ze over het weekend al niet lekker geworden was, besloten we om haar diezelfde avond nog aan het infuus te koppelen. In de hoop dat we haar niertjes konden spoelen en die afvalstoffen uit haar systeem te krijgen. Bij onze dierenarts weigerde ze dwangvoer. Terwijl ze dat bij mij nog gretig opat, duwde ze daar de hele tijd de spuit met haar pootje weg. Nee, val me niet lastig leek ze te zeggen. 3 volle dagen heeft ze aan het infuus gehangen en ze ging eigenlijk alleen maar achteruit. Donderdag werden haar nierwaarden nog een keertje bepaald en die zagen er allesbehalve goed uit. Het leek alsof het infuus er totaal geen invloed op had. Ik heb even getwijfeld wat te doen. Toch nog doorgaan met de behandeling of niet? Alle mogelijkheden hebben we overlopen. Als er ook maar één klein kansje was, dan had ik die gegrepen. Voor onze Amélie. Maar we moesten met allerlei factoren rekening houden. Amélie is 16 jaar oud en bovendien heeft zij al die tijd blaasproblemen gehad. Ik moest dagelijks haar blaas handmatig legen en keutels zelf deponeren kon ze ook niet. Dat is al een belasting voor haar nieren. Haar niertjes waren ziek, te ziek. Haar van het infuus koppelen zou haar nog zieker gemaakt hebben, maar het feit dat ze haar dwangvoer weigerde zei voldoende. De behandeling nog langer doorzetten, zou haar niet geholpen hebben. Het zou een lijdensweg geworden zijn. En dat wilden we haar niet aan doen... Dus kozen we ervoor om haar vleugeltjes te geven. Met een zwaar hart... Want ik wil nooit voor de dood kiezen, altijd voor het leven. Lieve Amélie, wat mis ik jou! 💔 Anders zou je nu over mijn klavier banjeren, terwijl kwetterend in het rond. Want je was zo'n eigenwijze dame en als je aandacht wilde, dan eiste je dat nu! Maar je deed dat op zo'n liefdevolle manier, dat we jou dat aaitje echt niet konden weigeren. Sab heeft vaak met rugpijn (ernstige vorm van Scoliose) op de bureaustoel gezeten omdat jij in een diepe slaap op haar schoot lag en ze jou niet wilde wakker maken. Dat stemmetje van jou als er natvoer geserveerd werd en waarop je verontwaardigde kreetjes in het universum gooide omdat we eerst de schrokkoppen moesten bedienen. Maar dat deden we ook alleen maar zodat jij in alle rust kon eten. Jouw prachtige oogjes die me nu niet meer aanstaren en waarop ik dan dat liefdevolle gezichtje van jou een kus gaf. Dankbaar dat je in ons leven kwam, ook al was dat veel te kort. Je was zo geliefd lieve meid. Slaap zacht, voor altijd. 🌟
🌸 Onthulling geheime project: deel 5! 🌸
En daar zag ik het! Een prachtige woning in een nog prachtigere omgeving en grote tuin. Ideaal! Dat de prijs boven ons budget was, kon me niet schelen. Want deze keer zouden we het spel hard spelen. We hadden immers niks te verliezen, in tegendeel. We zouden een lager bod uitbrengen en kijken welk pad er voor ons weggelegd was. Het huis bleek uiteindelijk een tegenvaller. Ontzettend veel werk, maar ik zag wat het kon worden. Het had potentieel en we wilden er werk van maken. Ons bod werd niet aanvaardt en dat bleek achteraf maar goed. Want de vervangende persoon van onze adviseur bij de bank had ons een verkeerde berekening gegeven en ons mini-budget bleek uiteindelijk nog kleiner te zijn. 😾 Kan je geloven dat mijn moed nog meer in mijn schoenen zonk? Ik wilde mijn zoektocht staken en gewoon mijn kop onder een deken stoppen. Dromen dat dit allemaal niet waar was. Maar ik kon het niet, ik mocht het niet. De tijdsdruk was daar, want we moesten immers dit jaar iets vinden en alles voor het nieuwe jaar financieel geregeld krijgen en bovendien zitten we ook met ons huidige huurcontract dat in het voorjaar eindigt. Zorgen, zoveel zorgen! Ik zette mijn zoektocht verder, want ik kon niet anders. Onze bewoners reken(d)en op ons. Ik kampte met een serieus slaaptekort, want overdag riep er zoveel werk en de uurtjes in mijn bed werden nog eens gehalveerd door al dat zoekwerk. Maar ik moest en zou dat ene plekje vinden! Plots viel mijn oog op een huis waar ik direct een fijn gevoel bij had. Smoorverliefd was ik! ❤ Maar Sab vond de locatie allesbehalve goed en dus zette ik mijn zoektocht verder. Ik kwam alleen vervallen krotten tegen en uiteindelijk eindigde mijn zoektocht terug bij dat ene huis - waar ik al zo verliefd op was geworden, alleen al via de foto's.
Op de foto: de vloer in één van de opvangkamers waar een heleboel harige balletjes mogen over lopen! 🐾
En daar zag ik het! Een prachtige woning in een nog prachtigere omgeving en grote tuin. Ideaal! Dat de prijs boven ons budget was, kon me niet schelen. Want deze keer zouden we het spel hard spelen. We hadden immers niks te verliezen, in tegendeel. We zouden een lager bod uitbrengen en kijken welk pad er voor ons weggelegd was. Het huis bleek uiteindelijk een tegenvaller. Ontzettend veel werk, maar ik zag wat het kon worden. Het had potentieel en we wilden er werk van maken. Ons bod werd niet aanvaardt en dat bleek achteraf maar goed. Want de vervangende persoon van onze adviseur bij de bank had ons een verkeerde berekening gegeven en ons mini-budget bleek uiteindelijk nog kleiner te zijn. 😾 Kan je geloven dat mijn moed nog meer in mijn schoenen zonk? Ik wilde mijn zoektocht staken en gewoon mijn kop onder een deken stoppen. Dromen dat dit allemaal niet waar was. Maar ik kon het niet, ik mocht het niet. De tijdsdruk was daar, want we moesten immers dit jaar iets vinden en alles voor het nieuwe jaar financieel geregeld krijgen en bovendien zitten we ook met ons huidige huurcontract dat in het voorjaar eindigt. Zorgen, zoveel zorgen! Ik zette mijn zoektocht verder, want ik kon niet anders. Onze bewoners reken(d)en op ons. Ik kampte met een serieus slaaptekort, want overdag riep er zoveel werk en de uurtjes in mijn bed werden nog eens gehalveerd door al dat zoekwerk. Maar ik moest en zou dat ene plekje vinden! Plots viel mijn oog op een huis waar ik direct een fijn gevoel bij had. Smoorverliefd was ik! ❤ Maar Sab vond de locatie allesbehalve goed en dus zette ik mijn zoektocht verder. Ik kwam alleen vervallen krotten tegen en uiteindelijk eindigde mijn zoektocht terug bij dat ene huis - waar ik al zo verliefd op was geworden, alleen al via de foto's.
Op de foto: de vloer in één van de opvangkamers waar een heleboel harige balletjes mogen over lopen! 🐾
Zaterdag 30 september 2017:
Kijk eens wie er gisteravond nog in ons Blutsjestehuis is komen wonen: Evita! 💚 De jongens zijn blij dat ze er weer een zusje bij hebben, want vooral Bobita was heel erg van slag... en herviel weer in zijn oude gedrag. Voorstelstukje volgt van zodra ik een leuk filmpje van haar heb kunnen schieten. Wennen is er niet echt bij, want ze voelde zich gelijk thuis hier. Welkom knappe meid! 💋
Kijk eens wie er gisteravond nog in ons Blutsjestehuis is komen wonen: Evita! 💚 De jongens zijn blij dat ze er weer een zusje bij hebben, want vooral Bobita was heel erg van slag... en herviel weer in zijn oude gedrag. Voorstelstukje volgt van zodra ik een leuk filmpje van haar heb kunnen schieten. Wennen is er niet echt bij, want ze voelde zich gelijk thuis hier. Welkom knappe meid! 💋
🔎 Onthulling geheime project: deel 4! 🔎
Maar dan kwam de realiteit al snel piepeloeren. Want het geld dat we kunnen lenen is werkelijk een mini-budget. Eentje om van te huilen. Eentje waarvan ik dacht: slik, hoe moeten we hier in hemelsnaam een bruikbare locatie mee vinden? 😱 Maar dat heb je als er maar één loon is natuurlijk en we al jaren elke cent in de dieren gestopt hebben. Sparen is er nooit echt bij geweest... Maar aangezien we altijd hard gewerkt hebben, geknokt hebben om vooruit te geraken in het leven - waren we vastberaden om dat nu ook weer te doen. Uren heb ik 's nachts op het internet zitten speuren. 🔎 De ene immobiliënwebsite na de andere. Op den duur kende ik alle huizen feilloos uit mijn hoofd en was ik al blij als ik een nieuw vastgoed voorbij zag komen. Onze zoektocht bleek allesbehalve makkelijk te zijn. Met het mini-budget dat we voorhanden zouden krijgen, zag ik alleen maar vervallen krotten voorbij komen. Bovendien hadden we nog een wensenlijstje - voor de dieren! - wat het allemaal nog een stukje moeilijker maakte. 📜 Want zo wilden we toch graag een groot huis met bijgebouwen, want tja, de ganse bende moet mee verhuizen natuurlijk én op onze nieuwe plek moeten we ons werk kunnen verder zetten. Het liefste zonder directe buren en het liefst ook nog een huis dat we niet eerst met de grond moeten gelijk maken en weer van 0 opbouwen. Want voor dat laatste is er geen budget. En ohja, als het kan ook niet te ver weg van Sab haar werk zodat ze niet uren moet pendelen. Ik kan niet eens zeggen hoe gefocust (én lichtjes gefrustreerd, dàt ook! 😉) ik tijdens mijn zoektocht was. Uren, nachten aan een stuk. Mijn ogen gespitst op dat ene magische plekje dat ergens voor ons weggelegd moest zijn. 🤓
Op de foto: een klein stukje van de-nog-verwilderde-tuin die helemaal catproof gemaakt moet worden. Werk aan de winkel dus! 💪
Maar dan kwam de realiteit al snel piepeloeren. Want het geld dat we kunnen lenen is werkelijk een mini-budget. Eentje om van te huilen. Eentje waarvan ik dacht: slik, hoe moeten we hier in hemelsnaam een bruikbare locatie mee vinden? 😱 Maar dat heb je als er maar één loon is natuurlijk en we al jaren elke cent in de dieren gestopt hebben. Sparen is er nooit echt bij geweest... Maar aangezien we altijd hard gewerkt hebben, geknokt hebben om vooruit te geraken in het leven - waren we vastberaden om dat nu ook weer te doen. Uren heb ik 's nachts op het internet zitten speuren. 🔎 De ene immobiliënwebsite na de andere. Op den duur kende ik alle huizen feilloos uit mijn hoofd en was ik al blij als ik een nieuw vastgoed voorbij zag komen. Onze zoektocht bleek allesbehalve makkelijk te zijn. Met het mini-budget dat we voorhanden zouden krijgen, zag ik alleen maar vervallen krotten voorbij komen. Bovendien hadden we nog een wensenlijstje - voor de dieren! - wat het allemaal nog een stukje moeilijker maakte. 📜 Want zo wilden we toch graag een groot huis met bijgebouwen, want tja, de ganse bende moet mee verhuizen natuurlijk én op onze nieuwe plek moeten we ons werk kunnen verder zetten. Het liefste zonder directe buren en het liefst ook nog een huis dat we niet eerst met de grond moeten gelijk maken en weer van 0 opbouwen. Want voor dat laatste is er geen budget. En ohja, als het kan ook niet te ver weg van Sab haar werk zodat ze niet uren moet pendelen. Ik kan niet eens zeggen hoe gefocust (én lichtjes gefrustreerd, dàt ook! 😉) ik tijdens mijn zoektocht was. Uren, nachten aan een stuk. Mijn ogen gespitst op dat ene magische plekje dat ergens voor ons weggelegd moest zijn. 🤓
Op de foto: een klein stukje van de-nog-verwilderde-tuin die helemaal catproof gemaakt moet worden. Werk aan de winkel dus! 💪
Vrijdag 29 september 2017:
Het zit ons Ataxie-kindje Smurf echt niet mee... 😾 Een kleine twee weken geleden ontdekte ik dat ze sponsvoetjes had en die diagnose werd vorige week bij onze dierenarts bevestigd. Ik had de ergste zwelling al aangepakt door haar een kuur pijnstiller/ontstekingsremmer te geven, maar toch kreeg ze er nog een kort werkend Cortisone spuitje bovenop. Om dat laatste beetje zwelling te doen wegnemen. Smurfje mocht toen ook haar pootje bovenhalen om bloed af te tappen om naar het labo te sturen. 💉 Onze dierenarts merkte al op dat haar bloed behoorlijk lopend was en dat ze vermoedde dat er toch meer aan de hand is dan alleen die auto-immuun ziekte. En dat bevestigde de uitslag van het labo inderdaad. Haar witte en rode bloedcellen en eiwitten zijn behoorlijk verstoord. Onze dierenarts dacht gelijk aan Fiv, Felv of Fip. Ondanks dat ik wist dat Smurf geen Fiv en Felv had - want ze woont immers al vanaf een 4-weken-oude-kitten bij ons - hebben we haar hier toch laten op testen. Zoals verwacht kwamen de testen negatief terug. 🤞 Op de Fip test was het ietsje langer wachten, maar dan kregen we een paar dagen later toch te horen dat het labo niet meer voldoende bloed had om de test accuraat uit te voeren. En daarom moet ze binnenkort nog een keertje bloed laten nemen zodat die test uitgevoerd kan worden. Behoorlijk veel zorgen achter de schermen over onze zorgenkindjes! 😓
Het zit ons Ataxie-kindje Smurf echt niet mee... 😾 Een kleine twee weken geleden ontdekte ik dat ze sponsvoetjes had en die diagnose werd vorige week bij onze dierenarts bevestigd. Ik had de ergste zwelling al aangepakt door haar een kuur pijnstiller/ontstekingsremmer te geven, maar toch kreeg ze er nog een kort werkend Cortisone spuitje bovenop. Om dat laatste beetje zwelling te doen wegnemen. Smurfje mocht toen ook haar pootje bovenhalen om bloed af te tappen om naar het labo te sturen. 💉 Onze dierenarts merkte al op dat haar bloed behoorlijk lopend was en dat ze vermoedde dat er toch meer aan de hand is dan alleen die auto-immuun ziekte. En dat bevestigde de uitslag van het labo inderdaad. Haar witte en rode bloedcellen en eiwitten zijn behoorlijk verstoord. Onze dierenarts dacht gelijk aan Fiv, Felv of Fip. Ondanks dat ik wist dat Smurf geen Fiv en Felv had - want ze woont immers al vanaf een 4-weken-oude-kitten bij ons - hebben we haar hier toch laten op testen. Zoals verwacht kwamen de testen negatief terug. 🤞 Op de Fip test was het ietsje langer wachten, maar dan kregen we een paar dagen later toch te horen dat het labo niet meer voldoende bloed had om de test accuraat uit te voeren. En daarom moet ze binnenkort nog een keertje bloed laten nemen zodat die test uitgevoerd kan worden. Behoorlijk veel zorgen achter de schermen over onze zorgenkindjes! 😓
🙈 Onthulling geheime project: deel 3! 🙈
Daarna zijn we met onze financiële adviseur gaan praten. Banken zijn niet meer zo geneigd om leningen uit te delen en het is dan ook allemaal een stuk moeilijker geworden dan toen wij 11 jaar geleden aan dat avontuur begonnen. Daar werd ons ook meteen duidelijk gesteld dat als we een huis wilden kopen, we dat dit jaar nog moesten doen. 😱 We hebben maar één loon - die van Sab - aangezien ik dit werk voor de vzw onbezoldigd doe. De banken doen hierover ontzettend moeilijk, maar aangezien wij jaren financieel trouwe klanten waren/zijn en elke maand netjes onze lening afbetaalden, bestond de kans dat ze ons nog een lening wilden toekennen - alleen dit jaar. Vanaf volgend jaar zou het quasi onmogelijk zijn... Dat maakte dat we dit jaar nog een huis moesten vinden, de lening rond krijgen en dat allemaal voor het nieuwe jaar van start zou gaan. Lang nadenken was er niet bij. Da's meteen ook de reden waarom Sab zo hard geknokt heeft voor die nieuwe job, omdat deze ietsje beter betaalt en dat is iets wat banken als positief ervaren. Want zij willen natuurlijk wel netjes maandelijks die lening afgelost zien. 😉 Het was werkelijk nu of nooit! Aangezien we de verantwoordelijkheid hebben over ±80 dieren, maakte dat we geen andere keuze hadden dan nu op zoek te gaan naar een nieuwe plek. Een eigen plek. Een magisch Blutsjestehuis - want dat heb ik zo hard gemist! Want ja, ik heb er zo hard nood aan! Niet alleen de dieren wonen hier 24/7, ook ik. Ondanks dat ik hier best graag woon, voelt het voor mij niet als een thuis aan. Al zijn we wel ontzettend dankbaar dat we hier terecht konden. Het was werkelijk een speld in een hooiberg en de enige plek waar we met z'n allen welkom waren. Maar misschien omdat ik steeds dat stemmetje in mijn achterhoofd heb dat er altijd die kans bestaat dat ons huurcontract volgend jaar niet verlengd wordt en we met z'n allen op straat komen te staan... 💨
Op de foto: één van de vloeren waar ons dove Pamukje haar hagelwitte pootjes mag neerplanten. 🐾
Daarna zijn we met onze financiële adviseur gaan praten. Banken zijn niet meer zo geneigd om leningen uit te delen en het is dan ook allemaal een stuk moeilijker geworden dan toen wij 11 jaar geleden aan dat avontuur begonnen. Daar werd ons ook meteen duidelijk gesteld dat als we een huis wilden kopen, we dat dit jaar nog moesten doen. 😱 We hebben maar één loon - die van Sab - aangezien ik dit werk voor de vzw onbezoldigd doe. De banken doen hierover ontzettend moeilijk, maar aangezien wij jaren financieel trouwe klanten waren/zijn en elke maand netjes onze lening afbetaalden, bestond de kans dat ze ons nog een lening wilden toekennen - alleen dit jaar. Vanaf volgend jaar zou het quasi onmogelijk zijn... Dat maakte dat we dit jaar nog een huis moesten vinden, de lening rond krijgen en dat allemaal voor het nieuwe jaar van start zou gaan. Lang nadenken was er niet bij. Da's meteen ook de reden waarom Sab zo hard geknokt heeft voor die nieuwe job, omdat deze ietsje beter betaalt en dat is iets wat banken als positief ervaren. Want zij willen natuurlijk wel netjes maandelijks die lening afgelost zien. 😉 Het was werkelijk nu of nooit! Aangezien we de verantwoordelijkheid hebben over ±80 dieren, maakte dat we geen andere keuze hadden dan nu op zoek te gaan naar een nieuwe plek. Een eigen plek. Een magisch Blutsjestehuis - want dat heb ik zo hard gemist! Want ja, ik heb er zo hard nood aan! Niet alleen de dieren wonen hier 24/7, ook ik. Ondanks dat ik hier best graag woon, voelt het voor mij niet als een thuis aan. Al zijn we wel ontzettend dankbaar dat we hier terecht konden. Het was werkelijk een speld in een hooiberg en de enige plek waar we met z'n allen welkom waren. Maar misschien omdat ik steeds dat stemmetje in mijn achterhoofd heb dat er altijd die kans bestaat dat ons huurcontract volgend jaar niet verlengd wordt en we met z'n allen op straat komen te staan... 💨
Op de foto: één van de vloeren waar ons dove Pamukje haar hagelwitte pootjes mag neerplanten. 🐾
Donderdag 28 september 2017:
Weet je nog dat ik vorige week vertelde dat onze Kamiel het beest had uitgehangen bij onze dierenarts en dat er maar een beetje bloed genomen kon worden? 💉 Gelukkig was dat net voldoende om zijn nierwaarden te controleren en die uitslag kwam eind vorige week al binnen. En die zien er - zoals verwacht - niet goed uit. 😕 Alle waardes zijn verhoogd, maar Kamiel is dan ook al enkele jaren een nierpatiënt. Ik probeer hem zo goed mogelijk van het nierdieet te laten eten, maar hij snoept natuurlijk ook ander voer binnen. Gelukkig biedt ons grote project ons binnenkort weer de mogelijkheid om de diabeetjes en nierpatiëntjes apart te huisvesten van alle andere Blutsjes zodat ze strikt op hun eigen dieet staan. 👍 Hij is wel weer een beetje afgevallen, maar dat is waarschijnlijk te wijten aan het feit dat hij na Opa Cela's dood toch behoorlijk wat stress had en daardoor ook een blaasontsteking te pakken had. Maar die is gelukkig wel helemaal verdwenen door het spuitje Convenia dat hij vorige week kreeg. Oeffff! 🙌
Weet je nog dat ik vorige week vertelde dat onze Kamiel het beest had uitgehangen bij onze dierenarts en dat er maar een beetje bloed genomen kon worden? 💉 Gelukkig was dat net voldoende om zijn nierwaarden te controleren en die uitslag kwam eind vorige week al binnen. En die zien er - zoals verwacht - niet goed uit. 😕 Alle waardes zijn verhoogd, maar Kamiel is dan ook al enkele jaren een nierpatiënt. Ik probeer hem zo goed mogelijk van het nierdieet te laten eten, maar hij snoept natuurlijk ook ander voer binnen. Gelukkig biedt ons grote project ons binnenkort weer de mogelijkheid om de diabeetjes en nierpatiëntjes apart te huisvesten van alle andere Blutsjes zodat ze strikt op hun eigen dieet staan. 👍 Hij is wel weer een beetje afgevallen, maar dat is waarschijnlijk te wijten aan het feit dat hij na Opa Cela's dood toch behoorlijk wat stress had en daardoor ook een blaasontsteking te pakken had. Maar die is gelukkig wel helemaal verdwenen door het spuitje Convenia dat hij vorige week kreeg. Oeffff! 🙌
Ondanks dat ons Ataxie-kindje Abi er in het begin niet zo uitzag, was ze al bijna een pubertje toen ze bij ons kwam wonen. En het duurde eventjes voor ze haar groeischoentjes aantrok, maar dat heeft ze nu gedaan! 😳 Ik sta er zelf van te kijken hoe volwassen haar gezichtje er plots uitziet en dat terwijl ze toch nog ieniemienie is vergeleken met de andere Ataxie-kindjes. Ze doet het ongelofelijk goed en daarom mag ze overdag steeds vaker bij de andere Blutsjes vertoeven. 💜 En dat vindt ze heerlijk! Ze is vooral gefascineerd door de ballenbaan, alleen moet ze nog een beetje uitdokteren hoe die precies werkt. 😉
🌟 Onthulling geheime project: deel 2! 🌟
De vloer bij de verlamde Blutsjes heeft me ook al nachtmerries bezorgd. 🤔Want hij is niet geschikt voor onze schuifelaartjes. Ik heb nog nooit zoveel broekjes en bandages moeten aan doen als hier. Om schuurwondjes te voorkomen of te doen genezen. We hebben zelf ook al geopteerd om Vinyl te leggen om zo onze verlamde Blutsjes te beschermen. Maar zelfs dat lukt niet... Van zodra een tijdje iets te lang tegen een muur of op de vloer ligt,slaagt deze wit uit en komt er schimmel op te staan. Krabpalen en puzzelmatten die een tijdje op de vloer staan, beschimmelen onderaan. Geen optie dus! Want beschimmelde Vinyl zou absoluut niet gezond zijn én bovendien willen we het hier wel netjes achterlaten (al gebeurt dat sowieso, want we hebben hier zoveel veranderd en gepoetst dat het haast onherkenbaar is tegenover de eerste blik die we op de boerderij wierpen 😉). Het is niet eerlijk tegenover de dieren om de problemen hier niet aan te pakken, maar het zou ook niet eerlijk zijn om onze laatste cent in deze locatie te steken, daar waar er zoveel onzekerheid is. Want als we dan effectief op zoek moeten naar een nieuwe plek, dan is er geen geld meer om deze min of meer bewoonbaar te maken. Het plan was om weer een eigen plekje te kopen van zodra we het huis waar de brand plaats vond hadden verkocht. Al heeft dat er allemaal behoorlijk ingehakt. We hebben letterlijk onze broek hieraan gescheurd. Want iedereen weet ook dat de eerste jaren interest aan de bank afbetaald moet worden en dat er dan bij een verkoop amper iets over schiet. De opbrengst van dàt huis, was nog niet voldoende om alle kosten te dekken die we ooit gedaan hebben. Het bleek een financiële kater te zijn. Maar daar de boel heropbouwen konden we niet. Ik kon geen adem halen meer in dat huis, daar waar die tragedie had plaatsgevonden. Want dat was het nog... een huis en geen thuis. Het verdriet was daar zo voelbaar. De brandgeur een jaar later nog ruikbaar... Het voelde dan ook als een last die van onze schouders viel toen we de verkoopakte tekenden... 🙏
Op de foto: toeval bestaat niet zeggen ze? Een sprookjeslaan richting ons nieuwe magische Blutsjestehuis. 🔮
De vloer bij de verlamde Blutsjes heeft me ook al nachtmerries bezorgd. 🤔Want hij is niet geschikt voor onze schuifelaartjes. Ik heb nog nooit zoveel broekjes en bandages moeten aan doen als hier. Om schuurwondjes te voorkomen of te doen genezen. We hebben zelf ook al geopteerd om Vinyl te leggen om zo onze verlamde Blutsjes te beschermen. Maar zelfs dat lukt niet... Van zodra een tijdje iets te lang tegen een muur of op de vloer ligt,slaagt deze wit uit en komt er schimmel op te staan. Krabpalen en puzzelmatten die een tijdje op de vloer staan, beschimmelen onderaan. Geen optie dus! Want beschimmelde Vinyl zou absoluut niet gezond zijn én bovendien willen we het hier wel netjes achterlaten (al gebeurt dat sowieso, want we hebben hier zoveel veranderd en gepoetst dat het haast onherkenbaar is tegenover de eerste blik die we op de boerderij wierpen 😉). Het is niet eerlijk tegenover de dieren om de problemen hier niet aan te pakken, maar het zou ook niet eerlijk zijn om onze laatste cent in deze locatie te steken, daar waar er zoveel onzekerheid is. Want als we dan effectief op zoek moeten naar een nieuwe plek, dan is er geen geld meer om deze min of meer bewoonbaar te maken. Het plan was om weer een eigen plekje te kopen van zodra we het huis waar de brand plaats vond hadden verkocht. Al heeft dat er allemaal behoorlijk ingehakt. We hebben letterlijk onze broek hieraan gescheurd. Want iedereen weet ook dat de eerste jaren interest aan de bank afbetaald moet worden en dat er dan bij een verkoop amper iets over schiet. De opbrengst van dàt huis, was nog niet voldoende om alle kosten te dekken die we ooit gedaan hebben. Het bleek een financiële kater te zijn. Maar daar de boel heropbouwen konden we niet. Ik kon geen adem halen meer in dat huis, daar waar die tragedie had plaatsgevonden. Want dat was het nog... een huis en geen thuis. Het verdriet was daar zo voelbaar. De brandgeur een jaar later nog ruikbaar... Het voelde dan ook als een last die van onze schouders viel toen we de verkoopakte tekenden... 🙏
Op de foto: toeval bestaat niet zeggen ze? Een sprookjeslaan richting ons nieuwe magische Blutsjestehuis. 🔮
Woensdag 27 september 2017:
Gisteravond belde onze dierenarts de resultaten van Sjoefke's bloedafname al door en die waren verrassend goed! 🎉 Zijn Fructosamine stond zelfs veel beter dan de vorige keer en zijn suikerwaarde heeft nog nooit zo goed gestaan. Ze adviseerde dus om zeker zo te blijven verder doen. Ik had het totaal niet verwacht, vooral omdat Sjoefke heel erg moeilijk te regelen valt. 😳 En hij heel gevoelig is aan stress en daarom heeft hij ook een soort-van jojo-gewicht. Maar blijkbaar heb ik me zorgen om niks gemaakt. Zijn taaie huid komt waarschijnlijk omdat hij al jaren diabeet is en omdat er bijna altijd op hetzelfde huidoppervlak insuline gespoten wordt. Nou ja, goed nieuws dus! 🙌
Gisteravond belde onze dierenarts de resultaten van Sjoefke's bloedafname al door en die waren verrassend goed! 🎉 Zijn Fructosamine stond zelfs veel beter dan de vorige keer en zijn suikerwaarde heeft nog nooit zo goed gestaan. Ze adviseerde dus om zeker zo te blijven verder doen. Ik had het totaal niet verwacht, vooral omdat Sjoefke heel erg moeilijk te regelen valt. 😳 En hij heel gevoelig is aan stress en daarom heeft hij ook een soort-van jojo-gewicht. Maar blijkbaar heb ik me zorgen om niks gemaakt. Zijn taaie huid komt waarschijnlijk omdat hij al jaren diabeet is en omdat er bijna altijd op hetzelfde huidoppervlak insuline gespoten wordt. Nou ja, goed nieuws dus! 🙌
Afgelopen dagen hebben de buitenBlutsjes enorm genoten van dat nazomers weertje. En ik moet toegeven: ik stiekem ook. 😉 Ik heb me voor één keer zonder gêne tussen hen op het binnenplein geplaçeerd en de nodige zonnestraaltjes opgeslorpt. Want de laatste weken zijn behoorlijk stresserend (geweest) en dat maakte dat mijn lichaam me dit heel duidelijk maakte door me een aantal migraine-aanvallen te bezorgen. Vannacht heb ik zowat de heftigste 'in-mijn-gelukkig-nog-korte-migraine-carrière' gehad en jeetje, ik wist niet dat dàt monster me zo kon vloeren ség. 😱 Vandaag gaat het gelukkig beter en trek ik weer een sprintje. Want er ligt nog talloos inhaalwerk op me te wachten en dit weekend staat er ook alweer de laatste knuffeldag op het programma waar nog een boel voorbereidingen voor moeten gebeuren. Hopelijk krijgen we zondag prachtig weer voor de kiezen, dat zou een mooie knuffeldag-afsluiter zijn! 🙏
|
|
💜 Onthulling geheime project: deel 1! 💜
Van in het begin wisten we dat de Blutsjesboerderij maar een tijdelijke bestemming zou zijn. Dat we hier - op deze plek - onze wonden zouden likken, onszelf zouden oprapen en de draad van het leven min of meer weer op zouden pikken. ✨ Want dat is zo met huurlocaties. Dat wij gebonden zijn aan een jaarcontract, maakt het er niet makkelijker op. Het eerste half jaar is er hier behoorlijk wat geklust om de boerderij min of meer bewoonbaar te maken, maar sinds die tijd lijkt het leven hier stil te staan. 😕 En stilstaan is achteruitgaan. We zijn een zorgcentrum voor hele speciale wezentjes. Die soms zo bijzonder ziek zijn of een ernstige handicap hebben. En daarom moeten er continu nieuwe veranderingen aangebracht worden. En dat kan hier niet... Ik word er zelf ook behoorlijk rusteloos van dat ik niet aan nieuwe projecten kan werken om zo ons tehuis naar een hoger niveau te tillen. Want dat is nodig! Met de opvang van deze speciale diertjes moeten we vooruitgang boeken. Verbeteringen aanbrengen, non-stop. 💪 Er zijn hier ontelbare (verborgen) gebreken, waardoor het niet verstandig is om hier nog veel langer te blijven wonen. Zo stond er na een half(!) jaar al schimmel onderaan de matras en de lattenbodem van het bed. En dat terwijl de ramen hier elke dag openstaan om te luchten. Van de lente tot herfst, van 's morgens vroeg tot 's avonds laat. Zowel het woonhuis als de stallen zijn bijzonder vochtig.
Op de foto: openen jullie mee de deur naar een heleboel nieuwe avonturen? 😸
Van in het begin wisten we dat de Blutsjesboerderij maar een tijdelijke bestemming zou zijn. Dat we hier - op deze plek - onze wonden zouden likken, onszelf zouden oprapen en de draad van het leven min of meer weer op zouden pikken. ✨ Want dat is zo met huurlocaties. Dat wij gebonden zijn aan een jaarcontract, maakt het er niet makkelijker op. Het eerste half jaar is er hier behoorlijk wat geklust om de boerderij min of meer bewoonbaar te maken, maar sinds die tijd lijkt het leven hier stil te staan. 😕 En stilstaan is achteruitgaan. We zijn een zorgcentrum voor hele speciale wezentjes. Die soms zo bijzonder ziek zijn of een ernstige handicap hebben. En daarom moeten er continu nieuwe veranderingen aangebracht worden. En dat kan hier niet... Ik word er zelf ook behoorlijk rusteloos van dat ik niet aan nieuwe projecten kan werken om zo ons tehuis naar een hoger niveau te tillen. Want dat is nodig! Met de opvang van deze speciale diertjes moeten we vooruitgang boeken. Verbeteringen aanbrengen, non-stop. 💪 Er zijn hier ontelbare (verborgen) gebreken, waardoor het niet verstandig is om hier nog veel langer te blijven wonen. Zo stond er na een half(!) jaar al schimmel onderaan de matras en de lattenbodem van het bed. En dat terwijl de ramen hier elke dag openstaan om te luchten. Van de lente tot herfst, van 's morgens vroeg tot 's avonds laat. Zowel het woonhuis als de stallen zijn bijzonder vochtig.
Op de foto: openen jullie mee de deur naar een heleboel nieuwe avonturen? 😸
Dinsdag 26 september 2017:
Oké, ik weet het... het is niet meteen de meest charmantste foto. 😹 Maar toen ik Callisto een hoopje op de kattenbak zag deponeren, moest ik dit toch even snappen (én een vreugdedansje doen, dat ook!). Want één van de redenen waarom ze bij ons is komen wonen, is omdat ze zo onzindelijk als de pest is/was. Een plasje? Nee, niet in de kattenbak hoor! Een keutel? Zeker toch niet in de kattenbak! 😳 Ze bekeek de kattenbakken nog niet eens en wilde er het liefst zo ver mogelijk uit de buurt van blijven. Dus hebben we dat ook gedaan. Ik heb haar niet één keer gedwongen en op de bak gezet. Want dat werkt alleen maar averechts en daar krijgen ze schrik van. Het enige wat ik kon doen was soms eens mopperen en de boel poetsen, heel vaak poetsen. 😉 Enkele weken geleden begon ze steeds meer interesse te krijgen in de kattenbakken die in de "open garage" staan. Als ik daar verschoonwerk verrichte, durfde ze al een keertje in de bak gaan (zonder iets te doen op dat moment). Maar dan prees ik haar wel en dat hielp. Want zowel Sab als ik hebben haar allebei al een plasje weten doen en nu dus ook een hoopje. 🙌 En ik begin steeds meer hoop te krijgen dat Callisto volledig zindelijk zal worden, met nog een beetje heel veel geduld! ❤
Oké, ik weet het... het is niet meteen de meest charmantste foto. 😹 Maar toen ik Callisto een hoopje op de kattenbak zag deponeren, moest ik dit toch even snappen (én een vreugdedansje doen, dat ook!). Want één van de redenen waarom ze bij ons is komen wonen, is omdat ze zo onzindelijk als de pest is/was. Een plasje? Nee, niet in de kattenbak hoor! Een keutel? Zeker toch niet in de kattenbak! 😳 Ze bekeek de kattenbakken nog niet eens en wilde er het liefst zo ver mogelijk uit de buurt van blijven. Dus hebben we dat ook gedaan. Ik heb haar niet één keer gedwongen en op de bak gezet. Want dat werkt alleen maar averechts en daar krijgen ze schrik van. Het enige wat ik kon doen was soms eens mopperen en de boel poetsen, heel vaak poetsen. 😉 Enkele weken geleden begon ze steeds meer interesse te krijgen in de kattenbakken die in de "open garage" staan. Als ik daar verschoonwerk verrichte, durfde ze al een keertje in de bak gaan (zonder iets te doen op dat moment). Maar dan prees ik haar wel en dat hielp. Want zowel Sab als ik hebben haar allebei al een plasje weten doen en nu dus ook een hoopje. 🙌 En ik begin steeds meer hoop te krijgen dat Callisto volledig zindelijk zal worden, met nog een beetje heel veel geduld! ❤
*** UITVERKOCHT ***
Omdat we vorige keer zoveel Blutsjesvrienden hebben moeten teleurstellen met de paraplu's die al snel uitverkocht waren, gooi ik - zoals beloofd - ietsje vlugger dan gepland deze kleurrijke wikkelsjaals online. We hebben er 9 beschikbaar, 3 van elke kleur. Ze kosten 20 euro per stuk, verzendkosten inbegrepen. 📬 Wil jij graag komende winter kleurrijk door de straten lopen en het uitschreeuwen dat je gek bent van katten, dan is deze wikkelsjaal zeker iets voor jou! En het mooie is dat je er de werking van ons tehuis mee steunt. 🙌 Graag eentje in je brievenbus ontvangen? Doe ons dan een mailtje of pb'tje om verder af te spreken en vermeld zeker ook welke kleur (de groene, blauwe of gele tint) je het liefste verkiest. Dikke dankjewel namens ons en onze bewoners! 😽
Begin vorige week is ons senior Blutshondje Titza gaan slapen om nooit meer wakker te worden... 💔 Om iets na 3u 's nachts had ik haar nog een aai over haar bol gegeven, haar te slapen gelegd en toen rond 7u mijn wekker ging, wist ik het. Max trippelde als een gek rond. Iets wat hij anders nooit doet. Hij is best een luie hond en hij vindt het 's morgens al een grote karwei om buiten een plasje of keutel te deponeren. Dus ik wist gelijk wat er aan de hand was. Toen ik naar Titza's bedje liep, lag haar lichaampje er ijskoud en levenloos bij. Toen ze 14 maanden geleden bij ons kwam wonen, was ze al terminaal. Al die dagen waren cadeautijd. Extra tijd die haar in ons Blutsjestehuis gegund werd. ✨ Terwijl we niet eens wisten of ze Kerst wel zou halen, deed ze dat met volle gemak. En dat terwijl de tumor groeide en haar geslachtsdeel deed vervormen in iets wat we liever niet wilden. De tumor was inoperabel en elke dag als ze een plasje deponeerde was als een overwinning. Want daar moesten we extra opletten. Maar ze bleef plassen en hoe! De laatste paar dagen voor haar dood at ze een beetje minder. Maar nog niet om ons zorgen over te maken. Want snoepjes en Dentastix gingen er nog steeds in als zoete koek. Net zoals haar portie pijnstilling elke dag. Soms wou ik dat ik wat meer had durven genieten van die extra tijd. Maar dat ze terminaal was, voelde aan als het zwaard van Damocles dat boven mijn hoofd hing. Ik moest goed op alle signalen letten, maar elke dag gaf ze aan dat ze nog niet klaar was om op te geven. Ze heeft zich kranig gedragen ons kleine meisje! Lieve Titza, het voelt hier ontzettend leeg aan zonder jou. Ondanks dat je zo bijzonder klein van gestalte was, was je zo ontzettend groots! Je hebt die kanker het nakijken gegeven, want wie had ooit durven denken dat je zo lang in ons midden zou blijven? De jongens missen jou en vooral Bobita had het er in het begin moeilijk mee dat jouw mandje leeg blijft. We zijn zo ontzettend dankbaar dat we jou hebben leren kennen en mamies mochten zijn van zo'n dapper hondje als jij. Wat mis ik dat ene piepende oogje van je dat naar me staarde en me beval om naar de snoepjeskast te lopen. Dan kon je zo gek doen en ik weet niet wie er het meest intens van genoot: jij die dat snoepje verorberde of wij die jou gade mochten slaan. Slaapwel lieve meid. Stuur je snel een regenboog onze kant uit zodat we weten dat je veilig - daar aan die verre overkant - bent toegekomen? 🌈
Maandag 25 september 2017:
Ik was ons diabeetje Hillie vannacht kwijt. 😳 't Was net of ze in rook was opgegaan, maar natuurlijk wist ik wel beter. Ik had namelijk alle plekjes afgeschuimd waar ze kon liggen, maar daar was ze niet te vinden natuurlijk. Het enige wat ik kon bedenken was dat ze "stiekem" mee geglipt was met de bende die van twee walletjes eten. Dit zijn diegene namelijk die overdag graag naar buiten gaan, maar 's nachts toch het liefste binnen komen slapen. 💤 Dit doet ze wel vaker, maar na een tijdje staat ze weer aan de deur te miepen om binnen te mogen. Nu dus niet! Het is ook niet zo gek dat we haar tijdens de natvoerronde niet misten, want Hillie eet niet met de bende mee. Ze komt pas als de drukte voorbij is en de slokkoppen hun buikjes goed rond gegeten hebben. 🍴 Vanmorgen trof ik haar triomfantelijk aan in de grootste stal. Ze had het favoriete slaapplekje van Lily ingepikt (die vast heel erg boos was daarom! 🙈) en met zo'n blik van: 'oh, maar ik weet absoluut niet hoe ik hier beland ben hoor' keek ze me aan. Jaja Hillie, ik geloof je direct, haha.😉 Toen ik buiten aan de slag was zag ik haar van de ene kant naar de andere trippelen, een hapje eten, een plasje deponeren. Een frisse neus op het binnenplein halen om haar daarna weer prinsesheerlijk in dat mandje terug te vinden. Ik geloof niet dat ze van plan is om eerdaags nog naar binnen te komen! 😹
Ik was ons diabeetje Hillie vannacht kwijt. 😳 't Was net of ze in rook was opgegaan, maar natuurlijk wist ik wel beter. Ik had namelijk alle plekjes afgeschuimd waar ze kon liggen, maar daar was ze niet te vinden natuurlijk. Het enige wat ik kon bedenken was dat ze "stiekem" mee geglipt was met de bende die van twee walletjes eten. Dit zijn diegene namelijk die overdag graag naar buiten gaan, maar 's nachts toch het liefste binnen komen slapen. 💤 Dit doet ze wel vaker, maar na een tijdje staat ze weer aan de deur te miepen om binnen te mogen. Nu dus niet! Het is ook niet zo gek dat we haar tijdens de natvoerronde niet misten, want Hillie eet niet met de bende mee. Ze komt pas als de drukte voorbij is en de slokkoppen hun buikjes goed rond gegeten hebben. 🍴 Vanmorgen trof ik haar triomfantelijk aan in de grootste stal. Ze had het favoriete slaapplekje van Lily ingepikt (die vast heel erg boos was daarom! 🙈) en met zo'n blik van: 'oh, maar ik weet absoluut niet hoe ik hier beland ben hoor' keek ze me aan. Jaja Hillie, ik geloof je direct, haha.😉 Toen ik buiten aan de slag was zag ik haar van de ene kant naar de andere trippelen, een hapje eten, een plasje deponeren. Een frisse neus op het binnenplein halen om haar daarna weer prinsesheerlijk in dat mandje terug te vinden. Ik geloof niet dat ze van plan is om eerdaags nog naar binnen te komen! 😹
💙 Spencer goede thuis nieuws: deel 2 💙
Dat ex-niemandskatje Spencer het naar zijn zin heeft in zijn nieuwe thuis, is wel duidelijk! 👻 Hij laat zich inmiddels in de living zien en speelt er op los met de andere katjes. Van een schuwe zwerver die nog nooit een dak boven zijn hoofd gehad heeft, naar een prinsje in Eveline haar huisje. 🙌 Maar ik zou me daar als kat ook wonderwel voelen. Kijk eens wat een poezenpaleisje het daar is! Ik ben ontzettend trots op hem, want hij heeft op korte tijd al zoveel vooruitgang geboekt. En dit is iets wat ik elke zwerver gun: een warm plekje, buikje altijd gevuld en de "regel": alles kan, niets moet. 😊
Dat ex-niemandskatje Spencer het naar zijn zin heeft in zijn nieuwe thuis, is wel duidelijk! 👻 Hij laat zich inmiddels in de living zien en speelt er op los met de andere katjes. Van een schuwe zwerver die nog nooit een dak boven zijn hoofd gehad heeft, naar een prinsje in Eveline haar huisje. 🙌 Maar ik zou me daar als kat ook wonderwel voelen. Kijk eens wat een poezenpaleisje het daar is! Ik ben ontzettend trots op hem, want hij heeft op korte tijd al zoveel vooruitgang geboekt. En dit is iets wat ik elke zwerver gun: een warm plekje, buikje altijd gevuld en de "regel": alles kan, niets moet. 😊
Ons omaatje Amélie was vorige week nog bloed bij onze dierenarts laten nemen omdat 'iets' me niet lekker zat en ik vreesde stiekem al voor nierprobleempjes. Ze was ook snotterig en ondanks dat ze daar een spuitje Convenia voor gekregen had, werd ze niet beter. 💊 Integendeel zelfs! Ze at maar mondjesmaat, maar dat werd ook alleen maar minder naarmate de dagen voorbij gingen. Ik ben haar dan beginnen dwangvoeren, want ze stond nog maar wankel op haar pootjes. Een truitje aan om haar extra warm te houden en in het weekend werd dat zelfs de ziekenboeg met warmtelamp op haar snoet. Vanmorgen belde onze dierenarts de waarden van haar niertjes door en die zagen er inderdaad allesbehalve goed uit. Amélie mag zich officieel nierpatïënt noemen. 😔 Haar schildklier was gelukkig wel oké. Afgesproken dat ze vandaag aan het infuus gekoppeld zou worden om haar niertjes te spoelen en verder hopen we op een wonder. Want haar weerstand is zo laag, dat ze zelfs die snotneus maar niet te baas krijgt. Ik hoop dat het infuus haar snel weer een beetje op de poot helpt in ieder geval. 🍀Omdat ons diabeetje Sjoefke - ondanks insuline - een moeilijk te regelen patiëntje is en ik vind dat zijn huid bij het spuiten de laatste tijd zo taai aanvoelt, mocht hij ook mee voor een bloedonderzoek. Zoals verwacht heeft ons binkje zich voorbeeldig gedragen en nu is het wachten op het verdict en dan met name de Fructosamine die bepaald wordt. 💉 Het zijn drukke én dure dagen ten huize De Katten-Brigade, daarom gooi ik morgen maar de sjaals online om zo de broodnodige centjes in het laadje te krijgen om de openstaande rekeningen betaald te krijgen. 💸
|
|
Zondag 24 september 2017:
Hoi lieve Blutsjesvrienden, Choco hier! Da's wel duidelijk aan de kleur van mijn vachtje te zien waar ik mijn naam vandaan heb, niet? Ik kom eigenlijk meteen met de deur in huis vallen en een aankondiging doen. 🌟 Want ik weet dat er een heleboel Blutsjesvrienden benieuwd zijn naar dat geheime project waar onze mamies al maanden druk mee bezig zijn en waar ze zo geheim over doen. Ik heb tegen ons 'mamie D' gezegd dat ze maar eens vaart achter die tekst moet zetten en ze heeft me beloofd dat ze komende week eindelijk alles online gaat gooien. Jeejh! Dat het een lap tekst geworden is, moet ik jullie vast niet vertellen. Je kent haar eh! 😉 Dus alles zal over een paar daagjes verspreid worden, samen met een aantal fotootjes die telkens een tipje van de sluier oplichten. Wij weten natuurlijk al langer waar de mamies mee bezig zijn en ik kan al verklappen dat het allemaal zo spannend is! 🙌 Maar dat het allemaal in ons belang is en die van alle Blutsjes die nog bij ons komen wonen in de toekomst. En ohja, ze zullen soms wel een beetje oppeppende woorden nodig hebben, dus blijf onze verhalen zeker online volgen. Want hoe meer steun ze krijgen, hoe sneller alles weer in zijn plooi zal vallen. Nou ja, toedeloe. 🐾 Ik ga nog een beetje zonnen en zoveel mogelijk zonnestraaltjes vangen, want het schrijven van dit tekstje heeft me een beetje moe gemaakt. Jeetje, ik weet niet hoe ons mams dat alle dagen zo kan. Want ik verkies toch liever een dutje boven de laptop hoor! 💤
Hoi lieve Blutsjesvrienden, Choco hier! Da's wel duidelijk aan de kleur van mijn vachtje te zien waar ik mijn naam vandaan heb, niet? Ik kom eigenlijk meteen met de deur in huis vallen en een aankondiging doen. 🌟 Want ik weet dat er een heleboel Blutsjesvrienden benieuwd zijn naar dat geheime project waar onze mamies al maanden druk mee bezig zijn en waar ze zo geheim over doen. Ik heb tegen ons 'mamie D' gezegd dat ze maar eens vaart achter die tekst moet zetten en ze heeft me beloofd dat ze komende week eindelijk alles online gaat gooien. Jeejh! Dat het een lap tekst geworden is, moet ik jullie vast niet vertellen. Je kent haar eh! 😉 Dus alles zal over een paar daagjes verspreid worden, samen met een aantal fotootjes die telkens een tipje van de sluier oplichten. Wij weten natuurlijk al langer waar de mamies mee bezig zijn en ik kan al verklappen dat het allemaal zo spannend is! 🙌 Maar dat het allemaal in ons belang is en die van alle Blutsjes die nog bij ons komen wonen in de toekomst. En ohja, ze zullen soms wel een beetje oppeppende woorden nodig hebben, dus blijf onze verhalen zeker online volgen. Want hoe meer steun ze krijgen, hoe sneller alles weer in zijn plooi zal vallen. Nou ja, toedeloe. 🐾 Ik ga nog een beetje zonnen en zoveel mogelijk zonnestraaltjes vangen, want het schrijven van dit tekstje heeft me een beetje moe gemaakt. Jeetje, ik weet niet hoe ons mams dat alle dagen zo kan. Want ik verkies toch liever een dutje boven de laptop hoor! 💤
Zaterdag 23 september 2017:
Als onze Badu aan het oefenen is met 'stappen' of aan het socializen is met de andere Blutsjes, dan wordt zijn bedje warm gehouden door deze twee knappe heren. Hoe attent toch! 😉
💚 Chronische snotteraar Gizmo & Konijnenkontje Stix 💚
Als onze Badu aan het oefenen is met 'stappen' of aan het socializen is met de andere Blutsjes, dan wordt zijn bedje warm gehouden door deze twee knappe heren. Hoe attent toch! 😉
💚 Chronische snotteraar Gizmo & Konijnenkontje Stix 💚
Vannacht moest ik weer ontzettend hard lachen toen ik ons verlamde Blutsje Andreas zo aantrof in het zeteltje. Als een prinsje heerlijk op zijn rug en Hanna zelfs als voetveeg gebruikend, haha. 😹 Gelukkig vindt zij dat niet erg, want dat broekje geeft best nog veel warmte af, denkt ze. Een groot verschil met toen hij pas bij ons kwamen wonen, want oh, wat was hij toen verschrikkelijk bang. Het was duidelijk dat hij ooit als zwerver de Roemeense straten afschuimde en daarbij helaas een ongeluk kreeg. Dat ongeluk maakte zijn achterhand verlamd en daardoor kwam hij bij de meest geweldige rescuer aldaar terecht. Zij vroeg of we Andreas konden opnemen in ons tehuis en dat hebben we enkele jaren geleden ook gedaan. ❤Maar hij had die typische bange zwerversblik in zijn ogen. Hij wilde het liefst zo snel mogelijk weg schuifelen als ik hem wilde vastnemen om zijn blaas te legen en hem van een propere luier te voorzien. Soms wilde hij zich ook onzichtbaar maken, maar beetje bij beetje draaide hij bij en is er best een stoere bink voor in de plek gekomen! Een beetje te stoer soms, want soms komt de grote pestkop in hem naar boven en weet hij voornamelijk Ballerina en Bruno de stuipen op het lijf te jagen. 👻 En hij is natuurlijk een brede kleerkast met zijn 5kg+. 😉
Vrijdag 22 september 2017:
Ons verlamde Blutsje Klaus is weer aan de broekjes! Ik heb een aantal maanden aan een stuk zijn verlamde achterpootjes in bandages gewikkeld om schuurwondjes tegen te gaan. Maar de laatste tijd begonnen zijn poten steeds meer contracturen te vertonen en da's niet goed natuurlijk. 😾Daarom ben ik maar weer op de broekjes overgeschakeld zodat het masseren en stretchen van zijn contracturen iets makkelijker gaat. Hij heeft zelf een ganse garderobe aan fleurige broekjes, maar gek genoeg passen ze niet meer. Maar de broekjes die van ons Thorretje geweest zijn wel! Vreemd eh? 😳 Ik moest wel even slikken toen ik hem voor het eerst met dàt broekje zag rondschuifelen, want 't was net of ik mijn kleine hartendiefje weer even zag... En Klausje, die lijkt de broekjes ook weer leuker te vinden dan de bandages. En nu gaan we er op los masseren om die contracturen zoveel mogelijk de kop in te drukken. Yeah! 💪
Ons verlamde Blutsje Klaus is weer aan de broekjes! Ik heb een aantal maanden aan een stuk zijn verlamde achterpootjes in bandages gewikkeld om schuurwondjes tegen te gaan. Maar de laatste tijd begonnen zijn poten steeds meer contracturen te vertonen en da's niet goed natuurlijk. 😾Daarom ben ik maar weer op de broekjes overgeschakeld zodat het masseren en stretchen van zijn contracturen iets makkelijker gaat. Hij heeft zelf een ganse garderobe aan fleurige broekjes, maar gek genoeg passen ze niet meer. Maar de broekjes die van ons Thorretje geweest zijn wel! Vreemd eh? 😳 Ik moest wel even slikken toen ik hem voor het eerst met dàt broekje zag rondschuifelen, want 't was net of ik mijn kleine hartendiefje weer even zag... En Klausje, die lijkt de broekjes ook weer leuker te vinden dan de bandages. En nu gaan we er op los masseren om die contracturen zoveel mogelijk de kop in te drukken. Yeah! 💪
Elke dag oefen ik een aantal keren met Badu om te stappen. Meestal als ik 'stap' zeg, dan plant hij een pootje vooruit. 🙌 Maar ik moet ook heel erg vaak 'concentratie Badu' zeggen, want hij raakt heel snel afgeleid of soms slagen zijn hersentjes helemaal in de kronkel omdat zijn coördinatiecentrum zodanig verstoord is. Hij zal nooit kunnen stappen (buiten die ene stap die hij zet en dan alweer omvalt), maar de reden waarom ik toch elke dag met hem oefen is omdat ik er hoop op heb dat hij ooit zelfstandig in een rolstoeltje kan. 💪 Voorlopig nog niet, maar we blijven oefenen tot dat moment daar komt. Tegen die tijd laten we een aangepast modelletje voor hem maken, want hij kan uiteraard niet zomaar in de rolstoeltjes waar onze verlamde Blutsjes bijvoorbeeld in karren. Babystapjes, maar we gaan dit doel waarmaken, daar ben ik zeker van! 💚
Donderdag 21 september 2017:
❤ Codi-goede-thuis-nieuws: deel 2! ❤
Vanaf de dag dat Codi geadopteerd werd, wordt onze mailbox (bijna) dagelijks overspoeld met leuke filmpjes en fotootjes. En ze zijn te leuk om niet te delen. 😉 Hij heeft het werkelijk getroffen in zijn nieuwe paleisje. Hij volgt zijn mensen-papa op de voet en Codi kan niet slapen zonder hem aan zijn zijde. Hoe lief is dat! En kijk eens aan, hij heeft zelfs al een knap vriendinnetje aan de haak geslagen. 💞 De wondermooie Gabriëlle. Alles is op zijn pootjes terecht gekomen. En dat is meteen waarom we (hopelijk) in 2019 onze Kattencrèche-afdeling nieuw leven willen inblazen. Om nog meer katjes naast onze Blutsjes - die permanent bij ons blijven wonen - te helpen en om zulke succesverhalen te schrijven. We hebben er ongelofelijk veel zin in! 🙌
|
|
*** Update: de 3 paraplu's zijn inmiddels de deur uit! *** 🙌
De herfst is vandaag officieel van start gegaan en dat betekent dat weldra weer de paraplu ter hand genomen mag worden. 😉 En als we mogen afgaan op afgelopen dagen, dan zullen we vast nog een heleboel slecht weer op ons dak krijgen. Maar wat is er leuker dan het grijze en miezer straatbeeld op te leuken met deze kleurrijke paraplu's? ☔ Katten in de meest vrolijke kleurtjes. Je zou haast de regen vergeten als je deze paraplu ziet. En het mooie is: we hebben er 3 van te koop. De opbrengst komt geheel ten goede aan de werking van ons Blutsjestehuis. Ze kosten 20 euro per stuk, verzendkosten in begrepen. 📬 Wil je graag binnenkort het straatbeeld opvrolijken en tegelijk onze Blutsjes steunen: mail of pb dan snel. En wie weet wandel jij binnenkort met dit leuke exemplaar boven je hoofd. ✌
De herfst is vandaag officieel van start gegaan en dat betekent dat weldra weer de paraplu ter hand genomen mag worden. 😉 En als we mogen afgaan op afgelopen dagen, dan zullen we vast nog een heleboel slecht weer op ons dak krijgen. Maar wat is er leuker dan het grijze en miezer straatbeeld op te leuken met deze kleurrijke paraplu's? ☔ Katten in de meest vrolijke kleurtjes. Je zou haast de regen vergeten als je deze paraplu ziet. En het mooie is: we hebben er 3 van te koop. De opbrengst komt geheel ten goede aan de werking van ons Blutsjestehuis. Ze kosten 20 euro per stuk, verzendkosten in begrepen. 📬 Wil je graag binnenkort het straatbeeld opvrolijken en tegelijk onze Blutsjes steunen: mail of pb dan snel. En wie weet wandel jij binnenkort met dit leuke exemplaar boven je hoofd. ✌
Onze Capuchon is in een vorig leven verslaafd geweest aan rijst, denk ik. Want als we dàt eten, dan neemt hij zowaar mijn plek in en zou alles van mijn bord graaien. Vooral de groentjes en rijst steken zijn ogen uit. 😳 Aangezien we dat best nogal vaak maken (lekker en makkelijk!), komt hij dus vaak watertanden aan de rand van mijn bord, de stinkerd. En kijk dat beteuterd gezichtje nou eens, omdat hij weet dat alles in mijn buik verdwijnt. Nou ja, op een klein hapje na. 😉 Want we doen niet moeilijk en hij mag altijd een ieniemienie beetje hebben. Hij kan daar echt zo van genieten. ❤ En ik weet dat mijn bord er op de foto nogal miezer uitzag, maar uiteraard werd dat na het nemen van de foto nog aangevuld met veggie wokreepjes en een liter curry (nou ja, toch bijna!). Njammie! 👻
Woensdag 20 september 2017:
Ik vertelde gisteren al dat onze Figaro weer een spuitje Convenia mocht halen bij onze dierenarts maandag. En da's nodig ook! Want meneer Walrus heeft weer snottebellen bij de vleet. Zelfs zijn snorharen hangen er mee bekleed! 😳 Uiteraard poets ik die weer schoon, maar niet veel later hangen ze alweer versierd. Zijn neusje draait overuren in ieder geval. Onze Figaro is met stip de meest zieke chronische snotpatiënt die hier rondloopt. Als het eventjes goed gaat, dan hervalt hij niet veel later weer. De aërosol draait weer overuren en dat geeft hem toch een beetje verlichting. 👍 Ik hoop dat hij snel weer opknapt, maar de andere bewoners niet. Die vinden hem veel leuker als hij ziek is, want dan slaapt en rust hij veel. Als hij niet ziek is, dan kan hij het behoorlijk uithangen namelijk. Dan is hij een regelrechte Pestkop, met grote 'P' en nog eens goed onderstreept! 💯 Maar zo is 't ook maar zielig, dus komaan snottermans, schud die snottebellen van je af en wordt maar gauw beter! 🍀
Ik vertelde gisteren al dat onze Figaro weer een spuitje Convenia mocht halen bij onze dierenarts maandag. En da's nodig ook! Want meneer Walrus heeft weer snottebellen bij de vleet. Zelfs zijn snorharen hangen er mee bekleed! 😳 Uiteraard poets ik die weer schoon, maar niet veel later hangen ze alweer versierd. Zijn neusje draait overuren in ieder geval. Onze Figaro is met stip de meest zieke chronische snotpatiënt die hier rondloopt. Als het eventjes goed gaat, dan hervalt hij niet veel later weer. De aërosol draait weer overuren en dat geeft hem toch een beetje verlichting. 👍 Ik hoop dat hij snel weer opknapt, maar de andere bewoners niet. Die vinden hem veel leuker als hij ziek is, want dan slaapt en rust hij veel. Als hij niet ziek is, dan kan hij het behoorlijk uithangen namelijk. Dan is hij een regelrechte Pestkop, met grote 'P' en nog eens goed onderstreept! 💯 Maar zo is 't ook maar zielig, dus komaan snottermans, schud die snottebellen van je af en wordt maar gauw beter! 🍀
Badu slaapt ontzettend veel omdat hij een hele ernstige vorm van Ataxie heeft en elke beweging kost hem enorm veel energie. Dat slapen is nodig om (energie) bij te tanken. 💤 Mocht ik de tijd hebben, dan zou ik uren naar hem kunnen staren. Want hij ligt er altijd om-ter-schattigst bij. 😻 En waar ik zo ontzettend blij om ben? Dat jullie zijn persoonlijkheid zien, zijn echte ik en net zoals wij voorbij zijn handicap kijken. Want hij is gewoon een ongelofelijk lief knulleke! En daar maken onze hartjes sprongetjes van! 💚
Dinsdag 19 september 2017:
Ons Blutscavia'tje Krekel is een behoorlijk zorgenkindje! Naast zijn verlamming heeft hij ook last van epileptische aanvallen en moet hij regelmatig in bad wegens huidprobleempjes. 🛁 Dat laatste vindt hij gelukkig helemaal niet erg. Integendeel zelfs, hij kan echt genieten van dat 'Spa-ritueel'. 🐹 Overdag houdt hij zich bezig met zijn grootste hobby: eten. Jeetje, samen met zijn vriendinnetje Flore knabbelt hij erop los en weten ze met z'n tweetjes een heleboel voer naar binnen te werken per dag. 🍏 Geen wonder dat ze zo'n dikke kontjes hebben! 😉
Ons Blutscavia'tje Krekel is een behoorlijk zorgenkindje! Naast zijn verlamming heeft hij ook last van epileptische aanvallen en moet hij regelmatig in bad wegens huidprobleempjes. 🛁 Dat laatste vindt hij gelukkig helemaal niet erg. Integendeel zelfs, hij kan echt genieten van dat 'Spa-ritueel'. 🐹 Overdag houdt hij zich bezig met zijn grootste hobby: eten. Jeetje, samen met zijn vriendinnetje Flore knabbelt hij erop los en weten ze met z'n tweetjes een heleboel voer naar binnen te werken per dag. 🍏 Geen wonder dat ze zo'n dikke kontjes hebben! 😉
3 u vannacht en ons verlamde Blutsje Elpida was nog druk in de weer met de ballenbaan! 😊 Maar oeps, plots was het balletje zoek. Doordat ze maar één oogje heeft, duurde het even voor ze in de gaten had waar het balletje zich precies verscholen had. Toen ze 't eindelijk gevonden had, kon ze weer knallen. 💪 Tot ze mij in het vizier kreeg, want voor een nachtelijke knuffel laat ze haar ballenbaan met plezier achter. Wat een lieverd is ze toch! 💚
Gisteravond is Sab nog vliegensvlug met 4 patiëntjes naar onze dierenarts gereden, maar dat dierenartsbezoekje duurde toch iets langer dan gepland door niet meewerkende patiëntjes! ⏰ Ze hebben zich als monsters gedragen. Niet die lieve monstertjes, maar 'oh,sorry-dierenarts-ik-schaam-me-voor-hun-gedrag' monsters! Figaro was de braafste van het viertal, maar hij moest dan ook enkel een spuitje Convenia krijgen. De andere drie moesten naast een spuit Convenia en/of Cortisone ook bloed prikken. En oh jeetje, dat hebben Sab en onze dierenarts geweten! 😱 Ons Oma Amélie moest tot 4x toe opnieuw geprikt worden. Beide pootjes aangeprikt. Ze zat geen seconde stil, altijd die poten in beweging. Gelukkig kon er toch een beetje bloed genomen worden, hopelijk net genoeg voor haar schildklier- en nierwaarden te bepalen. En eigenlijk wilden we een compleet seniorenonderzoek. Balen! Kamiel was al behoorlijk zenuwachtig in de wachtzaal en dat werd op de behandeltafel alleen maar erger. Hij heeft zelfs met een nagel in Sab's kin vast gehangen en beet erop los. Gelukkig kon er een beetje bloed genomen worden zodat zijn niertjes getest kunnen worden. Maar ook hier wilden we eigenlijk een compleet onderzoek. Nog meer balen! 😕 Smurf moest mee omwille van haar sponsvoetjes (dat door onze dierenarts ook bevestigd werd!) en mocht gelijk ook leeggeprikt worden. Zij protesteerde behoorlijk tegen, maar gaf zich na een tijdje gewonnen zodat er een volledig (jeejh!) bloedonderzoek uitgevoerd kan worden. 🙌 Onze dierenarts vond haar bloed wel veel te lopend, dus het kan zijn dat daar toch iets uitkomt wat niet zo'n goed nieuws gaat zijn. Individuele updates volgen van zodra de resultaten binnen zijn. En een dikke hoera voor onze dierenarts die zich niet uit haar lood liet slaan en geduldig verder prikte tot er op zijn minst een beetje bloed in de buisjes zaten en richting labo kunnen gestuurd worden, zodat het geen verloren (stressvolle) rit bleek te zijn. 😽 Ik hoef vast niet te vertellen dat de patiëntjes allemaal ontzettend blij waren om weer thuis te komen! 😉
Maandag 18 september 2017:
De karrende 'rolstoelbrigade: Elu & Bobita' is al vroeg in de weer vandaag! 😉
De karrende 'rolstoelbrigade: Elu & Bobita' is al vroeg in de weer vandaag! 😉
Wanneer de nacht valt hangt er weer een sp(r)ookjesachtige mist rondom de Blutsjesboerderij. 👻 Dat maakt dat het 's ochtends behoorlijk fris is. Ik ben voor 8u al aan het werk buiten en ik ontkom er niet aan om een extra truitje aan te doen, brrrr. 🍄 Maar de konijntjes (en de schaapjes, die ook!) gedijen net met zo'n weer. Die frisse lucht 's morgens doet hen de gekste binkies maken. 😊 Maar het mag niet regenen uiteraard, want dan zitten ze ook maar met een beteuterde snuit vanuit de staldeur naar buiten te gluren. Blutskipje Paloma is de enige die bij regenweer een poot buiten zet om haar buikje rond te eten met regenwormen die dan naar het oppervlak komen. Slimme meid! 🐔
Ons verlamde Blutsje Iskra heeft ontzettend stijve (verlamde) achterpootjes, maar dat weerhoudt haar er niet van om lekker relaxt te slapen! 💤 Zelfs bijna 'opsekops' als het moet, haha. Ataxie-kindje Hanna is heel erg mini, maar ze weet wel bijna het grootste plekje in de zetel in te palmen. Dicht tegen haar grote liefde Klausje. 💚 En die moet zich tevreden stellen met een plekje op het randje, bijna. Maar wel lekker op de warme Snugglesafe. Dus zo slecht is dat ook niet. 😉 Welterusten voor straks lieve Blutsjesvrienden. 😽
Zondag 17 september 2017:
Een hele goeiemorgen gewenst van deze zonnebadende-bende! 💛
Een hele goeiemorgen gewenst van deze zonnebadende-bende! 💛
Ataxie-kindje Badu is een beetje uit zijn andere badjasje gegroeid. 😳Hij lijkt een beetje voller te zijn geworden sinds hij in zijn reisbedje slaapt (want daarin verbruikt hij minder energie). Maar het zou ook kunnen dat het jasje gewoon in de was gekrompen is door veelvuldig gebruik, haha. 🙈 Gelukkig heb ik dit roze jasje nog uit de verkleeddoos kunnen toveren en dat lijkt hem toch net een tikkeltje beter te zitten. 👻 Na zijn badje kan hij weer heerlijk lekker bijkomen in badjas en oh, dat vindt hij heerlijk! Elke dag oefenen we trouwens met stappen, want dat is iets wat Badu niet zelfstandig kan (en ook nooit zal kunnen!). Maar oefenen kan geen kwaad en hij vindt al die extra aandacht geweldig. 💚 Want 't is toch een behoorlijk mama's-kindje hoor! 😉
Zaterdag 16 september 2017:
Toen Sandy de fotootjes van de voorlaatste knuffeldag doorstuurde, moest ik toch wel heel erg lachen om deze snoet. Kijk Bobita nou eens genieten van al die aandacht! 🐶 Zijn oogjes blinken van contentement. Zo lang hij maar in de belangstelling staat en knuffeltjes en aaitjes krijgt, dan is hij de gelukkigste verlamde hond ter wereld. 😉 💜
Toen Sandy de fotootjes van de voorlaatste knuffeldag doorstuurde, moest ik toch wel heel erg lachen om deze snoet. Kijk Bobita nou eens genieten van al die aandacht! 🐶 Zijn oogjes blinken van contentement. Zo lang hij maar in de belangstelling staat en knuffeltjes en aaitjes krijgt, dan is hij de gelukkigste verlamde hond ter wereld. 😉 💜
Vrijdag 15 september 2017:
'Pampieboy' Jake in een opperbeste bui - met de zon op zijn heerlijke snoet! 🌞
'Pampieboy' Jake in een opperbeste bui - met de zon op zijn heerlijke snoet! 🌞
Ataxie-kindje Smurfje loopt op het binnenplein alsof ze op hete kolen loopt. 🐱 De oneffen en ruwe ondergrond doen haar voetkussentjes duidelijk geen deugd. Maar toen ik haar pootjes aan een grondige check-up onderwierp, kon ik enkel wat kloofjes zien. Dat zal wel de reden geweest zijn, dacht ik. Dus werden haar voetjes ingesmeerd met zalf en de losse velletjes eraf gehaald. Maar dat er toch iets meer aan het broeden was, is nu wel duidelijk. Want een aantal kussentjes zijn ontzettend opgezet, net gepofte kussentjes die 'bouncen' als ik erop duw. 😕 Ik krijg stilaan het idee dat onze Smurf sponsvoetjes heeft en da's niet goed natuurlijk. Volgende week zal er een ritje naar onze dierenarts ondernomen worden om te kijken of onze dierenarts ook deze diagnose uit haar mouw tovert. 😷 Smurf heeft een aantal daagjes Metacam gekregen om de ergste zwelling te doen minderen, maar we zullen toch een degelijk behandelplan moeten uitstippelen - toekomst gericht. We hebben ervaring met sponsvoetjes en net daarom hoop ik toch dat ons Smurfje geen auto-immuun ziekte heeft. Al is dat ijdele hoop, vrees ik... Nou ja, volgende week weten we meer! 🍀
Donderdag 14 september 2017:
Leo was tijdens de laatste knuffeldag enorm pips. 🤒 Want hij had een opflakkering van zijn auto-immuun ziekte. Maar gelukkig is hij weer helemaal zelf uit dat dalletje gekropen, zonder medicatie deze keer. Wat een bikkel is hij toch! 💪 En een knuffel pur sang, dàt ook. Want 's nachts verruilt hij maar al te graag zijn plekje voor de nacht, voor een plekje - met bijbehorende knuffel en kroelende handen - op schoot. ❤
Leo was tijdens de laatste knuffeldag enorm pips. 🤒 Want hij had een opflakkering van zijn auto-immuun ziekte. Maar gelukkig is hij weer helemaal zelf uit dat dalletje gekropen, zonder medicatie deze keer. Wat een bikkel is hij toch! 💪 En een knuffel pur sang, dàt ook. Want 's nachts verruilt hij maar al te graag zijn plekje voor de nacht, voor een plekje - met bijbehorende knuffel en kroelende handen - op schoot. ❤
Ik voel me zoals een waakhond, constant cirkelend over mijn terrein. Kijkend naar de roedel om er op tijd elke zieke patiënt uit te plukken en de nodige verzorging te bieden. Ik denk dat dit zowat het vermoeiendste is bij het runnen van een Blutsjestehuis. 😉 Dat constante alert zijn en letten op kleine, minuscule veranderingen. Maar het moet, om erger te voorkomen soms! Zo zag ik tijdens het toedienen van de medicatie - tegen braken en misselijkheid - dat Capuchon zijn keel en achterste tandvlees behoorlijk ontstoken waren. Hij heeft een verleden van vreselijke ontstoken bekjes. Da's meteen de reden waarom zijn vorige baasje hem niet meer wilde hebben en dood wenste, omdat hij Fiv-positief is. 😔 Wij hebben gelijk een serie kiezen operatief laten verwijderen om de ergste ontstekingen te doen wegnemen. Maar af en toe steken ze toch nog eens de kop op. Dus maar gelijk met Metacam gestart en toen Sab bij onze dierenarts was, heeft ze hierover overleg gehad. Door de pijn in zijn keel slikte hij alle droogvoer en kip zomaar naar binnen, zonder te kauwen. Dat zorgde dat zijn zieke maagje en darmpjes dat niet konden verwerken, waardoor hij dus bleef overgeven. Maar toen zijn keelontsteking na een paar daagjes medicatie beter was, kauwde hij weer alles netjes door en is het overgeven ook gestopt. Hij heeft ondertussen niet alleen zijn maag-darminfectie, maar ook zijn keelontsteking het nakijken gegeven. Want Capuchon is back! 💪 En hoe? Hij valt als een wild roofdier op zijn eten aan. Als ik nog maar een zakje natvoer open scheur staat hij als eerste met zijn snoet al in het bakje te gluren. Als ik het bakje droogvoer bijvul, is hij de eerste die er een hap van eet. Zo gaan die nodige grammetjes er snel weer aanvliegen. Yessss! 😸
Woensdag 13 september 2017:
Een stormachtige ochtend? 💨 Geeft niks! Want onze verlamde Blutsjes Matei, Noro en Bubbels hebben daar een perfecte oplossing voor: ze doen gewoon aan cuddle puddle'n. ❤ Lekker warm bij elkaar en Matei die doet er nog een schepje bovenop - hij ligt gewoon over Noro heen, haha. 😹
Een stormachtige ochtend? 💨 Geeft niks! Want onze verlamde Blutsjes Matei, Noro en Bubbels hebben daar een perfecte oplossing voor: ze doen gewoon aan cuddle puddle'n. ❤ Lekker warm bij elkaar en Matei die doet er nog een schepje bovenop - hij ligt gewoon over Noro heen, haha. 😹
Dit is nou eens letterlijk in katzwijm vallen! 😉
❤ Callisto ❤
❤ Callisto ❤
Onze 'Pampieboy' Jake dacht dat ie ging sterven... en ik dacht dat ook. 😱 Zondagochtend was Jake aan het braken gegaan. Met veel drama en geluid. Iets dat hij twee dagen voordien ook al deed en Cerenia voor had gekregen. Ik zei tegen mezelf dat ik nog even zou wachten met medicatie - tegen het braken - te geven, omdat anders toch de kans bestond dat alles er weer uitkwam. 💊 Ik had wel zijn luier verschoond en daarna riepen de wasmachine en droogkast me om propere was te drogen en vuile was te wassen. Niet veel later ging ik de andere verlamde Blutsjes verder verzorgen en plots zag ik Jake bijna in shock op de grond liggen. Zijn pupillen verwijdt en amper een reflex. Foute boel dus! Ik had hem gelijk onder de warmtelamp gelegd en dat deed hem deugd. Hij kreeg het weer wat warmer, begon steeds vaker op me te reageren en toen kon ik eindelijk de nodige medicatie toedienen. Maar aan de manier waarop hij neerlag zag ik dat hij buikpijn had en ja hoor, daar kwam de spetterpoep. 😵 Onze vent had een buikgriepje te pakken, maar reageerde daar heel heftig op. Jake kan een beetje vergeleken worden met een Down Syndroom patiëntje. In zijn hoofd is hij een kitten en hij beleeft ook alles in extreme mate. Hij is altijd heel 'bouncy' en opgewekt. Zo zit er geen greintje kwaad in Jake. Als hij een mep verkocht krijgt van Timmy, dan staat hij echt perplex te kijken van: wat doe je nou? 🙀 En als hij overgeeft, dan kan hij dat niet plaatsen. Hij weet niet goed wat er gaande is met zijn lichaampje. Ik schrok er zelf van en dacht dat hij door mijn handen zou glippen, zo extreem zielig deed hij. Maar gelukkig knapte hij tegen de avond alweer op en begon zelfs een beetje te eten. 👍 Maandag ochtend had hij alweer praatjes genoeg en mocht hij uit de ziekenboeg ontslagen worden worden. Maar jeetje, hij heeft me wel doen schrikken! Het angstzweet stond onder mijn oksels die zondag. 😳
Dinsdag 12 september 2017:
Onze immer knappe Franck (Felv-je) komt jullie een betoverende dag toewensen! ✨ 😽
Onze immer knappe Franck (Felv-je) komt jullie een betoverende dag toewensen! ✨ 😽
Konijnenkontje Stix in een: 'ik-wil-aandacht-en-wel-meteen-nu,-want-ik-spring-in-je-armen'-bui! 😹
Maandag 11 september 2017:
Gewoon - omdat ie zo schattig is! 😉❤
Gewoon - omdat ie zo schattig is! 😉❤
Deze snoet is vast heel herkenbaar voor de knuffelaars die hier al op bezoek geweest zijn. Want Nome komt zomaar op schoot, bij iedereen. ❤ Hij is vreselijk sociaal. Uren kan hij daarvan genieten, van die aaiende handen en die warme schoot onder zijn kont. Maar als er een mannenschoot beschikbaar is, dan zal hij deze kiezen. Altijd. 😉
Zondag 10 september 2017:
Onze lieve Kigo werpt haar mooiste glimlach naar jullie toe! 😸 Happy Sunday 🍄
Onze lieve Kigo werpt haar mooiste glimlach naar jullie toe! 😸 Happy Sunday 🍄
Ons nierpatiëntje Kamiel heeft een paar maanden geleden de fakkel overgenomen van Opa Ceeltje en fungeert als opperhoofd. Hij is tevens van wisselende wacht, want hij laat zijn stem zowel op het binnenplein als binnenshuis gelden. 😺 De ene keer slaapt ie binnen op de krabpaal om de volgende dag het bed in de grote stal te verkiezen. Maar wat ik eerlijk gezegd niet verwacht had, is dat hij best verloren gelopen heeft na de dood van Opa Ceel. Onze opa had blijkbaar toch nog meer in de pap te brokken dan ik dacht en Kamiel trok zich daar enorm aan op dat de taken verdeeld werden. 😳 Plots stond hij er alleen voor... en dat resulteerde in een prikkelbare Kamiel die van de stress een blaasontsteking te pakken had. Hij heeft echt een paar dagen de tijd nodig gehad om in zijn nieuwe rol te groeien. De blaasontsteking is gelukkig bijna helemaal onder controle dankzij de medicatie. 💊 Maar het toont toch maar eens hoe gevoelig (en eigenlijk best onzeker) Kamiel is. Ik weet waarom hij die taak heeft overgenomen omdat hij best van een groot kaliber is en daarom makkelijk andere Blutsjes op hun plek kan zetten en hij bij conflictjes altijd ingrijpt. Maar of zijn tedere hartje daar eigenlijk wel geschikt voor is, dat zal de tijd uitwijzen. 😉
Na een korte nacht deze morgen snel-snel de Blutsjes uitgezwaaid om te vertrekken richting Roeselare met een autootje vol verkoopspulletjes.🚙 Het was even aanpoten om alles tijdig klaar te krijgen voor de kassa open ging. Gelukkig kreeg ik meteen hulp van Frie en Sandra om alles uit te pakken en netjes te etaleren. 🛍Na een rustig begin, konden we toch al snel de Blutsjeskassa beginnen te vullen met de eerste centjes. Er werden vele vraagjes over de Blutsjes beantwoord en de flyertjes werden gretig meegenomen. 😺Het was ook fijn om vele nieuwe Blutsjesvrienden te ontmoeten die ons via sociale media volgen en om andere Blutsjesvrienden weer terug te zien. Het was vrij opvallend dat telkens dezelfde Blutsjesnamen terug kwamen in de gesprekken. 🐱Zo moest ik eigenlijk vooral deze top 3 de groetjes doen en vele knuffeltjes geven: Charmeur Chamar, Grappige Stix en Stijlvolle Badu. Bij deze zijn alle kusjes en knuffeltjes overgemaakt.🤗 Ik was er wel even zoet mee haha! Dankjewel aan iedereen voor de leuke babbels en de aankopen om onze Blutsjes te steunen. ❤Ook een extra dankjewel aan Frie, Sandra en Rita voor de geweldige hulp bij het standje en aan Yanilou vzw om een deel van hun opbrengst van deze beurs aan de Blutsjes te schenken. 👍
|
|
Zaterdag 09 september 2017:
Morgen is het zover, dan staan we met een standje op Petsotic te Roeselare. 🛍 Alle spulletjes uit de webshop zullen er te koop zijn ten voordele van onze Blutsjes, maar we hebben ook tal van nieuwe verkoopspulletjes die daar voor de 1e maal te koop zullen zijn! 😸 We hopen dan ook vele Blutsjesvrienden te mogen ontmoeten voor een leuke babbel of shopmomentje. Petsotic gaat door op expo Schiervelde te Roeselare op zondag 10 september van 10u tot 17u. 👣 Wie van jullie mogen we daar ontmoeten? Tot morgen! 👋
Morgen is het zover, dan staan we met een standje op Petsotic te Roeselare. 🛍 Alle spulletjes uit de webshop zullen er te koop zijn ten voordele van onze Blutsjes, maar we hebben ook tal van nieuwe verkoopspulletjes die daar voor de 1e maal te koop zullen zijn! 😸 We hopen dan ook vele Blutsjesvrienden te mogen ontmoeten voor een leuke babbel of shopmomentje. Petsotic gaat door op expo Schiervelde te Roeselare op zondag 10 september van 10u tot 17u. 👣 Wie van jullie mogen we daar ontmoeten? Tot morgen! 👋
Ons verlamde Blutsje Elu heeft veel, heel veel aandacht nodig! Zo moet ik dagelijks extra quality time met hem spenderen. Of hij nou op schoot bij me zit als ik wat computerwerk verricht, of ik bij hem op de grond ga liggen. Hij vindt dat allemaal oké! 😸 Ik word dan overladen met kusjes, wat een behoorlijke peeling is voor mijn gevoelige huid, haha. Maar elke dag moet ik dit ritueeltje in onze dag inplannen. En dan te bedenken dat de verlamde Blutsjes sowieso al het meeste van mijn aandacht en tijd opslorpen door de vele verzorgrondes per dag. De stiekemerd! 😉 Maar anders wordt hij opstandig en boos. En oh, achter deze lieve tronie schuilt toch een behoorlijk pittig ventje hoor, die de boel werkelijk op stelten kan zetten. Maar laat ik knuffelen nou ook één van de leukste "taakjes" vinden die bij het runnen van een Blutsjestehuis horen!
Vrijdag 08 september 2017:
Ik weet niet of de volle maan er voor iets tussen zat, maar ons Ataxie-kindje Beata zat boordevol kattenkwaad! 🌝 Niet overdag, want dan was ze druk bezig met haar schoonheidsslaapje. Maar 's avonds schoot ze in actie en kwam alle schelmerij eruit. 👻 Tijdens één van mijn laatste verzorgrondes begin deze week zag ik verlamd Blutsje Benito vanuit mijn ene ooghoek voorbij schuifelen. Niet zo'n gek tafereel, maar mijn oren namen toch een geluidje waar dat ik niet herkende. 🎶 Tot ik me omdraaide en Beata achter hem zag aanslepen. Ze had zich met een nageltje vast gehaakt in zijn luier en Benito was zich van geen kwaad bewust en schuifelde duchtig verder. Ik waande me plots in een Western Movie, haha. 😹 Jammer dat ik het niet kon filmen, maar voor ik bijgekomen was van 't lachen had ze zichzelf al losgehaakt en trok ze zo'n 'niks-aan-de-hand-hoor'-snoet. 😳
Ik weet niet of de volle maan er voor iets tussen zat, maar ons Ataxie-kindje Beata zat boordevol kattenkwaad! 🌝 Niet overdag, want dan was ze druk bezig met haar schoonheidsslaapje. Maar 's avonds schoot ze in actie en kwam alle schelmerij eruit. 👻 Tijdens één van mijn laatste verzorgrondes begin deze week zag ik verlamd Blutsje Benito vanuit mijn ene ooghoek voorbij schuifelen. Niet zo'n gek tafereel, maar mijn oren namen toch een geluidje waar dat ik niet herkende. 🎶 Tot ik me omdraaide en Beata achter hem zag aanslepen. Ze had zich met een nageltje vast gehaakt in zijn luier en Benito was zich van geen kwaad bewust en schuifelde duchtig verder. Ik waande me plots in een Western Movie, haha. 😹 Jammer dat ik het niet kon filmen, maar voor ik bijgekomen was van 't lachen had ze zichzelf al losgehaakt en trok ze zo'n 'niks-aan-de-hand-hoor'-snoet. 😳
❤ Codi nieuwe thuis nieuws: ❤
Als je pas enkele uren na plaatsing zo'n foto doorgemaild krijgt, dan weet je dat het snor zit. 👍 Spontaan popten de woorden: 'Love is in the air' in mijn hoofd. Codi op schoot bij zijn nieuwe papa, verliefde blikken uitwisselend. 😻 Ondertussen is hij ook al 'Koning-van-de-catproof-tuin' en speelt hij er op los samen met zijn nieuwe broertjes en zusjes, terwijl zijn mams de hengel in het rond gooit. Mission accomplished! 🙌
Als je pas enkele uren na plaatsing zo'n foto doorgemaild krijgt, dan weet je dat het snor zit. 👍 Spontaan popten de woorden: 'Love is in the air' in mijn hoofd. Codi op schoot bij zijn nieuwe papa, verliefde blikken uitwisselend. 😻 Ondertussen is hij ook al 'Koning-van-de-catproof-tuin' en speelt hij er op los samen met zijn nieuwe broertjes en zusjes, terwijl zijn mams de hengel in het rond gooit. Mission accomplished! 🙌
|
|
Vrijdagavondse checklist van Ataxie-kindje Badu:
In bad geweest: ✔
Lekker warm gehuld in een nieuwe badjas: ✔
Bankhangen en luieren: ✔
Prettig weekend iedereen! ❤
Donderdag 07 september 2017:
#ThrowbackThursday naar vorig jaar - toen Chamar - onze reus onder de verlamde Blutsjes - nog een puber was. Wat een verschil met nu! 😳 Maar hij is nog steeds even cute, niet? ❤
#ThrowbackThursday naar vorig jaar - toen Chamar - onze reus onder de verlamde Blutsjes - nog een puber was. Wat een verschil met nu! 😳 Maar hij is nog steeds even cute, niet? ❤
Gisteren stond er heugelijk nieuws op de agenda! Herplaatser Codi van onze 'Kattencrèche'-afdeling is naar zijn gouden-mandje-bezet-met-diamanten verhuisd. Stiekem was het ook wel een beetje slikken om dat kleine clowntje uit te wuiven, want in die maand dat hij bij ons logeerde, zijn we heel erg van hem gaan houden natuurlijk. 💚 Een baby, een echte baby - dat is hij. Hij kon als het moest uren in de armen hangen. Hij zette zo vaak zijn voorpootjes tegen mijn schouders en wreef dan met zijn wangetje tegen de mijne. Een puur gouden hartje en een zachte inborst. Zijn binnenkant is even zacht als zijn buitenkant. Hij krijgt een geweldige mama en papa die bekend zijn met raskatjes en die de katjes als kindjes beschouwen. Hij krijgt er een aantal broertjes en zusjes bij. En zijn mama heeft zijn dieetprobleem opgelost door hem uit een SureFeed te laten eten. Super! 👍 Een afgesloten, veilige tuin mag hij binnenkort onveilig gaan maken. Op bed slapen bij mams en paps kan ook. En er zijn nog een aantal kamers ingericht als 'kattenkamers'. Kortom: hij gaat het naar zijn zin hebben. Onze taak zit erop, want de belofte die we Codi's vorige baasje jaren geleden gemaakt hebben, zijn we nagekomen. 😊 Ze is ondertussen op de hoogte gebracht van Codi's nieuwe thuis en ze is enorm opgelucht. Lieve Codi, doe het goed daar lieve schat. Maar ik kon al zien dat jouw mams en paps gek zijn van jou en dat er liefde in de lucht hangt. We wensen jou prachtige mooie jaren toe, met uren schoothangen en aaitjes over je gekke snoet. Dikke kus, eentje voor elke dag. 😽
Woensdag 06 september 2017:
Tussen alle drukte door is Sab gisteravond nog met konijnenkontje Kally naar onze dierenarts gereden. 🚗 Het is een beetje puzzelen, want het lijkt alsof we 3 voltijdse jobs aan het combineren zijn. Maar haar tweede spuitje Convenia - tegen haar bacteriële blaasinfectie - stond op de agenda. 💉 Na haar eerste spuit begon haar plas er weer helder(der) uit te zien, maar naarmate de antibiotica uitgewerkt begon te raken, zat er toch weer etter en bloed bij. 😒 Soms, niet altijd - gelukkig. Nu maar hopen dat deze spuit dat restje bacterie weet aan te pakken en binnen een week of 2 wordt ze alweer op de behandeltafel bij onze dierenarts verwacht. Dan mag ze terug wat bloed gaan inleveren om te kijken hoe haar nierwaarden ervoor staan. Arme Sab, want Kally is een behoorlijke zeur in de auto en dat deuntje is allesbehalve een swingend en meezingend nummer, haha. 🎶 😉
Tussen alle drukte door is Sab gisteravond nog met konijnenkontje Kally naar onze dierenarts gereden. 🚗 Het is een beetje puzzelen, want het lijkt alsof we 3 voltijdse jobs aan het combineren zijn. Maar haar tweede spuitje Convenia - tegen haar bacteriële blaasinfectie - stond op de agenda. 💉 Na haar eerste spuit begon haar plas er weer helder(der) uit te zien, maar naarmate de antibiotica uitgewerkt begon te raken, zat er toch weer etter en bloed bij. 😒 Soms, niet altijd - gelukkig. Nu maar hopen dat deze spuit dat restje bacterie weet aan te pakken en binnen een week of 2 wordt ze alweer op de behandeltafel bij onze dierenarts verwacht. Dan mag ze terug wat bloed gaan inleveren om te kijken hoe haar nierwaarden ervoor staan. Arme Sab, want Kally is een behoorlijke zeur in de auto en dat deuntje is allesbehalve een swingend en meezingend nummer, haha. 🎶 😉
Ons verlamde Blutsje Gribouille die zo graag in de wandelwagen buiten vertoeft, moet binnenkort haar transportmiddel op stal zetten. De dagen die ze dit jaar buiten kon vertoeven zijn veel beperkter gebleven dan vorig jaar. 🍄 Tot haar groot ongenoegen! Want ze is zo graag buiten. Maar wat ze niet weet is dat we voor alle verlamde Blutsjes volgend jaar een grote verrassing in petto hebben. 😳 Nog niet verklappen, maar binnenkort mag iedereen naar buiten! Er moet nog hard geklust worden om deze verrassing waar te maken, maar hij staat op ons to-do lijstje in ieder geval. 😸
|
Dinsdag 05 september 2017:
Is het een hotdog? Is het een tochtrol? 😳 Nee, natuurlijk niet! Het is ons chronisch snotpatiëntje Catootje! ❤ 
|
Nee, mamie. Geen kusjes vandaag! 😹
❤ Auto-immuun patiëntje Leo ❤ 
|
Het viel ons al op dat onze 'oude taart' Mira tijdens de knuffeldag gewoon in haar mandje bleef liggen. Sandy die een reeks foto's kwam nemen, kon zomaar deze foto van haar schieten. 📷 Iets wat ze anders amper zou laten gebeuren. Want tijdens zo'n dagen zoekt Mira toch liever een veilig plekje op, ver weg van al die vreemde mensen. En gisteravond zagen we plots waarom! 🙈 Het ziet ernaar uit dat de herfst al vlugger zijn intrede gedaan heeft en de vochtigheid in de lucht had haar artrose alle kansen gegeven om haar lichaam aan te vallen. Hij had meer bepaald haar pootjes in zijn macht. Plots leek het alsof ze verlamd was... 😕 Ze sleepte met haar achterpootjes over de grond. Gelukkig werd de functionaliteit iets beter na een grondige massage. Maar toch hebben we besloten om haar binnenshuis te halen. Een beetje balen voor haar, want ze is zo graag buiten. Maar zo'n artrose-opstoot is echt niet fijn! Momenteel moet ze nog een beetje wennen binnen, maar ze heeft wel al het zeteltje van diabeetje Hillie ingepalmd, die daar stiekem niet mee kan lachen. 😉
|
Maandag 04 september 2017:
Blue Monday go away! 💨 Maar met deze knappe snuit - die van het computerscherm afspat - moet dat zeker lukken. Dikke kusjes van Persje Callisto. 😽 Fijne maandag iedereen! 
|
Hey! Jij daar! 👻 Kom eens wat dichter! Dat ik je een dikke smakkerd op jouw neus geef. 😽
❤ Konijnenkontje Koda ❤ 
|
Het zandmannetje is al gepasseerd bij ons Ataxie-kindje Badu. Hij ligt al helemaal in dromenland en kijk eens wat een schattig puzzel-pyjama'tje hij aan heeft! 💚 Sandy bracht op de knuffeldag een ganse zak vol jasjes en truitjes langs die te klein waren geworden voor haar chihuahua's. Maar er zijn er een heleboel bij die perfect voor ons slaapprinsje passen. 😻 Jullie zullen dus nog een heleboel fotootjes van 'Badu-in-zijn-nieuwe-tenue' zien verschijnen - misschien wel tot vervelens toe. 😉 Slaapwel voor straks! 💤
Zondag 03 september 2017:
Ataxie-kindje Abi is gisteren verhuisd naar een slaapkamertje bij de (verlamde) Blutsjes. En ze vindt dat helemaal niet erg! 😊 Ze amuseert zich te pletter en ze kijkt haar oogjes uit. Want al die nieuwe indrukken en voorbij schuifelende en wiebelende Blutsjes zijn natuurlijk reuze interessant. 🙈 Ze moet nog een klein beetje groeien vooraleer ze permanent bij de anderen mag - want die bende druktemakers kegelen haar anders zo omver. 😉Maar ook daar is ze druk mee bezig, al gaat dat groeien maar mondjesmaat omdat haar ongecoördineerde bewegingen best veel energie vragen. Babystapjes! 💪
Ataxie-kindje Abi is gisteren verhuisd naar een slaapkamertje bij de (verlamde) Blutsjes. En ze vindt dat helemaal niet erg! 😊 Ze amuseert zich te pletter en ze kijkt haar oogjes uit. Want al die nieuwe indrukken en voorbij schuifelende en wiebelende Blutsjes zijn natuurlijk reuze interessant. 🙈 Ze moet nog een klein beetje groeien vooraleer ze permanent bij de anderen mag - want die bende druktemakers kegelen haar anders zo omver. 😉Maar ook daar is ze druk mee bezig, al gaat dat groeien maar mondjesmaat omdat haar ongecoördineerde bewegingen best veel energie vragen. Babystapjes! 💪
Haast en spoed is zelden goed, maar voor een knuffeldag voor te bereiden hoort dat erbij! Want het was vandaag knuffeldag, de voorlaatste alweer van dit jaar. Tegen een versneld tempo moet hier alles verschoond en de Blutsjes verzorgd worden. En het was weer 'poepbaddag' ook. Jeetje, zo'n 20 kontjes die in en uit bad moesten. 🛁 Mijn spierballen waren in ieder geval weer helemaal opgewarmd. Om 15u ging de poort open en stroomden de knuffelaars binnen. De buitenBlutsjes hadden er extra zin in, want ze lagen al een tijdje op al die knuffelhandjes te wachten. Het zonnetje was van de partij en dat was heerlijk genieten. 🌞 Zeker na zo'n regendag als gisteren. De twee uurtjes vlogen voorbij en daarna stonden de verlamde Blutsjes en konijnenkontjes alweer te wachten op een lege blaas en schone luier. Nu kijken we halsreikend uit naar die laatste knuffeldag van dit jaar. Want het is toch steeds weer heerlijk genieten, zowel voor ons als de Blutsjes. Nome en Gizmo hebben extra hard geplakt aan de knuffelaars en ook Persje Callisto heeft zich weer van haar mooiste kant laten zien. ✨ We zijn zo ongelofelijk trots op haar, hoe ze van zo'n timide kat uitgegroeid is tot de ware knuffelpoes die ze nu is. En met haar prachtige verschijning was ze best populair te noemen. Leo zijn auto-immuun ziekte speelt weer op, dus hij lag er maar pips bij. Maar stiekem lag hij daar te genieten van al die aaitjes op zijn buikje en knuffelaars die bij hem op het donsdekentje kwamen zitten. De stiekemerd! 😉 Dankjewel lieve Blutsjesvrienden voor het bezoekje, alle cadeautjes, maar bovenal voor al die knuffels en liefde voor de Blutsjes.
|
Zaterdag 02 september 2017:
Ons verlamde Blutsje Elu is er vroeg bij vanochtend. Voor 8u zat ie al in zijn wieltjes! 💪 Gezellig - dat buitenwerk verrichten met een karrend monstertje achter mijn kont. 😉 
|
Ons Ataxie-kindje Badu'ke kreeg vandaag visite van Figaro - beter gekend als 'Meneer Walrus' - en er werden vlijtig kusjes uitgedeeld! 😽
|
Capuchon (Fiv-je) was na zijn hospitalisatie toch weer een beetje hervallen. 😾 Het infuus had hem bij onze dierenarts duidelijk goed gedaan. Maar daar was hij - door de stress wellicht - ook een beetje snotterig geworden en dat maakte dat hij toch behoorlijk pips was. Alleen moesten we aan die kilootjes gaan werken. Want de weegschaal tikte amper 3 kilo aan, veel te weinig voor een volwassen kater natuurlijk. 😳 Hij at wel, maar alles kwam er ook weer uit. Zowel de Recovery als al het droogvoer dat hij naar binnen werkte. Dan maar weer aan de Cerenia tegen het braken en meerdere kleine porties kip per dag. Want da's het enige dat hij lijkt binnen te houden, in combinatie met de medicatie. Sab is speciaal naar de winkel gereden voor haar 'Hartje' - Capuchon's bijnaam (omdat hij zo'n zachtaardig ventje is). ❤ Ik hoop dat de nodige grammetjes snel weer aan zijn billen blijven kleven, want hij begint op een wandelend skeletje te lijken. Wat een heftige maag/darm-infectie toch! Niet goed voor Aidskatjes, want zijn weerstand is al verlaagd. Hij slaapt nog veel, want hij is snel uitgeput. Maar elke dag doet hij wel zijn rondje buiten, als de zon tenminste van de partij is. 🌞 Foto van enkele weken geleden, door de ogen van Ellen vanWhiskers and Tails. 📷
Vrijdag 01 september 2017:
Tja, Stix - zo lang onze Blutsjesvrienden zulke geweldige truitjes onze kant blijven opsturen, blijf jij de pineut! Grapje hoor! Want hij vindt al dat betuttel gewoonweg geweldig! 👻 En het staat hem nog 'cool' ook, een beetje stoer zelfs dit super leuke sportieve truitje. Helemaal klaar om zijn dagelijkse looprondje te doen. 💪 Dankjewel Muriel en Silke voor het geweldige pretpakketje dat onze kant uitkwam! ❤ Stix heeft sinds kort trouwens een eigen Instagramaccount (op algemeen verzoek). Je kan hem vinden onder de naam 'Stix The Tailless Cat': https://www.instagram.com/stixthetaillesscat/. Hij onderhoudt en beheert zijn account uiteraard zelf, samen met de hulp van Sab. 😉
Tja, Stix - zo lang onze Blutsjesvrienden zulke geweldige truitjes onze kant blijven opsturen, blijf jij de pineut! Grapje hoor! Want hij vindt al dat betuttel gewoonweg geweldig! 👻 En het staat hem nog 'cool' ook, een beetje stoer zelfs dit super leuke sportieve truitje. Helemaal klaar om zijn dagelijkse looprondje te doen. 💪 Dankjewel Muriel en Silke voor het geweldige pretpakketje dat onze kant uitkwam! ❤ Stix heeft sinds kort trouwens een eigen Instagramaccount (op algemeen verzoek). Je kan hem vinden onder de naam 'Stix The Tailless Cat': https://www.instagram.com/stixthetaillesscat/. Hij onderhoudt en beheert zijn account uiteraard zelf, samen met de hulp van Sab. 😉
Het zijn enkele crazy gekke drukke dagen geweest, daarom maken de Blutsjes er een chillende en rustige vrijdagavond van. 💫 Fijn weekend iedereen! 😽
Donderdag 31 augustus 2017:
Ons verlamde Blutsje Benito is nog maar sinds kort aan het miauwen gegaan. En oh, wat heeft hij een grappig stemgeluidje! 🎶 Ik moet er nog een beetje aan wennen zelfs, dat hij me plots met een miauw aanspreekt en onze conversaties beantwoordt. 😻
Ons verlamde Blutsje Benito is nog maar sinds kort aan het miauwen gegaan. En oh, wat heeft hij een grappig stemgeluidje! 🎶 Ik moet er nog een beetje aan wennen zelfs, dat hij me plots met een miauw aanspreekt en onze conversaties beantwoordt. 😻
Vandaag proosten we met dit 'Trollenbier' en deze glazen, bij gebrek aan beter. 😉 Maar wat maakt het uit? Vandaag is de dag waarop we zo hard naar uitgekeken en voor gewerkt hebben. Vandaag is de dag waarop ons leven een nieuwe wending neemt nadat deze in de nacht van 16 februari 2016 volledig op zijn kop gezet werd. Vandaag is dat verre lichtje in de duisternis werkelijkheid geworden. We hopen dat jullie aan onze zijde blijven kleven en met ons op avontuur gaan. ❤ Want dat zal het worden, een rollercoaster-avontuur met alles erop en eraan. Binnenkort maken we ons grote project bekend en nemen we jullie mee naar dit nieuwe hoofdstuk uit een groot onbeschreven boek. En ook dat boek gaan we volschrijven met verhalen, met jullie (hopelijk) aan onze zijde. Life: here we come again! 💪
|
Woensdag 30 augustus 2017:
'Pampieboy' Jake had vannacht zijn favoriete plekje voor de nacht uitgekozen. 💞 Maar aan zijn ogen kon ik al zien dat hij nog een heleboel schelmerij ging uitsteken! 🙈 
|
De buitenBlutsjes hebben er ineens een privé-zwembad bij! 💦 😮
|
Maandag hebben we afscheid genomen van een icoon. Een grote, imposante verschijning op het binnenplein is niet meer. We hebben ons opaatje Cela vleugeltjes gegeven... 🌈 Verwacht en onverwachts. Ceel was al een tijdje met zijn bekje aan het kwakkelen. Geen enkele medicatie bracht soelaas of verbetering. In tegendeel. Eerst waren er twee letsels op zijn tong, maar naarmate de weken vorderden was zijn gehele tong bijna aangetast. Het leek alsof de huid van zijn tong verdwenen was. Onze dierenarts heeft dit al eerder gezien bij een kat die een tumor in de tong had. Maar bij Ceeltje was er niks te zien. Daarom kreeg hij vorige week nog een seniorbloedonderzoek, omdat onze dierenarts dacht dat dit misschien van nierproblemen kon komen. Maar niks was minder waar. Zijn nierwaarden waren perfect en dat voor een kerel van 18 à 19 jaar oud! Het enige wat een beetje schortte waren zijn schildklierwaarden die verhoogd waren. Maar dat konden we perfect met medicatie oplossen. Als we die medicatie tenminste binnen kregen. Want ondanks dat hij op pijnstilling stond, zorgde die pijnlijke tong ervoor dat hij niet goed kon eten. Zaterdag was hij nog Cortisone gaan halen hiervoor, maar ook dat bracht geen soelaas. Maandag zag ik het aan zijn gezicht. Ik zag het einde in zijn ogen naderen. Ik zei dat hij de keuze had. Dat we hem met alle liefde van de wereld nog wilden verder laten behandelen (door aan het infuus te koppelen met extra medicatie) of dat we hem zijn eeuwige rust konden geven. Hij koos voor dat laatste. Hij stapte uit de transportmand bij onze dierenarts, plofte op zijn zij en liet een diepe zucht. Zijn tijd was gekomen, hij besliste zelf. In een zucht was zijn leven voorbij... 💔 Lieve Ceel, wat hebben we grote avonturen met jou beleefd! Toen je pas bij ons kwam wonen, merkten we dat je serieus mishandeld geweest was. Daardoor ging je gelijk in de aanval. En jeetje, wat hadden we schrik van zo'n imposante kat als jij! 2 jaar heeft het geduurd vooraleer je ons volledig vertrouwde en niet meer aanviel. En dat was het allemaal waard! Want na die 2 jaar kon je eindelijk van het leven genieten zoals het hoort. In je rugzak je verleden dragend, maar elk jaar dat voorbij ging, ging het een stuk beter met je. Je vertrouwde ons compleet. Je nam de taak van opperhoofd op je schouders. Iedereen had ontzag voor je! Jij was diegene die als eerste uit de voerbak at en als je wilde drinken, dan maakten de anderen plek voor je. Zelfs nu je zo verzwakt was, gaf je een ander Blutsje nog vaak een standje. Je leed aan dementie en dove Friebel hielp je door de dag te komen als je een slechte dag had. Sinds enkele maanden heeft Kamiel jouw taak overgenomen, maar toch liet hij jou in zijn waarde. En ook de andere Blutsjes bleven dat ontzag voor je hebben. Het is hier plots zo leeg zonder jou, zonder jouw prachtige blauwe ogen - waarin jouw levensmap te lezen viel - op het binnenplein te zien. Zonder jouw gekke loopjes en zonder jouw gezeur, want oh, want intrigeerde die ene deur jou toch zo! Die ene deur waar je niet mocht komen, daar kon je uren zitten wachten, glurend onder de spleet onderaan en steeds miauwend als we voorbij liepen. Het is goed geweest vent. Je hebt een prachtige leeftijd behaald en ondanks dat het in het begin niet makkelijk was, ben ik dankbaar dat je in ons leven bent gekomen. Deze foto nam German vorig jaar van je en zo wil ik me je blijven herinneren. Heerlijk snuggelend en helemaal relaxt. Slaapwel grote vriend, we missen je verschrikkelijk. 💫
Dinsdag 29 augustus 2017:
Kleine Abi was een beetje ziekjes afgelopen dagen. Ze had last van 'Limping Disease', al is dat bij Ataxie-kindjes niet altijd zo makkelijk te zien. Maar door haar koorts, mondblaasjes en het feit dat ze niet op haar pootjes wilde steunen wist ik genoeg. Dit komt heel vaak voor bij kittens na de enting. 💉
Onze kleine meid heeft dan ook drie daagjes alleen maar geslapen. Spelen kon ze niet meer door die pijnlijke pootjes en eten ging maar mondjesmaat. Maar sinds gisteren voelt ze zich gelukkig weer een stuk beter en is ze zelfs weer een klein beetje aan het spelen gegaan. 💚 Dappere meid toch! 💪
Kleine Abi was een beetje ziekjes afgelopen dagen. Ze had last van 'Limping Disease', al is dat bij Ataxie-kindjes niet altijd zo makkelijk te zien. Maar door haar koorts, mondblaasjes en het feit dat ze niet op haar pootjes wilde steunen wist ik genoeg. Dit komt heel vaak voor bij kittens na de enting. 💉
Onze kleine meid heeft dan ook drie daagjes alleen maar geslapen. Spelen kon ze niet meer door die pijnlijke pootjes en eten ging maar mondjesmaat. Maar sinds gisteren voelt ze zich gelukkig weer een stuk beter en is ze zelfs weer een klein beetje aan het spelen gegaan. 💚 Dappere meid toch! 💪
Er zijn maar een select aantal opvangadresjes waar deze geweldige 'I-want-you-right-meow'-kaartjes van Studio Kriek te koop zijn en wij hebben de eer daar eentje van te zijn! ❤ De opbrengst van deze 'Ansichtkaarten' gaat integraal naar de werking van ons tehuis en het betalen van onze dierenartsrekeningen die afgelopen weken weer de hoogte zijn ingeschoten met alle patiëntjes die behandeld moesten worden. Deze kaartjes zijn ideaal voor de mensen die aan postcrossing doen, maar ook voor mensen die gewoon een boodschap van (poezen)liefde de wereld willen insturen. 😊 Ze kosten 2,50 euro per stuk, verzendkosten inbegrepen. Wil je er graag eentje (of meer) bestellen? Dit kan door een mailtje te sturen naar: [email protected] of een pb'tje. Dankjewel en dikke kusjes van de Blutsjes! 😽
Kally's konijnenkontje geneest voorbeeldig na haar staartamputatie. ✌ Er zat wel een beetje vochtophoping, maar da's gelukkig na een paar daagjes spontaan weer verdwenen. Inmiddels is ook de uitslag van haar urinecultuur binnen en zoals ik al vermoedde heeft ze nu ook weer een bacteriële blaasinfectie te pakken die tegen de meeste antibiotica resistent is. Onze dierenarts opperde Marbocyl, maar dat zag ik helemaal niet zitten en Kally ook niet. Want Kally + pilletjes = geen perfecte combinatie! 😹 Maar gelukkig zag onze dierenarts dat naast de Marbocyl ook Convenia gegeven kan worden tegen deze infectie en laat ze dat nou net ingespoten hebben gekregen net na haar amputatie. Yesss! Over een weekje moeten we dit nog wel een keertje herhalen, om zeker te zijn dat die infectie helemaal verdwijnt. Maar haar plas ziet er vandaag al een stuk helderder uit. Haar nierwaarden zijn helaas niet goed en Kally wordt officieel bestempeld als nierpatiënt. 😾 Ze moet dus strikt op Renal voer staan. Dat krijgen de konijnenkontjes en de verlamde Blutsjes sowieso standaard al, naast Urinary en Gastro. Maar bij Kally moeten we er dus voor zorgen dat ze enkel dat ene voer gaat eten. Over een 3-tal weekjes, à een maand laten we opnieuw bloed nemen om haar nierwaarden opnieuw te bepalen. Dit om te kijken of ze verbeterd zijn, stabiel gebleven zijn of het in het ergste geval verslechterd zijn. Ik hoop op de eerste twee opties! 🍀
Maandag 28 augustus 2017:
Eindelijk krijgen we nog wat nazomer en daar is deze bende heel erg content mee! 🌞
Eindelijk krijgen we nog wat nazomer en daar is deze bende heel erg content mee! 🌞
Jammer dat het niet van haar snoet te lezen valt, maar dit kattenmeisje zit boordevol kattenkwaad! 🙈 Van 's morgens vroeg tot 's avonds laat. Enkel wanneer ze een dutje doet is ze een engeltje! Het is zelfs zo erg met haar gedrag gesteld, dat ze huisarrest gekregen heeft. Nadat ze ons bijna een hartverzakking bezorgd had. 😱 Mirre-muis had er namelijk niet beter op gevonden om op het dak van de boerderij te kruipen❗ Angsten hebben we doorstaan, ook op de ladder - want we zijn beide mietjes met hoogtevrees, haha. De dierenarts die haar onderzocht zei dat ze nooit goed zou kunnen klimmen door de trauma's aan haar achterpootjes die ze ooit heeft opgelopen. Nou, ze kan het dus wel, heel goed zelfs! 😉
Kiekeboe ❤ Abi komt stiekem al verklappen dat er morgen(vroeg) een filmpje van haar online verschijnt met een kleine update 👻
Lieve Skipje, in een ver verleden een miserabel niemanskatje die op afvalrestjes tussen de kippen wist te overleven. 😔 Door ons weggevangen met de vangkooi, want haar pootje was er erg aan toe. Ooit gebroken geweest en weer verkeerd aan elkaar gegroeid. Met een fikse ontsteking erbovenop, dat we moesten overgaan tot amputatie. Skipje was ooit brood- en broodmager, maar vanaf nu mag ze zichzelf een heuse 'theemuts' noemen. 💞
Zondag 27 augustus 2017:
Ataxie-kindje Paige maakt er een luilekkere zondag van! Dat wordt dus ontbijt op bed 😉
Ataxie-kindje Paige maakt er een luilekkere zondag van! Dat wordt dus ontbijt op bed 😉
Allemaal relaxende Blutsjes vanavond. Al moet je goed kijken wie waar verstopt ligt! 😉
Ons Fiv-je Capuchon is sinds gisteren weer thuis van twee nachtjes infuus bij onze dierenarts. 😷 Sab had hem donderdagmorgen net voor haar werk binnengebracht namelijk omdat hij echt niet lekker was. Hij was al een tijdje aan het braken. Elk klein beetje dat hij at, kwam er niet veel later alweer uit. 😕 Daarvoor was hij maandag nog een prikje Cerenia gaan halen en dat leek te werken, voor eventjes dan toch. Maar daarna ging het bergafwaarts. Hij at niks meer en lag de ganse dag op bed. Omdat we met aidskatjes geen risico kunnen lopen - omdat hun weerstand al verlaagd is - moest hij bijkomen middels een infuus. Want hij is al een schriel mannetje, maar nu - door zijn ziek-zijn - nog meer. Er werd ook bloed genomen om te kijken met welk ziektebeeld we te maken hadden. 💉 Maar "gelukkig" kwam daar alleen een ontstekingsbeeld uit. We kunnen ervan uit gaan dat hij dus een maag-darminfectie te pakken had. Het infuus werkte goed en hij at ook weer de nodige blikjes A/D naar binnen. 💪 Onze dierenarts vond hem gisterenavond weer fit genoeg om naar huis te mogen. Wel met een snotneusje, maar dat is waarschijnlijk te wijten aan de stress van de auto-ritjes + logeerpartijtje. Vannacht heeft hij naast me gelegen, overdag heeft hij een portie vis naar binnen gewerkt en tegen de avond aan wou hij nog wat laatste zonnestraaltjes meepikken op het binnenplein. Hopelijk voelt hij zich snel weer helemaal tiptop, want hij is toch nog een beetje pips hoor. 🍀
Zaterdag 26 augustus 2017:
He's right there behind me❓ Isn't he⁉ 😱
❤ Verlamd Blutsje Elu, Krakkemikkige Stumper en een klein stukje blinde Ada ❤
He's right there behind me❓ Isn't he⁉ 😱
❤ Verlamd Blutsje Elu, Krakkemikkige Stumper en een klein stukje blinde Ada ❤
❤ Spencer's-nieuwe-thuis-nieuws! ❤
Spencer - ooit een 'niemandskatje' - werd enkele weekjes geleden herplaatst bij Eveline die het niet erg vond dat hij allesbehalve een schoot- en knuffelkatje is. Hij heeft eventjes voor paniek in de tent gezorgd, want na een dag of drie vond zijn nieuwe mama hem nergens. 😲 Ik was ervan overtuigd dat hij ergens een veilig plekje had uitgekozen en ja hoor, daar kwam dan het verlossende nieuws dat hij zich in een doos verstopt had. Maar kijk nu eens, wat hij al durft! Van dit fotootje maken onze hartjes sprongetjes. 😻 Buiten geboren, een zwerfkatje zonder toekomst. Tot wij met de vangkooi aan de slag gingen, hem klaar toverden voor adoptie en Eveline die haar hart en huis - samen met haar kattenkindjes - openstelde voor Spencer. Soms komen dromen uit, soms is de wereld voor één niemandskatje niet meer miserabel en daarom doen we wat we doen. 💜
Spencer - ooit een 'niemandskatje' - werd enkele weekjes geleden herplaatst bij Eveline die het niet erg vond dat hij allesbehalve een schoot- en knuffelkatje is. Hij heeft eventjes voor paniek in de tent gezorgd, want na een dag of drie vond zijn nieuwe mama hem nergens. 😲 Ik was ervan overtuigd dat hij ergens een veilig plekje had uitgekozen en ja hoor, daar kwam dan het verlossende nieuws dat hij zich in een doos verstopt had. Maar kijk nu eens, wat hij al durft! Van dit fotootje maken onze hartjes sprongetjes. 😻 Buiten geboren, een zwerfkatje zonder toekomst. Tot wij met de vangkooi aan de slag gingen, hem klaar toverden voor adoptie en Eveline die haar hart en huis - samen met haar kattenkindjes - openstelde voor Spencer. Soms komen dromen uit, soms is de wereld voor één niemandskatje niet meer miserabel en daarom doen we wat we doen. 💜
Vrijdag 25 augustus 2017:
Mijn obsessie 💜
Mijn missie 💚
Mijn passie ❤
Dankbaar en blij dat jullie net zoals wij onze verlamde Blutsjes in 't hart gesloten hebben! 💛
Mijn obsessie 💜
Mijn missie 💚
Mijn passie ❤
Dankbaar en blij dat jullie net zoals wij onze verlamde Blutsjes in 't hart gesloten hebben! 💛
Donderdag 24 augustus 2017:
Onze Felv-jes zijn ook al zo'n grote snoepmonstertjes. 🍭 Elke ochtend staan Nala en Franck te kirren aan de kast waar de snoepjes bewaard worden. Dit is een klein ritueeltje dat elke dag herhaald wordt nadat ik de kattenbak verschoond heb, geveegd en de beslapen dekentjes vervangen heb. 💚Vooral nieuwkomer Franck weet er wel weg mee. Tonnetjesrond gaat ie nog worden zo! 😲 Basje is een beetje een slaapkopje en komt pas ergens tegen de middag aan uit zijn bedje. Dus zijn het elke dag snoepjes op bed! En van Stafke krijg ik altijd een blaasje als 'dankjewel'. Graag gedaan jongen! 😉
Onze Felv-jes zijn ook al zo'n grote snoepmonstertjes. 🍭 Elke ochtend staan Nala en Franck te kirren aan de kast waar de snoepjes bewaard worden. Dit is een klein ritueeltje dat elke dag herhaald wordt nadat ik de kattenbak verschoond heb, geveegd en de beslapen dekentjes vervangen heb. 💚Vooral nieuwkomer Franck weet er wel weg mee. Tonnetjesrond gaat ie nog worden zo! 😲 Basje is een beetje een slaapkopje en komt pas ergens tegen de middag aan uit zijn bedje. Dus zijn het elke dag snoepjes op bed! En van Stafke krijg ik altijd een blaasje als 'dankjewel'. Graag gedaan jongen! 😉
Sta 'k er goed op? 🐔 Jaaah, Paloma - maar als je een selfie wilt nemen, dan moet je dat wel allemaal zelf doen eh meisje. Dus pak die Smartphone vast met je ene poot en druk dan op het knoppetje. 📱 Oké? En dit is het resultaat: tadaaa. Voor mijn gevoel had ze wel even mogen lachen naar de camera, maar 't kan ermee door, niet? 😹
Onze herplaatser Codi van onze 'Kattencrèche'-afdeling had ook een date met onze dierenarts afgelopen dinsdag. 😷 Zelfs een pyjamaparty kwam er aan te pas! Ik had namelijk gezien dat hij best een slechte kies had die ik graag even wilde laten nakijken. Uiteindelijk bleek die kies toch niet zo slecht te zijn, maar werd er wel een heleboel tandsteen van rond verwijderd. Dit was het goede nieuws, want helaas moesten er ook 4 kiezen aan geloven. De FORL had ook in Codi's bekje de nodige paniek gezaaid en 4 kiezen aan gruzelementen geslagen. 😕 Omdat zulke slechte tanden veel pijn doen, werden ze operatief verwijderd. Tevens werd er een Fiv en Felv-test uitgevoerd die - gelukkig - negatief bleek te zijn en werd zijn herhalingsvaccin gegeven. Ook deze kanjer had na zijn grote operatie gelijk zijn bakje natvoer Z/D leeggegeten en daarna een grote tuk gedaan. 💤 Want de narcose zat toch nog een klein beetje in zijn lijfje. Onze knappe vent is helemaal klaar nu om binnenkort naar zijn gouden mandje te verhuizen. 🙌 Oh oh - zo ontzettend spannend! 🙈
Woensdag 23 augustus 2017:
Zitto de stoere 'huisjes-bewaker'! 💪 En die job doet hij met volle overgave. Iedereen die nog maar in de buurt komt van 'zijn' huisje, krijgt een tik uitgedeeld. 😲 Van dat mager manneke schiet niet veel meer over. Hij heeft stiekem aan gewichtheffen gedaan, of veel gegeten - dàt kan ook. En ik gok op dat laatste! 👻
Het gaat gelukkig weer beter met ons Badu'ke. Kijk maar ❤
Konijnenkontje Kally is nu officieel een 'konijnenkontje'! 🐰Voorheen had ze nog een klein stukje staart bengelen, want onze dondersteen had er in Griekenland niet beter op gevonden om haar verlamde staart zelf een stuk te kortwieken. Maar dat stukje hing er eigenlijk nutteloos bij. Ondanks dat ik haar blaas 3x per dag leeg, blijft ze een lekkend kraantje. 💧 Dat maakte dat haar stukje staart eigenlijk altijd een beetje nat is en bovendien lukt het me niet om haar in bad te stoppen. 🛁 Ja, de Topicrem is bij haar een heuse uitkomst om haar kontje toch min of meer schoon te krijgen! Haar blaas legen heb ik met veel geduld kunnen aanleren. Want dat was ze immers nooit gewend voor ze bij ons kwam wonen. En ik had ook het idee dat dat stukje staart best voor wat pijn zorgde, want ondanks dat dat stukje wel verlamd is, zit die breuk er bovenaan nog. Dus mocht ze dat stukje gaan inleveren en kreeg ze door onze dierenarts een heus konijnenkontje aangemeten. Nu kan haar kontje meedingen voor de schoonheidsprijs naast Stix en Koda. 🏆 Omdat ze dan toch onder zeil moest, hebben we ineens ook een blaasprik laten nemen om haar urine nog een keertje op cultuur te zetten. 💉 Want de ene dag ziet haar urine er helder uit, dan weer vlokkig en dan zit er bloed bij. Het is dus nodig om de boel nog een keertje grondig te laten nakijken. Samen met een bloedonderzoek. Want ik wil heel graag weten hoe haar niertjes eraan toe zijn. Het blijft nog eventjes spannend afwachten op de resultaten van deze twee testen. 🤞 Al weten we uit ervaring dat de uitslag van de cultuur wel een tijdje op zich laat wachten. Maar Kally die doet het goed! Toen ze gisteravond weer thuis kwam, heeft ze gelijk haar buikje 'tonnetjesrond' gegeten en kwam ze weer haar nageltjes scherpen aan mijn binnenschoentjes. Iets wat ze elke dag een stuk of 10 keer doet, haha! 💖
Deze kleine stinkerd heeft zijn pootjes al in de lucht gegooid en is aan zijn reisje naar dromenland begonnen. 💚
Sweet dreams! 😴
Sweet dreams! 😴
Dinsdag 22 augustus 2017:
Wie zoekt, die vindt! 🔎 Waar heeft Gizmo zich verstopt? 👻 😹
Wie zoekt, die vindt! 🔎 Waar heeft Gizmo zich verstopt? 👻 😹
De patiëntjes zijn terug thuis! 🐱 Ik was niet 100% zeker, maar ik verdacht Friebel ervan dat hij vandaag een heleboel tandjes moest inleveren. Hij is geen tamme kat en dan moet ik echt op het gedrag afgaan om te kijken of er iets mis is. Ik vond vorige week dat er wat zwarte smurrie rond zijn bekje hing en dat er een aantal dreadlocks in zijn vacht hingen te bengelen, klopte ook niet. 🤔 Want hij heeft zijn vacht altijd netjes onderhouden en knopen haalde hij er zelf uit. Gisteravond hadden we geluk dat hij in een mandje lag te slapen, net voor de patiëntjes naar de dierenarts gebracht moesten worden. Hij is doof, dus hij hoorde ons niet naderen met de transportmand in onze handen. De transportmand over het mandje gegooid en hebbes! Yes, gelukt! 🙌 Friebel is naast doof ook autistisch wat het allemaal een beetje moeilijker maakt en ik was er eigenlijk bang voor dat zijn 'nachtje-logeren' op een drama zou uitdraaien. Maar dat deed het gelukkig niet. Zijn bekje was er erg aan toe. Er werd een hoektand en 4 grote maaltanden operatief verwijderd. 😲 Hij heeft dus best een zware operatie achter de rug. Maar vanaf nu kan het alleen maar beter gaan. Want hij bleek last te hebben van FORL. Zijn 4 maaltanden waren letterlijk afgebrokkeld en ook zijn hoektand was al in tweeën gespleten. Ik heb even een oude foto moeten opsnorren, want hij zit nu eventjes binnen en het lukt me niet om een degelijke foto te nemen. 😉 Ik hoop dat hij morgen fit genoeg is om weer naar buiten te mogen op het binnenplein, want daar heeft hij nu zelfs al zin in. Maar een nachtje binnen slapen lijkt me toch wel het verstandigste na zo'n zware operatie, want op die manier kan ik hem goed in de gaten houden. 🌸
Maandag 21 augustus 2017:
Ons Ataxie-kindje Badu heeft ons gisteren doen schrikken! 😱 Ik had hem gisteren in bad gestopt en daarna mocht hij op Sab's schoot een bordje Nutribound leeg slobberen. Dat vindt hij namelijk altijd geweldig! Hij was wel ontzettend gulzig en plots ging het heel erg slecht met hem. Hij had amper oogreflexen, zijn tandvlees en oogvliezen sloegen wit uit en hij was slap. Echt ontzettend slap. 😔 Zijn voorpootjes lagen languit en hij ademde heel diep en zwaar. Plots hoorde ik ook een reutel en de schrik sloeg me om het hart. Ik dacht dat hij een longontsteking te pakken had. Het enige wat ik op dat moment kon doen was hem onder de warmtelamp leggen, want hij voelde behoorlijk koud aan. Helaas kon ik geen temperatuur meten, want ik vond mijn thermometer nergens.🌡Waarschijnlijk is er een speelvogel (lees: Stix, Nome of Mirre - ik ben er zeker van dat één van deze drie erachter zit!) mee aan de haal gegaan. Zijn oogreflexen kwamen terug nadat hij een tijdje onder de rode lamp lag, maar zijn ademhaling bleef zwaar en zijn voorpootjes zo slap als een vod. Ondanks dat het zondag was, heeft Sab toch maar naar onze dierenarts gebeld om te vragen of ze mocht langskomen met Badu. Toevallig was zij al op de praktijk, dus snelde ze met ons tutuutje naar daar. Ik had Badu nog wel Metacam gegeven net voor hij vertrok en Sab zag dat hem dat goed gedaan had. Want hij zag er al veel alerter uit toen ze op de praktijk arriveerde. 😺 Onze dierenarts kon niks op zijn longetjes horen, maar ze vond ook dat hij zwaar ademde. En bovendien had hij lichtjes ondertemperatuur, ondanks dat er in zijn vervoersmand een warme Snugglesafe lag. Dus het zou echt om een beginnende longontsteking kunnen gaan. Voor de zekerheid kreeg hij Baytril ingespoten en die kuur moeten we een week verder zetten, samen met de Metacam. 💊Momenteel ligt Badu in een reisbedje in de bureau bij te komen zodat ik hem goed in de gaten kan houden. Af en toe krijgt hij ziekenbezoek van Stix en Smurf (om stiekem zijn eten op te smikkelen) en dat vindt hij geweldig leuk. 💚
Ons Ataxie-kindje Badu heeft ons gisteren doen schrikken! 😱 Ik had hem gisteren in bad gestopt en daarna mocht hij op Sab's schoot een bordje Nutribound leeg slobberen. Dat vindt hij namelijk altijd geweldig! Hij was wel ontzettend gulzig en plots ging het heel erg slecht met hem. Hij had amper oogreflexen, zijn tandvlees en oogvliezen sloegen wit uit en hij was slap. Echt ontzettend slap. 😔 Zijn voorpootjes lagen languit en hij ademde heel diep en zwaar. Plots hoorde ik ook een reutel en de schrik sloeg me om het hart. Ik dacht dat hij een longontsteking te pakken had. Het enige wat ik op dat moment kon doen was hem onder de warmtelamp leggen, want hij voelde behoorlijk koud aan. Helaas kon ik geen temperatuur meten, want ik vond mijn thermometer nergens.🌡Waarschijnlijk is er een speelvogel (lees: Stix, Nome of Mirre - ik ben er zeker van dat één van deze drie erachter zit!) mee aan de haal gegaan. Zijn oogreflexen kwamen terug nadat hij een tijdje onder de rode lamp lag, maar zijn ademhaling bleef zwaar en zijn voorpootjes zo slap als een vod. Ondanks dat het zondag was, heeft Sab toch maar naar onze dierenarts gebeld om te vragen of ze mocht langskomen met Badu. Toevallig was zij al op de praktijk, dus snelde ze met ons tutuutje naar daar. Ik had Badu nog wel Metacam gegeven net voor hij vertrok en Sab zag dat hem dat goed gedaan had. Want hij zag er al veel alerter uit toen ze op de praktijk arriveerde. 😺 Onze dierenarts kon niks op zijn longetjes horen, maar ze vond ook dat hij zwaar ademde. En bovendien had hij lichtjes ondertemperatuur, ondanks dat er in zijn vervoersmand een warme Snugglesafe lag. Dus het zou echt om een beginnende longontsteking kunnen gaan. Voor de zekerheid kreeg hij Baytril ingespoten en die kuur moeten we een week verder zetten, samen met de Metacam. 💊Momenteel ligt Badu in een reisbedje in de bureau bij te komen zodat ik hem goed in de gaten kan houden. Af en toe krijgt hij ziekenbezoek van Stix en Smurf (om stiekem zijn eten op te smikkelen) en dat vindt hij geweldig leuk. 💚
Gisteren zag onze dierenarts ons onverwachts met Ataxie-kindje Badu en vandaag mocht ze alweer een aantal van onze patiëntjes onderzoeken. 🐱Een afspraak die vorige week al geprikt werd, want er moet weer het nodige sleutelwerk verricht worden bij een aantal van onze Blutsjes. Fiv-je Capuchon voelt zich al een aantal dagen niet lekker, dus hij mocht alvast mee voor een prikje. 💉 Opa Ceel's letsel op de tong krijg ik maar niet onder controle, ondanks de verschillende soorten medicatie. 💊 Dus hops, ook hij mocht plaatsnemen in de transportmand en daarna op de behandeltafel. En er zijn drie patiëntjes gaan logeren, want voor hen wacht morgen een spannende dag: operaties! 🛏 Konijnenkontje Kally ondergaat een amputatie en nog een aantal onderzoekjes. Dove en autistische Friebel mag zijn smoelwerk gaan laten nakijken en krijgt tevens een nieuwe coupe aangemeten, vooral rond zijn kont. En ook Codi van onze 'Kattencrèche'-afdeling mag hoogstwaarschijnlijk een kiesje gaan inleveren. Morgenavond haalt Sab na haar werk deze drie patiëntjes weer op en hopelijk krijgen we dan alleen maar goed nieuws te horen en dat alle operaties vlot verlopen zijn. 🤞Komende dagen volgen er dus een heleboel updates over wat de onderzoekjes aan het licht hebben gebracht en/of de prik bij Capuchon geholpen heeft. Maar voor nu even een spannende dag tegemoet morgen. Duimen jullie mee dat alles goed verloopt met Kally, Friebel en Codi? 👍
Zondag 20 augustus 2017:
En ook al schijnt de zon vandaag, het zal ons chronische snotteraartje Gimzo worst wezen! Want hij heeft beslist, de kogel is door de kerk... Hij gaat officieel in winterslaap! 💤 Het is tenslotte herfst in augustus. De bomen wuiven hun befaamde zeurliedje, de bladeren vallen zelfs al op de grond en her en der schieten er paddenstoelen aan het oppervlak. 🍄 Enkel voor een snelle hap en een pipi zal hij nog eens uit zijn bedje komen. En ohja, die twee aanstaande knuffeldagen wilt hij gerust ook nog een extra efforke doen en zijn pootjes uit zijn slaapplekje hijsen. Want voor een kroeltje staat zelfs het lui-ste Blutsje op. 😉 Maar voor de rest: staat er slapen op het programma. Tenzij het alsnog zomer wordt, ergens in september ofzo. Dan zal ie met al zijn vermogen zoveel mogelijk vitamine D opslaan om de winter goed door te komen. Want heel eerlijk? Winters op een boerderij zijn geen lachertje... ❄
En ook al schijnt de zon vandaag, het zal ons chronische snotteraartje Gimzo worst wezen! Want hij heeft beslist, de kogel is door de kerk... Hij gaat officieel in winterslaap! 💤 Het is tenslotte herfst in augustus. De bomen wuiven hun befaamde zeurliedje, de bladeren vallen zelfs al op de grond en her en der schieten er paddenstoelen aan het oppervlak. 🍄 Enkel voor een snelle hap en een pipi zal hij nog eens uit zijn bedje komen. En ohja, die twee aanstaande knuffeldagen wilt hij gerust ook nog een extra efforke doen en zijn pootjes uit zijn slaapplekje hijsen. Want voor een kroeltje staat zelfs het lui-ste Blutsje op. 😉 Maar voor de rest: staat er slapen op het programma. Tenzij het alsnog zomer wordt, ergens in september ofzo. Dan zal ie met al zijn vermogen zoveel mogelijk vitamine D opslaan om de winter goed door te komen. Want heel eerlijk? Winters op een boerderij zijn geen lachertje... ❄
Quote van de dag: "Aaah, ik pak Chamar niet graag op, want hij voelt blubberig aan". 😲 Dit was wat ik te horen kreeg nadat ik Sab vroeg of ze ons verlamde Blutsje Chamar een zetje kon geven. Ik zag dat hij aanstalten maakte om in het bedje te kruipen en ik was op dat moment een luier (van een ander verlamd Blutsje) aan het verschonen. En ja, ons ventje kan soms wel een beetje hulp gebruiken. 💪 Hij is één grote baby en dat groot mag heel erg letterlijk genomen worden. Hij is dé reus van onze verlamde Blutsjes. 👻 Bovenstaande kreeg ik als antwoord. Haha! Heel eerlijk zijn: Chamar is inderdaad allesbehalve een spierbonk. Bodybuilding is niet aan hem besteed. Daarentegen voelt hij eerder als een 'patattenzakje' aan. Vandaar 'blubberig' dus. 😹
Zaterdag 19 augustus 2017:
We kregen deze week het geweldige aanbod van 2 ton kattenbakvulling die we mogen gaan ophalen voor onze Blutskatjes. 🐱 Kattenbakvulling is iets dat wij heel goed kunnen gebruiken omdat alle toiletjes hier om de dag volledig uitgekieperd en ververst worden. 🚽 Onze Blutsjes zijn dan ook grootverbruikers van deze vulling en daarom is het erg handig om altijd een grote voorraad te hebben. Aangezien wij niet beschikken over een aanhangwagen of grote camionette om zoveel kilootjes te vervoeren, zouden wij willen vragen of er soms iemand onder onze Blutsjesvrienden dit ritje wil maken? 🚛 De kattenbakvulling wacht in de regio Sint Niklaas op vervoer naar ons Blutsjestehuis. Wie hierbij graag wil helpen, mag ons een pb'tje of mailtje sturen om verder af te spreken. Dit berichtje delen mag natuurlijk ook! 😻 ~ VERVOER GEVONDEN! ~
We kregen deze week het geweldige aanbod van 2 ton kattenbakvulling die we mogen gaan ophalen voor onze Blutskatjes. 🐱 Kattenbakvulling is iets dat wij heel goed kunnen gebruiken omdat alle toiletjes hier om de dag volledig uitgekieperd en ververst worden. 🚽 Onze Blutsjes zijn dan ook grootverbruikers van deze vulling en daarom is het erg handig om altijd een grote voorraad te hebben. Aangezien wij niet beschikken over een aanhangwagen of grote camionette om zoveel kilootjes te vervoeren, zouden wij willen vragen of er soms iemand onder onze Blutsjesvrienden dit ritje wil maken? 🚛 De kattenbakvulling wacht in de regio Sint Niklaas op vervoer naar ons Blutsjestehuis. Wie hierbij graag wil helpen, mag ons een pb'tje of mailtje sturen om verder af te spreken. Dit berichtje delen mag natuurlijk ook! 😻 ~ VERVOER GEVONDEN! ~
Sorry, ik kon het niet laten! 😹 Er kwam een verrassingspakketje van Andrée en Tania onze kant uit, waarin onder meer deze geweldige shirtjes zaten voor de Blutsjes. En wie is er de meest geknipte persoon om deze shirts te passen? Juist ja, konijnenkontje Stix! 👻 Hij is zo'n geweldige flapdrol die dat allemaal leuk vindt. Hoe meer aandacht hij krijgt en bepamperd (soms letterlijk - remember zijn diarree-taferelen? 😉) hij wordt - hoe liever hij het heeft. In ieder geval: mocht ie ooit op sollicitatie moeten, hij heeft zijn geschikte tenue al klaar liggen! ✌
Vrijdag 18 augustus 2017:
Er zat weer 'Thor the Bengal'-mail in onze brievenbus en dat betekent alleen maar goed nieuws! 🎉 We kregen het fantastische nieuws te horen dat de sokkenverkoop maar liefst 159 euro heeft opgebracht! En nee hoor, dat bedrag wordt niet in twee gesplitst zoals we eerst dachten - onze Blutsjes krijgen gewoon de gehele opbrengst! Hoe geweldig is dat?! 😻 Thor gaat zelfs een aantal 'garnalenmaaltijdjes' overslaan en schenkt zowaar nog wat centjes uit zijn spaarpotje. Wat maakt dat er gewoonweg 200 euro onze kant uitkomt. En die centjes komen meer-dan-goed-van-pas. Want volgende week staan er alweer dierenartsbezoekjes op de planning en een aantal operaties. 😷 We willen dan ook graag alle mensen bedanken die sokjes kochten en mee voor dit fantastisch bedrag gezorgd hebben. 💋 En natuurlijk willen we heel graag Rani en Thor in de bloemetjes zetten, dat ze ons Blutsjestehuis als goede doel uitgekozen hebben. We vinden dit een hele eer! Dankjewel iedereen - we zijn hier ongelofelijk blij mee! ❤
Er zat weer 'Thor the Bengal'-mail in onze brievenbus en dat betekent alleen maar goed nieuws! 🎉 We kregen het fantastische nieuws te horen dat de sokkenverkoop maar liefst 159 euro heeft opgebracht! En nee hoor, dat bedrag wordt niet in twee gesplitst zoals we eerst dachten - onze Blutsjes krijgen gewoon de gehele opbrengst! Hoe geweldig is dat?! 😻 Thor gaat zelfs een aantal 'garnalenmaaltijdjes' overslaan en schenkt zowaar nog wat centjes uit zijn spaarpotje. Wat maakt dat er gewoonweg 200 euro onze kant uitkomt. En die centjes komen meer-dan-goed-van-pas. Want volgende week staan er alweer dierenartsbezoekjes op de planning en een aantal operaties. 😷 We willen dan ook graag alle mensen bedanken die sokjes kochten en mee voor dit fantastisch bedrag gezorgd hebben. 💋 En natuurlijk willen we heel graag Rani en Thor in de bloemetjes zetten, dat ze ons Blutsjestehuis als goede doel uitgekozen hebben. We vinden dit een hele eer! Dankjewel iedereen - we zijn hier ongelofelijk blij mee! ❤
Ons verlamde Blutsje Ballerina is één van onze makkelijkste patiëntjes. Ooit was dat wel anders, dat zullen een aantal van onze Blutsjesvrienden zich nog wel herinneren. 🤔 Toen ze pas bij ons kwam wonen, had ze een enorme wonde aan de hiel van haar linkerpootje. We hebben toen zelfs aan amputatie gedacht omdat de infectie zo diep zat. Maar ik wilde niet opgeven en ik ben als een gek aan de slag gegaan met verbandjes (die dagelijks een aantal keren ververst werden), ze kreeg zelfs een rolstoeltje om die poot een paar keer per dag te ontzien en een hele speciale luchtdoorlatende bandage. En ja hoor, de wonde genas en dat was een ganse opluchting toen dat verhaal eindelijk ten einde liep. ✌ Ballerina hoeft geen luier om en haar blaas is in een handomdraai geleegd. Maar net voor de laatste knuffeldag merkte ik dat ze haar kussentjes open gehaald had. Jaren ging het goed, tot nu dus. Ze peddelt op een speciale manier en da's meteen ook hoe ze haar naam gekregen heeft in Roemenië. Omdat ze een beetje op een dansende ballerina lijkt als ze schuifelt. 😉 Dus ging ik aan de slag met bandages, want dat ging in het verleden altijd goed bij haar. Maar deze keer niet! Plots reageerden haar voetjes allergisch op de bandages en ging het van kwaad naar erger. Ze had ineens olifantenpootjes met wondjes en het haar liet gewoon los. Balen! 😕 Want dat was niet de bedoeling natuurlijk. En nu zit ons meisje in één van de speciale 'ziekenboegbedjes' tot haar voetjes genezen zijn. Gelukkig gaat de genezing vlot en zien ze er al een stuk beter uit. Haar voetjes ontsmetten, zalven en medicatie geven staan op het programma. Gelukkig vindt Ballerina dat allemaal niet erg en vindt ze die VIP-behandeling wel heel erg gaaf! 💜
Donderdag 17 augustus 2017:
Konijnenkontje Stix = 100% kattenkwaad! 🙈
Konijnenkontje Stix = 100% kattenkwaad! 🙈
Onze Figaro oftewel 'Meneer Walrus' heeft het de afgelopen dagen knap lastig gehad. Zijn gezondheid is al een beetje krakkemikkig, maar da's ook de reden waarom hij in ons tehuis is komen wonen. 😉 Hij heeft chronisch snot en regelmatige opstoten (én een pootluxatie - dàt ook!) waardoor de toenmalige opvang geen thuisje voor hem kon vinden. Hij heeft het best goed gedaan afgelopen tijd, maar nu kreeg hij dan toch weer een opdoffer te verwerken. Niet zo verwonderlijk met dat wisselvallige weer. Een heleboel van onze chronische snotpatiëntjes lopen nu met snottebelletjes rond. 😕Maar bij Figaro gaat dat altijd nog een stapje verder. Zo krijgt hij 's nachts amper lucht binnen en ligt hij de hele tijd te reutelen. Stiekem komt hij dan nog eens dicht tegen me aangekropen in bed om troost bij me te vinden, maar doordat hij zo benauwd is, word ik ook benauwd. Als astma-patiënt word ik een beetje solidair met hem en ik ga dan op zijn ritme mee ademen, maar da's dan nefast voor mijn ademhaling. Klinkt gek, maar 't is zo, haha. 👻 Ik heb alles ingezet wat ik kon inzetten om hem van die benauwdheid verlost te krijgen: van medicatie, tot supplementen tot dagelijks een aantal keren aërosollen. En 't lijkt zijn vruchten af te werpen, want hij gaat weer de goede kant uit. 🍀 Terwijl hij een aantal daagjes amper iets at - doordat hij het voer niet rook, is zijn eetlust nu weer opperbest en gaat er behoorlijk wat natvoer in. Het is altijd weer zo'n opluchting als mijn kindjes uit dat dalletje komen kruipen en zich weer beter voelen - oefff! ❤
Woensdag 16 augustus 2017:
Onze kleine Abi is helemaal gek van haar kittenkrabpaaltje! Zo gek zelfs dat ze aan paaldansen doet, haha. 😉 Ze verblijft momenteel nog in de ziekenboeg/quarantaine omdat we haar rustig laten wennen aan alle nieuwe indrukken joer. Er is best een overload aan prikkels in ons Blutsjestehuis. Dus laat ik haar elke dag eventjes rondlopen, neusje neusje doen met de andere bewoners en gewoon op haar eigen tempo wennen. 😊 Elke dag laten we haar kennismaken met iets nieuws. Maar ze kan zich zo goed op haar eentje amuseren. Haar gekke speelkunsten zijn een plezier om naar te kijken. Ja, wij zijn dikke fan van Abi! ❤
Onze kleine Abi is helemaal gek van haar kittenkrabpaaltje! Zo gek zelfs dat ze aan paaldansen doet, haha. 😉 Ze verblijft momenteel nog in de ziekenboeg/quarantaine omdat we haar rustig laten wennen aan alle nieuwe indrukken joer. Er is best een overload aan prikkels in ons Blutsjestehuis. Dus laat ik haar elke dag eventjes rondlopen, neusje neusje doen met de andere bewoners en gewoon op haar eigen tempo wennen. 😊 Elke dag laten we haar kennismaken met iets nieuws. Maar ze kan zich zo goed op haar eentje amuseren. Haar gekke speelkunsten zijn een plezier om naar te kijken. Ja, wij zijn dikke fan van Abi! ❤
Dinsdag 15 augustus 2017:
We zitten een beetje met de spreekwoordelijke zweep achter onszelf aan, want we moeten nog een ton werk geklaard krijgen tegen september en bovendien is het een goede parameter. Want dat beetje stress nu, weegt nog niet eens op tegen wat er de komende maanden op ons bord gaat belanden. 😱 Zondag hebben we wat extra klusjes geklaard: want zo waren de puzzelmatten al dringend aan vervanging toe die onderaan de ziekenboegbedjes (voor de verlamde Blutsjes) lagen. Terwijl ze eigenlijk niet zo gek lang geleden pas vernieuwd waren, met de make-over om precies te zijn. Deze keer hebben we voor echte 'gymmatten' geopteerd. In de hoop deze wat langer te kunnen houden en we hebben er ineens nog een extra rij voorgelegd zodat dit een extra snoezelplekje geworden is voor de Ataxie-kindjes en verlamde Blutsjes. En of het in de smaak valt! 🙌 Ook alle Blutsjes moesten een pipetje in de nek krijgen. De befaamde ontworming en ontvlooiing die meestal niet zo vlot verloopt omdat ze 't in de smiezen hebben en het op een lopen zetten. Maar deze keer ging het bijzonder vlot! In een wip en een wap waren alle Blutsjes voorzien van een pipet, behalve de hele schuwe dan. Zij zijn onlangs wel ontwormd geweest door een middeltje dat we onder het natvoer gedraaid hadden. Maar Sab heeft zelfs Cato én Friebel kunnen behandelen en dat is al heel wat! 😲 Ik heb dan de matten van de graskrabpalen onder handen genomen en een welverdiend badje gegeven. Want dat was nodig! Ons konijnenkontje Kally blijft een lekkend kraantje, ondanks dat ik haar blaas 3x per dag handmatig leeg. Dit komt omdat haar blaas in de eerste maanden nooit geleegd en een beetje verwaarloosd werd. En als ze dan nog een eens relaxt neerligt op de krabpalen, worden alle sluizen zeker open gezet. Dus ontkwam ik er niet aan om de matten te schrobben en nu ruiken ze weer heerlijk fris! 🌸 Dit waren extra taakjes naast al het gewone verzorg- en poetswerk en dan moesten we de boerderijBlutsjes ook nog onder handen nemen. Elke dag wordt daar geveegd, keutels weggehaald - ook van de weide en op woensdag en zaterdag worden de stallen volledig verschoond en voorzien van nieuwe bedding. Maar zaterdag was het zo'n vreselijk weer, dat we er gewoon niet aan toekwamen. 🌧 Dus dat taakje kwam er zondag ook nog eens bij. Maar gelukkig is alles gelukt en konden we een heleboel van ons to-do lijstje afvinken. ✔ Yeah! 💪 😊
We zitten een beetje met de spreekwoordelijke zweep achter onszelf aan, want we moeten nog een ton werk geklaard krijgen tegen september en bovendien is het een goede parameter. Want dat beetje stress nu, weegt nog niet eens op tegen wat er de komende maanden op ons bord gaat belanden. 😱 Zondag hebben we wat extra klusjes geklaard: want zo waren de puzzelmatten al dringend aan vervanging toe die onderaan de ziekenboegbedjes (voor de verlamde Blutsjes) lagen. Terwijl ze eigenlijk niet zo gek lang geleden pas vernieuwd waren, met de make-over om precies te zijn. Deze keer hebben we voor echte 'gymmatten' geopteerd. In de hoop deze wat langer te kunnen houden en we hebben er ineens nog een extra rij voorgelegd zodat dit een extra snoezelplekje geworden is voor de Ataxie-kindjes en verlamde Blutsjes. En of het in de smaak valt! 🙌 Ook alle Blutsjes moesten een pipetje in de nek krijgen. De befaamde ontworming en ontvlooiing die meestal niet zo vlot verloopt omdat ze 't in de smiezen hebben en het op een lopen zetten. Maar deze keer ging het bijzonder vlot! In een wip en een wap waren alle Blutsjes voorzien van een pipet, behalve de hele schuwe dan. Zij zijn onlangs wel ontwormd geweest door een middeltje dat we onder het natvoer gedraaid hadden. Maar Sab heeft zelfs Cato én Friebel kunnen behandelen en dat is al heel wat! 😲 Ik heb dan de matten van de graskrabpalen onder handen genomen en een welverdiend badje gegeven. Want dat was nodig! Ons konijnenkontje Kally blijft een lekkend kraantje, ondanks dat ik haar blaas 3x per dag handmatig leeg. Dit komt omdat haar blaas in de eerste maanden nooit geleegd en een beetje verwaarloosd werd. En als ze dan nog een eens relaxt neerligt op de krabpalen, worden alle sluizen zeker open gezet. Dus ontkwam ik er niet aan om de matten te schrobben en nu ruiken ze weer heerlijk fris! 🌸 Dit waren extra taakjes naast al het gewone verzorg- en poetswerk en dan moesten we de boerderijBlutsjes ook nog onder handen nemen. Elke dag wordt daar geveegd, keutels weggehaald - ook van de weide en op woensdag en zaterdag worden de stallen volledig verschoond en voorzien van nieuwe bedding. Maar zaterdag was het zo'n vreselijk weer, dat we er gewoon niet aan toekwamen. 🌧 Dus dat taakje kwam er zondag ook nog eens bij. Maar gelukkig is alles gelukt en konden we een heleboel van ons to-do lijstje afvinken. ✔ Yeah! 💪 😊
Maandag 14 augustus 2017:
Ons trilkindje Badu is aan de truitjes. Want het is er het weer voor! 't Lijkt net alsof de herfst al zijn intrede in het land gedaan heeft... 🍂 Onze Badu heeft Ataxie in de ergste gradatie die er bestaat. Dat betekent dat hij eigenlijk niet kan stappen. Hij probeert af en toe wel een stapje te zetten, maar hij valt dan onmiddellijk weer om. Badu brengt zijn leven dus eigenlijk al liggend door. Maar dat maakt niet dat hij de woordjes: 'oh, wat zielig' wilt horen, want hij geraakt heus van punt a naar b, op zijn eigen gekke, beetje eigenwijze manier. 💪 Verder is hij zo'n lief knulleke die het liefste zijn snoet de hele dag in mijn hand duwt om aaitjes in ontvangst te nemen. Als ik nog maar naar hem kijk, dan begint hij al gek te doen en wiebelt zijn kopje heen en weer van contentement. 😻 Maar nu het kouder begint te worden, krijgt hij het sneller kou doordat hij een 'grondbewonertje' is. Hij ligt natuurlijk wel in zeteltjes en op de speciale dekentjes die daar voor hem liggen. Maar in een truitje gehuld is het toch zoveel aangenamer voor hem. En gelukkig vond ik in de verkleedkoffer nog een drie-tal truitjes die perfect voor hem passen. Nou ja, ze mochten eigenlijk ietsje langer zijn, haha. 😉 Maar Badu is gewoon een hele lange, smalle kat. Hij heeft de perfecte 'mannequin-maatjes' zullen we maar zeggen. Onze Blutsjes mogen dan wel her en der een mankementje hebben, maar 'fashionable' zijn ze wel! 👻 💚
Ons trilkindje Badu is aan de truitjes. Want het is er het weer voor! 't Lijkt net alsof de herfst al zijn intrede in het land gedaan heeft... 🍂 Onze Badu heeft Ataxie in de ergste gradatie die er bestaat. Dat betekent dat hij eigenlijk niet kan stappen. Hij probeert af en toe wel een stapje te zetten, maar hij valt dan onmiddellijk weer om. Badu brengt zijn leven dus eigenlijk al liggend door. Maar dat maakt niet dat hij de woordjes: 'oh, wat zielig' wilt horen, want hij geraakt heus van punt a naar b, op zijn eigen gekke, beetje eigenwijze manier. 💪 Verder is hij zo'n lief knulleke die het liefste zijn snoet de hele dag in mijn hand duwt om aaitjes in ontvangst te nemen. Als ik nog maar naar hem kijk, dan begint hij al gek te doen en wiebelt zijn kopje heen en weer van contentement. 😻 Maar nu het kouder begint te worden, krijgt hij het sneller kou doordat hij een 'grondbewonertje' is. Hij ligt natuurlijk wel in zeteltjes en op de speciale dekentjes die daar voor hem liggen. Maar in een truitje gehuld is het toch zoveel aangenamer voor hem. En gelukkig vond ik in de verkleedkoffer nog een drie-tal truitjes die perfect voor hem passen. Nou ja, ze mochten eigenlijk ietsje langer zijn, haha. 😉 Maar Badu is gewoon een hele lange, smalle kat. Hij heeft de perfecte 'mannequin-maatjes' zullen we maar zeggen. Onze Blutsjes mogen dan wel her en der een mankementje hebben, maar 'fashionable' zijn ze wel! 👻 💚
Zondag 13 augustus 2017:
Deze kleine 'superman' komt jullie vliegensvlug en sneller-dan-snel een hele fijne zondag toewensen! 💨 Want hij moet de wereld van de ondergang gaan redden - in zijn magische cape. ✊😹
❤ Verlamd Blutsje Klaus ❤
Onze website lag er enkele weekjes verloederd bij... 😳 Het begon met één keertje niet te updaten en voor ik het wist waren er 2 volledige weken voorbij gevlogen. Ik kreeg al bezorgde berichtjes binnen, dus gisteren heb ik al mijn moed bij elkaar geraapt en me achter dat 'website-update-project' gezet. 😱En dan bedacht ik me dat ik evengoed kon multi-tasken en deze kleine meid in tussentijd de broodnodige aandacht kon geven. Dus daar zat ik dan met een wiebelend kindje op schoot die geen zin had in een dutje, maar het veel leuker vond om mijn handen als prooi te aanzien, haha. Of haar staart, nog zoiets leuks! 😉 Met veel vertraging is het dan toch gelukt om de website helemaal bij te werken en Abi die was natuurlijk in haar nopjes. Want dat is ze altijd als ze aandacht krijgt! 💚
Zaterdag 12 augustus 2017:
Het heeft eventjes geduurd, maar ons verlamde Blutsje Chamar zijn paniekaanvallen zijn verleden tijd! ✌ Vreselijk dat een vlieg voor zoveel ellende heeft kunnen zorgen, maar we zijn er heelhuids doorgesparteld. En ik ben zo ontzettend blij! Deze week vond ik hem weer fit genoeg om zijn 'ziekenboegbedje' te verlaten en wat was hij gelukkig dat hij weer kon rond schuifelen tussen de rest van de bende. Gisteravond was hij zelfs zo lief om trilkatje Beata een ganse wasbeurt te geven. ❤ Een hemelsbreed verschil met enkele weken geleden, toen hij al een paniekaanval kreeg als één van de trilkatjes per ongeluk tegen hem viel. Zijn blaasontsteking had ik eigenlijk vrij snel weer onder controle en dat maakte zijn verzorgroutine een stuk makkelijker. De diarree ging op en af, maar de 'Nutribound' deed zijn darmpjes snel weer kalmeren waardoor ook dat probleem van de baan is. Ik moest ooit ontzettend hard lachen om een uitdrukking die iemand tegen me zei: 'some cats shit like dragons' en dat is zeker eentje die op Chamar's lijf geschreven staat. 🐲 😹 Kortom: hoe blij ik kan zijn dat er weer voldoende keutels geproduceerd worden, zeker na een weekje van helemaal niks en dan een tijdje alleen maar diarree. Het enige waar we nog een beetje voor moeten zorgen is dat hij spek aan zijn billetjes krijgt. Hij is al een behoorlijk stuk bijgekomen in gewicht, maar hij zit nog niet helemaal op zijn normale gewicht. Ik kan zijn ruggengraat nog steeds behoorlijk voelen. Maar zijn grote appetijt zal daar wel voor zorgen. 😊 Ik kan niet verklappen hoe opgelucht ik ben dat ik mijn zonnetje weer in huis heb, mijn charmeur die zoentjes bij de vleet uitdeelt en die mijn hart sprongetjes laat maken als ik zijn snoet nog maar zie. 😻 Blij dat dit epistel achter de rug is! 💪
Het heeft eventjes geduurd, maar ons verlamde Blutsje Chamar zijn paniekaanvallen zijn verleden tijd! ✌ Vreselijk dat een vlieg voor zoveel ellende heeft kunnen zorgen, maar we zijn er heelhuids doorgesparteld. En ik ben zo ontzettend blij! Deze week vond ik hem weer fit genoeg om zijn 'ziekenboegbedje' te verlaten en wat was hij gelukkig dat hij weer kon rond schuifelen tussen de rest van de bende. Gisteravond was hij zelfs zo lief om trilkatje Beata een ganse wasbeurt te geven. ❤ Een hemelsbreed verschil met enkele weken geleden, toen hij al een paniekaanval kreeg als één van de trilkatjes per ongeluk tegen hem viel. Zijn blaasontsteking had ik eigenlijk vrij snel weer onder controle en dat maakte zijn verzorgroutine een stuk makkelijker. De diarree ging op en af, maar de 'Nutribound' deed zijn darmpjes snel weer kalmeren waardoor ook dat probleem van de baan is. Ik moest ooit ontzettend hard lachen om een uitdrukking die iemand tegen me zei: 'some cats shit like dragons' en dat is zeker eentje die op Chamar's lijf geschreven staat. 🐲 😹 Kortom: hoe blij ik kan zijn dat er weer voldoende keutels geproduceerd worden, zeker na een weekje van helemaal niks en dan een tijdje alleen maar diarree. Het enige waar we nog een beetje voor moeten zorgen is dat hij spek aan zijn billetjes krijgt. Hij is al een behoorlijk stuk bijgekomen in gewicht, maar hij zit nog niet helemaal op zijn normale gewicht. Ik kan zijn ruggengraat nog steeds behoorlijk voelen. Maar zijn grote appetijt zal daar wel voor zorgen. 😊 Ik kan niet verklappen hoe opgelucht ik ben dat ik mijn zonnetje weer in huis heb, mijn charmeur die zoentjes bij de vleet uitdeelt en die mijn hart sprongetjes laat maken als ik zijn snoet nog maar zie. 😻 Blij dat dit epistel achter de rug is! 💪
Vrijdag 11 augustus 2017:
In september pikken we voor heel eventjes de draad weer op met een info- en verkoopstandje op Petsotic te Roeselare en de Dier- en hobbybeurs te Geraardsbergen. 🛒 Hoogstwaarschijnlijk zullen dit de enige 2 evenementen zijn waar we met een standje aan zullen deelnemen door tijdsgebrek omwille van ons grote project. Misschien kunnen jullie één van beide data al met stip aankruisen in jullie agenda om ons een bezoekje te brengen en te snuisteren in de vele verkoopspulletjes of een praatje te slaan over één van onze lieve Blutsjes? 👣 Normaal gezien 'beman' ik deze standjes altijd alleen omdat onze verlamde Blutsjes niet zo lang alleen gelaten kunnen worden. Diny 'bemant' dan de Blutsjesboerderij en zorgt ervoor dat onze Blutsjes niets tekort komen. 🍲 Het lijkt me leuk om voor deze 2 evenementen telkens een Blutsjesvriend(in) te zoeken die mee kan helpen bij het op-en afbouwen van de standjes en natuurlijk het standje mee kan 'bemannen' zodat ik er die dagen niet helemaal alleen voor sta.
🐾 Voor Petsotic te Roeselare op zondag 10/09/2017 zijn we op zoek naar 1 persoon die de hele dag (9u tot 18u) kan meehelpen of 1 persoon die een voormiddag komt helpen (9u tot 13u30) en iemand die de namiddag voor zijn/haar rekening neemt (13u30 tot 18u). 🐾
🐾 Voor de Dier-en hobbybeurs te Geraardsbergen op zondag 17/09/2017 zijn we op zoek naar 1 persoon die de hele dag (9u tot 19u) kan meehelpen of 1 persoon die een voormiddag komt helpen (9u tot 14u) en iemand die de namiddag voor zijn/haar rekening neemt (14u tot 19u). 🐾
Blutsjesvrienden die interesse hebben, mogen ons een pb'tje of mailtje sturen om verder af te spreken. 😊 We vragen wel om enkel een pb/mail te sturen indien je zeker vrij bent om één van deze dagen te komen helpen en uiteraard gemotiveerd bent om de handen uit de mouwen te steken voor onze Blutsjes! 🐱
In september pikken we voor heel eventjes de draad weer op met een info- en verkoopstandje op Petsotic te Roeselare en de Dier- en hobbybeurs te Geraardsbergen. 🛒 Hoogstwaarschijnlijk zullen dit de enige 2 evenementen zijn waar we met een standje aan zullen deelnemen door tijdsgebrek omwille van ons grote project. Misschien kunnen jullie één van beide data al met stip aankruisen in jullie agenda om ons een bezoekje te brengen en te snuisteren in de vele verkoopspulletjes of een praatje te slaan over één van onze lieve Blutsjes? 👣 Normaal gezien 'beman' ik deze standjes altijd alleen omdat onze verlamde Blutsjes niet zo lang alleen gelaten kunnen worden. Diny 'bemant' dan de Blutsjesboerderij en zorgt ervoor dat onze Blutsjes niets tekort komen. 🍲 Het lijkt me leuk om voor deze 2 evenementen telkens een Blutsjesvriend(in) te zoeken die mee kan helpen bij het op-en afbouwen van de standjes en natuurlijk het standje mee kan 'bemannen' zodat ik er die dagen niet helemaal alleen voor sta.
🐾 Voor Petsotic te Roeselare op zondag 10/09/2017 zijn we op zoek naar 1 persoon die de hele dag (9u tot 18u) kan meehelpen of 1 persoon die een voormiddag komt helpen (9u tot 13u30) en iemand die de namiddag voor zijn/haar rekening neemt (13u30 tot 18u). 🐾
🐾 Voor de Dier-en hobbybeurs te Geraardsbergen op zondag 17/09/2017 zijn we op zoek naar 1 persoon die de hele dag (9u tot 19u) kan meehelpen of 1 persoon die een voormiddag komt helpen (9u tot 14u) en iemand die de namiddag voor zijn/haar rekening neemt (14u tot 19u). 🐾
Blutsjesvrienden die interesse hebben, mogen ons een pb'tje of mailtje sturen om verder af te spreken. 😊 We vragen wel om enkel een pb/mail te sturen indien je zeker vrij bent om één van deze dagen te komen helpen en uiteraard gemotiveerd bent om de handen uit de mouwen te steken voor onze Blutsjes! 🐱
Er stond een hele vrolijke pakketjesman aan de poort met een smile van zijn ene oor tot het andere. Is er iemand jarig, vroeg hij? 🎉 Groot was dan ook onze verbazing toen we deze prachtige ballon uit de doos toverden. Op de wensballon staat de opdruk: 'Voor de goede zorgen Stafke en Elu'. 🎈 Stiekem weten we ook wel dat ons Felv-je Stafke en verlamd Blutsje Elu niet diegene zijn die deze ballon voor ons besteld hebben, maar dat hun suikertante Veerle achter dit plan zit. ✨ Zij weet ons elke keer opnieuw weer te verrassen, dat is zeker! 😽
Donderdag 10 augustus 2017:
Toen de aanvraag - met bijbehorende fotootjes - van Abi in onze mailbox zat, vond ik al dat ze bijzonder hard op onze Beata leek. Maar in het echt is die gelijkenis nog treffender! 😲 En wat het verhaal nog bijzonderder maakt, is dat beide meisjes neurologische probleempjes hebben en al dansend door het leven gaan. En ook een beetje strompelend, dàt ook. 😉 Ze hebben geen bloedband, maar ze zouden werkelijk zusjes kunnen zijn. Vinden jullie ook niet? 💞
Toen de aanvraag - met bijbehorende fotootjes - van Abi in onze mailbox zat, vond ik al dat ze bijzonder hard op onze Beata leek. Maar in het echt is die gelijkenis nog treffender! 😲 En wat het verhaal nog bijzonderder maakt, is dat beide meisjes neurologische probleempjes hebben en al dansend door het leven gaan. En ook een beetje strompelend, dàt ook. 😉 Ze hebben geen bloedband, maar ze zouden werkelijk zusjes kunnen zijn. Vinden jullie ook niet? 💞
Onze Zitto is - mag ik toch wel zeggen - een opvallende en aparte verschijning op het binnenplein, met zijn gekke tics waarbij zijn kopje van de ene naar de andere kant zwaait en hij vaak gekke geluidjes maakt! 👻 Hij klimt soms op dingen waarbij ik mijn hart vasthoud. Vooral toen ik hem voor het eerst op het klim- en klauterrek zag zitten. Ik dacht dat mijn hart het zou begeven en ik wilde zo ontzettend hard naar buiten rennen om hem daarvan af te plukken. Maar ik deed het niet. Want hij mag hier vrij zijn en ik weet dat hij toch altijd zijn plan trekt. Hier wordt niet betuttelend gedaan! 😉 Zo is hij niet bang van vreemde mensen en draait hij à volonté rondjes rond de benen. In het verleden konden klussers daarom amper een voet verzetten, want Zitto zoefde als een 'zzzz-zoemende bij' rond hen. Aaien is niet zo aan hem besteedt en oppakken al helemaal niet. Hij weet zichzelf liefde te geven door kopjes te geven en zijn lijfje tegen eender wie zijn benen aan te schurken. Als er een deur open staat, moeten we hem scherp in de gaten houden. Want deze avonturier glipt overal tussen en dan is hij eventjes het noorden kwijt. 🙈 Want dan komen zijn neurologische probleempjes de kop opsteken. Zo is hij ook een kei in slapen. Hij kan werkelijk een ganse concertzaal vullen met zijn gesnurk. Uren aan een stuk als het moet. En het mooie van al is dat hij ook echt doorslaapt. 💤 Zelfs als de stofzuiger overuren draait of het buiten onweert, want hij hoort het toch niet met zijn dove oortjes. En hij is sowieso al een dikke schattigaard, maar als hij in dromenland is, is hij toch nog een stukje cuter. Dat bewijst deze prachtige foto die Ellen van Whiskers and Tails maakte. 📷 💞
Woensdag 09 augustus 2017:
Onze Blutsjesfamilie is een familielid rijker: dit kleine 'muppefrupke' kwam afgelopen zondag bij ons wonen. 💚 Ik kan haast niet wachten om haar voorstelstukje online te gooien. Valt het op dat ik tot over mijn oren verliefd ben? 👻 😻
Dit kleine spinnewieltje kwam een tijdje geleden bij kattenopvang 'Kat is Koning' binnen. Zij en haar mama werden eigenlijk een beetje in een hinderlaag gelokt, of toch tenminste in het tuinhuis van de melders zodat ze makkelijk gevangen konden worden. Want zo'n kleine ukkepuk hoort natuurlijk niet buiten op te groeien als zoveelste niemandskatje. Mama werd steriel terug geplaatst in de tuin van de melders. Maar voor Abi leek de toekomst zorgeloos vanaf dat moment. 🌸 Onvoorstelbaar dat dit kleine meisje ooit een rond bolleke was en dat ze als gezond kittentje de opvang binnenkwam. Tot ze plots evenwichtsstoornissen had en de dierenarts met de diagnose 'Ataxie' op de proppen kwam. Klinkt een beetje vreemd in de oren, want meestal worden katjes met Ataxie geboren of krijgen ze dit na een ziekte, zoals Parvo bijvoorbeeld. Maar bij Abi kwam dit van de ene op de andere dag, zomaar - plots. Ik heb zo'n donkerbruin vermoeden dat er een hersenletsel in het spel is die voor deze neurologische probleempjes zorgt. Want ze gedraagt zich een stuk anders dan onze andere Ataxie-katjes. 🤔 Haar hersentjes doen er een stuk langer over om indrukken te verwerken en bij momenten lijkt het alsof ze blind is, terwijl ze op andere momenten mijn vinger dan weer wel volgt. Omwille van Abi's conditie deed het gastgezin - waar zij verbleef - bij ons een aanvraag en hoe konden we 'nee' zeggen tegen dit kleine hartendiefje? Natuurlijk mocht ze onze Blutsjesfamilie komen vervoegen! Ik kan al verklappen dat ik holderdebolder verliefd ben op dit kleine prutsje en ik geloof dat dit helemaal wederzijds is. 💚 Want ze spint de sterren van de hemel en ze is altijd blij om mij te zien. Ze duwt haar snoetje in mijn hand of drukt haar lijfje helemaal tegen me aan. Er wordt dan ook een heleboel geknuffeld met dit kleine petatje. En ondanks dat het er niet aan te zien is, eet ze als een bootwerker. 💪 En dat is alleen maar goed. Want er gaat een boel energie verloren naar haar ongecontroleerde bewegingen, vandaar dat ze een heel klein poesje is en een groeiachterstand heeft. Abi zoekt net zoals onze andere vaste bewoners een suikertante of -nonkel die haar met een maandelijks bedragje naar keuze wilt ondersteunen. Wie valt er voor haar charmes en wilt deze taak op zich nemen? 🙏😊
Dinsdag 08 augustus 2017:
Ik heb er tegenwoordig een beste vriend bij. 😹 Nou ja, da's misschien een beetje overdreven, maar 't is wel een product waarvan ik blij ben dat hij in mijn verzorgingscollectie staat. Ik was al een tijdje op zoek naar een verzorgingsmiddel die ik extra kon inzetten bij het schoonmaken van de billetjes van de luierkindjes. Een heleboel van onze verlamde Blutsjes en ook 'Pampieboy' Jake dragen een luier. Niet voor de leuk, allesbehalve. Want zoals ik al eerder zei: mijn leven zou er een stuk makkelijker uitzien mocht ik alleen maar luierloze verlamde Blutsjes zoals Elpida, Ballerina en Matei onder mijn hoede hebben. 🙃 De anderen dragen net een luier om hun kontje te beschermen, want anders zou ik de ene penisreconstructie na de andere moeten laten uitvoeren door onze dierenarts. Jake heeft vorig jaar een tijdje zonder luier rondgelopen en dat was desastreus! 🙈 Op een paar dagen tijd was er al necrotisch weefsel ontstaan omdat hij zijn kont met een smak tegen de grond duwt om te plassen. Dus luiertjes it is! 💪 Ik merk dat onze verlamde Blutsjes erg veel baat hebben bij deze reinigingsmelk en ook voor de Ataxie-kindjes is het een mooie uitkomst. Want Badu die de ergste vorm heeft, durft nogal eens in zijn eigen keutels liggen zwemmen. En met deze melk is zijn vachtje in no-time weer proper. 🛁 😉
Ik heb er tegenwoordig een beste vriend bij. 😹 Nou ja, da's misschien een beetje overdreven, maar 't is wel een product waarvan ik blij ben dat hij in mijn verzorgingscollectie staat. Ik was al een tijdje op zoek naar een verzorgingsmiddel die ik extra kon inzetten bij het schoonmaken van de billetjes van de luierkindjes. Een heleboel van onze verlamde Blutsjes en ook 'Pampieboy' Jake dragen een luier. Niet voor de leuk, allesbehalve. Want zoals ik al eerder zei: mijn leven zou er een stuk makkelijker uitzien mocht ik alleen maar luierloze verlamde Blutsjes zoals Elpida, Ballerina en Matei onder mijn hoede hebben. 🙃 De anderen dragen net een luier om hun kontje te beschermen, want anders zou ik de ene penisreconstructie na de andere moeten laten uitvoeren door onze dierenarts. Jake heeft vorig jaar een tijdje zonder luier rondgelopen en dat was desastreus! 🙈 Op een paar dagen tijd was er al necrotisch weefsel ontstaan omdat hij zijn kont met een smak tegen de grond duwt om te plassen. Dus luiertjes it is! 💪 Ik merk dat onze verlamde Blutsjes erg veel baat hebben bij deze reinigingsmelk en ook voor de Ataxie-kindjes is het een mooie uitkomst. Want Badu die de ergste vorm heeft, durft nogal eens in zijn eigen keutels liggen zwemmen. En met deze melk is zijn vachtje in no-time weer proper. 🛁 😉
Deze foto kreeg ik op de knuffeldag doorgemaild met het bijschrift: Codi is onderweg! 🚗 Want 'taxi Susan en Ingrid' brachten niet alleen 'niemandskatje' Spencer (die nu een iemandskatje is) naar zijn nieuwe thuis, ze brachten ook dit mooie mannetje mee. En het mooie ervan is: Codi komt binnenkort ter adoptie. 💫 Ik probeer zijn adoptieverhaaltje vanavond of morgen online te gooien. Maar deze snoet moet toch werkelijk iemands hartje stelen, niet?
In onze 'Kattencrèche'-afdeling hebben we deze geweldige leukerd als tijdelijke logé op bezoek. 🐱 Codi zoekt namelijk een nieuwe thuis. Zijn verhaal gaat als volgt: zijn vrouwtje contacteerde ons jaren geleden met de vraag of wij haar wilden helpen met het vinden van een nieuwe thuis voor Codi als de tijd daar was... Onlangs mailde ze ons terug en aangezien wij ons aan die belofte gehouden hebben, is Codi bij ons komen wonen. Zijnbaasje is onlangs overleden en ook zijn vrouwtje is heel erg ziek. Zij heeft alles tot in de puntjes geregeld voor haar dieren en zij wilt Codi nog heel graag naar een nieuwe thuis zien vertrekken. Het was dan ook een heel emotioneel afscheid... Codi is een meer-dan-geweldige lieve Pers. 💯 😻Ongelofelijk gewoon! Hij is best praatgraag en met zijn tongetje uit zijn bekje is hij een beetje de clown van de bende. Hij is op 26 mei 2010 geboren, dus hij heeft nog niet zo lang geleden zijn 7de verjaardag gevierd. Taart was er helaas niet bij, want Codi vereist namelijk een gastronomisch dieet in de vorm van Z/D Hills natvoer of af en toe gekookte kip of kalkoen. 🍽 Hij heeft namelijk een beetje last van spijsverteringsproblemen en dit is het enige wat zijn maagje verdraagt. Maar daar doet hij het goed op en dat is eraan te zien! Hij houdt ervan om geborsteld te worden en zijn snoet te laten poetsen. Zijn huidplooien moeten dagelijks gereinigd worden en dat vindt hij heerlijk. Met een nat billendoekje zijn z'n oogjes zo weer proper. Hij kan met een kleine groep katjes en zelfs hondjes zijn helemaal oké als gezelschap. Codi houdt van knuffelen en menselijk gezelschap. Heel veel knuffeltjes, aaitjes en kusjes moeten er aan bod komen. 💋 De enige vereiste die zijn vrouwtje heeft is om een thuis te vinden waar Codi niet naar buiten kan, tenzij in een kattenren, catproof tuin of afgemaakt balkon. En daar staan wij helemaal achter! Hij is het namelijk nooit gewend geweest om buiten te gaan. Zie jij het zitten om de persoonlijke gezichtsverzorger, kapper, chef-kok en zoveel meer van deze knapperd te worden? Stuur ons dan een mailtje: [email protected] of pb met meer informatie en de reden waarom jij Codi dé perfecte thuis kan bieden? 📧 Laat die sollicitatiebriefjes maar komen denkt Codi! Hij is gecastreerd, geënt, gechipt (+ geregistreerd), ontwormd/ontvlooid en in het bezit van een stamboom. We hopen uiteraard snel het goede nieuws aan zijn vrouwtje te kunnen melden dat Codi onder de pannen is, want dat is haar grootste wens. ❤
Maandag 07 augustus 2017:
Sommige knuffelaars brengen de meest leuke spulletjes mee voor onze Blutsjes. 💕 Gisteren brachten Annelies en haar vriendin een wel heel speciaal cadeau mee. Een DIY bedje voor de buitenBlutsjes. Ze installeerden het gelijk, want zoiets moois moest natuurlijk meteen in de grootste stal pronken. ✌ Ons Ataxie-Nanootje zag, kwam en nestelde zich gelijk neer. Aaah, dacht ze: heerlijk zoiets zachts onder mijn kont. 💤 Het ziet er niet alleen super leuk uit, het is ondertussen al een populair item onder de buitenBlutsjes. Toen Nano voldoende gedut had en een dansje op het binnenplein plaçeerde, zag Lily haar kans schoon om zichzelf het nieuwe bedje toe te eigenen. Een schot in de roos, dit geweldige bedje! 😊
Sommige knuffelaars brengen de meest leuke spulletjes mee voor onze Blutsjes. 💕 Gisteren brachten Annelies en haar vriendin een wel heel speciaal cadeau mee. Een DIY bedje voor de buitenBlutsjes. Ze installeerden het gelijk, want zoiets moois moest natuurlijk meteen in de grootste stal pronken. ✌ Ons Ataxie-Nanootje zag, kwam en nestelde zich gelijk neer. Aaah, dacht ze: heerlijk zoiets zachts onder mijn kont. 💤 Het ziet er niet alleen super leuk uit, het is ondertussen al een populair item onder de buitenBlutsjes. Toen Nano voldoende gedut had en een dansje op het binnenplein plaçeerde, zag Lily haar kans schoon om zichzelf het nieuwe bedje toe te eigenen. Een schot in de roos, dit geweldige bedje! 😊
We hadden eigenlijk niet verwacht dat het allemaal zo snel zou gaan voor niemandskatje Spencer. 😲 Toen hij online kwam te staan met zijn fotootje en oproepje om sjaaltjes te kopen om zijn medische kosten te kunnen betalen, zei Eveline dat hij wel welkom was bij haar. Zij heeft immers alleen maar ex-zwerfkatjes in haar huisje wonen en daar lopen een boel katjes rond die allesbehalve tam zijn. Bovendien is haar tuintje catproof gemaakt, wat ons als muziek in de oren klonk. Alles opgeteld leek ons dit de meest ideale thuis voor Spencer. 👍 Een geduldig vrouwtje die niet verwacht dat Spencer meteen een schootkat is, 8 broertjes en zusjes (want oh, naar andere katjes is hij erg lief!) en dan nog eens een tuin waar hij niet kan uit ontsnappen. Geweldig! ❤ In die veertien daagjes tijd hebben we Spencer klaar gestoomd voor adoptie. Want hij zat onder de vlooien, dus die werden vakkundig verwijderd met een pipetje. Ging hij zijn balletjes inruilen bij onze dierenarts, kreeg hij een chip in zijn nekje en een dikke week later mocht hij nog een keertje terug voor een enting. Behoorlijk wat voor een niemandskatje die buiten geboren werd. Maar hij heeft zich als een kanjer gedragen! 💪 Aangezien zijn nieuwe mama geen vervoer heeft, moesten we natuurlijk iets regelen voor hem. Gelukkig kwamen Susan en Ingrid to-the-rescue! Zij namen Spencer na de knuffeldag mee en gaven hem een taxi-ritje naar zijn nieuwe thuis. Van een topteam gesproken! Lieve Spencer, we zijn zo blij dat het je gelukt is om een prachtthuis te pakken te krijgen. Eentje die we alle niemandskatjes gunnen. We wensen jou een prachtleventje toe en stiekem kregen we al een fotoverslagje doorgemaild waarbij er enkele curieuzeneuzen naar jouw transportmand kwamen kijken. Gaat vast helemaal goedkomen. Veel succes blaaskaakje! 🍀
Zondag 06 augustus 2017:
Vandaag was het best een relaxte knuffeldag, editie 4 ondertussen al. Nog 2 te gaan dit jaar! ✌ Maar het was vandaag ook 'poepwasdag' en ik heb vanmorgen zo'n 20 Blutsjes in bad gestopt. Dan is het best aanpoten om alles tijdig klaar te krijgen, maar gelukkig lukt dat altijd - nipt. 😉 Het zonnetje liet zich af en toe in vol ornaat zien waardoor de temperatuur aardig opliep op het binnenplein en ook de Blutsjes liepen er behoorlijk relaxt bij. De meeste lieten gewillig de buikjes vullen met de snoepjes die de knuffelaars bij hadden. Zelfs Catootje die zich niet laat aaien is er dan altijd als de kippen bij. 🍭 Deze keer waren het merendeel gezichtjes die we al een keertje gezien hadden, maar toch ook nieuwe knuffelaars die we nog nooit eerder gezien hadden die onze Blutsjes een bezoekje kwamen brengen. Verder was het ook een hele bijzondere dag, want we verwelkomden een vaste én een tijdelijke bewoner en we zwaaiden iemand heel speciaal uit. 👋 Over die speciale gast probeer ik morgen een update uit mijn hoed te toveren. Het was weer dubbel en dik genieten voor ons, met leuke gesprekjes met de meest leuke mensjes. De Blutsjes hebben ook genoten en verlamd Blutsje Noro die mocht ook in de wandelwagen het plein op, samen met Gribouille. Hij genoot van alle aandacht die hij kreeg. Ik vond dat hij dat wel verdiende na zijn ziekenhuisopname een aantal daagjes geleden. 💞 Ook verlamd Blutsje Elu ging vol ornaat het binnenplein op met zijn rolstoeltje, maar keerde net zo snel weer zijn kar naar binnen. Veel te druk dacht ie toen hij al die knuffelaars het plein zag opkomen. Tja, een grote mond, maar toch ook wel een klein bangescheetje, haha. 😹Dankjewel iedereen voor de verwennerij voor de Blutsjes, de liefde en zoveel meer. En dankzij Femke en haar vriend hadden wij ineens ook een lekker avondmaal. En dat heeft gesmaakt! 😋
Vandaag was het best een relaxte knuffeldag, editie 4 ondertussen al. Nog 2 te gaan dit jaar! ✌ Maar het was vandaag ook 'poepwasdag' en ik heb vanmorgen zo'n 20 Blutsjes in bad gestopt. Dan is het best aanpoten om alles tijdig klaar te krijgen, maar gelukkig lukt dat altijd - nipt. 😉 Het zonnetje liet zich af en toe in vol ornaat zien waardoor de temperatuur aardig opliep op het binnenplein en ook de Blutsjes liepen er behoorlijk relaxt bij. De meeste lieten gewillig de buikjes vullen met de snoepjes die de knuffelaars bij hadden. Zelfs Catootje die zich niet laat aaien is er dan altijd als de kippen bij. 🍭 Deze keer waren het merendeel gezichtjes die we al een keertje gezien hadden, maar toch ook nieuwe knuffelaars die we nog nooit eerder gezien hadden die onze Blutsjes een bezoekje kwamen brengen. Verder was het ook een hele bijzondere dag, want we verwelkomden een vaste én een tijdelijke bewoner en we zwaaiden iemand heel speciaal uit. 👋 Over die speciale gast probeer ik morgen een update uit mijn hoed te toveren. Het was weer dubbel en dik genieten voor ons, met leuke gesprekjes met de meest leuke mensjes. De Blutsjes hebben ook genoten en verlamd Blutsje Noro die mocht ook in de wandelwagen het plein op, samen met Gribouille. Hij genoot van alle aandacht die hij kreeg. Ik vond dat hij dat wel verdiende na zijn ziekenhuisopname een aantal daagjes geleden. 💞 Ook verlamd Blutsje Elu ging vol ornaat het binnenplein op met zijn rolstoeltje, maar keerde net zo snel weer zijn kar naar binnen. Veel te druk dacht ie toen hij al die knuffelaars het plein zag opkomen. Tja, een grote mond, maar toch ook wel een klein bangescheetje, haha. 😹Dankjewel iedereen voor de verwennerij voor de Blutsjes, de liefde en zoveel meer. En dankzij Femke en haar vriend hadden wij ineens ook een lekker avondmaal. En dat heeft gesmaakt! 😋
Zaterdag 05 augustus 2017:
Bunnies❗ Wat hebben jullie nu weer gedaan❓ Ik vrees dat ons 'Wiggel Waggelkontje Lucy' hier niet mee gaat kunnen lachen dat jullie haar huisje met een sloophamer bewerkt hebben. 😱 Grapje! Nee, deze keer zitten onze jongens er voor niks tussen. 't Is de wind die té heftig te keer gegaan is en Lucy's huisje van zijn fundamenten geblazen heeft. 💨 Gelukkig is dit huisje in no-time weer opgebouwd en kan ons waggelkontje haar intrek weer nemen. 😉 💪
Bunnies❗ Wat hebben jullie nu weer gedaan❓ Ik vrees dat ons 'Wiggel Waggelkontje Lucy' hier niet mee gaat kunnen lachen dat jullie haar huisje met een sloophamer bewerkt hebben. 😱 Grapje! Nee, deze keer zitten onze jongens er voor niks tussen. 't Is de wind die té heftig te keer gegaan is en Lucy's huisje van zijn fundamenten geblazen heeft. 💨 Gelukkig is dit huisje in no-time weer opgebouwd en kan ons waggelkontje haar intrek weer nemen. 😉 💪
Vanmorgen lag dit prinsje heerlijk dicht tegen me aan te snoezen, dat ik eigenlijk amper zin had om op te staan. Kom nog even 5 minuutjes heerlijk kroelen dacht ik bij mezelf en dan riep het werk toch echt op me. 😉 Ons verlamde Blutsje Elu had natuurlijk het liefste nog uren tegen me aan gelegen, maar helaas pindakaas. Niet alleen het gewone dagelijkse verzorgwerk wachtte me op, maar ook wat voorbereidend werk voor de knuffeldag morgen. Gelukkig kukelde hij nadien weer in slaap en werd hij pas wakker wanneer de klok zijn blaasleegritueel aangaf. ⏰ Tegen de middag aan verwachtten we ook Iris, die helemaal uit Nederland kwam en ons een handje kwam helpen. Ze heeft zich ingeschreven voor de knuffeldag morgen, maar ze heeft er ineens een weekendje aangeknoopt met een slaapplekje in een B&B hier in het dorp. Kei-leuk! 😊 De weergoden waren ons niet echt goedgezind vandaag, maar voor morgen belooft het toch ietsje beter te worden. Elu heeft er in ieder geval voor gezorgd dat hij helemaal uitgerust is, want morgen gaat hij met zijn scootmobieltje het plein op! 💪 🛴
Vrijdag 04 augustus 2017:
Je bent nooit te oud om met een knuffel te slapen, nietwaar Oma Hillie? 🐾#diabeetje
'Niemandskatje' Spencer (die stiekem binnenkort een iemandskatje wordt! 😉) werd vanavond geënt en jeetje Mina, wat hebben we ons best moeten doen om hem in de transportmand te krijgen. Het zweet stond letterlijk op ons voorhoofd, want meneertje deed er alles aan om tegen te werken. En dat terwijl hij bij onze dierenarts zo mak was als een lammetje en er niet eens een dwangkooi bovengehaald moest worden. Sab leidde hem een beetje af en onze dierenarts kon zo de prik zetten. Oefff! 👍 En kijk eens wie er fit genoeg was en alweer mee naar huis mocht? Een nachtje infuus en een prikje Convenia hebben wonderen verricht voor ons verlamde Blutsje Noro. Gisteren zat er nog bloed en etter in zijn urine en vandaag komt er alweer heldere plas uit zijn blaas. Jippie! ✌ Hij heeft zich werkelijk als een voorbeeldige patiënt gedragen, want onze dierenarts kirde het uit hoe lief hij is en hoeveel voer hij achter zijn kiezen kan werken (want ja, Noro is een behoorlijke veelvraat en heeft regelmatig last van een indigestie met een groot 'scheetjes-concert' als gevolg! 😲). Maar hij was heel blij om ons te zien en hij ging de hele tijd rollebollen en zijn motortje draaide overuren. En wij? Wij zijn ontzettend blij dat onze vent niet alleen beter is, maar dat onze familie ook weer compleet is. 🤗❤
Donderdag 03 augustus 2017:
Frisse ochtenden = opgekrulde Blutsjes op het binnenplein! 🌟
❤ Klein-beetje-camouflage Igani ❤
Frisse ochtenden = opgekrulde Blutsjes op het binnenplein! 🌟
❤ Klein-beetje-camouflage Igani ❤
Ons verlamde (én Fiv) Blutsje Noro is heel gevoelig voor blaasontstekingen. 🐱 Onoverkomelijk bij de meeste verlamde katjes, helaas. Want vroeg of laat vallen ze er toch wel een keertje ten prooi aan. Maar toch heb ik zijn blaasinfecties de laatste maanden goed onder controle kunnen houden, tot nu. Sinds anderhalve week ongeveer kampt hij er weer mee en de medicatie die hij kreeg, hielp niet. 😕 Vannacht zag ik dat hij buikpijn had, door de manier waarop hij ging liggen. En dan gaat er een alarmbelletje rinkelen! Want dan krijg ik het idee dat de infectie naar zijn nieren aan het klimmen is. En da's potentieel dodelijk... Ik heb het hem vannacht zo comfortabel mogelijk gemaakt en ik beloofde hem dat hij vandaag zou opgenomen worden bij onze dierenarts. Een infuus doet in zo'n geval wonderen! 🔮 Wat een geluk dat Sab vandaag net in de gemeente moest werken waar onze dierenarts gelegen is. Dus kon ze Noro vanmorgen al binnen brengen, na telefonisch overleg met onze dierenarts. Het plan is om hem aan het infuus te koppelen en eventueel te behandelen met extra antibiotica in de hoop onze vent zo snel mogelijk weer op de rit te krijgen. En stiekem hoop ik dat hij morgenavond weer naar huis mag komen. Fingers crossed! 🍀 🤞Gelukkig is onze Noro een graag geziene patiënt door onze dierenarts, dus hij zal niks tekort komen tijdens zijn ziekenhuisopname. 💯 ❤
Woensdag 02 augustus 2017:
Konijnenkontje Stix zijn medische blaasspoeling - een aantal weekjes geleden - is een groot succes! ✌ Toen hij net bij ons kwam wonen, kampte hij met een vreselijke blaasontsteking. Zijn leven heeft werkelijk aan een zijden draadje gehangen, want de infectie was al naar zijn nieren geklommen. Drie weekjes opname bij onze dierenarts waren een must, want van zodra hij van het infuus gekoppeld werd, ging hij weer achteruit. 😕 Dan wilde hij niet meer eten en kon hij zijn temperatuur niet meer op peil houden. Via een blaasprik en een cultuur in het labo kwamen we te weten met welke antibiotica we eindelijk die vreselijke blaasinfectie klein moesten krijgen. Maar zelfs toen hij na drie weekjes ziekenhuisopname weer naar huis kwam, zat er nog steeds wat bloed en etter in zijn urine. Zijn blaas legen is nooit een punt geweest, want Stixulet onderging alles als een kanjer. 💪 Maar na bijna een half jaar non-stop antibiotica te slikken omdat zijn urine er nog steeds troebel uitzag, kwam onze dierenarts met een medische blaasspoeling op de proppen. En daar zijn we haar ontzettend dankbaar voor! ❤ En alhoewel ik in het begin wel een beetje bang was om zijn medicatie af te bouwen en daarna volledig te stoppen, is alles perfect verlopen. Zijn lichaampje heeft het wel eventjes te verduren gehad waardoor zijn oortjes warm en rood werden. Maar hij heeft het zelf geklaard, onze vent! Voorlopig geen medicatie meer en dat hopen we zo een lange tijd te houden. 🐱 🍀
Konijnenkontje Stix zijn medische blaasspoeling - een aantal weekjes geleden - is een groot succes! ✌ Toen hij net bij ons kwam wonen, kampte hij met een vreselijke blaasontsteking. Zijn leven heeft werkelijk aan een zijden draadje gehangen, want de infectie was al naar zijn nieren geklommen. Drie weekjes opname bij onze dierenarts waren een must, want van zodra hij van het infuus gekoppeld werd, ging hij weer achteruit. 😕 Dan wilde hij niet meer eten en kon hij zijn temperatuur niet meer op peil houden. Via een blaasprik en een cultuur in het labo kwamen we te weten met welke antibiotica we eindelijk die vreselijke blaasinfectie klein moesten krijgen. Maar zelfs toen hij na drie weekjes ziekenhuisopname weer naar huis kwam, zat er nog steeds wat bloed en etter in zijn urine. Zijn blaas legen is nooit een punt geweest, want Stixulet onderging alles als een kanjer. 💪 Maar na bijna een half jaar non-stop antibiotica te slikken omdat zijn urine er nog steeds troebel uitzag, kwam onze dierenarts met een medische blaasspoeling op de proppen. En daar zijn we haar ontzettend dankbaar voor! ❤ En alhoewel ik in het begin wel een beetje bang was om zijn medicatie af te bouwen en daarna volledig te stoppen, is alles perfect verlopen. Zijn lichaampje heeft het wel eventjes te verduren gehad waardoor zijn oortjes warm en rood werden. Maar hij heeft het zelf geklaard, onze vent! Voorlopig geen medicatie meer en dat hopen we zo een lange tijd te houden. 🐱 🍀
Dinsdag 01 augustus 2017:
Ons verlamde Blutsje Iskra heeft ook besloten om haar intrek te nemen in de bureau en omliggende ruimtes. Bye bye andere verlamde Blutsjes zei ze en daar ging ze. 👋 En aangezien het hier 'Kat is Koning' of in dit geval 'Koningin' is, kon ik er niet veel tegen in brengen. Dus heb ik dààr ook een extra miepende schuifelaar achter mijn kont aan. 💞 Want ohja, ze is plots ontzettend aanhankelijk geworden. Mijn benen krijgen het ene kopje na het andere te verwerken en ze kletst de oren van mijn kop. Als dankbaarheid kreeg ik vanmorgen zelfs een muis voor mijn voeten geworpen. 🐁 Haha! 😉
Maandag 31 juli 2017:
Tja, ik zou me ook niet echt op mijn gemak voelen Stumper - en vast net zo'n grote ogen trekken als jij! - mocht ik iemand boven mij zijn nagels horen scherpen 😹 Want Capuchon die kan er wat van, haha. 👻
Zondag 30 juli 2017:
Het begon allemaal met één vlieg. Ja, een stomme vlieg - enkele weken geleden. 😕 Ons verlamde Blutsje Chamar raakte helemaal in paniek als hij een vlieg hoorde of zag. Waarschijnlijk werd hij door eentje gebeten en dat werd de weg van enkele ellendige weken. Want niet alleen vliegen bezorgden hem paniekaanvallen, ook op de behandeltafel begon hij te hyperventileren. Dat maakte dat ik zijn blaas amper kon legen en plots had hij ook zo'n vreselijk dikke buik. Hij vermagerde zienderogen en als er één van de Ataxie-katjes per ongeluk tegen hem viel, dan werd hij boos en kreeg hij nog meer paniekaanvallen. Dit kon zo niet verder. Want ik zag onze 'ooit-zo-grote-vent' zienderogen wegkwijnen. De maat was vol! 🚫 Ik heb één van onze 'ziekenboegbedjes' voor hem geïnstalleerd en daar vertoeft hij nu al een tijdje in. Helemaal op zijn gemakje en net naast zijn bedje steekt er een 'Pet Remedy' stekker in het stopcontact. Dit om zijn stress zo veel mogelijk weg te nemen. Ik ben zo ontzettend hard met hem bezig geweest, om zijn gemoed weer op te krikken. Kusjes uitdelen deed hij niet meer, maar nu terug wel! 😽 Hij had ook een dikke week geen keutels meer gelegd, vandaar die ontzettend opgeblazen buik. Maar de afgelopen twee dagen heeft hij me al bijzonder veel poetswerk bezorgd. En ja, met deze hoopjes diarree (die gelukkig steeds meer vorm beginnen te krijgen) ben ik ontzettend blij! 😉 Zijn buikje voelt weer normaal aan. Ik kan zijn blaas tenminste weer legen zoals voorheen, al heeft hij wel een blaasontsteking te pakken. Een beetje verwacht, aangezien ik zijn blaas een tijdje amper heb kunnen legen. Maar ook die pak ik met de nodige medicijnen aan. Het viel me nu ook op dat hij afgelopen tijd niet zo goed gegeten had. Maar dat haalt hij ruimschoots in. 🍴 Hij wordt verwend met brokjes, natvoer, maar ook Nutribound, allerlei krachtvoerpasta's en Vitakraft Liquid snack (waar hij helemaal gek van wordt! 👻). En zelfs de paniekaanvallen zijn verdwenen en hij ligt weer heerlijk relaxt te slapen. Zoals vroeger! Nu is het nog een kwestie van bij te komen in gewicht, zodat ik snel weer mijn vollere Chamar in de armen kan sluiten. 🤗
Het begon allemaal met één vlieg. Ja, een stomme vlieg - enkele weken geleden. 😕 Ons verlamde Blutsje Chamar raakte helemaal in paniek als hij een vlieg hoorde of zag. Waarschijnlijk werd hij door eentje gebeten en dat werd de weg van enkele ellendige weken. Want niet alleen vliegen bezorgden hem paniekaanvallen, ook op de behandeltafel begon hij te hyperventileren. Dat maakte dat ik zijn blaas amper kon legen en plots had hij ook zo'n vreselijk dikke buik. Hij vermagerde zienderogen en als er één van de Ataxie-katjes per ongeluk tegen hem viel, dan werd hij boos en kreeg hij nog meer paniekaanvallen. Dit kon zo niet verder. Want ik zag onze 'ooit-zo-grote-vent' zienderogen wegkwijnen. De maat was vol! 🚫 Ik heb één van onze 'ziekenboegbedjes' voor hem geïnstalleerd en daar vertoeft hij nu al een tijdje in. Helemaal op zijn gemakje en net naast zijn bedje steekt er een 'Pet Remedy' stekker in het stopcontact. Dit om zijn stress zo veel mogelijk weg te nemen. Ik ben zo ontzettend hard met hem bezig geweest, om zijn gemoed weer op te krikken. Kusjes uitdelen deed hij niet meer, maar nu terug wel! 😽 Hij had ook een dikke week geen keutels meer gelegd, vandaar die ontzettend opgeblazen buik. Maar de afgelopen twee dagen heeft hij me al bijzonder veel poetswerk bezorgd. En ja, met deze hoopjes diarree (die gelukkig steeds meer vorm beginnen te krijgen) ben ik ontzettend blij! 😉 Zijn buikje voelt weer normaal aan. Ik kan zijn blaas tenminste weer legen zoals voorheen, al heeft hij wel een blaasontsteking te pakken. Een beetje verwacht, aangezien ik zijn blaas een tijdje amper heb kunnen legen. Maar ook die pak ik met de nodige medicijnen aan. Het viel me nu ook op dat hij afgelopen tijd niet zo goed gegeten had. Maar dat haalt hij ruimschoots in. 🍴 Hij wordt verwend met brokjes, natvoer, maar ook Nutribound, allerlei krachtvoerpasta's en Vitakraft Liquid snack (waar hij helemaal gek van wordt! 👻). En zelfs de paniekaanvallen zijn verdwenen en hij ligt weer heerlijk relaxt te slapen. Zoals vroeger! Nu is het nog een kwestie van bij te komen in gewicht, zodat ik snel weer mijn vollere Chamar in de armen kan sluiten. 🤗
Zaterdag 29 juli 2017:
Op menig verzoek: een Spencer-update (uit onze *'Kattencrèche'). 🐱 De verkoop van de sjaaltjes was een groot succes! Hiermee kunnen we een deel van zijn dierenartskosten betalen. Wat een geweldige Blutsjesvrienden hebben wij toch - dankjewel aan iedereen die een sjaaltje (of meerdere) kocht. 😽 Spencer mocht maandagavond samen met onze Marthalina bij onze dierenarts gaan logeren, want de dag nadien stond zijn castratie op de planning. De operatie is gelukkig goed verlopen en we hadden het bij het rechte eind: Spencer is inderdaad een katertje. 😉 Oefff, want dat maakte de operatie een stuk minder ingrijpend. Hij werd ook grondig ontwormd en ontvlooid, want die vervelende kriebelbeestjes zaten ook welig in zijn vachtje te woelen. Inmiddels zijn alle vlooitjes dood en is die vervelende jeuk verdwenen. Alleen maar opluchting voor hem! 🙌 Hij werd ook gechipt en volgende week staat zijn enting nog op de planning. Het is behoorlijk wat allemaal voor hem en hij vindt me niet zo leuk meer. Hij blaast de hele tijd naar me, maar ik ben dan ook diegene die dagelijks zijn bedje verschoont. En tja, op die manier ben ik altijd de pineut, haha. 🙃 Ook onze dierenarts zag behoorlijk wat potentieel in hem, want ze kon hem zomaar uit de transportmand plukken om hem zijn narcose spuitje te geven. We hebben voor Spencer een hele leuke verrassing in petto, maar wat dat is, blijft nog eventjes geheim. 🙊 Tenminste, tot de volgende update dan toch! Behoorlijk spannend allemaal. 💫
🌸 * Om het allemaal ietsje duidelijker te maken, zal ik voortaan 'Kattencrèche' gebruiken bij katjes die op ons pad komen en een nieuwe thuis zoeken. Later zal ook hier meer duidelijkheid over komen, maar we hopen vanaf 2019 volledig operationeel te zijn. 🙏 🌸
Op menig verzoek: een Spencer-update (uit onze *'Kattencrèche'). 🐱 De verkoop van de sjaaltjes was een groot succes! Hiermee kunnen we een deel van zijn dierenartskosten betalen. Wat een geweldige Blutsjesvrienden hebben wij toch - dankjewel aan iedereen die een sjaaltje (of meerdere) kocht. 😽 Spencer mocht maandagavond samen met onze Marthalina bij onze dierenarts gaan logeren, want de dag nadien stond zijn castratie op de planning. De operatie is gelukkig goed verlopen en we hadden het bij het rechte eind: Spencer is inderdaad een katertje. 😉 Oefff, want dat maakte de operatie een stuk minder ingrijpend. Hij werd ook grondig ontwormd en ontvlooid, want die vervelende kriebelbeestjes zaten ook welig in zijn vachtje te woelen. Inmiddels zijn alle vlooitjes dood en is die vervelende jeuk verdwenen. Alleen maar opluchting voor hem! 🙌 Hij werd ook gechipt en volgende week staat zijn enting nog op de planning. Het is behoorlijk wat allemaal voor hem en hij vindt me niet zo leuk meer. Hij blaast de hele tijd naar me, maar ik ben dan ook diegene die dagelijks zijn bedje verschoont. En tja, op die manier ben ik altijd de pineut, haha. 🙃 Ook onze dierenarts zag behoorlijk wat potentieel in hem, want ze kon hem zomaar uit de transportmand plukken om hem zijn narcose spuitje te geven. We hebben voor Spencer een hele leuke verrassing in petto, maar wat dat is, blijft nog eventjes geheim. 🙊 Tenminste, tot de volgende update dan toch! Behoorlijk spannend allemaal. 💫
🌸 * Om het allemaal ietsje duidelijker te maken, zal ik voortaan 'Kattencrèche' gebruiken bij katjes die op ons pad komen en een nieuwe thuis zoeken. Later zal ook hier meer duidelijkheid over komen, maar we hopen vanaf 2019 volledig operationeel te zijn. 🙏 🌸
Vrijdag 28 juli 2017:
We hadden onze mijlpaal met Kerst bereikt en vanaf dan leefden we van dag tot dag. Dit was onze droom voor Titza, haar eerste en ook laatste Kerst in een echte thuis. 🎄 Voor ze bij ons kwam wonen, leefde ze jaren aan een pizzeria in Roemenië. Een zwerfhondje zoals zovelen... Een auto-ongeluk bleek tevens ook haar redding. En zo kwam ze in de veilige handen van Adina terecht. ❤ Haar oogje moest operatief verwijderd worden en ook enkele tumoren aan haar melkklieren. Exact een jaar geleden arriveerde ons seniormeisje in ons Blutsjestehuis, met een grote - toen nog onzichtbare - donkere wolk boven haar hoofd. Het leek alsof Titza loops was - want er kwam steeds bloed uit haar vagina - maar dat kon toch niet? Want ze was gesteriliseerd... en toen werd het duidelijk. Haar kanker was uitgezaaid, richting haar geslachtsdelen. 😟Niet operabel en wat voelden onze harten zwaar! We gunden haar die ene Kerst en dat haalden we. Zo ontzettend trots waren we op haar. Ze liet zich niet klein krijgen door de kanker. Stiekem opperden er nog enkele Blutsjesvrienden dat ze misschien haar '1-jaar-bij-ons-zou-vieren'. Iets waar ik niet durfde op te hopen, maar wat ik Titza wel ontzettend graag gunde. En het is gelukt! 💪 Vandaag woont ons meisje hier één jaar! Bijzonder, want de tumor is groot geworden, waardoor ze sneller moe is. Maar ze plast nog steeds, ze eet als een bootwerker en ze is nog steeds vrolijk. Zo dankbaar en soms, ja heel soms, doet liefde wonderen verrichten. 💞 Daar is ons meisje het bewijs van. We leven van dag tot dag, maar gunnen haar nog zoveel meer dagen bij ons! 🔮 💫
We hadden onze mijlpaal met Kerst bereikt en vanaf dan leefden we van dag tot dag. Dit was onze droom voor Titza, haar eerste en ook laatste Kerst in een echte thuis. 🎄 Voor ze bij ons kwam wonen, leefde ze jaren aan een pizzeria in Roemenië. Een zwerfhondje zoals zovelen... Een auto-ongeluk bleek tevens ook haar redding. En zo kwam ze in de veilige handen van Adina terecht. ❤ Haar oogje moest operatief verwijderd worden en ook enkele tumoren aan haar melkklieren. Exact een jaar geleden arriveerde ons seniormeisje in ons Blutsjestehuis, met een grote - toen nog onzichtbare - donkere wolk boven haar hoofd. Het leek alsof Titza loops was - want er kwam steeds bloed uit haar vagina - maar dat kon toch niet? Want ze was gesteriliseerd... en toen werd het duidelijk. Haar kanker was uitgezaaid, richting haar geslachtsdelen. 😟Niet operabel en wat voelden onze harten zwaar! We gunden haar die ene Kerst en dat haalden we. Zo ontzettend trots waren we op haar. Ze liet zich niet klein krijgen door de kanker. Stiekem opperden er nog enkele Blutsjesvrienden dat ze misschien haar '1-jaar-bij-ons-zou-vieren'. Iets waar ik niet durfde op te hopen, maar wat ik Titza wel ontzettend graag gunde. En het is gelukt! 💪 Vandaag woont ons meisje hier één jaar! Bijzonder, want de tumor is groot geworden, waardoor ze sneller moe is. Maar ze plast nog steeds, ze eet als een bootwerker en ze is nog steeds vrolijk. Zo dankbaar en soms, ja heel soms, doet liefde wonderen verrichten. 💞 Daar is ons meisje het bewijs van. We leven van dag tot dag, maar gunnen haar nog zoveel meer dagen bij ons! 🔮 💫
Donderdag 27 juli 2017:
Koekoek! Franck hier 👻 Ik kom trots vertellen dat vanavond ein-de-lijk mijn langverwachte officiële voorstelstukje online komt. 🎈 Ik kan al verklappen dat ik erg mijn best gedaan heb in het filmpje om jullie de nodige 'snel kloppende' en 'verliefde' hartjes te bezorgen. 💚 En misschien verraadt deze foto stiekem al wel een beetje welk 'Blutsje' ik ben. 😉
Toedeloe, tot straks! 😽
Koekoek! Franck hier 👻 Ik kom trots vertellen dat vanavond ein-de-lijk mijn langverwachte officiële voorstelstukje online komt. 🎈 Ik kan al verklappen dat ik erg mijn best gedaan heb in het filmpje om jullie de nodige 'snel kloppende' en 'verliefde' hartjes te bezorgen. 💚 En misschien verraadt deze foto stiekem al wel een beetje welk 'Blutsje' ik ben. 😉
Toedeloe, tot straks! 😽
Franck is één van de zovele katjes met een dumpverleden. Hij werd zomaar langs de kant van de weg gedumpt... 😟 Waarom? Dat zullen we nooit weten. Gelukkig was er een reddende engel - aan wie hij zijn naam te danken heeft - die hem van 't straat plukte en in de liefdevolle handen van Martine onderbracht. De toekomst voor Franck zag er gelukkig terug rooskleurig uit, want er bood zich een nieuwe thuis aan. Op verzoek werd er een Fiv en Felv-test gedaan en Martine's verbazing was dan ook groot toen de Felv-test rood kleurde. Ze kon haar ogen niet geloven! 😲 Franck die zo gezond oogt, die in de fleur van zijn leven is - heeft een terminale ziekte onder de leden. Dat wilde ze niet geloven, dus werden er opnieuw testen gedaan. Maar telkens kwam de Leucose test positief terug. De mensen die Franck in eerste instantie een thuis wilden bieden, haakten af. Via haar dierenarts hoorde Martine van ons bestaan af en deed ze een aanvraag om Franck in ons Blutsjestehuis op te nemen. ⭐ Want helaas liggen de plekjes voor Leucose katjes niet te rapen... Als jong katertje zou hij een perfecte match zijn voor Nala, want die is een speelvogel pur sang. Na enkele maandjes op onze wachtlijst gestaan te hebben, konden we Franck eindelijk met open armen welkom heten. 🤗 En wat een geweldige knul is hij! Zo lief en knuffelig, praatgraag en nog een knap uiterlijk bovenop. De integratie in het roze kamertje verliep bijzonder vlot en ondertussen draait Franck al enkele weekjes mee. Ik word elke keer begroet met de meest leuke kirretjes en hij is altijd in voor een aai en een knuffel. 😽 Franck's ziekte is geen lachertje, maar we zijn van plan om hem zo lang mogelijk gezond te houden en hem te laten genieten van het leven. Welkom knappe jongen, we zijn blij dat je er bent! 💚
Woensdag 26 juli 2017:
Bootje varen, Mirre? 🛶 Zoals ik al eerder zei: werkelijk overal steekt ze haar neus tussen, boven en onder. Zelfs het badje van de verlamde Blutsjes is niet meer veilig voor onze gekke doos! 😹
Sandra is één van onze toppertjes die zoveel voor ons en onze Blutsjes is gaan betekenen. 💚 Zo krijgen we regelmatig smsjes en mailtjes van haar kant. 'Hebben jullie nog flyertjes en visitekaartjes?' 'Nou, door die voorraad zijn we bijna heen.' En dan weet Sandra al genoeg. Dan laat ze al haar creativiteit borrelen en zo heeft ze prachtige flyertjes en visitekaartjes voor ons ontworpen. 💫 Het overtreft werkelijk mijn stoutste dromen, want ze heeft op de flyer onze illustratie verwerkt, samen met een heleboel fotootjes van de Blutsjes. Het is een beetje zonde dat deze prachtige ontwerpjes hier zomaar blijven liggen, want zo missen ze hun doel. We hebben ook nog enkele van onze oude flyertjes die we graag de deur uit willen sturen. 📬 Zijn er soms Blutsjesvrienden die bij de dierenarts, dierenspeciaalzaak of andere plekjes waar mogelijke Blutsjesvrienden komen, flyertjes en visitekaartjes willen deponeren? Het zou mooi zijn om op die manier nog meer mensen te laten kennismaken met het werk dat we doen. Wie weet wordt onze online familie zo nog groter, krijgen we er suikertantes en -nonkels bij of krijgt onze Spencer op die manier zijn gouden mandje te pakken. 😊 Wil je ons hierbij helpen? Stuur ons dan een mailtje: [email protected] of pb'tje met jouw adresgegevens en dan sturen we jou een pakketje met flyertjes en visitekaartjes toe. 📧 Ze zijn ook in het Frans beschikbaar! Laat je ons ook eventjes weten waar je de flyertjes en kaartjes gaat deponeren, want daar zijn we wel heel erg benieuwd naar en/of je ze in het Nederlands of Frans wenst? Dikke dankjewel alvast om ons Blutsjestehuis op die manier te helpen! 😽
Dinsdag 25 juli 2017:
Kiekeboe! 🙈
❤ Trilkitten Beata ❤
Kiekeboe! 🙈
❤ Trilkitten Beata ❤
Onze Marthalina is ondertussen een paar uurtjes terug thuis van haar 'pyjama-party-bij-onze-dierenarts'. 😷 De operatie is gelukkig goed verlopen en bovenaan werden alle maaltanden verwijderd. Onderaan slechts twee. Dat haar kiezen nog behoorlijk vast zaten, maakte de operatie er niet makkelijker op. Maar het is gelukkig gelukt! 🙌 En daar zijn we blij om. Want de laatste paar dagen begon ze ook last te krijgen van een-steeds-tranend-oogje, door haar tandproblemen. Toen ze thuis kwam, wilde ze liever de rust opzoeken en ging ze gelijk het binnenplein op. Ik ben ondertussen al een check-up gaan doen en ze ligt op het bankje in de kleinste stal rustig bij te komen. Daar is ook het minste kattenverkeer, alleen konijnenkontje Koda kwam dicht tegen haar aan gekropen. 💚 Lief dat onze vent zo zorgzaam is! Vandaag zal het nog een lastig dagje worden, maar vanaf morgen kan het alleen maar beter gaan. Zwaai zwaai vervelende kiezen, geen pijnlijk bekje meer! 🙏 😊
Maandag 24 juli 2017:
UITVERKOCHT! 🙌
🌸 Sjaaltjes voor het speciale 'Spencer-project'! 🌸
Sinds eergisteren in de vroege ochtend stond onze vangkooi weer opgesteld. Helaas gooide het regenweer roet in het eten, letterlijk, want ons lokmiddel zag er niet florissant meer uit na al die regenbuien. 😕 Gisteren dan maar met tonijn geprobeerd en ja hoor, we hadden eindelijk vangst! Een zwerfkatje (of niemandskatje zoals ik ze liever noem) waar we al een tijdje voor zorgen en die we heel graag van 't straat wilden halen. We vermoeden dat onze Spencer een katertje is, maar onze dierenarts zal ons snel meer kunnen vertellen. Want vanavond wordt hij al bij haar verwacht om zijn balletjes in te ruilen. 😉 We hebben zo'n vermoeden dat er best wat potentieel in Spencer zit en daarom kan het zijn dat hij binnenkort ter adoptie komt. 't Zal een speciale familie moeten zijn die hem adopteert en hem eerst alle tijd en rust gunt, want een schootplakker zal hij in het begin nog niet zijn. 👻 De kosten van castratie, chip, enting(en), ontworming, ontvlooiïng en Fiv & Felv-test lopen hoog op. Vandaar dat we deze leuke sjaaltjes met kattenprint in de webshop gooien om (een deel van) de medische kosten van Spencer te bekostigen. 🐱 Een sjaaltje kost 6 euro per stuk, verzendkosten inbegrepen. Helpen jullie ons mee om Spencer's dierenartsrekening betaald te krijgen door een sjaaltje aan te schaffen? Doe ons een mailtje: [email protected] of pb'tje om verder af te spreken. 📧 Graag ook doorgeven of je de zwarte of beige sjaal verkiest en naar welk adres de sjaal opgestuurd mag worden. Dikke dankjewel namens ons en een voorzichtig blaasje van Spencer. 🙈 Meer nieuws volgt snel!
UITVERKOCHT! 🙌
🌸 Sjaaltjes voor het speciale 'Spencer-project'! 🌸
Sinds eergisteren in de vroege ochtend stond onze vangkooi weer opgesteld. Helaas gooide het regenweer roet in het eten, letterlijk, want ons lokmiddel zag er niet florissant meer uit na al die regenbuien. 😕 Gisteren dan maar met tonijn geprobeerd en ja hoor, we hadden eindelijk vangst! Een zwerfkatje (of niemandskatje zoals ik ze liever noem) waar we al een tijdje voor zorgen en die we heel graag van 't straat wilden halen. We vermoeden dat onze Spencer een katertje is, maar onze dierenarts zal ons snel meer kunnen vertellen. Want vanavond wordt hij al bij haar verwacht om zijn balletjes in te ruilen. 😉 We hebben zo'n vermoeden dat er best wat potentieel in Spencer zit en daarom kan het zijn dat hij binnenkort ter adoptie komt. 't Zal een speciale familie moeten zijn die hem adopteert en hem eerst alle tijd en rust gunt, want een schootplakker zal hij in het begin nog niet zijn. 👻 De kosten van castratie, chip, enting(en), ontworming, ontvlooiïng en Fiv & Felv-test lopen hoog op. Vandaar dat we deze leuke sjaaltjes met kattenprint in de webshop gooien om (een deel van) de medische kosten van Spencer te bekostigen. 🐱 Een sjaaltje kost 6 euro per stuk, verzendkosten inbegrepen. Helpen jullie ons mee om Spencer's dierenartsrekening betaald te krijgen door een sjaaltje aan te schaffen? Doe ons een mailtje: [email protected] of pb'tje om verder af te spreken. 📧 Graag ook doorgeven of je de zwarte of beige sjaal verkiest en naar welk adres de sjaal opgestuurd mag worden. Dikke dankjewel namens ons en een voorzichtig blaasje van Spencer. 🙈 Meer nieuws volgt snel!
Onze lieve Marthalina is samen met 'niemandskatje' Spencer een nachtje gaan logeren bij onze dierenarts. 😷 Ze kampt al een behoorlijke tijd met tandproblemen die we een tijdje min of meer onder controle hebben kunnen houden met Convenia en pijnstilling. Toen onze dierenarts twee weken geleden langskwam moest ze weer een prik krijgen, want ze had pijn bij het eten. Het tandvlees van haar achterste kiesjes was vreselijk ontstoken. 😕 De Convenia moest nu de ontsteking een beetje doen afremmen, zodat ze morgen eindelijk kan geopereerd worden. Die vervelende kiezen worden operatief verwijderd. Want tandpijn hebben is ook niks! Morgenavond mag Sab haar na haar werk weer gaan ophalen en dan maar duimen dat ons meisje snel weer opknapt zodat ze weer zonder pijn kan eten. 🍀 Niemandskatje Spencer mag zijn 'vermoedelijke' balletjes gaan inruilen (als Spencer toch een kattinnetje blijkt te zijn, wordt er een andere operatie uitgevoerd natuurlijk en moeten we ook op zoek naar een nieuwe naam 😉) en dan wordt hij ineens ook gechipt en behandeld tegen wormpjes en vlooitjes. Want die laatste heeft hij talrijk meegebracht. Ook hij komt morgen weer naar huis en dan is het nog op een later tijdstip een enting halen zodat hij tiptop in orde is. 🙌 En dan kunnen we eindelijk op zoek naar dat gouden mandje voor hem. Duimen maar dat beide operaties goed verlopen morgen! 🤞
Zondag 23 juli 2017:
Onze Jake komt een kleine aankondiging doen: 🎤
Lieve Blutsjesvrienden, 'Pampieboy' Jake hier. De mamsjes hebben daarstraks een super leuk filmpje van mij en mijn vriendjes gemaakt. 🙌Uiteraard steel ik weer de show (hoe kan het ook anders?) en ik kom jullie vragen of jullie straks 'pretty please' naar mijn filmpje willen kijken. 👻 Mama Diny zal het ergens in de (late) namiddag online toveren. Wedden dat ik jullie aan het lachen breng? 🙃
Dikke smakkerd, van malle Jake! 😽
Hengelen bij de (verlamde) Blutsjes = dikke pret! 🎈 🙃
Zaterdag 22 juli 2017:
Oh, onze lieve Riana ligt ontzettend schattig dodo te doen, dat ik mijn 'poets-aanval' nog eventjes uitstel. 💤 Want gegarandeerd dat ze wakker schiet als ik met de stofzuiger aan de slag ga en het op een lopen zet. Want stel je voor dat ze me moet helpen ség? 😉 Het lijkt alsof de Blutsjes vannacht een feestje gehouden hebben en te hard aan de catnip geroken hebben want alles is zowat verplaatst en heeft een nieuwe bestemming gekregen. Tja, het was een feestdag voor iets gisteren! 🎉
Oh, onze lieve Riana ligt ontzettend schattig dodo te doen, dat ik mijn 'poets-aanval' nog eventjes uitstel. 💤 Want gegarandeerd dat ze wakker schiet als ik met de stofzuiger aan de slag ga en het op een lopen zet. Want stel je voor dat ze me moet helpen ség? 😉 Het lijkt alsof de Blutsjes vannacht een feestje gehouden hebben en te hard aan de catnip geroken hebben want alles is zowat verplaatst en heeft een nieuwe bestemming gekregen. Tja, het was een feestdag voor iets gisteren! 🎉
Ons trilkittentje Beata heeft enorm lang last gehad van diarree. En dat was heel lastig! 😕 Doordat haar Ataxie al zoveel energie vergt, liep ze er een beetje als een magere tochtrol bij: lang lichaampje, maar o-zo mager. De diarree zorgde ervoor dat ze geen grammetje bij kwam, hoeveel ze ook at en dat ze erg vaak in bad moest. 🛁 Want elke keer wist ze zich onder de smurrie te werken. Haar broers zag ik zienderogen groeien, maar zij niet. Soms voelde ze zich zo zwak, dat ik haar moest dwangvoeren en warm houden. Ik heb allerlei medicatie geprobeerd en plots had ik het bij het rechte eind. Jippie! ✌ Haar diarree is helemaal verdwenen en ik zie haar eindelijk ook wat groeien in de breedte. En ze heeft weer energie voor 10. Vanmorgen zat ze nog aan de speelrail. 💪Maar net zoals onze andere Ataxie-kindjes slaapt ze erg veel om haar lichaampje op te laden met energie. En waar doet ze dat? 🙈 In de lade van de luiertjes. Een niet te gek plekje, want het is er lekker warm en zacht! 💚
Vrijdag 21 juli 2017:
Beeldmateriaal verzamelen voor updates en Blutsjes: het is niet altijd een ideale combinatie. 🙃 Nieuwkomer Mirre kent er ook wat van! Al sinds ze uit de quarantaine ontslagen is, heeft ze haar weg naar het binnenplein gevonden. Ze kan daar zo heerlijk gek spelen. 🙌 Vooral met konijnenkontje Stix, want die twee zijn behoorlijk aan elkaar gewaagd! Maar elke keer wanneer ik met de camera kom aanlopen om dit vast te leggen, zet ze het op een lopen. 📷😲 Ik heb zo al -tal van bloopers van Mirre verzameld. Dus vond ik het tijd om met haar een hartig woordje te wisselen! Ik vroeg haar: maar Mirre, wil je dan niet dat onze Blutsjesvrienden jou leren kennen? Toen veranderde haar blik, want op die 'ooohs' en 'aaahs' zit ze wel te wachten. Zo ijdel is ze wel! 😉 En mocht ik zowaar een foto nemen voor haar voorstelstukje. Ik moet toegeven, 't is niet de beste foto, maar hij kan er mee door. En als ik straks nog een klein gaatje vind om haar voorstelstukje te schrijven, dan komt het vanavond eindelijk online! 🌸
Beeldmateriaal verzamelen voor updates en Blutsjes: het is niet altijd een ideale combinatie. 🙃 Nieuwkomer Mirre kent er ook wat van! Al sinds ze uit de quarantaine ontslagen is, heeft ze haar weg naar het binnenplein gevonden. Ze kan daar zo heerlijk gek spelen. 🙌 Vooral met konijnenkontje Stix, want die twee zijn behoorlijk aan elkaar gewaagd! Maar elke keer wanneer ik met de camera kom aanlopen om dit vast te leggen, zet ze het op een lopen. 📷😲 Ik heb zo al -tal van bloopers van Mirre verzameld. Dus vond ik het tijd om met haar een hartig woordje te wisselen! Ik vroeg haar: maar Mirre, wil je dan niet dat onze Blutsjesvrienden jou leren kennen? Toen veranderde haar blik, want op die 'ooohs' en 'aaahs' zit ze wel te wachten. Zo ijdel is ze wel! 😉 En mocht ik zowaar een foto nemen voor haar voorstelstukje. Ik moet toegeven, 't is niet de beste foto, maar hij kan er mee door. En als ik straks nog een klein gaatje vind om haar voorstelstukje te schrijven, dan komt het vanavond eindelijk online! 🌸
En zelfs Radio 2 maakt reclame voor de unieke sokken van 'Thor the Bengal':
https://radio2.be/vlaams-brabant/bekendste-kat-van-vlaanderen-krijgt-eigen-sokken 😺 Super leuk, want de helft van de opbrengst wordt geschonken aan onze Blutsjes! ✨ Dit berichtje delen mag altijd!? 😉 💋
https://radio2.be/vlaams-brabant/bekendste-kat-van-vlaanderen-krijgt-eigen-sokken 😺 Super leuk, want de helft van de opbrengst wordt geschonken aan onze Blutsjes! ✨ Dit berichtje delen mag altijd!? 😉 💋
Hier is 't ie dan ein-de-lijk: het officiële voorstelstukje van Mirre! ❤ Het is maar goed dat de meeste sprookjes een happy end hebben, zo ook voor Mirre! Maar om dat punt te bereiken, heeft ons meisje heel veel moeten doorstaan. Het is eigenlijk een wonder dat ze er nog is. Ze werd in het najaar van 2016 gevonden langs de kant van een drukke baan, waar ze zomaar zat. Gelukkig stopte de meldster om te kijken wat er met haar aan de hand was. Mirre had een grote wonde op haar onderrug, ze zat onder het bloed en diarree en bovendien hadden maden al een feestje gehouden. Ze moet een helse pijn gehad hebben! 😟 De maden werden verwijderd, de wonde genaaid (die overigens achteraf een bijtwonde bleek te zijn) en toen dacht men dat alles in orde was. De meldster gaf Mirre haar verdiende nieuwe thuis, maar toen ons meisje na twee weekjes steeds keutels in huis verloor en de kat des huizes niet aan Mirre's gezelschap kon wennen, werd de keuze gemaakt om haar over te dragen aan een gastgezin van Kat Zoekt Thuis. Daar werd er gelukkig meteen in actie geschoten want Sylvie zag dat Mirre nog steeds pijn had. Groot bleek dan ook de verbazing toen er bij een RX aan het licht kwam dat Mirre ooit twee gebroken achterpoten had, maar dat die vanzelf weer geheeld zijn. 😱 De ene poot is goed genezen, maar de andere is verkeerd aan elkaar gegroeid. Gelukkig heeft ze daar op dit moment geen last meer van. Dat ze steeds keutels laat vallen, komt omdat er een wervel verschoven is en ze dus geen controle heeft over haar darmpjes. Haar staartje hangt er dan ook verlamd bij en haar aars staat steeds een beetje open. Ze heeft gelukkig nog wel controle over haar blaas waardoor ze zelfstandig naar de kattenbak gaat. 💪 Maar met de keutels moet ik haar helpen. En haar kontje moet ook elke dag gezalfd worden. Dat maakt dat ons meisje een echte kunstenares is en soms stempeltjes achterlaat. 😉 Maar dat vinden we niet erg, daar bestaan doekjes en poetsmiddel voor! Ondanks dat de dierenarts nooit gedacht had dat Mirre zou kunnen klimmen en rennen, doet ze dat gelukkig wel. Ze is een ontzettend speels en druk katje. Samen met konijnenkontje Stix racet ze tegen de klok op het binnenplein. En ondanks dat ze in mei 2016 geboren werd, lijkt ze qua grootte nog steeds op een kittentje van 3 maanden oud. 🙈 Een ieniemienie poesje is ze dus! Verder is ze heel erg op mensen gericht. Als ik computerwerk verricht ligt ze steevast op schoot of achter mijn rug (handig hoor, zo updates bijwerken!😜). En ohja, een 'curieuzeneuzemosterdpot', dat is ze ook! Overal, werkelijk overàl steekt ze haar neus tussen, boven en onder. Waarom ze dan niet geadopteerd werd met zo'n lief karaktertje en knap uiterlijk? Omdat Sylvie en de vrijwilligers van Kat Zoekt Thuis het liefste hebben dat Mirre levenslang medische opvolging krijgt en omdat het sowieso heel erg moeilijk is om incontinente Blutsjes geplaatst te krijgen. Vandaar dat zij een aanvraag bij ons indienden en gelukkig konden wij een aantal maandjes later Mirre verwelkomen. Welkom prachtige meid - we zijn blij dat je er bent! 😽
Donderdag 20 juli 2017:
Onze Leo was vanmorgen zijn favoriete plekje kwijt - Fiv-je Simba had het in stijl ingepikt! 💫✌ En toen ik de camera bovenhaalde, deed ze er nog een galante pose bovenop. 📷 Wat is ze toch prachtig! 💚
Onze Leo was vanmorgen zijn favoriete plekje kwijt - Fiv-je Simba had het in stijl ingepikt! 💫✌ En toen ik de camera bovenhaalde, deed ze er nog een galante pose bovenop. 📷 Wat is ze toch prachtig! 💚
Ons verlamde Blutsje Elu heeft het echt voor mekaar! ✌ 's Nachts bij mij op bed, aan mijn voeten. Iets waar ik in het begin een beetje huiverig over stond, omdat ik nogal een woeler ben. Andere Blutsjes slapen ook wel rond en om mij, maar met verlamde katjes vind ik dat toch nog een tikkeltje meer oppassen. Maar anders staat dat monstertje 's nachts gewoon naast de rand van mijn bed te blaten. 🎼 Tja, dan maar zo! Het is dat of anders geen oog dicht doen door zijn gegil. En als hij wilt karren, dan gaat hij aan de deur zitten en weten we ook wat doen. Zijn kont zo snel mogelijk in zijn rolstoeltje plaçeren en dan de deur richting het plein openen en daar gaat ie dan... 💨
Op zijn gemakje, alles bekijken met die geweldige samenwerking tussen zijn rolstoeltje en ijzersterke voorpootjes. Wat een bikkel is hij toch! 💞 💪
Op zijn gemakje, alles bekijken met die geweldige samenwerking tussen zijn rolstoeltje en ijzersterke voorpootjes. Wat een bikkel is hij toch! 💞 💪
Woensdag 19 juli 2017:
Een hele goeie morgen gewenst van ons schattige Catootje die er vandaag een bijzonder relaxte dag van gaat maken. 🌸 En gelijk heeft ze! 💞
Een hele goeie morgen gewenst van ons schattige Catootje die er vandaag een bijzonder relaxte dag van gaat maken. 🌸 En gelijk heeft ze! 💞
Elke dag heb ik een ganse routine aan verzorgritueeltjes. Maar bij ons verlamde Blutsje Andreas stond er iets extra achter zijn naam: pipetje Advocate. ✔ De laatste tijd gaat het geven van medicatie of pipetjes uitdelen bij hem ontzettend vlot. Vroeger was het allesbehalve leuk om zulke ritueeltjes bij hem uit te voeren omdat hij dan verstijfde, maar tegelijk wel met zijn voorpoot uithaalde. En ja, dat was een behoorlijk gevecht om hem de nodige medicatie te geven. 😉 Pipetje in de nek gedaan en waar ik niet op gerekend had, was dat zijn korte, weinige haartjes niet voldoende voor een barrière zouden zorgen en dat de inhoud van het pipetje daarom ietsje lager naar beneden liep. Net laag genoeg zodat hij middels een scheef gedraaide kop eraan kon likken. 😱 En daar zat hij dan, te kokhalzen. En ik weet zelf hoe dat smaakt: bitter en een beetje brandend. Hoe ik dat weet? Soms open ik zo'n pipetje op voorhand. Met mijn ene hand schuif ik de haartjes opzij en met mijn andere hand neem ik de pipet vast en trek dan het dopje met mijn tanden eraf. Vergetende dat er dus een ieniemienie beetje product op dat dopje hangt. Brrrr - niet lekker! 🤢 Maar wat nu gedaan? Want ik had net zijn snoet gepoetst en hij ging alweer richting nek met zijn bekje. Tja, een hardleerse jongen, dat is hij wel! Het enige wat ik kon bedenken was om een luier rond zijn nek vast te maken. Zodat het product rustig de tijd zou krijgen om in zijn huid te trekken en Andreas niet alles weg zou likken. Hij stond er wel van te kijken. En ik zag hem letterlijk denken: maar allé mamie, heb je je niet vergist? Een luier rond mijn billen en dan nog eentje rond mijn nek? Haha! 't Was gelukkig maar voor eventjes. 🙈
Dinsdag 18 juli 2017:
Een greep uit onze Instagram-stories deze week: 📷
Onze dove en autistische Friebel - onzindelijk als de pest 🙊 - die de laatste tijd een beetje de belhamel uithangt. Hij glipt elke keer naar binnen om zich tot een grote pestkop te ontpoppen. Voor de foto haalde hij dan wel zijn schoonste engelengezichtje boven. Dikke boef! 👻
Igani was sneller dan dat ik een foto kon maken, dus staat ze er maar half op. Haar kont werd vereeuwigd, voor altijd. 😹
En het klim- en klauterrek is een favoriete verzamelplek van de buitenBlutsjes. Voornamelijk 's morgens omdat de vogeltjes dan ook ontwaken en druk in de weer zijn. Excellente katten-tv! 📺 🕊 En ja hoor, konijnenkontje Stix loopt voorlopig weer met een luier rond zijn kont. Want hij laat overal stempeltjes achter... De niet-zo-fijn-ruikende stempeltjes! 😉
|
|
Deze doos dient eigenlijk als 'barricade-middel' om pikkedievende Blutshondjes Bobita en Max uit de keuken te houden als wij de buitenBlutsjes voorzien van natvoer en de boerderijBlutsjes naar hun bed brengen. 🚫 Meermaals zijn bovenstaande boeven de bakjes met natvoer van de Blutsjes gaan leegroven. Helemaal stiekem, zonder dat we iets in de gaten hadden. Maar Bobita's alsmaar breder wordende rug begon toch wel het één en het ander te verraden en toen betrapten we hen - eindelijk - op heterdaad. 😱 Hahaaaah! Maar Fiv-je Capuchon en 'Krakkemikkige' Stumper hadden andere plannen met de doos en maakten er gewoon hun eigen fort van. 👻 Maar het lijkt me dat de ene rode de andere toch wel letterlijk de doos uitkijkt! 😉
Maandag 17 juli 2017:
Sinds ons trilkatje Hanna ein-de-lijk zelfstandig in de bedjes kan klimmen, heeft ze behoorlijk wat sterallures gekregen. 👻 Zo heeft ze zichzelf gepromoveerd tot 'Queen-van-de-bedjes' en haar onderdanen moeten zelfs een trapje lager liggen. 😹 Kijk vooral wie er onder Hanna's bedje ligt! 🙈 Ons gekke, lieve verlamde Blutsje Ballerina 💚
Sinds ons trilkatje Hanna ein-de-lijk zelfstandig in de bedjes kan klimmen, heeft ze behoorlijk wat sterallures gekregen. 👻 Zo heeft ze zichzelf gepromoveerd tot 'Queen-van-de-bedjes' en haar onderdanen moeten zelfs een trapje lager liggen. 😹 Kijk vooral wie er onder Hanna's bedje ligt! 🙈 Ons gekke, lieve verlamde Blutsje Ballerina 💚
Een paar weekjes geleden zat er een mailtje van 'Thor the Bengal' in de mailbox. 📧 Bij het lezen van die naam stond mijn hart eventjes stil... Ik wist niet hoe snel ik dat mailtje moest openen, want ik had stiekem een voorgevoel dat het om iets super leuks ging. En dat was het ook! 🙌Rani - Thor's baasje - mailde ons met de vraag of wij Thor's goede doel wilden zijn.
Thor is sinds een jaartje ongeveer een hele beroemde kat. Op Facebook heeft hij een hele garde fans achter zich geschaard, maar zijn volgers aantal op Instagram tart alle verbeelding. 🙈 Nou, ik kan er wel inkomen hoor, hij is dan ook een knappe kerel die fan is van garnaaltjes en daar de gekste capriolen mee uithaalt. 🦐 Thor's baasje werd onlangs door een bedrijf uit Amerika benaderd om unieke sokken op de markt te brengen, met Thor zijn olijke snoet. 50% van de opbrengst van de sokjes mag aan een goed doel geschonken worden en het eerste waaraan Thor en Rani dachten was ons Blutsjestehuis. 🌸 Ik kan niet eens in woorden uitdrukken hoe vereerd wij en de Blutsjes ons voelen. Natuurlijk zei ik gelijk ja! Stiekem met ons engeltje Thor in mijn achterhoofd. Voor mijn gevoel blijft ook zijn herinnering zo nog steeds een beetje levende... 🌟
De actie van de sokken loopt exact 3 weken, dus het gaat eigenlijk om hele unieke exemplaren. Want eens de actie afloopt, zijn ze nergens meer beschikbaar. Natuurlijk willen onze Blutsjes onze Blutsjesvrienden aansporen om een paar sokjes te kopen. 😉 Want in de loop van september onthullen we ons geheime project en alle centjes die de sokjes opbrengen, worden in een stukje van dat geheime project geïnvesteerd. De sokken kosten 14 euro, verzendkosten inbegrepen en ze zijn hier te bestellen: https://bakdrop.com/products/thorbengal. 📝Thor heeft ook een super leuk tekstje hierover geschreven en dat kan hier bewonderd worden, samen met een aantal fotootjes van onze verlamde Blutsjes: https://www.facebook.com/Thorthebengal/posts/1374241855962644.
Lieve Rani en Thor, ontzettend bedankt dat jullie onze Blutsjes op die manier een warm hart toedragen! 💚
Thor is sinds een jaartje ongeveer een hele beroemde kat. Op Facebook heeft hij een hele garde fans achter zich geschaard, maar zijn volgers aantal op Instagram tart alle verbeelding. 🙈 Nou, ik kan er wel inkomen hoor, hij is dan ook een knappe kerel die fan is van garnaaltjes en daar de gekste capriolen mee uithaalt. 🦐 Thor's baasje werd onlangs door een bedrijf uit Amerika benaderd om unieke sokken op de markt te brengen, met Thor zijn olijke snoet. 50% van de opbrengst van de sokjes mag aan een goed doel geschonken worden en het eerste waaraan Thor en Rani dachten was ons Blutsjestehuis. 🌸 Ik kan niet eens in woorden uitdrukken hoe vereerd wij en de Blutsjes ons voelen. Natuurlijk zei ik gelijk ja! Stiekem met ons engeltje Thor in mijn achterhoofd. Voor mijn gevoel blijft ook zijn herinnering zo nog steeds een beetje levende... 🌟
De actie van de sokken loopt exact 3 weken, dus het gaat eigenlijk om hele unieke exemplaren. Want eens de actie afloopt, zijn ze nergens meer beschikbaar. Natuurlijk willen onze Blutsjes onze Blutsjesvrienden aansporen om een paar sokjes te kopen. 😉 Want in de loop van september onthullen we ons geheime project en alle centjes die de sokjes opbrengen, worden in een stukje van dat geheime project geïnvesteerd. De sokken kosten 14 euro, verzendkosten inbegrepen en ze zijn hier te bestellen: https://bakdrop.com/products/thorbengal. 📝Thor heeft ook een super leuk tekstje hierover geschreven en dat kan hier bewonderd worden, samen met een aantal fotootjes van onze verlamde Blutsjes: https://www.facebook.com/Thorthebengal/posts/1374241855962644.
Lieve Rani en Thor, ontzettend bedankt dat jullie onze Blutsjes op die manier een warm hart toedragen! 💚
Zondag 16 juli 2017:
Zo wordt er tegenwoordig administratief werk verricht in ons Blutsjestehuis. 💻 Sab op haar knieën en nieuwkomer Mirre zelfvoldaan op de bureaustoel! 😹
Zo wordt er tegenwoordig administratief werk verricht in ons Blutsjestehuis. 💻 Sab op haar knieën en nieuwkomer Mirre zelfvoldaan op de bureaustoel! 😹
Zaterdag 15 juli 2017:
Toen de droogcabine geleverd werd, had ik nooit voor mogelijk kunnen houden dat hij zoveel zou wegen! 😲 Mijn plan was om de cabine op een tafeltje te zetten, maar dat moest ik mooi laten varen. Want van dat tafeltje zou niets meer heel blijven - lood- en loodzwaar weegt ie! Het heeft ons heel veel zweet (en ook een beetje tranen - van het lachen omdat het de gekste capriolen opleverde! 😹) gekost om de droogcabine binnen te krijgen en ondanks een brakke rug, is het ons toch gelukt, oefff! Ondertussen woont de cabine hier al een tijdje en besef ik plots dat ik hem nog nooit eerder in al zijn glorie getoond heb. Hij is werkelijk fantastisch! ✌ Vooral trilkatjes Beata en Badu vinden het nu heerlijk om in bad te gaan, gewoon omdat ze weten dat ze daarna al die warmte mogen opslorpen en genieten van de lichttherapie. Voor hen kiezen we de kleur groen die 'harmonieus' is. ✨ Ook de verlamde Blutsjes genieten er met volle teugen van en voor hen kiezen we de kleur geel die tegen reumatische aandoeningen werkt. Ik ga de cabine ook steeds vaker als therapeutisch middel inzetten voor de verlamde Blutsjes, want hun spiertjes en gewrichtjes hebben hier enorm veel deugd van. 😊 Welk verlamd Blutsje zouden jullie graag in de cabine willen zien genieten? Dan probeer ik er volgende week een filmpje van te maken. En we willen graag nog een keertje alle Blutsjesvrienden bedanken die hieraan bijgedragen hebben - dankjewel! 💋
Toen de droogcabine geleverd werd, had ik nooit voor mogelijk kunnen houden dat hij zoveel zou wegen! 😲 Mijn plan was om de cabine op een tafeltje te zetten, maar dat moest ik mooi laten varen. Want van dat tafeltje zou niets meer heel blijven - lood- en loodzwaar weegt ie! Het heeft ons heel veel zweet (en ook een beetje tranen - van het lachen omdat het de gekste capriolen opleverde! 😹) gekost om de droogcabine binnen te krijgen en ondanks een brakke rug, is het ons toch gelukt, oefff! Ondertussen woont de cabine hier al een tijdje en besef ik plots dat ik hem nog nooit eerder in al zijn glorie getoond heb. Hij is werkelijk fantastisch! ✌ Vooral trilkatjes Beata en Badu vinden het nu heerlijk om in bad te gaan, gewoon omdat ze weten dat ze daarna al die warmte mogen opslorpen en genieten van de lichttherapie. Voor hen kiezen we de kleur groen die 'harmonieus' is. ✨ Ook de verlamde Blutsjes genieten er met volle teugen van en voor hen kiezen we de kleur geel die tegen reumatische aandoeningen werkt. Ik ga de cabine ook steeds vaker als therapeutisch middel inzetten voor de verlamde Blutsjes, want hun spiertjes en gewrichtjes hebben hier enorm veel deugd van. 😊 Welk verlamd Blutsje zouden jullie graag in de cabine willen zien genieten? Dan probeer ik er volgende week een filmpje van te maken. En we willen graag nog een keertje alle Blutsjesvrienden bedanken die hieraan bijgedragen hebben - dankjewel! 💋
Vrijdag 14 juli 2017:
Deze kleine stinkerd is zonet in bad geweest! 🛁 Hij ruikt weer heerlijk naar bloemetjes. 🌸 Nou ja, da's misschien toch net een tikkeltje overdreven. Eerder naar natte kat met een vleugje baby-shampoo! 😉
💚 Trilkatje Badu 💚
Deze kleine stinkerd is zonet in bad geweest! 🛁 Hij ruikt weer heerlijk naar bloemetjes. 🌸 Nou ja, da's misschien toch net een tikkeltje overdreven. Eerder naar natte kat met een vleugje baby-shampoo! 😉
💚 Trilkatje Badu 💚
Sab ging naar de winkel en bracht mee... een Stixje! 😉 Haha, gekke worst toch 👻
|
Donderdag 13 juli 2017:
Ons verlamde Blutsje Elu heeft het beste plekje op bed uitgezocht, badend in een streepje zon! 👻 Met al dat klimmen heeft hij het doel dat hij voor ogen had bereikt ➡ stiekem op bed dodo doen. 💤 Kanjer toch! 💪 
|
Dit gebeurt er als ik me ook maar 2 secondjes bij de (verlamde) Blutsjes durf neer te leggen ➡ 'knuffel-super-de-luxe'! 🤗 ❤
|
Woensdag 12 juli 2017:
We kregen er regelmatig de vraag naar, maar eindelijk hebben we ze in onze webshop: valeriaanspeeltjes voor de huistijger! 🎉 Ze zijn door Lieve met de hand vervaardigd en naast een portie Valeriaan zit er ook een grote dosis liefde in. Ze komen in verschillende vormpjes en kleurtjes en kosten 5 euro per kussentje of (Kerst)mutsje - verzendkosten inbegrepen. 📬 Van de gestreepte versie hebben we maar één beschikbaar, dus die is voor de snelle besteller! (Inmiddels is dit kussentje verkocht!) 😉 De speeltjes hebben een magische aantrekkingskracht op onze Blutsjes en we zijn er zeker van dat ze bij jullie kat(jes) ook in de smaak gaan vallen. 😊 Bestellen kan door een mailtje: [email protected] of een pb'tje te sturen met het gewenste aantal kussentjes of mutsjes en naar welk adres ze verzonden mogen worden. 📧Dankjewel namens ons allemaal! 💚
We kregen er regelmatig de vraag naar, maar eindelijk hebben we ze in onze webshop: valeriaanspeeltjes voor de huistijger! 🎉 Ze zijn door Lieve met de hand vervaardigd en naast een portie Valeriaan zit er ook een grote dosis liefde in. Ze komen in verschillende vormpjes en kleurtjes en kosten 5 euro per kussentje of (Kerst)mutsje - verzendkosten inbegrepen. 📬 Van de gestreepte versie hebben we maar één beschikbaar, dus die is voor de snelle besteller! (Inmiddels is dit kussentje verkocht!) 😉 De speeltjes hebben een magische aantrekkingskracht op onze Blutsjes en we zijn er zeker van dat ze bij jullie kat(jes) ook in de smaak gaan vallen. 😊 Bestellen kan door een mailtje: [email protected] of een pb'tje te sturen met het gewenste aantal kussentjes of mutsjes en naar welk adres ze verzonden mogen worden. 📧Dankjewel namens ons allemaal! 💚
Ons verlamde Blutsje Elu is - ondanks dat hij hier nog niet zo bijster lang woont - erg op mij gericht. Van zodra hij merkt dat ik werk aan het verrichten ben achter de laptop, dan kan hij het niet laten om bij mij te zijn. Quality time denkt hij dan, helemaal voor mij alleen! 💚 En hij heeft zelf een manier bedacht hoe hij dat het vlotste kan verkrijgen! Hij klimt gewoon via de gaasdeur omhoog en dan kan ik natuurlijk niet anders dan hem te gaan pakken. 😉 En dan is hij door het dolle heen! Want dan volgt er een grote knuffelsessie en daarna schuifelt hij bij me in de buurt terwijl ik me aan wat updates of mailtjes waag. Dit is dus wat ik bedoel met: onze verlamde Blutsjes hebben het pittigste karakter van allemaal! Want als ze iets willen, dan gaan ze ervoor. Ze laten hun handicap absoluut geen beperking vormen! 💪
Dinsdag 11 juli 2017:
Konijnenkontje Stix heeft met stip de meeste Blutsjesfans achter zijn naam geschaard! 🏆 💪 En als ik hem dan zo zie liggen, dan kan ik onze Blustjesvrienden geen ongelijk geven. Hij is om te zoenen! 😻
Konijnenkontje Stix heeft met stip de meeste Blutsjesfans achter zijn naam geschaard! 🏆 💪 En als ik hem dan zo zie liggen, dan kan ik onze Blustjesvrienden geen ongelijk geven. Hij is om te zoenen! 😻
Een stiekeme sneakpreview van onze nieuwkomers Mirre en Franck die momenteel nog in de quarantaineruimte verblijven. 💞 Pas gearriveerde Blutsjes verblijven hier een aantal daagjes in (zieke Blutsjes natuurlijk tot ze aan de beterhand zijn) zodat ik hen scherp in de gaten kan houden of ze wel goed eten, keutelen en plassen. 🐱 En op die manier leren we elkaar ook het makkelijkste kennen en raken ze sneller gewend aan mijn verzorgroutine. Voorstelstukjes volgen van zodra ze geïntroduceerd zijn bij de andere Blutsjes en ik wat leuker beeldmateriaal kan schieten. 😉
Maandag 10 juli 2017:
Ah, een dagje relaxen denken de Blutsjes, welverdiend na zo'n drukke knuffeldag. Een beetje chillen, een beetje rondhangen, kattenkwaad uithalen en hopen dat het zo lang mogelijk droog blijft. 🙏 Fout gedacht jongens en meisjes! Onze dierenarts komt straks langs en we hebben een waslijstje aan patiëntjes die moeten behandeld en nagekeken worden. 📝Zelfs de konijntjes ontkomen er niet aan! Nu in een extra tempo alles toonbaar maken, de eerste verzorging van de verlamde Blutsjes, konijnenkontjes en diabeetjes achter de rug hebben en dan zal het druk worden om samen met onze dierenarts dat lijstje af te werken. Pfffieuw! 😓💪
Ah, een dagje relaxen denken de Blutsjes, welverdiend na zo'n drukke knuffeldag. Een beetje chillen, een beetje rondhangen, kattenkwaad uithalen en hopen dat het zo lang mogelijk droog blijft. 🙏 Fout gedacht jongens en meisjes! Onze dierenarts komt straks langs en we hebben een waslijstje aan patiëntjes die moeten behandeld en nagekeken worden. 📝Zelfs de konijntjes ontkomen er niet aan! Nu in een extra tempo alles toonbaar maken, de eerste verzorging van de verlamde Blutsjes, konijnenkontjes en diabeetjes achter de rug hebben en dan zal het druk worden om samen met onze dierenarts dat lijstje af te werken. Pfffieuw! 😓💪
Rond 15u10 stond onze dierenarts voor de poort en konden we aan ons 'waslijstje-patiëntjes' beginnen! 📝 Ongeveer anderhalf uur tijd hebben we hiervoor nodig gehad. En ik moet toch toegeven dat we het getroffen hebben met onze dierenarts. Zoveel geduld! 😊 Want stiekem zou ze veel te laat voor het spreekuur op haar praktijk arriveren, net omdat ze zo haar tijd nam om alle patiëntjes goed te bekijken en indien nodig, de nodige zorgen te bieden. We begonnen bij de verlamde Blutsjes en jeetje, Andreas was 'totally in love' met de tas van onze dierenarts. Heerlijk al die geurtjes dacht hij en hij zette zijn geurtje er pardoes bij! 👻
✔ Ik wilde graag Chamar's hartje laten beluisteren, want heel soms is hij helemaal buiten adem. En omdat hij verlamd geboren is, kan het altijd zijn dat er binnenin toch meer aan de hand is. Maar zijn hartje klopte gelukkig goed. Wel een beetje snel, maar dat kwam door de stress. Oefff! 👍
✔ Noro zijn tandjes werden nagekeken want zijn tandvlees is al een tijdje vreselijk ontstoken en het trekt met medicatie niet weg. Maar omdat hij er geen last van heeft en nog steeds zonder pijn eet, wilde onze dierenarts het liever nog even aankijken. Noro is naast zijn verlamming ook Fiv-positief en de kans dat de boel niet goed geneest na het operatief verwijderen van de tandjes is heel reëel.
✔ Andreas en Bubbels hebben last van een huidprobleem en morgen komt onze dierenarts ook voor hen nog een keertje langs.
✔ Daarna was onze oude taart Amélie aan de beurt. Zij heeft sinds dit weekend last van niesziekte en zij mag zich klaar maken voor een kuurtje Doxybactin. 💊
✔ Opa Cela heeft een serieus letsel op zijn tong en de Metacam waarmee ik hem al een tijdje behandelde bestreed alleen de pijn. Dus ontkwam onze opa niet aan dat spuitje Convenia! Duimen maar dat hij snel weer een egale tong heeft en niet meer aan het kwijlen gaat.
✔ Marthalina's tandprobleem is weer opgedoken en ook zij kreeg een spuitje Convenia om die ontsteking te doen minderen. Volgende week wordt zij bij onze dierenarts verwacht om de achterste kiezen te verwijderen die telkens weer voor die ontsteking zorgen. 😷
✔ Fiv-je Capuchon zijn mondje was ook weer ontstoken op de plaatsen waar zijn tandjes al getrokken zijn. Dus hem wacht een kuurtje Metacam (en daar zien we met z'n allen tegenop, want onze rode vriend is allesbehalve een meewerkende patiënt!).
✔ Leo had een dikke buik, maar toen onze dierenarts zijn buikje palpeerde volgde de ene scheet na de andere. Gelukkig maar een indigestie en dat is ook niet verwonderlijk - want hij is een absolute veelvraat! 😲
✔ Dan was ons Felv-je Stafke aan de beurt en dat ging niet zonder slag of stoot! Hij kreeg narcose voor 1 kg, wat ervoor zorgde dat hij lichtjes slaapdronken werd. Hij was nog bij de pinken, maar door dat prikje kon hij tenminste gehanteerd worden. Vooraleer dat prikje toegediend kon worden liep hij letterlijk de muren op en ohja, mijn benen ook. Ik heb nu dus een heuse Stafke's handtekening. 🐾 Wow! Stafke heeft een gezwel op zijn staart, ondanks de korstjes die erop staan zag het er net uit. Maar ook hier weer speelt zijn 'Felv-zijn' een rol en kijken we het aan. Want hij heeft er geen last van, als het begint te groeien dan laten we het weghalen uiteraard. Nu hij onder lichte narcose was konden zijn oogjes eens goed gereinigd en gezalfd worden. En kon er ook gekeken worden naar de wonde onder zijn oksel. Ook die heb ik met Isobetadine ontsmet. En van de gelegenheid hebben we gebruik gemaakt om hem te ontwormen en ontvlooien. Ondertussen is hij uit zijn slaapdronkenwereldje ontwaakt, maar hij is boos. O-zo boos! Tja, Staffieman dat komt ervan als je je niet laat verzorgen of hanteren, dan komt er een prikje aan te pas! 💉
✔ En last but not least werden de konijntjes: Lise, Marie, Bunny Lee, Guus en Pluto geënt tegen VHS I en II en tegen Myxomatose. Ook zij zijn weer eventjes veilig tegen deze nare ziektes. De jongens lieten zich wonderwel goed pakken, maar bij onze half wilde meisjes kwam er toch wat vangwerk aan te pas. Nou ja, 't is gelukt en da's het belangrijkste. 🐰
Blij dat ook dit weer achter de rug is!✌
✔ Ik wilde graag Chamar's hartje laten beluisteren, want heel soms is hij helemaal buiten adem. En omdat hij verlamd geboren is, kan het altijd zijn dat er binnenin toch meer aan de hand is. Maar zijn hartje klopte gelukkig goed. Wel een beetje snel, maar dat kwam door de stress. Oefff! 👍
✔ Noro zijn tandjes werden nagekeken want zijn tandvlees is al een tijdje vreselijk ontstoken en het trekt met medicatie niet weg. Maar omdat hij er geen last van heeft en nog steeds zonder pijn eet, wilde onze dierenarts het liever nog even aankijken. Noro is naast zijn verlamming ook Fiv-positief en de kans dat de boel niet goed geneest na het operatief verwijderen van de tandjes is heel reëel.
✔ Andreas en Bubbels hebben last van een huidprobleem en morgen komt onze dierenarts ook voor hen nog een keertje langs.
✔ Daarna was onze oude taart Amélie aan de beurt. Zij heeft sinds dit weekend last van niesziekte en zij mag zich klaar maken voor een kuurtje Doxybactin. 💊
✔ Opa Cela heeft een serieus letsel op zijn tong en de Metacam waarmee ik hem al een tijdje behandelde bestreed alleen de pijn. Dus ontkwam onze opa niet aan dat spuitje Convenia! Duimen maar dat hij snel weer een egale tong heeft en niet meer aan het kwijlen gaat.
✔ Marthalina's tandprobleem is weer opgedoken en ook zij kreeg een spuitje Convenia om die ontsteking te doen minderen. Volgende week wordt zij bij onze dierenarts verwacht om de achterste kiezen te verwijderen die telkens weer voor die ontsteking zorgen. 😷
✔ Fiv-je Capuchon zijn mondje was ook weer ontstoken op de plaatsen waar zijn tandjes al getrokken zijn. Dus hem wacht een kuurtje Metacam (en daar zien we met z'n allen tegenop, want onze rode vriend is allesbehalve een meewerkende patiënt!).
✔ Leo had een dikke buik, maar toen onze dierenarts zijn buikje palpeerde volgde de ene scheet na de andere. Gelukkig maar een indigestie en dat is ook niet verwonderlijk - want hij is een absolute veelvraat! 😲
✔ Dan was ons Felv-je Stafke aan de beurt en dat ging niet zonder slag of stoot! Hij kreeg narcose voor 1 kg, wat ervoor zorgde dat hij lichtjes slaapdronken werd. Hij was nog bij de pinken, maar door dat prikje kon hij tenminste gehanteerd worden. Vooraleer dat prikje toegediend kon worden liep hij letterlijk de muren op en ohja, mijn benen ook. Ik heb nu dus een heuse Stafke's handtekening. 🐾 Wow! Stafke heeft een gezwel op zijn staart, ondanks de korstjes die erop staan zag het er net uit. Maar ook hier weer speelt zijn 'Felv-zijn' een rol en kijken we het aan. Want hij heeft er geen last van, als het begint te groeien dan laten we het weghalen uiteraard. Nu hij onder lichte narcose was konden zijn oogjes eens goed gereinigd en gezalfd worden. En kon er ook gekeken worden naar de wonde onder zijn oksel. Ook die heb ik met Isobetadine ontsmet. En van de gelegenheid hebben we gebruik gemaakt om hem te ontwormen en ontvlooien. Ondertussen is hij uit zijn slaapdronkenwereldje ontwaakt, maar hij is boos. O-zo boos! Tja, Staffieman dat komt ervan als je je niet laat verzorgen of hanteren, dan komt er een prikje aan te pas! 💉
✔ En last but not least werden de konijntjes: Lise, Marie, Bunny Lee, Guus en Pluto geënt tegen VHS I en II en tegen Myxomatose. Ook zij zijn weer eventjes veilig tegen deze nare ziektes. De jongens lieten zich wonderwel goed pakken, maar bij onze half wilde meisjes kwam er toch wat vangwerk aan te pas. Nou ja, 't is gelukt en da's het belangrijkste. 🐰
Blij dat ook dit weer achter de rug is!✌
Zondag 09 juli 2017:
Onze wasmachine heeft de laatste paar daagjes een beetje moeite met afpompen, waardoor de Blutsjeswas nog kleddernat is na het gedane wasje. 💧 Centrifugeren en nog eens centrifugeren en ohja, soms nog eens! Maar dat maakt dat we achterstand oplopen met de wasjes en er vannacht een stapeltje is buiten blijven liggen. 😱 En onze Zitto vond dat een meer-dan-geweldig kampeerplekje. Een ganse nacht heeft hij daar dodo gedaan. 💤 Tja, we zullen maar zeggen dat elk nadeel zijn voordeel heeft zeker. Nietwaar Zitto? En als hij nu niet goed uitgeslapen is voor de knuffeldag straks, dan weet ik het ook niet meer! 😉
Knuffeldag 3! 🤗
Zelfs al had ik een complete black-out gehad of niet naar de kalender gekeken, de Blutsjes deden ons er meer dan genoeg aan denken dat het vandaag knuffeldag was. 😉 Editie 3 ondertussen! De katjes waren weer in form en sommigen onder hen vonden het nodig om ons af en toe een hartverzakking te bezorgen en ons taakjes tot wel 3 maal toe opnieuw te laten doen. 😱 Ondertussen haast oud nieuws, want dat gebeurt elke knuffeldag. 'Komaan jongens, zo schieten we echt niet op hoor!'. En Bobita, tja, die schuifelde al van 's morgens voor de voeten. Hij wist dat hij weer de show kon stelen in zijn karretje. 'Nee Bobita, de knuffeldag is pas over een aantal uurtjes jongen.' 'Nee, nog een beetje geduld en wil je please van voor mijn voeten gaan?' 🐶 Het beloofde een drukke dag te worden, met bekende en onbekende kopjes. Knuffelaars die we al een keertje eerder ontmoet hebben, maar ook nieuwe Blutsjesvrienden die we mochten verwelkomen. Konijnenkontje Stix stal de show door stuntman te zijn en heel galant door het kattenluikje te rollen na een aanvaring met Kamiel. 🙈 Toen ik eventjes naar de keuken moest, zag ik wiggel waggelkontje Lucy al voor de poort op de weide liggen. Ons meisje lag helemaal klaar om tussen de boerderijBlutsjes in de belangstelling te staan. En dat deed ze ook! We mochten weer ontzettend veel spulletjes in ontvangst nemen voor onze Blutsjes, waar we ontzettend blij mee zijn. 😽En van Dannie en Michel kregen we een super lekkere groentenschotel om onze hongerige buikjes te spijzen (want ja, dat hadden we zeker na zo'n drukke dag! 🍴). Het heeft ontzettend gesmaakt! En als afsluiter namen we ook nog twee nieuwe bewoners onder onze hoede. Voorstelstukjes volgen snel, maar we kunnen al verklappen dat het twee hartenbrekertjes zijn. Welkom Franck en Mirre! 😻 Dankjewel lieve mensen voor de fijne dag, we hebben ervan genoten! 💚
Zelfs al had ik een complete black-out gehad of niet naar de kalender gekeken, de Blutsjes deden ons er meer dan genoeg aan denken dat het vandaag knuffeldag was. 😉 Editie 3 ondertussen! De katjes waren weer in form en sommigen onder hen vonden het nodig om ons af en toe een hartverzakking te bezorgen en ons taakjes tot wel 3 maal toe opnieuw te laten doen. 😱 Ondertussen haast oud nieuws, want dat gebeurt elke knuffeldag. 'Komaan jongens, zo schieten we echt niet op hoor!'. En Bobita, tja, die schuifelde al van 's morgens voor de voeten. Hij wist dat hij weer de show kon stelen in zijn karretje. 'Nee Bobita, de knuffeldag is pas over een aantal uurtjes jongen.' 'Nee, nog een beetje geduld en wil je please van voor mijn voeten gaan?' 🐶 Het beloofde een drukke dag te worden, met bekende en onbekende kopjes. Knuffelaars die we al een keertje eerder ontmoet hebben, maar ook nieuwe Blutsjesvrienden die we mochten verwelkomen. Konijnenkontje Stix stal de show door stuntman te zijn en heel galant door het kattenluikje te rollen na een aanvaring met Kamiel. 🙈 Toen ik eventjes naar de keuken moest, zag ik wiggel waggelkontje Lucy al voor de poort op de weide liggen. Ons meisje lag helemaal klaar om tussen de boerderijBlutsjes in de belangstelling te staan. En dat deed ze ook! We mochten weer ontzettend veel spulletjes in ontvangst nemen voor onze Blutsjes, waar we ontzettend blij mee zijn. 😽En van Dannie en Michel kregen we een super lekkere groentenschotel om onze hongerige buikjes te spijzen (want ja, dat hadden we zeker na zo'n drukke dag! 🍴). Het heeft ontzettend gesmaakt! En als afsluiter namen we ook nog twee nieuwe bewoners onder onze hoede. Voorstelstukjes volgen snel, maar we kunnen al verklappen dat het twee hartenbrekertjes zijn. Welkom Franck en Mirre! 😻 Dankjewel lieve mensen voor de fijne dag, we hebben ervan genoten! 💚
Zaterdag 08 juli 2017:
Ik had zonet een grote woordenwisseling met Elu. Echt waar! 😲 Nou ja, 't was eerder hij die het woord nam en ik stond daar met mijn mond vol tanden... Hij mocht vandaag nog eventjes stevig doorkarren buiten, want ik weet niet of daar morgen - met de knuffeldag - de gelegenheid voor is en komende week voorspellen ze slecht weer. En slecht weer, is dan ook ontzettend slecht weer op de boerderij. 💨 Dan komt er letterlijk geen kat buiten op het binnenplein, alleen wij tweetjes om al het werk te doen, haha. Elu had ietsje langer dan een uurtje van me mogen karren. Veel langer dan de oorspronkelijke 10 minuutjes die ik voor ogen had. Maar hij vindt het gewoon zo geweldig. 💞 Hij zou letterlijk in zijn karretje wonen. Dus ik snap zijn vorige baasje's uitgangspunt wel. Alleen jammer van die doorligwonden. Maar ik had nog zoveel werk te doen, nu nog trouwens ('t zal weer een latertje worden - zoals gewoonlijk 🙈) - dus vond ik het welletjes. Maar dat was buiten Elu gerekend! Hij heeft de lelijkste scheldwoorden naar mijn kop geslingerd. Als hij in het filmpje al vocaal overkomt, bedenk dat daar dan met een discussie nog wel een aardig -tal decibelletjes bij komen. Haha! 😉
Ik had zonet een grote woordenwisseling met Elu. Echt waar! 😲 Nou ja, 't was eerder hij die het woord nam en ik stond daar met mijn mond vol tanden... Hij mocht vandaag nog eventjes stevig doorkarren buiten, want ik weet niet of daar morgen - met de knuffeldag - de gelegenheid voor is en komende week voorspellen ze slecht weer. En slecht weer, is dan ook ontzettend slecht weer op de boerderij. 💨 Dan komt er letterlijk geen kat buiten op het binnenplein, alleen wij tweetjes om al het werk te doen, haha. Elu had ietsje langer dan een uurtje van me mogen karren. Veel langer dan de oorspronkelijke 10 minuutjes die ik voor ogen had. Maar hij vindt het gewoon zo geweldig. 💞 Hij zou letterlijk in zijn karretje wonen. Dus ik snap zijn vorige baasje's uitgangspunt wel. Alleen jammer van die doorligwonden. Maar ik had nog zoveel werk te doen, nu nog trouwens ('t zal weer een latertje worden - zoals gewoonlijk 🙈) - dus vond ik het welletjes. Maar dat was buiten Elu gerekend! Hij heeft de lelijkste scheldwoorden naar mijn kop geslingerd. Als hij in het filmpje al vocaal overkomt, bedenk dat daar dan met een discussie nog wel een aardig -tal decibelletjes bij komen. Haha! 😉
Vrijdag 07 juli 2017:
Ons konijnenkontje Stix in een opperbeste bui vanmorgen! ❤ Twee weekjes geleden onderging hij nog een blaasspoeling en moesten we vorige week zijn dosis antibiotica halveren. En sinds deze week is hij compleet van de antibiotica. 💯 💪 Ik merk dat zijn lichaampje toch wel een klein beetje moeite heeft om alles zelf te regelen binnenin zonder die ondersteuning van de medicatie, want zijn oortjes zien ontzettend rood. Maar voorlopig blijft zijn urine er wel keurig uitzien. Laat ons hopen dat dit zo blijft! 🍀 🤞
Ons konijnenkontje Stix in een opperbeste bui vanmorgen! ❤ Twee weekjes geleden onderging hij nog een blaasspoeling en moesten we vorige week zijn dosis antibiotica halveren. En sinds deze week is hij compleet van de antibiotica. 💯 💪 Ik merk dat zijn lichaampje toch wel een klein beetje moeite heeft om alles zelf te regelen binnenin zonder die ondersteuning van de medicatie, want zijn oortjes zien ontzettend rood. Maar voorlopig blijft zijn urine er wel keurig uitzien. Laat ons hopen dat dit zo blijft! 🍀 🤞
Wat een week! 😵 Er heerst(e) een buikgriepvirusje onder een aantal Blutsjes, zowel diegene die binnen als buiten wonen. Niet leuk! Naast de al enorme hoeveelheid werk die ik dagelijks voor de kiezen krijg, kon ik dus doorheen de dag met een doekje achter sommigen blijven aan rennen. Toen de eerste ziek werd, had ik gehoopt dat het door het verschil van weer kwam. Eerst zo verschrikkelijk heet, dan weer fris. Maar nee, 't was dus buikgriep en dat heb ik geweten! 🙈 Jeetje. Inmiddels zijn we door 't ergste heen en zijn eigenlijk enkel Ataxie Smurf en verlamde Blutsje Cake nog aan de diarree. Fiv-je Capuchon voelt zich over het algemeen nog niet zo heel erg lekker, maar toch al beter dan de voorbije dagen. Hij gaat weer buiten een frisse neus halen en da's al veel. Want afgelopen dagen lag hij de hele dag te slapen. Bij sommige Blutsjes moest ik Stomorgyl en Cerenia bovenhalen om de diarree en dat misselijke gevoel te doen stoppen. 💊 En dat heeft geholpen, want ons verlamde Blutsje Chamar dacht werkelijk dat zijn laatste uur geslagen was. Tot ik met deze medicatie op de proppen kwam en hij knapte gelijk weer een beetje op. Probiotica werd rijkelijk onder het natvoer gemengd om die ontregelde buikjes zo snel mogelijk gestabiliseerd te krijgen. En dat net in de week waarin Sab haar nieuwe job gestart is. De eerste vier dagen waren eigenlijk een opleiding waardoor ze met de trein helemaal naar Brussel moest. En door ontzettend veel vertragingen miste ze de ene aansluiting na de andere waardoor ze pas heel erg laat thuis was. 🚆Het was me het weekje wel in ieder geval! Daardoor lopen we behoorlijk wat achter met administratief werk. Maar dat proberen we zo snel mogelijk in te halen. Het is de voorbije weken erg druk geweest, want Sab heeft werkelijk geknokt voor deze job. 💪 Het zal in het begin even wennen zijn, maar op lange termijn komt dit onze vzw en ons tehuis alleen maar ten goede. Nog even door de zure appel bijten, want er staan ook enkele studiedagen gepland. Eind augustus of begin september - de datum staat nog niet helemaal vast - moet ze een examen gaan afleggen over de wet Willems. Straffe toebak! 😲 En met een beetje geluk lukt dat allemaal nog voor de drukte van ons grote project losbarst. We gaan een crazy gek druk jaar tegemoet, maar alles komt goed. Tenminste dat hoop ik toch. 😉 De zieke Blutsjes zijn weer aan de beterhand, maar uitrusten is er voor ons niet bij. Want morgen vinden alweer de voorbereidingen voor de knuffeldag plaats en zondag is het dan weer zover: de derde knuffeleditie. En stiekem kijk ik er ontzettend naar uit! 💚
Donderdag 06 juli 2017:
Het is al een tijdje dat ons miniatuur trilkatje Hanna stapelverliefd is op ons verlamde Blutsje Klaus. ❤ Als ze hem nog maar ziet, dan klaart haar gezichtje op. Als ze merkt dat hij in haar richting schuifelt, dan kan haar geluk niet op en dan kirt ze het uit. Alleen ziet Klaus haar niet zo vaak zitten... De liefde is helaas niet zo wederzijds. Terwijl hij nochtans een echte flierefluiter is. 😉 Achter elk meisje heeft hij al geschuifeld en zijn casanova-streken bovengehaald. Hij loopt het ene blauwtje na het andere, want onze meisjes zijn niet geïnteresseerd in Klaus. Maar onze Hanna wel! En heel soms, is de liefde een klein beetje wederzijds en dat geeft dan zulk liefdevol tafereel: Klaus die teder zijn voorpootjes om ons kleine meisje legt. 💞 En Hanna haar geluk kan niet op. Want met Klaus aan haar zijde kan ze immers de ganse wereld aan, of nou ja, toch haar trilwereld in ons Blutsjestehuis. 💫
Het is al een tijdje dat ons miniatuur trilkatje Hanna stapelverliefd is op ons verlamde Blutsje Klaus. ❤ Als ze hem nog maar ziet, dan klaart haar gezichtje op. Als ze merkt dat hij in haar richting schuifelt, dan kan haar geluk niet op en dan kirt ze het uit. Alleen ziet Klaus haar niet zo vaak zitten... De liefde is helaas niet zo wederzijds. Terwijl hij nochtans een echte flierefluiter is. 😉 Achter elk meisje heeft hij al geschuifeld en zijn casanova-streken bovengehaald. Hij loopt het ene blauwtje na het andere, want onze meisjes zijn niet geïnteresseerd in Klaus. Maar onze Hanna wel! En heel soms, is de liefde een klein beetje wederzijds en dat geeft dan zulk liefdevol tafereel: Klaus die teder zijn voorpootjes om ons kleine meisje legt. 💞 En Hanna haar geluk kan niet op. Want met Klaus aan haar zijde kan ze immers de ganse wereld aan, of nou ja, toch haar trilwereld in ons Blutsjestehuis. 💫
Woensdag 05 juli 2017:
Zei ik - niet zo gek lang geleden - dat Hanna absoluut niet in het bedje kon klimmen? 🤔 Pas du tout zelfs! Wel, kijk eens aan. Gisteren lag ze ineens triomfantelijk op het 'Paw Patrol-bedje'. Met heerlijke glinsterende oogjes. ✨ Niet op het girly-roze-bedje, nee hoor, ze koos het bedje voor de stoere bonken uit. Want ze vindt dat ze dat vanaf nu ook is, ons miniatuur trilkatje. 💪 Ik geloof dat ze stiekem ergens een I-phone vandaan gevist heeft en mijn berichtjes op onze sociale media naleest, dat kan bijna niet anders. Haha! Slaap ze kleine meid. 😴
Zei ik - niet zo gek lang geleden - dat Hanna absoluut niet in het bedje kon klimmen? 🤔 Pas du tout zelfs! Wel, kijk eens aan. Gisteren lag ze ineens triomfantelijk op het 'Paw Patrol-bedje'. Met heerlijke glinsterende oogjes. ✨ Niet op het girly-roze-bedje, nee hoor, ze koos het bedje voor de stoere bonken uit. Want ze vindt dat ze dat vanaf nu ook is, ons miniatuur trilkatje. 💪 Ik geloof dat ze stiekem ergens een I-phone vandaan gevist heeft en mijn berichtjes op onze sociale media naleest, dat kan bijna niet anders. Haha! Slaap ze kleine meid. 😴
Dinsdag 04 juli 2017:
Ons verlamde Blutsje Elu mocht vandaag voor het eerst terug een beetje karren. Niet zo lang als dat hij ooit gewend was natuurlijk. 😉 10 minuutjes was voldoende. Het duurde alleen eventjes voor ik in de gaten had hoe zijn tuigje vooraan rond zijn lijfje moest. Ik dacht eerst dat het volgens hetzelfde principe moest als bij het karretje van onze Benito. Dus maakte ik het vast rond zijn halsje, alleen kantelde hij constant op zijn kont. Onder luid protest - want jeetje, wat is me dat een vocaal kereltje ség 🎼 - hij heeft altijd zoveel te vertellen en hij gaat gerust met me in discussie als hij vindt dat iets anders moet! - heb ik dan een aantal keren geswitched en eindelijk, het moest net onder zijn oksels vast gemaakt worden. 👍 Van zodra hij in de gaten had dat alles goed zat, zette hij zijn discussie stop en maakte een sprintje... direct één van de stallen binnen! Er is immers ook zoveel te verkennen. Heerlijk! 💚 Elu vindt het duidelijk geweldig die wieltjes onder zijn lijfje, dus mag hij voortaan elke dag wel een aantal sprintjes trekken. Een rolstoeltje is niet voor elke kat weggelegd, maar voor onze zwarte prins duidelijk wel. 🐱 💞
Ons verlamde Blutsje Elu mocht vandaag voor het eerst terug een beetje karren. Niet zo lang als dat hij ooit gewend was natuurlijk. 😉 10 minuutjes was voldoende. Het duurde alleen eventjes voor ik in de gaten had hoe zijn tuigje vooraan rond zijn lijfje moest. Ik dacht eerst dat het volgens hetzelfde principe moest als bij het karretje van onze Benito. Dus maakte ik het vast rond zijn halsje, alleen kantelde hij constant op zijn kont. Onder luid protest - want jeetje, wat is me dat een vocaal kereltje ség 🎼 - hij heeft altijd zoveel te vertellen en hij gaat gerust met me in discussie als hij vindt dat iets anders moet! - heb ik dan een aantal keren geswitched en eindelijk, het moest net onder zijn oksels vast gemaakt worden. 👍 Van zodra hij in de gaten had dat alles goed zat, zette hij zijn discussie stop en maakte een sprintje... direct één van de stallen binnen! Er is immers ook zoveel te verkennen. Heerlijk! 💚 Elu vindt het duidelijk geweldig die wieltjes onder zijn lijfje, dus mag hij voortaan elke dag wel een aantal sprintjes trekken. Een rolstoeltje is niet voor elke kat weggelegd, maar voor onze zwarte prins duidelijk wel. 🐱 💞
Maandag 03 juli 2017:
Ons wiebel wobbelkontje Paige is helemaal uit zichzelf op deze krabpaal geklommen, speciaal om jullie een fijne maandag te komen wensen. 😽 Want ja, dat is iets wat ze sinds een paar daagjes helemaal alleen kan. En trots dat ze is! En wij zijn stiekem ook meer-dan-trots op haar. Uren ligt ze nu naar buiten te turen met zo'n heerlijke eigenwijze attitude. Gisteren wilde ze nog een plankje hoger gaan, maar dat was toch net een stapje te ver. 😉 Ooit Paige, eerst nog een klein beetje groeien! Het naar beneden komen gaat alleen iets minder elegant dan het naar boven klimmen, haha. Maar ze doet het toch maar! 💪 Met deze snoet in huis hebben wij geen last meer van 'Blue Mondays', want met haar geweldige 'prrr-tjes' neemt ze alle donkere wolken gelijk weg. Fijne maandag iedereen! 💞 👋
We hebben - geloof ik - een nieuwe soort luier in huis! 👻 Ik vraag me alleen af of ik die wel zo makkelijk rond de billen van 'Pampieboy' Jake gehuld krijg? 😹 😉
Zondag 02 juli 2017:
Elke dag ben ik druk in de weer om niet alleen alle Blutsjes verzorgd te krijgen, maar ook de ruimtes gepoetst. En bij de verlamde Blutsjes, Ataxie-kindjes en konijnenkontjes durf ik soms toch wel eens een vloekwoordje laten ontsnappen. 😉 Zijn me dat klieders ség! 😱Mochten er alleen maar verlamde Blutsjes zoals onze Ballerina, Matei of Elpida in ons Blutsjestehuis wonen ➡ mijn leven zou er een stuk makkelijker uitzien. Maar langs de andere kant vind ik het ook altijd een uitdaging om me elke dag door die stapel werk te worstelen. Want wat zou het leven zijn zonder uitdagingen? 👻 De bedjes liggen er elke dag piekfijn bij, net alsof ze uit een catalogus ontsnapt zijn tot die bende erin gaat liggen natuurlijk. Inmiddels kunnen er een boel verlamde Blutsjes zelf in de bedjes klimmen en dat maakt dat de dekens alle kanten opschieten. ✨ Ook onze Ataxie-kindjes (behalve Badu en Hanna) kunnen dit, met de nodige koprollen tot gevolg. 's Morgens ligt er altijd wel een verdwaalde deken op de grond en de andere hangt allesbehalve catalogus-achtig om de matras. 😜 En dan kan ik alleen maar denken: oh, wat ben ik trots op mijn bende dat ze dit gewoon kunnen. Dat ze bedjes klimmen en krabpalen en dat ze dit gewoon mogen! Het geeft me inderdaad een heleboel werk, maar ze hebben tenminste dikke fun! 😻 💞
Elke dag ben ik druk in de weer om niet alleen alle Blutsjes verzorgd te krijgen, maar ook de ruimtes gepoetst. En bij de verlamde Blutsjes, Ataxie-kindjes en konijnenkontjes durf ik soms toch wel eens een vloekwoordje laten ontsnappen. 😉 Zijn me dat klieders ség! 😱Mochten er alleen maar verlamde Blutsjes zoals onze Ballerina, Matei of Elpida in ons Blutsjestehuis wonen ➡ mijn leven zou er een stuk makkelijker uitzien. Maar langs de andere kant vind ik het ook altijd een uitdaging om me elke dag door die stapel werk te worstelen. Want wat zou het leven zijn zonder uitdagingen? 👻 De bedjes liggen er elke dag piekfijn bij, net alsof ze uit een catalogus ontsnapt zijn tot die bende erin gaat liggen natuurlijk. Inmiddels kunnen er een boel verlamde Blutsjes zelf in de bedjes klimmen en dat maakt dat de dekens alle kanten opschieten. ✨ Ook onze Ataxie-kindjes (behalve Badu en Hanna) kunnen dit, met de nodige koprollen tot gevolg. 's Morgens ligt er altijd wel een verdwaalde deken op de grond en de andere hangt allesbehalve catalogus-achtig om de matras. 😜 En dan kan ik alleen maar denken: oh, wat ben ik trots op mijn bende dat ze dit gewoon kunnen. Dat ze bedjes klimmen en krabpalen en dat ze dit gewoon mogen! Het geeft me inderdaad een heleboel werk, maar ze hebben tenminste dikke fun! 😻 💞
Zaterdag 01 juli 2017:
Typische - bijna dagelijkse - taferelen uit ons Blutsjestehuis: een verdwaalde luier mét broekje deze keer en een Andreas die zich absoluut van geen kwaad bewust is! 😹
Typische - bijna dagelijkse - taferelen uit ons Blutsjestehuis: een verdwaalde luier mét broekje deze keer en een Andreas die zich absoluut van geen kwaad bewust is! 😹
De meeste verlamde Blutsjes die bij ons komen wonen, komen van andere opvangen of asielen vandaan. Van hier of uit het buitenland. Plekjes voor verlamde katjes zijn schaars en de aanvragen om hen in ons tehuis op te nemen stromen dan ook met regelmaat binnen. Elu had een thuis, hij was geliefd, maar toch kon zijn vrouwtje niet langer meer voor hem zorgen. 😟 Haar uren op het werk werden aardig verlengd waardoor ze te lang van huis was om Elu de nodige verzorging te bieden. Noodgedwongen zat ze hem van 's morgensvroeg tot heel laat in zijn rolstoeltje. Door de vele uren die Elu hierin doorbracht, kreeg hij doorligwonden op zijn lichaampje. 🙈Voornamelijk daar op de plekken waar zijn lichaampje het rolstoeltje raakte. Zijn vrouwtje zag dat dit niet langer meer kon en besloot een oplossing voor haar geliefde vriendje te zoeken. En zo kwam ze bij ons uit. Elu is een alleraardigst monstertje die best vocaal is en zich wonderwel heeft weten aan te passen aan het leven in ons tehuis. 👻Zijn rolstoeltje heeft hij voor eventjes vaarwel gezegd tot zijn wonden allemaal genezen zijn. Hij zal af en toe eens mogen karren op het binnenplein, maar bijlange niet zo lang als dat hij gewend geweest is. Want hij was dan ook oververmoeid toen hij bij ons kwam wonen. Dagen heeft hij geslapen, uren aan een stuk. 😴 Karren is echt vermoeiend. Zijn wondjes beginnen goed te genezen en ondertussen werd hij zelfs uit de ziekenboeg ontslagen en geïntegreerd bij de andere (verlamde) Blutsjes. En dat verliep allemaal vlekkeloos! 💪Chamar moest wel twee keer kijken, want hij zag zowaar een kleinere kopie van zichzelf rondschuifelen, haha. Blij dat we dit ventje ook mogen koesteren, liefhebben en be'pamperen' (en dat laatste mag zelfs heel letterlijk genomen worden 😉). Welkom Elu, we houden nu al zielsveel van je! 🐱 💚
Vrijdag 30 juni 2017:
Klaus en de 1000 kusjes! 😽 💋
Klaus en de 1000 kusjes! 😽 💋
Donderdag 29 juni 2017:
Petra verraste me onlangs met deze foto van een aantal jaartjes geleden. Onze Leo toen hij nog een kleine 'Eo-bébé' was en ik aardig wat grijze haren minder had, haha - ideaal dus om een #throwbackthursday te doen. 😉 Onze vent is ondertussen uitgegroeid tot een grote kater, maar ooit was dat anders. Hij kwam als piepklein kittentje van amper een dag of 2 à 3 oud bij ons wonen. 💞 Zijn navelstrengetje hing er nog aan. Zijn mama was in een kippenhok bevallen en had alle kleintjes naar een veiliger plekje gebracht, behalve Leo. Ze kwam hem maar niet halen... Uren lag hij daar alleen, zonder warmte van zijn broertjes en zusjes en met een knorrend maagje van de honger... 😟 We kregen telefoon van Leen met de vraag of we hem in opvang konden nemen en dat maakte dat ik aan het flessen moest. Later zou duidelijk worden waarom mama hem zomaar had achtergelaten... Leo was altijd een heel sloom kitten en hij had met regelmaat last van koortsaanvallen, die soms dagen aan een stuk konden duren. 🤒 Hij werd gediagnosticeerd als auto-immuun patiëntje. Op de foto zal hij een week of 4 oud geweest zijn toen we op visite waren bij Petra en Wim. Het bezoekuurtje viel net in zijn voedingsbeurt, dus hops, Leo mocht mee. En kijk die melksnoet! 🍼Dit rescue-werk heeft me al heel veel mooie herinneringen opgeleverd en dit is er zeker en vast eentje van. Want het is altijd een succes-story als zo'n kleine ukkepuk dan toch groot wordt. 💪 Dankjewel Petra voor de leuke foto! 💚
Petra verraste me onlangs met deze foto van een aantal jaartjes geleden. Onze Leo toen hij nog een kleine 'Eo-bébé' was en ik aardig wat grijze haren minder had, haha - ideaal dus om een #throwbackthursday te doen. 😉 Onze vent is ondertussen uitgegroeid tot een grote kater, maar ooit was dat anders. Hij kwam als piepklein kittentje van amper een dag of 2 à 3 oud bij ons wonen. 💞 Zijn navelstrengetje hing er nog aan. Zijn mama was in een kippenhok bevallen en had alle kleintjes naar een veiliger plekje gebracht, behalve Leo. Ze kwam hem maar niet halen... Uren lag hij daar alleen, zonder warmte van zijn broertjes en zusjes en met een knorrend maagje van de honger... 😟 We kregen telefoon van Leen met de vraag of we hem in opvang konden nemen en dat maakte dat ik aan het flessen moest. Later zou duidelijk worden waarom mama hem zomaar had achtergelaten... Leo was altijd een heel sloom kitten en hij had met regelmaat last van koortsaanvallen, die soms dagen aan een stuk konden duren. 🤒 Hij werd gediagnosticeerd als auto-immuun patiëntje. Op de foto zal hij een week of 4 oud geweest zijn toen we op visite waren bij Petra en Wim. Het bezoekuurtje viel net in zijn voedingsbeurt, dus hops, Leo mocht mee. En kijk die melksnoet! 🍼Dit rescue-werk heeft me al heel veel mooie herinneringen opgeleverd en dit is er zeker en vast eentje van. Want het is altijd een succes-story als zo'n kleine ukkepuk dan toch groot wordt. 💪 Dankjewel Petra voor de leuke foto! 💚
Woensdag 28 juni 2017:
Afgelopen knuffeldag kregen we van Marleen een tweede wandelwagen cadeau. 💞 Ideaal! ✌ Want nu kunnen er twee verlamde Blutsjes buiten een frisse neus halen. Ik dacht dat Iskra hier net zo van zou genieten als Gribouille. En ja hoor, ze keek verwonderd haar oogjes uit toen ik haar voor de eerste keer het binnenplein op reed. 😊 Voortaan kunnen onze meisjes zij aan zij, wandelwagen aan wandelwagen genieten van de zonnestraaltjes. Gelukkig is de zomer nog maar net begonnen en hebben we hopelijk nog een heleboel zonnige dagen voor de boeg. 🌞 💪
Afgelopen knuffeldag kregen we van Marleen een tweede wandelwagen cadeau. 💞 Ideaal! ✌ Want nu kunnen er twee verlamde Blutsjes buiten een frisse neus halen. Ik dacht dat Iskra hier net zo van zou genieten als Gribouille. En ja hoor, ze keek verwonderd haar oogjes uit toen ik haar voor de eerste keer het binnenplein op reed. 😊 Voortaan kunnen onze meisjes zij aan zij, wandelwagen aan wandelwagen genieten van de zonnestraaltjes. Gelukkig is de zomer nog maar net begonnen en hebben we hopelijk nog een heleboel zonnige dagen voor de boeg. 🌞 💪
Dinsdag 27 juni 2017:
De buitenBlutsjes waren heel 'zen' vanochtend! ✨ 💞 Behalve Skipje! Want zij is een beetje boos op konijnenkontje Stix 😉
De buitenBlutsjes waren heel 'zen' vanochtend! ✨ 💞 Behalve Skipje! Want zij is een beetje boos op konijnenkontje Stix 😉
Jeps, ons verlamde Blutsje Noro heeft het gepresteerd om zijn 'Medical Pet Shirt' in flarden te scheuren. 😹 Zijn bovenstukje hangt nog met welgeteld één franje vast aan zijn buikstukje. Haha! 😜 Sorry, tante Lien, maar hij is er toch een paar maanden zoet (én stoer) mee geweest. 😉
Maandag 26 juni 2017:
Ons Ataxie-meisje Bluebelle en 'Pampieboy' Jake vormen nog steeds een übercute stelletje! 😻 A͟l͟t͟i͟j͟d͟ liggen ze samen te dutten. Stiekem moet ik er wel om lachen dat ons meisje zo groot toont. Terwijl Jake eigenlijk in het echt dubbel zo groot is dan haar. En tja, die blik! 🙈 Da's een beetje om te gieren, maar dat is haar typische Ataxie-blik. Doet ze altijd als ik de camera bovenhaal. 👻 En aangezien Jake meestal diegene is die komt 'photobomben', gaf konijnenkontje Kally hem nu een koekje van eigen deeg! 😹 😉
Ons Ataxie-meisje Bluebelle en 'Pampieboy' Jake vormen nog steeds een übercute stelletje! 😻 A͟l͟t͟i͟j͟d͟ liggen ze samen te dutten. Stiekem moet ik er wel om lachen dat ons meisje zo groot toont. Terwijl Jake eigenlijk in het echt dubbel zo groot is dan haar. En tja, die blik! 🙈 Da's een beetje om te gieren, maar dat is haar typische Ataxie-blik. Doet ze altijd als ik de camera bovenhaal. 👻 En aangezien Jake meestal diegene is die komt 'photobomben', gaf konijnenkontje Kally hem nu een koekje van eigen deeg! 😹 😉
💫 Nog een fijne avond iedereen en voor straks: zoete dromen! 🌙
💚 Verlamd Blutsje Cake 💚
💚 Verlamd Blutsje Cake 💚
Zondag 25 juni 2017:
Katten kunnen op de meest gekke manieren en in de meest gekke poses slapen! 😲 Soms krijg ik al kramp in mijn nek als ik één van onze Blutsjes helemaal opgefrommeld zie liggen dutten. 👻 En toch staan ze net zo fit en monter weer op. Ons verlamde Blutsje Iskra vindt het heerlijk om met haar voorpootjes op de chauffage te hangen en haar snoetje op haar pootjes (want haar stijve achterpootjes liggen daar ook ergens tussen) te leggen. 💞 En dan denk ik: slaap maar lekker uit kind, 't is tenslotte zondag. Liggen jullie katjes er soms ook zo gek bij? 😊
Katten kunnen op de meest gekke manieren en in de meest gekke poses slapen! 😲 Soms krijg ik al kramp in mijn nek als ik één van onze Blutsjes helemaal opgefrommeld zie liggen dutten. 👻 En toch staan ze net zo fit en monter weer op. Ons verlamde Blutsje Iskra vindt het heerlijk om met haar voorpootjes op de chauffage te hangen en haar snoetje op haar pootjes (want haar stijve achterpootjes liggen daar ook ergens tussen) te leggen. 💞 En dan denk ik: slaap maar lekker uit kind, 't is tenslotte zondag. Liggen jullie katjes er soms ook zo gek bij? 😊
Vandaag stond al een tijdje aangestipt in onze agenda als rommelmarktdagje in onze eigen gemeente. Hoe klein onze gemeente ook is, met zo'n 200 standhouders is het wel een rommelmarkt die druk bezocht wordt door vele kijklustigen en kopers uit de regio.👀 Het is hier eigenlijk het evenement van het jaar met kermis (lees: 1 visspel), fanfare met majoretten en de reuzen Célestin en Céline die door de straten dansen.🥁 Diny had haar handen meer dan vol met de verzorging van alle Blutsjes, waardoor ik deze morgen in een overvolle auto sprong om 5 minuutjes later alles netjes uit te stallen en te hopen op een goede verkoop.🤞 We hadden immers heel wat gerief verzameld dat hier niet meer gebruikt wordt, maar wat toch echt nog te goed is om zomaar weg te smijten. Centjes voor onze Blutsjes en recycleren zijn dan gewoon twee geweldige vliegen in één klap!💸 De dag begon een beetje grijs, maar nadien stond ik verschillende uren in een heerlijk zonnetje en toeval of niet, maar rondom het standje waren constant vlinders in de weer.🦋 Op het einde van de dag waren onze Blutsjes dan ook bijna 125 euro rijker en mijn autootje vele dozen armer!📦
Zaterdag 24 juni 2017:
Ons konijnenkontje Kally mocht donderdag ook mee met mede-konijnenkontje Stix en Gizmo naar onze dierenarts. Voor haar stond er net dezelfde 'medische-blaas-spoeling-ingreep' als Stix op het programma. Alleen wisten we al dat dit bij haar een stuk moeilijker zou gaan. 😵 Maar we wilden dit graag een kans geven, want net zoals Stix had zij een heftige blaasontsteking toen ze pas bij ons kwam wonen en staat ze al een behoorlijke tijd op antibiotica. Haar plas is van puur bloed naar redelijk normale plas gegaan, maar met grote regelmaat zitten er nog vlokken etter in. Alleen is de blaasspoeling bij haar helaas niet gelukt... Onze dierenarts had het al voorspeld dat het niet evident zou zijn en dat de kans maar 50% op slagen was. 🍀 Bij katertjes zit de katheter gelijk in de plasbuis, maar bij kattinnetjes is dit een stuk moeilijker. Omdat de katheter eerst langs het gaatje moet gaan dat richting de baarmoeder loopt en daar is er een kleine kronkel, een soort van aftakking dus, die naar de blaas loopt. Het is dus niet alleen ontzettend priegelwerk, maar ook blindelings naar dat gaatje zoeken. De katheter moet dan ook al willen meewerken en dat deed ie niet. 😕 Langs de ene kant erg jammer dat het niet gelukt is, maar niets aan te doen natuurlijk. Ik blijf nog even doorzetten met antibiotica in de hoop haar blaas toch volledig schoon te krijgen. Gelukkig was ons meisje bij thuiskomst alweer fit en monter en was ze blij dat ze weer op haar favoriete plekje op de krabpaal kon hangen! 💞
Ons konijnenkontje Kally mocht donderdag ook mee met mede-konijnenkontje Stix en Gizmo naar onze dierenarts. Voor haar stond er net dezelfde 'medische-blaas-spoeling-ingreep' als Stix op het programma. Alleen wisten we al dat dit bij haar een stuk moeilijker zou gaan. 😵 Maar we wilden dit graag een kans geven, want net zoals Stix had zij een heftige blaasontsteking toen ze pas bij ons kwam wonen en staat ze al een behoorlijke tijd op antibiotica. Haar plas is van puur bloed naar redelijk normale plas gegaan, maar met grote regelmaat zitten er nog vlokken etter in. Alleen is de blaasspoeling bij haar helaas niet gelukt... Onze dierenarts had het al voorspeld dat het niet evident zou zijn en dat de kans maar 50% op slagen was. 🍀 Bij katertjes zit de katheter gelijk in de plasbuis, maar bij kattinnetjes is dit een stuk moeilijker. Omdat de katheter eerst langs het gaatje moet gaan dat richting de baarmoeder loopt en daar is er een kleine kronkel, een soort van aftakking dus, die naar de blaas loopt. Het is dus niet alleen ontzettend priegelwerk, maar ook blindelings naar dat gaatje zoeken. De katheter moet dan ook al willen meewerken en dat deed ie niet. 😕 Langs de ene kant erg jammer dat het niet gelukt is, maar niets aan te doen natuurlijk. Ik blijf nog even doorzetten met antibiotica in de hoop haar blaas toch volledig schoon te krijgen. Gelukkig was ons meisje bij thuiskomst alweer fit en monter en was ze blij dat ze weer op haar favoriete plekje op de krabpaal kon hangen! 💞
Thomas... Een week terug in de tijd... 💔
Ik heb een hele tijd lang niet meer naar mijn gevoel geluisterd, gewoon omdat het soms zo akelig was. Maar ook deze keer voelde ik het, wist ik het zonder het echt te weten dat Thomas zijn tijd eraan zat te komen. Maandag was ie nog bij onze dierenarts geweest om een prikje Cortisone te halen voor zijn sponsvoetjes, maar hij bleek ook weer ontzettend geel te zien. Iets wat vorige keer ook al aan het oppervlak kwam, maar zo gek weer verdween als het kwam. Er werden toen allerlei levertesten uitgevoerd, maar daar kwam niets uit. Ik zag dat het spuitje Cortisone niet hielp zoals het andere keren wel deed. En ondanks dat hij altijd goed is blijven eten, vermagerde hij zienderogen. Op een paar daagjes tijd was hij zelfs 400 gram afgevallen. Van donderdag op vrijdagnacht had hij zijn portie tonijn uitgebraakt en dat maakte dat hij gistermorgen met spoed opgenomen werd bij onze dierenarts. Er werd bloed geprikt en dat zag er al niet goed uit. Veel te lopend, wat al aangaf dat er iets vreselijk mis was met zijn rode bloedcellen. Hij werd aan het infuus gekoppeld en vanmorgen kwam dan het onvermijdelijke nieuws. Thomas is niet meer, fluisterde onze dierenarts. En ik wist het al zonder het te weten dat hij vertrokken was. Zijn levertesten waren allemaal afwijkend, heel slecht zelfs. Zijn hematocriet was barslecht en alles gaf aan dat onze Thomas zo echt niet verder kon en dat besliste hij zelf ook. Hij had kort voordien zijn buikje nog rond gesmuld, dus het is een troost dat hij met volle maag vertrokken is aan die lange reis. Lieve Thomas, gekkerd toch! Auto-immuun ziekte is echt niet om te lachen eh vent. Je kroop elke keer weer uit dat dalletje en wat was je toch een dapper ventje. Het idee dat ik jou hier niet meer ga zien, is zo vreselijk ondragelijk. Dat je niet plots in het midden van een doorgang ligt, languit gestrekt met jouw pootjes opzij omdat je die wilde ontlasten. Geen extra zorgen meer voor/om jou. Of extra supplementen waar je elke dag weer naar uitkeek. Dat extraatje dat ik je stiekem altijd toestak en waar je zo blij om was. Geen oogprutjes meer verwijderen waar je stiekem zo van genoot. Want dat waren onze momentjes. Geen piepgeluidje meer waarbij je aangaf: 'mamie, ik ben hier! Geef me mijn potje natvoer nou!' Geen lieve blik meer die me aankijkt om daarna een dikke smakkerd te geven. Ondanks dat ik je vreselijk ga missen, is het goed zo. Want ik kon jou niet beter maken. Je lichaampje was op. Die vreselijke auto-immuun ziekte had je al zo lang in de ban en ondanks dat je beresterk was, kon je ook maar zoveel hebben eh vent. Lief dapper ventje, je hebt zo hard geknokt en ondanks je pijn soms, was je gelukkig. Ik mis je hengelende pootje naar het spuitje pijnstilling, waarna je keer op keer aan het spuitje rook om daarna de druppeltjes op te likken. Daaag Thomasje, bedankt dat ik jouw mamie mocht zijn! 💫
Ik heb een hele tijd lang niet meer naar mijn gevoel geluisterd, gewoon omdat het soms zo akelig was. Maar ook deze keer voelde ik het, wist ik het zonder het echt te weten dat Thomas zijn tijd eraan zat te komen. Maandag was ie nog bij onze dierenarts geweest om een prikje Cortisone te halen voor zijn sponsvoetjes, maar hij bleek ook weer ontzettend geel te zien. Iets wat vorige keer ook al aan het oppervlak kwam, maar zo gek weer verdween als het kwam. Er werden toen allerlei levertesten uitgevoerd, maar daar kwam niets uit. Ik zag dat het spuitje Cortisone niet hielp zoals het andere keren wel deed. En ondanks dat hij altijd goed is blijven eten, vermagerde hij zienderogen. Op een paar daagjes tijd was hij zelfs 400 gram afgevallen. Van donderdag op vrijdagnacht had hij zijn portie tonijn uitgebraakt en dat maakte dat hij gistermorgen met spoed opgenomen werd bij onze dierenarts. Er werd bloed geprikt en dat zag er al niet goed uit. Veel te lopend, wat al aangaf dat er iets vreselijk mis was met zijn rode bloedcellen. Hij werd aan het infuus gekoppeld en vanmorgen kwam dan het onvermijdelijke nieuws. Thomas is niet meer, fluisterde onze dierenarts. En ik wist het al zonder het te weten dat hij vertrokken was. Zijn levertesten waren allemaal afwijkend, heel slecht zelfs. Zijn hematocriet was barslecht en alles gaf aan dat onze Thomas zo echt niet verder kon en dat besliste hij zelf ook. Hij had kort voordien zijn buikje nog rond gesmuld, dus het is een troost dat hij met volle maag vertrokken is aan die lange reis. Lieve Thomas, gekkerd toch! Auto-immuun ziekte is echt niet om te lachen eh vent. Je kroop elke keer weer uit dat dalletje en wat was je toch een dapper ventje. Het idee dat ik jou hier niet meer ga zien, is zo vreselijk ondragelijk. Dat je niet plots in het midden van een doorgang ligt, languit gestrekt met jouw pootjes opzij omdat je die wilde ontlasten. Geen extra zorgen meer voor/om jou. Of extra supplementen waar je elke dag weer naar uitkeek. Dat extraatje dat ik je stiekem altijd toestak en waar je zo blij om was. Geen oogprutjes meer verwijderen waar je stiekem zo van genoot. Want dat waren onze momentjes. Geen piepgeluidje meer waarbij je aangaf: 'mamie, ik ben hier! Geef me mijn potje natvoer nou!' Geen lieve blik meer die me aankijkt om daarna een dikke smakkerd te geven. Ondanks dat ik je vreselijk ga missen, is het goed zo. Want ik kon jou niet beter maken. Je lichaampje was op. Die vreselijke auto-immuun ziekte had je al zo lang in de ban en ondanks dat je beresterk was, kon je ook maar zoveel hebben eh vent. Lief dapper ventje, je hebt zo hard geknokt en ondanks je pijn soms, was je gelukkig. Ik mis je hengelende pootje naar het spuitje pijnstilling, waarna je keer op keer aan het spuitje rook om daarna de druppeltjes op te likken. Daaag Thomasje, bedankt dat ik jouw mamie mocht zijn! 💫
|
Vrijdag 23 juni 2017:
Happy Friday! 🎉 💚 Fiv-je Simba 💚 
|
Ons verlamde Blutsje Benito houdt van knuffelen. Wat zeg ik? Hij is verslaafd aan knuffels! 🤗 Elke dag houden we wel meerdere keren zo'n knuffelmomentje. En als hij geluk heeft, dan vieren de andere Blutsjes net siësta en dan geniet ie dubbel en dik. 💞 Fijn weekend iedereen! 😽
|
Onze chronische snotpatiënt (en knuffel pur sang) Gizmo stond gisteren ook ingeboekt voor een ritje dierenarts. 😷 Zijn tandvlees was behoorlijk ontstoken en van één tandje was ik niet zo heel zeker of het de moeite was om in zijn bekje te laten staan. Eenmaal in de praktijk aangekomen kwam hij al snel zijn transportmand uit en ijsbeerde de ganse kamer rond. Het viel onze dierenarts ook al op, want ze zei plots: 'oh, hij is precies een beetje zenuwachtig'. 😱 En inderdaad, hij liep met een behoorlijk ei in zijn broek, haha. Gelukkig viel het allemaal nog best mee voor hem. Hij moest in ieder geval niet onder narcose en kwam er met een spuitje Convenia en Metacam vanaf. 💉 💪 We moeten zijn tandjes goed in de gaten blijven houden, maar het tandje was nog een ietsiepietsie beetje te goed om eruit te moeten. De spuit antibiotica zal snel zijn werk doen zodat dat ontstoken tandvlees er weer kalm gaat bij liggen. Blij dat ie weer de transporter in mocht en hops naar huis. Thuis werd ik ook beladen met kopjes en leek het alsof hij me maanden niet had gezien. Gekke worst toch! 😽
Donderdag 22 juni 2017:
Ons konijnenkontje Stix zijn blaasprobleem is stiekem nog altijd een beetje een 'probleem' geweest. Hij is één van onze patiëntjes wiens blaas 3x per dag handmatig geleegd moet worden omdat zijn blaas verlamd is geraakt door een ongeluk. Daarbij heeft hij ook zijn staartje verloren... Hij kwam bij ons wonen met een blaasinfectie en daardoor werd hij enkele maanden geleden 3 weken gehospitaliseerd bij onze dierenarts omdat zijn urine geen heldere plas was, maar puur bloed. 😱 De blaasinfectie die hij had was behoorlijk heftig en ondertussen al naar zijn nieren geklommen. Levensgevaarlijk dus! Het was toen best een stressvolle periode want van zodra hij van het infuus gekoppeld werd, ging het weer bergafwaarts met hem. Via een urineprik en een -cultuur in het labo, wisten we welke antibiotica hij nodig had om die infectie te verslaan. 💉 Het heeft dan toch nog eventjes geduurd vooraleer ik weer heldere plas handmatig uit zijn blaasje kon duwen. Maar wat een opluchting toen dat uiteindelijk gebeurde! 💪 Alleen kleurde die plas al snel troebel wanneer ik zijn kuur antibiotica nog maar halveerde. Niet goed dus! Want ik kan hem niet eeuwig op antibiotica zetten natuurlijk... Daarom stelde onze dierenarts voor om hem onder narcose te brengen en zijn blaas meermaals te spoelen met een serum. Een soort van medische blaasspoeling dus. En daarom mocht hij vanmorgen naar onze dierenarts. Alles is gelukkig goed verlopen en toen we hem gingen oppikken was hij alweer goed bij de pinken. Eenmaal thuis liep hij het binnenplein op en af, alsof hij een welkomstcomité verwachtte. 😉 Helaas lagen alle buitenBlutsjes op dat moment in de stallen omdat het behoorlijk warm was, dus geen ontvangstcomité. Gelukkig stond ons verlamde Blutsje Cake binnen op hem te wachten en greep ze hem gelijk rond zijn nek om speels met hem te spelen. 🤗 We houden nu nog een dikke week een dubbele kuur antibiotica aan en daarna bouwen we stilletjes aan af. Ik ben heel benieuwd of dat laatste restantje infectie mee naar buiten gespoeld is en we binnenkort een antibioticaloze Stix in huis hebben!? Fingers crossed! 🤞 🍀
(📷 credit: Whiskers and Tails)
Ons konijnenkontje Stix zijn blaasprobleem is stiekem nog altijd een beetje een 'probleem' geweest. Hij is één van onze patiëntjes wiens blaas 3x per dag handmatig geleegd moet worden omdat zijn blaas verlamd is geraakt door een ongeluk. Daarbij heeft hij ook zijn staartje verloren... Hij kwam bij ons wonen met een blaasinfectie en daardoor werd hij enkele maanden geleden 3 weken gehospitaliseerd bij onze dierenarts omdat zijn urine geen heldere plas was, maar puur bloed. 😱 De blaasinfectie die hij had was behoorlijk heftig en ondertussen al naar zijn nieren geklommen. Levensgevaarlijk dus! Het was toen best een stressvolle periode want van zodra hij van het infuus gekoppeld werd, ging het weer bergafwaarts met hem. Via een urineprik en een -cultuur in het labo, wisten we welke antibiotica hij nodig had om die infectie te verslaan. 💉 Het heeft dan toch nog eventjes geduurd vooraleer ik weer heldere plas handmatig uit zijn blaasje kon duwen. Maar wat een opluchting toen dat uiteindelijk gebeurde! 💪 Alleen kleurde die plas al snel troebel wanneer ik zijn kuur antibiotica nog maar halveerde. Niet goed dus! Want ik kan hem niet eeuwig op antibiotica zetten natuurlijk... Daarom stelde onze dierenarts voor om hem onder narcose te brengen en zijn blaas meermaals te spoelen met een serum. Een soort van medische blaasspoeling dus. En daarom mocht hij vanmorgen naar onze dierenarts. Alles is gelukkig goed verlopen en toen we hem gingen oppikken was hij alweer goed bij de pinken. Eenmaal thuis liep hij het binnenplein op en af, alsof hij een welkomstcomité verwachtte. 😉 Helaas lagen alle buitenBlutsjes op dat moment in de stallen omdat het behoorlijk warm was, dus geen ontvangstcomité. Gelukkig stond ons verlamde Blutsje Cake binnen op hem te wachten en greep ze hem gelijk rond zijn nek om speels met hem te spelen. 🤗 We houden nu nog een dikke week een dubbele kuur antibiotica aan en daarna bouwen we stilletjes aan af. Ik ben heel benieuwd of dat laatste restantje infectie mee naar buiten gespoeld is en we binnenkort een antibioticaloze Stix in huis hebben!? Fingers crossed! 🤞 🍀
(📷 credit: Whiskers and Tails)
Woensdag 21 juni 2017:
Kijk Marleen, ik - Pipaantje, al kennen de Blutsjesvrienden mij eerder onder de naam 'Igani' 😉- vind jouw zelfgemaakte krabpalen dus helemaal-geweldig-super-dé-max eh! ✌ 't Is een beetje te warm om ze op een normale manier te gebruiken, maar dat doe ik toch nooit. Want ik ben een beetje speciaal en doe altijd gek. 👻 Maar ze koelen mijn buikje wel ontzettend goed tijdens deze hittegolf en als hoofdkussen liggen ze ook heerlijk. 🌸 Kortom: ik ben er super content mee en de mamies ook, want die zijn gek van kleurtjes en vinden het binnenplein nog steeds te grijs. Dikke kus van mij, je-weet-wel-Pipaantje-van-het-Blutsjestehuis- niet vergeten eh! 😽
Toegeven, er bestaat nog steeds een mythe rond zwarte katten. 😲 Al zouden ze ongeluk brengen als ze je pad kruisen. Net daarom zijn zwarte katten ook minder in trek in reguliere asielen en blijven ze het vaakst zitten en hebben ze minder kans op een gouden mandje. Joost mag weten waarom. En onze eigenste Sissi wordt daar behoorlijk moe van! 💤 😉 Want zwarte katten zijn net zo uniek als een vingerafdruk. Onze Sissi heeft bijvoorbeeld een wit vlekje in de hals. Ons Catootje heeft een 'lodder' oogje, Simba heeft vampierentandjes, Ada heeft Alien-oogjes, onze Kally heeft een konijnenkontje en nieuwkomer Elu heeft verlamde achterpootjes, net zoals onze Chamar - maar hij heeft er dan nog eens een grijze kraag bovenop. Zie, unieker dan uniek! 💪 💞 Onze Sissi weet op knuffeldagen altijd de aandacht te trekken. Iedereen is fan van haar zwarte jasje, gewoon omdat ie blinkt als een spiegel. Iedereen kirt het uit en als ze zich laat aaien, dan kunnen de knuffelaars zich helemaal niet bedwingen. Want dat vachtje is zachter-dan-zacht. ✨ Fluweelzacht zelfs. Sissi is een beetje mysterieus naar vreemde mensen toe en net dat maakt haar zo in trek. Want heel eerlijk? Wie wilt er nu niet kennismaken met een mysterieus iemand? 🤗
(📷 credit: Whiskers and Tails)
(📷 credit: Whiskers and Tails)
Dinsdag 20 juni 2017:
Er was eens een klein grijs elfje die niet kon aarden in de grote mensenwereld. 🕸 Daar voelde ze zich niet goed in haar velletje en dat zagen de twee grote reuzen ook die voor haar zorgden. Ze begonnen zich een beetje zorgen te maken om het welzijn van het grijze elfje en daarom zochten ze naar een plekje waar ze zich thuis zou voelen. Maar dat bleek niet zo simpel te zijn. Want het grijze elfje komt met een handleiding en sprookjestehuizen vallen ook niet voor het rapen. De zoektocht verliep niet van een leien dakje en het sprookje dat ze voor ogen hadden, leek eerder af te lopen in een nachtmerrie. 🔮 Tot ze op ons Blutsjestehuis stootten. Een plek waar wonderen zichzelf creëren en waar er nog een boel elfjes, kaboutertjes en nog meer rare wezentjes wonen. Allemaal hebben ze een Blutsje waardoor er zich niemand ongelukkig of uitgesloten voelt. 💫 De twee reuzen brachten het grijze elfje langs en oh, wat was dat een beetje eng in het begin. Callisto was namelijk geen andere wezentjes gewend, maar toch deed de magie van het Blutsjestehuis haar open bloeien en zelfs op verkenning gaan. 🍄 Inmiddels volgt ze de vuurvliegjes op het binnenplein die haar de weg wijzen en volgt ze de feeën op de voet. Dit grijze elfje weet nu dat wonderen bestaan, dat ze nergens bang voor hoeft te zijn en dat allemaal dankzij de wondere wereld van ons tehuis. Kijk ze stralen - mooie meid toch! ✨(📸 credit: Whiskers and Tails)
Er was eens een klein grijs elfje die niet kon aarden in de grote mensenwereld. 🕸 Daar voelde ze zich niet goed in haar velletje en dat zagen de twee grote reuzen ook die voor haar zorgden. Ze begonnen zich een beetje zorgen te maken om het welzijn van het grijze elfje en daarom zochten ze naar een plekje waar ze zich thuis zou voelen. Maar dat bleek niet zo simpel te zijn. Want het grijze elfje komt met een handleiding en sprookjestehuizen vallen ook niet voor het rapen. De zoektocht verliep niet van een leien dakje en het sprookje dat ze voor ogen hadden, leek eerder af te lopen in een nachtmerrie. 🔮 Tot ze op ons Blutsjestehuis stootten. Een plek waar wonderen zichzelf creëren en waar er nog een boel elfjes, kaboutertjes en nog meer rare wezentjes wonen. Allemaal hebben ze een Blutsje waardoor er zich niemand ongelukkig of uitgesloten voelt. 💫 De twee reuzen brachten het grijze elfje langs en oh, wat was dat een beetje eng in het begin. Callisto was namelijk geen andere wezentjes gewend, maar toch deed de magie van het Blutsjestehuis haar open bloeien en zelfs op verkenning gaan. 🍄 Inmiddels volgt ze de vuurvliegjes op het binnenplein die haar de weg wijzen en volgt ze de feeën op de voet. Dit grijze elfje weet nu dat wonderen bestaan, dat ze nergens bang voor hoeft te zijn en dat allemaal dankzij de wondere wereld van ons tehuis. Kijk ze stralen - mooie meid toch! ✨(📸 credit: Whiskers and Tails)
Ons Blutskoppeltje Paloma en Brutus samen aan de watermeloen! 🍉 💞 Alleen snapt Brutus het concept nog niet zo goed, maar Paloma die weet er wel weg mee. Lekker verfrissend met dit weer! 😋
Maandag 19 juni 2017:
Er is hier duidelijk iemand oververmoeid van de knuffeldag gisteren. 😲Wat een geluk dat zijn secretaresse daar al rekening mee gehouden had en geen enkele belangrijke afspraak voor 'Mister Konijnenkontje Stix' heeft ingepland. Doe maar rustig aan jongen, het is je gepermitteerd! 😉 💞
Ons verlamde Blutshondje Bobita is met stip de grootste fan van onze knuffeldagen! 🐶 's Morgens heeft hij al gauw in de smiezen dat er weer knuffelaars langskomen. Want onze routine is dan een beetje anders en hij voelt het gewoon. ✨ Hij kan zijn enthousiasme bijna niet bedwingen en wipt van het ene zeteltje naar het andere, kijkend naar die tikkende klok die volgens hem veel te traag zijn wijzertjes rond doet draaien. Maar dan houdt hij het niet meer als hij al die mensen aan de poort hoort. 🎉 Ik kan niet snel genoeg zijn karretje onder zijn kont binden en stiekem duurt dat klusje ook een stukje langer omdat hij zo druk doet. Als ik dan de deur open, dan haast hij zich als een wervelwind naar de poort. 💨 Richting al die knuffelhandjes toe. Met de wind in zijn haren maakt hij zijn heuse entree. En als hij dan nog eens die 'ohs' en die 'ahs' hoort, dan is zijn missie geslaagd en zet hij zijn grootste glimlach op. Van een aandachtszoekertje gesproken! 💞👻 (📸 credit: Whiskers and Tails)
Zondag 18 juni 2017:
Chamar's 'toupetje-van-eigen-haar'! 😹
Chamar's 'toupetje-van-eigen-haar'! 😹
Knuffeldag 2! 😊
Ik heb mijn tip om zonnebrandcrème te smeren helaas zelf niet in acht genomen en nu zit ik hier met een stel verbrande schouders deze update te schrijven. Haha, typisch! 😹 Wat was dat een heerlijke knuffeldag, editie twee! Het weer was fantastisch, wat maakte dat Sab in haar nopjes 's morgens al aan de slag ging in de stallen en het binnenplein, terwijl ik me toe lag op de verzorging van de verlamde Blutsjes en het binnenpoetswerk voor mijn rekening nam. We hadden gisteren al wat voorbereidend werk gedaan, maar toch blijft het altijd behoorlijk aanpoten om tijdig met al het werk klaar te raken tegen wanneer de eerste knuffelaar alweer voor de poort staat. 💪 En oh, wat kunnen de Blutsjes dan klieren en ons nog dat tikkeltje extra werk bezorgen. Zo heb ik verlamde Blutsje Timmy's 'Fancy Pants' (want hij is aan de coole broekjes momenteel in plaats van de luier) welgeteld 3x moeten verschonen... op amper een uur tijd. En ohja, ik gok dat Bubbels een beetje jaloers was op die extra 'aandacht' die Timmy kreeg, want niet veel later moest hij ook alweer een nieuwe luier om zijn billetjes hebben. Zo vliegen ze wel de deur uit! Het zweet brak me niet alleen van de warmte uit, maar ook van de verschoonstress, haha! 😉 Ik blijf knuffeldagen altijd spannend vinden, maar als ik dan al die lieve mensen zie waarmee we de leukste verhalen delen, dan ben ik blij dat we dit kunnen doen. Want ik zie niet alleen genietende Blutsjes, maar ook genietende mensjes. We zijn weer schandalig verwend met zoveel leuks en lekkers voor de Blutsjes, maar ook voor ons. 🎁 Het zal een nachtje van amper een paar uurtjes slaap worden (ik hoop op minstens 4 uurtjes, daar gaan we voor!), want er wachten ons nog zoveel taakjes die niet kunnen blijven liggen. En het sorteerwerk van al die cadeautjes tikt behoorlijk aan. Na de knuffeldag hadden we nog een 'soort-van-vergadering-in-gemoedelijke-Blutsjessfeer' over een mogelijke samenwerking, al is dat allemaal nog een beetje toekomstmuziek. Maar het klinkt ons alvast fijn in de oren en wie weet kunnen we over enkele maandjes dit nieuwtje wel met jullie delen. Kortom: knuffeldagen zijn vreselijk leuk, maar toch ook gruwelijk vermoeiend. Met doortrapte voetjes en verschroeide schouders baan ik me nu een weg door die (nachtelijke) taakjes, maar in mijn hart draag ik wel een heleboel mooie herinneringen aan deze fijne knuffeldag. 😽 Bedankt dat jullie erbij waren - bedankt voor de steun - bedankt voor de bemoedigende woorden! Echt waar! 💚
Ik heb mijn tip om zonnebrandcrème te smeren helaas zelf niet in acht genomen en nu zit ik hier met een stel verbrande schouders deze update te schrijven. Haha, typisch! 😹 Wat was dat een heerlijke knuffeldag, editie twee! Het weer was fantastisch, wat maakte dat Sab in haar nopjes 's morgens al aan de slag ging in de stallen en het binnenplein, terwijl ik me toe lag op de verzorging van de verlamde Blutsjes en het binnenpoetswerk voor mijn rekening nam. We hadden gisteren al wat voorbereidend werk gedaan, maar toch blijft het altijd behoorlijk aanpoten om tijdig met al het werk klaar te raken tegen wanneer de eerste knuffelaar alweer voor de poort staat. 💪 En oh, wat kunnen de Blutsjes dan klieren en ons nog dat tikkeltje extra werk bezorgen. Zo heb ik verlamde Blutsje Timmy's 'Fancy Pants' (want hij is aan de coole broekjes momenteel in plaats van de luier) welgeteld 3x moeten verschonen... op amper een uur tijd. En ohja, ik gok dat Bubbels een beetje jaloers was op die extra 'aandacht' die Timmy kreeg, want niet veel later moest hij ook alweer een nieuwe luier om zijn billetjes hebben. Zo vliegen ze wel de deur uit! Het zweet brak me niet alleen van de warmte uit, maar ook van de verschoonstress, haha! 😉 Ik blijf knuffeldagen altijd spannend vinden, maar als ik dan al die lieve mensen zie waarmee we de leukste verhalen delen, dan ben ik blij dat we dit kunnen doen. Want ik zie niet alleen genietende Blutsjes, maar ook genietende mensjes. We zijn weer schandalig verwend met zoveel leuks en lekkers voor de Blutsjes, maar ook voor ons. 🎁 Het zal een nachtje van amper een paar uurtjes slaap worden (ik hoop op minstens 4 uurtjes, daar gaan we voor!), want er wachten ons nog zoveel taakjes die niet kunnen blijven liggen. En het sorteerwerk van al die cadeautjes tikt behoorlijk aan. Na de knuffeldag hadden we nog een 'soort-van-vergadering-in-gemoedelijke-Blutsjessfeer' over een mogelijke samenwerking, al is dat allemaal nog een beetje toekomstmuziek. Maar het klinkt ons alvast fijn in de oren en wie weet kunnen we over enkele maandjes dit nieuwtje wel met jullie delen. Kortom: knuffeldagen zijn vreselijk leuk, maar toch ook gruwelijk vermoeiend. Met doortrapte voetjes en verschroeide schouders baan ik me nu een weg door die (nachtelijke) taakjes, maar in mijn hart draag ik wel een heleboel mooie herinneringen aan deze fijne knuffeldag. 😽 Bedankt dat jullie erbij waren - bedankt voor de steun - bedankt voor de bemoedigende woorden! Echt waar! 💚
Zaterdag 17 juni 2017:
Betty kwam een tijdje geleden een hele lading toners en cartridges langsbrengen die ze van Tamara gekregen had voor onze Blutsjes. 👍 Dat maakte dat we nu 3 grote en 1 kleine doos toners hadden om te recycleren en 1 doos met klein ict-materiaal en we dus een aanvraag konden indienen bij Recyca om al het spul op te halen. Jippie! ✨ Grappig detail: de chauffeur was uitermate blij dat hij hier mocht langskomen. Want wat bleek? Hij woont in het dorpje waar wij vroeger gewoond hebben en hij zei nog tegen zichzelf: zou het echt waar zijn dat ik hen nog eens ga zien? En inderdaad! 😊 De vorige lading (maar dat waren een aantal dozen meer) leverde onze Blutsjes 70,35 euro op. Dus we zijn heel benieuwd wat er voor deze lading op onze Blutsjesrekening overgemaakt zal worden. Maar voor we dat te weten komen, moeten we nog een paar weekjes in spanning wachten. 🤔 Voor de mensen die zulk spul hebben liggen en niet weten waar ermee naartoe, we zamelen het ganse jaar door klein (kapot) ict-materiaal en lege toners/cartridges in. Dankjewel aan alle Blutsjesvrienden die ervoor gezorgd hebben dat Recyca weer eens kon langskomen door dit materiaal voor ons in te zamelen. 💚
Betty kwam een tijdje geleden een hele lading toners en cartridges langsbrengen die ze van Tamara gekregen had voor onze Blutsjes. 👍 Dat maakte dat we nu 3 grote en 1 kleine doos toners hadden om te recycleren en 1 doos met klein ict-materiaal en we dus een aanvraag konden indienen bij Recyca om al het spul op te halen. Jippie! ✨ Grappig detail: de chauffeur was uitermate blij dat hij hier mocht langskomen. Want wat bleek? Hij woont in het dorpje waar wij vroeger gewoond hebben en hij zei nog tegen zichzelf: zou het echt waar zijn dat ik hen nog eens ga zien? En inderdaad! 😊 De vorige lading (maar dat waren een aantal dozen meer) leverde onze Blutsjes 70,35 euro op. Dus we zijn heel benieuwd wat er voor deze lading op onze Blutsjesrekening overgemaakt zal worden. Maar voor we dat te weten komen, moeten we nog een paar weekjes in spanning wachten. 🤔 Voor de mensen die zulk spul hebben liggen en niet weten waar ermee naartoe, we zamelen het ganse jaar door klein (kapot) ict-materiaal en lege toners/cartridges in. Dankjewel aan alle Blutsjesvrienden die ervoor gezorgd hebben dat Recyca weer eens kon langskomen door dit materiaal voor ons in te zamelen. 💚
Voor de knuffelaars die morgen langskomen: het belooft warm 🌞 ( = een heel heet binnenplein!) te worden - zonnecrème smeren is zeker aan te raden. Ons slaapkopje Marthalina wilt jullie daar gerust bij helpen! 👻 💞Vandaar dat ze al voldoende slaap inhaalt om morgen zeker uitgerust te zijn en jullie een pootje te helpen. Al raad ik het persoonlijk niet echt aan. Die scherpe nageltjes, je-weet-wel. 😉 Tot morgen! 👋
Vrijdag 16 juni 2017:
De bloedresultaten van ons verlamde Blutsje Klaus zijn inmiddels ook binnen. En beter dan verwacht! 🎉 Alle signalen van veel drinken en afvallen, maar toch goed eten wezen op suikerziekte. Maar wat een opluchting dat ons Klausje geen diabeetje blijkt te zijn. Zijn suikerwaarde was tijdens het nemen van het bloedstaal wel lichtjes verhoogd, maar dat was te wijten aan de (autorit)stress. Want ook de Fructosamine werd bepaald en dat is het meest correcte om suiker te bepalen, omdat dit een weergave geeft van de voorbije 14 dagen. En wat blijkt: alles oké! ✌ Daarentegen waren zijn witte bloedcellen en nierwaarden wel lichtjes verhoogd. Toch wilde onze dierenarts nog een bijkomstig onderzoek naar zijn schildklier laten uitvoeren, maar ook dat was gelukkig allemaal oké. Alles opgeteld heeft onze vent dus een milde blaasontsteking te pakken (wat ik nadien ook nog eens gecheckt heb met een plasstrip) die we met Doxybactin proberen klein te krijgen. Hij moet dat goedje 14 dagen toegediend krijgen, maar zijn gezicht spreekt boekdelen. Bah, bah en nog meer bah denkt hij! En ik denk dan weer, beter dit dan insuline Klaus! 😉 Oeff!
Ik zit hier voor me uit te staren en ik kan maar niet bevatten hoe snel alles gegaan is. Hoe zo'n vreselijke ziekte zo'n bijzonder poppetje het leven ontneemt. In een zucht veranderde Serafini in broos en breekbaar. Ik laat nooit zomaar een dier gaan, enkel als ik weet dat de toekomst uitzichtloos is. Als er ook maar één klein waterkansje is, dan grijpen we die. Maar die kans kregen we niet, want Leucose is één groot genadeloos monster. Het enige wat we konden doen, was haar op het juiste moment los te laten. Maar zelfs dan haalde dat monster ons nog sneller in dan gepland. Serafini woonde al die tijd samen met Basje, Stafke, maar ook met haar dochtertje Nala in het roze kamertje. En die twee hebben een band, zo'n grote band. Hartbrekend. De laatste paar dagen vertoefde Serafini in de ziekenboeg - zodat ik haar alle nodige zorgen kon bieden - maar voor we haar vleugeltjes gaven, wilde ik haar graag nog enkele uurtjes afscheid laten nemen van haar dochtertje. Gewoon eventjes doen alsof alles normaal was. Gewoon omdat ik voelde dat het zo moest. Het was zo bijzonder om hen weer samen te zien. Mams was zo blij, maar het monster nam steeds meer beslag op haar zieke lijfje. Ze genoot nog zo van Nala's gezelschap en met haar broze lichaampje trippelde ze haar dochtertje achterna. Met een lichaampje dat steeds meer begon te zwalken. Die laatste nacht samen - die ik hen zo hard gunde - zat er niet meer in. Serafini's lichaampje kon de strijd niet meer aan. We moesten haar gisteravond laten inslapen. En tegen de tijd dat we bij onze dierenarts waren, was ze al aan het wegzakken. Zo snel gaat het soms. Onvoorstelbaar! De tumor die onze dierenarts maandag voelde, was inmiddels dubbel zo groot geworden. Vreselijk! Ondanks het euthanasiemiddel bleef haar hartje heel lang kloppen, terwijl de rest van haar lichaampje al weggezakt was. Haar hartje dat bleef kloppen voor ons allemaal. Lieve Serafini, ik kan het maar niet geloven dat je niet meer bent. Dat ik straks jouw gekir niet meer ga horen. Het idee dat we straks geen ganse verhalen meer tegen elkaar gaan vertellen, laat de tranen over mijn wangen stromen. Wie komt me nou in de gaten houden als ik de konijnenmeisjes een proper bedje geef? Wie komt er voor mijn voeten gelopen als ik natvoer kom serveren? Ik zou er op moeten voorbereid zijn dat we ooit afscheid moeten nemen, maar ik ben het niet. Nooit. Loslaten, het is zo verdomd moeilijk. Dankbaar dat ik je de laatste paar dagen mocht aaien, zoenen en in de armen nemen. Je hebt me zo'n ongelofelijk prachtig cadeau gegeven. Terwijl ik helemaal niks van jullie verwacht, krijg ik zoveel. Wat was je prachtig geworden. Als ik zo naar die oude foto's van je kijk, dan zie ik dat je een vollere toet gekregen had en dat jouw platte oortjes niet meer plat lagen. Sorry lieve meid, dat jij ten prooi moest vallen aan dat monster. Maar ik ben zo dankbaar dat je niet als naamloze zwerver gestorven bent. Maar dat je een naam kreeg, een stem dankzij zovele mensen die achter jouw reddingsactie zaten. De hemel heeft er een prachtig sterretje bij, dat is zeker. Slaapwel trippel trappel muisje. 💔
Donderdag 15 juni 2017:
We hebben ontzettend leuke 'kattenkop-magneetjes' in ons bezit van het merk 'Billigatto'. ✌ We wilden deze exclusief op onze knuffeldagen en evenementjes aanbieden, maar de kosten van het dieet(nat)voer, medicatie en supplementen rijzen momenteel de pan uit. We kunnen wel een handje hulp gebruiken om onze wekelijkse bestellingen betaald te krijgen en daarom gooi ik ook deze prachtige magneetjes in de webshop. 💞 Ze kosten 4 euro per stuk - verzendkosten inbegrepen - en ze komen in de meest mooie kleurtjes. Zowel hele kleurrijke als iets sobere. Voor elk interieur dus wat. 😉 Iedere magneet is uniek omdat ze handgemaakt is. Bestellen kan door een mailtje te sturen naar: [email protected] of een pb'tje met de gewenste kleur en het adres naar waar we het magneetje mogen opsturen. 📬 We hopen dat er onder onze Blutsjesvrienden een paar magnetenverzamelaars te vinden zijn die we mogen verblijden met een pakketje in de brievenbus. Dankjewel al! 😊
We hebben ontzettend leuke 'kattenkop-magneetjes' in ons bezit van het merk 'Billigatto'. ✌ We wilden deze exclusief op onze knuffeldagen en evenementjes aanbieden, maar de kosten van het dieet(nat)voer, medicatie en supplementen rijzen momenteel de pan uit. We kunnen wel een handje hulp gebruiken om onze wekelijkse bestellingen betaald te krijgen en daarom gooi ik ook deze prachtige magneetjes in de webshop. 💞 Ze kosten 4 euro per stuk - verzendkosten inbegrepen - en ze komen in de meest mooie kleurtjes. Zowel hele kleurrijke als iets sobere. Voor elk interieur dus wat. 😉 Iedere magneet is uniek omdat ze handgemaakt is. Bestellen kan door een mailtje te sturen naar: [email protected] of een pb'tje met de gewenste kleur en het adres naar waar we het magneetje mogen opsturen. 📬 We hopen dat er onder onze Blutsjesvrienden een paar magnetenverzamelaars te vinden zijn die we mogen verblijden met een pakketje in de brievenbus. Dankjewel al! 😊
Gistermorgen belde onze dierenarts het bloedresultaat van Felv-je Serafini (en Klaus) door. Ondanks dat we het verwachtten, komt dit slechte nieuws toch behoorlijk hard aan... Alles wijst erop dat de lymfeknoop die onze dierenarts kon voelen tumoraal is. Katjes met deze symptomen hebben nog een geschatte levensverwachting van amper 4 weken. Maar Serafini zal die cadeautijd niet krijgen. 😔 Want het tumoraal proces doet haar verder aftakelen, sneller dan we gehoopt hadden. Er is geen lichtpuntje in Serafini's sprookje, geen enkel medicijn of operatie kan haar beter maken... Er is enkel aftakeling... Dit filmpje maakte ik eergisteren, toen ze nog goed at. Vandaag hebben we voor haar nog een kleine verrassing in petto en dan nemen we afscheid. Straks of morgenavond geven we haar vleugeltjes die ze mag uitslaan aan de horizon... 🌈 We willen haar dat kleine genietmomentje nog gunnen, net zoals ze eindelijk zo hard van onze knuffels en kusjes geniet. Bijna een jaar woonde ze hier waarin ze zich niet liet aaien. En mijn hart breekt als ik zie hoe hard ze daar nu wel van geniet. Dan denk ik: lief kind, dat had je gerust sneller mogen toelaten. Maar het zij zo. Blutsjes mogen hier zijn wie ze zijn en ik kan alleen maar dankbaar zijn dat ze in haar laatste fase nog kan voelen wat liefde is. Al hebben we altijd liefde voor elkaar gehad. Ik probeer mijn hart klaar te maken voor dat nakende afscheid en besef alweer hoe gruwelijk moeilijk dit allemaal is... 💔
Woensdag 14 juni 2017:
Ons omaatje Mira geniet met volle teugen van dit weer! 💞 Van zodra het zonnetje komt piepen, laat ze geen moment onbenut om haar artrose lichaampje in alle warmte te baden. 🌞 Sinds we hier wonen zijn haar stramme en stijve achterpootjes zelfs ietsje flexibeler geworden. 🌺 Maar ze paradeert dagelijks dan ook een stukje af op het binnenplein, met haar eigenwijze en grappige loopje. Echt een goede, dagelijkse oefening voor onze oude taart! 👍
Ons omaatje Mira geniet met volle teugen van dit weer! 💞 Van zodra het zonnetje komt piepen, laat ze geen moment onbenut om haar artrose lichaampje in alle warmte te baden. 🌞 Sinds we hier wonen zijn haar stramme en stijve achterpootjes zelfs ietsje flexibeler geworden. 🌺 Maar ze paradeert dagelijks dan ook een stukje af op het binnenplein, met haar eigenwijze en grappige loopje. Echt een goede, dagelijkse oefening voor onze oude taart! 👍
Ons Fiv-je Capuchon wilde de hangschommel - die we gisteren cadeau gekregen hebben 🎁 - als eerste uittesten! Een geweldig item wat stiekem toch een beetje op ons 'denkbeeldige' verlanglijstje stond. 😉 Ik ben er zeker van dat er binnenkort een heleboel buitenBlutsjes hier gebruik van gaan maken. Niet alleen om te spelen, maar ook om uren dutjes op te doen. Al zwevend de mooiste dromen dromen, hoe cool is dat! ✌Capuchon bekijkt het schommel-gedoe nog een beetje met een ei in zijn broek, maar dat komt vast helemaal goed. Een beetje wennen en dan komt alles goed. 😽
Kijk eens wie er naast persje Callisto ook naar buiten durft? Fiv-je Simba, oftewel onze zwarte Nar! 👻 Het heeft even geduurd, want ze maakte totaal geen aanstalten om ook maar één pootje buiten te zetten. Ze bleef liever in haar veilige coconnetje binnen. Tot afgelopen weekend. 😲 En nu vertoeft ze dagelijks toch een paar uurtjes buiten. Maar wanneer de avond valt, komt ze gezellig weer naar binnen. Want ze is mijn vaste bedmaatje geworden! Elke nacht ligt ze trouw aan mijn voeten. 💞 En tja, kijk eens wie er ook gek moest doen in het filmpje. Konijnenkontje Stix: wie anders! Onze grote flapdrol die het elke keer weer presteert om in de belangstelling te staan, haha (en stiekem mijn hart te stelen!). 😜
|
Dinsdag 13 juni 2017:
Opstaan slaapkoppies! 💤 Het avontuur lonkt, er is weer een boel te beleven buiten en grassprietjes die staan te lonken om kortgewiekt te worden. 🍀 🌸 🐰 Guus, Bunny Lee & Pluto 🐰 🌸 
|
Het is vandaag de grote, maandelijkse vergadering onder de 'rode' mannen waarin ze allerlei geheimen met elkaar delen. 📆 Maar ik heb 't idee dat die 'sappige' verhalen behoorlijk aan de saaie kant zijn. Want er zijn er al twee in slaap gekukeld en Matei heeft precies ook stokjes nodig om zijn oogluikjes open te houden. 😹
|
Maandag 12 juni 2017:
Ik wist dat er meer achter zat waarom ons verlamde Blutsje Cake plots haar koffertje nam en in de andere ruimte ging wonen. ✨ Ik kon ze niet tegenhouden, want ze klom zomaar de traliesdeur over, meerdere keren zelfs. 😱 Tja, ze heeft een boon voor Stix, een dikke boon zelfs! 💞Kortom: we hebben een nieuw stelletje in ons Blutsjestehuis 😉
Ik wist dat er meer achter zat waarom ons verlamde Blutsje Cake plots haar koffertje nam en in de andere ruimte ging wonen. ✨ Ik kon ze niet tegenhouden, want ze klom zomaar de traliesdeur over, meerdere keren zelfs. 😱 Tja, ze heeft een boon voor Stix, een dikke boon zelfs! 💞Kortom: we hebben een nieuw stelletje in ons Blutsjestehuis 😉
Vanavond was het een half autootje vol met transportmandjes richting onze dierenarts. 3 patiëntjes mochten de passagierszetel en een stukje van de achterbank bezetten, terwijl Sab duchtig met het 'Blutstutuutje' tufte. 🚙
♡ Thomas mocht mee omdat zijn sponsvoetjes weer opspeelden. Ik heb de pijn en het ongemak aan zijn voetjes de voorbije maanden goed onder controle kunnen houden (buiten die ene grote dip), maar nu brak alles ineens weer door. 😔 Sinds een weekje ongeveer komt hij amper zijn mandje uit en ondanks dat hij als een bootwerker blijft eten, valt hij zienderogen af. Hij kon niet aan die spuit cortisone ontkomen en we hopen dat dit hem weer op de rails krijgt. Onze dierenarts snorde even in haar computer en zag dat de laatste cortisone spuit toch alweer 3 maanden geleden was. Ze zei dat we 't zo moeten proberen volhouden, die lange tijd tussen elke spuit. Hopelijk doet de spuit snel zijn werk zodat we weer kunnen werken aan een Thomasje met een vollere snoet. 👍
♡ Ook ons Felv-je Serafini mocht onze dierenarts een bezoekje brengen. Toen Sab gistermorgen de deur van het roze kamertje ging open zetten, kwam Serafini plots rond haar benen draaien. Ze wilde geaaid worden en Sab kon haar ook zo in de armen nemen. 😲 Foute boel dus! Want onze mams woont hier nu bijna een jaar en in al die tijd hebben we haar nooit kunnen aaien. Dat hoeft hier ook niet. Maar die plotselinge verandering in gedrag is wel verontrustend. Dit is niet: oh, kroel me nou, leuk! - nee, dit is: help me, ik ben ziek❗ We hebben haar onmiddellijk een plekje in de ziekenboeg gegeven en ondanks dat ze goed eet, drinkt en poept, moest ze toch mee voor een bloedafname. Onze dierenarts kon al gelijk voelen dat haar lymfeknopen gezwollen zijn en iets in haar buik dat er niet hoort te zijn... Klinkt niet goed! Ik kan alleen maar hopen dat de resultaten van het bloedonderzoek snel binnen zijn zodat we (fingers crossed 🤞) gericht kunnen behandelen. Maar we moeten ook realistisch zijn, want wellicht is de leucose helemaal aan het woekeren en moeten we binnenkort afscheid nemen van ons prachtige poppetje...
♡ Als laatste mocht ons verlamde Blutsje Klaus mee die onze dierenarts helemaal betoverde met zijn geweldig leuke karakter en haantje-de-voorste-gedrag. 😻 Sinds een paar dagen is hij vreselijk aan het drinken gegaan. Hij zou bijna een zwembad leeg slurpen. En zijn omvang is schrieler-dan-schriel. Niet dat hij ooit een struise kerel geweest is (al denkt ie van wel! 😜), toch staat zijn ruggetje heel scherp nu. En omdat hij behoorlijk veel voer naar binnen werkt, vond ik een bloedonderzoek wel op zijn plek. Mijn vermoeden van suikerziekte werd ook door onze dierenarts geopperd, dus nu is het in spanning (die vreselijke, absoluut niet fijne spanning!) afwachten op de resultaten van de bloedname. 💉
Sab kwam glunderend thuis, want onze patiëntjes hebben zich opperbest gedragen. Zelfs Serafini en Klaus lieten zonder mopperen bloed prikken. Wat een kanjers zijn mijn kindjes toch! 💪
♡ Thomas mocht mee omdat zijn sponsvoetjes weer opspeelden. Ik heb de pijn en het ongemak aan zijn voetjes de voorbije maanden goed onder controle kunnen houden (buiten die ene grote dip), maar nu brak alles ineens weer door. 😔 Sinds een weekje ongeveer komt hij amper zijn mandje uit en ondanks dat hij als een bootwerker blijft eten, valt hij zienderogen af. Hij kon niet aan die spuit cortisone ontkomen en we hopen dat dit hem weer op de rails krijgt. Onze dierenarts snorde even in haar computer en zag dat de laatste cortisone spuit toch alweer 3 maanden geleden was. Ze zei dat we 't zo moeten proberen volhouden, die lange tijd tussen elke spuit. Hopelijk doet de spuit snel zijn werk zodat we weer kunnen werken aan een Thomasje met een vollere snoet. 👍
♡ Ook ons Felv-je Serafini mocht onze dierenarts een bezoekje brengen. Toen Sab gistermorgen de deur van het roze kamertje ging open zetten, kwam Serafini plots rond haar benen draaien. Ze wilde geaaid worden en Sab kon haar ook zo in de armen nemen. 😲 Foute boel dus! Want onze mams woont hier nu bijna een jaar en in al die tijd hebben we haar nooit kunnen aaien. Dat hoeft hier ook niet. Maar die plotselinge verandering in gedrag is wel verontrustend. Dit is niet: oh, kroel me nou, leuk! - nee, dit is: help me, ik ben ziek❗ We hebben haar onmiddellijk een plekje in de ziekenboeg gegeven en ondanks dat ze goed eet, drinkt en poept, moest ze toch mee voor een bloedafname. Onze dierenarts kon al gelijk voelen dat haar lymfeknopen gezwollen zijn en iets in haar buik dat er niet hoort te zijn... Klinkt niet goed! Ik kan alleen maar hopen dat de resultaten van het bloedonderzoek snel binnen zijn zodat we (fingers crossed 🤞) gericht kunnen behandelen. Maar we moeten ook realistisch zijn, want wellicht is de leucose helemaal aan het woekeren en moeten we binnenkort afscheid nemen van ons prachtige poppetje...
♡ Als laatste mocht ons verlamde Blutsje Klaus mee die onze dierenarts helemaal betoverde met zijn geweldig leuke karakter en haantje-de-voorste-gedrag. 😻 Sinds een paar dagen is hij vreselijk aan het drinken gegaan. Hij zou bijna een zwembad leeg slurpen. En zijn omvang is schrieler-dan-schriel. Niet dat hij ooit een struise kerel geweest is (al denkt ie van wel! 😜), toch staat zijn ruggetje heel scherp nu. En omdat hij behoorlijk veel voer naar binnen werkt, vond ik een bloedonderzoek wel op zijn plek. Mijn vermoeden van suikerziekte werd ook door onze dierenarts geopperd, dus nu is het in spanning (die vreselijke, absoluut niet fijne spanning!) afwachten op de resultaten van de bloedname. 💉
Sab kwam glunderend thuis, want onze patiëntjes hebben zich opperbest gedragen. Zelfs Serafini en Klaus lieten zonder mopperen bloed prikken. Wat een kanjers zijn mijn kindjes toch! 💪
Zondag 11 juni 2017:
Sunday Funday denkt 'Pampieboy' Jake! Elke dag krijgt hij een paar keer de kolder in zijn kop en dat ziet er zo uit. 🙈 Gekke worst toch! 😹
Sunday Funday denkt 'Pampieboy' Jake! Elke dag krijgt hij een paar keer de kolder in zijn kop en dat ziet er zo uit. 🙈 Gekke worst toch! 😹
Vandaag was het dan zo ver om, na een korte 1e poetsronde bij de Buitenblutsjes, de auto in te duiken richting dierencentrum Waasland te Haasdonk voor de proclamatie van de opleiding voor dierenasielmedewerkers. 🚗 De 3e knuffeldag werd hiervoor noodgedwongen een weekje verplaatst naar zondag 18 juni. Daar aangekomen zag ik een gloednieuw dierencentrum dat pas een goeie maand in gebruik genomen is. Een droom voor vele opvangen, zo'n nieuwbouwproject dat je kan indelen naar eigen keuze! 🏗 Al zouden wij voor ons Blutsjestehuis allesinds met veel meer vrolijke kleurtjes gewerkt hebben, haha, maar dat is natuurlijk voor iedereen anders. Het was fijn om de vertrouwde gezichten van de cursus te Roeselare terug te zien, maar even goed was het ook erg leuk om de cursisten van de andere locaties te kunnen ontmoeten. 😸 Na een korte speech van minister Weyts en de nodige hapjes en drankjes kon er al begonnen worden met het overhandigen van de diploma's. Nadien was er ook nog de mogelijkheid om even een korte rondleiding te krijgen in het nieuwe dierencentrum. 👣 Met het oog op de toekomst van ons Blutsjestehuis, is het altijd fijn om te kijken hoe andere asielen nu precies werken en welke materialen en werkwijze zij gebruiken. Nadien was het alweer tijd om terug te rijden richting Blutsjesboerderij, maar niet vooraleer onze Blutsjes nog verwend werden door Kelly die speciaal een lading Urinary droogvoer voor hen mee had genomen, dankjewel Kelly! 👍 Terug thuis heb ik dan nog de 2e langere poetsronde bij de Buitenblutsjes opnieuw opgepakt en had Diny ondertussen al alle verlamde Blutsjes een verfrissend poepbadje gegeven, alle Binnenblutsjes verzorgd en zelfs de Boerderijblutsjes al onder handen euh hoeven en pootjes genomen! 💪 Nogmaals een dikke proficiat gewenst aan alle geslaagden van de opleiding! Het was een fijne zonnige dag met vele dierenvrienden. 🌞
Zaterdag 10 juni 2017:
Ons blinde Alien katje Ada is de laatste tijd enorm in haar element! 👽 🐱Toen ze hier pas kwam wonen, was ze wel al knuffelig, maar best nog bescheiden. Zo sliep ze in het begin heel veel en was eten en rondjes rond onze benen draaien haar enige bezigheid. (Nota voor onszelf: doe geen nette broek aan met Ada in de buurt, want ze wordt gegarandeerd voorzien van Ada's handtekening en haartjesschilderij! 😹) Maar nu begint ze steeds vaker haar eigen grenzen te verleggen en meer op verkenning te gaan. Inmiddels heeft ze al een aantal ruimtes in haar hoofdje in kaart gebracht zodat ze alles feilloos weet te vinden. 😊 Speeltjes zijn nu ook favoriet en regelmatig zie ik haar gek doen. Filmen is alleen een stukje moeilijker omdat ze nog al snel afgeleid is en er altijd wel iemand anders in de belangstelling wilt staan als ik me hurk met de camera in de hand (is het niet Koda? 😉). Haar alien-oogjes blijven voorlopig ook stabiel en ze zijn nog niet gegroeid sinds ze hier woont. Alleen maar goed nieuws dus! 🙌
Ons blinde Alien katje Ada is de laatste tijd enorm in haar element! 👽 🐱Toen ze hier pas kwam wonen, was ze wel al knuffelig, maar best nog bescheiden. Zo sliep ze in het begin heel veel en was eten en rondjes rond onze benen draaien haar enige bezigheid. (Nota voor onszelf: doe geen nette broek aan met Ada in de buurt, want ze wordt gegarandeerd voorzien van Ada's handtekening en haartjesschilderij! 😹) Maar nu begint ze steeds vaker haar eigen grenzen te verleggen en meer op verkenning te gaan. Inmiddels heeft ze al een aantal ruimtes in haar hoofdje in kaart gebracht zodat ze alles feilloos weet te vinden. 😊 Speeltjes zijn nu ook favoriet en regelmatig zie ik haar gek doen. Filmen is alleen een stukje moeilijker omdat ze nog al snel afgeleid is en er altijd wel iemand anders in de belangstelling wilt staan als ik me hurk met de camera in de hand (is het niet Koda? 😉). Haar alien-oogjes blijven voorlopig ook stabiel en ze zijn nog niet gegroeid sinds ze hier woont. Alleen maar goed nieuws dus! 🙌
Ons Persje Callisto is al wel vaker naar buiten gegaan - het binnenplein op-, maar zo snel als ze naar buiten ging, zo snel stond ze ook alweer aan de deur te krabben om weer binnen te mogen. 🙃 Ze is afgelopen dagen goed ziek geweest, want ze had net zoals Stumpertje een keelontsteking te pakken. Vanaf het moment dat ik dezelfde symptomen zag opduiken, ben ik haar gaan behandelen. 🤒 Want die keelontstekingen moesten zo snel mogelijk de kiem in gesmoord worden. Geen epidemie hier! ❌ Zowel Stumper als zij waren na een paar daagjes verlost van die pijnlijke keel en vandaag was ze zelfs zo dapper om een paar uurtjes buiten te vertoeven. 💪 Het is dan ook heerlijk genieten in die warme zonnestraaltjes. En natuurlijk mocht een slokje drinken ook niet ontbreken, want de roze schelp is en blijft toch het favoriete café van de (buiten)Blutsjes! 🥂 😉
Helaas is het geen wellness-gedoe voor ons Blutshaantje Brutus, wel een nodig olie-badje om zijn kalkpoten te behandelen. ✨ Ik merkte dat zijn pootjes opgezet waren en voorzien van de nodige mijten die daar al serieus huisgehouden hadden. Met zijn weelderige verendracht onderaan niet onmiddellijk zichtbaar, maar nu dus wel. 😵 Gelukkig zijn we er op tijd bij om erger te voorkomen. Zijn pootjes worden goed gemasseerd om alle korsten en dergelijke te verwijderen. We gaan dit proces nog een aantal keren herhalen tot hij van die vervelende kalkpoten verlost is. 👍 Gelukkig laat ons ventje dit allemaal zonder problemen toe. Hij is dan ook zo'n bijzonder lieve haan die werkelijk geen vlieg kwaad doet. En hij is dikke vriendjes met onze Bunny Lee! 💞 Gisteravond zat Brutus zelfs op de rug van luierende Bunny - hoe geweldig is dat. Met regelmaat liggen ze dicht tegen elkaar aangedrukt. Liefde en vriendschap tussen een haan en een konijn, zo ontzettend mooi. 🐓 💚 🐰
Vrijdag 09 juni 2017:
Vannacht was ik rond half twee nog aan mijn laatste verzorgronde bezig toen het onweer stevig losbarstte. Hevige lichtflitsen vulden het binnenplein. ⚡ Een groot aantal (verlamde) Blutsjes hadden al een plekje voor de nacht uitgezocht en Bubbels had zich daar ook stiekem tussen gesqueezed, net alsof hij al een schone luier rond zijn billetjes had. De stiekemerd! 😹 Gelukkig laat mijn geheugen zich niet in de steek, zelfs niet diep in de nacht, haha. En terwijl er al oogluikjes dicht vielen, was er nog een bijzonder manneke actief. Bruno heeft een zware vorm van Ataxie. Hij kan wel stappen, maar na een paar tellen valt hij 'boem-patat' omver. Geen zorgen, Ataxie-katjes weten van aanpakken! Vallen, opstaan en weer doorgaan. 💪 Elke keer opnieuw. Ondanks dat hij niet goed kan stappen, kan ie wel klimmen als de beste! Iedereen heeft zo zijn kwaliteiten, ook onze zware gehandicapte Blutsjes. Helemaal tot op de tip van de berg... euh, activity-center. Goed gedaan jongen! 😻 En rarara, waar hij uiteindelijk toch in slaap gekukeld is nadat ik mijn laatste patiënt zijn blaas geleegd had? Voor de snoepjesronde deed ie nog vlug zijn oogjes open, smikkelde een aantal snoepjes naar binnen en daarna nam hij de draad van zijn droom weer op. 💤
Vannacht was ik rond half twee nog aan mijn laatste verzorgronde bezig toen het onweer stevig losbarstte. Hevige lichtflitsen vulden het binnenplein. ⚡ Een groot aantal (verlamde) Blutsjes hadden al een plekje voor de nacht uitgezocht en Bubbels had zich daar ook stiekem tussen gesqueezed, net alsof hij al een schone luier rond zijn billetjes had. De stiekemerd! 😹 Gelukkig laat mijn geheugen zich niet in de steek, zelfs niet diep in de nacht, haha. En terwijl er al oogluikjes dicht vielen, was er nog een bijzonder manneke actief. Bruno heeft een zware vorm van Ataxie. Hij kan wel stappen, maar na een paar tellen valt hij 'boem-patat' omver. Geen zorgen, Ataxie-katjes weten van aanpakken! Vallen, opstaan en weer doorgaan. 💪 Elke keer opnieuw. Ondanks dat hij niet goed kan stappen, kan ie wel klimmen als de beste! Iedereen heeft zo zijn kwaliteiten, ook onze zware gehandicapte Blutsjes. Helemaal tot op de tip van de berg... euh, activity-center. Goed gedaan jongen! 😻 En rarara, waar hij uiteindelijk toch in slaap gekukeld is nadat ik mijn laatste patiënt zijn blaas geleegd had? Voor de snoepjesronde deed ie nog vlug zijn oogjes open, smikkelde een aantal snoepjes naar binnen en daarna nam hij de draad van zijn droom weer op. 💤
We zaten in spanning te wachten, want de droogcabine voor de verlamde Blutsjes werd anderhalve week geleden besteld en betaald. Normaal gezien verwachtten we deze woensdag al, maar de chauffeur kon de Blutsjesboerderij niet vinden. We wonen dan ook een klein beetje verscholen. 🙈 Maar gelukkig plande het transportbedrijf een nieuwe rit in en vandaag stond de vrachtwagen voor de poort: mét droogcabine. Wat een kolossaal ding! 😲 We moeten nog een tafel ergens vandaan halen die sterk genoeg is om de droogcabine te dragen, een plekje in de verzorgruimte toveren waar de cabine kan staan en dan kan ik eindelijk aan de slag. Na de poepbadjes zullen de verlamde Blutsjes en Ataxie-kindjes - oftewel 'De Poepbad-Brigade 😉 - kunnen bijkomen in de droogcabine. Heerlijk drogen en die spiertjes en gewrichtjes alle warmte laten opslorpen en gelijk ook nog eens genieten van de lichttherapie. We willen graag nog een keertje al onze Blutsjesvrienden bedanken die bijgedragen hebben aan deze aankoop. 🙏 Dankbaar met jullie in ons leven zodat we elke keer weer de nodige veranderingen en verbeteringen kunnen aanbrengen om de Blutsjes op en top te kunnen verzorgen. 1000 x dank! 💋 Er volgt snel een filmpje van de eerste geluksvogel die plaats mag nemen in de cabine. Spannend allemaal! 🌸
Donderdag 08 juni 2017:
Ons verlamde Blutsje Iskra waant zich een wilde tijger 'in the jungle'. 🐯Rawr! 🐾🌱
Ons verlamde Blutsje Iskra waant zich een wilde tijger 'in the jungle'. 🐯Rawr! 🐾🌱
Woensdag 07 juni 2017:
Ik begon me al een beetje zorgen te maken, want het gymtoestelletje (dat stiekem eigenlijk voor kleuters bedoeld is 😉) viel allesbehalve in de smaak. De (verlamde) Blutsjes keken er niet eens naar om. Maar dat was gelukkig buiten onze Elpida gerekend - poeh! ✌ Parmantig schuifelt ze haar kont op het gymtoestel en daar zit ze dan, als een prinses op haar troon. En 't is helemaal van haar alleen! 😎
Op de homepagina van onze website kunnen jullie helemaal onderaan de banners vinden van Zooplus en Bol.com. 🛒Sommige van onze Blutsjesvrienden zullen deze waarschijnlijk al gebruiken, andere kennen het concept misschien nog niet. Daarom even deze kleine toelichting. 💡 Blutsjesvrienden die vaak iets bestellen bij Zooplus of Bol.com kunnen door hun bestelling via onze website te plaatsen, een klein percentage schenken aan onze Blutsjes. 😸 Veel hoef je daar niet voor te doen en het kost je helemaal niets extra! Het enige wat je hoeft te doen is op de banner op onze website te klikken. 🖱 Er opent zich dan een nieuw venster waarin de website van Zooplus of Bol.com tevoorschijn komt. Als je in dit venster blijft en meteen je bestelling doet, krijgen wij een kleine commissie omdat je via onze website hebt doorgeklikt. 👍 Een kleine moeite voor jullie en je helpt er onze Blutsjes mee om maandelijks aan een leuk bedragje te geraken die wij dan weer kunnen spenderen aan voeding, medicatie of andere noodzakelijke kosten. Onze bewoners willen jullie dan ook heel lief vragen om in de toekomst - voor jullie een bestelling gaan plaatsen - even een kleine omleiding te maken via onze website. 🙏
Dinsdag 06 juni 2017:
Ik ben nu al een paar daagjes aan het verzorgen in de vernieuwde ruimtes bij de (verlamde) Blutsjes en het is zoveel leuker dan voorheen. Ook de Blutsjes zijn het met me eens, want siësta vieren is er voor sommigen amper bij momenteel. Alles moet elke dag opnieuw ontdekt en geïnspecteerd worden. 🙌 Voor diegene die ons verlamde Blutsje Cake missen in het filmpje - klopt, zij heeft er zelf voor gekozen om haar valiesje te nemen en naar een andere ruimte te verhuizen. 😲Ze heeft namelijk een paar weekjes in de ziekenboeg gezeten omdat haar pootjes last hadden van schuurwondjes. De bandages die ik dagelijks om haar verlamde achterpootjes wikkelde maakten het alleen maar erger... En toen haar pootjes eindelijk genezen waren en ze in de vernieuwde ruimte mocht plaatsnemen, nam ze plots de biezen! Ze klom via de traliesdeur omhoog en zei bye bye! 👋 's Nachts lig ik dus met een knorrende Cake aan mijn hoofd, die niets leuker vindt dan kopjes geven. Slapen zit er dus amper in, haha. 😉 En onze Timmy liet zich ook even van zijn liefste kant zien, not! Hij is nog steeds een beetje een bully, maar dat komt gewoon omdat hij heel erg onzeker is. En een aanval is dan het beste verdedigingsmechanisme, net een beetje zoals bij mensen dus. Hij is afgelopen weken wel al zoeter geworden en dat zal komende weken alleen maar beter worden. Zoiets vraagt tijd en tijd kunnen we niet forçeren. 🔮
Ik ben nu al een paar daagjes aan het verzorgen in de vernieuwde ruimtes bij de (verlamde) Blutsjes en het is zoveel leuker dan voorheen. Ook de Blutsjes zijn het met me eens, want siësta vieren is er voor sommigen amper bij momenteel. Alles moet elke dag opnieuw ontdekt en geïnspecteerd worden. 🙌 Voor diegene die ons verlamde Blutsje Cake missen in het filmpje - klopt, zij heeft er zelf voor gekozen om haar valiesje te nemen en naar een andere ruimte te verhuizen. 😲Ze heeft namelijk een paar weekjes in de ziekenboeg gezeten omdat haar pootjes last hadden van schuurwondjes. De bandages die ik dagelijks om haar verlamde achterpootjes wikkelde maakten het alleen maar erger... En toen haar pootjes eindelijk genezen waren en ze in de vernieuwde ruimte mocht plaatsnemen, nam ze plots de biezen! Ze klom via de traliesdeur omhoog en zei bye bye! 👋 's Nachts lig ik dus met een knorrende Cake aan mijn hoofd, die niets leuker vindt dan kopjes geven. Slapen zit er dus amper in, haha. 😉 En onze Timmy liet zich ook even van zijn liefste kant zien, not! Hij is nog steeds een beetje een bully, maar dat komt gewoon omdat hij heel erg onzeker is. En een aanval is dan het beste verdedigingsmechanisme, net een beetje zoals bij mensen dus. Hij is afgelopen weken wel al zoeter geworden en dat zal komende weken alleen maar beter worden. Zoiets vraagt tijd en tijd kunnen we niet forçeren. 🔮
Maandag 05 juni 2017:
Toen ons verlamde Blutsje Benito net bij ons kwam wonen had hij last van stijve achterpootjes en een hele kromme rug. Vooral dat laatste bezorgde hem veel pijn. 😕 Toen het moment aanbrak waarop hij uit de quarantaine mocht en permanent mocht rondschuifelen, kwam daar nog eens een boel spierpijn bij. Helaas het verhaal van vele van onze verlamde Blutsjes die vaak heel klein hebben gewoond en bij ons plots zoveel ruimte mogen ontdekken... Met pijnmedicatie kon ik de pijntjes zo goed mogelijk onder controle houden. 💊
Maar bij het minste dat hij van de ene kant naar de andere schuifelde, kleurde zijn neusje wit omdat hij zich niet lekker voelde. Zijn stijve achterpootjes staken vooruit en daartussen zat hij dan met zijn voorpootjes en gebogen rug. Hij kon zijn rugje amper strekken... Middels therapie kunnen we die pijnmedicatie helemaal achterwege laten, want niet alleen zijn achterpootjes zijn weer lekker soepel, ook zijn rugje! 💪 En hij toont maar al te graag in welke bochten hij zich inmiddels helemaal kan wringen in zijn 'Paw Patrol' bedje. Hij vindt het heerlijk liggen en kijk die neus: heerlijk roze! 😽
Toen ons verlamde Blutsje Benito net bij ons kwam wonen had hij last van stijve achterpootjes en een hele kromme rug. Vooral dat laatste bezorgde hem veel pijn. 😕 Toen het moment aanbrak waarop hij uit de quarantaine mocht en permanent mocht rondschuifelen, kwam daar nog eens een boel spierpijn bij. Helaas het verhaal van vele van onze verlamde Blutsjes die vaak heel klein hebben gewoond en bij ons plots zoveel ruimte mogen ontdekken... Met pijnmedicatie kon ik de pijntjes zo goed mogelijk onder controle houden. 💊
Maar bij het minste dat hij van de ene kant naar de andere schuifelde, kleurde zijn neusje wit omdat hij zich niet lekker voelde. Zijn stijve achterpootjes staken vooruit en daartussen zat hij dan met zijn voorpootjes en gebogen rug. Hij kon zijn rugje amper strekken... Middels therapie kunnen we die pijnmedicatie helemaal achterwege laten, want niet alleen zijn achterpootjes zijn weer lekker soepel, ook zijn rugje! 💪 En hij toont maar al te graag in welke bochten hij zich inmiddels helemaal kan wringen in zijn 'Paw Patrol' bedje. Hij vindt het heerlijk liggen en kijk die neus: heerlijk roze! 😽
Zondag 04 juni 2017:
Ik weet nog dat ik in het begin een beetje twijfelde om Stumpertje een andere naam te geven. Gewoon omdat het een beetje gek in mijn mond klonk. 😲 Maar eigenlijk doen we dat nooit, naamsveranderingen - tenzij er al iemand met die naam in ons tehuis woont natuurlijk. Gewoon omdat ze het verleden toch al met zich meedragen en er al genoeg veranderingen plaats vinden - laat staan dat ik dan nog een keertje met een nieuwe naam afkom. Maar uiteindelijk past zijn naam perfect bij hem! 😉 Want toen hij pas bij ons kwam wonen moest hij een heupoperatie ondergaan en gisteren mocht hij weer eventjes op bezoek bij onze dierenarts. Hij had al een paar daagjes van die wateroogjes, maar er brak niet echt iets door. Geen snotneusje te zien. Vrijdagavond daarentegen begon hij plots te kokhalzen en gek te doen met zijn bekje. Net of er iets tussen zijn tandjes vast stak. Ik heb toen een grondige blik in zijn mond geworpen, maar ik kon zo op het eerste zicht niks zien. Terwijl hij anders zo'n grote veelvraat is, kwam hij niet dineren in de keuken. 😕 En dan weet ik dat een dierenartsbezoekje niet veraf is. Onze vent blijkt een keelontsteking te hebben. Gelukkig niet te ernstig, maar wel genoeg om hem beroerd te doen voelen, met een beetje koorts erbovenop. Pijnstilling en antibiotica werden gelijk toegediend en nu maar duimen dat die vervelende keelpijn snel geneest! Dikke beterschapszoen Stumper! 😽
Ik weet nog dat ik in het begin een beetje twijfelde om Stumpertje een andere naam te geven. Gewoon omdat het een beetje gek in mijn mond klonk. 😲 Maar eigenlijk doen we dat nooit, naamsveranderingen - tenzij er al iemand met die naam in ons tehuis woont natuurlijk. Gewoon omdat ze het verleden toch al met zich meedragen en er al genoeg veranderingen plaats vinden - laat staan dat ik dan nog een keertje met een nieuwe naam afkom. Maar uiteindelijk past zijn naam perfect bij hem! 😉 Want toen hij pas bij ons kwam wonen moest hij een heupoperatie ondergaan en gisteren mocht hij weer eventjes op bezoek bij onze dierenarts. Hij had al een paar daagjes van die wateroogjes, maar er brak niet echt iets door. Geen snotneusje te zien. Vrijdagavond daarentegen begon hij plots te kokhalzen en gek te doen met zijn bekje. Net of er iets tussen zijn tandjes vast stak. Ik heb toen een grondige blik in zijn mond geworpen, maar ik kon zo op het eerste zicht niks zien. Terwijl hij anders zo'n grote veelvraat is, kwam hij niet dineren in de keuken. 😕 En dan weet ik dat een dierenartsbezoekje niet veraf is. Onze vent blijkt een keelontsteking te hebben. Gelukkig niet te ernstig, maar wel genoeg om hem beroerd te doen voelen, met een beetje koorts erbovenop. Pijnstilling en antibiotica werden gelijk toegediend en nu maar duimen dat die vervelende keelpijn snel geneest! Dikke beterschapszoen Stumper! 😽
Ons witte spook is dolgelukkig met haar nieuwe tipi-tent. 👻 Fun fun fun! Dankjewel Veerle, ze is een schot in de roos. 🙏
|
Zaterdag 03 juni 2017:
Heeft ons verlamd Blutsje Klaus stiekem een piercing laten zetten? 🙈 Of heeft hij een klap verkocht gekregen van een mede-kompaan (ik gok op Timmy!) en hangt het bewijsmateriaal nog in zijn wenkbrauw? 🙊 Wat denken jullie? 😹 P.s: De 'nagel-piercing' werd inmiddels vakkundig verwijderd en gelukkig geen schade aan Klausje's prachtige kopje te zien! 😉 
|
Ons wiggel waggelkontje heeft 's morgens wat tijd nodig om wakker te worden. Terwijl ik al druk bezig ben met dekentjes te verschonen bij de honden, net zoals de mandjes van de bureau/slaapkamer Blutsjes, waterbakjes bijvul en de eerste machine was alweer laat draaien - gaan haar oogjes stilletjes aan open. Daarna geeuwt ze een keertje uitgebreid en zet ze haar wiggel waggelpootjes uit haar bedje. 🐾 Meestal is dat bedje ook nog bewoond door oude taart Amélie of Blutshondje Max. Terwijl ik de emmer vul met vers water voor de boerderijBlutsjes komt ze me achterna gewaggeld en dan gaat ze aan de deur zitten. Rond 6u45 stappen we dan samen naar buiten en laat ik de kipjes en de konijntjes ontwaken. Lucy doet dan eventjes haar ronde om daarna nog een tukkie te doen in haar huisje. 😴 Elke dag opnieuw. Als het goed weer is tenminste. En zo vertoeft ze tot ongeveer 22u30 's avonds buiten. Enkel om een hapje te eten komt ze naar binnen, een paar keer per dag. Drinken heeft ze voorhanden, maar eten kan ik helaas niet buiten zetten. Want anders zijn de boerderijBlutsjes ermee aan de haal. Vooral de schapenmeisjes kennen er wat van - verbazend wat zij allemaal naar binnen durven werken! 😲Lucy met haar gekke kleine ritueeltjes waar we niet mogen van afwijken, maar die haar wel ontzettend gelukkig maken. En zo staat ze meteen ook in de belangstelling als er knuffelaars langskomen. Gegarandeerd dat ons wiggel waggel-meisje op haar "prooien" afstapt om een aai in ontvangst te nemen. 😉 Die 'oh' en 'ah' en 'wat is ze schattig' hoort ze graag rond haar oortjes vliegen. Gekke doos! 😻
|
De make-over van de ruimtes van de (verlamde) Blutsjes is gelukkig veel vlotter verlopen dan ik gehoopt had. Maar we hadden dan ook een boel hulp met vlijtige Blutsjes die hun neus overal tussen staken. 😜 Of op de spulletjes gingen zitten die ik net nodig had om één van de nieuwste speeltjes in elkaar te toveren. Plastic verpakkingen vakkundig hielpen verwijderen en Riana die al meteen het nieuwe roze bedje inwijdde door er een plasje op te deponeren. Het dagelijkse leven in De Katten-Brigade dus! 😉 We hebben drie daagjes een paar uur per dag eraan gewerkt, want vooral het afbreken van de oude krabpalen en puzzelmatten verwijderen nam het meeste tijd in beslag. Dat maakte ook dat het voor de Blutsjes minder ingrijpend was, omdat ze elke dag aan iets nieuws konden wennen. De oude garde had het er toch een beetje moeilijk mee toen ze zagen dat we krabpalen begonnen weg te doen. Bluebelle, Matei en Ballerina gingen elke keer net op die krabpaal zitten die ik in het vizier had, met zo'n kopje van: maar allé mamie je gaat dat toch niet weggooien, wij gebruiken dat nog hoor - kijk maar! 😹 Wisten zij veel dat er zoveel leukere stukken (en makkelijk afwasbare - oefff voor mij! ✌) voor in de plaats zouden komen. Ik ben ontzettend blij met de make-over en het maakt mijn poetswerk weer ietsje leuker. Blij dat we dit projectje van ons to-do lijstje kunnen schrappen. ✔ Yes! 🙌
|
Vrijdag 02 juni 2017:
Kiekeboe x 3! 👻 💞 
|
We zijn momenteel druk bezig aan de make-over. Gelukkig hebben we helpertjes bij de hand! 😉
Ik denk dat onze Ballerina haar slaapplekje voor vannacht uitgekozen heeft - het nieuwe roze bedje uiteraard. 💞
|
|
Vrijdag 01 juni 2017:
Jeps, ik denk dat ons konijnenkontje Kally de nieuwe krabpaal ook heeft goedgekeurd. Of toch het koortje dat eraan hangt te bengelen in ieder geval. 😉 Typisch - haha! En nee, da's stiekem nog geen glimp van de make-over, want in die kamer moeten we nog hard aan de slag dit weekend. 👻 |
Hoe krapper het bakje, hoe lekkerder het slaapt! 😴 Nietwaar, Gizmo? 😹
|